Εκεί κατοίκησα.
Στις άκρες των ματιών σου.
Εκεί, που οι βλεφαρίδες τις παρειές σου ακραγγίζουν απαλά.
Στην κάθε ρυτίδα γεννήθηκα,
μωρό, κορίτσι, γυναίκα.
Υψώθηκα στης κόρης τη γλαυκή ίριδα.
Κατακρημνίστηκα από των ζυγωματικών τις κορυφογραμμές.
Κύλησα αργά, δάκρυ από θαλασσινό νερό.
Γλυκόπικρο φίλημα απαίτησα να κλέψω.
Κι εκεί, στα άλικα χείλη σου, σεμνά και ταπεινά αποκοιμήθηκα.
Ψέμα ήταν..
Ο Οδυσσέας δε βρήκε ποτέ την Ιθάκη.
Μόνο το ταξίδι του έμεινε.
Και μια καρδιά λαβωμένη από νοσταλγία.
Παραιτούμαι.
Από όλες του κόσμου τις Ιθάκες παραιτούμαι
και ταξιδεύω την καρδιά μου στους αιώνες.
