Οι μερες διαδεχονται με καταιγιστικο ρυθμο η μια την αλλη κι ολο το συμπαν εχει βαλθει να τρεχει με ρυθμους φρενιτιδας.
Ενας συνταξιουχος αυτοκτονει στο Συνταγμα, 2 ανθρωποι αποπειρωνται να αυτοκτονησουν καθε μερα- μερικοι τα καταφερνουν, καποιοι στο εξωτερικο τολμουν να αποκαλυψουν ποσο "εγκριτοι" ειναι οι οικονομολογοι που μιλανε στα καναλια ανα τον κοσμο και τρομοκρατουν, η πολη σκοτεινιαζει, τα στρατοπεδα συγκεντρωσης -πες φιλοξενιας- μεταναστων ετοιμαζονται, δυο μεταναστες χανουν τη ζωη τους για να σωσουν δυο Ελληνες -δε βαριεσαι, σιγα μην το κανουμε και θεμα- τα κινηματα φουσκωνουν και ξεφουσκωνουν, την οργη διαδεχεται η σαστιμαρα και τουμπαλιν, η πεινα επισκεπτεται ολο και περισσοτερους ανθρωπους κι οχι μονο στη χωρα μας, ο γιαλος ολο και στραβωνει- η μηπως καπου στραβοτιμονιασαμε;- η εσωτερικη αναζητηση μοιαζει να μην εχει πατο μα ουτε κι αποτελεσμα, ο ΕΟΤ καταρρεει τη στιγμη που οι ναυτεργατες απεργουν, σπερνουν τη διχονοια αυτοι που ξερουν και θελουν να το κανουν, το Πασχα πλησιαζει, περιεργη ατμοσφαιρα η φετινη, καθενας το σταυρο του αγκαλια και προχωραει, ολα αλλαζουν, τιποτα δεν αλλαζει...
Κι εμενα η τεχνη του λογου με εχει εγκαταλειψει, δεν βρισκω τροπο πια για να εκφρασω οσα σκεφτομαι, ισως γιατι σκεφτομαι παρα πολλα, ισως γιατι δεν σκεφτομαι αρκετα...
Ο μικρος χαμογελαει. Βρηκε ενα κουτακι και το κουναει περα δωθε με χαρα, τρεχει και κρυβεται πισω απο την κουρτινα, "που ειναι ο μπεμπης; μπεμπηηη", "τσα", ξεκαρδιζεται. Σκουπισμα, σφουγγαρισμα, ενα φιλι μελενιο στα χειλη κι αλλο ενα "μα" στη μαμα απο τον θησαυρο και παμε για γραφειο, ο κοσμος καταρρεει, μα οι δουλειες δεν περιμενουν. Παιρνω την αγκαλια μου, μια βαθια ανασα...και η ζωη συνεχιζεται!
Καλο Πασχα σε ολους! Ανασταση Ψυχης, Ζωης κι Ελπιδας!
Και ριξτε μια ματια εδω, δεν ειν' κακο, μα θελει ψυχη! Τι λετε το 'χουμε;
Πεταλουδισια φιλια σας στελνω!
Ενας συνταξιουχος αυτοκτονει στο Συνταγμα, 2 ανθρωποι αποπειρωνται να αυτοκτονησουν καθε μερα- μερικοι τα καταφερνουν, καποιοι στο εξωτερικο τολμουν να αποκαλυψουν ποσο "εγκριτοι" ειναι οι οικονομολογοι που μιλανε στα καναλια ανα τον κοσμο και τρομοκρατουν, η πολη σκοτεινιαζει, τα στρατοπεδα συγκεντρωσης -πες φιλοξενιας- μεταναστων ετοιμαζονται, δυο μεταναστες χανουν τη ζωη τους για να σωσουν δυο Ελληνες -δε βαριεσαι, σιγα μην το κανουμε και θεμα- τα κινηματα φουσκωνουν και ξεφουσκωνουν, την οργη διαδεχεται η σαστιμαρα και τουμπαλιν, η πεινα επισκεπτεται ολο και περισσοτερους ανθρωπους κι οχι μονο στη χωρα μας, ο γιαλος ολο και στραβωνει- η μηπως καπου στραβοτιμονιασαμε;- η εσωτερικη αναζητηση μοιαζει να μην εχει πατο μα ουτε κι αποτελεσμα, ο ΕΟΤ καταρρεει τη στιγμη που οι ναυτεργατες απεργουν, σπερνουν τη διχονοια αυτοι που ξερουν και θελουν να το κανουν, το Πασχα πλησιαζει, περιεργη ατμοσφαιρα η φετινη, καθενας το σταυρο του αγκαλια και προχωραει, ολα αλλαζουν, τιποτα δεν αλλαζει...
Κι εμενα η τεχνη του λογου με εχει εγκαταλειψει, δεν βρισκω τροπο πια για να εκφρασω οσα σκεφτομαι, ισως γιατι σκεφτομαι παρα πολλα, ισως γιατι δεν σκεφτομαι αρκετα...
Ο μικρος χαμογελαει. Βρηκε ενα κουτακι και το κουναει περα δωθε με χαρα, τρεχει και κρυβεται πισω απο την κουρτινα, "που ειναι ο μπεμπης; μπεμπηηη", "τσα", ξεκαρδιζεται. Σκουπισμα, σφουγγαρισμα, ενα φιλι μελενιο στα χειλη κι αλλο ενα "μα" στη μαμα απο τον θησαυρο και παμε για γραφειο, ο κοσμος καταρρεει, μα οι δουλειες δεν περιμενουν. Παιρνω την αγκαλια μου, μια βαθια ανασα...και η ζωη συνεχιζεται!
Καλο Πασχα σε ολους! Ανασταση Ψυχης, Ζωης κι Ελπιδας!
Και ριξτε μια ματια εδω, δεν ειν' κακο, μα θελει ψυχη! Τι λετε το 'χουμε;
Πεταλουδισια φιλια σας στελνω!
