ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!

Σας ευχαριστω ολους για τις ευχες στα σχολια και στα μεηλ!
Τρεχω πολυ και με τη δουλεια και με τον μπεμπη με διαφορα διαδικαστικα, οποτε μολις που προλαβαινω να ξεκλεψω λιγο χρονο να σας διαβασω.
Ευχομαι σε ολους η νεα χρονια να φερει στον καθενα ξεχωριστα αυτο που περισσοτερο επιθυμει και σε ολους μας μαζι ειρηνη, γαληνη, αδελφοτητα, συμπνοια, αλληλεγγυη, χαρα, δημιουργικοτητα, υγεια, ευτυχια και φυσικα ΑΓΑΠΗ!
Πεταλουδισια φιλια με γιορτινη μουσικη υποκρουση!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ...

...απεγνωσμενα ομως!
Οταν σε μια υποτιθεται δημοκρατικη χωρα, μια υποτιθεται ευνομουμενη κοινωνια, μπορει ο καθενας να παραβιαζει την αρχη των προσωπικων δεδομενων, να παραβιαζει το νομο περι απορρητου των τηλεπικοινωνιων, να διαδιδει ψευδες η μη εξακριβωμενες ειδησεις μεσα απο εγκυρο (λεεεεμε τωρα) εντυπο, μονο και μονο επειδη το ζηταει καποιος νομικος συμβουλος, που τυγχανει να εργαζεται για το αφεντικο του....
Οταν χωρις καμια ντροπη και καμια τυψη αποδιδονται χαρακτηρισμοι, δικαζονται και καταδικαζονται ανθρωποι ερημην και αποκαλυπτονται ιδιωτικες υποθεσεις που στην ουσια κανεναν δεν αφορουν...
Οταν αφοριζονται ανθρωποι λογω καποιας αποψης που εξεφρασαν και δεν αρεσε και αναγκαζονται να απολογηθουν για αυτην....
Οταν χρησιμοποιειται ενα μεσο μαζικης ενημερωσης για ιδιον οφελος...
Οταν γινεται ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ μια προσωπικη αντιδικια και μαλιστα τη στιγμη που στη χωρα γινεται το ελα να δεις κι εχουμε πραγματικα θεματα πολυ σπουδαια να ασχοληθουμε και οταν το πρωτοσελιδο δεν γινεται σε καμια κιτρινη φυλλαδα, αλλα σε μια γνωστη πολιτικη εφημεριδα που απευθυνεται σε ευρυ κοινο (κριμα και μεχρι χτες ελεγα πως η Ελευθεροτυπια ειναι η μονη που κρατα ακομα γερα!)...
Οταν διδονται στη δημοσιοτητα ονοματα, ενω δεν εχει προηγηθει αρση του απορρητου με εισαγγελικη παρεμβαση, πραγμα που για να γινει απαιτειται ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ...
Οταν μετα απο ολες αυτες τις ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και ΑΝΗΘΙΚΕΣ πραξεις, ακομα δεν εχει επεμβει η δικαιοσυνη...

...ε τοτε για ποια ελπιδα μιλαμε; Για ποια δημοκρατια και ποια δικαιοσυνη να μιλησω αυριο στο παιδι μου;

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/12/blog-post_2883.html

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/12/blog-post_3454.html

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/12/blog-post_7449.html

http://agauch-katerina.blogspot.com/2010/12/blog-post_05.html

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/12/blog-post_3118.html

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/12/blog-post_4706.html

Διαβαστε τα παραπανω λινκς και τα σχολια και κρινετε μονοι σας αν θελετε να το διαδωσετε και που βρισκεται η αληθεια.
Εμενα παντως ποσως με απασχολει αυτο. Με απασχολει οτι ολα οσα εγιναν ειναι παρανομα, οτι επιχειρειται φιμωση των ελευθερων φωνων με καθε τροπο, οτι θελουν να φοβομαστε πια να εκφραστουμε, δικαιωμα κατοχυρωμενο ακομα και για τις πιο ακραιες αντιληψεις! Με απασχολει οτι εχω πια αηδιασει!...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

...γιατι δεν θελω να ξεχασω! Γιατι η μνημη, με ολο τον πονο που επιφερει κραταει ζωντανη της φλογα της καρδιας, θυμιζει τι εχει αξια και προφυλασσει απο ανουσια λαθη...
Δεν ξεχνω λοιπον γενικα στη ζωη μου ο,τι με συγκινησε, ο,τι με εκανε ευτυχισμενη, ο,τι με πονεσε!
Σημερα ειδικα, δεν ξεχνω τον Αλεξη Γρηγοροπουλο, τον Αλεξανδρο των 15 χρονων. Κι ευτυχως, δεν ειμαι η μονη που δεν ξεχνα...
Διαβαστε ολα τα λινκ, καθε ενα ειναι μοναδικο, καθε ενα προσεγγιζει το θεμα με τελειως διαφορετικη οπτικη, αλλο ειναι πιο συγκιντικο, αλλο πιο ρεαλιστικο, αλλα ΟΛΑ τα κειμενα ειναι σαν μια γροθια στο στομαχι της συνηθειας, της αποχαυνωσης, της αδρανειας, της λησμονιας!
Αλεξανδρε, ελπιζω να κοιτας απο ψηλα...δεν σε ξεχναμε!...

http://swell-swell.blogspot.com/2010/12/blog-post_06.html

http://giorgossarris.blogspot.com/2010/12/blog-post_8438.html

http://pitsirikos.net/

http://roadartist.blogspot.com/2010/12/blog-post_06.html

http://anemos5.blogspot.com/2010/12/blog-post_06.html

http://hamomilaki.blogspot.com/2010/12/alexandros-grigoropoulos.html

http://www.24grammata.com/?p=6338#more-6338

http://environmentfood.blogspot.com/2010/12/blog-post_06.html

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ασχετο με το κλιμα της αναρτησης, αλλα δεν μπορω να μην ευχηθω στον αντρουλη μου που σημερα γιορταζει να ειναι παντα γερος, δυνατος, ευτυχισμενος και να γεμιζει τη ζωη μου με τις αγκαλιες και την αγαπη του! ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ και ΠΟΛΛΑ μωρο μου! Αντε και του χρονου με το αγγελουδι μας αγκαλια να σε φωναζει "μπαμπα" και να λιωνεις και να σας καμαρωνω εγω! Σ' ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!

Ο ΦΥΛΑΚΤΗΣ

Μου ηρθε το παρακατω μεηλ απο τη φιλη μου την Παραξενη, εναν "φυλακτη", κι ειπα να το μεταφρασω και να το μοιραστω μαζι σας, για την ομορφια των μηνυματων του, για την υπενθυμιση των σημαντικων που τοσο χρειαζομαστε ολοι σημερα, μεσα σε αυτη την ακρως ανθρωπιστικη κριση:

"Μεγάλωσα στις δεκαετίες 40-50, με γονεις πρακτικους. Με μια μητερα που, ο Θεος να την ευλογει, επλενε τα αλουμινενια ταψια μιας χρησης μετα το μαγειρεμα, ωστε να τα ξαναχρησιμοποιησει. Ηταν η "βασιλισσα της ανακυκλωσης" πριν ακομα χρησιμοποιηθει η λεξη ανακυκλωση. Με εναν πατερα που ηταν ευτυχεστερος οταν επιδιορθωνε τα παλια του παπουτσια, παρα οταν αγοραζε καινουργια.

Ο γαμος τους ηταν καλος, τα ονειρα τους στοχευμενα. Οι καλυτεροι φιλοι τους εμεναν μια ανασα παραδιπλα. Σαν να τους βλεπω αυτη τη στιγμη, ο μπαμπας με παντελονι, ενα μπλουζακι και καπελο και η μαμα με ενα καθημερινο φορεμα, τη μηχανη του γκαζον στο ενα χερι και την πετσετα για τα πιατα στο αλλο. Ηταν η εποχη που τα πραγματα επισκευαζονταν. Ενα κουρτινοξυλο, το ραδιοφωνακι στην κουζινα, η πορτα του φουρνου, η ραφη ενος φορεματος... πραγματα που τα φυλαμε.

Ηταν ενας ολοκληρος τροπος ζωης και μερικες φορες με τρελαινε! Ολες αυτες οι επισκευες, οι ανα-νεωσεις, ηθελα εστω για μια φορα να ειμαι σπαταλος. Η σπαταλη σημαινε αφθονια. Το να πετας πραγματα σημαινει πως ξερεις οτι δεν θα ξεμεινεις, πως παντα υπαρχει κι αλλο.

Αλλα μετα πεθανε η μητερα μου και εκεινη την καλοκαιρινη νυχτα, μεσα στη ζεστασια του δωματιου στο νοσοκομειο, με χτυπησε σκληρα η διαπιστωση οτι καποιες φορες απλα δεν υπαρχει αλλο...

Μερικες φορες, ο,τι αγαπαμε περισσοτερο στον κοσμο σπαταλιεται και φευγει...και δεν ξαναεπιστρεφει ποτε...Γι' αυτο, οσο το εχουμε καλο ειναι να το αγαπαμε...και να το φροντιζουμε...και να το φτιαχνουμε οταν σπαει...και να το γιατρευουμε οταν ασθενει...

Αυτο ειναι αληθεια, αυτο ισχυει...για το γαμο μας...για το παλιο αυτοκινητο...για τα παιδια που φερνουν κακους βαθμους...για το κουτσο σκυλο η την κουτση γατα μας...για τους γονεις μας οταν γερνανε...και για τους παππουδες μας. Τους φυλαμε γιατι το αξιζουν, γιατι εμεις το αξιζουμε. Καποια πραγματα τα φυλαμε. Οπως εναν φιλο που μετακομισε καπου μακρυα η εναν συμμαθητη που μεγαλωσαμε παρεα.

Υπαρχουν καποια συγκεκριμενα πραγματα που κανουν τη ζωη να αξιζει, οπως καποιοι ανθρωποι που ειναι ξεχωριστοι για εμας...

Περαστε το μηνυμα σε οσους θεωρειτε "φυλακτες" και να θυμαστε οτι οι καλοι φιλοι ειναι σαν τα αστερια. Δεν μπορεις παντα να τους δεις, αλλα ξερεις πως ειναι παντα εκει. Φυλαξτε τους κοντα σας!...



Πεταλουδισια φιλια και καλη εβδομαδα σε ολους!

SUPER SOS ΞΑΝΑ!!! UPDATED

UPDATE:
ΟΚ, καποιοι ισως δεν μπορουν να βοηθησουν οικονομικα, αλλα ουτως η αλλως το κρατος θα επρεπε να βοηθησει περισσοτερο την κατασταση, οποτε τουλαχιστον ας πιεσουμε προς αυτην την κατευθυνση...Υπαρχει συλλογη υπογραφων για το Μαρακι, αν θελετε ακολουθηστε τον παρακατω συνδεσμο. Φυσικα, εννοειται οτι ισχυουν και οι λογαριασμοι και δεν πρεπει να επαναπαυτουμε στη συλλογη υπογραφων, γιατι στην ουσια χρηματα χρειαζονται οχι υπογραφες!

http://trupokarudos.blogspot.com/2010/11/25.html

Καλημερα!

Για το Μαρακι τα ειπαμε και την προηγουμενη εβδομαδα. Πιθανως καποιοι να πηγατε να βαλετε χρηματα και να αντιμετωπισατε προβληματα με τους αριθμους των λογαριασμων και τις τραπεζες. Ανανεωνω λοιπον με καινουργιες πληροφοριες, πιο αναλυτικες και νεους αριθμους λογαριασμου.

Αντιγραφη απο το μπλογκ http://mariatweety.blogspot.com/

Σας γράφω ξανά παρακάτω τους λογαριασμούς με νέα στοιχεία όπου εσείς δεν θα χρεώνεσται καθόλου ή ελάχιστα… Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβεται καλύτερα…Βέβαια οι πρώτοι λογαριασμοί που σας έδωσα ισχύουν απολύτως.. Διαβάστε λοιπόν….
Λογαριασμοί:

1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N (Ισχύει μόνο για την Κύπρο)

2]. [To: National Bank Of Greece – Athens – Swift: ETHNGRAA
For Account Of: Co – Operative Central Bank LTD, Nicosia - Cyprus
Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – Swift: CCBKCY2N – Για Ελλάδα μόνο αυτός ο λογαριασμός που άλλαξαν κάποιοι αριθμοί στην αρχή]

3]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N (Για Ελλάδα, για Κύπρο και για εξωτερικό)

4].Αριθμός Λογαριασμού από τράπεζα Κυπρου κατάθεσης μέσω ONE BANK (όπου θα έρχονται απευθείας τα χρήματα στο λογαριασμό μου χωρίς καμία χρέωση σε σας) – είναι: 0107 – 00 – 021363 – 00 [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]

5]. Για τράπεζα Κύπρου πάλι αλλά σε κατάθεση σε όποιασδήποτε άλλης τράπεζας (αν δεν μπορείται στην ίδια) εχτός τράπεζας Κύπρου με ελάχιστα δικαιώματα όπως μας είπαν ο λογαριασμός είναι - IBAN: CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 – Swift number (code BIC) – BCYPCY2N [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]

Όναμα: Μαρία Δημητρίου

Λεω να μην το αφησουμε για αργοτερα. Ο,τι μπορει ο καθενας, εστω το ελαχιστο. Η Μαρια ηρθε Αθηνα και οι προβλεψεις ειναι μαλλον δυσοιωνες. Εχει το πολυ 2-3 εβδομαδες περιθωριο να παει Αμερικη, αν θελει να εχει μια ελπιδα για ποιοτητα ζωης, εστω μια καποια ποιοτητα ζωης...Οσοι απο εσας ειστε γονεις, σκεφτειτε για ενα λεπτο την αγωνια αυτης της μανας, να βλεπει χρονια το αγγελουδι της να λιωνει...Οσοι παλι μπορειτε, ελατε στη θεση μιας νεας γυναικας, ομορφης, δυναμικης, εξυπνης, με απιστευτη θεληση για ζωη, που μεσα σε ολα της τα προβληματα καταφερε να βαλει στοχους, να σπουδασει, να αγωνιστει...και τωρα υποφερει τοσο φριχτα απο τους πονους, που ζητα απλα τη λυτρωση...Ομως ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ! Καθε της κυτταρο, καθε λεξη, καθε χαμογελο, καθε βλεμμα το φωναζει! Σκεφτειτε οτι μας δινεται η ευκαιρια να βαλουμε ενα λιθαρακι για να σωθει ενας ανθρωπος! Ενας ανθρωπος, μια ζωη! Τι πιο σημαντικο απο αυτο; Τι μπορει κανεις να πει οτι εχει αφησει πισω του παρακαταθηκη πιο σπουδαια απο το να βοηθησει να σωθει μια ζωη; Μην το αφησουμε για αργοτερα...δεν υπαρχει αργοτερα...προωθηστε το, επικοινωνηστε το οσο μπορειτε!...Ας γινουμε εστω για λιγο μικροι ηρωες...

Πεταλουδισια φιλια σε ολους!

Γκρρρ!...

Δεν με εχετε συνηθισει να γκρινιαζω, το ξερω, αλλα η εβδομαδα δεν εχει μπει καθολου μα καθολου καλα!
Γιατι ετσι ομως; Και τη μιζεριαση της προηγουμενης εβδομαδας καταπολεμησα και τα νευρα κατευνασα και διπλωματικες σχεσεις με την αισιοδοξια ξαναεπιασα, μη σας πω οτι φλερταρα και με την ευτυχια για λιγο!
Αλλα οοοοχι! Να θες να αγιασεις και να μην μπορεις!
Αει σιχτιρ!
Τεσπα...ας ακουσουμε μουσικη...
Καλη εβδομαδα!

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΝΙΟΤΗΣ

Ολοι εχουν δικαιωμα να εχουν τις μαυρες τους καποιες μερες, να κουραζονται απο τα διαφορα θεματα και να μιζεριαζουν...ακομα κι εγω...οσο αισιοδοξη κι αν ειμαι γενικα...αναρρωτιεμαι ποσο δυσκολο ειναι να το αντιληφθουν ολοι αυτο...

SUPER SUPER SOS!!!!!!

Οσοι δεν ξερετε την ιστορια της Μαριας, ηρθε η ωρα να την μαθετε. Δεν θα πω πολλα, αντιγραφω απο το μπλογκ του Αρκουδου. Το μονο που θα πω ειναι πως εχω μιλησει προσωπικα μαζι της, ΔΕΝ ειναι φαρσα ουτε ψεμμα. Ας βοηθησουμε οσο μπορουμε ενα νεο κοριτσι που αγωνιζεται με νυχια και με δοντια να ξανακερδισει οση περισσοτερη ζωη μπορει και να τη ζησει με ποιοτητα και αξιοπρεπεια.

ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΩΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ

Το Μαράκι παλεύει με τον καρκίνο, την Neurobehcet’s disease (μια σπάνια αυτοάνοση ασθένεια) και ένα σωρό άλλες ασθένειες για χρόνια τώρα. Μια ψυχή 25 μόλις ετών που ζητά λίγη ποιότητα στη ζωή της και που δεν σταματάει να ονειρεύεται. Οι γιατροί εδώ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και η μόνη ελπίδα για το Μαράκι είναι ένα εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο στις ΗΠΑ. Τα έξοδα είναι αβάσταχτα για την οικογένεια της Μαρίας και το κράτος επιμένει σε δαιδαλώδεις γραφειοκρατίες δυσκολεύοντας -την ήδη δύσκολη- κατάσταση.
Έχουν ανοιχθεί τραπεζικοί λογαριασμοί στους οποίους καλούμαστε όσοι θέλουμε και μπορούμε να βοηθήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας το Μαράκι. Σε τέτοιες περιπτώσεις και η πιο μικρή βοήθεια είναι μεγάλη. Ας θυμηθούμε για λίγο ότι πάνω απ' όλα είμαστε Άνθρωποι κι ας βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε ένα συνάνθρωπο μας που παλεύει για τη ζωή. Αυτή που εμείς παίρνουμε ως δεδομένη. Διαδώστε το, μιλήστε σε φίλους και γνωστούς. Ας βοηθήσουμε ΟΛΟΙ μας. Είναι κρίμα κι άδικο. Είναι μόλις 25 ετών...

Λογαριασμοί:
1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N
2]. Εθνική Τράπεζα Ελλάδος: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Όνομα: Μαρία Δημητρίου

Διαβάστε εδώ περισσότερα για την περίπτωση της Μαρίας όπως τα λέει η ίδια:

Η κατάσταση μου εξελίσσεται γρήγορα. Οι όγκοι στη κοιλιά είναι χειρότερα , μεγαλώνουν και πιθανότατα θα κάνουν μετάσταση στις ωοθήκες που ο γιατρός μας είπε πως σίγουρα τη μια ωοθήκη και τη μισή μήτρα θα τη χάσω αν δεν μου κάνουν ολική υστεροκτομή, στο τέλος.. Ο όγκος στην υπόφυση είναι ένα σπάνιο είδος όγκου που επηρεάζει όλα μου τα αισθητήρια όργανα, ήδη μου κατάστρεψε τα περισσότερα όπως και άρχισε να επηρεάζει την μνήμη μου και έτσι κάτι καρκινικά κύτταρα περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου με σκοπό την καταστροφή μου. Το υγρό του εγκεφάλου είναι τοξικό από το φούσκωμα του όγκου. Η αυτοάνοση μου σπάνια ασθένεια που λέγεται Neurobehcet’s disease μου χτυπά δυνατά και σαρώνει όλα μου τα όργανα. Τώρα δε ζω τη ζωή μου απλώς υπάρχω γιατί πονάω φρικτά και κάποιες στιγμές παρακαλάω να τελειώνει όλη αυτή η κατάσταση με το τέλος μου για να βρω ξεκούραση και ανακούφισει που τόσο πολύ την χρειάζομαι. Καθημερινά είμαι με τις μορφίνες και άλλα πολλά παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, κορτιζόνη συχνά και ανοσοκατασταλτικά.

Τελευταία μου ελπίδα είναι στην Αμερική στη Μayo Clinic όπου εκεί θα υποβληθώ σε διάφορες και επώδυνες εξετάσεις, επεμβάσεις, χημειοθεραπείες δυνατές που πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξει το σώμα μου. Αλλά χρειαζόμαστε χρήματα για να μας δεχτούν, εμείς δεν έχουμε, τρεφόμαστε από τις συντάξεις των παππούδων μου και το δικό μου αναπηρικό βοήθημα. Αν κανονιστούν όλα τα χρήματα και όλα αυτά τα απαραίτητα, το λιγότερο σε ένα μήνα πρέπει να είμαι εκεί για νοσηλεία. Οπότε ανοίξαμε λογαριασμούς όπου πολλοί φίλοι εδώ μέσα και γιατροί μας είπαν να το κάνουμε γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση μου να περιμένει. Θα δημοσιευτεί και το πρόβλημα υγείας μου και σε κανάλια χωρίς εμένα παρόν γιατί δεν έχω δύναμη σωματική μα ούτε και ψυχική.

Εκεί στόχος μας θα είναι η ποιότητα στη ζωή μου και μια σταθερότητα αν μπορέσουν τελικά γιατί πέρασαν χρόνια άδικα χωρίς καμία βοήθεια και ήδη βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη και άσχημη κατάσταση. Αν ζω ποιοτικά δεν με ενδιαφέρει πότε θα έρθει το τέλος, φτάνει που θα ζω τη ζωή μου και δεν θα υπάρχω απλά. Αν δεν έχω ποιότητα δεν τη θέλω τη ζωή μου.. Αρκετά πέρασα και περνώ μέχρι τώρα, μα η δύναμη μου, είναι η μανούλα μου που με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει άντεξε άγγελε μου άντεξε και θα βρούμε λύση, πάνω από όλα ο Θεός και εσείς όλοι που με στηρίζεται και με αγαπάτε αληθινά...

Πεταλουδισια φιλια και καλο μηνα!

ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ 5

Καλησπερα σε ολη την μπλογκοπαρεα!
Μου λειψατε ειναι η αληθεια. Απειχα αρκετο διαστημα απο τα σπιτακια μας, ειχα παθει κριση ασθματος απο κρυολογημα, η οποια με εριξε στο κρεβατι για δεκα μερες σχεδον. Δυστυχως, δεν απεφυγα ουτε την αντιβιωση, ουτε και καποια αλλα φαρμακα...Θα μου πειτε σιγα τα αβγα, αλλα ειχα λογο που δεν ηθελα να τα παρω...

IT'S A BOY!!!!

Και αυτος ακριβως ειναι ο λογος! Καποιοι απο εσας το γνωριζουν ηδη απο σχολια, οι περισσοτεροι οχι, αλλα ειναι γεγονος! Περιμενουμε ενα νεο αστερακι και η οικογενεια μας μεγαλωνει και δενεται περισσοτερο.
Ειναι για μενα μια πρωτογνωρη εμπειρια, αφου ειναι το πρωτο μας παιδακι, μια εμπειρια μοναδικη, με απιστευτες εναλλαγες συναισθηματων!
Προσφατα μαθαμε πως ειναι αγορακι...
Η αισθηση πως θα γινω μανουλα με εχει κανει να αναθεωρησω πολλα πραγματα και να ξανασκεφτω. Μου εχει δωσει ηδη δυναμη και ωθηση για πολλα...δεν θελω ομως να λεω λογια ουτε να προτρεχω...Ελπιζω να φανω ανταξια αυτου του δωρου, να μπορεσω να το μεγαλωσω με αγαπη και με σωστες αρχες και αξιες. Να μπορεσω να του δωσω φτερα να πεταξει και δυναμη να κανει τις επιλογες του και να τις στηριξει. Να του χαρισουμε ενα ζεστο σπιτικο. Να το μαθουμε να ζει με παθος και με ανεκτικοτητα. Να φερεται μονο οπως θα ηθελε να του φερονται. Κυριως, να ειναι υγειες, ευτυχισμενο και τυχερο.
Κι οσο για την οικονομικη κριση, τα πιο δυσκολα που ερχονται, τα δυσκολα που εμεις ηδη περναμε...θα περασει. Δεν θα με αγχωσει, θα κανω ο,τι καλυτερο μπορω να μη λειψει τιποτα στο μωρο μου, αλλα κυριως θα προσπαθησω να μην του λειψουμε εμεις, γιατι το παιδι πρωτα και κυρια για να μεγαλωσει θελει αγαπη!

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Το γνωστο παιχνιδι που εδω και αρκετο καιρο παιζεται στην μπλογκογειτονια και με προσκαλεσαν οι JK, Roadartist και η Γιωτουλα (ελπιζω να μην ξεχναω καποιον). Αργησα λιγο, αλλα ηρθε η ωρα να ανταποκριθω για να μη με πειτε και γαϊδαρα!

• Αγαπω πολυ τις ομορφες στιγμες. Εκεινες που οσα χρονια κι αν περασουν χαραζονται στη μνημη με τοσο μοναδικο και ανεξιτηλο τροπο, που ειναι σαν να τις ξαναζεις...
  

• Αγαπω πολυ τις μυρωδιες. Αυτο εχει να κανει και με την παραπανω αγαπη. Οι μυρωδιες με ταξιδευουν σε αναμνησεις. Πολλες φορες ενα τυχαιο αρωμα με στελνει πολλα πολλα χρονια πισω ξαφνικα...

• Αγαπω τα δυνατα συναισθηματα. Πολλοι ανθρωποι κρατουν τα συναισθηματα τους, προσπαθουν να τα μετριασουν. Αλλα τα μετρια συναισθηματα, μενουν μισα. Αλοιμονο στον ανθρωπο που δεν εκλαψε για μια χαμενη αγαπη, που δεν κυνηγησε εναν δυνατο ερωτα, που δεν τραγουδησε αγκαλια με εναν καλο φιλο και με δακρυα στα ματια, που δεν επεσε στα πατωματα βιωνοντας μια μεγαλη απολαυση, που δεν ξεσπασε σε γελια η και σε δακρυα χαρας και συγκινησης!...

• Αγαπω τη μουσικη! Καθε ειδους μουσικη, πιστευω πως δεν εχει συνορα, ορια περιορισμους, δεν μπαινει σε καλουπια, ειναι η απολυτη ελευθερια εκφρασης. Ακουω καθε ειδος μουσικης σχεδον και λατρευω τους τολμηρους συνδυασμους. Η μουσικη με ταξιδευει, με χαλαρωνει και κυριως μου δημιουργει εντονα συναισθηματα. Καθε στιγμη της ζωης μου εχει συνδεθει με ενα τραγουδι...Επισης, αγαπω το ιδιο το τραγουδι. Τραγουδαω σχεδον ασταματητα και το παραμικρο μπορει να μου φερει στο νου αγαπημενους στιχους...
  

• Αγαπω τα βιβλια. Ενας ολοκληρος κοσμος ξετυλιγεται μπροστα σου και αφηνει τη φαντασια σου να τον πλασει οπως εσυ θελεις. Χανεσαι μεσα στο μυαλο και τις ιστοριες ηρωων που παντα σχεδον εχουν κατι απο σενα...

• Αγαπω να γραφω. Απο απλες σκεψεις σε λευκο χαρτι, μεχρι ποιηματα, τραγουδια, ιστοριες, κειμενα και ισως καποτε...(γιατι οχι;) ενα βιβλιο!...
  

• Αγαπω τη φυση. Σε καθε της εποχη, με καθε της χρωμα. Ειναι το τελειοτερο δημιουργημα και ο ευφυεστερος δημιουργος. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο στη φυση, ολα εξυπηρετουν τη μια και μοναδικη ανασα που ειναι ο κοσμος μας. Απο το χειμωνα στην ανοιξη και απο το καλοκαιρι στο φθινοπωρο, ολα ειναι μαγεια, ολα ειναι ενα καθημερινο θαυμα!...

• Αγαπω τη θαλασσα. Αυτο κι αν ειναι μαγεια! Αυτο κι αν ειναι ταξιδι! Ειτε ειμαι μεσα της, ειτε απλα την κοιταζω, εχει μια επιδραση απιστευτη στην ψυχη μου, γινομαστε ενα εγω κι εκεινη!...

• Αγαπω την επικοινωνια, τη ζεστασια, την αλληλεγγυη αναμεσα στους ανθρωπους. Την ομορφια του να ψαχνεις την ομορφια στον αλλο, να προσπερνας την ασχημια, να ξεπερνας τις αντιθεσεις και να προσφερεις οχι απαραιτητα αυτο που εχεις, αλλα αυτο που εισαι!...Για αυτο και αγαπω το μπλογκινγκ. Θεωρω μαγικη αυτη την ανταλλαγη σκεψεων, συναισθηματων, το αγγιγμα ψυχης, το νοιαξιμο για ανθρωπους που μπορει να μην εχεις δει απο κοντα, αλλα εχεις νιωσει πολυ κοντα σου!...

• Αγαπω τη ζωη! Τη γεματη, την εντονη, τη γλυκια, την πικρη, την τοσο παραξενη και τοσο απροβλεπτη, που δημιουργει αντιθεσεις και τρεφεται με ονειρα. Πολλες φορες παρατηρω τους ανθρωπους στο δρομο, ψαχνω να βρω τρυφερες η ομορφες η ακομα δυσκολες στιγμες...αλλες φορες χαμογελαω, αλλες δακρυζω...αθελα μου ισως κλεβω κατι που δεν μου ανηκει...σε αυτες τις στιγμες, τις αντιδρασεις, τις δικες μου στιγμες και τις στιγμες των αλλων, κρυβεται αυτο που δενει ολους τους ανθρωπους με τον ιδιο αορατο σπαγγο...κι αυτο ειναι ΖΩΗ!...

I LOVE TO HATE YOU

Σε μια παραλλαγη του παραπανω παιχνιδιου με καλεσε ο Θειος Σκρουτζ. Απο την αναποδη λοιπον, καλουμαι να πω τα 10 πραγματα που μισω.

• Μισω την υποκρισια. Ολοι στη ζωη μας αναγκαζομαστε κατα καιρους να πουμε καποιο κατα συνθηκη ψεμμα, να μην δειξουμε ισως ακριβως ο,τι αισθανομαστε, ειναι ισως θεμιτο και ανθρωπινο. Αλλα, το να δημιουργεις εναν ψευτικο εαυτο, κατι που δεν υπαρχει, να δειχνεις το καλο σου προσωπο για να κερδισεις την εμπιστοσυνη και απο πισω να εισαι το ακριβως αντιθετο, ε αυτο δεν το αντεχω καθολου!

• Μισω την αλλαζονεια. Ειναι υπεροχο να ξερεις ποιος εισαι, που πατας και που μπορεις να φτασεις. Το να πιστευεις ομως οτι εισαι ο καλυτερος, ο ειδημων, ο αρχηγος η πολλες φορες να το παιζεις και Θεος, ειναι αρρωστο, ελεεινο και ακρως επικινδυνο!

• Μισω την αχαριστια. Δεν νομιζω πως χρειαζονται επεξηγησεις...

• Μισω την απληστια. Ολοι θελουμε να εχουμε το κατι παραπανω. Καποιοι ομως φτανουν στο αλλο ακρο. Τα θελουν ολα, τιποτα δεν ειναι αρκετο, δεν ενδιαφερονται αν καποιοι υποφερουν η στερουνται για να εχουν εκεινοι περισσοτερα, δεν εχουν ηθικους φραγμους, δισταγμους ουτε φυσικα και αξιοπρεπεια...και αυτο βεβαια δεν αφορα μονο υλικα αγαθα...
  

• Μισω το ρατσισμο. Καθε ειδους.

• Μισω την εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο.
  

• Μισω την βια, την τυφλη βια, το τυφλο μισος. Ειδικα τη βια που ασκειται σε παιδια και ζωα, σε γερους, σε γυναικες, σε οποιονδηποτε αδυναμο να αμυνθει, την απεχθανομαι! Αν εισαι μαγκας, να τα βαλεις με καποιον σαν εσενα, οχι να εξαντλεις την δηθεν δυναμη σου εκει που ξερεις οτι δεν θα βρεις αντισταση! Και μην ακουσω κανεναν να λεει για "ψυχικα αρρωστους"! Αν ειναι αρρωστοι, να μπουν στο ψυχιατρειο!

• Μισω την κακοπροαιρετη κριτικη. Ποιος ειναι αγιος απο εμας, ποιος ειναι αμεμπτος για να μπορει να κρινει και να υποβιβαζει τον αλλο; Φυσικα, ολοι εχουμε γνωμη και αποψη και μπορουμε να την εκφραζουμε, αλλα ας κατεβουμε λιγο απο το καλαμι και πριν αρχισουμε να προσβαλουμε, να πληγωνουμε, να κατηγορουμε και να μειωνουμε καποιον, ας κοιταξουμε λιγο στον καθρεφτη κι ας δουμε πως στην αντιπερα οχθη θα μπορουσαμε να ειμαστε εμεις!...

• Μισω τη μιζερια και τη μιρλα. ΟΚ, ολοι ανεξαιρετως εχουμε προβληματα, περναμε φασεις μελαγχολικες, ασχημες, μοναχικες, που ολα μας φταινε και ολα μας πανε στραβα. Και θα γκρινιαξουμε και θα κλαψουμε και θα μας παρει απο κατω. Ομως αυτο, καποια στιγμη πρεπει να τελειωνει. Αντι να γκρινιαζεις και να κλαιγεσαι, πρεπει να σηκωθεις και να πατησεις στα ποδια σου κι αν κατι δεν σου αρεσει, παλεψε να το αλλαξεις. Μπορει και να μην τα καταφερεις, αλλα παλεψε, χαμογελα και προχωρα!

• Μισω την αγενεια. Μπορεις να πεις ο,τι θελεις ευγενικα και σιγουρα πολλα περισσοτερα θα πετυχεις ετσι...

3+3 ΣΤΙΓΜΕΣ

Και παλι ο Θειος Σκρουτζ μου ζητησε να πω τις 3 χειροτερες και τις 3 καλυτερες στιγμες στη ζωη μου. Δυσκολο, αλλα θα προσπαθησω. Εχω σταθει αρκετα τυχερη, ωστε οι καλες στιγμες να ειναι πολυ περισσοτερες!

Μια απο τις χειροτερες στιγμες της ζωης μου ηταν ο θανατος του παππου μου. Ημουν μολις 8 χρονων τοτε και ηταν η πρωτη φορα που αντιμετωπιζα μια τετοια απωλεια. Θυμαμαι πως πριν χτυπησει το τηλεφωνο τον ειδα στον υπνο μου να με αποχαιρετα...Και πως την αλλη μερα στην κηδεια ηταν αδυνατον να με τραβηξουν απο το φερετρο, ειχα γραπωθει επανω του και φωναζα "θελω τον παππου μου"! Αντιστοιχα και λιγα χρονια αργοτερα που εφυγε και η γιαγια...

Μια αλλη πολυ ασχημη στιγμη ηταν οταν μαθαμε οτι ο πατερας μου πασχει απο ΧΑΠ (Χρονια Ανεπαρκεια Πνευμονων). 40 χρονια καπνισματος 3-4 πακετα την ημερα, που αλλου θα οδηγουσαν; Μια αρρωστια ανιατη πλεον, που οταν την ανακαλυψαμε πριν 15 χρονια μας ειχαν πει οτι αν δεν εκοβε το τσιγαρο ειχε το πολυ 2 χρονια ζωης! Το τσιγαρο δεν το εκοψε, παρα μολις πριν 2 περιπου χρονια, αλλα ο οργανισμος του αντεξε γιατι ηταν γερος. Τωρα βεβαια, οσο περναει ο καιρος χειροτερευει η ασθενεια και δυσκολευει το πραγμα, αλλα θελω να σκεφτομαι μονο θετικα.

Τελος, ασχημες ειναι ολες οι στιγμες τσακωμων που εχω να θυμαμαι και ολες οι φορες που αθελα μου εχω πληγωσει ανθρωπους που αγαπω. Ομως, δεν θελω να ξεχασω ουτε τις στιγμες ουτε τα λαθη μου, για να μην τα ξανακανω...

Οπως ειπα παραπανω, ειναι ευτυχως πολλες οι ομορφες στιγμες μου, ειναι σχεδον αδυνατον να ξεχωρισω τρεις, ισως γιατι απο το πιο απλο μεχρι το πιο σπουδαιο προσπαθω να το ζω δυνατα, να το φυλαω μεσα μου σαν θησαυρο και να το χαιρομαι σαν παιδι!
Μια απο τις ωραιοτερες στιγμες της ζωης μου ηταν οταν εμαθα για την εγκυμοσυνη. Δεν το περιμενα, παρολο που θα επρεπε, οταν ειδα το τεστ με επιασε ταχυκαρδια και τρεμουλο και δεν ηξερα τι να κανω. Φωναξα πανικοβλητη τον αντρα μου, που δεν ηξερε οτι εκανα τεστ και τον εβαλα να το διαβασει. Δεν θα ξεχασω ποτε τη στιγμη αυτη, το χαμογελο του, την αγκαλια και το φιλι που ανταλλαξαμε! Γενικα, πολλες υπεροχες στιγμες ειναι συνδεδεμενες με τον ανθρωπο μου, οπως η στιγμη που τον αντικρυσα στην εκκλησια την ημερα του γαμου μας και απειρες απειρες ακομα!
Υπεροχη στιγμη ηταν οταν πρωτοπερπατησα στον τοπο που εμελλε να γινει σπιτι μου για 1,5 χρονο, που εχει μεινει μεσα μου ως σπιτικο, που με μαγεψε και με εκανε να μετατρεψω τις εβδομαδιαιες διακοπες μου σε σπιτι και δουλεια. Μιλαω φυσικα για το πανεμορφο Κουτουλουφαρι της Κρητης!
Πανεμορφες στιγμες εχω ζησει με τις 3 καλυτερες φιλες μου, που ειμαστε μαζι 18 χρονια τωρα, καθως και με την μεγαλη μου αγαπη, την αδερφουλα μου! Με τους γονεις μου, ιδιως την μανουλα μου εχω περασει τελεια, με τοσους και τοσους αγαπημενους ανθρωπους!

Μπορει να μην επαιξα Θειο ακριβως με τους ορους, αλλα σε ευχαριστω για αυτην την προσκληση, γιατι μου θυμισες ποσο πολυ τυχερη ειμαι! (φτου σκορδα, μην αυτοματιαστω! φτυστε κι εσεις, γιατι εχω γινει και προληπτικη τελευταια!)

Μην ξεχνατε λοιπον ποια ειναι τα σημαντικα πραγματα στη ζωη, ποσο ευθραυστα ειναι οσα θεωρουμε δεδομενα! Κι αν εχετε παψει να πιστευετε στα θαυματα...ριξτε μονο μια ματια γυρω σας! Καθε βημα, καθε συναισθημα, καθε χαμογελο ειναι ενα μικρο θαυμα! Η ζωη μας ειναι γεματη απο μικρα καθημερινα θαυματα, μενει μονο να ανοιξουμε τα ματια -οχι αυτα στο προσωπο, τα αλλα λεω της ψυχης- και να τα δουμε!

Πεταλουδισια φιλια σας στελνω!

ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΙΑ...

UPDATE:
Τελικα μαλλον δεν το ειχα πολυκαταλαβει το θεμα και ευτυχως η Λυγερη με διαφωτισε, εξηγωντας μου οτι προκειται για την εβδομαδα ειδικης αγωγης και το μηνυμα αφορα στην αναγκαιοτητα συνειδητοποιησης πως η ειδικη αγωγη δεν ειναι "ειδικη παροχη", αλλα ΔΙΚΑΙΩΜΑ ολων, οπως ειναι παντα η παιδεια και η περιθαλψη, σε μια ευνομουμενη πολιτεια!
Ας στειλουμε λοιπον το μηνυμα οτι ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ, οτι ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΛΟΙ το δικαιωμα στη ζωη και στο ονειρο και για τα ΑΜΕΑ!

"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑ.
ΔΕΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ,ΑΠΛΩΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ. ΑΥΤΗ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ
ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.ΤΟ 93% ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ
ΜΗΝΥΜΑ... ΕΣΕΙΣ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΟ 7% ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ
...ΑΦΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ...ΤΟΙΧΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ...ΜΕΡΑ!"

Αντιγραφω απο το μπλογκ της Λυγερης, μια πολυ ενδιαφερουσα αναρτηση. Παρακαλειται οποιος μπορει να κανει το ιδιο.

Πριν κάποια χρόνια αν μούλεγε κανείς ότι θα έβγαινα
«ανά τας ρίμας και τας οδούς » να γράφω στους τοίχους των αυλών
συνθήματα, της ψυχής μου ρήματα
θα το θεωρούσα ανέκδοτο ή αστείο
απ' αυτά που λέμε μεταξύ μας για να περνάει ή ώρα.

Κι΄όμως « μεγάλη μπουκιά να φας. Μεγάλο λόγο να μην πεις»
λέει ο σοφός λαός μας.

Σήμερα η Κυρία,(Κυρά του ΠΗΓΑΙΜΟΥ για την Ιθάκη http://ligery.pblogs.gr ) κυκλοφορώ μέσα σ' ένα πλήθος ανθρώπων, χιλιάδων «φίλων» όπως ονομάζονται στο facebook , με την γραφίδα μου να βουτώ στο κόκκινο μελάνι της καρδιάς και γράφω όπου βρω πάνω σε «τοίχο καθαρό»
την αγωνία μου
το όραμα, την πίστη μου και την ελπίδα για μια ανθρώπινη ζωή
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ .

Την μοναξιά του πλήθους την μοιράζομαι με όλους τους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με μένα ,κι όλοι διαλέγουν τοίχους
ν' ακουμπήσουν τις προσωπικές επιλογές τους.

Έτσι οι τοίχοι έχουν την δική τους Ιστορία κι έχουν ακόμη και μιλιά ....

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Πριν από λίγα χρόνια οι ιδιοκτήτες των τοίχων τα εξαφάνιζαν αμέσως, περνώντας από πάνω τους λευκό ή μαύρο χρώμα. Σήμερα κανείς δεν τα σβήνει. Παραμένουν εκεί, έχοντας την αποδοχή των περισσοτέρων. Τρόικα, Μνημόνιο, Ασφαλιστικό και ανεργία κάνουν πλέον την ιστορία που «κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά» να προκαλεί συγκαταβατικά χαμόγελα και όχι αντιδράσεις. Τα συνθήματα φαίνεται ότι δεν έχουν πλέον την αποδοχή μόνο αυτών που τα γράφουν, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Καλησπερα και πεταλουδισια φιλια σε ολους!

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Τι μπορει κανεις να πρωτοπει για αυτη τη γυναικα! Για αυτη την απιστευτη φωνη που σε καθηλωνει, που γινεται ακομα πιο βελουδινη οταν απλα μιλαει! Για τη μεταμορφωση ενος ανθρωπου σε αερικο, με την πρωτη νοτα!

Χθες βραδυ, στο θεατρο Πετρας η Χαρις Αλεξιου, η Χαρουλα μας, εκλεισε τον κυκλο των φετινων συναυλιων με την εξαιρετικη επισης Μαρθα Φριντζηλα.

Μια μαγευτικη εμπειρια να την ακους ζωντανα! Η συναυλια κρατησε 3 ωρες, εκ των οποιων τουλαχιστον τις 2 τραγουδησε η Χαρουλα. Ειπε πολλα νεα και παλια τραγουδια, αλλα ουτε το 1/3 του ρεπερτοριου της δεν καλυψε! Θα μπορουσα να την ακουω αλλες τοσες ωρες!

Η συγκινηση αγγιξε κοκκινο οταν τραγουδουσαμε ολοι μαζι

"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μού τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς,
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς."

"Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει."

(Καποια πραγματα δυστυχως μενουν ιδια...)

Κι οταν η Χαρουλα εκλεισε τη συναυλια με τον αξεχαστο Μανο Λοϊζο:

"Τιποτα δεν παει χαμενο
στη χαμενη σου ζωη...
Τ'ονειρο σου ανασαινω
και το καθε σου γιατι"

Κι ολα αυτα, να τα γευομαι μαζι σου! Να δακρυζω και να χτυπαω παλαμακια, εσυ να με κρατας αγκαλια σφιχτα, για να μην κρυωνω.

Δεν θα ξεχασω ποτε τη στιγμη που μου κραταγες το χερι και σου τραγουδουσα:

"Να μου το πεις το σ'αγαπω και παλι!
Να μου το πεις...η αγαπη ειναι ζαλη!"

Και μου το'πες! Ουτε θα ξεχασω τη στιγμη που με κραταγες κι εγω σου εδειχνα στον ουρανο το αστερακι μας και τραγουδουσαμε:

"Να' μαι καλα, να 'σαι καλα, να σ' αγαπω"

Σε ευχαριστω που τα ζουμε αυτα μαζι! Σε ευχαριστω που γυριζω το κεφαλι και μενει το χαμογελο σου εκει! Που στα ματια σε κοιταω και μενω ο εαυτος μου! Σε ευχαριστω που ησουν και εισαι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ!!!




Κι εσενα, Χαρουλα μας, σε ευχαριστω που εισαι αυτη που εισαι και μου χαριζεις καθε φορα τοσο δυνατη συγκινηση, με τραγουδια αληθινα και δυνατα, οπως αυτο, που μεχρι χτες δεν ειχα προσεξει ποτε τα λογια του! Μονο μια ευαισθητη Ελληνικη ψυχη θα μπορουσε να εμπνευστει κατι τετοιο!




Κλεινω με μια μοναδικη φραση της Χαρουλας:

"Εμεις τις κρισεις τις περναμε αντικρυστα με την καρδια μας"

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ...

Μ' εναν εντελως ανορθοδοξο τροπο, αφου ολοι θελουμε να ξεκιναμε καθε τι καινουργιο με ομορφες εικονες και σκεψεις, ηρθα κι εγω να ευχηθω καλο μηνα και καλο φθινοπωρο με 4 βιντεακια. Ενα για τη γενοκτονια των Ποντιων που μου εστειλε η καλη μου η roadartist και τρια για τη γενοκτονια των Ελληνων της Σμυρνης, που βρηκα στο εξαιρετικο www.olympia.gr.

Ειναι σοκαριστικα! Αλλα δειτε τα! Γιατι δεν πρεπει να ξεχναμε και δεν πρεπει να ξεχνιομαστε, ειδικα σε αυτους τους καιρους, που τα φιδια της προδοσιας μας ζωνουν απο παντου. Οσο εχουμε εστω λιγη Ελλαδα μεσα μας, να θυμαστε οτι θα τα καταφερουμε και θα αναδυθουμε ξανα απο τις σταχτες μας. Ως τοτε, ας μαθαινουμε την ιστορια μας και ας θυμομαστε τις ριζες μας, για να μην μπορει κανεις να μας ξεριζωσει ουτε την αγαπη μας για την πατριδα αλλα ουτε και τα ονειρα μας. Ψηλα το κεφαλι και δυναμη, αδερφια, γιατι ερχεται δυσκολος χειμωνας!

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ

Μια που επιασα τα τραγουδακια, ειπα να βαλω κι ενα δικο μου χασαπικο..Τη μουσικη, φανταστειτε την, την εχω γραψει αλλα δεν την εχω ηχογραφησει ακομα...

Πεταλουδισια φιλια!

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ

Καθε που φευγεις
με τα ματια καρφωμενα στο κενο
και μ' αποφευγεις,
να τ' αντεξω δεν μπορω.
Τοτε θυμωνω,
εγωισμος με πιανει και δεν σου μιλω.
Μα μετανιωνω
και φωναζω "σ' αγαπω"!

Και το ξερω και το ξερεις
πως κανεις δεν νικα.
Και το νιωθεις και το νιωθω
πως η αγαπη πονα.
Σ' αυτον τον πολεμο που ανοιξαμε
τις δυο καρδιες μας πνιξαμε
κι ο ερωτας μας τωρα ξεψυχα.

Κι αποψε παλι
ανταλλαξαμε κουβεντες κι απειλες.
Που θα μας βγαλει;
Πως δεν μ' αγαπας μου λες.
Μα ενα δακρυ,
που ξεπροβαλε απ' τα ματια σου δειλα,
μεσα μου σταζει
και στις φλεβες μου κυλα.

Και το ξερω και το ξερεις
πως κανεις δεν νικα.
Και το νιωθεις και το νιωθω
πως η αγαπη πονα.
Σ' αυτον τον πολεμο που ανοιξαμε
τις δυο καρδιες μας πνιξαμε
κι ο ερωτας μας τωρα ξεψυχα.

Καθε που φευγεις
σου φωναζω "σ' αγαπω"!...

ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ...

Έχω μιά καρδιά

Μουσική:
Στίχοι: Τασούλα Θωμαΐδου

Αχ! νύχτα σκοτεινή, γίνε το κόκκινο πανί
να δώσει η καρδιά, του έρωτα τη μαχαιριά
και στη παλιά μου τη πληγή ρίξε φωτιά, ρίξε ζωή
και στη παλιά μου τη πληγή ρίξε φωτιά, ρίξε ζωή

Αχ! νύκτα σκοτεινή, το σώμα μου έχει φωνή
και διψά σαν γη, ρίξε έναν έρωτα βροχή
κι αν θα με κρίνει ο Θεός, είναι που ζήλεψα το φως
κι αν θα με κρίνει ο Θεός, είναι που ζήλεψα το φως

Αχ! Έχω μια καρδιά που δε παρακαλά
κόκκινο πανί ανεμίζει πάντα
Αχ! Έχω μια καρδιά που στον γκρεμό γελά
κι ότι αγαπά τ’ αγαπά για πάντα

Αχ! Νύχτα σκοτεινή, θέλει ο έρωτας ψυχή
κι όλα τα κάνει δυνατά, πάνω στο κύμα περπατά
κι όλα τα κάνει δυνατά, πάνω στο κύμα περπατά

Άναψε φωτιές έχω ακόμα δύο ζωές
τη μια να κάψω στο παρόν, την άλλη για το παρελθόν
τη μια να κάψω στο παρόν, την άλλη για το παρελθόν

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Μια αληθινη ιστορια που βιωσα απο αρκετα κοντα, καθως γνωριζω προσωπικα τοσο την Κωνσταντινα οσο και την οικογενεια της.
Η Κωνσταντινα ηταν ενα παιδι αλλιωτικο απο τα αλλα, αυτο που ονομαζουμε "διαννοια". Μεγαλωσε κρυμμενη στα ντουλαπια, για να αποφυγει τις φιλες της που ηθελαν να παιξουν μαζι της, ενω αυτη ηθελε να διαβαζει, να λυνει δυσκολες εξισωσεις, να μελεταει μαθηματικα. Ηταν η μοναδικη στην εποχη της Ελληνιδα επιστημονας που δουλεψε για τη NASA.
Γυρισε στην πατριδα και ασχοληθηκε με τα οικονομικα. Ανοιξε μια επιχειρηση χρηματοοικονομικη και μετα μια αλλη, οι επιχειρησεις εκτοξευθηκαν, απεκτησε χρηματα, καλο ονομα. Δεν ξεχασε την καταγωγη της και βοηθησε πολυ κοσμο...επισης εμπιστευθηκε πολυ κοσμο, που οπως αποδειχτηκε δεν επρεπε.
Καποια στιγμη οι εταιρειες βρεθηκαν μπλεγμενες σε τεραστια οικονομικα σκανδαλα και η Κωνσταντινα στη φυλακη. Απο τα πολλα και μεγαλα -το τονιζω το μεγαλα- κεφαλια που ενεπλακησαν στην υποθεση, μονο η Κωνσταντινα και ελαχιστα ακομα ατομα φυλακιστηκαν.
Η Κωνσταντινα εδω και 8 χρονια περιπου δεν εχει βγει ουτε μια φορα με αδεια, επειδη μεχρι πριν απο λιγο θεωρειτο προφυλακιστεα, αφου τα δικαστηρια επαιρναν τη μια αναβολη μετα την αλλη, αλλα παρεβλεπαν οτι ειναι παρανομη η προφυλακιση ανω των 18 μηνων! (Με βαση αυτο το νομο ειναι ελευθερος ο Κορκονεας!).
Οπως καθε σχεδον κατηγορουμενος, ετσι και η Κωνσταντινα διατεινεται οτι δεν εχει φαει χρηματα, οτι ειναι αθωα. Το αξιοπεριεργο βεβαια δεν ειναι αυτο...το περιεργο ειναι πως εδω και 8 χρονια ζηταει μετα μανιας να ανοιχτουν οι λογαριασμοι σε Ελλαδα και εξωτερικο ολων των εμπλεκομενων προσωπων και εταιρειων για να δουμε που τελικα πηγαν τα λεφτα και η ελληνικη δικαιοσυνη το αρνειται πεισματικα!
Δεν ειναι ο σκοπος μου να πεισω κανεναν για την αθωοτητα της Κωνσταντινας, ασχετα με το οτι εγω την πιστευω. Ξερω το βιοτικο επιπεδο της οικογενειας της και δεν συναδει με το επιπεδο ανθρωπων που εχουν υπεξαιρεσει τα εκατομμυρια που της προσαπτουν. Αφηστε που, κακα τα ψεμματα, αν τα ειχε φαει μαλλον δεν θα ηταν φυλακη, αλλα στην Κουβα να τα πινει στην υγεια των κοροϊδων.
Αλλα, το θεμα δεν ειναι αυτο...ειναι η κωλυσιεργεια και ο παραξενος εως και υποπτος πλεον τροπος που λειτουργει η δικαιοσυνη, αρνουμενη να πραξει τα δεοντα, αυτα που οριζει ο νομος, σπρωχνοντας εναν ανθρωπο στην απογνωση -και σιγουρα δεν ειναι η μοναδικη περιπτωση- και τελικα στην αυτοκτονια.
Γιατι η Κωνσταντινα εδω και 2 μηνες αρνειται να φαει. Δεν κανει ακριβως απεργια πεινας, δεν εχει αιτηματα, απλα κουραστηκε, απελπιστηκε να ζηταει το αυτονοητο (δηλαδη την εξεταση ολων των στοιχειων), θελει να κρατησει εστω την αξιοπρεπεια της και απλα αρνειται να ζησει αλλο ετσι.

Ενα εξαιρετικο αρθρο εγραψε για την Κωνσταντινα η δημοσιογραφος Λενα Διβανη στους Πρωταγωνιστες, το οποιο παραθετω αυτουσιο. Διαβαστε την ιστορια της και αν κρινετε οτι εχει μεσα αληθεια, αν νιωσετε οτι πρεπει επιτελους η δικαιοσυνη να κανει σωστη και ενδελεχη ερευνα και να πληρωσουν ΟΛΟΙ οι ενοχοι και οχι επιλεκτικα...τοτε προωθηστε το οπως μπορειτε...

Η απόφαση της Κωνσταντίνας
15/06/2010

της Λένας Διβάνη

Πριν κάποιους μήνες πήγα στις γυναικείες φυλακές στον Ελαιώνα της Θήβας- ναι, καλά θυμόσαστε: αυτές που είχαν «καεί» από τις κρατούμενες όταν βρέθηκε νεκρή μια συγκρατούμενή τους που σήκωσε κεφάλι διαμαρτυρόμενη για τον απάνθρωπο τρόπο που έψαχναν μέσα στα γεννητικά τους όργανα για ναρκωτικά. Στις φυλακές αυτές βρέθηκαν μερικοί αγαπητικοί άνθρωποι όπως ο Κλήμης που ξεκίνησε μια λέσχη ανάγνωσης στο πλαίσιο του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας που λειτουργεί μέσα στις φυλακές. Με κάλεσαν και πήγα. Ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου. Μπήκα σε μια λαγότρυπα που μου άνοιξε ένα διάδρομο προς την σκοτεινή πλευρά της ζωής (που μοιάζει τρομακτικά με τη λεγόμενη φωτεινή, αλλά ανάποδα). Βρέθηκα σε ένα μακρύ τραπέζι περιτριγυρισμένη από πλάσματα ενός παράλληλου σύμπαντος όπου δε ρωτάς ποτέ γιατί και πως κατέληξαν εκεί. Η μοίρα τις σημάδεψε σα μοσχάρια στο κούτελο κι αυτό φτάνει. Άλλες είχαν κρατήσει τα σουσούμια της καθημερινότητας. Άλλες ήταν αιχμηρές σαν εκείνο το μαχαίρι του Καββαδία. Άλλες μωρά, εικοσάχρονα καταδικασμένα ισόβια, ΙΣΟΒΙΑ! Άλλες με δικά τους μωρά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν μέσα στη φυλακή σαν κάτι φυτά σε ανήλιαγα μπαλκονάκια στα Πατήσια.

Άρχισαν κοιτάζοντάς με με μισό μάτι (τι θέλει αυτή τώρα; Να πουλήσει μούρη; Να πουλήσει βιβλία; Να πουλήσει λίγη φτηνή συμπόνια; Έχουν πήξει από φτηνή συμπόνια, δεν θέλουν άλλη). Μετά από δυο ώρες είχαμε πάρει όλες φωτιά. Οι λάμες στόμωσαν, τα μάτια μίλησαν πιο εύγλωττα από τα στόματα και αποφάνθηκαν. Είχαμε συνδεθεί κατά ένα τρόπο, αμετάκλητα. Δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο αλλά βρίσκουν τρόπο: Μου στέλνουν γραπτά, μου στέλνουν χαιρετίσματα, μου στέλνουν χαμόγελα. Τους στέλνω λίγο καθαρό αέρα απ' έξω. Τους στέλνω ευχαριστίες που με πήραν απ΄ το χέρι και με πήγαν μια βόλτα στα βαθιά. Τους στέλνω φράσεις. Δεν έχω άλλο όπλο.


Πριν από λίγες μέρες ήρθε στο γραφείο μου μια κοπέλα. Μου συστήθηκε (ήταν αδερφή κρατούμενης) και μου έδωσε ένα φάκελο. Έγραφε: Δεν ξέρω αν με θυμάσαι αλλά εγώ κρατώ στα χέρια μου το αποτύπωμά σου. Τη θυμόμουν, φυσικά τη θυμόμουν. Η κρατούμενη Γωγώ Παπαργυρίου 39 ετών, έγκλειστη 6 ετών, μια από τις γλυκύτερες φάτσες εκείνης της μάζωξης γύρω απ΄το τραπέζι. Κάντε κάτι, μου είπε η αδερφή της. Διαβάστε και κάντε κάτι, σας παρακαλεί. Όταν έφυγαν οι φοιτητές μου άνοιξα το γράμμα. Ήταν παχύ, πάνω από είκοσι σελίδες. Βροχή από λέξεις. Στη φυλακή έχεις χρόνο, ξέρετε πόσο φονικό είναι αυτό, οι διακοπές έχουν σκοτώσει πολύ κόσμο, φανταστείτε τα ισόβια. Άρχισα να διαβάζω περιμένοντας κάποιο δικό της αίτημα (ένα βιβλίο, μια εφημερίδα, ποιος ξέρει έλεγα, θα μπορώ να το βρω;) αλλά όχι. Ζητούσε βοήθεια για τη συγκρατούμενη της Κωνσταντίνα Σχίζα. «Έγκλειστη συνεχώς και χωρίς άδεια εξόδου επί 7,5 χρόνια», λέει. «Από τη πρώτη μέρα μου φώτισε τη ζωή», λέει η Γωγώ.


«Ευφυέστατη, πολυσπουδαγμένη, με αδαμάντινο χαρακτήρα (υπογραμμισμένο το αδαμάντινο, για να ξέρετε). Είναι αθώα», λέει. «Είχε δύο εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων και 15 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Μόνο αυτή καταδικάστηκε! Κανένας οικονομικός διευθυντής δεν είναι μέσα –ούτε ο αρμόδιος διαχείρισης κεφαλαίων. Η Κωνσταντίνα ζητούσε λυσσασμένα να ανοίξουν οι λογαριασμοί των υπαλλήλων της και οι δικοί της, να βρουν τη πορεία του χρήματος. Δεν έγινε καμιά έρευνα. Πήρε 17 καταδίκες σε μια μέρα, δεν πήρε ποτέ άδεια και τώρα που ετοιμάζεται να βγει, 17 νέες διώξεις ετοιμάζονται. Απελπίστηκε», λέει η Γωγώ. Κάποιος τη θέλει μέσα. Κάποιος ισχυρός τη θέλει ακυρωμένη. Η Κωνσταντίνα αγωνίστηκε σκληρά για το δίκιο της αλλά δεν μπορεί άλλο. Τις χαιρέτησε και σταμάτησε να τρώει. Δεν είναι απεργία πείνας, λέει η Γωγώ. Απλώς σταμάτησε να τρώει. Θα πεθάνει αλλά θα στείλει ένα σινιάλο στους ανθρώπους ότι δεν παρέδωσε την αξιοπρέπειά της. «Επιτέλους λευτερώθηκα κορίτσια», είπε. Είναι πάνω από 30 μέρες τώρα που δεν παίρνει τροφή. «Κάνε κάτι», παρακάλεσε η Γωγώ, «θα πεθάνει. Μην το κάνεις για μένα. Κάντο για σένα.»


Για μένα το κάνω Γωγώ. Μόνο που είναι λίγο. Λέξεις, λέξεις, κι άλλες λέξεις. Κι εγώ που τις νόμιζα πανίσχυρες τρώω κάθε τόσο μια χαστούκα απ΄την πραγματικότητα και προσγειώνομαι. Όχι δεν είναι πανίσχυρες. Αυτοί είναι. Και η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή!

ΥΓ Δεν ξέρω αν η Κωνσταντίνα είναι ένοχη για όσα την κατηγορούν. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν δεν διαβάσει ολόκληρη τη δικογραφία της. Είναι αδύνατον όμως να μην ανοίξω το μπουκάλι με το γράμμα άμα φτάσει στην ακτή μου...

ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ

Δεν ξερω τι με εκανε να μην μπορω να αφησω το βιβλιο της Μαρινας Πετροπουλου "Το ταγκο της Δαναης". Το αρχισα εχτες στις 8 το απογευμα και το τελειωσα στη 1 μετα τα μεσανυχτα, σχεδον χωρις διακοπη.
Δεν ειναι η ιστορια που με καθηλωσε. Ειναι το κλασικο τριπτυχο Ερωτας-Προδοσια-Καθαρση, οχι κατι το διαφορετικο...
Ειναι ο τροπος που ξετυλιγονται οι χαρακτηρες, με τις ανατροπες και τις αδυναμιες τους.
Ο Οδυσεας...ο μεγαλος γιος της Δαναης, μεσηλικας σχεδον, ευνουχισμενος κατα καποιο τροπο απο την αγαπη μια μητερας που στο προσωπο του εβλεπε τον πατερα του, ευσεβης μα οχι θρησκος, γεματος απο μια καλυμμενη ευαισθησια και τρυφεροτητα και απο ανιδιοτελη αγαπη...ο,τι αγαπησε το αγαπησε για παντα.
Ο Αχιλλεας, ο μικροτερος γιος, ο ερωτυλος επαναστατης, που αλλαζε τις γυναικες σαν τα πουκαμισα, ωσπου πιστεψε πως βρηκε το μεγαλο ερωτα στα αθωα και αδολα ματια μις καστανης φοιτητριας απο την επαρχια. Ο Αχιλλεας που πιστευε πως η επανασταση του ηταν η εκδικηση προς μια αυταρχικη μητερα, ενω στην ουσια δεν αποζητουσε αλλο απο την αποδοχη και τη ζεστασια της.
Ο Μιγκελ, ο Αργεντινος οικονομος που η Δαναη μεγαλωσε και σπουδασε σαν δικο της παιδι. Ερωτευμενος απο μωρο ακομα με ενα απιαστο ονειρο, μια σκια που τον καταδιωκε σε ολη σχεδον την ενηλικη ζωη του, που τον κρατουσε σκλαβο της ανημπορο για καθε αντιδραση. Εγκλωβισμενος σε μια αγαπη αρρωστημενη, αλλα και απολυτα αγνη, μια προσφορα ανιδιοτελη και ολοκληρωτικη.
Η Μαρια, η νεαρη συζυγος του Μιγκελ. Μια ερωτευμενη γυναικα, που βιωνει την αρνηση, την απορριψη και την προδοσια, αλλα καταφερνει ακομα και να αγαπησει τελικα τη γυναικα που το φαντασμα της μπαινει αναμεσα σε κεινη και τον αγαπημενο της, καταφερνει να κανει τον πονο δυναμη και να σταθει πανω και περα απο ολα στυλοβατης του γαμου της.
Η Νανα, η πορνη που εγινε φιλη, συμβουλατορας, αποδεκτης ολης της στοργης της Δαναης, αλλα και αγρυπνο ματι που φυλαγε τους γιους της. Μια δυνατη φιλια, που εμεινε κρυφη για πολλα χρονια, λογω κοινωνικων επιταγων, που ομως αντεξε σε ολες τις δοκιμασιες.
Η Μελινα, το κλασικο κοριτσι απο την επαρχια, που ερωτευτηκε τον πλουσιο γοητευτικο αντρα, εκλεψε την καρδια του με την ευθυτητα και τις αξιες της, μοιραστηκε αναμεσα σε δυο αντρες, εχασε καπου το δρομο της και τα ονειρα της θαμπωμενη απο τη μεγαλη ζωη και στο προσωπο της Δαναης βρηκε αρχικα μια αντιζηλο και στη συνεχεια το μεντορα της, το δρομο της επιστροφης της σε οσα αληθινα αξιζουν.
Το μεγαλο μυστηριο, η πρωταγωνιστρια, αυτος ο χαρακτηρας που με αφησε ωρες ολοκληρες μετα να σκεφτομαι και να αναρρωτιεμαι, το πιο αμφιλεγομενο προσωπο ειναι η Δαναη.
Ποια ειναι τελικα η Δαναη; Απο τη μια, μια γυναικα αδιστακτη, σκληρη επιχειρηματιας, ιντριγκαδορα, υαινα που αρνειται να απογαλακτισει τα παιδια της, με τα οποια τη δενει ενα αδιορατο Οιδιποδειο συμπλεγμα, που γινεται εντονα φανερο μονο μια φορα το χρονο, μεσα απο ενα παθιασμενο Αργεντινικο ταγκο, το "ταγκο της Δαναης". Μια πανεμορφη γυναικα, που η ομορφια αποτελει για εκεινη μεσο και αυτοσκοπο, αρνειται να γερασει και για να επιβεβαιωσει τη θηλυκοτητα της δεν δισταζει να κανει το ο,τιδηποτε, αδιαφορωντας για το ποιον πληγωνει.
Πληγωνει...ομως μηπως πληγωνεται περισσοτερο η ιδια; Γιατι κατω απο το αδιστακτο περιτυλιγμα ξετυλιγεται μια πολυ ευαλωτη και πληγωμενη γυναικα, προδομενη απο τον ερωτα, γεματη ευαισθησιες, μια πανταχου παρουσα μητερα, μια εξαιρετικη φιλη, υπερπροστατευτικη με οσους αγαπαει, αλλα ικανη να τους αγαπαει μεχρι τελους, μια τρυφερη ψυχη, δοτικη, διορατικη και μοναδικα δυνατη. "Καθε μερα ειναι μια αρχη, οχι μια συνεχεια..."
Τι ειναι τελικα η Δαναη; Αγγελος η δαιμονας; Η οπως ολοι μας, ενας συνδυασμος και των δυο, που ομως το παθος της για ζωη, η αναγκη της για ομορφια και η προσπαθεια της να δειχνει ατρωτη δυναμωνουν τις αντιθεσεις;

ΟΜΟΡΦΗ ΜΟΥ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

Κυριακη 6 Ιουνιου 2010, ωρα 19:30. Blue Star Ferries...Πειραιας- Σαντορινη...

Δεν εχω λογια! Μαγευτηκα! Το νησι ειναι μοναδικο σε ομορφια, το τοπιο κοβει την ανασα! Πηγαμε σε μια πολυ καλη εποχη, αφου ο Ιουνιος ειναι ενας μηνας που δεν γινεται ο κακος χαμος απο κοσμο, εχει ομως ακριβως οσο κοσμο πρεπει.

Δεν ξερω τι μου αρεσε περισσοτερο, περα απο την απιστευτη θεα! Τα πλακοστρωτα δρομακια, τα σπιτια πανω στο γκρεμο χτισμενα, η εναλλαγη λευκου και γαλαζιου, τα ομορφα χρωματα, τα παρα πολλα λουλουδια, τα πολυ προσεγμενα μαγαζια; Η μηπως οι πολυ ζεστοι κι ευγενικοι ανθρωποι;

Το δωματιο μας ηταν πολυ ωραιο, η θεα απο το μπαλκονακι εκπληκτικη, το σερβις πολυ καλο, πρωινο στο δωματιο, καθαριοτητα και αλλαγη πετσετων κλπ καθε μερα, η τιμη πραγματικα λογικοτατη!
Κι οσο για αυτα που λενε οτι η Σαντορινη δεν εχει παραλιες και δεν ειναι για μπανιο, δεν ισχυει κατι τετοιο. Εμεις πηγαμε σε πολυ ωραιες παραλιες στο πισω μερος του νησιου και καναμε μπανιο σχεδον καθε μερα.
Ο καιρος ηταν πολυ καλος, αλλα το βραδυ ειχε πολυ κρυο...μα πολυ κρυο! Μονο τα 2 τελευταια βραδια ηταν καπως καλυτερος, πιο ζεστος ο αερας και πιο ηπιος.
Το φαγητο ηταν πολυ ωραιο, εφαγα τοσο πολυ που ουτε ο Νικος δεν το πιστευε οτι μπορουσε το στομαχι μου να χωρεσει τοσο φαγητο! Ευτυχως, ζυγιστηκα χθες και δεν εχω παρει δραμι!!!

Οι ανθρωποι ηταν ζεστοι, ευγενικοι και πολυ χαρουμενοι που ειμαστε Ελληνες, γιατι τετοια εποχη πανε σχεδον αποκλειστικα ξενοι τουριστες. Πολυ εξυπηρετικοι.

Τα χωριουδακια, ειτε παραλιακα ειτε και στην ενδοχωρα ειναι πολυ ομορφα, πολυ προσεγμενα, πολυ γραφικα. Η ιστορια του νησιου ειναι αποτυπωμενη παντου, στα απειρα εκκλησακια, στις εκθεσεις, στα μουσεια, αλλα κυριως στο τοπιο που δεν σε αφηνει λεπτο να ξεχασεις πως ακριβως δημιουργηθηκε ο ομορφος αυτος τοπος!
Οσο για τις τιμες...ΟΚ, λιγο τσιμπημενες, αλλα καμια σχεση με αυτα που ακουγονται περι "φαρμακειου", με μοναδικη εξαιρεση την Οια, διασημη σε ολο τον κοσμο για το ηλιοβασιλεμα της, οπου πραγματικα ειναι πολυ ακριβα ολα, καφε ηπιαμε κι εκανε 6 ΕΥΡΩ ο ενας! Αλλα, εστω κι ετσι, η θεα σε αποζημιωνει και αξιζει να δωσεις μια φορα κατι παραπανω για να το χαρεις! Εξαλλου, γενικα στο νησι, αλλα στην Οια ακομα πιο πολυ, οι ντοπιοι δεν εχουν βασιστει μονο στο ηλιοβασιλεμα και να πουλανε μονο αυτο, εχουν πολυ περιποιημενα τα παντα, οι υπηρεσιες και τα προϊοντα ειναι πολυ καλης ποιοτητας. Στα υπολοιπα μερη, ενδεικτικα αναφερω οτι ο φρεντο εκανε απο 4 εως 4,5 ΕΥΡΩ και για φαγητο πληρωναμε το ζευγαρι περιπου 40 ΕΥΡΩ, τρωγοντας αρκετα καλα. Επομενως, δεν θα ελεγα οτι ηταν και πανακριβα.
Το νησι αυτο ειναι ο Νο 1 προορισμος νεονυμφων στον κοσμο και οχι αδικα! Ειναι μια μοναδικη και αγρια ομορφια, που προσφερεται για απειρες ρομαντικες βολτες, για ονειροποληση με φοντο τα αστερια, ειναι ολο το νησι φτιαγμενο ετσι ωστε να αποπνεει ερωτισμο!
Οπως καταλαβαινετε περασα υπεροχα, βοηθησε φυσικα και το ποσο ευτυχισμενη ημουν οταν πηγα, θα μπορουσα λοιπον να μιλαω για ωρες...αλλα θα σταματησω και θα αφησω να μιλησουν οι φωτογραφιες!

Eros Beach


Κοκκινη Παραλια


Θηρασια (το νησακι απεναντι απο τη Σαντορινη)


Θεα απο τα Φηρα


Οια (αν μεγεθυνετε την εικονα θα δειτε απιστευτα πολυ κοσμο να περιμενει το ηλιοβασιλεμα!!)


Οια - Ηλιοβασιλεμα


Ενα μερος του δωματιου


Η θεα απο το μπαλκονακι μας


Κι ενα ομορφο τραγουδι που μολις προσφατα εμαθα οτι υπαρχει:

5/6/2010

Σαββατο 5 Ιουνιου 2010...παραξενη μερα...ξεκινησε με πολλη βροχη, μπορα κανονικη...κι εγω ειχα πει πως θα ξεκουραστω να ειμαι φρεσκια το βραδυ, αλλα που! Ειχα βλεπετε κλεισει για το παρτυ χωρο ανοικτο καλοκαιρινο και εφαγα τρελλη φρικη! Γι' αυτο θα ξεκινησω με τη γκρινια και θα παω μετα στα ομορφα!
Τελικα σταματησε η βροχη λιγο πριν απο το μεσημερι, αλλα η θερμοκρασια ειχε πεσει αισθητα...επρεπε ολο το μαγαζι να κλεισει με σομπες και με τεντες, δυστυχως, κατι που χαλαγε εντελως την αισθητικη του, αφου βρισκοταν στο roof garden ενος κτιριου και η ολη ουσια ηταν η θεα του σε ολο τον Πειραια και στον εναστρο ουρανο. Χωρια που, ενω το ειχαμε συζητησει πριν το κλεισουμε και με ειχαν διαβεβαιωσει οτι κλεινει ολος ο χωρος με διαφανες τεντες και οτι δεν θα πληρωσω κατι εξτρα για αυτο (αλλωστε δεν θα το εκλεινα αλλιως), τελικα το Σαββατο το πρωι μου ειπαν οτι δεν βρισκουν τεντες για τα πλαϊνα, οτι θα κλεισει μονο ενα μερος και το υπολοιπο με σομπες μανιταρια, το απο πανω ειχε ηδη κλεισει. Φυσικα, τραβαγα τα μαλλια μου, αλλα τι να κανω τελευταια στιγμη; Οταν εφτασα στο κεντρο με το Νικο, ειχαν κανει εντελως λαθος τα τραπεζια, αλλο πλανο, αλλ' αντ' αλλων τα ονοματα, τελικα σηκωσαν τον κοσμο και αλλαξαν τα τραπεζια! Σημειωτεον, υποτιθεται οτι χωρουσε ανετα 200 ατομα, αλλα εμεις ημασταν λιγοτεροι απο 160 και ηταν πολυ στριμωγμενα! Και το κερασακι στην τουρτα; Αντι για τεντες στα πλαϊνα ειχαν κατι ελεεινους μουσαμαδες πιασμενους με συρματα, οι 2 απο τις 10 σομπες δεν δουλευαν και τωρα μου ζητανε να πληρωσω για τις τεντες- που επαναλαμβανω ειχαμε ξεκαθαρισει επανειλημενως οτι δεν θα χρεωθουν- και τις σομπες επιπλεον 1.700 ευρω!!!!! Εξαλλη ειμαι! Τα ευτραπελα που λεγαμε;;...
Ειναι ομως ομορφο πολυ να σ' αγαπουν...δεχτηκα απειρα τηλεφωνηματα απο γνωστους και φιλους που ηθελαν μονο να μου πουν οτι η βροχη ειναι καλοτυχια και οτι οταν βρεχει σ' ενα γαμο το ζευγαρι στεριωνει! Υπεροχο;;;

Απο το μεσημερι και μετα αρχισε να μαζευεται στο σπιτι κοσμος. Πρωτα η αδερφη μου και ο αντρας της, μετα οι κουμπαρουλες μου που ηρθαν πρωτα σε μενα για να πανε μετα απο το γαμπρο, μακιγιεζ, κομμωτριες και σιγα σιγα φιλες και φιλοι, ξαδερφια, συγγενεις. Μπορω να πω με σιγουρια οτι δεν ειχα το παραμικρο αγχος, μες στην τρελλη χαρα ημουν, με το φρεντο μου αγκαλια και τρεις λαλουν και δυο χορευουν!

Ο γαμος ηταν στις 9 μμ στο Μικρολιμανο. Αφου εβαλα το νυφικο μου, εβγαλα φωτογραφιες με ολους μεσα στο σπιτι! Απο αυτες επελεξα καποιες για να σας δειξω, να μοιραστειτε κι εσεις λιγο τη χαρα μου, αφου αυτες του φωτογραφου θα βγουν μετα απο καιρο!
Εφτασα με ελαχιστη παρακαλω καθυστερηση στην εκκλησια και ειδα τοσο μα τοσο κοσμο μαζεμενο, χαμογελαστο, να μας εκφραζει την αγαπη του...πολυ συγκινηθηκα! Η εκκλησια πανεμορφη στολισμενη στα ροζ και στα λευκα, με μικρα κερια και μπουκετακια παντου και λουσμενη στα χρωματα του ηλιοβασιλεματος! Και τοτε ειδα και τον αντρουλη μου, τον ανθρωπο μου, να με κοιταει χαμογελαστος με την ανθοδεσμη στο χερι...κι ελιωσα! Κι ειχα ενα χαμογελο στα χειλη απο τη στιγμη εκεινη που δεν εφευγε με τιποτα! Εκεινο το χαμογελο της αγαπης, του ερωτα και της ολοκληρωσης! Μπορει αυτα σε καποιους να ακουγονται χαζα μετα απο τοσα χρονια σχεσης και 2,5 χρονια συμβιωσης...ομως για μενα δεν ειναι ετσι....ο γαμος δεν ειναι απλα ενα χαρτι, αν το ενιωθα ετσι θα πηγαινα στο δημαρχειο η θα υπεγραφα συμψωνο ελευθερης συμβιωσης. Για μενα ο γαμος ειναι ενας ορκος αγαπης, μια υποσχεση οτι θα κανουμε κι οι δυο ο,τι περναει απο το χερι μας, ο,τι καλυτερο μπορουμε για να κρατησουμε ζωντανη την αγαπη και τη φλογα αναμεσα μας, για να κανουμε ο ενας τον αλλο ευτυχισμενο! Θρησκα ιδιαιτερα δεν ειμαι, αλλα το πιστευω αυτο το μυστηριο, πιστευω στην ευλογια του Θεου μεσα απο το γαμο, πιστευω πως δενει και ολοκληρωνει μια σχεση. Και ηταν ομορφο το μυστηριο πραγματικα...οταν δεν συμμετεχεις δεν το καταλαβαινεις, εγω πηγαινα σε αλλους γαμους και βαριομουν πολυ, ελεγα "αμαν, πως θα το περασω εγω αυτο;"...αλλα δεν ειναι ετσι, σε βαζει το μυστηριο μεσα του, περναει αλλωστε τοσο συντομα, δεν προλαβαινεις να βαρεθεις. Χωρια που ο παππας ηταν απαιχτος! Μεχρι που φωναξε τον κοσμο πιο κοντα για να μας πετυχει καλα με το ρυζι! Για πολυ ρυζι λεμε! Αλλα, εγω που ειμαι κοντη τη γλιτωσα, το εφαγαν οι αλλοι περισσοτερο, χεχε!

Αλλο ενα κομματι που θεωρουσα ελεεινα βαρετο και που τελικα περασε χωρις να το καταλαβω ηταν η χαιρετουρα. Πολυυυυυς κοσμος! Χαρηκα τοσο! Πολλες φορες χαιρεταμε και χαμογελαμε και φανταζει ψευτικο το χαμογελο, το εχω κανει κι εγω, αλλα αυτη τη φορα δεν ηταν ετσι. Ειδαμε κοσμο που ειχαμε πολυ καιρο να δουμε, γνωρισα ανθρωπους που ηθελα πολυ να τους γνωρισω, πηρα κι εδωσα αγκαλιες και φιλια κι ομορφες αληθινες ευχες!

Μετα ο κοσμος αποχωρησε για το παρτυ κι εμεις μειναμε και καναμε μια πολυ ομορφη φωτογραφιση στο Μικρολιμανο, με φοντο τις βαρκουλες! Καλα η φωτογραφος μας κουβαλαει πολλη τρελλα, μεχρι που σταματησε ενα λεοφωρειο με τουριστες και μπηκαμε μεσα να βγαλουμε κι εκει φωτογραφιες!

Φτασαμε επιτελους και στο κεντρο! Αφου εφαγα το σοκ με τα ευτραπελα που λεγαμε πιο πανω, αποφασισα να χαλαρωσω και να το απολαυσω. Αυτη αλλωστε ηταν η βραδια μας, σιγα μη μας τη χαλαγαν, δεν θα το επετρεπε ο Νικος αυτο εξαλλου! Χορεψαμε πολυ, φαγαμε αρκετα- και ομολογουμενως το φαγητο ηταν εξαιρετικο, οι καλεσμενοι μας το ελεγαν συνεχεια πως σε τετοια event δεν εχουν ξαναφαει τοσο καλο φαγητο, ασε η τουρτα παγωτο...μιλαμε κολαση, αφου θελω να παραγγειλω μια για το σπιτι!- δεν ηπιαμε σχεδον καθολου, γιατι δεν προλαβαμε, απο τον κοσμο, το χορο και τις αγκαλιες! Το διαλυσαμε 4:30-5 παρα σχεδον, ουτε πως το καταλαβα πως περασαν οι ωρες! Γενικα, το λεγαμε και με τον καλο μου, κανεις τοσες προετοιμασιες επι μηνες πριν και τελικα η μερα αυτη περναει τοσο γρηγορα που ουτε την καταλαβαινεις!

Βεβαια, εγω δεν τηρησα το εθιμο και το ιδιο πρωι, αφου με ειχαν τοσο αγχωσει με τεντες, σομπες, βροχες κλπ αηδιες, ενω ειχα κοιμηθει στο πατρικο μου, σηκωθηκα και πηγα να πιω καφεδακι με τον αντρουλη μου, να με παρει μια αγκαλιτσα και να με ξε-αγχωσει, οπως μονο αυτος μπορει και οπως το εκανε τελικα!

Γενικα, ηταν μια πολυ ομορφη μερα, γεματη αγαπη, γεματη ομορφες στιγμες!

Μερικες φωτογραφιες απο το σπιτι:

Με τη μανουλα μου:


Με τον μπαμπακο μου:


Με την αδερφουλα μου:


Ολη η οικογενεια:




Με την αδερφουλα και τις πιο αγαπημενες μου ξαδερφες:


Κλεινοντας, θελω να πω οτι νιωθω πολυ ευτυχισμενη, ξερω οτι θα ερθουν δυσκολοι καιροι, αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα την παλεψουμε, ολα θα τα παλεψουμε! Και νιωθω επισης τυχερη που παντρευτηκα τον ανθρωπο που αγαπαω, χωρις κανεναν αλλο λογο, οπου κι αν με βγαλει αυτο!

Το τραγουδακι αυτο το αφιερωνω στη μαμα μου, που το ακουγε κι εκλαιγε:



Και αυτο το τραγουδακι το αφιερωνω σε μενα και το Νικο μου! Ειναι το τραγουδι του γαμου μας, αυτο που χορεψαμε:



Πεταλουδισια, ευτυχισμενα, ερωτευμενα, φιλια!

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Καλημερα! Χαθηκα...οχι τυχαια...
Βρισκομουν για μια εβδομαδα στην υπεροχη Σαντορινη!

Καταρχην να σας πω οτι η νυφη του προηγουμενου ποστ ειμαι εγω! Μετα απο 14 χρονια σχεσης και περιπου 2,5 χρονια συμβιωσης πηραμε την αποφαση με τον καλο μου να ενωσουμε και επισημα τις ζωες μας και να ζητησουμε την ευλογια του Κυριου. Πολυ ομορφη βραδια, στις 5 Ιουνιου, μας τα χαλασε βεβαια ο καιρος καιγιναν καποια ευτραπελα, αλλα τελικα περασαμε υπεροχα!

Κυριακη απογευμα σαλπαραμε για Σαντορινη! Πανεμορφο ρομαντικο μερος και Νο1 προορισμος νεονυμφων παγκοσμιως, οχι αδικα!

Πολλες λεπτομερειες για το γαμο και για τις διακοπες μαζι με φωτογραφιες σε δυο ξεχωριστες αναρτησεις, γιατι εχω πολλα να σας πω...

Το ταξιδι μας και η χαρα μας διακοπηκαν αποτομα και αχαρα ομως...επιστρεψαμε εκτακτως μια μερα νωριτερα, εξαιτιας μιας πραγματικης τραγωδιας! Χασαμε 2 συγγενεις του αντρα μου ξαφνικα, πατερα και γιο...Εγω δεν τους ηξερα καλα, μονο λιγες φορες τους ειχα δει, αλλα γνωριζα πολυ καλα την οικογενεια τους και ο Νικος μου ηταν πολυ δεμενος απο παιδι μαζι τους...Ειναι απιστευτο!Τη μια βδομαδα χορευεις, γλεντας, γελας και την επομενη θρηνεις! Δεν το χωραει κανενος ο νους...Και μαλιστα τοσο αδικα! Δεν εισαι ενταξει...δεν εισαι καθολου ενταξει...
Καλο ταξιδι λοιπον σε εσας που φυγατε τοσο ξαφνικα...Και καλη ανταμωση εκει ψηλα με τους αγαπημενους σας που ειχαν φυγει τα τελευταια χρονια εξισου ξαφνικα...Δωστε τους την αγαπη μας και ελπιζω καποτε να ξαναβρεθουμε...

ΜΑΡΙΑ Η...ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΥΙΖ

Με μεγαλη μου χαρα το Σαββατο γνωρισα απο κοντα στα Hondos Center της Ομονοιας, την γλυκυτατη Μαρια Τζιριτα! Εχω ρουφηξει και τα τρια της βιβλια, μιλαμε καιρο στο μπλογκ και ηθελα παρα πολυ να τη γνωρισω, γιατι μου εβγαζε μια ζεστασια και αμεσοτητα το γραψιμο της. Κατενθουσιαστηκα, γιατι ειναι πολυ ζεστος ανθρωπος, μεσα στο χαμογελο και πολυ πολυ ομορφη, ομορφοτερη και απο τις φωτογραφιες! Ελπιζω πως θα μας ξαναδοθει η ευκαιρια συντομα να τα πουμε και παλι!

Μεγαλη χαρα επισης μου εδωσε που γνωρισα αυτο το εξαιρετικο παιδι, τον Σκρουτζακο και εδωσα και απο κοντα στην μητερα του συγχαρητηρια για την ανατροφη, την ευγενεια και την ηθικη του!

Γνωρισα και μια καινουργια μπλογκοφιλη, την Eva F., με την οποια ελπιζω να τα λεμε πια!

Εδω, ολοι μαζι σε μια φωτο απο το κινητο της Ευας:

Στην παρακατω φωτογραφια τωρα, θα δειτε μια γυναικοπαρεα στα μπουζουκια. Προκειται για ενα bachelor-birthday party. Μηπως μπορειτε απο τη φωτο και απο τις φατσουλες να μαντεψετε ποια ειναι η νυφη;;; Ειναι λιγο θολη βεβαια...Για να σας δω...

Εν τω μεταξυ, θελω να ευχαριστησω πολυ πολυ τη Μαργαριτα Πασχου για το τραγουδακι που μου χαρισε και με αυτην την ομορφη μελωδια να σας ευχηθω καλο απογευμα!

Πεταλουδισια φιλια!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ...

Με ανανδρο τροπο χτυπηθηκε η αποστολη βοηθειας στην πολυπαθη Παλαιστινη! Οι Ισραηλινες αρχες ανοιξαν πυρ με αληθινα μυρομαχικα, εναντι αμαχων σε διεθνη υδατα!!!!!!!!!!
Οι πληροφοριες λενε για 10-16 νεκρους, πολλους τραυματιες, αιχμαλωτους και εναν βαρια τραυματισμενο Ελληνα, που αρνειται να δεχθει περιθαλψη και ζητα να μεταφερθει στην Ελλαδα. Επληγησαν κυριως το Ελληνικο και το Τουρκικο πλοιο!
Την ιδια στιγμη η αντιδραση της Ελληνικης κυβερνησης ειναι ανυπαρκτη, συνεχιζει τις πολεμικες ασκησεις απο κοινου με Ισραηλινες δυναμεις και μας θυμιζει για αλλη μια φορα ποσο ξεπουλημενη ειναι! Ειμαστε μονοι μας παιδια! Παρτε το χαμπαρι! Αυτοι δεν υπαρχουν, παρακαμψτε τους!

Σημερα 7 μμ συγκεντρωση εξω απο την Ιραηλινη πρεσβεια. Να απαιτησουμε την απελευθερωση τψν αιχμαλωτων και την παυση των ασκησεων!
Κακοποιουνται συμπολιτες και συνανθρωποι μας αυτη τη στιγμη, επειδη δεν θελησαν να συμμορφωθουν με τις εντολες του Ισραηλ! Και επαναλαμβανω...σε ΔΙΕΘΝΗ ΥΔΑΤΑ, 80 μιλια εξω απο τα εθνικα υδατα του Ισραηλ! Προκειται για καταφορη παραβιαση του Διεθνους δικαιου και δεν μιλαει κανεις! Ως ποτε;;;;;

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΑΠΗ!

Ξεκίνησε από το Κερατσίνι πριν από λίγες ημέρες το καράβι που θα μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, στην πολύπαθη Παλαιστίνη.

Δεκατέσσερεις μήνες μετά την πρώτη αποστολή στη Γάζα, μια δεύτερη, μεγαλύτερη και πιο ελπιδοφόρα ξεκινά. Στόχος των μελών της αποστολής δεν είναι μόνο να παράσχουν βασικά αγαθά επιβίωσης και φάρμακα στους Παλαιστινίους που πραγματικά υποφέρουν από τον Ισραηλινό αποκλεισμό, τον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ Ισραηλινό αποκλεισμό από τους "εκλεκτούς του Θεού"... (αλήθεια ο Θεός τι να λέει για όλα αυτά; ο Θεός που σαν υπέρτατο αγαθό έχει την ανθρώπινη ζωή; άστο...ρητορικό το ερώτημα, στο όνομα της θρησκείας έχουν γίνει τα χειρότερα εγκλήματα...). Βασικότερος στόχος είναι η διαμαρτυρία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την κατάφορη παραβίασή τους, για τη στέρηση των βασικών δικαιωμάτων της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης, της τροφής, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, της ποιότητας ζωής των παιδιών, της ζωής της ίδιας. Μια στέρηση που όχι μόνο δεν καταγγέλεται από τους ισχυρούς της γης, αλλά μάλλον χαιρετίζεται, αφού πίσω βρίσκεται η υπερδύναμη του Ισραήλ...

Πολλοί όμως έχουν θορυβηθεί από αυτήν την κίνηση. Καθόλου τυχαία δεν έχει προβληθεί από τα ΜΜΕ ούτε στην Ελλάδα ούτε και παγκοσμίως φαντάζομαι! Θορυβούνται και φοβούνται τη δύναμη της ανθρώπινης αντίδρασης και αντίστασης, της παγκόσμιας τελικά κατακραυγής.

Ακόμα καλά καλά δεν εχει ξεκινήσει το ταξίδι και ήδη οι Ισραηλινές αρχές έστειλαν μέσω εκπροσώπου τους μήνυμα στο καραβάνι, λέγοντας πως αναγνωρίζουν τις καλές προθέσεις των μελών και ζητώντας τους να παραδώσουν την ανθρωπιστική βοήθεια, με την υπόσχεση πως μέσω Ερυθρού Σταυρού θα παραδοθεί στους Παλαιστίνιους. Η απάντηση φυσικά ήταν άμεση και αρνητική. Ευθαρσώς δήλωσαν πως η αποστολή αυτή δεν έχει χαρακτήρα ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σκληρή και άμεση ήταν και η ανταπάντηση των Ισραηλινών αρχών: "Εφόσον αρνείστε να συμμορφωθείτε, θα σας αντιμετωπίσουμε ως διεθνείς τρομοκράτες που έρχονται να ενωθούν με τους τρομοκράτες της περιοχής που τελεί υπό κατοχή"!

'Οπως καταλαβαίνετε, το παιχνίδι έχει παραχοντρύνει...κι είμαστε ακόμα στην αρχή. Αυτοί οι άνθρωποι, που άφησαν την καθημερινότητά τους και πήραν μέρος σε ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και την ακεραιότητά τους για τα ιδανικά τους, για να αντισταθούν! Είναι ήρωες, αφανείς προς το παρόν, φωτεινά παραδείγματα για την αγάπη και την αλληλεγγύη. Ας μην τους αφήσουμε στην αφάνεια. Ας σταθούμε δίπλα τους, αφού δεν μπορέσαμε να είμαστε εκεί. Ας φωνάξουμε για αυτούς, ας τους προστατεύσουμε, ας τους στηρίξουμε ψυχολογικά, έστω με μια καλή κουβέντα. Το διαδίκτυο είναι ένας ζωντανός οργανισμός και αυτή είναι ακόμα μια ευκαιρία να χρησιμοποιηθεί για να αναδείξουμε τη δύναμη της ενότητας και της ανθρώπινης θέλησης, όσο μπορεί ο καθένας. Διαδώστε το, επικοινωνείστε το, ας το κάνουμε να φτάσει ως την άκρη της γης! Ας γράψουμε επιστολές στους προέδρους ανά τον κόσμο, στην Ισραηλινή κυβέρνηση, στον ΟΗΕ, ας μεταδίδουμε συνεχώς κάθε εξέλιξη που θα πέσει στην αντίληψή μας.

Λειτουργεί και μπλογκ της Ελληνικής αποστολής, όπου ένα διαδικτυακό καράβι μας ταξιδεύει πλάι στο αληθινό. Βάλτε το στο blogroll σας, διαβάστε, ενημερωθείτε, αφήστε ένα ζεστό σχόλιο, το έχουν τόσο ανάγκη! Μέσα στο μπλογκ λειτουργεί και διαδικτυακή τηλεόραση, με live μεταδόσεις και χάρτης που μπορούμε ανά πάσα στιγμή να δούμε την πορεία του καραβανιού.

Απλώστε τη φωνή της αγάπης πέρα από κάθε σύνορο, να φτάσει όσο πιο μακρυά και όσο πιο ψηλά μπορεί! ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΥΠΟΘΗΚΗ!!!

30!!!

Ειναι αραγε πολλα; Ειναι ισως λιγα;

Ηταν Μαίος του 1980. 22 Μαιου, στην καρδια της ανοιξης. Σε ενα μαιευτηριο της Αθηνας, ακουστηκε το πρωτο κλαμα απο ενα κοριτσι τοσο μα τοσο μικροσκοπικο, που εμοιαζε με ψευτικο! Η μεγαλη αδερφη της, 7 χρονων τοτε, περιμενε με ανυπομονησια να δει το αδερφακι που τοσο επιμονα ζηταγε εδω και χρονια απο τους γονεις της. Μολις το ειδε, αρχισε να φωναζει "αυτο δεν ειναι μωρο, αυτο ειναι ποντικι, ειναι πολυ μικρο, δεν το θελω, να το στειλετε πισω!!" Που να ηξερε οτι με αυτα τα λογια θα ξεκινουσε μια απο τις σταθεροτερες και πιο δυνατες- αν οχι η δυνατοτερη- σχεσεις στη ζωη της! Μια τεραστια αγαπη!

Υπαρχει μια φωτογραφια της μητερας, να θηλαζει και να κοιταζει με λατρεια αυτο το μωρο, που εμελλε πολυ να την ταλαιπωρησει με τη φιλασθενεια του και την αρνηση να φαει σαν παιδι, με το πεισμα και τον ασυμβιβαστο χαρακτηρα του μεγαλωνοντας.

Υπαρχουν κι αλλες φωτογραφιες, με ενα μωρο που φαινεται χοντρο και θες να του τσιμπησεις τα μαγουλα. Που να 'ξερες καημενε μου οτι ολο μαγουλα ηταν! Οτι ηταν τοσο αδυνατο που του φοραγαν 3-4 φορμακια για να δειχνει καπως φυσιολογικο! Κι ας εβγαζε την μπεμπελη!

Καπως ετσι αρχισε η δικη μου ιστορια, το ταξιδι μου πανω σε αυτον τον κοσμο, για οσο το σωμα μου φιλοξενει την ψυχη μου. Απο τοτε περασαν 30 ολοκληρα χρονια! Μου φαινονται πολλα στο ακουσμα του αριθμου...η αληθεια ειναι πως μοιαζει σαν να περασε μονο ενα λεπτο, μια ανασα...με φοβιζει ο τροπος που περναει ο χρονος...τοσο υπουλα και τοσο αμειλικτα...

Στα 30 μου χρονια εχω εναν απολογισμο αρκετα πλουσιο σε εμπειριες, πολυ δυνατο σε συναισθηματα. Ειχα την τυχη να κανω λαθη που μου εδωσαν γνωση και ειχα την ευτυχια να ζησω και να ζω διπλα σε ανθρωπους που με αγαπουν πολυ και με στηριζουν σε ο,τι κανω. Η ζωη μου αλλαξε απο τοτε που γνωριστηκε η Χριστινα με την Πεταλουδα...η μαλλον οχι...απο τοτε που η Χριστινα αφησε την Πεταλουδα μεσα της ελευθερη...Και τωρα νιωθω ακομα πιο γεματη απο εμπειριες, συναισθηματα και μια καποια γνωση...

Στα 30 μου χρονια ξεκιναω εναν καινουργιο δρομο στη ζωη μου, ενα μονοπατι που παιρνω με πολλη χαρα και πολλη αγαπη...οπου κι αν οδηγησει...αλλα αυτο ειναι μια ξεχωριστη αναρτηση...

Στα 30 μου χρονια εχω πιο πολλα καλα να θυμαμαι παρα ασχημα κι εχω να πω ενα τεραστιο ευχαριστω για ολη την αγαπη που εχω εισπραξει! Πραγματικα, νομιζω χωρις την αγαπη αυτη, θα ημουν ενας τελειως διαφορετικος ανθρωπος! Και ξερω οτι δεν ειμαι ευκολος ανθρωπος, ειμαι πολυ επιμονη, σπαστικη, εκνευριστικη και πεισματαρα...αλλα ειμαι αληθινη! Και μονο μεσα απο τα ματια αυτων που σε αγαπανε για ο,τι εισαι, χωρις να θελουν να σε αλλαξουν, μπορεις να δεις κι εσυ με αγαπη τον εαυτο σου και να τολμησεις να εισαι αληθινη!

Παρολο που τρομαζω με την σκεψη των 30, πανικοβαλλομαι εινα η αληθεια, η πρωτη λεξη που μου ερχεται στο νου για να περιγραψω τη ζωη μου ειναι μια: ΕΥΛΟΓΙΑ!
Αυτο νιωθω! Με ολα τα ασχημα και ολα τα λαθη, με ολο τον πονο και τις αναποδιες (και μπορω να πω πως δεν ειναι διολου λιγα), νιωθω ευλογημενη για τους ανθρωπους που γνωρισα, για οσους εφυγαν και οσους εμειναν, για ολα οσα εχω ζησει και για οσα ακομα ονειρευομαι! Ευλογημενη που ποτε δεν ενιωσα απολυτως...φυσιολογικη!

Σας ευχαριστω κι εσας, φιλοι μου διαδικτυακοι, μα αληθινοι, για την παρεα σας και την εκτιμηση σας, για τον καλο λογο στα δυσκολα, για τη χαρα που μοιραζεστε μαζι μου...
Ελπιζω μονο να συνεχισω το ταξιδι μου με την ιδια ευλογια, αγαπη κι ελευθερια! Μου ευχομαι λοιπον, χρονια καλα, οσα κι αν ειναι! Χρονια αληθινα και χρονια δημιουργικα!

Ανυπομονω για την εκπληξη που μου ετοιμαζουν οι φιλες μου αυριο για να γιορτασουμε τα γενεθλια μου, αλλα και κατι αλλο πολυ σημαντικο!

Ανυπομονω και για οσα θα ερθουν συντομα...

Εν τω μεταξυ, κεραστειτε παρακαλω!



Με λιγο μελαγχολικη διαθεση...αλλα με υπεροχα λογια!



Πεταλουδισια φιλια!