ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ!!!

Σας ευχαριστω ολους για τα σχολια και τις ευχες στην προηγουμενη αναρτηση!
Χαθηκα...δεν εχω πλεον δουλεια, δεν εχω γραφειο, δεν εχω υπολογιστη στο σπιτι, δεν εχω Ιντερνετ!!! Θα επιστρεψω το συντομοτερο δυνατο!

Χρονια Πολλα και Καλα, με Αγαπη, Υγεια, Ανθρωπια και Αλληλεγγυη!!!
Σας φιλω γλυκα!

ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ...

UPDATE: Αποψε στις 21:00 αναβουμε ενα κερακι για τον Αλεξανδρο, στο μπαλκονι η στο περβαζι του παραθυρου, να φωτισει το δρομο της ψυχουλας του!

Σχεδον μια εβδομαδα απο τη δολοφονια του Αλεξανδρου...
Σχεδον μια εβδομαδα που βραζει ο τοπος και δε λεει να εκτονωθει η ενταση...αν υποθεσουμε οτι πρεπει να εκτονωθει...

Χτες το βραδυ, γυρισα σχετικα αργα απο τη δουλεια. Δεν ειχα ξεφυγει βεβαια απο το κλιμα των ημερων, αφου παντου αυτο συζητειται. Πετυχα τις ειδησεις του ΣΚΑΙ στις 9 και ειπα να κατσω να δω τι εχει γινει, αφου στο γραφειο δεν εχει τηλεοραση. Ενισχυθηκε η αντιληψη μου περι πουλημενων κουκουλοφορων φυσικα. Εχουν καψει τη μιση Αθηνα και αλλες πολεις τις ημερες που ο κοσμος εβγαινε στους δρομους ανεπηρεαστος απο κομματικες αντιληψεις, απο μονος του, αυθορμητα, απο καρδιας...και τον εστειλαν σπιτι του κατατρομαγμενο και αγανακτισμενο. Ως δια μαγειας, την Τριτη το απογευμα που διοργανωσε διαδηλωσεις σε καποιες περιοχες της Αθηνας το Πασοκ, ενω εκαιγαν ακομα το κεντρο και αλλες περιοχες, εκει δεν πατησαν. Ηταν λεει η απαντηση του κυριου Παπανδρεου, για να αποδειξει οτι υπαρχει και ειρηνικος τροπος αντιδρασης. Και πως ακριβως το ηξερε οτι θα παρεμενε ειρηνικος; Πως ηξερε οτι οι "γνωστοι (ΓΝΩΣΤΟΤΑΤΟΙ)- αγνωστοι" δεν θα πηγαιναν να τους τα κανουν λαμπογυαλο; Απο που κι ως που τοσο προκλητικη σιγουρια;
Ερχεται και το μαζικο συλλαλλητηριο χθες το πρωι. Η πρωτη μεγαλη συγκεντρωση, οργανωμενη - η μηπως καπελωμενη;- απο συνδικαλιστικες οργανωσεις, παραταξεις, νεολαιες κομματων κτλ. Μαντεψτε...παλι δεν εγιναν φασαριες! Παλι οι κουκουλοφοροι εκαναν ελαχιστα εως καθολου αισθητη την παρουσια τους! Φυσικα, εντελως τυχαια! Και βεβαια, το απογευμα που το συλλαλλητηριο αυτο ειχε τελειωσει, ξαναμαντεψτε...ω,ναι, παλι ολως τυχαια τα ξανακαναν λιμπα! Συμπερασμα: τα καλα κομματα, οι καλοι συνδικαλιστες μας προστατευουν και πρεπει να μας καθοδηγουν, γιατι μονοι μας δεν μπορουμε να αντιμετωπισουμε ουτε τους κακους κουκουλοφορους ουτε τη βια που εχουμε εμφυτη. Αρα, χρειαζομαστε οργανωση, διαφορετικα τα σκατωνουμε!!! Απλο και κατανοητο;
Αμ, δε!!!! Το εχουμε ξαναδει το εργακι! Και ολα τα παραπανω μονο πιο ρομπα σας κανουνε στα ματια μας, γιατι εξακολουθειτε επιδεικτικα να μας προκαλειτε και να μας λετε στα μουτρα μας οτι μας θεωρειτε ηλιθιους, οτι νομιζετε πως θα πιστεψουμε ο,τι μας σερβιρετε, σαν καλα και υπακουα προβατακια! ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ, ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!!!!!!!!!!!!

Και βλεποντας ειδησεις του ΣΚΑΙ, χαμενη μεσα στις σκεψεις μου, ετρωγα παραλληλα και ενα πιατο φακη. Ξαφνικα, τρωω μια φλασια και μου ερχεται στο νου αυτο το τραγουδακι. Το ακουγα πριν περιπου μια 15 ετια, αλλα ειναι τοσο μα τοσο επικαιρο!



Σας θυμιζει κατι; Οπου Σαραγεβο, βαλτε Ιραν, Ιρακ, Παλαιστινη, Μουμπαϊ...α και μην ξεχασετε την Αθηνα! Και μην ξεχασετε και τον τελευταιο στιχο του ρεφραιν:
"στις ειδησεις τα βλεπεις και τρως"
Κατσε λοιπον μαλακα Ελληνα (ναι για μενα το λεω και για σενα και για σενα και για σενα...) και βλεπε ειδησεις και τρωγε τη φακη σου - η το σουβλακι σου αν θες, δεν θα τα χαλασουμε στο φαγητο- και αφησε να σου πηδανε τη ζωη, το μυαλο ΚΥΡΙΩΣ, την αξιοπρεπεια, βουλιαζε λιγο λιγο, σαπιζε κοινωνια, αλλα ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! Μη σηκωθεις απο τον καναπε και μην αφησεις να κρυωσει η φακη- η το σουβλακι ρε αδερφε, μην κολλας εκει τωρα!!!

Αυτα σκεφτομουν και θυμομουν...και μετα θυμηθηκα και αυτη την αναρτηση του Στοχαστη, που εινα μια γερη γροθια στο στομαχι! Η στην καρδια...Αξιζει να τη διαβασετε και να ανοιξετε ολα τα λινκ!

Και μετα θυμηθηκα και ενα περιστατικο που συνεβη στο κεντρο του Πειραια αυτες τις ημερες.
Ειναι που λες μαζεμενα τα μαθητουδια και διαδηλωνουν, εξω απο το αστυνομικο τμημα του Πειραια, εκει απεναντι απο το Δημοτικο θεατρο. Εχουν μπαγλαρωσει εναν καθηγητη και δυο μαθητες και ειναι απ' εξω οι υπολοιποι και φωναζουν "ελευθερωστε τους συμμαθητες μας", χωρις ζημιες και φασαριες. Αναμεσα στο πληθος, δυο νεαρες μαθητριες, 15-16 χρονων, περπαταγαν με τις τσαντες στον ωμο την Ηρωων Πολυτεχνειου. Πισω τους ηταν μια γυναικα, γυρω στα 50. Απο την αντιθετη κατευθυνση, ερχοταν ενας Πακιστανος, νεαρος σχετικα. Καθως περασε απο διπλα τους, γυρναει η κυρια και του λεει επιδεικτικα: "Τι θες εσυ εδω;" Με τετοιο τονο που του μιλησε, θα νομιζε κανεις οτι τον ξερει...αλλα μπα...Σκυβει ο ερμος το κεφαλι και ντροπαλα ντροπαλα απανταει "Τιποτα δεν θελω, τι να θελω;". Σιγα να μην το αφηνε η μανταμ να πεσει κατω! "Να φυγεις!" του λεει, "δεν εχεις καμια δουλεια εδω εσυ, ενας ξενος!'' Και τοτε, γυριζει η μια απο τις μαθητριες να μιλησει στην εν λογω κυρια και ακολουθει ο παρακατω εξαιρετικος διαλογος:
Μαθητρια 1:Γιατι;
Κυρια: Μα γιατι ειναι ξενος, δεν εχει καμια δουλεια εδω στις διαμαρτυριες των μαθητων.
Μαθητρια 1: Και ξαναρωταω...Γιατι;
Κυρια: Καλα δεν ειδατε εσεις που οι ξενοι μπηκαν και κλεβανε τα σπασμενα μαγαζια;
Μαθητρια 1: Σοβαρα το λετε τωρα αυτο; ΜΟΝΟ οι ξενοι το κανανε αυτο; Ετσι πιστευετε εσεις ο,τι ακουτε;
Μαθητρια 2: Μηπως ειστε ρατσιστρια;
Κυρια: Ναι, ειμαι. Και πολυ μαλιστα! Υπαρχει κανενας νομος που το απαγορευει;
Μαθητρια 2: Φυσικα και υπαρχει! Αυτος της ηθικης!

Αυτη ειναι η νεα γενια! Που δεν κολωνει, που εχει επιχειρηματα, που εχει ηθικη, που με κανει περηφανη και να ντρεπομαι συναμα για τον κοσμο που της παραδιδουμε η δικη μου γενια και η προηγουμενη! Αυτη η νεολαια ΔΕΝ καιει κτιρια, ΔΕΝ πεταει μολοτωφ, ΔΕΝ χρειαζεται βια για να αγωνιστει, ΔΕΝ χρειαζεται βρισιες, γιατι εχει φλογα στα ματια, παθος στην καρδια, πυρινο λογο και επιχειρηματα!
Κατσε λοιπον, μαλακα Ελληνα 25-35-45 χρονων στον καναπε σου και αφηνε τα 15 χρονα να δινουν τις μαχες σου για σενα! Ασε τα 15 χρονα να μιλανε και να αγωνιζονται να φτιαξουν τον κοσμο που εσυ καταντησες ετσι! Ασε τα 15 χρονα να αποστομωνουν τους ρατσιστες και τα λαμογια, αφου εσυ δεν τολμας να σηκωσεις αναστημα! Αλλα μην την πιανεις αυτη τη γενια στο στομα σου! Μην τολμας να μιλας για μια νεολαια που "δεν αγωνιζεται, δεν εχει τροπους, δεν εχει ιδανικα, δεν εχει σεβασμο"! Ο σεβασμος κερδιζεται, δεν χαριζεται κι εσυ τον εχεις χασει προ πολλου! Μη μιλας για ονειρα και ιδανικα και ηθος που εσυ ο ιδιος στερεισαι! Μην κατακρινεις μια γενια που βγαζει το δικο σου φιδι απο την τρυπα και σου εχει βαλει τα γυαλια!
Κατσε μαλακα στον καναπε σου και βλεπε ειδησεις, αγκαλια με τη φακη η το σουβλακι σου, γιατι δεν το 'χεις! Δεν το 'χεις ρε φιλε, πως να το κανουμε! Αλλα αφου δεν το 'χεις, τουλαχιστον βγαλε το σκασμο!!!!!

ANGELS AND DEMONS

Αγαπητε κουκουλοφορε,
Σε ευχαριστουμε παρα πολυ που παρεδωσες στις φλογες περιουσιες απλων ανθρωπων, αλλα και πολιτιστικη περιουσια της χωρας μας. Σε ευχαριστουμε πολυ που βρηκες την ευκαιρια μεσα απο τον αδικο χαμο του Αλεξη και τη δικαιη αντιδραση των μαθητων, να προβαλεις ολη σου τη βιαιοτητα. Σε ευχαριστουμε που εξαντλεις την αντισταση σου στο κεντρο της Αθηνας, του Πειραια και αλλων πολεων, αλλα δεν τολμας να ανεβεις και να λεηλατησεις προς Εκαλη μερια, εκει που ειναι συγκεντρωμενα κεφαλαιο και διαφθορα. Σε ευχαριστουμε πολυ που δινεις το πατημα σε ολους οσους μας εκμεταλλευονται και μας θελουν αβουλα πλασματακια να λενε και να λενε και να λενε. Σε ευχαριστουμε πολυ που για αλλη μια φορα δημιουργησες το φοβο, αναγκασες γονεις να μην επιτρεψουν στα παιδια τους να συμμετασχουν στις κινητοποιησεις, κρατησες κοσμο στα σπιτια του. Εκανες καλα αυτο για το οποιο πουληθηκες! Τουλαχιστον καποιος σε αυτη τη χωρα κανει καλα τη δουλεια του!

Αγαπητε αναρχικε,
Παψε να επιτρεπεις σε καποια κωλοπαιδα να καπηλευονται το ονομα σου, τις ιδεες σου και τους αγωνες που δινεις χρονια τωρα για τα ιδανικα σου. Διαχωρισε τη θεση σου και στηριξε τους συνανθρωπους σου που βρισκονται στις επαλξεις, μακρυα απο σκοπιμοτητες. Βγαλε τις παρωπιδες!

Αγαπητε δολοφονε,
Εσυ που τοση προστασια δεχεσαι απο τα ΜΜΕ, που δεν αποκαλυπτεται ουτε το ονομα ουτε η μορφη σου, ελπιζω να μη βρεθεις ποτε στη θεση που εφερες τον πατερα του Αλεξανδρου. Μονο λυσε μου μερικες αποριες...Ποση προστυχια πρεπει να εχει ενας ανθρωπος για να ξεσυνεριστει ενα 15 χρονο αγορι και να παρκαρει το περιπολικο για να επιστρεψει και να τσαμπουκαλευτει; Ποσο ανδρισμο εδειχνες την ωρα που εξυνες τα γεννητικα σου οργανα για να προκαλεσεις την οργη και τον χλευασμο των εφηβων; Ποση ανανδρεια χρειαστηκες για να παρατησεις αιμοφυρτο τον Αλεξανδρο Γρηγοροπουλο και να την κανεις με ελαφρια; Ακομα και αν η σφαιρα εξοστρακιστηκε (ας γελασω!), απο που κι ως που ανοιξες πυρ με αληθινες σφαιρες, στο κεντρο της Αθηνας, για μια λεκτικη διαμαχη; Τελος, σκεφτηκες εστω για μια στιγμη, οταν απλωνες το χερι σου και αγγιζες τη σκανδαλη οτι εισαι πατερας τριων παιδιων; Λυπαμαι ειλικρινα για τα παιδια και την οικογενεια σου που θα μεινουν μονοι, αλλα κανεις δεν χαριζεται στους παιδοκτονους...ουτε καν οι υπολοιποι εγκληματιες!

Αγαπητε αστυνομικε,
Πως γινεται να τα βαζεις με παιδια και συνταξιουχους και καθε φορα που κανουν διαδηλωση οι ναυτεργατες του Περαματος η οι οικοδομοι, που σκανε μυτη με καδρονια και τουβλα, να μην τολμας να πλησιασεις; Αυτη την τσαμπα μαγκια σε διδαξαν στη σχολη αστυνομιας που εκπαιδευτηκες μαλλον! Γι' αυτο και τοσο θρασυδειλα την πεφτετε μονιμως 3-4 εναντιον ενος, γιατι 1 προς 1 δεν σας βασταει! Ξεχασαν ομως στη σχολη να σου πουν οτι απο το δικο μου μισθο πληρωνεσαι και απο του συνταξιουχου και απο του πατερα του Αλεξανδρου και σε πληρωνουμε για να μας προστατευεις. Κι εσυ εχεις κανει την χωρα μας αντρο ναρκωτικων, οπλων, σωματεμποριας. Ενα βιαιο μερος που φοβομαστε να κυκλοφορησουμε. Θυμισου ομως την επομενη φορα που θα τα βαλεις με καποιον ανισχυρο, οτι πλεον ο κοσμος βλεπει και ενδιαφερεται και θα πληρωσεις!

Αγαπητε δημοσιοκαφρε,
Ναι καλα το διαβασες, δημοσιοκαφρος εισαι, γιατι δημοσιογραφος δεν αξιζεις να λεγεσαι! Γιατι δεν ανεφερες οτι χτες στους δρομους ειχαν κατεβει χιλιαδες οικογενειες με τα παιδια τους και διαδηλωναν ειρηνικα; Γιατι σταθηκες μονο στην παρουσια και τις καταστροφες των κουκουλοφορων; Γιατι εδειξες μονο 2-3 στιγμιοτυπα απο τα ΜΑΤ να κοιτανε απο τη μια τους κουκουλοφορους ανημπορα να αντιδρασουν και απο την αλλη να χτυπουν αλυπητα παιδακια 14-15 χρονων, να τα κυνηγουν, να τα ποδοπατουν, οταν ξερεις πολυ καλα οτι υπηρξαν πολλα τετοια περιστατικα; Σταματα πια να τρομοκρατεις τον κοσμο, σταματα να προβαλεις μονο τη μια πλευρα, τη μαυρη, σταματα να φτανεις το μαχαιρι μονο μεχρι εκει που σου επιτρεπεται, σταματα να εξυπηρετεις συμφεροντα, σταματα να αερολογεις! Υψωσε επιτελους το αναστημα σου και κανε τη δουλεια σου, το λειτουργημα σου σωστα! Παψε να εξευτελιζεσαι και να υποτιμας τη νοημοσυνη μας!

Αγαπητε πρωθυπουργε,
Αραγε οταν κοιτας τα διδυμα σκεφτεσαι οτι μεθαυριο θα μπορουσαν να ειναι τα δικα σου παιδια στη θεση του Αλεξη; Οταν εχτες βγηκες στην τηλεοραση να απευθυνεις τα συλληπητηρια σου στην οικογενεια και να μιλησεις στον Ελληνικο λαο, δεν ντραπηκες να χαμηλωνεις τα ματια και να διαβαζεις το λογο σου απο ενα χαρτι; Δεν εισαι ικανος ουτε μια φορα να μιλησεις μονος σου, απο καρδιας-αν υποθεσουμε οτι σου βρισκεται; Θελεις να λεγεσαι ηγετης της χωρας; Οταν δεν εχεις την ικανοτητα να μας κοιτας στα ματια οταν μας μιλας; Οταν ακομα και σε αυτες τις κρισιμες ωρες, χρησιμοποιεις τους επικοινωνιολογους σου για να σου υποδειξουν τι θα πεις και πως; Οταν δεν μπορεις ποτε να σταθεις στο υψος σου και στο υψος των περιστασεων; Οταν δεν εχεις την τσιπα να παραιτηθεις κι εσυ και ολη η Βουλη; Τολμας και κανεις τον εκπληκτο; Δεν περιμενες αυτες τις εξελιξεις; Δεν ξερεις οτι η δολοφονια του Αλεξανδρου ηταν απλα το κερασακι στην τουρτα; Βατοπεδιο, Siemens, ασφαλιστικο, βια, διαφθορα, υπαιξερεσεις δημοσιου χρηματος, αδεια ταμεια, ανεργεια, ανεχεια, πυρκαγιες, περιβαλλον, αστυνομια προκλητικα ανυπαρκτη και διαφθαρμενη, ενα κρατος υπο διαλυση, απο που να αρχισει και που να τελειωσει κανεις! Οταν εσυ και οι προκατοχοι σου εχετε παρει εναν λαο και τον πηδατε εδω και 20 τουλαχιστον χρονια, οταν του εχετε καταρρακωσει τα ιδανικα και την αξιοπρεπεια και τον πιεζετε συνεχως, ε καποια στιγμη θα ξεσπασει! Και ξεσπασε! Χτες το βραδυ τα ματια σου θα επρεπε να ειναι συνεχως χαμηλωμενα, για εναν και μονο λογο ομως...ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ!!!!

Αγαπητε συμπολιτη,
Τα τελευταια γεγονοτα ηταν η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι. Οργη συσωρρευμενη απο δεκαετιες βρηκε διεξοδο...δυστυχως απο καποιους βρηκε λαθος διεξοδο. Μην μπεις στο τριπακι κι εσυ και θεωρησεις οτι ολη αυτη η εξεγερση ειναι ματαιη η κατευθυνομενη, επειδη καποιοι αναγκεφαλοι και πουλημενοι την αμαυρωσαν. Η αμαυρωση της ισως ειναι σκοπιμη και κατευθυνομενη, η ιδια η εξεγερση ομως ποτε! Ειναι το ξεσπασμα μιας νεολαιας που νιωθει πως δεν μπορει πλεον να ονειρευεται, ειναι η αγανακτιση μιας γενιας 35-40 χρονων που βλεπει τους κοπους μιας ζωης να απειλουνται! Μη μεινεις αμετοχος σε αυτο. Μην κατσεις στον καναπε να βλεπεις και να επικρινεις! Μην επιτρεψεις να σπειρουν παλι αναμεσα μας τη διχονοια! Ελα να γινουμε μια γροθια! Αυτη ισως ειναι η ευκαιρια, η μοναδικη ευκαιρια για ανατροπη αυτης της αθλιας καταστασης! Αγαπητε συμπολιτη, αποτυχαμε παταγωδως σαν κοινωνια, βρωμαμε συθεμελα! Αν δεν αλλαξει και αυτη τη φορα τιποτα, τοτε καταδικαζουμε τους εαυτους μας και τα παιδια μας σε ενα μελλον ζοφερο. Μην το επιτρεψεις! Μην το επιτρεψουμε! Μην αφησουμε σε λιγες μερες να ξεχαστει και αυτο, οπως γινεται παντα σε αυτη τη χωρα! Μνημη και αλληλεγγυη, για να αλλαξουμε ζωη και νοοτροπια! Ας προσπαθησουμε ολοι μαζι να μην παει χαμενο το αιμα του Αλεξη! Και να ειναι το τελευταιο που χυθηκε!

Αγαπητε Αλεξη,
Λυπαμαι πολυ που επρεπε εσυ να θυσιαστεις για να υψωσει επιτελους αυτη η κοινωνια το αναστημα της! Λυπαμαι που αργησαμε τοσο πολυ να καταλαβουμε και να αντιδρασουμε σε οσα συμβαινουν στην πλατη μας δεκαετιες τωρα. Συγνωμη που τα ανεχτηκαμε ολα αυτα τοσον καιρο, βολεμενοι στις πολυθρονες μας μπροστα στο χαζοκουτι! Συγνωμη που δεν προλαβαμε! Σε ευχαριστω που μας θυμισες ποια ειναι η υποχρεωση μας απεναντι σε ολα τα παιδια σαν εσενα! Σου υποσχομαι πως οσο περναει απο το χερι μου, θα φροντισω να μην ξεχαστεις ουτε εσυ ουτε ολα οσα πυροδοτησε ο χαμος σου!



I sit and wait
does an angel contemplate my fate
and do they know
the places where we go
when we´re grey and old
´cos I´ve been told
that salvation lets their wings unfold
so when I’m lying in my bed
thoughts running through my head
and I feel that love is dead
I’m loving angels instead

And through it all,
she offers me protection,
a lot of love and affection,
whether I’m right or wrong.
And down the waterfall,
wherever it may take me,
I know that life wont break me
and when I come to call,
she wont forsake me.
I’m loving angels instead

When I’m feeling weak
and my pain walks down
a one way street,
I look above and I know
I' ll always be blessed with love
and as the feeling grows
she breathes flesh to my bones
and when love is dead,
I’m loving angels instead

And through it all,
she offers me protection,
a lot of love and affection,
whether I 'm right or wrong.
And down the waterfall,
wherever it may take me,
I know that life won't break me
and when I come to call,
she won't forsake me.
I 'm loving angels instead!...

ENOUGH IS ENOUGH!

Αρκετα πια! Αρκετα! Ολοι μιλανε για μια κριση, που ακομα δεν εχει ερθει! Τα ΜΜΕ τρομοκρατουν τον κοσμο, μιλανε για ανεχεια και φτωχια και ανεργεια, που ομως υπηρχαν ακριβως τα ιδια πριν απο ενα εξαμηνο, δεν εκτοξευτηκαν ξαφνικα στα υψη! Η τρομοκρατια σε ολο της το μεγαλειο! Και μεσα σε ολο αυτο, βρισκουν καποιοι εργοδοτες την ευκαιρια να εκμεταλλευτουν την κατασταση και επικαλουμενοι την "κριση", να κοβουν μισθους, να απειλουν με απολυσεις κτλ! Ετσι, καλη ωρα και ο δικος μας, μας ηρθε μια ωραια πρωια και μας ειπε "Παιδια η εταιρεια δεν παει καλα, εχουμε κριση, δεν μπορω να σας πληρωνω την ασφαλεια, οποτε επιλεχτε η να κοψετε την ασφαλεια εντελως και να παιρνετε ολο το μισθο σας η να σας μειωσω τον μισθο οσο ειναι η ασφαλεια." Οπερ μεθερμηνευομενον για εμενα προσωπικα, 390 ευρω!!!! Ναι, ακριβως! Ηθελε να μου μειωσει το μισθο 390 ευρω!!!! Εν τω μεταξυ, ολο αυτο το διαστημα που εργαζομαι εδω, πληρωνει σε ολους μας - και αυτο το λεω προς τιμην του- και το ποσοστο της εισφορας που θα επρεπε να πληρωνουμε εμεις. Επομενως, κι εγω, σαν ενδειξη καλης θελησης, λεω ΟΚ, ας δεχτω μειωση στο ποσοστο που θα μου αναλογουσε να πληρωσω ουτως η αλλως, το οποιο ειναι 150 ΕΥΡΩ περιπου. Που και παλι πολυ ειναι, γιατι τη συμφωνια που ειχαμε κανει εξαρχης, εφοσον εγω την τηρω, ειναι υποχρεωμενος να την τηρησει...αλλα λεω τεσπα, ας κανω μια υποχωρηση. Και μαθαινω τις επομενες ημερες οτι δεν ειναι καθολου ευχαριστημενος απο αυτο και οτι περιμενε μεγαλυτερη υποχωρηση! Επισης, οτι σκοπευει να μας δωσει το δωρο των Χριστουγεννων μισο!!! Μα μισο;;; Και εχω λοιπον να σχολιασω τα εξης πανω σε ολη αυτην την κατασταση:
1) Λεει ο ανθρωπος οτι αυτες οι περικοπες ειναι προσωρινες και οτι οσα χρηματα μας κρατησει τωρα, θα μας τα δωσει σιγα σιγα μολις αρχισει να κανει παλι πωλησεις κτλ. Και λεω εγω οτι τον πιστευω οτι εχει καθε προθεση να το κανει...κι αν δεν παει καλα τι γινεται; Ποιος μου εγγυαται εμενα οτι δεν θα χασω ολα αυτα τα χρηματα;
2) Η κριση ακομα δεν εχει ερθει για τα καλα. Αν απο τωρα κανουν τετοιες περικοπες -γιατι εχω ακουσει και αλλες παρομοιες περιπτωσεις- οταν ερθει η κριση τι σκατα θα κανουν; Και αν δεν εχουμε λεφτα εμεις, που ειμαστε το καταναλωτικο κοινο, πως θα κανουμε αγορες, πως θα κινηθει το χρημα; Δεν καταλαβαινουν οτι με αυτον τον τροπο επιταχυνουν την κριση, αντι να την εξομαλυνουν;
3) Αν εβλεπα εναν ανθρωπο που πραγματικα εχει αναγκη και δεν παει καλα και πνιγεται, θα πηγαινα κι εγω πασο, θα ελεγα να βοηθησουμε ολοι την κατασταση κ.ο.κ. Οταν ομως, απολυτα προκλητικα, προσλαμβανει νεο υψηλομισθο προσωπικο που δεν χρειαζεται, κανει ανακαινιση στα γραφεια επικαλουμενος μια επιδοτηση που ακομα δεν εχει παρει, κανει ταξιδακια απο δω κι απο κει συνεχως με το εταιρον ημισυ, ε μπορω να μην τα παρω; Δηλαδη ρε φιλε, για να μη στερηθεις εσυ την πολυτελεια σου, πρεπει εγω να κανω το σκατο μου παξιμαδι; Η απαντηση του σε αυτο ειναι οτι τα χρηματα που ξοδευει ειναι απο αλλους πορους εσοδων του και οτι απο το ταμειο της εταιρειας πια δεν παιρνει τιποτα, αντιθετως βαζει και απο την τσεπη του. Και αντιπαρερχομαι λεγοντας: Και τι με νοιαζει εμενα; Ποιανου ειναι η εταιρεια, δικη μου; Σαν επιχειρηματιας, δεν ξερει οτι υπαρχουν καλες και κακες χρονιες; Δεν ξερει οτι ειναι δικη του υποχρεωση να καλυπτει τα εξοδα της εταιρειας, ακομα και οταν εχει ζημιες; Τωρα που δυσκολευουν τα πραγματα, να μοιραστουμε την κριση, ωραια. Περυσι που ξεσκιστηκε στη δουλεια, μοιραστηκαμε μηπως τα κερδη;
4) Δεν μπορω να καταλαβω τους συναδελφους μου. Αντι να συζητησουμε και ολοι μαζι να κρατησουμε μια αλφα σταση, ο καθενας κανει του κεφαλιου του και το χειροτερο, καποιοι τον δικαιολογουν κιολας! Και πριν μερικες μερες, οταν εμαθα ανεπισημα και για το δωρο και εγινα εξαλλη, μου ελεγαν "και τι να κανουμε;"! Τι τι να κανουμε μωρε! Που ειναι η αξιοπρεπεια μας; Κι εγω εχω αναγκη και ειδικα αυτη τη στιγμη ζοριζομαι απιστευτα, γιατι πρεπει να στηριξω οικονομικα εναν δικο μου ανθρωπο και εχω τρελλο αγχος! Ε και; Να κατσω να με γαμησουν δηλαδη; Καλυτερα να καθαριζω σκαλες η ο.τιδηποτε αλλο, αλλα να εχω αυτοσεβασμο! Δεν ξεπουλιουνται ολα ρε γαμωτο! Δηλαδη, 500 ΕΥΡΩ κοστολογειται η αξιοπρεπεια μας;;;!!!! Ολα αυτα τα ειπα βεβαια και εγινα η κακια της υποθεσης, αλλα σκασιλα μου! Ουτως η αλλως δεν χανεται κανεις! Κατι θα βρεθει και για μενα αν φυγω απο εδω που ειμαι. Δεν με φοβιζει η δουλεια. Αυτο που με φοβιζει ειναι η αναξιοπρεπεια, η εκμεταλλευση, το να μην εχουν καποιοι ανθρωποι τσιπα!
Δυστυχως, το πανηγυρακι τωρα αρχιζει και ακομα πιο δυστυχως, βλεπω οτι εχουν κατασκευασει ανθρωπους τρομοκρατημενους και εξαρτημενους! Λες και αμα δεν εχουμε λεφτα να παμε διακοπες μια χρονια, θα χασουμε κατι σαν ανθρωποι, θα μειωθουμε! Το μονο ελαφρυντικο που δινω ειναι σε οσους εχουν παιδια, γιατι εχουν μια παραπανω ανασφαλεια και πολυ μεγαλυτερες ευθυνες! Για ολους εμας τους υπολοιπους δεν υπαρχει καμια δικαιολογια!
Γι' αυτο λεω ΑΡΚΕΤΑ! Αρκετα με τους εργοδοτες που νομιζουν οτι εχουν να κανουν με ηλιθιους και αρκετα με τους ηλιθιους που νομιζουν οτι πρεπει να ανεχονται τα παντα!!!

1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

1η Δεκεμβριου λοιπον...μια συνηθισμενη μερα; Μια πρωτομηνια σαν ολες τις αλλες; Μαλλον οχι...Γιατι η συγκεκριμενη μερα ειναι αφιερωμενη στην καταπολεμηση μιας απο τις μεγαλυτερες μαστιγες της ανθρωπινης υγειας, το AIDS. Το ονομα του και μονο ακουγεται σαν εφιαλτης. Η δε δραση του στον οργανισμο ανατριχιαστικη, αφου κατατρωει το ανοσοποιητικο συστημα, κανοντας θανατηφορο και ενα απλο κρυωμα. Μια ασθενεια που πιθανολογειται οτι ξεφυγε απο το εργαστηριο απο ατυχημα και μεχρι σημερα εχει στοιχισει εκατονταδες χιλιαδες ζωες! Ολοι ξερουμε οτι υπαρχει τροπος να την αποφυγουμε, χρησιμοποιωντας προφυλακτικο κατα τη σεξουαλικη επαφη καθε ειδους! Δεν θα μπω λοιπον στη διαδικασια των κλισε. Θελω να εξετασω απο αλλη αποψη το θεμα...
Καταρχην, τι δουλεια ειχε μια τετοια αρρωστια στο εργαστηριο; (αν υποθεσουμε οτι ισχυει αυτο) Την κατασκευαζαν ανθρωποι για να σκοτωσουν ανθρωπους; Αποτελουσε μερος ενος μυστικου βιολογικου πολεμου; Που ειναι η ηθικη στην επιστημη; Που ειναι αυτος ο ορκος για την προστασια της ζωης και της υγειας; Που ειναι τα ιδανικα αυτων των ανθρωπων που καποτε με ονειρα σπουδαζαν ιατρικη, χημεια, φαρμακολογια κτλ; Ποια ειναι τελικα η μορφη της κοινωνιας μας, που ξεπουλαει τα παντα στο βωμο του χρηματος και των οποιων συμφεροντων; Εμεις, τι ανθρωποι ειμαστε, αφου απαρτιζουμε μια τετοια αθλια κοινωνια;
Δευτερον, εφοσον ολοι γνωριζουμε τους κινδυνους και τον τροπο προφυλαξης, γιατι ειμαστε τοσο ανευθυνοι, ωστε για μερικες στιγμες ηδονης θετουμε την ιδια μας τη ζωη σε κινδυνο; Τι κανουμε για να προφυλαξουμε τα παιδια μας; Ποσοι γονεις φροντιζουν να μιλησουν για θεματα σεξουαλικης υγιεινης στα παιδια τους; Που ειναι το μαθημα σεξουαλικης αγωγης στα σχολεια; Απο το δημοτικο θα επρεπε να γινεται χρονια τωρα και μολις προσφατα ξεκινησε στο Λυκειο...που ο Θεος να το κανει δηλαδη ετσι οπως γινεται! Για τοσα και τοσα διαμαρτυρομαστε, πολλες φορες ανουσια, για το συγκεκριμενο γιατι δεν εχουμε φερει τον κοσμο αναποδα; Μηπως η υγεια των παιδιων μας δεν ειναι και πολυ σηματικο ζητημα; Μηπως δεν εξαρταται και αυτο απο τη σωστη και ολοκληρωμενη παιδεια; Μηπως η κοινωνια μας εχει ακομα ταμπου παραλογα, που μπορουν ομως να στοιχισουν ζωες;
Τριτον, οι ασθενεις του AIDS ειναι ανθρωποι σαν κι εμας, που εχουν δικαιωμα σε μια φυσιολογικη ζωη. Επιπλεον, μακροχρονιες ερευνες εχουν δειξει οτι μονο με αιμα και σωματικα υγρα μπορει να κολλησει κανεις. Και ολα αυτα βεβαια ειναι απολυτως γνωστα και κατανοητα. Τοτε, γιατι κανενας δεν θελει να συναναστρεφεται με εναν φορεα του ιου; Γιατι, αν σε καποια γειτονια παει να γινει κεντρο περιθαλψης για τους ασθενεις, ξεσηκωνεται το συμπαν και συμπεριφερονται ολοι σαν να προκειται για λεπρα η ψωρρα η τελος παντων κατι που μεταδιδεται με την ανασα και μονο;
Τελικα, γιατι δεν ντρεπομαστε για ολα τα παραπανω; Γιατι τολμαμε να περπαταμε στο δρομο με το κεφαλι ψηλα και να κοιταμε καποιους ανθρωπους στα ματια, οταν θα επρεπε να μην εχουμε μουτρα να κυκλοφορησουμε, αφου δεν κανουμε τιποτα για να αλλαξουν τα πραγματα, αφου παραμενουμε απλοι θεατες και συχνα επικριτες;
Τελειωνοντας, ηθελα να εκφρασω μια αποψη για τις "παγκοσμιες ημερες" εν γενει. Ναι, πρεπει να θυμομαστε. Ναι, ειναι καλο να αφιερωνουμε καποιες ημερες το χρονο σε θεματα και γεγονοτα που επηρεαζουν τη ζωη μας. Ομως, πολυ φοβαμαι οτι βρισκουμε αλλοθι σε αυτες τις ημερες για την αδιαφορια μας τον υπολοιπο χρονο. Καρκινος του μαστου, περιβαλλον, ενδοοικογενειακη βια, δικαιωματα των παιδιων, δικαιωματα των ζωων, ναρκωτικα, φτωχεια και τοσα αλλα ζωτικης σημασιας θεματα θα επρεπε να μας απασχολουν καθε μερα, καθε ωρα, καθε λεπτο και οχι μονο μια ημερα το χρονο. Και οι παγκοσμιες ημερες θα επρεπε να υπαρχουν μονο για να μας υπενθυμιζουν τι δεν εχουμε κανει ως τωρα και πως να γινουμε καλυτεροι σαν ανθρωποι και σαν κοινωνια!

Υ.Γ. Πολυ ευρηματικη η καμπανια για το AIDS στην τηλεοραση. Τα σποτακια ειναι πολυ ευστοχα, αλλα κυριως το εξαιρετικο σλογκαν: "Σωσε μια ζωη. Τη δικη σου"!
Το παραβαρυνα ομως, οποτε παμε για τραγουδακι!
Καλη εβδομαδα και καλο μηνα σε ολους!

LOVE ME TENDER

Ετσι, για να υπενθυμισω στον εαυτο μου οτι ακομα και οι πιο εκνευριστικοι, οι πιο αξεστοι, οι πιο εγωιστες, οι πιο παρτακηδες ανθρωποι αξιζουν και εχουν αναγκη απο αγαπη!!! Ισως μαλιστα την εχουν περισσοτερο αναγκη απο ολους τους υπολοιπους! Σας αγαπαω λοιπον ολους κι ας με φερνετε στα προθυρα νευρικης κρισης κι ας με εχετε γεμισει αγχος! Σας αγαπαω κι ας γκρινιαζω! Σας αγαπαω ολους, γι' αυτο προσπαθω να αντιμετωπιζω τα παντα με ενα χαμογελο, προσπαθω να ειμαι εγω η ακλονητη, η αισιοδοξη, αυτη που εχει θετικη σκεψη...κι ας μην τα καταφερνω παντα...
Δυσκολες μερες ερχονται, οποτε ας αγαπηθουμε λιγο ακομα...δεν μας εμεινε και τιποτα αλλο, εξαλλου...


"Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχωπροφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν.
Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται,
δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν,
δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν·
πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή.
Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν·
όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή.
Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.
Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.
Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη."

"ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ", Προς Κορινθιους Επιστολη, Αποστολος Παυλος

Αγαπατε αλληλους, λοιπον, φιλοι μου και καλη μας δυναμη!
Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους!

NOT IN OUR NAME!

6000 ON HUNGER STRIKE/ 17th DAY


Prisoners in Greek prisons are deprived of basic human rights and dignity as human beings. This has led to an unprecedented wave of hunger strikes, that has been sweeping all Greek prisons from the 3rd of November, whereas the mainstream media hold total silence on the issue.
Bloggers unite and fight back for Democracy and defence of basic human rights. A call in the Greek blogosphere arises, urging every blogger simultaneously to communicate, publish or sign the following text on the 20th November :
"Not in our Name"


"The situation in Greek prisons is unacceptable. Radical changes in the prison system should be a first priority". - Karolos Papoulias, Head of State, 6/11/08
"We are human. Prisoners but still human, I tell you". - Vangelis Pallis, prisoner, 9/11/08


From November 3rd, all detainees in prisons throughout the country are on a hunger strike, claiming what should be respected, but is not : their lost dignity. What they face is the criminal silence of the mainstream media and the indifference of the political leadership. To this silence and political practices all we who sign this text DO NOT CONSENT!


The conditions in Greek prisons are unspeakable and may be understood only by the cold language of mathematics. In the supposedly reformatory institutions of the country a total of 417 detainee deaths were recorded over the past decade, while the rate has literally taken off to such a degree, that every month four people die in the hands of the State.


Capacity in Greek prisons reaches 168% (10,113 detainees for 6019 spaces) with a ratio of minimum space for each man in some cases reaching 1 square meter, while the daily public spending per prisoner is the meagre 3.60 €. Prison cells are miserable, reminiscent of medieval times and health care is almost non - existent. At the same time, the Greek judicial system sends in prison one in every thousand of the overall population, while detainees without trial (in custody) are up to the 30% of the total number of prisoners. If quality of our Democratic system of governance is characterized by its prisons, then our Democracy is in crisis. If detainment is a penalty imposed for criminal behaviours by the State in the name of society, then in the case of Greek prisons we should all be accountable and most responsible of all, the Authorities. Facing such a reality all we who sign this text respond NOT IN OUR NAME.


The data revealed by official bodies for Greek prisons outline inhuman conditions of detention. According to a recent Report of the European Committee on the Prevention of Torture (2007), has found incidents of torture and inhuman treatment of prisoners, threats against their life along with series of violations in relation to their conditions of detention, deficits in investigating and punishing the perpetrators, incidents of violence in collusion with doctors and prison-guards and unacceptable health and medical care conditions.


The European Court of Human Rights has issued a series of decisions, convicting the Greek state regarding abuse and / or other rights' violations of prisoners by prison Authorities. The Greek National Commission on Human Rights has taken a decision – catapult, noting human rights' abuses in Greek prisons and suggesting certain direct actions to resolve them. The Greek Ombudsman complains about the lack of cooperation with competent state Authorities, causing them literally to be banned from entering the country's prisons for the last two years. The country's bar associations, Non-Governmental Organizations, such as Amnesty International, and many political / social institutions unanimously denounce the unacceptable conditions in Greek prisons and call for greater cooperation to overcome the problem. If human rights are to be enjoyed by every human being, depriving it of detainees in Greek prisons, is an open wound for our society. In this situation those who sign this text agree to SMASH COMMUNICATION BARRIERS BETWEEN PRISONS AND SOCIETY.


Prisoners going on hunger strikes, resort to the last bastion of resistance left to them, their own life. A month before the strikes commenced, there has been a last call to the political leadership to solve their problems, as things were getting unbearable, but nothing happened. To stop the hunger strikes, prisoners have specific, realistic and decent demands that restore their lost dignity and recover their basic human rights.As a response to Greek prisoners' mobilization the political leadership stands in indifference, acts only to make promises for the future and to repress their movements. Nevertheless, an indifferent stance of the political leadership at this stage will certainly mean dead hunger strikers. In these circumstances we say that we cannot remain passive waiting for the news of deaths from hunger strikes but we will stand by them. If the defence of democracy and human rights require the watchfulness of all of us, now is a chance for all, to take steps away from indifference and evasions of the problem.


Faced with the tension that prevails in prisons all over the country, we who sign this text consider the political leadership fully responsible for anything that will happen and demand both institutionally and in practice that BASIC HUMAN RIGHTS FOR ALL PRISONERS IN THE COUNTRY ARE GUARANTEED."


On November, the 21st, this text will be sent in bulk to all members of the Greek parliament and to the mass media encouraging them for its republication. The text sent has as attached the signatures (URL hyperlinks) of all blogs, forums and web pages that adopted it. We urge for its republication and spread, so that the struggle of Greek prisoners for basic human rights gets the international attention and coverage, it deserves. The signatures are as follows :


PLEASE SIGN THE PETITION

http://www.petitiononline.com/hrfa/petition.html



Ζητω συγνωμη, αλλα οσες φορες κι αν προσπαθησα να το ανεβασω στα Ελληνικα, δεν μπορεσα. Για οσους θελουν να διαβασουν το Ελληνικο κειμενο, υπαρχει εδω .

Το ζητημα επειγει! Οσο πιο πολλοι το υπογραψουμε, τοσο μεγαλυτερη επιρροη θα εχει. Ας μην ξεχναμε οτι Δημοκρατια σημαινει να προστατευονται τα δικαιωματα των μειονοτητων...

ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ (;)

Η Ελλη ακουσε το ξυπνητηρι να χτυπαει δυνατα. Ανοιξε τα ματια της και χαμογελασε. Ειχε ακομα την αισθηση απο το ονειρο που ειχε δει. Τι παραξενο ονειρο!

Ταξιδευε λεει μεσα σε ενα συννεφο...περνουσε πανω απο θαλασσες και βουνα, λαγκαδια και χαραδρες, ειχαν γεμισει τα ματια της και η ψυχη της με χρωματα...κι ομως, ενιωθε τοσο λυπημενη!

Ξαφνικα, ενω ειχε σουρουπωσει και ο ουρανος γεμισε με εκεινο το μαβι χρωμα, που προετοιμαζει το εδαφος για να συνηθιζει σιγα σιγα το βλεμμα στο σκοταδι της νυχτας, ενιωσε το συννεφο να διαλυεται και εκεινη να πεφτει...η μαλλον οχι...να πεταει...δεν ενιωσε φοβο ουτε κρυο, απλως αφησε ελευθερο το κορμι της να παρασυρθει απο τον ανεμο. Καποτε προσγειωθηκε τελικα. Βρεθηκε σε ενα κηπο. Εναν πολυχρωμο, πανεμορφο κηπο, γεματο λουλουδια, πουλια, συντριβανια και δεντρα. Αρχισε να περιπλανιεται μεσα στον κηπο. Ειχε χαθει, δεν μπορουσε να προσανατολιστει. Στη σκια ενος απο τα δεντρα, ειδε εναν αντρα καθισμενο καταγης. Τον πλησιασε διστακτικα.
-Συγνωμη, ειπε.
Ο αντρας καθοταν οκλαδον. Φορουσε ενα μακρυ καφε χιτωνα και ειχε στα χερια του μια μαγκουρα. Γυρισε το κεφαλι προς το μερος της και τοτε η Ελλη με εκπληξη διαπιστωσε οτι δεν ειχε ματια, ηταν τυφλος!
-Πως μπορω να σε βοηθησω κοριτσι μου;
-Εχω χαθει. Δεν ξερω πως βρεθηκα εδω...ουτε που ειμαι...ουτε που να παω τωρα.
-Οι ανθρωποι χανονται μονο οταν δεν ακολουθουν το δρομο της ψυχης τους, της ειπε. Πολλες φορες ολοι οι δρομοι ειναι μπροστα μας, αλλα πρεπει να κλεισουμε τα ματια μας για να τους δουμε...
Τοτε, η Ελλη καταλαβε πως ο τυφλος αυτος αντρας πρεπει να ηταν φιλοσοφος.
-Μπορω να σε ρωτησω κατι, γεροντα; του ειπε.
- Αν νομιζεις πως εχω εγω την απαντηση που γυρευεις...
- Η αυτοκτονια ειναι εγκλημα η επιλογη; Ειναι ασεβεια στη ζωη και δειλια η υπερτατη εκφραση ελευθεριας και επιλογη του χρονου και του τοπου που κανεις θα πεθανει;
- Χμμμ...Πιστευεις λοιπον οτι με το θανατο τελειωνει η ζωη;
-Φυσικα, γεροντα. Δεν συμφωνεις;
-Νομιζεις δηλαδη, οτι οταν παψουν να λειτουργουν τα ζωτικα σου οργανα, η καρδια και το μυαλο σου, η ψυχη σου παυει να υπαρχει, να ποναει, να χαιρεται, να αισθανεται γενικα.
-Ναι, κατι τετοιο.
- Κοριτσι μου, η ψυχη σου υπαρχει παντα, αιωνια και ταξιδευει μεσα στο νερο, τον αερα, τον ηλιο, το κορμι. Ολα αυτα ειναι απλως οχηματα που μεταφερουν την ψυχη κατα τη διαρκεια του αιωνιου ταξιδιου της. Εκεινη επειλεγει χωρις να σε ρωτησει με ποιο οχημα θα κινηθει και εκεινη αποφασιζει ποτε το οχημα αυτο δεν της ταιριαζει πια και το εγκαταλειπει. Η ζωη ειναι στην ψυχη και οχι στο σωμα και η ψυχη δεν ξεχναει ποτε...
Ο φιλοσοφος εδωσε στην Ελλη ενα λουλουδι απο τον κηπο. Ενα πανεμορφο πολυχρωμο φυτο, που ομοιο του δεν ειχε δει ποτε. Της ειπε να το φυλαξει και να το χαρισει μονο οταν αισθανθει πως θα κανει με αυτο καποιον ευτυχισμενο. Της εδειξε ενα στενο μονοπατι και της ειπε να το ακολουθησει.
Η Ελλη ξεκινησε να περπαταει πανω σε ξεροχορτα και πεσμενα φυλλα. Πρεπει να περπατουσε αρκετη ωρα, οταν βρεθηκε μπροστα σε μια μεγαλη πορτα. Κοιταξε γυρω της και καταλαβε οτι βρισκοταν στο προαυλιο ενος μεγαλου καστρου, σαν αυτα που εβλεπε στις εικονες απο τα παραμυθια που της διαβαζε η μητερα της οταν ηταν παιδι. Χτυπησε τρεις φορες...τοτε ξαφνικα, η πορτα ανοιξε και η Ελλη μπηκε μεσα σε μια στρογγυλη αιθουσα. Δεν υπηρχε κανενας ανθρωπος εκει. Υπηρχε ενα μεγαλο τραπεζι ξυλινο, περιτριγυρισμενο απο 20 ξυλινες καρεκλες. Στο πατωμα υπηρχε ενα ολομεταξο κοκκινο χαλι. Στους τοιχους,υπεροχοι πινακες κρεμονταν απο παντου. Στο μεσαιο τοιχο, ξεχωριζε ενας τεραστιος στρογγυλος καθρεφτης, με χρυσαφι κορνιζα. Η Ελλη ενιωσε να μαγνητιζεται, μια ανεξελεγκτη ελξη την ωθουσε προς τα εκει...περπατησε αργα, ακουμπωντας τις τριανταφυλλενιες καρεκλες, χαϊδευοντας τις βελουδινες ταπετσαριες...Εφτασε μπροστα στον καθρεφτη. Κοιταξε μεσα του. Ειδε μια γυναικεια μορφη, ντυμενη στα λευκα, με ενα μακρυ δαντελενιο φορεμα. Τα μαλλια της, σγουρα και εβενινα, ηταν λυτα στους ωμους της και τα ματια της ηταν καταμαυρα κι ελαμπαν σαν τη φωτια. Ειχε μια μελαγχολια στο βλεμμα της, μια αδιορατη λυπη, εμοιαζε εγκλωβισμενη. Πλησιασε καλυτερα...αυτη η φιγουρα ειχε κατι το τοσο γνωριμο, μα και τοσο ξενο συναμα.
-Γνωριζομαστε απο καπου; ρωτησε.
-Μα στ' αληθεια δεν με αναγνωριζεις;
-Λυπαμαι, οχι, απαντησε η Ελλη.
-Εγω ειμαι εσυ, της ειπε η φιγουρα μεσα απο τον καθρεφτη. Ειμαι λυπημενη, γιατι με κοιτας καθε μερα, αλλα δεν με βλεπεις. Με εχεις εγκλωβισει μεσα σε μια ψευτικη εικονα, ενα ειδωλο που δεν ειναι το δικο σου, αλλα αυτο που οι αλλοι βλεπουν σε σενα. Εσυ φοβασαι να με κοιταξεις καταματα, γιατι θα δεις οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη. Θα δεις τα μαλλια μου λυτα και το βλεμμα μου μου να πεταει σπιθες. Θα δεις τη δυναμη που εχεις μεσα σου να αλλαξεις τη ζωη σου, αλλα δεν τολμας να την αντλησεις. Θα δεις ποια εισαι πραγματικα και ισως τοτε τολμησεις να με αγαπησεις, να ΜΑΣ αγαπησεις, θα μαθεις να συγχωρεις...μεχρι να ερθει εκεινη η μερα, εγω θα ειμαι μελαγχολικη κι εσυ φυλακισμενη και μονη...
Η φιγουρα σιγα σιγα ξεθωριασε και η Ελλη απεμεινε μοναχη στο αδειο δωματιο. Απο καπου ψηλα ακουγοταν μουσικη. Βιολι..ναι, καποιος επαιζε βιολι! Η Ελλη αποφασισε να ακολουθησει τη μουσικη. Ενιωθε τοσο μονη! Ισως εβρισκε επιτελους λιγη συντροφια. Οι νοτες την οδηγησαν σε μια στριφογυριστη μαρμαρινη σκαλα κι απο εκει σε ενα μακρυ διαδρομο. Οσο προχωρουσε, ο ηχος γινοταν πιο δυνατος, ωσπου εφτασε στο τελος του διαδρομου, ανοιξε την πορτα και ειδε μεσα σε μια καμαρα μια γυναικα ντυμενη στα μαυρα να παιζει βιολι. Την πλησιασε αργα.
-Καλησπερα, ειπε δειλα.
-Σε περιμενα, Ελλη, της απαντησε η μαυροφορεμενη γυναικα.
Η Ελλη τα 'χασε!
-Πως...πως ξερεις το ονομα μου; ψελλισε
-Ξερω κι αλλα πολλα, της ειπε...βλεπεις, εγω δεν ειμαι απλα μια συνηθισμενη γυναικα...εχω ικανοτητες που ειναι χαρισμα και καταρα μαζι...
-Εισαι...μεντιουμ;
-Μπορεις να το πεις κι ετσι. Οι ανθρωποι ερχονται σε μενα για να μαθουν το μελλον τους.
- Μα γιατι να θελει καποιος να μαθει το μελλον; Τι ειναι αυτο που κανει εμας τους ανθρωπους τοσο περιεργους;
-Δεν ειναι περιεργεια. Ειναι ανασφαλεια. Οι ανθρωποι νομιζουν οτι αν ξερουν τα μελλουμενα, ειτε μπορουν να τα αλλαξουν, ειτε μπορουν να προετοιμαστουν ψυχολογικα για αυτα που θα αντιμετωπισουν. Δεν καταλαβαινουν οτι ο επομενος προορισμος του ταξιδιου τους, εξαρταται απο ολους τους προηγουμενους και οτι αν δεν κατανοησουν, αγκαλιασουν και αφησουν πισω το παρελθον τους, αν δεν εκτιμησουν σωστα τις εμπειριες και τα λαθη τους, θα επηρεασουν αρνητικα και το παρον και το μελλον. Τιποτα δεν ειναι χαμενος χρονος, ολα εχουν κατι να μας πουν. Εσυ, εχεις ξεκινησει το δικο σου ταξιδι...προσεχε μονο να μην χασεις στιγμη...μονο αυτο θα σου πω...τα υπολοιπα θα σε αφησω να τα ανακαλυψεις μονη σου...αυτη ειναι η γοητεια της ζωης και το νοημα...
-Κι αν κανω κι εγω λαθη;
-Μα θα κανεις...κι απο αυτα θα βγεις πιο δυνατη και πιο σοφη...αν το θελησεις φυσικα.
-Σε ευχαριστω πολυ, μου εδωσες κουραγιο...θελω να κανω κι εγω κατι για σενα. Οριστε, δεξου αυτο το δωρο, ειπε η Ελλη και προσφερε στο μεντιουμ το λουλουδι που της εδωσε ο φιλοσοφος.
-Οχι, Ελλη, ειπε το μεντιουμ. Αυτο το λουλουδι θα το χαρισεις σε καποιον και θα τον κανεις πολυ ευτυχισμενο. Δεν ειναι για μενα. Φυγε, τωρα, εχεις πολλα να κανεις ακομα...
Η Ελλη εφυγε απο την καμαρα κα βγηκε ξανα στον κηπο. Σταθηκε μπροστα απο ενα συντριβανι και εκλεισε τα ματια της. Ακουγε το κελαρυσμα του νερου, μυριζε την υγρασια στο γκαζον. Τοτε, ακουσε πισω της μια φωνη.
-Ελλη; Τι κανεις εσυ εδω;
Γυρισε και αντικρυσε τον μονο ανθρωπο που δεν περιμενε ποτε να ξαναδει. Τον Ορεστη, τον πρωτο της ερωτα! Με τον Ορεστη χρονια ειχαν χωρισει. Γνωριστηκαν παιδια, ερωτευτηκαν εφηβοι και μεγαλωσαν σχεδον μαζι. Καποτε, η Ελλη ενιωσε να πνιγεται και ο Ορεστης βρηκε παρηγορια στην αγκαλια μιας κοινης τους φιλης. Οταν το εμαθε η Ελλη, αρχικα πικραθηκε πολυ, αγανακτισε, θυμωσε, πεταξε τον Ορεστη εξω απο τη ζωη της και για τη φιλη της ουτε λογος! Ουτε να τους φτυσει και τους δυο! Τετοια προδοσια! Περασαν τα χρονια και η καρδια της Ελλης μαλακωσε. Καταλαβε οτι οι ανθρωποι ειναι συχνα δεσμιοι των παθων και των συναισθηματων τους, οτι δεν ηθελαν να την πληγωσουν, οτι καπου ειχε και εκεινη ευθυνη για οσα εγιναν...και τους συγχωρησε. Ομως, ο εγωισμος της, δεν την αφηνε να κανει το πρωτο βημα, να επικοινωνησει μαζι τους, να φιλιωσουν...κι αυτο τη βαραινε.
Και να τωρα που, απο το πουθενα, μεσα σε αυτο το τρελλο ονειρο, εβρισκε την παλια της αγαπη εκει, μπορουσε να πει οσα δεν ελεγε τοσο καιρο!
- Ενα πραγμα θελω να σε ρωτησω, Ορεστη. Εισαι επιτελους ευτυχισμενος;
Ο Ορεστης, χαμηλωσε τα ματια και της απαντησε:
- Ναι, Ελλη, ειμαι πολυ ευτυχισμενος...συγνωμη...
- Οχι, Ορεστη μη ζητας συγνωμη. Εγω ζηταω συγνωμη που εβαλα τον εγωισμο μου πανω απο την αγαπη μου για σενα. Το μονο που ηθελα παντα ηταν να εισαι ευτυχισμενος! Με συγχωρεις που εγω δεν μπορεσα...χαιρομαι που βρηκες την ευτυχια, εστω κι αλλου.
Τοτε ακουσε απο το βαθος του οριζοντα μια δυνατη χαρουμενη μουσικη και ειδε σιγα σιγα το συννεφο της να πλησιαζει.
-Πρεπει να φυγω τωρα, του ειπε...Αντιο, Ορεστη.
Τυλιχτηκε στο συννεφο και αρχισε να πεταει και να απομακρυνεται απο το καστρο, τον κηπο και τον Ορεστη. Οσο ανεβαινε, το τραγουδι γινοταν πιο δυνατο.

Ανοιξε τα ματια της κι εκλεισε το ξυπνητηρι. Γυρισε στο πλαϊ και τεντωθηκε. Τι περιεργο ονειρο! Κατι προεξειχε απο το παπλωμα στο διπλανο μαξιλαρι. Απλωσε το χερι της και το τραβηξε. Μα...τι στο καλο! Κρατουσε στα χερια της ενα πανεμορφο πολυχρωμο λουλουδι, που ομοιο του δεν ειχε ξαναδει. Και τοτε θυμηθηκε τα λογια του φιλοσοφου και του μεντιουμ. "Θα το δωσεις σε καποιον και θα τον κανεις πολυ ευτυχισμενο". Ισως τελικα δεν ηταν μονο ενα ονειρο...
Χωρις δευτερη σκεψη, ανοιξε τον τηλεφωνικο καταλογο και σχηματισε στο τηλεφωνο της τον αριθμο. Μια αγουροξυπνημενη αντρικη φωνη ακουστηκε απο την αλλη πλευρα της γραμμης.
-Παρακαλω;
-Ορεστη;
-Ναι;
-Η Ελλη ειμαι. Μπορεις σε παρακαλω να παρεις τη Μαριαννα και να ερθετε στο παρκακι στην παλια μας γειτονια σε μια ωριτσα;
-Εγινε κατι;
-Ναι, αλλα μην ανησυχεις, θα σας πω απο κοντα.
-Ενταξει λοιπον, θα ειμαστε εκει.
Σηκωθηκε βιαστικα, εκανε μπανιο, ντυθηκε και εφτιαξε καφε. Αφησε τα μαλλια της λυτα να πεφτουν στους ωμους αναλαφρα. Ποτε αλλοτε δεν ειχε νιωσει τοση αγωνια, τοση ανυπομονησια, ουτε καν σε πρωτο ραντεβου. Την ωρα που εκλεινε την πορτα πισω της εριξε μια τελευταια κλεφτη ματια στον καθρεφτη...σαν να της φανηκε οτι το ειδωλο της της εκλεισε το ματι. Χαμογελασε.
Λιγη ωρα αργοτερα, εφτασε στο παρκακι. Ο Ορεστης και η Μαριαννα ηταν ηδη εκει, καθισμενοι σε ενα παγκακι, φανερα ανησυχοι. Η Ελλη τους πλησιασε χαμογελωντας. Τους κοιταξε και τους δυο στα ματια. Εβγαλε απο το παλτο της το λουλουδι και το ετεινε προς το μερος τους. Δεν χρειαστηκε να πει τιποτα, κανενας δεν χρειαστηκε να βγαλει λεξη. Οταν συναντιουνται ξανα ανθρωποι που αγαπιουνται, οταν η αγαπη και η συγχωρεση περπατουν χερι χερι, τα λογια ειναι περιττα...μιλανε μονο τα βλεμματα και η μαγεια των συναισθηματων. Σταθηκαν ετσι αρκετα λεπτα, αμιλητοι και χαμογελαστοι και οι τρεις. Τη σιωπη διεκοψε η φωνη ενος παιδιου.
-Μαμα, μπαμπα!
Ενα τριχρονο κοριτσακι με εβενινα μαλλια και μαυρα ματια που εβγαζαν σπιθες, ηρθε τρεχοντας και επεσε στην αγκαλια της Μαριαννας.
-Ελλη, ειπε η Μαριαννα, απο εδω η κορη μας...η Ελλη!
Το βλεμμα της μικρης Ελλης διασταυρωθηκε με τα ματια της μεγαλης Ελλης και τοτε η τελευταια δακρυσε, μετα χαμογελασε και τη ρωτησε:
- Μπορεις να μου δανεισεις λιγη απο την αθωοτητα σου και απο τη λαμψη των παιδικων σου ματιων;

Στο παιχνιδι αυτο με προσκαλεσε ο παραλληλος και τον ευχαριστω για την προσκληση.
Εχει παιξει σχεδον ολη η μπλογκοσφαιρα, οποτε αφηνω ανοιχτη προσκληση.

LET'S GET LOUD!!!

Μη σας γελαει ο τιτλος, οχι δεν θα χορεψουμε τσα-τσα-τσα, οχι σημερα τουλαχιστον! Για το περιβαλλον το σημερινο θεμα, για τον κοσμο μας η προτροπη, ωστε οι φωνες μας να γινουν πιο δυνατες και να μιλαμε μεσα απο τα εργα μας.

"Η κλιματική αλλαγή συμβαίνει, και θα
μας επηρεάσει όλους.

Στις 1-12 Δεκεμβρίου 2008 θα συναντηθούν στο Πόζναν της Πολωνίας οι ηγέτες των κρατών-μελών του ΟΗΕ προκειμένου
να προχωρήσουν σε μια παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση
των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.
Η Σύνοδος του Πόζναν είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων για τη μετά-Κιότο εποχή, που θα λάβουν χώρα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο
του 2009.

Στόχος είναι μέχρι το 2050 να επιτευχθεί παγκοσμίως μια
μείωση των εκπομπών CO2 κατά 60-80%.

Είναι απαραίτητο στο Πόζναν ΟΛΟΙ οι ηγέτες να υποστηρίξουν
τον δεσμευτικό αυτό στόχο, και φυσικά ο Πρωθυπουργός μας,
κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ας του υπενθυμίσουμε, λοιπόν, την ευθύνη του για την επιτυχία των παγκόσμιων διαπραγματεύσεων στέλνοντας την παρακάτω κάρτα.

Το κλίμα είναι στο χέρι μας!

Πατήστε εδώ http://www.ohiallokarvouno.gr/_form/form.php για να στείλετε την κάρτα.

Όσες περισσότερες κάρτες λάβει ο Πρωθυπουργός, τόσο μεγαλύτερο το αποτέλεσμα.

Διαδώστε το στους φίλους σας!"

Mάθετε περισσότερα στο http://wwf.gr/climate

ΠΗΓΗ: http://www.oikologio.gr


"ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 16/11 ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΤΥΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΜΕ!!!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ» ΤΟΥ ΣΚΑΪ

Όπως όλοι γνωρίζουμε η Αττική κάθε χρόνο έχει όλο και λιγότερο πράσινο.
Μειώνονται τα δάση, είτε από πυρκαγιές, είτε επειδή κτίζονται, είτε επειδή καταπατώνται, δείτε Πάρνηθα, Υμηττός, Πεντέλη, Πάνειο Όρος, Ποικίλο Όρος, Μαρκόπουλο, Όρος Αιγάλεω και πάει λέγοντας.
Πολλές φορές όλα αυτά γίνονται ακόμη και με την ανοχή μας ή ακόμη χειρότερα με τη συνενοχή μας…

Κάποιοι είτε βάζοντας φωτιές, είτε καταπατώντας, είτε διεκδικώντας, αμφισβητούν το αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζήσουμε.
Κάποιοι με τη ματαιοδοξία του πλουτισμού μας αφαιρούν το δικαίωμα να ζήσουμε ανθρώπινα,
Κάποιοι με την «εξουσία» που κατέχουν μας στερούν τον αέρα που αναπνέουμε.

Επειδή δεν πάει άλλο, και επειδή κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς, επιλέξαμε να συμμετέχουμε στην «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ» που οργανώνει ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, τα επόμενα τρία Σαββατοκύριακα και φυτεύει 40 χιλιάδες δένδρα.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: http://www.skai.gr/master_story.php?id=99186

Θα βρισκόμαστε και εμείς εκεί για να βοηθήσουμε στην δενδροφύτευση την Κυριακή που μας έρχεται 16/11 και να συμμετέχουμε στην προσπάθεια του σταθμού αλλά και των πολιτών.
Πιστεύουμε ότι είναι σημαντική η παρουσία όλων εμάς, για να δείξουμε ότι, όχι μόνο μας ενδιαφέρει ο τόπος μας και η ποιότητας ζωής μας, αλλά να δείξουμε και να βροντοφωνάξουμε ότι:
όσο και αν κάποιοι καίνε, εμείς θα φυτεύουμε,
όσο και αν κάποιοι χτίζουν εμείς θα γκρεμίζουμε,
όσο και αν κάποιοι διεκδικούν και καταπατούν εμείς θα προστατεύουμε τα δέντρα που θα φυτέψουμε!!!
Σας καλούμε όλους, να αφήσουμε για λίγο τις σκοτούρες και να αφιερώσουμε μερικές ώρες σε αυτή τη γιορτή αλλά, και σε αυτή την σημαντική για το λεκανοπέδιο της Αττικής, δράση.
Σας περιμένουμε!!!"

ΠΗΓΕΣ:
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΟΙΚΟΛΟΓΙΟ

Αλλα, μια και ξεκινησαμε με χορο και τραγουδι και επειδη εχτες χορεψα για πρωτη φορα Αργεντινικο Τανγκο και το λατρεψα, παρακαλω απολαυστε:



Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους και ολες!!!

ΦΩΤΙΑ!

Αφιερωμενο στον tovene...ξερει εκεινος!!!


Τιποτα δεν εχω μεσα μου, παρα μονο φωτια!
Πιστευα οτι ξερω να αγαπω...πιστευα οτι ξερω να δινω.
Ειναι νυχτες που αργω να κοιμηθω...που γεμιζω με ερωτηματικα και φοβους.
Ειναι νυχτες που μου κρυβουν εφιαλτες, που γεμιζουν την ψυχη μου με τερατα.
Ειναι νυχτες που οι τυψεις με τυλιγουν.
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στο κενο...
Να θελω και να μην μπορω...να μπορω και να μη θελω...
Ειναι νυχτες που η σιωπη γινεται θυελλα και με παρασερνει.
Ειναι νυχτες που η συντροφια με διαμελιζει.
Ειναι νυχτες που ο ερωτας με περικυκλωνει, ανοιγω το σωμα μου να τον δεχτει, θελω τοσο να τον δεχτει!
Κι ομως, τον δεχεται για λιγο και παλι τον πεταει εξω...
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στη μεση...με εναν Αγγελο σε καθε πλευρα...στη μεση...εγω ο σατανας...
Το ψεμμα...το βλεμμα...η φωνη...το αγγιγμα που ηρθε...το αγγιγμα που δεν ηρθε ακομη...το αγγιγμα που δεν θα ερθει ποτε...οι αγκαλιες οι ανοιχτες και οι μετεωρες...
Για αλλη μια φορα στα ιδια...στις νυχτες και τις μερες τις ατελειωτες...που καινε...
Τιποτα δεν εχω μεσα μου, παρα μονο φωτια!

OUVRE LES PORTES!

Ο κοσμος αλλαζει. Η μια αλλαγη διαδεχεται την αλλη. Στερεοτυπα καταρριπτονται, προκαταληψεις και δυσιδαιμονιες διαλυονται, μαζι αλλαζει και η καθημερινοτητα μας. Παρατηρω τον κοσμο γυρω μου...


Ο Ομπαμα Προεδρος των Η.Π.Α. Κοσμογονικο γεγονος, αφου η συντηρητικη Αμερικη επετρεψε σε εναν εγχρωμο και ισως αλλοθρησκο (δεν το ξερω αυτο) να αναλαβει τα ηνια. Οι ανθρωποι αναζητουν ανθρωπους, αναζητουν ελπιδα...μεγαλο βημα αυτο...προς τα μπρος η προς τα πισω; Θα δειξει το μελλον.


Η γενια μας καλειται να γραψει ιστορια σε πολλους τομεις. Θα αφησουμε πισω κληροδοτημα εναν κατεστραμμενο πλανητη; Θα ξεπερασουμε τα στενα ορια που μας εχουν επιβαλλει πολιτικοι, θρησκειες, κοινωνια και θα ανοιξουμε τα φτερα μας προς εναν κοσμο ισορροπημενο, ειρηνικο, αλληλεγγυο; Εναν κοσμο πιο ανθρωπινο; Η θα παραμεινουμε απλοι θεατες οσο βιαζεται η αξιοπρεπεια, οσο τα τεχνητα συνορα υποθαλπτουν την εχθροτητα, οσο ο πολεμος φρικιαστικα βασανιζει και σκοτωνει, οσο παιδια υποφερουν και πεινανε κι οσο το χρημα κινει τα ολα τα νηματα;


Ενα ειναι σιγουρο...οι ανθρωποι ξυπνανε... σηκωνονται απο τον καναπε τους, ανοιγουν τα ματια τους και την καρδια τους, διεκδικουν, παλευουν, απαιτουν δικαιοσυνη...νιωθω πως πλησιαζουμε σε εναν νεο Διαφωτισμο, μια καινουργια εποχη, οπου καθενας απο εμας θα πρεπει να επαναπροσδιορισει τον εαυτο του, τις αξιες του και τη θεση που θελει να εχει σε αυτο το μελλον.


Και οι ανθρωπινες σχεσεις ξαναχτιζονται, σε πιο αληθινη, πιο στερεα βαση. Και τα ονειρα ξαναβρισκουν το νοημα του οραματος, του στοχου που πρεπει να προσπαθησεις για να φτασεις, αλλα αν προσπαθησεις πολυ, καποια στιγμη θα φτασεις!


Καπου εκει μεσα βλεπω και τον εαυτο μου...μουδιασμενο. Γυρω μου ολα αλλαζουν και καθημερινα μου δινονται ευκαιριες μοναδικες να σπασω τα καλουπια μου, να μετατρεψω την καθημερινοτητα μου σε ζωη! Την περιμενα χρονια αυτη τη στιγμη...την ηθελα, τη λαχταρουσα.

Τοτε γιατι ξαφνικα νιωθω οτι ολα περνουν με ιλιγγιωδη ταχυτητα και καποιος εχει καρφωσει τα ποδια μου στο πατωμα; Γιατι ενω θελω να τρεξω, στεκομαι εντελως ακινητη και αφηνω τα πραγματα να με προσπερνανε; Γιατι αφηνω την ιδια μου τη ζωη να με προσπερναει; Για πρωτη φορα νιωθω ανασφαλεια και φοβο. Που ειναι η αισιοδοξια που με χαρακτηριζε παντα;

Για πρωτη φορα νιωθω κενη, σαν να μην εχω ονειρα και ενδιαφεροντα. Σαν να μη βρισκω νοημα σε τιποτα. Μου λειπει τραγικα η παιδικη μου ηλικια...θα εδινα τα παντα να ημουν και παλι 8 χρονων...ελευθερη... Και δεν φταινε οι αλλαγες για ολα αυτα που αισθανομαι, φταιω εγω...Εγω, που στεκομαι μπροστα στις πορτες τις ψυχης μου και δεν τολμω να τις ξεκλειδωσω μια μια...δεν τολμω να ανακαλυψω και να αντικρυσω το πεπρωμενο μου...δεν τολμω να με αγγιξω.

Νιωθω οτι ο πραγματικος μου εαυτος, βρισκεται φυλακισμενος καπου μεσα μου και κλαιει... σαν μικρο παιδι στο σκοταδι...


Μου λειψατε...



Υ.Γ. Σε σενα, που με τα κειμενα σου μου θυμισες ποσο ωραιο ειναι να γραφεις και να μοιραζεσαι, εστω κι αν οσα εχεις να πεις δεν ειναι ευχαριστα...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

HASTA LA VISTA

Σας ευχαριστω πολυ για την παρεα αυτο το χρονο! Σας αφηνω με δικους μου στιχους και μερικα απο τα πιο αγαπημενα μου τραγουδια για παρεα. Σας φιλω γλυκα στα μουτρακια!

Αν μ' αγαπας, να με θυμασαι.
Θα 'ρχομαι διπλα σου κρυφα.
Στα ονειρα σου, σαν κοιμασαι,
να σου κραταω συντροφια.

Αν μ' αγαπας, μη με ξεχασεις.
Θα σε κοιταζω απο ψηλα.
Θα 'υχομαι παλι να γελασεις,
να ξανανιωσεις τη χαρα.

Κι αν καποια μερα στο δρομο σου βρεθει
μια αλλη αγαπη, αγαπη αληθινη,
να μη διστασεις και να μη φοβηθεις
το Σ' αγαπω να ξαναπεις.
Και μη σε νοιαζει αν ταχα πικραθω.
Δεν με πειραζει, αφου δεν θα'μαι εδω.
Μη σε τρομαζει. Το μονο που με νοιαζει,
ευτυχισμενο να σε δω...

Αν μ' αγαπας, κοιτα τ' αστερια,
καθε νυχτια στον ουρανο.
Θα σου απλωνω τα δυο χερια,
σε καθε αυγη και δειλινο.

Αν μ' αγαπας, κοιτα τον ηλιο
ποσο ζεστα χαμογελα.
Μες στις ακτινες η καρδια μου
στο προσωπο σου θα κυλα.

Κι αν καποια μερα στο δρομο σου βρεθει
μια αλλη αγαπη, αγαπη αληθινη,
να μη διστασεις και να μη φοβηθεις
το Σ' αγαπω να ξαναπεις.
Και μη σε νοιαζει αν ταχα πικραθω.
Δεν με πειραζει, αφου δεν θα 'μαι εδω.
Μη σε τρομαζει. Το μονο που με νοιαζει
ευτυχισμενο να σε δω...

Περηφανη μ'εκανες παντα,
χωρις ποτε να προσπαθεις.
Αν μ' αγαπας, μη με προδωσεις.
Ποτε να μην παραδοθεις!

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ: ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ


ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ


ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ: ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΕΡΑΣΟΥΝ


ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΕΙΣ


ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ: ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ


ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ: ΕΓΩ ΤΑ ΣΠΑΩ


ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ: ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ


EVANESCENCE: MY IMMORTAL


ROBBIE WILLIAMS: ME AND MY MONKEY


ROXETTE: SPENDING MY TIME


ΠΥΞ-ΛΑΞ: ΟΛΟ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ Σ' ΑΦΗΣΩ

ΠΑΡΤΥ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ

Στις 21 Σεπτεμβριου το κουκουλι μου κλεινει ενα χρονο υπαρξης. Ξεκινησα πολυυυυυ δειλα και ειλικρινα ουτε καν ειχα φανταστει ποσο κοσμο θα γνωριζα, ποσες αποψεις θα ανταλασσα, ποσα κομματια του εαυτου μου θα μοιραζομουν μεσα απο το μπλογκ! Πραγματικα για μενα εμπειρια ανεκτιμητη και αποδειξη πως οι ανθρωποι παντα αναζητουν την επαφη, παντα απλωνουν το χερι να αγγιξουν, να κρατησουν και να κρατηθουν.



Στις 21 Σεπτεμβριου, θα σας αποχαιρετισω για ενα διαστημα...μικρο, μεγαλο δεν ξερω. Η Πεταλουδα και η Χριστινα πρεπει να κανουν ενα ταξιδακι οι δυο τους...χωρις παρεα, χωρις αποσκευες...αργα η γρηγορα πιστευω να ξαναβρεθουμε στην μπλογκογειτονια...



Αποχαιρετιστηριο παρτι γενεθλιων λοιπον και επειδη δεν μπορω καθολου τις συγκινησεις, παμε να φαμε, να πιουμε και να χορεψουμε!

Update: Εσυ που εκανες special request τουρτα, για ελα να φας, για σενα ειδικα την εφερα!!!!!

Ρουμπα:

Τσα-τσα-τσα:

Tango:

Disco:

Blues:

Κατι ποιο μοντερνο:

Κατι σε τσιφτετελι:

Χασαπικο:

Χασαποσερβικο:

Και φυσικα, το αγαπημενο μου! Ζεϊμπεκικο!

Και βεβαια, δεν μπορει το παρτυ μας να τελειωσει χωρις αγαπημενες ροκιες:

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ...

Και των ερωτευμενων οι φωνες απλωνονται

και γινονται κραυγη που σπαει το φραγμα.

Ενωμενες ματιες.

Ενωμενες καρδιες.

Δεμενες στης αγαπης το χρυσο ιστο.

Φωναζουν τα κυματα...

Κι αυτα κραδαινουν τα λευκα τους ανθη,

σαν σε ενα συνθημα τους μυστικο:

"Ερχομαστε...θα σας τραβηξουμε μακρια

απ' τον κοσμο τουτο.

Σε χωρες μακρινες θα ταξιδεψετε,

σε τοπους μαγικους.

Του κοσμου τη σοφια θα γνωρισετε,

τη φλογα, τη μαγεια, τη σιωπη.

Κι αν καποια μερα ολα ετουτα σας κουρασουν,

παλι θα 'ρθουμε οπου κι αν ειστε,

να σας παρουμε και να γυρισουμε και παλι εδω.

Και τοτε θα 'στε πιο σοφοι και γνωστικοι

και οι φωνες σας, ακομα δυνατοτερες,

θα ενωθουν για αλλη μια φορα.

Σταθερες, μελωδικες και καθαριες,

θα καψουν ολη την ψευτια στο διαβα τους.

Και θα αναψουν των ανθρωπων τις ψυχες

σαν ονειρο, σαν μουσικη, σαν ελπιδα!"

ΓΙΑ ΤΟΝ LEO (UPDATED)

UPDATE 2:
Το βαζω πανω πανω, γιατι ειναι τελικα το σημαντικοτερο! Ο κυριος Αντωνης Καφετζοπουλος και η κυρια Φαιη Κοκκινοπουλου υιοθετησαν το Ληο!!! Θα βρει επιτελους ενα σπιτικο και πολλη αγαπη! Ας ακολουθησουμε ολοι το παραδειγμα τους! Κι ας χτυπιουνται μερικοι μερικοι οτι δεν πρεπει να υιοθετουμε αδεσποτα! Μπραβο και παλι μπραβο!!!!!!!!!!
Μπραβο και στον Δημαρχο Πορου, ο οποιος τελικα πληρωσε τα εξοδα νοσηλειας του Ληο, συμφωνα με την αρχικη του δεσμευση!
Για οποιον θελει να σχολιασει, συγχαρει, ευχαριστησει κτλ.
mayorpor@otenet.gr
dimporou1@otenet.gr

Την ιστορια του Ληο και τις εξελιξεις εμαθα απο το πατσιουρι, την Αθηνα και τον Ανεμο, που απο την πρωτη στιγμη ετρεξαν και ενδιαφερθηκαν και τους ευχαριστουμε πολυ πολυ!


Καλησπερα! Παραθετω εδω την αλληλογραφια που ανταλλαξα σημερα με το γραφειο Δημαρχου στον Πορο για τη γνωστη περιπτωση του Ληο.
Οφειλω να ομολογησω οτι η ανταποκριση ηταν αμεσοτατη!
Αυτο ειναι το μεηλ που εστειλα εγω σημερα στις 13:05.

Αξιοτιμε κυριε Δημαρχε,

Πριν απο λιγο καιρο ενα εγκλημα διαπραχτηκε απο καποιον ασυνειδητο συμπολιτη μας εναντιον ενος αβοηθητου ζωου, του Ληο.
Με χαρα και εκπληξη τοτε ειχα ακουσει τις δηλωσεις σας οτι ο Δημος Πορου θα αναλαβει τα εξοδα νοσηλειας του ατυχου ζωου και οτι θα κινηθουν ολες οι νομιμες διαδικασιες για την ανευρεση και τιμωρια του ενοχου.

Προς μεγαλη μου απογοητευση, εμαθα μολις προχτες οτι τελικα, τωρα αρνειστε να αναλαβετε τα εξοδα νοσηλειας του Ληο, δεν εχει γινει καμια κινηση για την παραδειγματικη τιμωρια του κτηνους που εκανε αυτην την απανθρωπη πραξη και ουτε καν εχει ενδιαφερθει για την πορεια της υγειας του Ληο κανεις απο το Δημο Πορου.

Λυπαμαι ειλικρινα, αν ισχυουν ολα τα παραπανω...Σπανια βρισκεται ενας ανθρωπος σε θεση εξουσιας που να διατιθεται να αναλαβει τις ευθυνες του...θεωρησα οτι ειστε μια απο τις εξαιρεσεις...δυστυχως ομως ειστε μαλλον αλλος ενας στο μακρυ καταλογο ευθυνοφοβων πολιτικων, που η αξια του λογου τους ξεθυμαινει μολις σβησουν τα φωτα της δημοσιοτητας. Κριμα...αλλη μια απογοητευση απο τους εκλεγμενους αντιπροσωπους μας κι εσεις...

Αν κανω λαθος για ολα τα παραπανω, σας ζητω προκαταβολικα συγνωμη. Ειναι στο χερι σας να αποδειξετε οτι δεν εχετε λαβει αδικα την εμπιστοσυνη των δημοτων σας και οχι μονο. Αναλαβετε τις ευθυνες σας και κυριως, αναζητειστε τον ενοχο...ενα εγκλημα απεναντι σε ενα ζωο δεν ειναι λιγοτερο σημαντικο απο ενα εγκλημα απεναντι σε ανθρωπο. Τα ατομα που εκδηλωνουν βιαιες τασεις και μαλιστα σε πλασματα ανυπερασπιστα, αργα η γρηγορα θα ξεσπασουν και σε ανθρωπους. Μονο η παραδειγματικη τιμωρια του θα αποτρεψει επιδοξους μιμητες. Και θα βελτιωσει και τη δικη σας δημοσια εικονα, που απο την τελευταια σας συνεντευξη και μετα -που εχει κανει το γυρο του κοσμου μεσω διαδικτυου- δεν ειναι και πολυ θετικη. Αλλωστε, σε τελικη αναλυση, σας ζηταμε μονο να εφαρμοσετε το νομο, να κανετε αυτο για το οποιο σας εχουν εκλεξει, να μας προστατευετε.

Ευχαριστω εκ των προτερων για την προσοχη που ειμαι σιγουρη οτι θα δειξετε στα παραπανω.

Με εκτιμηση,

Στη 13:26 ελαβα την εξης απαντηση:

Αξιότιμη κυρία --------, ευχαριστώ εκ των προτέρων που διατηρήσατε μια επιφύλαξη για το αν είναι αληθή όλα όσα διαδίδονται. Σας κάνω γνωστό ότι ο Δήμαρχος Πόρου, ουδέποτε μέχρι σήμερα υπαναχώρησε από οποιαδήποτε δέσμευσή του, πόσο δε μάλλον για ένα ζήτημα που άπτεται της ευαισθησίας όλων. Ακριβώς επειδή υπάρχει μια γραφειοκρατική διαδικασία από την πλευρά του Δήμου για την κάλυψη των εξόδων νοσηλείας (δεν υπήρχε ανάλογος κωδικός στον προϋπολογισμό) και για να μην υποβληθεί η κλινική σε καθυστερήσεις, ο ίδιος ο Δήμαρχος ανέλαβε και τακτοποίησε μόνος του το ζήτημα, αφού ήλθε σε επαφή με τον κτηνίατρο.

Καινούργιο δελτίο τύπου θα εκδώσουμε αμέσως μετά την έξοδο του Λήο από την κλινική για να σας πληροφορήσουμε για την υγεία του και για την τακτοποίηση του λογαριασμού.
Με εκτίμηση


Τελος, στις 15:45 εστειλα την παρακατω απαντηση:

Αξιοτιμη κυρια ----------,

Καταρχας, σας ευχαριστω πολυ για την αμεσοτατη απαντηση. Χαιρομαι ιδιαιτερως που μαθαινω οτι ο Δημαρχος εμεινε πιστος στην αρχικη του δεσμευση!

Θα σας παρακαλουσα μονο με την πρωτη ευκαιρια να με ενημερωσετε και για το θεμα της συλληψης του δραστη, που πιστευω ειναι εξισου σημαντικο, αν οχι σημαντικοτερο.

Ευχαριστω πολυ.

Με εκτιμηση,

UPDATE: Και αυτη ειναι η τελευταια απαντηση που ελαβα σημερα 4/9, 07:45:

Αξιότιμη κυρία -------, για το ζήτημα του δράστη ή των δραστών, παρότι ο κ. Δήμαρχος κατέθεσε μήνυση και ήλθαμε σε επαφή με τα μέλη του Συλλόγου Αδέσποτων Ζώων Πόρου και τους περίοικους, δεν κατέστη δυνατό να μάθουμε τίποτα. Ακόμα κι όταν μπήκαν αφίσες και προσφέρθηκε αμοιβή για όποιον δώσει πληροφορίες για τον δράστη, δεν είχαμε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Ενάμισυ μήνα μετά δεν σας κρύβω ότι έχουμε αρχίσει να απελπιζόμαστε.

Καλή σας μέρα

13 ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ... (updated)

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ "ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΟ"


Φεγγαρακι μου λαμπρο,
φεγγε μου να περπατω,
να πηγαινω στο σχολειο,
να μαθαινω γραμματα.
Γραμματα, σπουδαγματα.
Του Θεου τα πραγματα.

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ "ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ΧΛΩΜΟ"


Φεγγαρι μου χλωμο,
φεγγαρι μου χλωμο...
Φεγγαρι, την αγαπη μου
για πες μου που θα βρω;
Φεγγαρι μου χλωμο,
μια χαρη σου ζητω.
Φεγγαρι, αν τη βλεπεις,
πες της πως την αγαπω!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ- ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ "ΝΥΧΤΩΣΕ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ"


Νυχτωσε χωρις φεγγαρι.
Το σκοταδι ειναι βαθυ.
Ομως, ενα παληκαρι
δεν μπορει να κοιμηθει.

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ "ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ"


Χαρτινο το φεγγαρακι,
ψευτικη η ακρογιαλια.
Αν με πιστευες λιγακι,
θα 'σαν ολα αληθινα...

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ "ΘΑ ΤΟ ΣΒΗΣΩ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ"


Θα το σβησω το φεγγαρι.
Θα σε παρω απο δω.
Θελω μεσα στην καρδια σου
να υπαρχω μονο εγω!

ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ "ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙ"


Αναψε καινουργιο μου φεγγαρι.
Φωτισε το ερημο στενο.
Φεξε για να 'ρθει το παληκαρι,
τα παλια μερακια μου ξεχνω...

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ "ΚΙ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟΨΕ"


Κι εχει ενα φεγγαρι αποψε,
που με κανει κι αρρωσταινω.
Κι εχει ενα φεγγαρι αποψε,
που μελαγχολω...
Κι εχει ενα φεγγαρι αποψε,
σαν κι εμενα δακρυσμενο.
Πες μου πως θα ερθεις παλι,
σε παρακαλω!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ "ΘΑ ΠΙΩ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ"


Κι οταν ξυπνησουμε και παμε
ξανα στα στεκια τα παλια,
σκεψου τι ομορφη που θα 'σαι
με το φεγγαρι στα μαλλια...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ "ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ"


Σβησε το φεγγαρι.
Σβησε μου τα ματια.
Σβησε μου τις λεξεις
να μη σε φωναξω πισω.
Σβησε το φεγγαρι.
Σπασ'το σε κομματια.
Να μη δω που φευγεις,
να μη σε ξαναγαπησω!


ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ "ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ"


Το φεγγαρι ειναι κοκκινο,
το ποταμι ειναι γαλαζιο.
Σηκω αγαπη μου και χορεψε
ισα μ' αυριο το πρωι!

ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ "ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ"


Διωξε τη λυπη παληκαρι...
Παμε μια βολτα στο φεγγαρι...

ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ "ΦΕΓΓΑΡΙ"


Φεγγαρι μου, να ψαξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δεν θ' αντεξω,
δεν θα ζησω.
Φεγγαρι μου, στο δρομο του να μπεις
και να του δειξεις πως να 'ρθει
σε μενα πισω.
Μα αν αυτος φεγγαρι μου αρνηθει,
μην ξημερωσεις, ασ' τη νυχτα να με παρει.
Θα φυγουμε μαζι πριν την αυγη,
κι ας τον κοιταζω απο ψηλα,
σαν το φεγγαρι!

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ "ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ"


Δεν το μπορεις του φεγγαριου
να βρεις ενα ψεγαδι,
γιατι σκορπα την ομορφια
στην πλαση καθε βραδυ.






Αυτες οι δυο φωτογραφιες εχουν τραβηχτει ταυτοχρονα! Στην πανω βλεπετε την ανατολη του ηλιου. Στην κατω βλεπετε αυτο που λαμπει σαν ηλιος;;; Κι ομως...ειναι το φεγγαρι! Η πανσεληνος στο πρωτο φως της ημερας!
Απιστευτο;;;

ΚΙ ΑΛΛΑ...

Κι ολα τελειωσαν, διχως συγνωμη.
Διχως μια γνωμη φιλικη,
μια αγκαλια ερωτικη,
απλα τελειωσαν...

Δως μου λοιπον την ψυχη και το σωμα σου,
θελω να δωσω στη νυχτα το χρωμα σου...




Αυτο το αντιο που τωρα θα πουμε,
θα 'ναι το τελος καποιας αγαπης,
που δεν γεννηθηκε ποτε.
Δε γεννηθηκε ποτε...

Αυτο το ταξιδι που μου 'πες μια μερα
μαζι μου θα κανεις, τι κριμα δε βρηκες
εισιτηριο να 'ρθεις.
Εισιτηριο να 'ρθεις...

Το ξερω οτι προσπαθησες,
το ξερω οτι γελαστηκες,
γι' αυτο...

Μην ψαχνεις την αγαπη,
η αγαπη ολους τους βρισκει.
Μην ψαχνεις μεσα μου να βρεις
αυτο που δεν εχασες ποτε.
Μην ψαχνεις την αγαπη
σε φωτιες που δεν καινε.
Μην προσπαθεις να κλεισεις
τις πληγες που δεν σου ανοιξα ποτε.

Σε λαθος διαδρομες, με τα ματια κλειστα
παρασυρθηκες...
Σε ψευτικες φωνες, πιστεψες...
ποτε σ' εμας δεν πιστεψες αληθινα...



Σε θελω!
Θαλασσα εσυ του μυαλου...
πνιγομαι ομως δεν παω αλλου
κι ετσι σε θελω.
Ετσι σε θελω...

Αφου φτασαμε ως εδω,
τελειωσε με μια κι εξω,
τι αλλο τωρα να διαλεξω;...

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΜΠΟΡΑ

Ξυπνας λοιπον ενα Κυριακατικο πρωι του Αυγουστου, ενα ηλιολουστο Κυριακατικο πρωι του Αυγουστου...φτιαχνεις τον ελληνικο σου καφε, αραζεις στον καναπε και αναβεις τσιγαρο...μια απλη μερα, συνηθισμενη. Το μονο που σου σπαει τα νευρα ειναι που πρεπει σε λιγο να συνελθεις απο τη χτεσινοβραδυνη κρεπαλη και να ετοιμαστεις και να μπεις σε ψυχολογια δουλειας, γιατι στο γραφειο σε περιμενουν πολλα και διαφορα που δεν ξεχωριζουν αν ειναι Κυριακη η Πεμπτη...αλλα ΟΚ δεν πειραζει, εχεις περασει ενα ομορφο βραδυ και αλλωστε οταν δεχτηκες αυτη τη δουλεια το' ξερες οτι δεν εχει ωραρια και ΣΚ!
Βγαινεις εξω και η ζεστη ειναι αποπνικτικη! Ζεστη και υγρασια που σε κανει να κολλας. Φυσιολογικο σου φαινεται, κατακαλοκαιρο ειναι....τιποτα δεν μαρτυρα την μπορα που θα ακολουθησει...Πας στο γραφειο, γινονται διαφορα που σου σπανε τα νευρα, τελειωνεις τη δουλεια σου κι εκει που οδηγεις χωρις A/C (παντα!) και αισθανεσαι οτι βραζεις - μεσα και εξω!- ξαφνικα, ο ουρανος σκοτεινιαζει, παιρνει ενα πανεμορφο μελαγχολικο γκριζογαλανο χρωμα, που αυτη ειδικα τη στιγμη σου ταιριαζει απολυτα! Εκει που δεν κουνιοταν φυλλο πριν 2 λεπτα, τωρα αρχιζει να φυσαει ενας αερας, αρχικα ζεστος και απαλος, που οσο περναει η ωρα δυναμωνει και παγωνει...μοιαζει να αλλαξε ξαφνικα η μερα, μοιαζει σαν να μην ειναι καλοκαιρι αλλα φθινοπωρο η ισως αρχη της ανοιξης... η μυτη σου πλημμυριζει με τη μυρωδια της βροχης, αυτη τη νωπη αισθηση που σου γεμιζει τα ρουθουνια και τα πνευμονια! Κι αρχιζει να βρεχει....χοντρες σταλες, αραιες στην αρχη, που ομως ολο και πυκνωνουν...ο αερας εχει γινει τωρα πιο δυνατος, ψιλοκρυωνεις, γυρω μυριζει βρεγμενο χωμα. Σταματας το αυτοκινητο και βγαινεις στο δρομο. Περπατας, ο δρομος ειναι αδειος, αλλωστε κοντευει δεκαπενταυγουστος...περπατας και αφηνεις τη βροχη να σε τυλιξει, ανοιγεις τα χερια και τα υψωνεις ψηλα στον ουρανο, ρουφας καθε σταγονα, καθε πνοη του ανεμου, κανεις μια στροφη με τα χερια ψηλα...τι λυτρωτικη βροχη!...μοιαζει να ξεπλενει ολα τα κακως κειμενα...τη νιωθεις να περναει μεσα απο τα ρουχα σου, στα εσωρουχα σου, στο δερμα σου και απο κει στην ψυχη σου...βρεχει πολλη ωρα. Ξαναμπαινεις στο αμαξι μουσκεμα πια, ανοιγεις το ραδιο και αναβεις τσιγαρο...νιωθεις πολυ καλυτερα, πολυ πιο ελευθερη, πολυ πιο ελαφρια...
Σε λιγο, εισαι στον προορισμο σου, φτιαχνεις καφε, απολαμβανεις την παρεα μιας πολυ καλης φιλης, αφηνεις οσα σε πονανε να τρεξουν, να βγουν απο μεσα σου και το αγαπημενο προσωπο σου ζεσταινει την καρδια...χωρις λογια, μονο με την παρουσια, με το χαμογελο και την αγκαλια...κοιτας τη βροχη απο το τζαμι να πεφτει στο δρομο και στο μπαλκονι, που εχει να σκουπιστει απο προπερσι και εχει τωρα μια χοντρη στρωση λασπης...αλλα δεν σε νοιαζει...
Μετα απο καμια ωρα, η βροχη εχει σταματησει και στο μπαλκονι ξεπροβαλλουν μεσα απο τα συννεφα οι πρωτες δειλες ηλιαχτιδες...
Αυτο ειναι το υπεροχο με τις Αυγουστιατικες μπορες...οτι ξερεις πως αργα η γρηγορα θα περασουν και θα ξαναβγει ο ηλιος!

ΦΙΛΟΖΩΟΙ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ!

Τελικα σε αυτη τη χωρα εφαρμοζουμε κατα γραμμα το μοτο του γνωστου σε ολους μας καθηγητη Βυζαντινολογιας, Κωνσταντινου Κατακουζηνου...ξερετε απο το σιριαλ "Κωνσταντινου και Ελενης"...το γνωστο συνθημα "ΕΜΠΡΟΣ...ΠΙΣΩ!!!". Και τουλαχιστον να οπισθοδρομουσαμε αργα και σταθερα προς τη μεγαλοπρεπεια και τα ιδεωδη της Αρχαιας Ελλαδας, κατι θα γινοταν. Ελα ομως, που η οπισθοδρομηση σταματαει εκει που αρχισαμε να χανουμε την ανθρωπια μας...
Μεσα σε ολο γενικα το χαος με ασφαλιστικο, κτηματολογιο, διαφορες μεταρρυθμισεις που φυσικα γινονται μεσα στο κατακαλοκαιρο, οταν ολοι λειπουν διακοπες...ε, τωρα τα βαλαμε και με τα ζωντανα! Οχι εμεις προσωπικα δηλαδη, αλλα ο Υφυπουργος Αγροτικης Αναπτυξης, κος Κωνσταντινος Κιλτιδης, ο οποιος εξεδωσε μια εγκυκλιο κατα την οποια ουτε λιγο ουτε πολυ καθισταται παρανομος οποιος εχει πανω απο δυο κατοικιδια η υιοθετει καποιο αδεσποτο ζωο απο το δρομο! Αν ειναι δυνατον! Εδω εχουμε πηξει στα αδεσποτα και αντι να μας προτρεπουν να τα περιθαλψουμε, θα βρεθουμε και υπολογοι!
Αυτη η εγκυκλιος βασιζεται σε μια παρερμηνεια του αρθρου 6 του νομου 3170/2003, οπου αναφερεται πως ακομα και οταν το καταστατικο της πολυκατοικιας δεν επιτρεπει κατοικιδια, ο καθε ενοικος εχει δικαιωμα να διατηρει μεχρι 2 κατοικιδια.
Τωρα απο αυτο το νομο, που διαφυλασσει τα δικαιωματα των φιλοζωων, πως φτασαμε στη σημερινη εγκυκλιο, ειναι ειλικρινα αξιον αποριας!
Κι εχουμε γινει τοσο γελοιοι, που αντι να κοιτανε να τροποποιησουν νομους περι εμποριας ναρκωτικων, παιδεραστιας, να διαλυσουν τις κλικες, ωστε να τιμωρουνται παραδειγματικα εγκληματα σαν αυτα της Μυκονου και της Σαντορινης, στρεφονται στα κατοικιδια!
Δουλεια δεν ειχε ο διαολος, γ-----ε τα παιδια του! Σαν δεν ντρεπομαστε λιγακι!
Φυσικα, ολη η φιλοζωικη κοινοτητα της χωρας εχει ξεσηκωθει, καθως θεωρει την εγκυκλιο παρανομη και κακοβουλη. Συγκεκριμενα, η διαδικασια τροποποιησης ενος νομου, απαιτει την υποβολη προτασης στη Βουλη και εγκριση η καταψηφιση της απο τους Βουλευτες, που τι σκατα τους εχουμε εκει και τους πληρωνουμε;;;;!!!!
Με το συνθημα "Εσυ το καταδικασες, εγω το εσωσα", η Φιλοζωικη Ομοσπονδια, που εχει ηδη προσφυγει στο Συνηγορο του Πολιτη, ζητα απο οσους θεωρουν οτι ειναι δικαιωμα του καθε πολιτη να εχει οσα κατοικιδια ζωα επιθυμει και να περιθαλπτει η υιοθετει οσα αδεσποτα επιθυμει, να φωτογραφηθει με τα κατοικιδια του σηκωνοντας το χερι ψηλα. Οι φωτογραφιες να αποσταλουν στο protest@pfo.gr. Φανταζομαι βεβαια, οτι φωτογραφιες πολιτων οι οποιοι δεν εχουν κατοικιδιο, αλλα θεωρουν θεμελιωδη τα παραπανω δικαιωματα και θελουν να τα υποστηριξουν, ειναι ευπροσδεκτες.

Πηγη: http://www.oikologio.gr/