Ετσι, για να υπενθυμισω στον εαυτο μου οτι ακομα και οι πιο εκνευριστικοι, οι πιο αξεστοι, οι πιο εγωιστες, οι πιο παρτακηδες ανθρωποι αξιζουν και εχουν αναγκη απο αγαπη!!! Ισως μαλιστα την εχουν περισσοτερο αναγκη απο ολους τους υπολοιπους! Σας αγαπαω λοιπον ολους κι ας με φερνετε στα προθυρα νευρικης κρισης κι ας με εχετε γεμισει αγχος! Σας αγαπαω κι ας γκρινιαζω! Σας αγαπαω ολους, γι' αυτο προσπαθω να αντιμετωπιζω τα παντα με ενα χαμογελο, προσπαθω να ειμαι εγω η ακλονητη, η αισιοδοξη, αυτη που εχει θετικη σκεψη...κι ας μην τα καταφερνω παντα...
Δυσκολες μερες ερχονται, οποτε ας αγαπηθουμε λιγο ακομα...δεν μας εμεινε και τιποτα αλλο, εξαλλου...
"Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχωπροφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν.
Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται,
δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν,
δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν·
πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή.
Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν·
όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή.
Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.
Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.
Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη."
"ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ", Προς Κορινθιους Επιστολη, Αποστολος Παυλος
Αγαπατε αλληλους, λοιπον, φιλοι μου και καλη μας δυναμη!
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους!
Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008
NOT IN OUR NAME!
6000 ON HUNGER STRIKE/ 17th DAY
Prisoners in Greek prisons are deprived of basic human rights and dignity as human beings. This has led to an unprecedented wave of hunger strikes, that has been sweeping all Greek prisons from the 3rd of November, whereas the mainstream media hold total silence on the issue.
Bloggers unite and fight back for Democracy and defence of basic human rights. A call in the Greek blogosphere arises, urging every blogger simultaneously to communicate, publish or sign the following text on the 20th November :
"Not in our Name"
"The situation in Greek prisons is unacceptable. Radical changes in the prison system should be a first priority". - Karolos Papoulias, Head of State, 6/11/08
"We are human. Prisoners but still human, I tell you". - Vangelis Pallis, prisoner, 9/11/08
From November 3rd, all detainees in prisons throughout the country are on a hunger strike, claiming what should be respected, but is not : their lost dignity. What they face is the criminal silence of the mainstream media and the indifference of the political leadership. To this silence and political practices all we who sign this text DO NOT CONSENT!
The conditions in Greek prisons are unspeakable and may be understood only by the cold language of mathematics. In the supposedly reformatory institutions of the country a total of 417 detainee deaths were recorded over the past decade, while the rate has literally taken off to such a degree, that every month four people die in the hands of the State.
Capacity in Greek prisons reaches 168% (10,113 detainees for 6019 spaces) with a ratio of minimum space for each man in some cases reaching 1 square meter, while the daily public spending per prisoner is the meagre 3.60 €. Prison cells are miserable, reminiscent of medieval times and health care is almost non - existent. At the same time, the Greek judicial system sends in prison one in every thousand of the overall population, while detainees without trial (in custody) are up to the 30% of the total number of prisoners. If quality of our Democratic system of governance is characterized by its prisons, then our Democracy is in crisis. If detainment is a penalty imposed for criminal behaviours by the State in the name of society, then in the case of Greek prisons we should all be accountable and most responsible of all, the Authorities. Facing such a reality all we who sign this text respond NOT IN OUR NAME.
The data revealed by official bodies for Greek prisons outline inhuman conditions of detention. According to a recent Report of the European Committee on the Prevention of Torture (2007), has found incidents of torture and inhuman treatment of prisoners, threats against their life along with series of violations in relation to their conditions of detention, deficits in investigating and punishing the perpetrators, incidents of violence in collusion with doctors and prison-guards and unacceptable health and medical care conditions.
The European Court of Human Rights has issued a series of decisions, convicting the Greek state regarding abuse and / or other rights' violations of prisoners by prison Authorities. The Greek National Commission on Human Rights has taken a decision – catapult, noting human rights' abuses in Greek prisons and suggesting certain direct actions to resolve them. The Greek Ombudsman complains about the lack of cooperation with competent state Authorities, causing them literally to be banned from entering the country's prisons for the last two years. The country's bar associations, Non-Governmental Organizations, such as Amnesty International, and many political / social institutions unanimously denounce the unacceptable conditions in Greek prisons and call for greater cooperation to overcome the problem. If human rights are to be enjoyed by every human being, depriving it of detainees in Greek prisons, is an open wound for our society. In this situation those who sign this text agree to SMASH COMMUNICATION BARRIERS BETWEEN PRISONS AND SOCIETY.
Prisoners going on hunger strikes, resort to the last bastion of resistance left to them, their own life. A month before the strikes commenced, there has been a last call to the political leadership to solve their problems, as things were getting unbearable, but nothing happened. To stop the hunger strikes, prisoners have specific, realistic and decent demands that restore their lost dignity and recover their basic human rights.As a response to Greek prisoners' mobilization the political leadership stands in indifference, acts only to make promises for the future and to repress their movements. Nevertheless, an indifferent stance of the political leadership at this stage will certainly mean dead hunger strikers. In these circumstances we say that we cannot remain passive waiting for the news of deaths from hunger strikes but we will stand by them. If the defence of democracy and human rights require the watchfulness of all of us, now is a chance for all, to take steps away from indifference and evasions of the problem.
Faced with the tension that prevails in prisons all over the country, we who sign this text consider the political leadership fully responsible for anything that will happen and demand both institutionally and in practice that BASIC HUMAN RIGHTS FOR ALL PRISONERS IN THE COUNTRY ARE GUARANTEED."
On November, the 21st, this text will be sent in bulk to all members of the Greek parliament and to the mass media encouraging them for its republication. The text sent has as attached the signatures (URL hyperlinks) of all blogs, forums and web pages that adopted it. We urge for its republication and spread, so that the struggle of Greek prisoners for basic human rights gets the international attention and coverage, it deserves. The signatures are as follows :
PLEASE SIGN THE PETITION
http://www.petitiononline.com/hrfa/petition.html
Ζητω συγνωμη, αλλα οσες φορες κι αν προσπαθησα να το ανεβασω στα Ελληνικα, δεν μπορεσα. Για οσους θελουν να διαβασουν το Ελληνικο κειμενο, υπαρχει εδω .
Το ζητημα επειγει! Οσο πιο πολλοι το υπογραψουμε, τοσο μεγαλυτερη επιρροη θα εχει. Ας μην ξεχναμε οτι Δημοκρατια σημαινει να προστατευονται τα δικαιωματα των μειονοτητων...
Prisoners in Greek prisons are deprived of basic human rights and dignity as human beings. This has led to an unprecedented wave of hunger strikes, that has been sweeping all Greek prisons from the 3rd of November, whereas the mainstream media hold total silence on the issue.
Bloggers unite and fight back for Democracy and defence of basic human rights. A call in the Greek blogosphere arises, urging every blogger simultaneously to communicate, publish or sign the following text on the 20th November :
"Not in our Name"
"The situation in Greek prisons is unacceptable. Radical changes in the prison system should be a first priority". - Karolos Papoulias, Head of State, 6/11/08
"We are human. Prisoners but still human, I tell you". - Vangelis Pallis, prisoner, 9/11/08
From November 3rd, all detainees in prisons throughout the country are on a hunger strike, claiming what should be respected, but is not : their lost dignity. What they face is the criminal silence of the mainstream media and the indifference of the political leadership. To this silence and political practices all we who sign this text DO NOT CONSENT!
The conditions in Greek prisons are unspeakable and may be understood only by the cold language of mathematics. In the supposedly reformatory institutions of the country a total of 417 detainee deaths were recorded over the past decade, while the rate has literally taken off to such a degree, that every month four people die in the hands of the State.
Capacity in Greek prisons reaches 168% (10,113 detainees for 6019 spaces) with a ratio of minimum space for each man in some cases reaching 1 square meter, while the daily public spending per prisoner is the meagre 3.60 €. Prison cells are miserable, reminiscent of medieval times and health care is almost non - existent. At the same time, the Greek judicial system sends in prison one in every thousand of the overall population, while detainees without trial (in custody) are up to the 30% of the total number of prisoners. If quality of our Democratic system of governance is characterized by its prisons, then our Democracy is in crisis. If detainment is a penalty imposed for criminal behaviours by the State in the name of society, then in the case of Greek prisons we should all be accountable and most responsible of all, the Authorities. Facing such a reality all we who sign this text respond NOT IN OUR NAME.
The data revealed by official bodies for Greek prisons outline inhuman conditions of detention. According to a recent Report of the European Committee on the Prevention of Torture (2007), has found incidents of torture and inhuman treatment of prisoners, threats against their life along with series of violations in relation to their conditions of detention, deficits in investigating and punishing the perpetrators, incidents of violence in collusion with doctors and prison-guards and unacceptable health and medical care conditions.
The European Court of Human Rights has issued a series of decisions, convicting the Greek state regarding abuse and / or other rights' violations of prisoners by prison Authorities. The Greek National Commission on Human Rights has taken a decision – catapult, noting human rights' abuses in Greek prisons and suggesting certain direct actions to resolve them. The Greek Ombudsman complains about the lack of cooperation with competent state Authorities, causing them literally to be banned from entering the country's prisons for the last two years. The country's bar associations, Non-Governmental Organizations, such as Amnesty International, and many political / social institutions unanimously denounce the unacceptable conditions in Greek prisons and call for greater cooperation to overcome the problem. If human rights are to be enjoyed by every human being, depriving it of detainees in Greek prisons, is an open wound for our society. In this situation those who sign this text agree to SMASH COMMUNICATION BARRIERS BETWEEN PRISONS AND SOCIETY.
Prisoners going on hunger strikes, resort to the last bastion of resistance left to them, their own life. A month before the strikes commenced, there has been a last call to the political leadership to solve their problems, as things were getting unbearable, but nothing happened. To stop the hunger strikes, prisoners have specific, realistic and decent demands that restore their lost dignity and recover their basic human rights.As a response to Greek prisoners' mobilization the political leadership stands in indifference, acts only to make promises for the future and to repress their movements. Nevertheless, an indifferent stance of the political leadership at this stage will certainly mean dead hunger strikers. In these circumstances we say that we cannot remain passive waiting for the news of deaths from hunger strikes but we will stand by them. If the defence of democracy and human rights require the watchfulness of all of us, now is a chance for all, to take steps away from indifference and evasions of the problem.
Faced with the tension that prevails in prisons all over the country, we who sign this text consider the political leadership fully responsible for anything that will happen and demand both institutionally and in practice that BASIC HUMAN RIGHTS FOR ALL PRISONERS IN THE COUNTRY ARE GUARANTEED."
On November, the 21st, this text will be sent in bulk to all members of the Greek parliament and to the mass media encouraging them for its republication. The text sent has as attached the signatures (URL hyperlinks) of all blogs, forums and web pages that adopted it. We urge for its republication and spread, so that the struggle of Greek prisoners for basic human rights gets the international attention and coverage, it deserves. The signatures are as follows :
PLEASE SIGN THE PETITION
http://www.petitiononline.com/hrfa/petition.html
Ζητω συγνωμη, αλλα οσες φορες κι αν προσπαθησα να το ανεβασω στα Ελληνικα, δεν μπορεσα. Για οσους θελουν να διαβασουν το Ελληνικο κειμενο, υπαρχει εδω .
Το ζητημα επειγει! Οσο πιο πολλοι το υπογραψουμε, τοσο μεγαλυτερη επιρροη θα εχει. Ας μην ξεχναμε οτι Δημοκρατια σημαινει να προστατευονται τα δικαιωματα των μειονοτητων...
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008
ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ (;)
Η Ελλη ακουσε το ξυπνητηρι να χτυπαει δυνατα. Ανοιξε τα ματια της και χαμογελασε. Ειχε ακομα την αισθηση απο το ονειρο που ειχε δει. Τι παραξενο ονειρο!
Ταξιδευε λεει μεσα σε ενα συννεφο...περνουσε πανω απο θαλασσες και βουνα, λαγκαδια και χαραδρες, ειχαν γεμισει τα ματια της και η ψυχη της με χρωματα...κι ομως, ενιωθε τοσο λυπημενη!
Ξαφνικα, ενω ειχε σουρουπωσει και ο ουρανος γεμισε με εκεινο το μαβι χρωμα, που προετοιμαζει το εδαφος για να συνηθιζει σιγα σιγα το βλεμμα στο σκοταδι της νυχτας, ενιωσε το συννεφο να διαλυεται και εκεινη να πεφτει...η μαλλον οχι...να πεταει...δεν ενιωσε φοβο ουτε κρυο, απλως αφησε ελευθερο το κορμι της να παρασυρθει απο τον ανεμο. Καποτε προσγειωθηκε τελικα. Βρεθηκε σε ενα κηπο. Εναν πολυχρωμο, πανεμορφο κηπο, γεματο λουλουδια, πουλια, συντριβανια και δεντρα. Αρχισε να περιπλανιεται μεσα στον κηπο. Ειχε χαθει, δεν μπορουσε να προσανατολιστει. Στη σκια ενος απο τα δεντρα, ειδε εναν αντρα καθισμενο καταγης. Τον πλησιασε διστακτικα.
-Συγνωμη, ειπε.
Ο αντρας καθοταν οκλαδον. Φορουσε ενα μακρυ καφε χιτωνα και ειχε στα χερια του μια μαγκουρα. Γυρισε το κεφαλι προς το μερος της και τοτε η Ελλη με εκπληξη διαπιστωσε οτι δεν ειχε ματια, ηταν τυφλος!
-Πως μπορω να σε βοηθησω κοριτσι μου;
-Εχω χαθει. Δεν ξερω πως βρεθηκα εδω...ουτε που ειμαι...ουτε που να παω τωρα.
-Οι ανθρωποι χανονται μονο οταν δεν ακολουθουν το δρομο της ψυχης τους, της ειπε. Πολλες φορες ολοι οι δρομοι ειναι μπροστα μας, αλλα πρεπει να κλεισουμε τα ματια μας για να τους δουμε...
Τοτε, η Ελλη καταλαβε πως ο τυφλος αυτος αντρας πρεπει να ηταν φιλοσοφος.
-Μπορω να σε ρωτησω κατι, γεροντα; του ειπε.
- Αν νομιζεις πως εχω εγω την απαντηση που γυρευεις...
- Η αυτοκτονια ειναι εγκλημα η επιλογη; Ειναι ασεβεια στη ζωη και δειλια η υπερτατη εκφραση ελευθεριας και επιλογη του χρονου και του τοπου που κανεις θα πεθανει;
- Χμμμ...Πιστευεις λοιπον οτι με το θανατο τελειωνει η ζωη;
-Φυσικα, γεροντα. Δεν συμφωνεις;
-Νομιζεις δηλαδη, οτι οταν παψουν να λειτουργουν τα ζωτικα σου οργανα, η καρδια και το μυαλο σου, η ψυχη σου παυει να υπαρχει, να ποναει, να χαιρεται, να αισθανεται γενικα.
-Ναι, κατι τετοιο.
- Κοριτσι μου, η ψυχη σου υπαρχει παντα, αιωνια και ταξιδευει μεσα στο νερο, τον αερα, τον ηλιο, το κορμι. Ολα αυτα ειναι απλως οχηματα που μεταφερουν την ψυχη κατα τη διαρκεια του αιωνιου ταξιδιου της. Εκεινη επειλεγει χωρις να σε ρωτησει με ποιο οχημα θα κινηθει και εκεινη αποφασιζει ποτε το οχημα αυτο δεν της ταιριαζει πια και το εγκαταλειπει. Η ζωη ειναι στην ψυχη και οχι στο σωμα και η ψυχη δεν ξεχναει ποτε...
Ο φιλοσοφος εδωσε στην Ελλη ενα λουλουδι απο τον κηπο. Ενα πανεμορφο πολυχρωμο φυτο, που ομοιο του δεν ειχε δει ποτε. Της ειπε να το φυλαξει και να το χαρισει μονο οταν αισθανθει πως θα κανει με αυτο καποιον ευτυχισμενο. Της εδειξε ενα στενο μονοπατι και της ειπε να το ακολουθησει.
Η Ελλη ξεκινησε να περπαταει πανω σε ξεροχορτα και πεσμενα φυλλα. Πρεπει να περπατουσε αρκετη ωρα, οταν βρεθηκε μπροστα σε μια μεγαλη πορτα. Κοιταξε γυρω της και καταλαβε οτι βρισκοταν στο προαυλιο ενος μεγαλου καστρου, σαν αυτα που εβλεπε στις εικονες απο τα παραμυθια που της διαβαζε η μητερα της οταν ηταν παιδι. Χτυπησε τρεις φορες...τοτε ξαφνικα, η πορτα ανοιξε και η Ελλη μπηκε μεσα σε μια στρογγυλη αιθουσα. Δεν υπηρχε κανενας ανθρωπος εκει. Υπηρχε ενα μεγαλο τραπεζι ξυλινο, περιτριγυρισμενο απο 20 ξυλινες καρεκλες. Στο πατωμα υπηρχε ενα ολομεταξο κοκκινο χαλι. Στους τοιχους,υπεροχοι πινακες κρεμονταν απο παντου. Στο μεσαιο τοιχο, ξεχωριζε ενας τεραστιος στρογγυλος καθρεφτης, με χρυσαφι κορνιζα. Η Ελλη ενιωσε να μαγνητιζεται, μια ανεξελεγκτη ελξη την ωθουσε προς τα εκει...περπατησε αργα, ακουμπωντας τις τριανταφυλλενιες καρεκλες, χαϊδευοντας τις βελουδινες ταπετσαριες...Εφτασε μπροστα στον καθρεφτη. Κοιταξε μεσα του. Ειδε μια γυναικεια μορφη, ντυμενη στα λευκα, με ενα μακρυ δαντελενιο φορεμα. Τα μαλλια της, σγουρα και εβενινα, ηταν λυτα στους ωμους της και τα ματια της ηταν καταμαυρα κι ελαμπαν σαν τη φωτια. Ειχε μια μελαγχολια στο βλεμμα της, μια αδιορατη λυπη, εμοιαζε εγκλωβισμενη. Πλησιασε καλυτερα...αυτη η φιγουρα ειχε κατι το τοσο γνωριμο, μα και τοσο ξενο συναμα.
-Γνωριζομαστε απο καπου; ρωτησε.
-Μα στ' αληθεια δεν με αναγνωριζεις;
-Λυπαμαι, οχι, απαντησε η Ελλη.
-Εγω ειμαι εσυ, της ειπε η φιγουρα μεσα απο τον καθρεφτη. Ειμαι λυπημενη, γιατι με κοιτας καθε μερα, αλλα δεν με βλεπεις. Με εχεις εγκλωβισει μεσα σε μια ψευτικη εικονα, ενα ειδωλο που δεν ειναι το δικο σου, αλλα αυτο που οι αλλοι βλεπουν σε σενα. Εσυ φοβασαι να με κοιταξεις καταματα, γιατι θα δεις οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη. Θα δεις τα μαλλια μου λυτα και το βλεμμα μου μου να πεταει σπιθες. Θα δεις τη δυναμη που εχεις μεσα σου να αλλαξεις τη ζωη σου, αλλα δεν τολμας να την αντλησεις. Θα δεις ποια εισαι πραγματικα και ισως τοτε τολμησεις να με αγαπησεις, να ΜΑΣ αγαπησεις, θα μαθεις να συγχωρεις...μεχρι να ερθει εκεινη η μερα, εγω θα ειμαι μελαγχολικη κι εσυ φυλακισμενη και μονη...
Η φιγουρα σιγα σιγα ξεθωριασε και η Ελλη απεμεινε μοναχη στο αδειο δωματιο. Απο καπου ψηλα ακουγοταν μουσικη. Βιολι..ναι, καποιος επαιζε βιολι! Η Ελλη αποφασισε να ακολουθησει τη μουσικη. Ενιωθε τοσο μονη! Ισως εβρισκε επιτελους λιγη συντροφια. Οι νοτες την οδηγησαν σε μια στριφογυριστη μαρμαρινη σκαλα κι απο εκει σε ενα μακρυ διαδρομο. Οσο προχωρουσε, ο ηχος γινοταν πιο δυνατος, ωσπου εφτασε στο τελος του διαδρομου, ανοιξε την πορτα και ειδε μεσα σε μια καμαρα μια γυναικα ντυμενη στα μαυρα να παιζει βιολι. Την πλησιασε αργα.
-Καλησπερα, ειπε δειλα.
-Σε περιμενα, Ελλη, της απαντησε η μαυροφορεμενη γυναικα.
Η Ελλη τα 'χασε!
-Πως...πως ξερεις το ονομα μου; ψελλισε
-Ξερω κι αλλα πολλα, της ειπε...βλεπεις, εγω δεν ειμαι απλα μια συνηθισμενη γυναικα...εχω ικανοτητες που ειναι χαρισμα και καταρα μαζι...
-Εισαι...μεντιουμ;
-Μπορεις να το πεις κι ετσι. Οι ανθρωποι ερχονται σε μενα για να μαθουν το μελλον τους.
- Μα γιατι να θελει καποιος να μαθει το μελλον; Τι ειναι αυτο που κανει εμας τους ανθρωπους τοσο περιεργους;
-Δεν ειναι περιεργεια. Ειναι ανασφαλεια. Οι ανθρωποι νομιζουν οτι αν ξερουν τα μελλουμενα, ειτε μπορουν να τα αλλαξουν, ειτε μπορουν να προετοιμαστουν ψυχολογικα για αυτα που θα αντιμετωπισουν. Δεν καταλαβαινουν οτι ο επομενος προορισμος του ταξιδιου τους, εξαρταται απο ολους τους προηγουμενους και οτι αν δεν κατανοησουν, αγκαλιασουν και αφησουν πισω το παρελθον τους, αν δεν εκτιμησουν σωστα τις εμπειριες και τα λαθη τους, θα επηρεασουν αρνητικα και το παρον και το μελλον. Τιποτα δεν ειναι χαμενος χρονος, ολα εχουν κατι να μας πουν. Εσυ, εχεις ξεκινησει το δικο σου ταξιδι...προσεχε μονο να μην χασεις στιγμη...μονο αυτο θα σου πω...τα υπολοιπα θα σε αφησω να τα ανακαλυψεις μονη σου...αυτη ειναι η γοητεια της ζωης και το νοημα...
-Κι αν κανω κι εγω λαθη;
-Μα θα κανεις...κι απο αυτα θα βγεις πιο δυνατη και πιο σοφη...αν το θελησεις φυσικα.
-Σε ευχαριστω πολυ, μου εδωσες κουραγιο...θελω να κανω κι εγω κατι για σενα. Οριστε, δεξου αυτο το δωρο, ειπε η Ελλη και προσφερε στο μεντιουμ το λουλουδι που της εδωσε ο φιλοσοφος.
-Οχι, Ελλη, ειπε το μεντιουμ. Αυτο το λουλουδι θα το χαρισεις σε καποιον και θα τον κανεις πολυ ευτυχισμενο. Δεν ειναι για μενα. Φυγε, τωρα, εχεις πολλα να κανεις ακομα...
Η Ελλη εφυγε απο την καμαρα κα βγηκε ξανα στον κηπο. Σταθηκε μπροστα απο ενα συντριβανι και εκλεισε τα ματια της. Ακουγε το κελαρυσμα του νερου, μυριζε την υγρασια στο γκαζον. Τοτε, ακουσε πισω της μια φωνη.
-Ελλη; Τι κανεις εσυ εδω;
Γυρισε και αντικρυσε τον μονο ανθρωπο που δεν περιμενε ποτε να ξαναδει. Τον Ορεστη, τον πρωτο της ερωτα! Με τον Ορεστη χρονια ειχαν χωρισει. Γνωριστηκαν παιδια, ερωτευτηκαν εφηβοι και μεγαλωσαν σχεδον μαζι. Καποτε, η Ελλη ενιωσε να πνιγεται και ο Ορεστης βρηκε παρηγορια στην αγκαλια μιας κοινης τους φιλης. Οταν το εμαθε η Ελλη, αρχικα πικραθηκε πολυ, αγανακτισε, θυμωσε, πεταξε τον Ορεστη εξω απο τη ζωη της και για τη φιλη της ουτε λογος! Ουτε να τους φτυσει και τους δυο! Τετοια προδοσια! Περασαν τα χρονια και η καρδια της Ελλης μαλακωσε. Καταλαβε οτι οι ανθρωποι ειναι συχνα δεσμιοι των παθων και των συναισθηματων τους, οτι δεν ηθελαν να την πληγωσουν, οτι καπου ειχε και εκεινη ευθυνη για οσα εγιναν...και τους συγχωρησε. Ομως, ο εγωισμος της, δεν την αφηνε να κανει το πρωτο βημα, να επικοινωνησει μαζι τους, να φιλιωσουν...κι αυτο τη βαραινε.
Και να τωρα που, απο το πουθενα, μεσα σε αυτο το τρελλο ονειρο, εβρισκε την παλια της αγαπη εκει, μπορουσε να πει οσα δεν ελεγε τοσο καιρο!
- Ενα πραγμα θελω να σε ρωτησω, Ορεστη. Εισαι επιτελους ευτυχισμενος;
Ο Ορεστης, χαμηλωσε τα ματια και της απαντησε:
- Ναι, Ελλη, ειμαι πολυ ευτυχισμενος...συγνωμη...
- Οχι, Ορεστη μη ζητας συγνωμη. Εγω ζηταω συγνωμη που εβαλα τον εγωισμο μου πανω απο την αγαπη μου για σενα. Το μονο που ηθελα παντα ηταν να εισαι ευτυχισμενος! Με συγχωρεις που εγω δεν μπορεσα...χαιρομαι που βρηκες την ευτυχια, εστω κι αλλου.
Τοτε ακουσε απο το βαθος του οριζοντα μια δυνατη χαρουμενη μουσικη και ειδε σιγα σιγα το συννεφο της να πλησιαζει.
-Πρεπει να φυγω τωρα, του ειπε...Αντιο, Ορεστη.
Τυλιχτηκε στο συννεφο και αρχισε να πεταει και να απομακρυνεται απο το καστρο, τον κηπο και τον Ορεστη. Οσο ανεβαινε, το τραγουδι γινοταν πιο δυνατο.
Ανοιξε τα ματια της κι εκλεισε το ξυπνητηρι. Γυρισε στο πλαϊ και τεντωθηκε. Τι περιεργο ονειρο! Κατι προεξειχε απο το παπλωμα στο διπλανο μαξιλαρι. Απλωσε το χερι της και το τραβηξε. Μα...τι στο καλο! Κρατουσε στα χερια της ενα πανεμορφο πολυχρωμο λουλουδι, που ομοιο του δεν ειχε ξαναδει. Και τοτε θυμηθηκε τα λογια του φιλοσοφου και του μεντιουμ. "Θα το δωσεις σε καποιον και θα τον κανεις πολυ ευτυχισμενο". Ισως τελικα δεν ηταν μονο ενα ονειρο...
Χωρις δευτερη σκεψη, ανοιξε τον τηλεφωνικο καταλογο και σχηματισε στο τηλεφωνο της τον αριθμο. Μια αγουροξυπνημενη αντρικη φωνη ακουστηκε απο την αλλη πλευρα της γραμμης.
-Παρακαλω;
-Ορεστη;
-Ναι;
-Η Ελλη ειμαι. Μπορεις σε παρακαλω να παρεις τη Μαριαννα και να ερθετε στο παρκακι στην παλια μας γειτονια σε μια ωριτσα;
-Εγινε κατι;
-Ναι, αλλα μην ανησυχεις, θα σας πω απο κοντα.
-Ενταξει λοιπον, θα ειμαστε εκει.
Σηκωθηκε βιαστικα, εκανε μπανιο, ντυθηκε και εφτιαξε καφε. Αφησε τα μαλλια της λυτα να πεφτουν στους ωμους αναλαφρα. Ποτε αλλοτε δεν ειχε νιωσει τοση αγωνια, τοση ανυπομονησια, ουτε καν σε πρωτο ραντεβου. Την ωρα που εκλεινε την πορτα πισω της εριξε μια τελευταια κλεφτη ματια στον καθρεφτη...σαν να της φανηκε οτι το ειδωλο της της εκλεισε το ματι. Χαμογελασε.
Λιγη ωρα αργοτερα, εφτασε στο παρκακι. Ο Ορεστης και η Μαριαννα ηταν ηδη εκει, καθισμενοι σε ενα παγκακι, φανερα ανησυχοι. Η Ελλη τους πλησιασε χαμογελωντας. Τους κοιταξε και τους δυο στα ματια. Εβγαλε απο το παλτο της το λουλουδι και το ετεινε προς το μερος τους. Δεν χρειαστηκε να πει τιποτα, κανενας δεν χρειαστηκε να βγαλει λεξη. Οταν συναντιουνται ξανα ανθρωποι που αγαπιουνται, οταν η αγαπη και η συγχωρεση περπατουν χερι χερι, τα λογια ειναι περιττα...μιλανε μονο τα βλεμματα και η μαγεια των συναισθηματων. Σταθηκαν ετσι αρκετα λεπτα, αμιλητοι και χαμογελαστοι και οι τρεις. Τη σιωπη διεκοψε η φωνη ενος παιδιου.
-Μαμα, μπαμπα!
Ενα τριχρονο κοριτσακι με εβενινα μαλλια και μαυρα ματια που εβγαζαν σπιθες, ηρθε τρεχοντας και επεσε στην αγκαλια της Μαριαννας.
-Ελλη, ειπε η Μαριαννα, απο εδω η κορη μας...η Ελλη!
Το βλεμμα της μικρης Ελλης διασταυρωθηκε με τα ματια της μεγαλης Ελλης και τοτε η τελευταια δακρυσε, μετα χαμογελασε και τη ρωτησε:
- Μπορεις να μου δανεισεις λιγη απο την αθωοτητα σου και απο τη λαμψη των παιδικων σου ματιων;
Στο παιχνιδι αυτο με προσκαλεσε ο παραλληλος και τον ευχαριστω για την προσκληση.
Εχει παιξει σχεδον ολη η μπλογκοσφαιρα, οποτε αφηνω ανοιχτη προσκληση.
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
LET'S GET LOUD!!!
Μη σας γελαει ο τιτλος, οχι δεν θα χορεψουμε τσα-τσα-τσα, οχι σημερα τουλαχιστον! Για το περιβαλλον το σημερινο θεμα, για τον κοσμο μας η προτροπη, ωστε οι φωνες μας να γινουν πιο δυνατες και να μιλαμε μεσα απο τα εργα μας.
"Η κλιματική αλλαγή συμβαίνει, και θα
μας επηρεάσει όλους.
Στις 1-12 Δεκεμβρίου 2008 θα συναντηθούν στο Πόζναν της Πολωνίας οι ηγέτες των κρατών-μελών του ΟΗΕ προκειμένου
να προχωρήσουν σε μια παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση
των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.
Η Σύνοδος του Πόζναν είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων για τη μετά-Κιότο εποχή, που θα λάβουν χώρα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο
του 2009.
Στόχος είναι μέχρι το 2050 να επιτευχθεί παγκοσμίως μια
μείωση των εκπομπών CO2 κατά 60-80%.
Είναι απαραίτητο στο Πόζναν ΟΛΟΙ οι ηγέτες να υποστηρίξουν
τον δεσμευτικό αυτό στόχο, και φυσικά ο Πρωθυπουργός μας,
κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Ας του υπενθυμίσουμε, λοιπόν, την ευθύνη του για την επιτυχία των παγκόσμιων διαπραγματεύσεων στέλνοντας την παρακάτω κάρτα.
Το κλίμα είναι στο χέρι μας!
Πατήστε εδώ http://www.ohiallokarvouno.gr/_form/form.php για να στείλετε την κάρτα.
Όσες περισσότερες κάρτες λάβει ο Πρωθυπουργός, τόσο μεγαλύτερο το αποτέλεσμα.
Διαδώστε το στους φίλους σας!"
Mάθετε περισσότερα στο http://wwf.gr/climate
ΠΗΓΗ: http://www.oikologio.gr
"ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 16/11 ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΤΥΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΜΕ!!!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ» ΤΟΥ ΣΚΑΪ
Όπως όλοι γνωρίζουμε η Αττική κάθε χρόνο έχει όλο και λιγότερο πράσινο.
Μειώνονται τα δάση, είτε από πυρκαγιές, είτε επειδή κτίζονται, είτε επειδή καταπατώνται, δείτε Πάρνηθα, Υμηττός, Πεντέλη, Πάνειο Όρος, Ποικίλο Όρος, Μαρκόπουλο, Όρος Αιγάλεω και πάει λέγοντας.
Πολλές φορές όλα αυτά γίνονται ακόμη και με την ανοχή μας ή ακόμη χειρότερα με τη συνενοχή μας…
Κάποιοι είτε βάζοντας φωτιές, είτε καταπατώντας, είτε διεκδικώντας, αμφισβητούν το αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζήσουμε.
Κάποιοι με τη ματαιοδοξία του πλουτισμού μας αφαιρούν το δικαίωμα να ζήσουμε ανθρώπινα,
Κάποιοι με την «εξουσία» που κατέχουν μας στερούν τον αέρα που αναπνέουμε.
Επειδή δεν πάει άλλο, και επειδή κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς, επιλέξαμε να συμμετέχουμε στην «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ» που οργανώνει ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, τα επόμενα τρία Σαββατοκύριακα και φυτεύει 40 χιλιάδες δένδρα.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: http://www.skai.gr/master_story.php?id=99186
Θα βρισκόμαστε και εμείς εκεί για να βοηθήσουμε στην δενδροφύτευση την Κυριακή που μας έρχεται 16/11 και να συμμετέχουμε στην προσπάθεια του σταθμού αλλά και των πολιτών.
Πιστεύουμε ότι είναι σημαντική η παρουσία όλων εμάς, για να δείξουμε ότι, όχι μόνο μας ενδιαφέρει ο τόπος μας και η ποιότητας ζωής μας, αλλά να δείξουμε και να βροντοφωνάξουμε ότι:
όσο και αν κάποιοι καίνε, εμείς θα φυτεύουμε,
όσο και αν κάποιοι χτίζουν εμείς θα γκρεμίζουμε,
όσο και αν κάποιοι διεκδικούν και καταπατούν εμείς θα προστατεύουμε τα δέντρα που θα φυτέψουμε!!!
Σας καλούμε όλους, να αφήσουμε για λίγο τις σκοτούρες και να αφιερώσουμε μερικές ώρες σε αυτή τη γιορτή αλλά, και σε αυτή την σημαντική για το λεκανοπέδιο της Αττικής, δράση.
Σας περιμένουμε!!!"
ΠΗΓΕΣ:
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ
Αλλα, μια και ξεκινησαμε με χορο και τραγουδι και επειδη εχτες χορεψα για πρωτη φορα Αργεντινικο Τανγκο και το λατρεψα, παρακαλω απολαυστε:
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους και ολες!!!
"Η κλιματική αλλαγή συμβαίνει, και θα
μας επηρεάσει όλους.
Στις 1-12 Δεκεμβρίου 2008 θα συναντηθούν στο Πόζναν της Πολωνίας οι ηγέτες των κρατών-μελών του ΟΗΕ προκειμένου
να προχωρήσουν σε μια παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση
των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.
Η Σύνοδος του Πόζναν είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων για τη μετά-Κιότο εποχή, που θα λάβουν χώρα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο
του 2009.
Στόχος είναι μέχρι το 2050 να επιτευχθεί παγκοσμίως μια
μείωση των εκπομπών CO2 κατά 60-80%.
Είναι απαραίτητο στο Πόζναν ΟΛΟΙ οι ηγέτες να υποστηρίξουν
τον δεσμευτικό αυτό στόχο, και φυσικά ο Πρωθυπουργός μας,
κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Ας του υπενθυμίσουμε, λοιπόν, την ευθύνη του για την επιτυχία των παγκόσμιων διαπραγματεύσεων στέλνοντας την παρακάτω κάρτα.
Το κλίμα είναι στο χέρι μας!
Πατήστε εδώ http://www.ohiallokarvouno.gr/_form/form.php για να στείλετε την κάρτα.
Όσες περισσότερες κάρτες λάβει ο Πρωθυπουργός, τόσο μεγαλύτερο το αποτέλεσμα.
Διαδώστε το στους φίλους σας!"
Mάθετε περισσότερα στο http://wwf.gr/climate
ΠΗΓΗ: http://www.oikologio.gr
"ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 16/11 ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΤΥΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΜΕ!!!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ» ΤΟΥ ΣΚΑΪ
Όπως όλοι γνωρίζουμε η Αττική κάθε χρόνο έχει όλο και λιγότερο πράσινο.
Μειώνονται τα δάση, είτε από πυρκαγιές, είτε επειδή κτίζονται, είτε επειδή καταπατώνται, δείτε Πάρνηθα, Υμηττός, Πεντέλη, Πάνειο Όρος, Ποικίλο Όρος, Μαρκόπουλο, Όρος Αιγάλεω και πάει λέγοντας.
Πολλές φορές όλα αυτά γίνονται ακόμη και με την ανοχή μας ή ακόμη χειρότερα με τη συνενοχή μας…
Κάποιοι είτε βάζοντας φωτιές, είτε καταπατώντας, είτε διεκδικώντας, αμφισβητούν το αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζήσουμε.
Κάποιοι με τη ματαιοδοξία του πλουτισμού μας αφαιρούν το δικαίωμα να ζήσουμε ανθρώπινα,
Κάποιοι με την «εξουσία» που κατέχουν μας στερούν τον αέρα που αναπνέουμε.
Επειδή δεν πάει άλλο, και επειδή κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς, επιλέξαμε να συμμετέχουμε στην «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ» που οργανώνει ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, τα επόμενα τρία Σαββατοκύριακα και φυτεύει 40 χιλιάδες δένδρα.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: http://www.skai.gr/master_story.php?id=99186
Θα βρισκόμαστε και εμείς εκεί για να βοηθήσουμε στην δενδροφύτευση την Κυριακή που μας έρχεται 16/11 και να συμμετέχουμε στην προσπάθεια του σταθμού αλλά και των πολιτών.
Πιστεύουμε ότι είναι σημαντική η παρουσία όλων εμάς, για να δείξουμε ότι, όχι μόνο μας ενδιαφέρει ο τόπος μας και η ποιότητας ζωής μας, αλλά να δείξουμε και να βροντοφωνάξουμε ότι:
όσο και αν κάποιοι καίνε, εμείς θα φυτεύουμε,
όσο και αν κάποιοι χτίζουν εμείς θα γκρεμίζουμε,
όσο και αν κάποιοι διεκδικούν και καταπατούν εμείς θα προστατεύουμε τα δέντρα που θα φυτέψουμε!!!
Σας καλούμε όλους, να αφήσουμε για λίγο τις σκοτούρες και να αφιερώσουμε μερικές ώρες σε αυτή τη γιορτή αλλά, και σε αυτή την σημαντική για το λεκανοπέδιο της Αττικής, δράση.
Σας περιμένουμε!!!"
ΠΗΓΕΣ:
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ
Αλλα, μια και ξεκινησαμε με χορο και τραγουδι και επειδη εχτες χορεψα για πρωτη φορα Αργεντινικο Τανγκο και το λατρεψα, παρακαλω απολαυστε:
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους και ολες!!!
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008
ΦΩΤΙΑ!
Αφιερωμενο στον tovene...ξερει εκεινος!!!
Τιποτα δεν εχω μεσα μου, παρα μονο φωτια!
Πιστευα οτι ξερω να αγαπω...πιστευα οτι ξερω να δινω.
Ειναι νυχτες που αργω να κοιμηθω...που γεμιζω με ερωτηματικα και φοβους.
Ειναι νυχτες που μου κρυβουν εφιαλτες, που γεμιζουν την ψυχη μου με τερατα.
Ειναι νυχτες που οι τυψεις με τυλιγουν.
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στο κενο...
Να θελω και να μην μπορω...να μπορω και να μη θελω...
Ειναι νυχτες που η σιωπη γινεται θυελλα και με παρασερνει.
Ειναι νυχτες που η συντροφια με διαμελιζει.
Ειναι νυχτες που ο ερωτας με περικυκλωνει, ανοιγω το σωμα μου να τον δεχτει, θελω τοσο να τον δεχτει!
Κι ομως, τον δεχεται για λιγο και παλι τον πεταει εξω...
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στη μεση...με εναν Αγγελο σε καθε πλευρα...στη μεση...εγω ο σατανας...
Το ψεμμα...το βλεμμα...η φωνη...το αγγιγμα που ηρθε...το αγγιγμα που δεν ηρθε ακομη...το αγγιγμα που δεν θα ερθει ποτε...οι αγκαλιες οι ανοιχτες και οι μετεωρες...
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στις νυχτες και τις μερες τις ατελειωτες...που καινε...
Τιποτα δεν εχω μεσα μου, παρα μονο φωτια!
Τιποτα δεν εχω μεσα μου, παρα μονο φωτια!
Πιστευα οτι ξερω να αγαπω...πιστευα οτι ξερω να δινω.
Ειναι νυχτες που αργω να κοιμηθω...που γεμιζω με ερωτηματικα και φοβους.
Ειναι νυχτες που μου κρυβουν εφιαλτες, που γεμιζουν την ψυχη μου με τερατα.
Ειναι νυχτες που οι τυψεις με τυλιγουν.
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στο κενο...
Να θελω και να μην μπορω...να μπορω και να μη θελω...
Ειναι νυχτες που η σιωπη γινεται θυελλα και με παρασερνει.
Ειναι νυχτες που η συντροφια με διαμελιζει.
Ειναι νυχτες που ο ερωτας με περικυκλωνει, ανοιγω το σωμα μου να τον δεχτει, θελω τοσο να τον δεχτει!
Κι ομως, τον δεχεται για λιγο και παλι τον πεταει εξω...
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στη μεση...με εναν Αγγελο σε καθε πλευρα...στη μεση...εγω ο σατανας...
Το ψεμμα...το βλεμμα...η φωνη...το αγγιγμα που ηρθε...το αγγιγμα που δεν ηρθε ακομη...το αγγιγμα που δεν θα ερθει ποτε...οι αγκαλιες οι ανοιχτες και οι μετεωρες...
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στις νυχτες και τις μερες τις ατελειωτες...που καινε...
Τιποτα δεν εχω μεσα μου, παρα μονο φωτια!
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
OUVRE LES PORTES!
Ο κοσμος αλλαζει. Η μια αλλαγη διαδεχεται την αλλη. Στερεοτυπα καταρριπτονται, προκαταληψεις και δυσιδαιμονιες διαλυονται, μαζι αλλαζει και η καθημερινοτητα μας. Παρατηρω τον κοσμο γυρω μου...
Ο Ομπαμα Προεδρος των Η.Π.Α. Κοσμογονικο γεγονος, αφου η συντηρητικη Αμερικη επετρεψε σε εναν εγχρωμο και ισως αλλοθρησκο (δεν το ξερω αυτο) να αναλαβει τα ηνια. Οι ανθρωποι αναζητουν ανθρωπους, αναζητουν ελπιδα...μεγαλο βημα αυτο...προς τα μπρος η προς τα πισω; Θα δειξει το μελλον.
Η γενια μας καλειται να γραψει ιστορια σε πολλους τομεις. Θα αφησουμε πισω κληροδοτημα εναν κατεστραμμενο πλανητη; Θα ξεπερασουμε τα στενα ορια που μας εχουν επιβαλλει πολιτικοι, θρησκειες, κοινωνια και θα ανοιξουμε τα φτερα μας προς εναν κοσμο ισορροπημενο, ειρηνικο, αλληλεγγυο; Εναν κοσμο πιο ανθρωπινο; Η θα παραμεινουμε απλοι θεατες οσο βιαζεται η αξιοπρεπεια, οσο τα τεχνητα συνορα υποθαλπτουν την εχθροτητα, οσο ο πολεμος φρικιαστικα βασανιζει και σκοτωνει, οσο παιδια υποφερουν και πεινανε κι οσο το χρημα κινει τα ολα τα νηματα;
Ενα ειναι σιγουρο...οι ανθρωποι ξυπνανε... σηκωνονται απο τον καναπε τους, ανοιγουν τα ματια τους και την καρδια τους, διεκδικουν, παλευουν, απαιτουν δικαιοσυνη...νιωθω πως πλησιαζουμε σε εναν νεο Διαφωτισμο, μια καινουργια εποχη, οπου καθενας απο εμας θα πρεπει να επαναπροσδιορισει τον εαυτο του, τις αξιες του και τη θεση που θελει να εχει σε αυτο το μελλον.
Και οι ανθρωπινες σχεσεις ξαναχτιζονται, σε πιο αληθινη, πιο στερεα βαση. Και τα ονειρα ξαναβρισκουν το νοημα του οραματος, του στοχου που πρεπει να προσπαθησεις για να φτασεις, αλλα αν προσπαθησεις πολυ, καποια στιγμη θα φτασεις!
Καπου εκει μεσα βλεπω και τον εαυτο μου...μουδιασμενο. Γυρω μου ολα αλλαζουν και καθημερινα μου δινονται ευκαιριες μοναδικες να σπασω τα καλουπια μου, να μετατρεψω την καθημερινοτητα μου σε ζωη! Την περιμενα χρονια αυτη τη στιγμη...την ηθελα, τη λαχταρουσα.
Τοτε γιατι ξαφνικα νιωθω οτι ολα περνουν με ιλιγγιωδη ταχυτητα και καποιος εχει καρφωσει τα ποδια μου στο πατωμα; Γιατι ενω θελω να τρεξω, στεκομαι εντελως ακινητη και αφηνω τα πραγματα να με προσπερνανε; Γιατι αφηνω την ιδια μου τη ζωη να με προσπερναει; Για πρωτη φορα νιωθω ανασφαλεια και φοβο. Που ειναι η αισιοδοξια που με χαρακτηριζε παντα;
Για πρωτη φορα νιωθω κενη, σαν να μην εχω ονειρα και ενδιαφεροντα. Σαν να μη βρισκω νοημα σε τιποτα. Μου λειπει τραγικα η παιδικη μου ηλικια...θα εδινα τα παντα να ημουν και παλι 8 χρονων...ελευθερη... Και δεν φταινε οι αλλαγες για ολα αυτα που αισθανομαι, φταιω εγω...Εγω, που στεκομαι μπροστα στις πορτες τις ψυχης μου και δεν τολμω να τις ξεκλειδωσω μια μια...δεν τολμω να ανακαλυψω και να αντικρυσω το πεπρωμενο μου...δεν τολμω να με αγγιξω.
Νιωθω οτι ο πραγματικος μου εαυτος, βρισκεται φυλακισμενος καπου μεσα μου και κλαιει... σαν μικρο παιδι στο σκοταδι...
Μου λειψατε...
Υ.Γ. Σε σενα, που με τα κειμενα σου μου θυμισες ποσο ωραιο ειναι να γραφεις και να μοιραζεσαι, εστω κι αν οσα εχεις να πεις δεν ειναι ευχαριστα...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Ο Ομπαμα Προεδρος των Η.Π.Α. Κοσμογονικο γεγονος, αφου η συντηρητικη Αμερικη επετρεψε σε εναν εγχρωμο και ισως αλλοθρησκο (δεν το ξερω αυτο) να αναλαβει τα ηνια. Οι ανθρωποι αναζητουν ανθρωπους, αναζητουν ελπιδα...μεγαλο βημα αυτο...προς τα μπρος η προς τα πισω; Θα δειξει το μελλον.
Η γενια μας καλειται να γραψει ιστορια σε πολλους τομεις. Θα αφησουμε πισω κληροδοτημα εναν κατεστραμμενο πλανητη; Θα ξεπερασουμε τα στενα ορια που μας εχουν επιβαλλει πολιτικοι, θρησκειες, κοινωνια και θα ανοιξουμε τα φτερα μας προς εναν κοσμο ισορροπημενο, ειρηνικο, αλληλεγγυο; Εναν κοσμο πιο ανθρωπινο; Η θα παραμεινουμε απλοι θεατες οσο βιαζεται η αξιοπρεπεια, οσο τα τεχνητα συνορα υποθαλπτουν την εχθροτητα, οσο ο πολεμος φρικιαστικα βασανιζει και σκοτωνει, οσο παιδια υποφερουν και πεινανε κι οσο το χρημα κινει τα ολα τα νηματα;
Ενα ειναι σιγουρο...οι ανθρωποι ξυπνανε... σηκωνονται απο τον καναπε τους, ανοιγουν τα ματια τους και την καρδια τους, διεκδικουν, παλευουν, απαιτουν δικαιοσυνη...νιωθω πως πλησιαζουμε σε εναν νεο Διαφωτισμο, μια καινουργια εποχη, οπου καθενας απο εμας θα πρεπει να επαναπροσδιορισει τον εαυτο του, τις αξιες του και τη θεση που θελει να εχει σε αυτο το μελλον.
Και οι ανθρωπινες σχεσεις ξαναχτιζονται, σε πιο αληθινη, πιο στερεα βαση. Και τα ονειρα ξαναβρισκουν το νοημα του οραματος, του στοχου που πρεπει να προσπαθησεις για να φτασεις, αλλα αν προσπαθησεις πολυ, καποια στιγμη θα φτασεις!
Καπου εκει μεσα βλεπω και τον εαυτο μου...μουδιασμενο. Γυρω μου ολα αλλαζουν και καθημερινα μου δινονται ευκαιριες μοναδικες να σπασω τα καλουπια μου, να μετατρεψω την καθημερινοτητα μου σε ζωη! Την περιμενα χρονια αυτη τη στιγμη...την ηθελα, τη λαχταρουσα.
Τοτε γιατι ξαφνικα νιωθω οτι ολα περνουν με ιλιγγιωδη ταχυτητα και καποιος εχει καρφωσει τα ποδια μου στο πατωμα; Γιατι ενω θελω να τρεξω, στεκομαι εντελως ακινητη και αφηνω τα πραγματα να με προσπερνανε; Γιατι αφηνω την ιδια μου τη ζωη να με προσπερναει; Για πρωτη φορα νιωθω ανασφαλεια και φοβο. Που ειναι η αισιοδοξια που με χαρακτηριζε παντα;
Για πρωτη φορα νιωθω κενη, σαν να μην εχω ονειρα και ενδιαφεροντα. Σαν να μη βρισκω νοημα σε τιποτα. Μου λειπει τραγικα η παιδικη μου ηλικια...θα εδινα τα παντα να ημουν και παλι 8 χρονων...ελευθερη... Και δεν φταινε οι αλλαγες για ολα αυτα που αισθανομαι, φταιω εγω...Εγω, που στεκομαι μπροστα στις πορτες τις ψυχης μου και δεν τολμω να τις ξεκλειδωσω μια μια...δεν τολμω να ανακαλυψω και να αντικρυσω το πεπρωμενο μου...δεν τολμω να με αγγιξω.
Νιωθω οτι ο πραγματικος μου εαυτος, βρισκεται φυλακισμενος καπου μεσα μου και κλαιει... σαν μικρο παιδι στο σκοταδι...
Μου λειψατε...
Υ.Γ. Σε σενα, που με τα κειμενα σου μου θυμισες ποσο ωραιο ειναι να γραφεις και να μοιραζεσαι, εστω κι αν οσα εχεις να πεις δεν ειναι ευχαριστα...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)