Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

5 ΕΥΧΕΣ

Τελειωσε και το 2013. Λιγες ωρες ζωης του απομενουν. Απολογισμο δεν θα κανω. Ο,τι εφερε κι ο,τι πηρε ειναι ουτως η αλλως αποτυπωμενο μεσα μου με τη μορφη αναμνησεων. Αλλωστε, ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τις προσθαφαιρεσεις και τους ισολογισμους.
Για το χρονο που ερχεται, εχω φοβους και ελπιδες. Εκτος απο τις ευχες για αγαπη, υγεια, δημιουργικοτητα, ζεστασια, γαληνη, που τις θεωρω δεδομενες, εχω αλλες 5 ευχες για το 2014.

Ευχομαι το νεο ετος να ειναι γεματο απο ερωτα
(Τον κοιταξε στα ματια,καθως χαμογελωντας της επιασε το χερι.Χρονια αναζητουσε το μοναδικο δρομο της ψυχης της.Στο αγγιγμα του καταλαβε οτι μολις τον βρηκε!)*

Να μας δωσει τη δυναμη να γινουμε εμεις η αλλαγη που ζηταμε
(Στα μισα του δρομου σταθηκα και κοιταξα πισω μου.Τελικα,μονο η αποφαση ηταν δυσκολη.Τελικα,τιποτα απο το παρελθον δε θα μου λειψει.Μπηκα στο τρενο κι ανασανα.Καινουρια μου ζωη,καλημερα!)*

Να νιωθουμε καθε στιγμη οτι η αξια του ταξιδιου ειναι μεγαλυτερη απο την αξια του προορισμου
(Το λουλουδακι σηκωθηκε ψηλα κι αρχισε να στριφογυριζει ευτυχισμενο.Ηξερε πως στο τελος του χορου το περιμενε ο μαρασμος,αλλα αφεθηκε να απολαυσει το ταξιδι.Ποιος αλλωστε μπορει να ξεφυγει απο το θανατο;)*

Να ερθει στον κοσμο ειρηνη και μονο ειρηνη, κανενας ανθρωπος, κανενα παιδι να μη χρειαστει να ζησει τη καταστροφικη φρικη του πολεμου
(Η οικογενεια του πανευτυχης!Γυρισε απο τον πολεμο σωος!Χερια ποδια ολα στη θεση τους.Μα καπου στα σωθικα του ενα ανεξηγητο κενο.Ηταν που καπου εκει στα χαρακωματα ειχε ξεχασει την ψυχη του...)*

Να ζουμε τα παντα με τον ενθουσιασμο μικρου παιδιου και να εχουμε οσους αγαπαμε κοντα μας
(Η φωτια στο τζακι καιει.Ο μπαμπας ξετυλιγει τα φωτακια κι η μαμα σιγοτραγουδαει στολιζοντας τις μπαλες.Τα μελομακαρονα μυριζουν υπεροχα.Χριστουγεννα!Επιτελους!)*

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΝΙΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!



*Οι παρενθεσεις ειναι ολιγολεκτα, μια υπεροχη ιδεα απο τη bibliotheque που ανακαλυψα στο
http://princess-airis.blogspot.gr/:

"Τα Ολιγόλεκτα είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για γραφή προς ανάγνωσιν και όχι για τη γραμματολογία και της Ιστορίες της Λογοτεχνίας που είναι κάποτε το καταφύγιο των μετρίων.
Απαιτούν ένα τεχνικό όριο, πάντα αυθαίρετο, και γι αυτό εμείς διαλέξαμε τον αριθμό των 172 γραμμάτων, μήκος που έχει η μεγαλύτερη λέξη της Ελληνικής, στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη.
Όσοι συμμετέχουν θα στείλουν από πέντε  Ολιγόλεκτα και θα κάνουμε μια Ανθολογία που θα βγει σε ψηφιακό βιβλίο. Ο τελικός σκοπός είναι να διαδοθεί στο εξωτερικό σε μεταφραστές εκ της Ελληνικής σε άλλες γλώσσες. Έτσι για να δώσουμε ένα στίγμα στο Παγκόσμιο χωριό." 
πηγή:  bibliotheque



Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ...

...σε ολους τους μπλογκοφιλους, στις οικογενειες σας, στους αγαπημενους σας, αλλα και ξεχωριστα σε καθε ανθρωπο, οπου κι αν βρισκεται, οποιος κι αν ειναι! Ευχες για ζεστα και ομορφα Χριστουγεννα, γεματα αγαπη και γαληνη!
Να περασετε ομορφα ο,τι κι αν κανετε!



Και οποιος εχει χρονο, ας περασει απο εδω να διαβασει την πρωτη μου συμμετοχη στο Παιχνιδι με τις λεξεις, η αλλιως στη συνηθεια που εγινε λατρεια!

Χαρουμενα Χριστουγεννα!

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Το Κοριτσακι με τα Σπιρτα ηταν το αγαπημενο μου παραμυθι, μαζι με τη Ραπουνζελ. Για τη Ραπουνζελ θα μιλησουμε ομως σε αλλη αναρτηση.
Σημερα, που τα κοριτσακια με τα σπιρτα πληθαινουν καθε μερα, λεω να δουμε ξανα αυτο το παραμυθι, με ενηλικα πλεον ματια. Κατα εναν περιεργο τροπο, χωρις εγω να του εχω πει τιποτα, εχει γινει και για τον τριχρονο γιο μου το αγαπημενο του παραμυθι. Καθε μερα μου ζηταει να το ακουσει καμια δεκαρια φορες. Κι επειδη παντα απο τα παιδια μαθαινουμε καινουργια πραγματα, μια απο τις πολλες φορες που το βαλαμε στο ιντερνετ να το δουμε, ο μικρος μου Δημητρης επελεξε απο τη λιστα των σχετικων βιντεο, μια διασκευη στο υπεροχο παραμυθι, απο τους Χαρη και Πανο Κατσιμιχα. Μια μουσικη εξιστορηση με εναν μοναδικο τροπο, που λατρεψαμε, αν και εχουμε διασταση συναισθηματων. Ο Δημητρης χορευει, η μαμα κλαιει... Και τοτε τα δυο μικρα χερακια αγκαλιαζουν τη μαμα και λενε "μην κλαις μαμα, σ' αγαπαω"... Κι ετσι μαγικα ολα περνανε κι η μαμα χαμογελαει. Με μια πικρα βεβαια, για τους γνωστους λογους, αλλα χαμογελαει... Τα παιδια ειναι οι καλυτεροι δασκαλοι, αλοιμονο μας αν νομιζουμε οτι εμεις μοναχα τα μαθαινουμε κατι...
Τελος παντων, ξεφυγα απο το θεμα που ειναι αυτη το καταπληκτικο μουσικο παραμυθι που θελω να μοιραστω μαζι σας.
Απολαυστε το! Με ενηλικα ματια και παιδικη καρδια...

Το κορίτσι με τα σπίρτα - Χάρης & Πάνος Κατσιμίχα

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας


Παραμονή Προτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι, αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα.

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει,διαβάτες περνούν βιαστικοί.

Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ' άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο.

Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράϊδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της.

Μανούλα κι εσύ, μη μ' αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.

Παραμονή, Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,
μοιάζει σα να κοιμάται.



Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΙ...

Δεν ειμαι καλα αποψε...
Δεν ειμαι καλα γενικα τελευταια...
Καθε χρονο, ενω λατρευω τα Χριστουγεννα, ολο γινονται και πιο δυσκολα. Γιατι τα Χριστουγεννα σηματοδοτουν και την εναρξη του χειμωνα. Κι ολες οι τυψεις και οι ενοχες που ουτως η αλλως εχω, γινονται θηρια και με πνιγουν. Μικρες απλες απολαυσεις, με κανουν να εχω ενα βαρος στο στηθος. Καθημερινες στιγμες, ομορφες στιγμες και δεν μπορω να τις ευχαριστηθω. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ! Θελω να τρωω μια μπουκια φαγητο και να μη μου στεκεται στο λαιμο γιατι καποια παιδια πεινανε! Θελω να αγκαλιαζω το γιο μου χωρις να φοβαμαι για καποιο αλλο παιδακι που δεν εχει μια αγκαλια η ακομα χειροτερα που κακοποιειται. Θελω να σκεπαζομαι με το ζεστο μου παπλωμα και να μη νιωθω ασχημα που καποιοι αποψε ισως πεθανουν απο το κρυο. Θελω να παρω μεσα μου ολο τον πονο, ολου του κοσμου και να τον θαψω, να τον καψω, να τον εξαφανισω. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ!
Σημερα εμαθα μια ιστορια απο μια μαθητρια μου και απο εκεινη την ωρα κλαιω. Ενα τριχρονο παιδακι λεει, εγραφε με κραγιον στα σεντονια, το ειδε η μανα του και το χτυπησε μεχρι θανατου! Εκεινο ειχε γραψει "μανουλα σ' αγαπαω!" Ας μου πει καποιος οτι δεν ειναι αληθεια! Οτι ειναι ενα απο αυτα τα τρελα που κυκλοφορουν στο διαδικτυο, σας παρακαλω ας μου πει καποιος οτι ειναι ψεμμα! Δεν το αντεχω! Αλλα κι αν ειναι ψεμμα αυτο, σαμπως ποσα αλλα τετοια δεν ειναι αληθεια...
Μετα ειδα αυτη τη δημοσιευση:
http://www.madata.gr/epikairotita/social/316966.html
Μετα ηρθε αυτο στο μεηλ μου απο το Νικο, τον φιλο μπλογκερ.
ΕΚΛΗΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ:Διαβάστε και διαδώστε το:
Και μετα κενο. Αυτος ο κοσμος δεν θα αλλαξει ποτε; ΠΟΤΕ;
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ!!!!!!!



Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Η ΑΓΑΠΗ ΗΡΘΕ ΜΕ COURRIER...ΣΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΜΟΥ!!

Εεεφτασε! Τι ποιος καλε; Ο πινακας! Αυτος που εδω και λιγο καιρο περιμενω απο την εφευρετικη και δοτικη Αριστεα μας! Κι αφου τον καμαρωσα και βρηκε και τη θεση του στο σαλονι μου, ειπα να σας τον δειξω!

Αριστεα μου σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου! Η απαντηση στην καρτουλα σου ειναι ο τιτλος της σημερινης αναρτησης!
Αν εχω λατρεψει κατι στο μπλογκινγκ ειναι αυτη η απιστευτη δυνατοτητα να επικοινωνεις βαθια και ουσιαστικα με ανθρωπους που ποτε δεν εχεις συναντησει και πιθανοτατα ποτε δεν θα γνωριζες. Αυτο το μοιρασμα συναισθηματων που οδηγει το μυαλο σε πολυ πιο ανοικτους δρομους και γεμιζει την καρδια! Σε αυτη τη βαση, πριν απο πολυ καιρο, ειχα σκεφτει να γνωρισω καποιους μπλογκοφιλους πιο ουσιαστικα, παιρνοντας τους συνεντευξη. Ειναι η στηλη "Τα Στεκια Μου" και θελω μεσα απο αυτην να φανει περισσοτερο ο ανθρωπος πισω απο την ιστοσελιδα. Την πρωτη μου συνεντευξη την πηρα απο την Αριστεα, που διαχειριζεται το μπλογκ "Η Ζωη ειναι Ωραια". Ειχα σκοπο να την ανεβασω νωριτερα, αλλα μολις εμαθα για το δωρακι μου αποφασισα οτι η καλυτερη ευκαιρια να σας παρουσιασω τη νεα μου φιλη ειναι μεσα απο τη δημιουργια της!
Η Αριστεα λοιπον, γεννηθηκε στην Αμερικη, οπου και εζησε μεχρι τα εξι της χρονια. Τωρα μενει στον Πυργο Ηλειας. Σπουδασε Κοινωνικη Λειτουργος- τι αλλο θα μπορουσε να σπουδασει εξαλλου ενας ανθρωπος τοσο δοτικος; Καταφερε ωστοσο να πραγματοποιησει το μεγαλο της ονειρο και να δουλεψει με παιδια... καποιοι τα λενε "προβληματικα", εκεινη "χαρισματικα"... Ασχοληθηκε για αρκετα χρονια με την ειδικη αγωγη. Αυτη τη στιγμη εργαζεται σε εναν τομεα εντελως διαφορετικο. Εδω και μια πενταετια δεν διδασκει. Παρακατω, η συνεντευξη σε πρωτο προσωπο.Απολαυστε τη!

Μαθήματα ζωής που έχω λάβει:
Τα παιδιά μου δίδαξαν να είμαι υπομονετική. Να περιμένω τα μικρά βηματάκια και να χαίρομαι με κάθε μικρό επίτευγμα! Μου έμαθαν να χαμογελώ και να μην ντρέπομαι ότι θα γελοιοποιηθώ! Μου έμαθαν πάνω από όλα να είμαι εγώ !Να ρωτάω...να μαθαίνω διαρκώς....

Τι θα ήθελα ακόμα να κάνω;
Να ερωτευτώ ξανά με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ..κι ας χάσω ξανά!
Α αναφέρεσαι στη παιδαγωγική μου δουλειά; *;) ματάκι
Θέλω να βοηθάω, όπως κι όταν μπορώ! Κι όση κούραση κι έλλειψη χρόνου να έχω πάντα θα προσπαθώ να βρίσκω έστω και λίγο χρόνο για να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορώ!

Τι λένε οι φίλοι μου για μένα!
Απίστευτα...τρελή!  Α! Και με μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους! Μου φωνάζουν! Να εμπιστεύομαι λιγότερο! Να βάλω μυαλό! Η κολλητή μου , μου έβγαλε το παρατσούκλι "Χαζέα" εκ του Χαζή+Αριστέα! Το έχω λατρέψει! Όχι! Δεν αλλάζω!

Τι περίμενα να συναντήσω στη μπλογκογειτονιά...
χεχε! Ιδέα δεν είχα! Δύο χρόνια σχεδόν μόνη μου ήμουν! Με διάβαζαν ελάχιστοι γιατί δεν έκανα τις γνωστές προωθητικές ενέργειες "γεια σας" "Καλώς σας βρήκα" "να'μαι κι εγώ "
Πριν ένα χρόνο περίπου με ανακάλυψαν κι άρχισαν να με ...διαδίδουν! Εξακολουθώ να είμαι δύσκολη!  Εννοώ πώς δεν κυνηγώ την αναγνωσιμότητα ... θέλω τη διαπροσωπική σχέση για αυτό επιμένω στα φιλικά μπλογκς που αγάπησα και με αγάπησαν! 

Σε ποιο παραμύθι θα ήθελα να πρωταγωνιστήσω; 
Στην κοκκινοσκουφίτσα βέβαια! Αλλάζοντας το παραμύθι όμως! Μπορώ; Θα μάλωνα τη μαμά και θα την έστρωνα να μάθει παιδαγωγική! 
Ωχ πάλι μπάχαλο θα τα έκανα! 
Μα είναι δυνατόν να στέλνει την κόρη της στο δάσος όταν κυκλοφορούν κακοί λύκοι;
Να δεις που η μαμά της είχε γκόμενο! 
Κατάλαβες ε; Δεν κάνω για παραμύθια εγώ! Βάλε με στη ζωή ...την πραγματική! Να στρώσω μερικούς γονείς! Αχ και να μπορούσα!

Τι σε κερδίζει σε έναν άνθρωπο;
Το χαμόγελο του. Η ζεστή χειραψία του. Η εγκάρδια αγκαλιά του (αν με κάνει)... Όλα τα άλλα έπονται! 
Αυτά όμως είναι το Α και το Ω!

Τριαντάφυλλο ή γιασεμί και γιατί;
Το τριαντάφυλλο είναι πανέμορφο στα μάτια! Το γιασεμί σε κερδίζει με το άρωμα!
Κιναισθητικός τύπος γαρ, προτιμώ τα αρώματα ...η αίσθηση που αφήνεις όταν φεύγεις .....

Αετός ή χελιδόνι;
Θαυμάζω απίστευτα τον αγέρωχο αετό.... που ζει απομονωμένος κι αντέχει!
Μα μια ζωή χελιδόνι πάσχιζα να γίνω! 
Όλη η ζωή μου χτίζεται γύρω από τη μόνιμη φωλιά μου! Κι αν έφυγα εκεί πάντα γυρνούσα! 
Κάποτε ήθελα στόματα πολλά να τη γεμίσω και να τα γεμίζω τροφή!...Νομίζω ότι με τον τρόπο μου το πέτυχα! Είχα  γύρω μου στοματάκια που γέμιζαν με την τροφή της γνώσης! :)))
Μαμά-χελιδόνα ever!

Βράχος ή κύμα;
Έχω δύο αγαπημένους πίνακες ζωγραφίσει που δεν τους έχω χαρίσει (σπάνιο για μένα- τα καλύτερα τα χαρίζω!) Ο ένας είναι μια σπηλιά στη θάλασσα. Ο άλλος δύο βράχια. Στη θάλασσα επίσης!
Λατρεύω τα βράχια. Έχουν τόσα να μου πουν!
Θαλασσοδέρνονται! Γεμίζουν σκαψίματα, λειχήνες και βρύα ....αλλάζουν όψη ίσως με τα χρόνια αλλά στη βάση τους παραμένουν αμετακίνητοι! 
Γερές οι βάσεις!
Ίσως πονούν. Ίσως κρυώνουν το χειμώνα! Αλλά σιωπηλές θα είναι οι διαμαρτυρίες τους ε; Δεν άκουσα βράχο ακόμα να γκρινιάζει....
Βράχος αμετακίνητος και σταθερός ...στις ιδέες μου, στα πάθη μου στα όνειρά μου!

Πώς πίνω τον καφέ μου!
Ελληνικό, ελαφρύ! Με ζαχαρίνες.
Έναν την ημέρα! Αλλά σε κούπα περνώ ως το μεσημέρι! Η πρώτη γουλιά; ΑΠΟΛΑΥΣΗ!

Αγαπημένο φαγητό;
Μακαρόνια ολικής, πολύσπορο ψωμί, μπρόκολο και κουάκερ ! Αλήθεια λέω! Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με αυτά και να μην βαρεθώ ποτέ! Αρκεί να είχα και ....κρασάκι!

Η σχέση μου με τη θρησκεία και την πίστη
Είμαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Πιστεύω στον θεό και  στα θαύματα. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο να μας διδάξει πως όλοι μπορούμε να γίνουμε Χριστοί αρκεί να πιστεύουμε και να βρούμε μέσα μας τις δυνάμεις; Κι εμείς τι κάνουμε; Χαραμιζόμαστε και σέρνουμε τις υπάρξεις από δω κι από κει μέχρι να φύγουμε!
ΥΓ: Δεν είμαι θρησκόληπτη, δεν ακολουθώ τυπολατρικά κι άλλα! Κάνω πράξη το δίδαγμα της αγάπης!

Αν δεν ήμουν παιδαγωγός στη ζωή μου θα ήθελα να είμαι...
 κλόουν, παιδίατρος, παιδοψυχολόγος, εκπαιδεύτρια σε κατασκηνώσεις, ηθοποιός σε παιδικούς θιάσους....

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος;
Να χαλάσει η απίστευτη σχέση μου με τα ανίψια μου, να χάσω την κολλητή μου που για μένα είναι περισσότερο κι από αδερφή, να μην μπορώ να δω τα χρώματα του ουρανού και της φύσης!

Ποια είναι η μεγαλύτερη μου ελπίδα;
Τα παιδιά! Τα νιάτα! Πάντα θα πιστεύω σε αυτά!

Για αλλη μια φορα Αριστεα, θελω να σε ευχαριστησω για το χρονο που μου αφιερωσες και για ολη τη θετικη ενεργεια που εκπεμπεις! Και να σου αφιερωσω ενα τραγουδακι με πολληηη αγαπη για να το ακους και να θυμασαι τις κραιπαλες!Χαχαχαχα!



Καλα, πλακα κανω! Σου αφιερωνω αυτο, που εγω το λατρευω!


Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

UNPAIXTABLE...LONG OVERDUE!...

 

Με πολύ μεγαλη ομολογουμενως καθυστερηση, παραλαμβανω χαρουμενη το παραπανω βραβειο του Πιο Απαιχτου Μπλογκερ απο τους Νικο, Αριστεα και Πετρο. Φυσικα και ειμαι ΑΠΑΙΧΤΗ, αλλα να που πρεπει και να το αποδειξω! Ευθυς αμεσως λοιπον ξεκινω με τους κανονες του μπλογκοπαιχνιδοβραβειου!

-Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!

-Επ! μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ...
-Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους.
-Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους.
-Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου ...στους bloggers που προτείνεις!
-Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες  

1) Intro (Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)

Με λένε Butterfly, κατα κοσμο Χριστινα, μενω Πειραια (Κερατσινι), είμαι διδυμακι και χρησιμοποιω τον blogger.

 
2) Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα! 

Χμμμ... Το μοτο του μπλογκ μου και της ζωης μου γενικοτερα, αν πουμε οτι μπορω να ξεχωρισω ενα μονο, ειναι "προσπαθησε να μην κανεις στους αλλους αυτο που δεν θες να σου κανουν". Ειδικοτερα στο χωρο του μπλογκινγκ, που οι παρεξηγησεις ειναι ευκολες και οι καλοθελητες πολλοι, εχω αλλο ενα. "Αν δεν εχεις κατι ευγενικο να πεις, μην λες τιποτα".

3) Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί; 

Θυμαστε ενα επιτραπεζιο το "μαντεψε ποιος"; Ετσι νομιζω ειναι και η μπλογκοσφαιρα, εχεις απεναντι σου ανθρωπους αγνωστους και μεσα απο τα κειμενα τους και τον τροπο που γραφουν προσπαθεις να μαντεψεις ποιος ειναι ο καθενας πραγματικα, να διεισδυσεις στην προσωπικοτητα και στην ψυχοσυνθεση του και ταυτοχρονα... να το διασκεδασεις πολυ!

 4) Όταν γίνω διάσημος blogger θα...

Οταν; ΟΤΑΝ; Τι εννοεις ΟΤΑΝ; Πειραζει που ειμαι μεγαλη φιρμα πειραζει;;; Κι εννοειται οτι παρολη την τεραστια επιτυχια μου, παραμενω οπως ημουν, μια απλη και σεμνη μπλογκερ απο το Κερατσινι, ταπεινη και ...
Μαρη Μαριλου!!! Που εισαι μαρη! Αχ που να σε παρει ο εξω απο δω, που σε περιμαζεψα μαρη απο το κολοχωρι σου στη Βουλγαρια και σου δωσα ενα κομματι ψωμι και σε εκανα ανθρωπο! Που ειναι μαρη η τσακιση στο παντελονι; Luis Vitton πως θα το βαλω μες στην τσαλακα; Απολυεσαι!
Αχ, με συχγωρειτε...Τι λεγαμε; Α, ναι! Σεμνη και ταπεινη πανω απο ολα!


5) Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.

Ποια απο ολες; Γιατι εχω καμποσες που εχουν παει απατες! Ας πουμε αυτη:
απο τις πιο προσφατες για να μην παμε πισω στο 2008!

6) Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog-όσφαιρα και γιατί; 

Θα ηθελα να εξαφανισω ο,τιδηποτε υπαρχει στο διαδικτυο σχετικο με παιδικη προνογραφια. Ειτε ειναι ιστολογιο ειτε ιστοσελιδα ειτε ο,τιδηποτε! Εχουν λυσσαξει πια τα κτηνη!
Και παμε τωρα στην εβδομη ερωτηση, δηλαδη στις 3 εβδομες ερωτησεις των τριων μπλογκοφιλων που μου χαρισαν το βραβειο. Με σειρα αλφαβητικη λοιπον.

-Η Αριστεα ρωτησε γιατι τη διαβαζουμε.
 Λοιπον Αριστεα μου, εμενα μου αρεσει πολυ η ποικιλια στο μπλογκ σου. Εχει και χιουμοριστικα και καλλιτεχνικα και ποιητικα και διδακτικα και προσωπικα και απ' ολα! Λατρευω τον τροπο που γραφεις και γενικα... μου πας!

-Ο Νικος ρωτησε αν η κοτα εκανε το αβγο η το αβγο την κοτα.
Η απαντηση φιλε μου Νικο ειναι απλη. Εχω να σου δωσω το τηλεφωνο μιας πολυ καλης μου φιλης ψυχολογου, δεν ειναι τιποτα, λιγη ξεκουραση, μερικα αγχολυτικα και θα σου περασει! Χαχαχαχαχαχαχαχα!

-Ο Πετρος ρωτησε αν θα ανακαλουσα κατι που εγραψα στο μπλογκ μου μετα απο καταγγελιες και υπο δικαστικη πιεση.
 Με απολυτη ειλικρινεια, θα σου πω οτι δεν ξερω. Εξαρταται απο το τι θα αφορουσε. Επισης, εξαρταται απο το ποιες θα ηταν οι συνεπειες. Θα το ζυγιζα. Αν το να ανακαλεσω τελικα θα εκανε λιγοτερη ζημια, ισως και να το εκανα, αν για παραδειγμα στην αντιθετη περιπτωση αναγκαζομουν να σταματησω να γραφω γενικα. Σκεψου να μην ειχε ανακαλεσει ο Γαλιλαιος τη θεωρια του περι περιστροφης της γης και να τον ειχαν φαει λαχανο! Ποσα θα ειχε χασει η επιστημη! Φυσικα, δεν συγκρινω τον εαυτο μου με το Γαλιλαιο, απλα λεω οτι πρεπει να ζυγιζουμε παντα τα οφελη και τα μειον μιας αποφασης. Επισης, λεω οτι ολοι στη θεωρια ειμαστε ηρωικοι και θα ηθελα πολυ να ζησω κι εγω τη στιγμη της δοξας μου και να ξεκινησω απο το ταπεινο αυτο μπλογκ την επανασταση κι ενα κινημα συμπαραστασης προς την κατατρεγμενη, αλλα δεν ξερω αν οταν ερθει η ωρα εχουμε/ εχω τα κοτσια...

Αυτες οι ερωταπαντησεις, τωρα πρεπει να το δωσω κι εγω σε 5 φιλους. Τωρα ομως, ποιος δεν το εχει παρει;
Λοιπον,Λιζακι, Λυγερη, Αλεξανδρα, Γιωτα, Σκρουτζακο... για περαστε για περαστε!
Η εβδομη ερωτηση προς εσας ειναι: 
Αν αυριο ξυπνησετε και διαπιστωσετε οτι για μια ημερα η ψυχη σας θα ζησει σε ενα σωμα αντιθετου φυλου, ποια πραγματα θα επιλεγατε να βιωσετε;
Σας αφηνω με ενα πολυ αγαπημενο μου νεο σχετικα τραγουδακι.


Πεταλουδισια φιλια!
 

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

MΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ

Η παρακάτω ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών είναι για τη Μαρία και τη φιλοξενεί το Avvaz. Αν δεν το γνωρίζετε, είναι μια ομάδα χιλιάδων ανθρώπων, που συλλέγουν υπογραφές για διάφορα φλέγοντα θέματα και έχουν έντονη ακτιβιστική δράση, έχουν ήδη πετύχει πολλά, πατήστε στο λινκ για περισσότερες πληροφορίες. Υπογράψτε για τη Μαρία μας και διαδόστε το όσο περισσότερο και όσο γρηγορότερα μπορείτε!

Ζητάμε να πάει άμεσα η Μαρία-Νεφέλη Δημητρίου Αμερική σε εξιδικευμένη κλινική για τις θεραπείες της

Ζητάμε να πάει άμεσα η Μαρία-Νεφέλη Δημητρίου Αμερική σε εξιδικευμένη κλινική για τις θεραπείες της


ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ-ΝΕΦΕΛΗΣ ΜΑΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΨΗΦΗΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ
Επισυνάπτουμε τους λογαριασμούς:

Οι Λογαριασμοί:

1] Paypal Account εδώ: maria.nefelid@hotmail.com

2] Αριθμός Λογαριασμού από τράπεζα Κύπρου κατάθεσης μέσω ONE BANK (όπου θα έρχονται απευθείας τα χρήματα στο λογαριασμό μου χωρίς καμία χρέωση σε σας) – είναι: 0107 – 00 – 021363 – 00

[Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]

ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

3] Για τράπεζα Κύπρου πάλι αλλά σε κατάθεση σε όποιασδήποτε άλλης τράπεζας (αν δεν μπορείται στην ίδια) εχτός τράπεζας Κύπρου με ελάχιστα δικαιώματα όπως μας είπαν ο λογαριασμός είναι - IBAN: CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 – Swift number (code BIC) – BCYPCY2N

[Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]

Maria Nefeli Demetriou (edw xreiazetai latinikous xaraktires...gi auto sou to edwsa opws exei ta onomata kai stis dyo periptwseis)

4] Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N (Για Ελλάδα, για Κύπρο και για εξωτερικό)

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

NEXT ON BUTTERFLY' S STORIES

Ερχονται στο Butterfly' s stories, το αλλο μου ιστολογιο:

ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ - Δευτερος Κυκλος
Η Ανατολη, Ο Χρηστος, η Μαιρη, ο Στεφανος και η Κατερινα σε μια μυστηριωδη σκοτεινη περιπετεια, αντιμετωποι με σκιες και δαιμονες.
Ολο τον πρωτο κυκλο καθως και την πρωτη αναρτηση του δευτερου κυκλου μπορειτε να τα βρειτε εδω.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ
Αγαπημενη στηλη, που εχει στο παρελθον φιλοξενηθει και στο παρον ιστολογιο, ξαναζωντανευει κι επανερχεται με νεες αληθινες ερωτικες και μη ιστοριες.
Ποια ειναι η Ελλη; Μαθετε το!

ΜΕ ΛΕΝΕ ΦΑΕΘΩΝΑ
Ο γιος του θεου Ηλιου μας εξιστορει το μυθο του απο τη δικη του σκοπια.

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ
Ενα συνηθισμενο οικογενειακο δραμα; Η μηπως οχι;

Stay tuned!

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

BLOG ACTION DAY 2013 - HUMAN RIGHTS

Σημερα, περισσοτερο απο ποτε, μας εχουν τελειωσει οι δικαιολογιες. Η εποχη της πληροφοριας εχει ανοιξει τις πυλες. Κανεις πια δεν μπορει να ισχυριστει οτι δεν ηξερε, δεν ειχε μαθει για την εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο, για την βια, για το ρατσισμο. Οτι δεν γνωριζε οτι αυτη τη στιγμη, αυτην εδω τη στιγμη, 1 στις 4 γυναικες κακοποιειται, παιδια διαμελιζονται απο βομβες, τα θεμελιωδη δικαιωματα στη ζωη, την τροφη και την ασφαλεια καταπατουνται διεθνως. Μονο το 2002 5,7 εκατομμυρια παιδια ηταν σε καταναγκαστικη εργασια, 1,8 εκατομμυρια παιδια θυματα πορνειας και παιδικης πορνογραφιας- μιας βιομηχανιας με κερδη οσα και αυτης των ναρκωτικων!- 1,2 εκατομμυρια παιδια πουληθηκαν σκλαβοι. ΝΑΙ, ΤΟ 2002!
Δεν εχεις δικαιολογια φιλε μου, οπως δεν εχω κι εγω. Ηδη γνωριζουμε οτι στις χωρες της Αφρικης οι ανθρωποι δεν εχουν καν προσβαση σε ποσιμο νερο! Ηδη γνωριζουμε οτι πολλα απο τα gadgets που χρησιμοποιουμε ειναι βαμμενα με το αιμα των ανθρωπων, ενηλικων και παιδιων, που δουλεψαν για να τα κατασκευασουν σε απαραδεκτες συνθηκες. Ηδη γνωριζουμε πως η ανθρωπινη ζωη εχει φτασει να εχει μπροστα στο κερδος μηδαμινη αξια. Φανταζει αστειο να μιλαμε για ανθρωπινα δικαιωματα οταν γυρω μας συμβαινουν ολα αυτα. Κι ομως μιλαμε. Μιλαμε για να ανοιξουμε το δημοσιο διαλογο, μιλαμε για να ακουστει η φωνη μας στα περατα του κοσμου. Και ολο αυτο θα εχει καποιο νοημα μονο αν δεν μεινουμε στις ομιλιες. Αρκει να περασουμε στην πραξη. Κι εσυ κι εγω. Ειμαστε ομως ετοιμοι; Ποσα αληθεια απο τα "κεκτημενα" μας μπορουμε να θυσιασουμε στο βωμο αυτου του σκοπου; Αν χρειαστει να αλλαξουμε πρωτα τη ζωη και τη βολη μας για να αλλαξουμε μετα τον κοσμο, θα το κανουμε; Ο σημερινος διαλογος ειναι μονο μια αρχη. Ας εχουμε τη δυναμη, τη θεληση και την αντοχη να κανουμε το επομενο βημα. Μαζι!

Today, more than ever, we are out of excuses. The gates are open for the era of information. No one can claim that they did not know, that they hadn't heard of the exploitation of other people, the violence, the racism. That they were not aware that at this moment, this very moment, 1 out of 4 women is being abused, young childrens' bodies are being dismantled by bombs, basic rights such as life, food and security are being trampled all over the world. In 2002 only, 5.7 million children were forced to work as labors, 1.8 million of children were victims of prostitution and child pornography- an industry with as many profits as the drug industry!- 1.2 million sold as slaves. YES, IN 2002!
You have no excuses my friend and neither have I. We already know that in many African countries people don't even have access to clean water! We already know that a number of gadgets we all use is soaking in blood. The blood of those adults and children who helped make them, in shameful working conditions. We already know that human life has no value when it comes to money. Talking about human rights with all this going on seems like a bad joke. But still, we are talking. We want to initiate a public conversation over this issue, we need to send our voices accross the world. But it will only make sense if we do more than talking. All we have to do is take the first steps to action. Both you and me. However, are we ready for it? How many of our "acquis" are we truly willing to sacrifise for this cause? If we need to change our own way of life before changing the world, will we go through with it? Today's discussion is only a beginning. May we have the strength, will and endurance to take the next step. Together!


Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΙΕ ΝΟΗΤΕ...

Διαβασα μια παρα πολυ δυσαρεστη ανατριχιαστικη ειδηση. Εκει που σταματα το μυαλο του ανθρωπου.
Πραγματι το μυαλο μου σταματησε. Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει με φρενηρεις ρυθμους, το χτυπημα εφτασε στα μηλιγγια μου. Η ανασα μου επιταχυνθηκε και τα ματια μου γουρλωσαν. Επαψα να σκεφτομαι. Αρχισα να αισθανομαι. Οργη, ντροπη και μισος, ναι ΜΙΣΟΣ!
Ποσο διεστραμμενος μπορει να ειναι καποιος να τη βρισκει κακοποιωντας σεξουαλικα μεχρι θανατου παιδια απο 5 χρονων; Ποσο αληθινα ΚΑΚΟΣ πρεπει να εισαι για να πληρωνεις ωστε να δεις κατι τετοιο και τον παιξεις; Ποσο αναισθητος για να το διακινησεις αυτο το υλικο; Κι αυτα τα παιδια ποια μανα τα αναζηταει, ποια οικογενεια τα κλαιει και αγωνια, ποιος ακαρδος τα πουλησε σκλαβους;
Σταματα ο νους του ανθρωπου.. και ξυπναει μεσα μου το θεριο! Αυτο που ζηταει την παραδειγματικη και επωδυνη τιμωρια ΟΛΩΝ των εμπλεκομενων. Τους φανταζομαι στημενους σε μια κεντρικη πλατεια, γυμνους, δεμενους πισθαγκωνα. Ο κοσμος να περναει και να τους φτυνει. Να τους χωνει σε καθε τρυπα του σωματος τους τεραστια αντικειμενα για να νιωσουν ακριβως αυτο που προκαλεσαν στις αθωες ψυχουλες. Να τους βγαζει με τα χερια τα ματια. Να τους ξεριζωνει με τα νυχια το δερμα απο ακρη σε ακρη. Και στο τελος, αφου εχουν περασει ολα αυτα τα βασανιστηρια να αναβει φωτια και να τους καιει ζωντανους! Ναι, αυτα φανταζομαι! Αυτα τους αξιζουν! Και χειροτερα! Και να ειναι τετοια η τιμωρια τους, τοσο αγρια και παραδειγματικη που να μην τολμησει πια κανεις οχι να πραξει, αλλα ουτε να σκεφτει κατι τοσο ανωμαλο!
Ξερω πως ερχεται σε αντιθεση με την προηγουμενη μου αναρτηση ολο αυτο. Σε αντιθεση με μενα. Αλλα ειμαι ετοιμη να κατασπαραξω οποιον τολμησει να μου μιλησει για ανθρωπινα δικαιωματα! Εχουν μωρε δικαιωματα τα κτηνη; Κι αυτα τα πλασματα που περασαν του Ιησου τα Παθη στα χερια τους, αυτα δεν ειχαν δικαιωματα;

Κι επειτα, λες κι ο Θεος μου την εχει στημενη να με μαζεψει σε καθε παρεκτροπη, πεφτω πανω σε αυτην την αναρτηση του Παολο Κοελιο.
Ουτε λιγο ουτε πολυ, αναρτηση και σχολια εστιαζουν στο ποσο λαθος ειναι να θεωρουμε την εκδικηση και την τιμωρια απονομη δικαιοσυνης, ενω δικαιοσυνη σημαινει σοφρωνισμος και επανενταξη, στην ουσια ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ...
Και ντρεπομαι για τις σκεψεις μου. Και προβληματιζομαι...
Που αρχιζει και που τελειωνει η δικαιοσυνη; Ποτε απαιτειται τιμωρια και ποτε σοφρωνισμος; Που βρισκονται αυτες οι πολυ λεπτες διαχωριστικες γραμμες, πως ισορροπεις αναμεσα στην επιεικια και την ασυδοσια; Επιδεχονται ολες οι περιπτωσεις βελτιωση; Για παραδειγμα, στο εγκλημα που ανεφερα πιο πανω, ειναι δυνατη μια επανενταξη; Ειναι εφικτος ο σωφρονισμος; Και ειναι δικαιοσυνη αυτο απεναντι στα παιδια που βασανιστηκαν βαναυσα; Σε αυτα που χαθηκαν για παντα λογω μιας διαστροφης; Ποτε γινεται τελικα ο θυτης θυμα; Ποσο βαθια πρεπει να ψαξουμε στο παρελθον και στο ψυχικο υποβαθρο καθε παραβατη; Πως εξασφαλιζεται η λυτρωση για το θυμα;
Θα ηθελα να διαβασετε προσεκτικα τις δυο αναρτησεις και την δικη μου και να μου πειτε κι εσεις την ειλικρινη σας αποψη επι του θεματος. Χωρις αναστολες και καθωσπρεπισμους. Εδω δεν κρινουμε, κανουμε εναν διαλογο, μια αληθινη ανταλλαγη που αν το θελουμε πραγματικα, μπορει να μας παει ενα βημα παραπερα σαν ατομα, σαν κοινωνια.

Πεταλουδισια φιλια σε ολους.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

1) ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

Ε ναι λοιπον! Για αλλη μια φορα υπεκυψα στον πειρασμο να λαβω μερος σε μπλογκοπαιχνιδο. Και πως να αρνηθω αλλωστε, οταν η πασα εγινε απο την υπεροχη Kate με το κουτι της με τα γλυκα;
Η οποια με βραβευσε με αγαπη και την ευχαριστω πολυ!


Βραβειακι λοιπον και οι κανονες του παιχνιδου, απλοι. Το πρωτο ειναι να αναφερεις απο που ελαβες το βραβειο. Αυτο το εχω ηδη κανει. Τωρα πρεπει να απαντησω σε μερικες ερωτησεις:

-Το αγαπημενο μου φαγητο ειναι
Μμμμ... Να πω καλυτερα ποιο ΔΕΝ ειναι; Γιατι μου αρεσουν πολλα και πολυ! Κοτοπουλο με πατατες στο φουρνο, καρμποναρα, ψαρια, θαλασσινα, κεφτεδακια με πατατες, μπιφτεκακια, γεμιστα με κουκουναρι και σταφιδες, κανελονια, φασολακια πρασινα, ρεβυθια... Κι αυτη ειναι μονο η αρχη της λιστας...

-Τι δεν μου αρεσει στους ανθρωπους
Αναμεσα σε πολλα αλλα, οπως υποκρισια, αλλαζονεια, αχαριστια, απληστια, αναισθησια, δηθενια κλπ θα προσθεσω οτι δεν αντεχω την υπεροβολικη αυστηροτητα. Δηλαδη κατσε ρε φιλε, εσυ εισαι ο τελειος και μολις ο αλλος κανει ενα σφαλμα, εστω και χοντρο, τον διαγραφεις; Τον κατακρινεις, τον πετας απο τη ζωη σου ετσι; Κατσε να δεις πρωτα γιατι εκανε ο,τι εκανε (καλα δεν μιλαμε για φονο τωρα για διαπροσωπικα "εγκληματακια" μιλαμε), δωσε μια ευκαιρια! Ροδα ειναι και γυριζει... Επισης, μισω  την ελλειψη χιουμορ!

-Μου αρεσει οι ανθρωποι που κανω παρεα να ειναι
Αληθινοι, ανοιχτομυαλοι, ελευθερα πνευματα, υποστηρικτικοι, αστειοι...

-Με ηρεμει
Να εχω ενα λιμανι. Να ξερω πως οσο και να φουρτουνιαζει εγω καποια στιγμη θα βρω το απαγγιο μου. Ειτε αυτο ειναι μια ζεστη αγκαλια, ειτε μια κουπα καφες με μια καλη φιλη, ειτε ενας γλυκος λογος του γιου μου, ειτε η μυρωδια της μαμας, ειτε ενα ομορφο τραγουδι...

-Αγαπω
Την οικογενεια μου. Τη μυρωδια απο τα ανθη νεραντζιας και απο το βρεγμενο χωμα. Τον ηχο που κανει το κυμα καθως φιλαει την αμμουδια. Το πορτοκαλι του ηλιου οταν παει για υπνο. Τη μουσικη.  Το διαβασμα. Τους ανθρωπους. Τα παιδια κυριως. Τα ζωα. Ολα οσα με κανουν να χαμογελαω. Την αγαπη. Την πιστη. Την ελπιδα.

-Με νευριαζει
Η αηττητη πραγματικα ανθρωπινη βλακεια. Η νοοτροπια οτι ο κοσμος μας ανηκει και ανηκει μονο σε εμας...

-Τι δεν αποχωριζομαι ποτε
Τις αναμνησεις μου. Ακομα και αυτες που πονανε...

-Οταν ημουν μικρη χαζευα συστηματικα αφισες
Των Duran Duran, Europe, Scorpions, Αννα Βισση, Αλεξια, Πωλινα κλπ ποπ σταρ του '90. Ειχα γεμισει τους τοιχους στο δωματιο μου...

Τωρα πρεπει να το χαρισω κι εγω με τη σειρα μου. Ωστοσο, σχεδον ολοι το εχουν ηδη λαβει. Οποτε το χαριζω με αγαπη σε οποιον δεν το εχει λαβει και αφησει σχολιο σε αυτη την αναρτηση.

2) Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Φανταζομαι ολοι γνωριζετε την Blog Action Day. Αν οχι, να σας πω οτι ειναι μια μερα καθε χρονο, συνηθως μεσα Οκτωβρη, που τα μπλογκς ανα τον κοσμο που δηλωνουν συμμετοχη αναρτουν ενα αρθρο για καποιο συγκεκριμενο θεμα. 

Φετος, 16 Οκτωβριου, η μερα ειναι αφιερωμενη στα Ανθρωπινα Δικαιωματα.

Τωρα θα μου πειτε, σιγα τα ωα! Γραφουμε εκει πεντε βλακειες και κατι καναμε. Αμ δε! Γιατι η ουσια αυτης της ημερας ειναι η δυναμη της μαζικοτητας. Το να δειξουμε οτι ενδιαφερομαστε πραγματικα για τα θεματα που γραφουμε και οτι ειμαστε πολλοι, χιλιαδες, απειροι. Μονο με αυτην την προϋποθεση εχει επιτυχια ενα τετοιο εγχειρημα και με την προϋποθεση φυσικα οτι δεν σταματαμε εκει, αλλα συνεχιζουμε τη δραση μας ο καθενας οπως και οσο του αναλογει.

Ειπα μαλιστα αυτη τη χρονια να το παω ενα βημα παραπερα και να δηλωσω εθελοντρια στον τομεα της  μεταφρασης. Εδω θα δειτε την ομαδα των εθελοντων- μαζι και την αφεντομουτσουναρα μου!

Σας προσκαλω λοιπον να λαβετε μερος σε αυτην την υπεροχη -κατα τη γνωμη μου- προσπαθεια.

Σας αφηνω με αγωνιστικους χαιρετισμους και πεταλουδισια φιλια!

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ-ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ενα αγγελουδι, γνωριζει απο μικρο την ασχημη πλευρα της ζωης. Δεν μπορει να δει, να περπατησει, να μιλησει, να παιξει. Η μικρη Παρασκευη ανα πασα ωρα κινδυνευει να χασει το φως της. Μετα απο προσπαθειες στην Ελλαδα, η μονη λυση ισως να ειναι η Αμερικη. Εχει ηδη γινει μια επεμβαση εκει και χρειαζεται και δευτερη. Φυσικα, χρηματα δεν υπαρχουν, το κρατος καλυπτει το 1/3 μολις. Οποιος θελει να βοηθησει μπορει να απευθυνθει στον πατερα της 5χρονης Παρασκευουλας, Αποστολο Θεοδωρου στα τηλεφωνα 6979724915 και 6942216572. Επισης, μπορει να καταθεσει χρηματα στους ακολουθους λογαριασμους:


Απόστολος Θεοδώρου
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΑΡ. λΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: 733/625364-40
ΙΒΑΝ: GR4301107330000073362536440

επίσης

Απόστολος Θεοδώρου
ALPHA TΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ
ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: 133-002101-280728
ΙΒΑΝ: GR13 0140 1330 1330 0210 1280 728
Περισσοτερες πληροφοριες, ακριβες ιστορικο, καθως και ολα τα εγγραφα που αποδεικνυουν τη σοβαροτητα της καταστασης θα βρειτε εδω: 
Καλημερα και καλη εβδομαδα!

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ...

Δευτερα πρωι, στο λεωφορειο. Δυο γεροντακια καθισμενα απεναντι απεναντι. Ο ενας να λεει για τη γυναικα του που την εχασε πριν τρια χρονια. Ο αλλος να προσπαθει να ελαφρυνει την ατμοσφαιρα.
-Την εστειλες ρε συ; Συνηθως οι αντρες πεθαινουν πρωτοι...
-Αστα, τι να κανω; Δεν μπορω να γινω εγω Θεος. Εδω στο τριτο την εχω. Μου εχουν κοπει τα χερια απο τοτε που την εχασα...


Τριτη βραδυ, στη σταση, περιμενοντας το λεωφορειο. Μια γιαγια, σιγουρα πανω απο 70, τα ποδια της πρησμενα. Κουτσαινει λιγο. Κραταει ενα πακετο με στυλο, προφανως τα πουλαει. Πλησιαζει εμενα και μια φιλη μου. Τα ματια της ειναι λιγο λευκα, θολα. Δοντια δεν εχει και πολλα. Ωστοσο μας χαμογελαει. Μας ζηταει αν μπορουμε να την ενημερωσουμε οταν ερθει το λεωφορειο της γιατι εχει καταρρακτη και δεν βλεπει καλα. Ομως το ζηταει πολυ διστακτικα. Τελικα, ανακαλυπτουμε πως το ιδιο πρωι μια νεαρη γυναικα στην ιδια ακριβως ερωτηση της ειχε απαντησει με βρισιες χειριστου ειδους και την εχει διωξει λεγοντας "φυγε απο δω, βρωμοζητιανα!"....
Πιανουμε την κουβεντα. Τι σταυρο κουβαλαει και αυτη. Ο ενας γιος αλκοολικος, ο αλλος απων και ο τριτος, αυτος που μενει μαζι της, αν δεν του ακουμπησει καποια χρηματα καθε μερα, την αφηνει να κοιμαται απ' εξω, στο χαλακι στο διαδρομο των κοινοχρηστων... Κοιταζομαστε με τη φιλη μου. Λογια δεν μας βγηκαν, τι να πεις αλλωστε μπροστα στο αδιανοητο...
Οταν μπηκα στο λεωφορειο, ανοιξα το κινητο μου. Πηρα την πεθερα μου και της ειπα οτι την αγαπω πολυ. Ακριβως το ιδιο εκανα και με τους γονεις μου μολις εφτασα σπιτι. Τιποτα δεν ειναι δεδομενο, οσο κι αν ξερουν οι αλλοι οτι τους αγαπαμε, ειναι πολυ σημαντικο που και που να το λεμε, να το δειχνουμε, με μια αγκαλια, ενα γλυκο φιλι...

Τεταρτη πρωι. Πηγαινω με το γιο μου στο σταθμο. Στο δρομο συνανταμε εναν κυριο με εναν τεραστιο μαυρο σκυλο. Ο μικρος τον κοιταζει με εκπληξη κι εγω, αφου βεβαιωνομαι οτι δεν δαγκωνει, τον παροτρυνω να πλησιασουμε προσεκτικα και να τον αφησουμε να μας μυρισει. Πραγματι, αφου εγινε το πρωτο αναγνωριστικο σνιφ, το πανεμορφο πλασμα αρχισε να στριφογυρναει γυρω μας, κουνωντας την ουρα και να χοροπηδαει απο τη χαρα του ο Δημητρακης μου, χτυπωντας παλαμακια...

Πεμπτη μεσημερι. Το πρωτο meeting της χρονιας. Μετα απο μηνες ολοι μαζι, ολο το διδακτικο και μη προσωπικο. Οι ωρες φετος λιγοτερες απο τις αναμενομενες, τα χρηματα επισης, αλλα η ορεξη για προσφορα αμειωτη. Ειναι υπεροχο να βλεπεις ανθρωπους που, ενω ξερεις οτι αξιζουν περισσοτερα απο οσα μπορεις να τους προσφερεις, εν τουτοις ειναι εκει και νοιαζονται για τη δουλεια τους, για τη δουλεια σου και προσπαθουν να δωσουν παραπανω κι απο το 100%.

Παρασκευη βραδυ. Που αλλου; Στη σταση για το λεωφορειο... Εκει που συμβαινουν πολλα και τιποτα. Συνηθως πολλα, αν παρατηρησεις. Ειναι οι μικρες καλοσυνατες πραξεις. Μια γιαγια στεκεται στο δρομο διπλα απο το πεζοδρομιο. Ενα αυτοκινητο προσπαθει να παρκαρει. Μια νεα γυναικα πιανει τη γιαγια απο το μπρατσο, καθως δεν εχει καταλαβει οτι το αυτοκινητο με την οπισθεν την πλησιαζει επικινδυνα. Κανει σημα στον οδηγο να σταματησει και ανεβαζει τη γιαγια στο πεζοδρομιο. Λιγο πιο περα ενα ζευγαρακι νεων. Τους ειχα ρωτησει αν περασε το λεωφορειο μου, μου ειπαν οτι κι εκεινοι το ιδιο περιμεναν. Καθομαι σε ενα σκαλι απορροφημενη απο το βιβλιο μου. Με πλησιαζει ο νεαρος -ο αγνωστος νεαρος- και μου λεει οτι ερχεται το λεωφορειο. Μετα δινει στην αγαπημενη του ενα μελενιο τρυφερο φιλι. Εκεινη μπαινει στο λεωφορειο κι εκεινος μενει απ' εξω να την κοιταζει μεχρι που ξεμακρυναμε...

Κυριακη πρωι. Μετα απο πολλες Κυριακες, επιτελους ο αντρας μου ειναι σπιτι. Επιτελους, θα πιουμε οι δυο μας ενα καφε. Επιτελους θα φαμε μαζι μεσημερι. Θα παιξουμε με το Δημητρη. Θα μαγειρεψω για την επομενη. Θα ξαπλωσουμε για σιεστα. Θα παιξει μπουζουκι. Θα γκρινιαξω για τα ρουχα που πεταει περα δωθε. Θα με αγκαλιασει. Θα τον φιλησω. Θα ψιθυρισει σ' αγαπω. Θα χωθω στο στηθος του να τον μυρισω. Θα ερθει κι ο Δημητρης, απαιτητικα, να διεκδικησει τη μαμα, να ζητησει "αγκαλια ολοι μαζι"...

Γλυκοπικρα τα στιγμιοτυπα που μενουν αποτυπωμενα στην καθε μερα. Ακομα ανατριχιαζω στη σκεψη της γιαγιας. Ακομα χαμογελαω στη σκεψη του ερωτευμενου ζευγαριου, στη θεα του Δημητρη να παιζει με το σκυλακι. Αυτη ειναι η αληθινη ζωη. Οσο αναλωνομαστε σε αγχη και ανησυχιες, οσο ξεχναμε να ζησουμε, να νιωσουμε, να απογοητευτουμε, να σιχτιρισουμε, να θυμωσουμε, να αγαπησουμε, να αγαπηθουμε, να ερωτευτουμε, να πονεσουμε, να ονειρευτουμε, να παρατηρησουμε... γυρω μας ειναι η αληθινη ζωη. Συμβαινει τωρα. Και οπως παντα...συνεχιζεται...

Καλο μηνα σε ολους! Πεταλουδισια φιλια!


Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ;

Ειμαι πολυ μπερδεμενη.
Ενα απεχθες εγκλημα. Οχι, δεν ηταν το πρωτο. Ηταν η φυσικη συνεχεια μιας σειρας εγκληματων. Μονο που τα προηγουμενα αφορουσαν μεταναστες. Κι η υποκρισια μας ερχεται να κορυφωθει. Τοσο καιρο δεν μιλουσαμε, τωρα εχει κινηθει γη και ουρανος να βρεθουν και να τιμωρηθουν οι ενοχοι.
Σωστο ειναι! Να τιμωρηθουν φυσικα! Επρεπε ωστοσο να ειχαν προ πολλου τιμωρηθει...

Το σκεφτομαι λοιπον απο την πρωτη στιγμη. Αρχικα, σταθηκα μονο στο θεμα της υποκρισιας και της αδιαντροπιας μας. Στο πως ολα αυτα τα χρονια ο φασισμος καλλιεργειται σε καθε εκφανση της ζωης μας. Απο την οικογενεια ως το σχολειο, απο τη δουλεια ως την παρεα ειναι εκδηλη η φασιζουσα νοοτροπια, αλλα αυτο ισως το συζητησουμε σε αλλη αναρτηση. Μετα, ειδα ολες τις αντιδρασεις του πολιτικου (υπο)κοσμου και των δημοσιογραφων. Ξαφνικα, ολοι θυμηθηκαν την παρανομη δραση της Χ.Α. και το υποπτο παρελθον των μελων της. ΟΚ, ως εδω κατανοητο, αρπακτικα ειναι, να αρπαξουν ψηφους και θεαματικοτητα θελουν. Ελα ομως που και παλι κατι δεν μου κολλουσε. Κι ηρθε επιτελους η θεωρια των δυο ακρων. Αντισυνταγματικη η αν θελετε εκτος συνταγματικου τοξου η Χ.Α., αντισυνταγματικο και το Κ.Κ.Ε. και οι συνιστωσες του ΣΥΡΙΖΑ. Μαλιστα...

Η Χ.Α. δεν θα επρεπε ΠΟΤΕ να εχει νομιμοποιηθει. Δεν θα επρεπε να της εχει επιτραπει να δηλωσει υποψηφιοτητα στις εκλογες η να μπει στη Βουλη. Με μια απλη αναδρομη στα ποινικα μητρωα των μελων της, οποιοσδηποτε νοημων δικαστικος η εισαγγελεας θα ειχε απορριψει την αιτηση και αν κανω λαθος ας με διορθωσουν οι νομικοι της παρεας.

Νομιμοποιηθηκε λοιπον. Και μαζι νομιμοποιησαμε τους ναζιστικους χαιρετισμους, την αξεστη συμπεριφορα, την αμορφωσια, την υπεροψια, τη βια προς καθετι διαφορετικο. Λιγο αργα το καταλαβαμε βεβαια, αλλα καλλιο αργα...

Εγειρεται λοιπον θεμα απονομιμοποιησης της. Να τεθει επιτελους εκτος νομου! Και -τυχαιο; δεν νομιζω- στο καπακι ερχεται και η θεωρια των δυο ακρων. Οτι δηλαδη στην ιδια συνομωταξια ανηκει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ με τη Χ.Α.! Κι εγω μπερδευομαι περισσοτερο. Η μηπως ξεμπερδευομαι;

Αν κοιταξει κανεις ποιοι ειναι μεσα και ποιοι εξω απο το Συνταγματικο τοξο, θα καταληξει σε μερικα πολυ ενδιαφεροντα συμπερασματα.
Μεσα λοιπον παραμενουν ολες οι μνημονιακες παραταξεις, οι ιδιες δυναμεις που οδηγησαν τη χωρα στην καταστροφη. Μια ανασα πριν απο τις εκλογες και οι δυο βασικοι αντιθετοι με την κυβερνηση πολοι ελξης ψηφοφορων οριζονται ως "ακρα". Τυχαιο; Και παλι δεν νομιζω. Μηπως απλα κρατος και παρακρατος, πελατες και πολιτικοι βρηκαν και αρπαξαν την ευκαιρια να μας αφησουν χωρις επιλογες; Μηπως μαζι με τη Χρυση Αυγη ειναι η καταλληλοτερη ευκαιρια να βγαλουν απο τη μεση και καθε αλλο πολιτικο αντιπαλο και μαλιστα με εννομα μεσα, καθιστωντας τον εκτος νομου;

Και να το παμε ενα βημα παραπερα. Μηπως θελουν να σωπασουν ολες οι αντιδραστικες φωνες; Σημερα θετουμε εκτος νομου  τη Χρυση Αυγη, μετα το ΣΥΡΙΖΑ, μετα το ΚΚΕ. Μετα σιγα σιγα εναν εναν τους αριστερους. Μετα οποιον εχει αλλη αποψη. Τον βαφτιζουμε επικινδυνο για τη δημοκρατια-που εμεις οι ιδιοι εχουμε καταλυσει προ πολλου- και τον εξοντωνουμε! Ηθικα και φυσικα ακομα...

Μηπως λοιπον ολο αυτο ειναι μια εντεχνα στημενη παγιδα; Μηπως εξαρχης αυτος ηταν ο σκοπος; Να νομιμοποιηθει ενα κινημα μισους, να κανει λιγη βρωμοδουλεια για το συστημα και μετα να επιτελεσει το βασικο του σκοπο, γινομενο μοχλος καταδιωξης και τελικα απομακρυνσης καθε "αντιφρονουντα";

Τη Χρυση Αυγη ΠΟΤΕ δεν επρεπε να τη νομιμοποιησουν οι ιθυνοντες, αλλα πρωτα και κυρια δεν θα επρεπε να την νομιμοποιησουν οι πολιτες. Οι πολιτες την εβαλαν στη Βουλη, οι πολιτες της εδωσαν δυναμη και την οπλισαν με θρασσος. Ειναι καθηκον, ειναι ΙΕΡΟ καθηκον καθε Ελληνα πολιτη να μην επιτρεψει ξανα σε αυτο το ναζιστικο μορφωμα να μπει στη Βουλη! Ειναι καθηκον μας να αποτιναξουμε το φασισμο απο ολες τις εκφανσεις της ζωης μας. Και ειναι καθηκον μας να το κανουμε μονοι μας, συνειδητα, χωρις να παρασυρθουμε ουτε στο ελαχιστο απο επικοινωνιακα παιχνιδια, παιχνιδια στρατηγικης πανω στην καμπουριασμενη μας πλατη...

Γιατι πολυ φοβαμαι οτι πεφτουμε ξανα σε μια παγιδα που θα οδηγησει αυτη τη φορα στην οριστικη καταλυση της Δημοκρατιας, στην οριστικη μας καταδικη...

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ

Στασου ενα λεπτο...
Κοιτα βαθια μεσα σου, πολυ βαθια... Καπου εκει κατω κοιμαται η καλοσυνη σου, αυτη που σου χαριστηκε ηδη απο την πρωτη σου πνοη η ισως και ακομα πιο πριν, οταν η ψυχη σου ακομα ταξιδευε αναμεσα σε ουρανο και γη...
Σκεφτομαι πολυ τελευταια. Κι οσο σκεφτομαι ποναω. Γιατι βλεπω γυρω μου κακια, μισος, ανθρωπους μικροπρεπεις... Γιατι ολο και περισσοτερο συνειδητοποιω πως ολες οι διαμαρτυριες μας, ολες οι προσπαθειες για αλλαγη δεν εχουν κανενα απολυτως νοημα, οσο δεν αλλαζει η νοοτροπια μας, οσο συνεχιζουμε να απαρνουμαστε την ανθρωπια μας, οσο απομακρυνομαστε απο την ιδια μας τη φυση...
Η καλοσυνη δεν ειναι μορφη διαμαρτυριας. Πως αλλωστε να εισαι καλος με ανθρωπους ανανδρους, που λεηλατουν, βιαζουν, σκοτωνουν ο,τι ομορφο υπαρχει στον κοσμο; Η καλοσυνη ειναι σταση ζωης. Ειναι ανακαλυψη και αποκαλυψη μαζι. Γιατι η καλοσυνη βρισκει παντα τον τροπο και ανταμειβεται, επιστρεφει στο μερος απο οπου ξεκινησε, αρκει αυτο το μερος να ειναι καπου στο κεντρο της καρδιας.
Κοιτα βαθια μεσα σου λοιπον...
Ποσο δυσκολο ειναι στ΄αληθεια; Φαντασου μια στιγμη εναν κοσμο που ο καθενας θα καλλιεργησει μεσα του την καλοσυνη. Ο καθε ενας ξεχωριστα, ποσες χιλιαδες μαζι θα γινουν;
Ξερω, σου ακουγεται ρομαντικο, ονειροπολο, ισως και ουτοπικο.
Εγω ομως, ενα πραγμα ξερω. Καθε φορα που θυμωσα, οργιστηκα, μαλωσα, πικρανα, ειπα ασχημα λογια, τρελαθηκα και ξεφυγα, αφησα και μια ανοικτη πληγη μεσα μου. Πληγη γεματη ενοχες, γεματη οργη και γεματη φοβο.
Καθε φορα που ανοιξα την καρδια μου κι εβαλα μεσα τη ζεστασια, ειτε για δικους μου ανθρωπους ειτε για εντελως αγνωστους, με ενα σ'αγαπω η με μια ομορφη πραξη, η ψυχη μου ενιωσε τετοια αγαλλιαση και πληροτητα που μονο η αγκαλια της οικογενειας μου του παιδιου μου μπορει να συγκριθει!
Η καλοσυνη ειναι απο μονη της μια επανασταση. Ισως η μεγαλυτερη επανασταση, γιατι απαιτει θυσιες, προϋποθετει τη θεληση να αλλαξουμε, χρειαζεται αυτοσυγκρατηση, συνεση, ψυχραιμια και μια καρδια με βαθος, με αγαπη, που δεν φοβαται να δωσει χωρις να παρει, να νιωσει κι ας πονεσει.

Ολες οι παραπανω σκεψεις μου γεννηθηκαν με αφορμη δυο βιντεο που ειδα στο χαμομηλακι.





Κι επειτα, απο λινκ σε λινκ βρεθηκα εδω. Κι ειπα να μια ωραια ιδεα! Να ενας σκοπος που αξιζει να συμμετεχω!

 http://www.indiegogo.com/projects/life-vest-inside-join-the-kindness-revolution

Θυμηθηκα και κατι που ειχα γραψει πολυ παλια, μια ακομα ονειροπολα ουτοπικη ιδεα που πολυ θα ηθελα να καναμε μαζι πραξη. Ο καθενας μας και ολοι μαζι.

http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/2008/01/blog-post_09.html

 Και ξερω οτι μπορουμε. Το βλεπω σε καθε γλυκεια κουβεντα, σε καθε ομορφη σκεψη που εισπραττω, το νιωθω σε καθε πρωτοβουλια οπως της Αγριμιως η των Ελληνιδων μπλογκερ η του καθε απλου συνανθρωπου μου.
Θελω να βγω απο τη μιζερια. Απο το σοκ που καθε φορα μου προκαλει η κακια, η ελλειψη ανθρωπιας, η ελλειψη παιδειας. Ναι, ακομα -ΕΥΤΥΧΩΣ- σοκαρομαι... Ειμαι σιγουρη οτι κι εσυ αυτο θελεις...

Σε προσκαλω να γινουμε μαζι Επαναστατες της Καλοσυνης!

Πεταλουδισια φιλια!

POST JOY Η ΑΛΛΙΩΣ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΑΠΗ

Μια υπεροχη ιδεα που ανηκει στο Αγριμακι!

Το Αγριμακι ζει στη Μελβουρνη και εργαζεται- αν αυτο το λειτουργημα μπορει να θεωρηθει δουλεια- με εφηβους που εχουν υποστει κακοποιηση, σεξουαλικη η σωματικη, που κανουν χρηση ναρκωτικων, που εχουν κανει φυλακη. Καμια σχεση με την ιδανικη ζωη για ενα παιδι... για οποιονδηποτε.
Μεσα απο το κεντρο αυτο που τους φιλοξενει, τους δινεται μια ευκαιρια, μια νεα αρχη. Με πολλες δυσκολιες, με ελαχιστο budget, με τεραστια αποθεματα αγαπης, υπομονης και δυναμης. Τα "σπιτια τους" λιτα, κενα, αχρωμα και απροσωπα, πως να τα αισθανθουν σπιτικο;
Κι εδω ερχομαστε εσυ κι εγω να κανουμε τη διαφορα. Μια μικρη καρτουλα, μια καρτ-ποσταλ, φτιαγμενη με αγαπη κι ενα μηνυμα στα Αγγλικα, απο εμας για αυτα τα παιδια. Ενα μηνυμα για να ξερουν οτι εστω και στην αλλη ακρη της γης καποιος τα νοιαζεται. Για να παιρνουν θαρρος και να ξαναβρισκουν το δρομο τους μεσα απο τα σκοταδια.

Αντιγραφω απο το ιστολογιο Τα βοτσαλα στη λιμνη

Σκοπός είναι να φτιάξουμε μια καρτ-ποστάλ στην αγγλική με ένα θετικό μήνυμα και να τις συγκεντρώσουμε για το γραφείο μου και το σαλόνι των παιδιών στον χώρο μας. Οι έφηβοι είναι παιδιά με ή χωρίς γονείς, με διάφορους εθισμούς και ψυχολογικά προβλήματα. Αρκετά από αυτά κακοποιημένα ή/και παραμελημένα. Άλλα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών κι άλλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλά από αυτά έχουν περάσει από φυλακές ανηλίκων και τα περισσότερα δεν πάνε σχολείο…
Συνήθως οι χώροι αυτοί είναι αποστειρωμένοι. Πόρτες ασφαλείας και τζάμια διπλά που κλειδώνουν όλη μέρα…
Λευκοί τοίχοι, ασπρισμένοι από την χλωρίνη και την παγερή αδιαφορία των φορέων. Πολλές φορές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, έπιπλα, θεραπευτές και ειδικούς.
Αρκετά από τα παιδιά δουλεύουν από μικρή ηλικία για να καλύψουν τις ανάγκες του χώρου μας. Πολλά από αυτά είναι απομονωμένα κι αντικοινωνικά με προβλήματα συμπεριφοράς και παραβατική συμπεριφορά. Στο σπίτι μας νομίζω ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι όχι να μην γυρίσει κάποιο παιδί το βράδυ στο σπίτι, αλλά να ξυπνήσω το πρωί και να βρω κάποιο παιδί στο πάτωμα από υπερβολική δόση, ηλεκτροπληξία, κρέμασμα, χάπια…
Πράγματα καθημερινά και συνηθισμένα για εμάς εδώ και που συνάδελφοι έχουν βιώσει πολλές φορές. Εγώ στάθηκα τυχερή με τα ποτά, τα ναρκωτικά, τα όπλα , τους βανδαλισμούς και τις φωτιές μέσα στο σπίτι.
Το σπίτι μας αναπνέει, πονάει, ματώνει και επιβιώνει όπως κάθε σπίτι.
Όμως ήρθε ο καιρός για μια δραστική αλλαγή.
Για μια ανανέωση!
 
Για αυτό σκέφτηκα να καλέσω όλους εσάς να με βοηθήσετε να γεμίσω τους τοίχους μας με ιστορίες – ιστορίες καθημερινής τρέλας, αισιοδοξίας, χαράς και γέλιου. Μα πάνω απ’όλα ιστορίες φιλίας, επιβίωσης και γενναιότητας. Τα μηνύματα από την χώρα του Ήλιου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ζεστά!
Για να λάβετε μέρος στο project πρέπει:
(α) να μην διαθέτετε απαραίτητα καλλιτεχνική φλέβα αλλά να θέλετε να χαρίσετε ένα χαμόγελο στα παιδιά αυτά (και σε εμένα που μένω μαζί τους κάτω από αντίξοες συνθήκες και τραγικές ελλείψεις… τώρα όποιος θέλει να κάνει κάτι για εμένα αποκλειστικά στην ελληνική όχι απλά δεν θα παρεξηγήσω, αλλά μάλλον θα με πάρουν και τα ζουμιά, ε; ),
(β) να αναδημοσιεύσετε την ανάρτηση αυτή στο ιστολόγιο σας ώστε να προσκαλέσουμε περισσότερο κόσμο στο εγχείρημα αυτό,
(γ) να φτιάξετε την καρτούλα σας (μέγεθος Α5-Α6), να την φωτογραφίσετε, να την αναρτήσετε στο ιστολόγιο σας και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου να μας την στείλετε εδώ.

Η δικη μου συμμετοχη με ολη μου την αγαπη!


Πεταλουδισια Φιλια σε ολους!

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ΨΗΦΙΖΕ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!

Αν εσυ που λες πως θα ψηφισεις Χρυση Αυγη νομιζεις οτι ετσι πας κοντρα στο συστημα, οτι ψηφιζεις τιμωρους, μαθε και τουτο: οι μονοι που χανουν απο την επιλογη σου εισαι εσυ και ολοι εμεις που θα τη λουστουμε! Γιατι οι ανθρωποι ειναι παραφρονες και επικινδυνοι! Γιατι "τιμωρουν" μονο οσους τους πανε κοντρα ! Γιατι βγαζουν μαχαιρια και σκοτωνουν ανανδρα! Κι αν πιστευεις πως σκοτωνουν μεταναστες, κουνα λιγο το κεφαλι σου!

Χτες βραδι απο φασιστικο μαχαιρι σκοτωθηκε ενας νεος ανθρωπος, ενας Ελληνας (αυτο διευκρινιζεται για τα γουρουνια που μετρανε την αξια της ζωης με την εθνικοτητα...), ενας αριστερος.... Δυο αντρες, στην ιδια γειτονια, στη γειτονια ΜΟΥ, ανθρωποι που μεγαλωσαν μαζι η αν οχι μαζι μεγαλωσαν με τις ιδιες εικονες, τις ιδιες καταβολες, συχναζαν στα ιδια στεκια, δυο γειτονες εφτασαν στο σημειο να παρει ο ενας τη ζωη του αλλου. Και δεν με νοιαζει καθολου ουτε ποιος ηταν ο λογος, η αρχη, η αφορμη, η αιτια... με νοιαζει το αποτελεσμα. Ετσι απλα, χωρις δευτερη σκεψη αφαιρεθηκε μια ζωη για... ιδεολογικες διαφορες... Ετσι απλα χωρις δευτερη σκεψη θα εξοντωθει οποιος τους χαλαει τη σουπα... Κτηνη! Που τολματε να πιανετε τον αρχαιο Ελληνικο πολιτισμο στο στομα σας!

Αν παλι εσυ που αποκαλεις κοροϊδευτικα τη Χρυση Αυγη, Χρυσα Αυγα και τους οπαδους της Χρυσαυγουλα, αλλαζοντας τα συνθηματα στον τοιχο και μετα αραχτος στον καναπε, νομιζεις οτι ετσι τους κανεις τη μουρη κρεας.... τι να σου πω! Αν δεν τολμας οπου βρεθεις κι οπου σταθεις, με καθε ευκαιρια να καταγγελλεις τους εγκληματιες, εισαι κι εσυ αξιος της μοιρας σου...

Ανεγκεφαλε νεοελληνα, ακαλλιεργητε, ανοιξε τα ματια σου και ξεστραβωσου! Ανοιξε κανενα βιβλιο, μαθε ιστορια κι ελα μετα να μιλησεις για "αντισυστημικο" κομμα! Το δεκανικι του συστηματος, ο "τιμωρος" Ζορο! Δεν ειδα να τιμωρει κανεναν απο οσους μας εχουν κατακλεψει κι οδηγουν τοσο κοσμο στην εξαθλιωση και την αυτοκτονια... Καλλιεργησε κι ανοιξε το μυαλο σου, ωστε να μη σε πιανει μαλακα ο καθε επιτηδειος και σταματα να περιμενεις παντα να μπεις κατω απο καποιου αλλου την ομπρελα! Αλλα βεβαια... τα προβατα ενα μαντρι γυρευουν παντα να χωθουν, ενα βοσκο να τα αγει και να τα φερει κι ενα τσοπανοσκυλο να τα φυλαει! Τωρα αν μετα οδηγηθουν σε μαζικη σφαγη, ποιον αραγε ενδιαφερει...

Την υποθεση εχει αναλαβει η Δικαιοσυνη. Αλλα αν η Δικαιοσυνη λειτουργουσε σε αυτο το αχαρακτηριστο κρατος, δεν θα συζητουσαμε τωρα για πολλα πραγματα, δεν θα υπηρχε αναγκη...

Οσο για σενα μαλακα νεοελληνα, την επομενη φορα που θα ακουσεις κανενα τραγουδι σαν το Ακορντεον, αντι να σιγοτραγουδησεις, χαμηλωσε τα ματια, που εβαλες απο το παραθυρο μεσα το φασισμο που οι προγονοι σου πεταξαν εξω με τις κλωτσιες και το αιμα τους!...

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Τ' ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΞΥΠΟΛΗΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ


"Ο Αλκης κοιταζε με ανοιχτα ματια τη νυχτα εξω απο το παραθυρο. Κανενας ηχος δεν προδωσε την ξαγρυπνια του στον πατερα του, τιποτα δεν φανερωσε πως κι οι δικες του σκεψεις ετρεχαν σαν αγριεμενα αλογα. Εφερε στο μυαλο του τη Νεα Σμυρνη, τη Λενα, τα κοριτσια, το φιλο του το Βασιλη. Ζωντανεψαν εμπρος του οι ομορφες βραδιες στα θερινα σινεμα, με το αγιοκλημα και το γιασεμι να πλημμυριζουν τα ρουθουνια, που ειχαν χαθει πια για παντα... Νοσταλγια τον πλημμυρισε. Κι ολα αυτα για να κερδισει κατι που δεν ειχε ποτε. Μια μανα. Κι ας ηταν η Λενα που αφησε πισω σαν μανα του. Δεν ηταν κι αυτο φαινεται μετρουσε, αφου ποτε του δεν την ειχε αποκαλεσει με αυτη τη λεξη. Οταν ο πατερας συζητησε μαζι του την αποφαση του, αυτο του ειπε: πως ολα τα παιδια πρεπει να εχουν μια μανα κι εκει που θα πηγαιναν θα αποκτουσε κι αυτος μια. Ετσι κι ο Αλκης συμφωνησε. Μα δεν το εκανε για τον ιδιο, το εκανε για τον πατερα του. Για τη λαχταρα που διεκρινε στη φωνη του, γιατι καταλαβε οτι αυτη την απαντηση προσδοκουσε απ' τα χειλη του.
-Μανα, κουνηθηκαν και ψελλισαν τα χειλη του αηχα, διχως να φτασει στ' αυτια του Θεμη το ψιθυρισμα του. Μανα...
Δοκιμασε τη λεξη σαν αγνωστο εξωτικο φρουτο στο στομα του. Τι γευση ειχε; Δεν μπορεσε να καταλαβει..."

"Ο Αλκης εμεινε για μια στιγμη ετσι, με το μαστιγιο σηκωμενο κι ετοιμο να κατεβει στο κεφαλι του ασπλαχνου αντρα. Δαγκωσε με λυσσα τα χειλη του και τα αισθανθηκε να ματωνουν. Ο γυφτος ξεθαρρεμενος που δεν ειχε νιωσει ακομα στη σαρκα του το χτυπημα, κατεβασε τα χερια ριχνοντας του κλεφτες ματιες. Σαν τιμωρος θεος του φανηκε, που ειχε σταλει απο τα αρχαια χρονια σε τουτο τον παραξενο τοπο, για να τον συνετισει.
-Θα σου αξιζε να νιωσεις εστω μια φορα τουτο το πετσι να σου ξεσκιζει το δερμα, ετσι οπως υποχρεωνεις το ατυχο ζωο να το νιωθει. Να αισθανθεις κι εσυ για μια φορα πως ειναι να σου στερουν την ελευθερια, να σε ταπεινωνουν, να σε χτυπουν ανανδρα...
-Ελεος, αφεντικο, ελεος... κλαψουρισε ο γυφτος, χωρις να τολμαει να σηκωθει. Διπλα του η χτυπημενη αρκουδα μουγκριζε προσπαθωντας να κινηθει. Το τραβηγμα της αλυσιδας ειχε σχεδον ξεσκισει τη μυτη και το χειλος της.
-Δεν αξιζεις ουτε να σε χτυπησουν μωρε! Θρασυδειλος εισαι οπως ολοι οι βασανιστες, εφτυσε τελικα ο Αλκης τις λεξεις και, πετωντας το μαστιγιο πανω του, εσκυψε ν' ακουμπησει ενα φευγαλεο χαδι στο δυστυχο ζωντανο. Αμοιρη αρκουδα, συλλογιστηκε, η ζωη σου βορα στους αχορταγους ανθρωπους."

"Απλωσε τα χερια, ενω εκεινη περιμενε ασαλευτη το αγγιγμα του να σβησει απο πανω της τα ιχνη του αλλου, να τα ξεπλυνει, να της χαρισει πισω την αθωοτητα της, εκεινην που ειχε στο παρελθον κι ειχε χαθει στο μελλον. Να κανει παλι τον ερωτα γιορτη, λαχταρα, παθος. Ν' αναστησει τον ποθο της, να της χαρισει πισω τη γυναικεια της φυση.
Κι αυτος τα εκανε ολα. Με καθε χαδι, καθε φιλι στην επιδερμιδα της, που ζωντανευε ριγωντας, ξεπλυνε το ξενο αγγιγμα. Τα χειλη της ρουφηξαν απ' τα δικα του την πνοη της ζωης, τα χερια της αυλακωσαν το κορμι του, καθως εγερναν πανω στο παλτουδενιο τους στρωμα. Μια τελευταια ματια δικη του στο εκστατικο της προσωπο κι υστερα της σκεπασε το ανατριχιασμενο σωμα με το δικο του. Ενωθηκαν με ενα βαθυ βογγητο που ραγισε την αποκοσμη σιωπη. Εναν υμνο που εκανε το φεγγαρι να κρυφτει. Τους αφησε μονους να ερωτευονται, οπως μοναχα οσοι αγαπουν γνωριζουν."

Κρατωντας για πρωτη φορα στα χερια το βιβλιο της Σοφης Θεοδωριδου, διαβαζοντας το οπισθοφυλλο, ο ανυποψιαστος αναγνωστης δεν μπορει με τιποτα να μαντεψει τι τον περιμενει. Που να φανταστει οτι θα βρεθει μπλεγμενος στη δινη μιας ιστοριας που ξετυλιγεται σαν χαδι και σαν χαστουκι πανω στην ψυχη του; Ο Θεμιστοκλης, η Αλκινοη, η Ελενη, η Θαλεια, η Ελλαδα που πληγωνει και πληγωνεται... Κι ενας Αλκης συγκλονιστικος, ενας Αλκης που κοβει την ανασα!
(Μεταξυ μας, ερωτευτηκα! Που λεει ο λογος δηλαδη, αλλα αν υπαρχουν εκει εξω αντρες σαν τον Αλκη, κοριτσια τρεχατε να προλαβετε!)
Ξεκινησα να διαβαζω και καθε φορα που επρεπε να αφησω το βιβλιο απο τα χερια μου με κυριευε μια στεναχωρια, μια αγωνια για το παρακατω. Το διαβασα, το ρουφηξα και χαρακτηκε μεσα μου. Οι χαρακτηρες τοσο απλα και μεστα δωσμενοι κι οι περιγραφες βελουδινες, απολυτα φυσικες, κομματι του εαυτου τους, του τοπου τους. Ακομα βασανιζει το μυαλο μου, με ολα τα αισθηματα που γεννηθηκαν κατα την αναγνωση.
Ενα βιβλιο εκπληκτικο, που το συνιστω ανεπιφυλακτα! Ενα βιβλιο, που χωρις να εμπιπτει στο ιστορικο μυθιστορημα, αγγιζει την ιστορια μεσα απο τις ξεχωριστες ιστοριες των ηρωων, ευλαβικα, με φροντιδα και σεβασμο στην ευθραυστη φυση της.

Τ' αχναρια των ξυπολητων ποδιων
Εκδοσεις Ψυχογιος, 2012, τιμη: 16 ΕΥΡΩ

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

24 DAYS' CHALLENGE REVIEW

Καλημερα και καλη εβδομαδα!
Η συμμετοχη μου σε μια υπεροχη ιδεα ολοκληρωθηκε. Παρακατω τα λινκ για ολες τις αναρτησεις που αφορουν το 24 days' challenge.

Αληθεια
Βλεπω
Γελιο
Δαιμονες
Εκτος
Ζαχαρη
Ηλιθιοτητα
Θελω
Ιχνη
Κοινη Λογικη και Κριτικη Σκεψη
Λιμανι
Μελωδια
Νοσταλγια
Ξορκιζοντας
Οδοφραγμα
Παρεα
Ραφι
Σωτηρια
Ταμειο
Υπεροχα
Φραουλες
Χαρμολυπη
Ψαθα
Ωμεγα

Η Ελληνικη γλωσσα, η υπεροχη γλωσσα μας, ειναι αστειρευτη και ξερω οτι οσες λεξεις κι αν διαλεξω, παντα θα σκεφτομαι αλλες που δεν διαλεξα. Ωστοσο, αισθανομαι πως εχω κι αλλα να πω και να δωσω και να παρω απο αυτη την προσκληση- προκληση.
Coming up soon:
24 DAYS' CHALLENGE COUNTDOWN.

Προς το παρον σας αφηνω με ομορφη ξεσηκωτικη μουσικη.



Πεταλουδισια φιλια σε ολους!