Καλησπερα, καλησπερα!
Μεσα στο γενικοτερο κλιμα παλιμπαιδισμου, νοσταλγιας, κρισης των 30 (οχι δεν τα εκλεισα ακομα, εχω 1 χρονο και κατι) και σχολικων αναμνησεων που ζω τους τελευταιους μηνες, επεσαν στα χερια μου καποια παλια λευκωματα. Ξερετε, απο εκεινα που γραφαμε στο δημοτικο και στο γυμνασιο κυριως, ο καθενας με ενα ψευδωνυμο και απαντουσαμε στα φιλοσοφικα ερωτηματα της ζωης, οπως "τι εστι ερως;" και αλλα τετοια. Ερωτηματα που αντιμετωπιζαμε με την παιδικη αφελεια και αθωοτητα, με πολυ χιουμορ και ουτε καν τοτε φανταζομασταν πως απο παιχνιδι, θα μετατρεπονταν καθως μεγαλωναμε σε πραγματα που μας απασχολουν καθημερινα.
Αιωνιες αποριες λοιπον, μεσα απο τα ματια παιδιων και εφηβων. Παραθετω μερικα αποσπασματα ερωταπαντησεων. Οσα θυμηθειτε κι εσεις, να μου τα γραψετε να τα προσθεσω!
Τι εστι αγαπη;
Αγαπη ειναι να αγαπας.
Αγαπη ειναι να λιωνεις.
Αγαπη ειναι να πονας
χωρις να μετανιωνεις!
Τι εστι ερως;
Ερως ανικατε μαχαν,
βλαχος απηγαγε βλαχα,
με μηχανη Yamaha.
Τι εστι χωρισμος;
Γιατί αγάπη μου γλυκιά
μας κόψανε στα δύο,
εσένα στο στρατόπεδο
κι'εμένα στο σχολείο!!!
Τι εστι γυνη;
Ο διαβολος αγαπησε
και πηρε μια γυναικα.
Κι απο τα 2 κερατα
του φορεσε αλλα 10.
Και για να δειχνουν ομορφα
και να τα καμαρωνει,
φροντιζει και καμια φορα
να του τα βερνικωνει!
Γυνή
Υποκρισία
Νυχτερινής
Ηδονής
Τι εστι ανηρ;
Ανηρ εστι ο παιδαρος,
ανηρ εστι καμαρι.
Μα αν δεν σ' αγαπα,
ανηρ εστι μουλαρι!
Τι εστι φιλια;
Φιλια δεν υπαρχει πια,
την πατησε το τραινο,
γιατι ο βλακας ο οδηγος
δεν πατησε το φρενο!
Τι εστι φιλι;
30% σαλιο+30%ερωτας+40% παθος=100% αγαπη!
Φιλί εστί του έρωτα
το πρώτο σκαλοπάτι,
το δεύτερο το ραντεβού,
το τρίτο το κρεββάτι!
Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009
ΔΡΑΣΕΙΣ
Δυο τα θεματα και πολυ καυτα!!!!
1) Ασωπος
Το ξερετε, το εχουμε συζητησει, καιει και τσουρουφλαει! Δεν θυμαστε; Εδω ειμαστε! Ο ΣΚΑΙ λοιπον, αποφασισε να ασχοληθει σοβαρα με αυτο το εγκλημα και ζηταει τη συμπραξη ολων μας για να απαιτησουμε επιτελους απο την πολιτεια να αναλαβει δραση ουσιαστικη και να παψει να αδιαφορει η να κανει πως ενδιαφερεται με μπαλωματα της κακιας ωρας. Δειτε εδω το σχετικο κειμενο και υπογραψτε, αν συμφωνειτε.
Ο Ασωπος αυτη τη στιγμη βαφεται. Οχι μονο καφε απο τη λασπη και τη μολυνση. Αλλα και κοκκινος απο το αιμα οσων αρρωσταινουν και πεθαινουν εξαιτιας της. Μεγαλων και παιδιων. Εκουσιως και ακουσιως υπευθυνων, αλλα και εντελως αθωων. Αυτο δεν γινεται να συνεχιστει. Πρεπει να παρουμε ολοι θεση. Παμε να ξαναβαψουμε γαλαζιο τον ποταμο!
2) Ανθρωποι μοναχοι
Κανει κρυο. Ειναι χειμωνας. Εισαι στο σπιτακι σου. Πινεις καφε και κουκουλωνεσαι με την κουβερτα. Το καλοριφερ στο φουλ. Τελεια ετσι; Αν εχεις και καλη παρεα, ακομα καλυτερα!
Ελα ομως που, καπου εκει γυρω σου, υπαρχει καποιος που δεν εχει ουτε κουβερτα, ουτε παρεα, ουτε καφε, ουτε καλοριφερ. Δεν εχει καν σπιτι. Δεν εχει φαγητο! Δεν εχει εναν ανθρωπο δικο του.
Μην κλεινεις τα ματια. Ανοιξε τα χερια.
Οι Ελληνες Ενεργοι Πολιτες και η ομαδα δρασης πολιτων Homeless Support διοργανώνουν:
την Κυριακή 22/02/2009 και τις ώρες 10:00 - 17:00, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Λεωφόρο Πανεπιστημίου, στάση μετρό Πανεπιστήμιο (γραμμή 2),
συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας, και πιο συγκεκριμένα, υποστρώματα και υπνόσακους, για τους άστεγους της Αθήνας.
Οι υπνόσακοι και τα υποστρώματα που θα συγκεντρωθούν, θα παραδοθούν άμεσα, από εμάς τους ίδιους, στους αστέγους που έχουν για σπίτι τους τις γειτονιές, τις πλατείες και τα παγκάκια της Αθήνας.
Καλούμε όλους τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι μπορούν και θέλουν, να φέρουν βοήθεια αλλά και να βοηθήσουν στη διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας, συμμετέχοντας στην προσπάθεια ανακούφισης των αστέγων.
Όποιος επιθυμεί, μπορεί να συμμετέχει την ίδια και την επόμενη νύχτα, στη διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας στους άστεγους που ζουν στην πρωτεύουσα.
Για πληροφορίες:
Βασιλική Τζανάκου: τηλ. 6977 322 899
Στάθης Διομήδης: τηλ. 210 57 22 034 και 6972 259 600
e-mail: homeless.support14@gmail.com, ellinesenergoipolites@gmail.com
blog: http://ellines-energoi-polites.blogspot.com/
site: http://www.facebook.com/event.php?eid=49883386238
Σε κανεναν δεν αξιζει να ζει μονος. Δυστυχως καποιοι συνανθρωποι μας, ειτε απο αμελεια της Πολιτειας, ειτε ακομα κι απο λαθος επιλογες, ζουν μονοι κι εξαθλιωμενοι. Ειμαστε ολοι συνυπευθυνοι. Αν θελουμε να κοιμομαστε ησυχοι τα βραδια, δεν μπορουμε να μενουμε αμετοχοι.
1) Ασωπος
Το ξερετε, το εχουμε συζητησει, καιει και τσουρουφλαει! Δεν θυμαστε; Εδω ειμαστε! Ο ΣΚΑΙ λοιπον, αποφασισε να ασχοληθει σοβαρα με αυτο το εγκλημα και ζηταει τη συμπραξη ολων μας για να απαιτησουμε επιτελους απο την πολιτεια να αναλαβει δραση ουσιαστικη και να παψει να αδιαφορει η να κανει πως ενδιαφερεται με μπαλωματα της κακιας ωρας. Δειτε εδω το σχετικο κειμενο και υπογραψτε, αν συμφωνειτε.
Ο Ασωπος αυτη τη στιγμη βαφεται. Οχι μονο καφε απο τη λασπη και τη μολυνση. Αλλα και κοκκινος απο το αιμα οσων αρρωσταινουν και πεθαινουν εξαιτιας της. Μεγαλων και παιδιων. Εκουσιως και ακουσιως υπευθυνων, αλλα και εντελως αθωων. Αυτο δεν γινεται να συνεχιστει. Πρεπει να παρουμε ολοι θεση. Παμε να ξαναβαψουμε γαλαζιο τον ποταμο!
2) Ανθρωποι μοναχοι
Κανει κρυο. Ειναι χειμωνας. Εισαι στο σπιτακι σου. Πινεις καφε και κουκουλωνεσαι με την κουβερτα. Το καλοριφερ στο φουλ. Τελεια ετσι; Αν εχεις και καλη παρεα, ακομα καλυτερα!
Ελα ομως που, καπου εκει γυρω σου, υπαρχει καποιος που δεν εχει ουτε κουβερτα, ουτε παρεα, ουτε καφε, ουτε καλοριφερ. Δεν εχει καν σπιτι. Δεν εχει φαγητο! Δεν εχει εναν ανθρωπο δικο του.
Μην κλεινεις τα ματια. Ανοιξε τα χερια.
Οι Ελληνες Ενεργοι Πολιτες και η ομαδα δρασης πολιτων Homeless Support διοργανώνουν:
την Κυριακή 22/02/2009 και τις ώρες 10:00 - 17:00, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Λεωφόρο Πανεπιστημίου, στάση μετρό Πανεπιστήμιο (γραμμή 2),
συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας, και πιο συγκεκριμένα, υποστρώματα και υπνόσακους, για τους άστεγους της Αθήνας.
Οι υπνόσακοι και τα υποστρώματα που θα συγκεντρωθούν, θα παραδοθούν άμεσα, από εμάς τους ίδιους, στους αστέγους που έχουν για σπίτι τους τις γειτονιές, τις πλατείες και τα παγκάκια της Αθήνας.
Καλούμε όλους τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι μπορούν και θέλουν, να φέρουν βοήθεια αλλά και να βοηθήσουν στη διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας, συμμετέχοντας στην προσπάθεια ανακούφισης των αστέγων.
Όποιος επιθυμεί, μπορεί να συμμετέχει την ίδια και την επόμενη νύχτα, στη διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας στους άστεγους που ζουν στην πρωτεύουσα.
Για πληροφορίες:
Βασιλική Τζανάκου: τηλ. 6977 322 899
Στάθης Διομήδης: τηλ. 210 57 22 034 και 6972 259 600
e-mail: homeless.support14@gmail.com, ellinesenergoipolites@gmail.com
blog: http://ellines-energoi-polites.blogspot.com/
site: http://www.facebook.com/event.php?eid=49883386238
Σε κανεναν δεν αξιζει να ζει μονος. Δυστυχως καποιοι συνανθρωποι μας, ειτε απο αμελεια της Πολιτειας, ειτε ακομα κι απο λαθος επιλογες, ζουν μονοι κι εξαθλιωμενοι. Ειμαστε ολοι συνυπευθυνοι. Αν θελουμε να κοιμομαστε ησυχοι τα βραδια, δεν μπορουμε να μενουμε αμετοχοι.
Μπραβο στα παιδια για την πρωτοβουλια!
Σταθη και Μαρινα, το εχωπει απειρες φορες, ειναι μεγαλη μου τιμη που σας γνωρισα! Αν υπηρχαν κι αλλοι σαν εσας, ο κοσμος θα ηταν πολυ καλυτερος!
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009
ΤΡΑΓΟΥΔΟ-ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΧΝΙΔΟ
Καινουργιο μπλογκοπαιχνιδο, ιδεα του φιλου μου Γιαννη Α., που δεν εχει μπλογκ, εχει ομως κολλημα με τη μουσικη και ειδικοτερα με τα Διαφανα Κρινα.
Το παιχνιδι λοιπον, εχει ως εξης:
-Διαλεγεις ενα CD του αγαπημενου σου καλλιτεχνη
-Δημιουργεις ενα κειμενο, χρησιμοποιωντας ολους τους τιτλους τραγουδιων του συγκεκριμενου αλμπουμ
-Κλεινεις με ενα τετραστιχο απο το αγαπημενο σου τραγουδι απο το αλμπουμ
-Αν εχεις ορεξη, βρισκεις καποια τραγουδια σε βιντεο και τα βαζεις, αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητο. Εγω, ως γνωστον, εχω μια λοξα με αυτα, οποτε θα το κανω.
-Προσκαλεις αλλους 5 να το παιξουν
Φυσικα, την αρχη εκανε ο ιδιος και παραθετω το κειμενο του εδω, εννοειται απο το τελευταιο CD των Διαφανων Κρινων:
ΜΕ ΡΩΤΟΥΝ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΣΤΡΟ.
ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΩ:
«ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΙΑΛΕΞΑ ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΚΟΛΑΣΗ
ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΓΝΟΣ»
ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ ΜΟΥ ΛΕΝΕ:
«ΚΙ ΑΝ ΕΣΒΗΣΕ ΣΑΝ ΙΣΚΙΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ,
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ,
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΒΑΘΙΑ,
Μ’ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΕ ΦΩΤΙΑ,
ΚΕΡΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΡΩΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!
ΚΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΛΙ ΘΑ ΚΑΛΕΙ,
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΙΑ,
ΣΕ ΜΙΑ ΓΗ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ…
Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΓΗ, ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ.
ΑΝΕΣΤΙΟΣ, ΜΟΝΟΣ, ΔΙΧΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΙΑ,
ΓΙΝΕ Ο ΠΑΛΜΟΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ,
ΚΑΙ ΣΠΕΙΡΕ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΜΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ!»
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΠΛΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΙ.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ 4 ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΚΕΡΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ"
Και βεβαια συνεχιζω με τη δικη μου συμμετοχη, απο Πυξ Λαξ και το αλμπουμ τους "Υπαρχουν χρυσοψαρα εδω;"
Καποτε, ημουν διπλα σου. Τρεχαμε γυμνοι, χωρις ντροπη, πανω σε ποδηλατα διχως φρενα. Σε φωναζα Senor, με φωναζες Αρτιστα. Δεν βαριοσουν ποτε να μ' ερωτευεσαι.
Καποτε, στα Καμινια, βρηκα ενα πινακα, που μου θυμιζε το μελυδρον των χειλιων σου, τη φλογα απο τα ματια σου. Εκλεινε μεσα του τη μελαγχολια της θαλασσας και την εικονα του χειμωνα. Στον χαρισα.
Καποτε, μου ειπες πως οι παλιες αγαπες πανε στον παραδεισο. Σε ρωτησα αν υπαρχουν χρυσοψαρα εδω και μου απαντησες "τι ζητας μεσα στου τοιχου τις ρωγμες;" Πλησιασες και μου ψιθυρισες "το ξερω πως εισαι αερικο". "Πουλα με, λοιπον", σου ειπα κι εφυγα, σκυφτη, χωρις να κοιταξω πισω μου.
Περιπλανηθηκα καιρο. Εψαχνα να βρω τον εαυτο μου, μεσα σε μια συνουσια μυστικη. Εζησα μια ζωη μεσα στους δρομους κι ακουσα να λενε για μενα πως εχω χασει την ψυχη μου. Πως το κορμι μου διψαει για ερωτα, σαν την πορνη που θελει πελατη.
Στο τελος, γυρισα σε σενα. Κι εσυ εκει, σταθηκες και με κοιταξες βαθια μεσα στα ματια. "Γιατι;", φωναζε το βλεμμα σου.
"Γιατι επαψες αγαπη να θυμιζεις; Γιατι γυρισες τωρα;", με ρωτησες.
"Για να χαθω στα βηματα σου", απαντησα. "Για να ταξιδεψω στη σκεψη σου."
"Ειναι αργα πια", μου ειπες. "Καποτε, με σκοτωσες γιατι σε αγαπουσα. Γιατι ησουν αερικο. Εγω ποτε δεν σε πουλησα. Ειναι αργα πια..."
Απο τοτε, γυριζω μοναχη σαν σκιαχτρο, σκια του εαυτου μου. Τις νυχτες σου φωναζω "ποτε μη λες ποτε!!" Ξαγρυπνω στα σκαλια σου, σαν ενα γελιο κρεμασμενο στο μπαλκονι σου. Με στοιχειωνει η φωνη σου. Ακουω να μου τραγουδας, καθως απομακρυνεσαι "ολο μ' αφηνεις να σ'αφησω..."
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου, να χαθώ στα βήματά σου,
να χαθώ, όπως δε μ' έχασες ποτέ σου να χαθώ.
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν' αγγίξω την καρδιά σου,
να κρυφτώ, στους εφιάλτες σου σαν ίσκιος να κρυφτώ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΣ.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ 4 ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ".
Προσκαλω, λοιπον, τους: Λιλα, Τοβενιτο, Basnia, Unclescrooge και JK.
Σας φιλω!
Το παιχνιδι λοιπον, εχει ως εξης:
-Διαλεγεις ενα CD του αγαπημενου σου καλλιτεχνη
-Δημιουργεις ενα κειμενο, χρησιμοποιωντας ολους τους τιτλους τραγουδιων του συγκεκριμενου αλμπουμ
-Κλεινεις με ενα τετραστιχο απο το αγαπημενο σου τραγουδι απο το αλμπουμ
-Αν εχεις ορεξη, βρισκεις καποια τραγουδια σε βιντεο και τα βαζεις, αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητο. Εγω, ως γνωστον, εχω μια λοξα με αυτα, οποτε θα το κανω.
-Προσκαλεις αλλους 5 να το παιξουν
Φυσικα, την αρχη εκανε ο ιδιος και παραθετω το κειμενο του εδω, εννοειται απο το τελευταιο CD των Διαφανων Κρινων:
ΜΕ ΡΩΤΟΥΝ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΣΤΡΟ.
ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΩ:
«ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΙΑΛΕΞΑ ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΚΟΛΑΣΗ
ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΓΝΟΣ»
ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ ΜΟΥ ΛΕΝΕ:
«ΚΙ ΑΝ ΕΣΒΗΣΕ ΣΑΝ ΙΣΚΙΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ,
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ,
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΒΑΘΙΑ,
Μ’ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΕ ΦΩΤΙΑ,
ΚΕΡΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΡΩΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!
ΚΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΛΙ ΘΑ ΚΑΛΕΙ,
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΙΑ,
ΣΕ ΜΙΑ ΓΗ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ…
Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΓΗ, ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ.
ΑΝΕΣΤΙΟΣ, ΜΟΝΟΣ, ΔΙΧΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΙΑ,
ΓΙΝΕ Ο ΠΑΛΜΟΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ,
ΚΑΙ ΣΠΕΙΡΕ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΜΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ!»
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΠΛΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΙ.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ 4 ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΚΕΡΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ"
Και βεβαια συνεχιζω με τη δικη μου συμμετοχη, απο Πυξ Λαξ και το αλμπουμ τους "Υπαρχουν χρυσοψαρα εδω;"
Καποτε, ημουν διπλα σου. Τρεχαμε γυμνοι, χωρις ντροπη, πανω σε ποδηλατα διχως φρενα. Σε φωναζα Senor, με φωναζες Αρτιστα. Δεν βαριοσουν ποτε να μ' ερωτευεσαι.
Καποτε, στα Καμινια, βρηκα ενα πινακα, που μου θυμιζε το μελυδρον των χειλιων σου, τη φλογα απο τα ματια σου. Εκλεινε μεσα του τη μελαγχολια της θαλασσας και την εικονα του χειμωνα. Στον χαρισα.
Καποτε, μου ειπες πως οι παλιες αγαπες πανε στον παραδεισο. Σε ρωτησα αν υπαρχουν χρυσοψαρα εδω και μου απαντησες "τι ζητας μεσα στου τοιχου τις ρωγμες;" Πλησιασες και μου ψιθυρισες "το ξερω πως εισαι αερικο". "Πουλα με, λοιπον", σου ειπα κι εφυγα, σκυφτη, χωρις να κοιταξω πισω μου.
Περιπλανηθηκα καιρο. Εψαχνα να βρω τον εαυτο μου, μεσα σε μια συνουσια μυστικη. Εζησα μια ζωη μεσα στους δρομους κι ακουσα να λενε για μενα πως εχω χασει την ψυχη μου. Πως το κορμι μου διψαει για ερωτα, σαν την πορνη που θελει πελατη.
Στο τελος, γυρισα σε σενα. Κι εσυ εκει, σταθηκες και με κοιταξες βαθια μεσα στα ματια. "Γιατι;", φωναζε το βλεμμα σου.
"Γιατι επαψες αγαπη να θυμιζεις; Γιατι γυρισες τωρα;", με ρωτησες.
"Για να χαθω στα βηματα σου", απαντησα. "Για να ταξιδεψω στη σκεψη σου."
"Ειναι αργα πια", μου ειπες. "Καποτε, με σκοτωσες γιατι σε αγαπουσα. Γιατι ησουν αερικο. Εγω ποτε δεν σε πουλησα. Ειναι αργα πια..."
Απο τοτε, γυριζω μοναχη σαν σκιαχτρο, σκια του εαυτου μου. Τις νυχτες σου φωναζω "ποτε μη λες ποτε!!" Ξαγρυπνω στα σκαλια σου, σαν ενα γελιο κρεμασμενο στο μπαλκονι σου. Με στοιχειωνει η φωνη σου. Ακουω να μου τραγουδας, καθως απομακρυνεσαι "ολο μ' αφηνεις να σ'αφησω..."
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου, να χαθώ στα βήματά σου,
να χαθώ, όπως δε μ' έχασες ποτέ σου να χαθώ.
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν' αγγίξω την καρδιά σου,
να κρυφτώ, στους εφιάλτες σου σαν ίσκιος να κρυφτώ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΣ.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ 4 ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ".
Προσκαλω, λοιπον, τους: Λιλα, Τοβενιτο, Basnia, Unclescrooge και JK.
Σας φιλω!
Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009
ΧΑΘΗΚΑΜΕ!!!
Εναμιση χρονο περιπου εχω στην μπλογκογειτονια. Μεσα στο διαστημα αυτο εχω γνωρισει διαδικτυακα πολλους ανθρωπους και συνειδητοποιω καθημερινα οτι δημιουργουνται δεσμοι αναμεσα μας, ψυχικοι δεσμοι, τετοιοι που σε κανουν να ανατρεχεις στη σκεψη καποιου η καποιων σε ασχετες στιγμες. Μεσα σε αυτο το διαστημα, δυστυχως, πολλοι εχουν φυγει απο τη γειτονια μας. Οπως γινεται σε καθε γειτονια, καποιοι φευγουν, νεοι γειτονες ερχονται, αλλοι ταξιδευουν κι επιστρεφουν, οπως εκανα κι εγω. Το θεμα ειναι οτι, μεσα σε αυτους που φευγουν, εφυγαν τελος παντων, ειναι και καποιοι που εμενα με εγγιξαν κατα καιρους ιδιαιτερα. Ο Μυστης, ο Νικος Κ., η Αμαλθεια, η Διηανειρα, ο Equilibrium, ο Νικολας ειχαν μιλησει στην καρδια μου συχνα μεσα απο τα κειμενα τους. Ειμαι ανθρωπος που λατρευει τις αλλαγες καθε ειδους, εκτος απο αυτες που εχουν να κανουν με τις ανθρωπινες σχεσεις! Τι να κανω; Ισως ειμαι υπερευαισθητη, αλλα μου λειπετε ρε παιδια...δωστε εκει ενα σημειο ζωης ντε!
Περαν αυτων, μελαγχολια με εχει πιασει τελευταια, γιατι βλεπω πως ο καναπες μας εχει αρχισει παλι να μας ρουφαει...
2 μηνες και κατι μετα τη δολοφονια του Αλεξανδρου και ολες τις αντιδρασεις που συγκλονισαν το πανελληνιο, κανεις δεν μιλαει πια γι' αυτο. Μα εμεις ειχαμε υποσχεθει πως δεν θα αφησουμε να ξεχαστει. Μα εμεις ειχαμε πει να μην παει χαμενο το αιμα του παιδιου. Αν μη τι αλλο να πυροδοτησει αλλαγες. Τοσο απιφανειακα λοιπον μας αγγιξε; Τοσο επιδερμικη ηταν η αγανακτιση μας; Επιστρεψαμε πια στις ζωουλες μας και αυτο ηταν;
Ας μου πει καποιος πως οχι δεν ειναι ετσι, ας μου πει καποιος πως η αλλαγη, η εσωτερικη πρωτα απο ολα αλλαγη νοοτροπιας, εχει ξεκινησει και βρισκεται σε εξελιξη. Ας μου αποδειξει καποιος οτι δεν ξεχασαμε, οτι δεν βολευτηκαμε, οτι δεν φορεσαμε αλεξισφαιρες παρωπιδες...
Τρεχουν οι εξελιξεις και με τον Ασωπο, με το περιβαλλον γενικοτερα, αλλα κι εκει αδρανουν τα πραγματα...η μηπως ετσι νομιζω εγω;
Και ποιος μιλαει πια για τη Γαζα; Για την καθε Γαζα και την καθε ανθρωπινη υποσταση που βιαζεται απο τα τοσα διαφορετικα ειδη πολεμου;
Ας μιλησει καποιος! Η εστω ας ουρλιαξει! Ας ουρλιαξουμε ολοι μαζι! Να ακουστουν οι κραυγες μας βαθια μεσα στις συνειδησεις οσων μας θελουν εξαθλιωμενους, να ταραξουν τον υπνο τους, να ακουστουν ως τον πιο φριχτο τους εφιαλτη! Για να επιβιωσουν εστω λιγα απο τα δικα μας ονειρα και αυτα των παιδιων μας...αυτα του Αλεξανδρου...
Περαν αυτων, μελαγχολια με εχει πιασει τελευταια, γιατι βλεπω πως ο καναπες μας εχει αρχισει παλι να μας ρουφαει...
2 μηνες και κατι μετα τη δολοφονια του Αλεξανδρου και ολες τις αντιδρασεις που συγκλονισαν το πανελληνιο, κανεις δεν μιλαει πια γι' αυτο. Μα εμεις ειχαμε υποσχεθει πως δεν θα αφησουμε να ξεχαστει. Μα εμεις ειχαμε πει να μην παει χαμενο το αιμα του παιδιου. Αν μη τι αλλο να πυροδοτησει αλλαγες. Τοσο απιφανειακα λοιπον μας αγγιξε; Τοσο επιδερμικη ηταν η αγανακτιση μας; Επιστρεψαμε πια στις ζωουλες μας και αυτο ηταν;
Ας μου πει καποιος πως οχι δεν ειναι ετσι, ας μου πει καποιος πως η αλλαγη, η εσωτερικη πρωτα απο ολα αλλαγη νοοτροπιας, εχει ξεκινησει και βρισκεται σε εξελιξη. Ας μου αποδειξει καποιος οτι δεν ξεχασαμε, οτι δεν βολευτηκαμε, οτι δεν φορεσαμε αλεξισφαιρες παρωπιδες...
Τρεχουν οι εξελιξεις και με τον Ασωπο, με το περιβαλλον γενικοτερα, αλλα κι εκει αδρανουν τα πραγματα...η μηπως ετσι νομιζω εγω;
Και ποιος μιλαει πια για τη Γαζα; Για την καθε Γαζα και την καθε ανθρωπινη υποσταση που βιαζεται απο τα τοσα διαφορετικα ειδη πολεμου;
Ας μιλησει καποιος! Η εστω ας ουρλιαξει! Ας ουρλιαξουμε ολοι μαζι! Να ακουστουν οι κραυγες μας βαθια μεσα στις συνειδησεις οσων μας θελουν εξαθλιωμενους, να ταραξουν τον υπνο τους, να ακουστουν ως τον πιο φριχτο τους εφιαλτη! Για να επιβιωσουν εστω λιγα απο τα δικα μας ονειρα και αυτα των παιδιων μας...αυτα του Αλεξανδρου...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)