24 DAYS' CHALLENGE # 10:ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ και ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

Αλλη λεξη ειχα αρχικα επιλεξει, ομως τις τελευταιες μερες εχω εντονα προβληματιστει γυρω απο το θεμα της κριτικης σκεψης, της κοινης λογικης, της κατακερματισμενης μας παιδειας, της ελλειψης ενασχολησης απο την οικογενεια και της απιστευτης ζημιας που ολα αυτα προκαλουν στα παιδια, στους αυριανους νεους, στους πολιτες του μελλοντος. Ζημια που σε αρκετους τομεις πιστευω οτι γινεται εσκεμμενα.
Τι ειναι λοιπον η κριτικη σκεψη και η κοινη λογικη; Ειναι κατι που υπαρχει στο γεννετικο μας κωδικα η ενα επικτητο χαρακτηριστικο; "Εν αρχη ην ο λογος", δηλαδη η λογικη, δηλαδη η σκεψη. Εξ' ορισμου η σκεψη ειναι οντως στο DNA μας, καθως ειμαστε τα μοναδικα -η ετσι θελουμε να πιστευουμε, αλλα αυτο ειναι αλλη συζητηση- ελλογα ζωα. Ομως φτανει αυτο; Δεν ειναι και η κοινη λογικη, η κριτικη σκεψη ενα χαρακτηριστικο που οπως καθε αλλο χρειαζεται καλλιεργεια για να ανθισει και να αναδειχθει;
Καταρχας να ξεκαθαρισουμε οτι η κριτικη σκεψη δεν εχει καμια απολυτως σχεση με την εξυπναδα.
Αφορμη στους προβληματισμους μου σταθηκαν καποια περιστατικα που αντιμετωπισα και αντιμετωπιζω τα τελευταια χρονια διαρκως στην ταξη, κατα τη διαρκεια της διδασκαλιας. Αναφερω ενδεικτικα καποια παραδειγματα.

Παραδειγμα 1
Ζηταω απο τους μαθητες να συγκεντρωσουν υλικο απο το διαδικτυο για να κανουμε μια εργασια ομαδικη την οποια θα δουλευουμε ως τα Χριστουγεννα. Η αντιδραση τους ειναι μεν θετικη, αλλα μετα κατακλυζομαι απο ερωτησεις του τυπου "και που θα ψαξουμε;" "και πως θα ξερω κυρια οτι αυτο που βρηκα ειναι σχετικο;" "δηλαδη να αντιγραψω τις πληροφοριες που θα βρω στο ιντερνετ;" "δηλαδη κυρια να το φερω αυριο;"!!!

Παραδειγμα 2
Εξηγω στους μαθητες οτι θα χρησιμοποιουμε την μια μερα καποια βιβλια και την επομενη μερα αλλα βιβλια, οποτε σημερα που δεν θα χρειαστουμε τα μισα βιβλια, μπορουν να τα βαλουν μεσα. Κι ακολουθουν οι αποριες "δηλαδη, δεν θα τα φερνουμε ολα καθε φορα;", "δηλαδη κυρια ποια βιβλια να βαλω μεσα;", "να βαλω και το τετραδιο μεσα; να βαλω και το στυλο;"!!!

Παραδειγμα 3ο
Η ασκηση ζηταει απο τους μαθητες να περιγραψουν το κατοικιδιο τους, να πουν τι ειναι, πως το λενε, τι τρωει και τι ικανοτητες εχει. Ακολουθουν οι εξης ενστασεις, δειγμα ξεκαθαρο οτι δεν εμαθαν ποτε να χρησιμοποιουν τη φαντασια τους: "εγω δεν εχω κατοικιδιο;" "κυρια εμενα ο σκυλος μου δεν μπορει να κανει τιποτα, δεν εχει ικανοτητες"!!!

Οι παραπανω διαλογοι εχουν γινει σε ταξεις Αγγλικων και αφορουν σπουδαστες ηλικιας 10-13 ετων.
Και σας διαβεβαιω οτι τα παιδια αυτα ειναι ΠΑΝΕΞΥΠΝΑ!
Κι αναρρωτιεμαι εγω η αδαης.. στο σχολειο τι τους μαθαινουν;
Γιατι σιγουρα δεν τους μαθαινουν να σκεφτονται!
Γιατι σιγουρα δεν τους εχουν καν αγγιξει με εννοιες οπως η κριτικη σκεψη και η κοινη λογικη!
Γιατι εχουν ηδη βουλιαξει την φαντασια τους που ειναι εμφυτο χαρακτηριστικο στα παιδια!

Κι αν αυτα συμβαινουν στο δημοτικο, που ειναι η βαση, στο γυμνασιο και στο λυκειο που ολα γερνουν προς τις Πανελληνιες κι αυτο το απαραδεκτο συστημα παπαγαλιας, ποσο χειροτερα ειναι;

Τελικα, αλλος επρεπε να ειναι ο τιτλος της αναρτησης. ΚΟΝΣΕΡΒΟΠΟΙΗΣΗ!
Αυτο ειναι το ζητουμενο! Ανθρωποι ρομποτ, που δεν εχουν ικανοτητα να κρινουν, που δεν μπορουν να σκεφτουν, που μπορουν μονο και αποκλειστικα να ακολουθουν οδηγιες! Αυτο το τελευταιο κυριως! Αυτο παρατηρω. Αν δωσω οδηγιες βημα προς βημα μπορουν να κανουν ολοσωστα και την πιο δυσκολη για το επιπεδο τους ασκηση. Αν ζητησω να πανε ενα βημα παραπερα και να κανουν κατι μονα τους κολλαει το συμπαν! Ειναι κατι που αντιμετωπιζω πολυ εντονα τα τελευταια χρονια και το δουλευω παρα πολυ με τα παιδια, οσο μου δινει τη δυνατοτητα το στενο πλαισιο των λιγων ωρων που διδασκω την ξενη γλωσσα.
Η ελλειψη αυτη στο σχολειο ειναι τραγικη! Αλλα η ελλειψη αυτη στην οικογενεια ειναι τραγικοτερη.
Ο περιορισμενος χρονος δεν ειναι δικαιολογια. Επιτρεπουμε να μετατρεπουν τα παιδια μας σε ρομποτ. Επιτρεπουμε να δηλητηριαζουν τις παιδικες τους ψυχες κανοντας τες να χασουν την επιτομη της παιδικοτητας τους, τη φαντασια και τη δημιουργικοτητα.
Δημιουργουμε ενα μελλον χωρις κριτικη σκεψη, χωρις κοινη λογικη. Και δεν ειναι τυχαιο που 9 στα 10 απο τα παιδια που παρουσιαζουν τετοιες ελλειψεις ειναι παιδια που δεν διαβαζουν τιποτα εξωσχολικο. Και δεν ειναι τυχαιο που οι "απο πανω" φοβουνται την κριτικη σκεψη...
Αλλα κι αυτοι οι γονεις τι να σου κανουν. Πως να διδαξεις κατι που δεν το κατεχεις; Σαμπως εχουν οι ιδιοι κοινη λογικη και κριτικη σκεψη; Αν ειχαν, αν ειχαμε ως πολιτες και ως κοινωνια θα φταναμε ποτε εδω που ειμαστε τωρα;


Η αναρτηση αποτελει μερος της συμμετοχης μου στο παιχνιδι 24 days' challenge του blog myStick land και συμμετεχουν τα εξης ιστολογια:

confusedmindblog

mytripssonblog

everydayhappyhome

mystickland

Η ζωή είναι ωραία

Μια αναπνοή  

Butterfly's world 

24 DAYS' CHALLENGE # 9:ΙΧΝΗ

Ιχνη που αφηνουν δυο κοκκινα χειλη σε τσιγαρο σβησμενο. Ιχνη απο πατημασιες σε βρεγμενο χωμα. Αυτα τα ιχνη τα τοσο προσωπικα, τοσο ιδιαιτερα που τα αναζητας καθε φεγγαρολουστη νυχτα. Που ταυτοχρονα κανεις να φυγεις, να τρεξεις για να μη σε ξαναβρουν.
Κι ομως, παλι στα ιδια μονοπατια θα πατησεις, πανω στα ιδια ιχνη θα βαλεις τις φτερνες σου, στις ιδιες θαλασσες θα βρεξεις τα μαλλια σου. Γιατι ειν' τα ιχνη μεσα στην ψυχη σου χαραγμενα κι ο δρομος γεμισε απο αρωμα γιασεμιου, προκλητικο, μαγευτικο, αδυνατον να αντθισταθεις. Ιχνη που αφησε η μοιρα στο κορμι σου, χωρις εσυ να τα οριζεις, χωρις να τα διαλεξεις, σε διαλεξαν εκεινα. Κι αν κατι τελικα σου εμεινε για να επιλεξεις, αυτο ειναι ενα και μοναδικο. Τα ιχνη που θα αφησεις φευγοντας εσυ σ' αυτο τον κοσμο θα ειναι ιχνη απο περπατημα λεβεντικο, βαρυ, παληκαρισιο; Γεματο αισθηματα κι ανταλλαγες;
Η θα ειναι απο βηματα αραχνοϋφαντα στην αμμο, που σχεδον ιπτανται και ο πρωτος φθινοπωρινος ανεμος θα τα σαρωσει, θα τα εξαφανισει, κανοντας να μοιαζει πως δεν περασες ποτε απο εδω, πως χαθηκαν τα ιχνη σου μαζι με σενα;


Η αναρτηση αποτελει μερος της συμμετοχης μου στο παιχνιδι 24 days' challenge του blog myStick land και συμμετεχουν τα εξης ιστολογια:

confusedmindblog

mytripssonblog

everydayhappyhome

mystickland

Η ζωή είναι ωραία

Μια αναπνοή  

Butterfly's world 

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Καλησπερα και καλη εβδομαδα!
Με αφορμη τα σχολια και τις συζητησεις σχετικα με την προηγουμενη αναρτηση μου, θελω να παρατηρησω καποια πραγματα.
Η αναρτηση αφορουσε πολλα πραγματα κι ομως αυτο που τελικα κυριαρχησε ειναι το θεμα της ΕΡΤ, λογικο εν μερει αφου ειναι το πιο επικαιρο και αυτο που μας καιει. Ομως, στην ουσια, αυτο που ηθελα να θιξω ειναι η λαθος νοοτροπιας μας, η ελλειψη αλληλεγγυης, συντονισμου, αξιοπρεπειας και κοινης λογικης. Αυτη τη στιγμη βλεπουμε το δεντρο και χανουμε το δασος, την ωρα που στον κοσμο συμβαινουν κοσμογονικα γεγονοτα, που ισως εμεις οχι απλα να μην τα κανουμε ποτε, αλλα ισως και ουτε καν να τα σκεφτουμε.
Σε αυτον τον κοσμο, οχι σε καποιον αλλο, υπαρχουν ανθρωποι που αυτοκτονουν απο ευθιξια! (6 αστυνομικοι αυτοκτονησαν επειδη τους κατηγορουσαν για υπερβολικη χρηση βιας). Στη χωρα μας, η λεξη ευθιξια εχει μαλλον διαγραφει απο το λεξιλογιο τοσο των πολιτικων οσο και γενικοτερα των ιθυνοντων προσωπων που κατεχουν την οποιαδηποτε θεση ισχυος.
Σε αυτον τον κοσμο, οχι σε καποιον αλλο, οχι σε μια αλλη διασταση, οπαδοι ορκισμενων εχθρων, κατι αντιστοιχο δηλαδη με ΠΑΟ και Ολυμπιακο, κατεβαινουν αδερφωμενοι στις διαδηλωσεις(οι οπαδοι δυο ορκισμενων εχθρων του Τουρκικου ποδοσφαιρου κατεβαιναν αγκαλια στις διαδηλωσεις λεγοντας "εδω δεν εχει να κανει με ομαδες, εδω ειναι η πατριδα μας και ειναι κοινη"). Υπαρχει εστω και μια πιθανοτητα στο εκατομμυριο οι Ελληνες φανατικοι οπαδοι, αυτοι ναι που μαχαιρωνονται και πετροβολουνται για μια ομαδα -πιο καμμενος πεθαινεις!- να κατεβουν αδελφωμενοι; Εδω δεν μπορουμε ουτε μια κοινη διαδηλωση να κανουμε σαν πολιτες, αλλη διαδηλωση κανει το ΠΑΜΕ και αλλη οι υπολοιποι διαδηλωτες, κοιτανε μαλιστα να μην συναντηθουν καν! Τοσο στοκοι! Ακρυλικοι...
Στον ιδιο κοσμο, σε αυτον που πολλες μαμαδες προτρεπουν τα παιδακια τους να μην κανουν παρεα με τα παιδια των μεταναστων, παιρνουμε μαθηματα πατριωτισμου απο μια αλλη μανα. (Πατριωτισμος ειναι να απομακρυνεις τα παιδια απο το δρομο, να τους δινεις μια ευκαιρια, αυτο ειναι πατριωτισμος!")
Ταυτοχρονα, στον ιδιο κοσμο, οχι στο μικροκοσμο μας, στον αλλο τον πραγματικο, οι Ελληνες δημοσιογραφοι εκπλησσονται και αηδιαζουν με την αστυνομικη βια! Οχι στην Ελλαδα ομως, στην Τουρκια. Οι ιδιοι δημοσιοκαφροι που αποσιωπουν την αστυνομικη βια στη χωρα μας, συγκαλυπτουν η και επικροτουν συχνα αυτα τα φαινομενα, οι ιδιοι που περιεφεραν απο καναλι σε καναλι τις φωτογραφιες των πρησμενων απο το ξυλο ληστων της τραπεζας, χωρις καμια λογοκρισια η καμια ντροπη! Κι εμεις ακομα δεν τους εχουμε παρει με τις πετρες, ακομα βλεπουμε -αρκετοι εστω- τις ειδησεις τους, διαβαζουμε τις φυλλαδες τους!
Κι ετσι φτανουμε και στην ΕΡΤ. Ενας οργανισμος τιγκα στην σπαταλη, τους διορισμους, τη διαφθορα ενδεχομενως. Ομως και το μονο καναλι που προσφερει εστω λιγη ποιοτητα, που κανει τη διαφορα, που οσο παραδοξο κι αν ακουγεται παρεχει καποια αντικειμενικοτητα στην ενημερωση. Δεν ειναι το λιγοτερο οξυμωρο να κλεινει η κρατικη τηλεοραση και να παραμενουν ανοιχτα τα καναλια που δεν εχουν αδεια λειτουργιας, που εκπεμπουν παρανομα, αλλα. - ω ποια τυχη;- ακολουθουν τη γραμμη της κυβερνησης, υποστηριζουν με σθενος τις μεταρρυθμισεις, που ουτως η αλλως δεν τα αγγιζουν;
Ενδεχομενως η ΕΡΤ να επρεπε να κλεισει. Ενδεχομενως να εχει φτασει σε τετοιο σημειο που να μην υπαρχει αλλος δρομος. Ομως, εξυγιανση δεν μπορει να κανει καποιος πχ στα χερια του και να αφησει τη γαγγραινα να φαει τα ποδια του. Η θα τα εξυγιανεις ολα η τιποτα! Η θα κλεισεις ολους τους παρανομους σταθμους, θα βαλεις στη φυλακη ολους φοροφυγαδες και μετα θα προχωρησεις και στο να τα βαλεις με τα μεγαλα συμφεροντα των γνωστων οικογενειων, η αν δεν εχεις τα αρχιδια να τα κανεις ολα, αστο μην κανεις τιποτα! Ο τροπος που εκλεισε η ΕΡΤ παραπεμπει σε δικτατορια. Και αυτο συνεβη γιατι ΕΜΕΙΣ επιτρεψαμε εδω και πολλα χρονια και κυριως τα τελευταια χρονια να μας αντιμετωπιζουν σαν ηλιθια και πειθηνια ρομποτακια. Απωλεσαμε καθε κοινη λογικη και τωρα ζηταμε τι; Ουτε καν ειμαστε ετοιμοι να επανεξετασουμε τις μεθοδους μας! Νομιζουμε ακομα οτι με μια απεργια η μια διαδηλωση μερικων ημερων κατι θα πετυχουμε! Τα 3 σημεια που προτεινα για να αντισταθουμε, εκτος απο το οτι οντως εχουν δυσκολια και θελουν χρονο και συντονισμο,  εμπεριειχαν και μια δοση ειρωνιας, σαρκασμου. Γιατι απλα ξερω οτι κανεις, μα κανεις δεν θα μπει στον κοπο να τα εφαρμοσει. Και δεν εννοω οτι ειναι ολοσωστα η οτι εχω βρει εγω το κλειδι για να αντισταθουμε στο κατεστημενο, καθε αλλο, ψαχνομαι και ψαχνω. Εννοω οτι θελουμε αλλαγη, χωρις αλλαγες. Θελουμε αντισταση χωρις κοπο και αποτελεσματα χωρις προσπαθεια, χωρις υπομονη. Η ΕΡΤ ειναι απλα το κερασακι στην τουρτα. Οι αυτοκτονιες αυξανονται, οι ανεργοι πληθαινουν και ολα αυτα αντι να μας ενωσουν μας διχαζουν σε παραταξεις... Πραγματικα, αρχιζω να πιστευω πως δεν υπαρχει σωτηρια, πως ολα οσα παθαινουμε μας αξιζουν, πως δεν ειμαστε ικανοι -α πληθυντικο επιτηδες, δεν βγαζω την ουρα μου απο εξω!- να ανατρεψουμε ολη αυτη την πλυση εγκεφαλου που δεχομαστε χρονια τωρα, εχω αρχισει και πιστευω πως μας βλεπουν σαν ηλιθια και πειθηνια ρομποτακια... επειδη ειμαστε!
Over and out...σχεδον με δακρυα στα ματια...

ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ, ΝΤΡΑΠΗΚΑ, ΑΗΔΙΑΣΑ, ΣΙΧΑΘΗΚΑ...

Ποσος καιρος παει απο την τελευταια φορα που ασχοληθηκα με τα κοινωνικα, πολιτικα, ηθικα μεσα απο αυτο εδω το μπλογκοσπιτο; Καμποσος αληθεια... Ειναι καιρος που σωπαινω, στεκομαι απλα σαν παρατηρητης, προσπαθω να βλεπω τα πραγματα σαν να μην με αφορουν αμεσα, αντικειμενικα, να υποθετω πως ειμαι εξω απο τις καταστασεις κι απλα τις παρακολουθω. Κι ειναι αληθεια πως ετσι, κοιτωντας απλα τις ανθρπωπινες συμπεριφορες μαθαινεις πολλα... ισως λιγο περισσοτερα απο οσα πραγματικα θελεις να ξερεις...
Αυτο το διαστημα της σιωπης πολλα συναισθηματα με αγκαλιασαν, φουντωσαν μεσα μου, κοπασαν και παλι απο την αρχη. Αναμεσα τους, αυτα που αληθεια ξεχωρισα ειναι η συγκινηση, η ντροπη, η αηδια, η σιχασια...
Συγκινηθηκα με τα επεισοδια στην Τουρκια, με την αληθινη λαϊκη εξεγερση, που δεν ξεχωρισε αναμεσα σε διασημους και ασημους. Συγκινθηκα με την αλληλεγγυη. Συγκινηθηκα με μερικες φρασεις που ακουσα απο μια Τουρκαλα Μανα στην τηλεοραση: "Ειμαι σχεδον 50 χρονων και ποτε πριν δεν συμμετειχα σε διαδηλωσεις. Μεγαλωσα και σπουδασα δυο παιδια. Πατριωτισμος ειναι να απομακρυνεις τα παιδια απο το δρομο, να τους δινεις μια ευκαιρια, αυτο ειναι πατριωτισμος!"
Ντραπηκα για την αλληλεγγυη που μας λειπει. Ντραπηκα οταν την ωρα που οι οπαδοι δυο ορκισμενων εχθρων του Τουρκικου ποδοσφαιρου κατεβαιναν αγκαλια στις διαδηλωσεις λεγοντας "εδω δεν εχει να κανει με ομαδες, εδω ειναι η πατριδα μας και ειναι κοινη", οι δικοι μας αλληλομαχαιρωνονταν. Ντραπηκα οταν 6 αστυνομικοι αυτοκτονησαν επειδη τους κατηγορουσαν για υπερβολικη χρηση βιας, ενω εδω δεν εχει οχι αυτοκτονησει, ουτε καν παραιτηθει κανεις απο τους ιθυνοντες και τους υπευθυνους που καθε μερα 2 τουλαχιστον Ελληνες πολιτες αυτοκτονουν.
Αηδιασα ακουγοντας τους εγκριτους δημοσιοκαφρους μας να μιλανε για επεισοδια και χρηση εκτεταμενης αστυνομικης βιας στην Κωνσταντινουπολη, επειδη εγινε χρηση δακρυγονων και νερου. Οταν γινεται στην Τουρκια ειναι αστυνομικη βια, οταν γινεται στην Ελλαδα ειναι ταραξιες, αναρχικοι κλπ που τους αξιζει και συνηθως απλα αποκρυπτουν τα γεγονοτα χρησης βιας, οταν δηλαδη δεν τα επικροτουν κιολας!
Ξερω οτι πολλοι θα με βρισουν με αυτο το σχολιο, θα τολμησω ομως να πω οτι μας ποναει και μας ενοχλει που η Κωνσταντινουπολη ειναι τωρα κομματι της Τουρκιας, ονειρευομαστε τη μερα που "παλι δικα μας θα 'ναι" και την ιδια στιγμη δεν ειμαστε αξιοι ουτε την δικη μας πρωτευουσα, τη δικη μας Πλατεια Συνταγματος να ανακτησουμε!!!
Σιχαθηκα την υποκρισια και την αλητεια που ειδα και διαβασα οσον αφορα το κλεισιμο της ΕΡΤ. Το ιστορικοτερο τηλεοπτικο και ραδιοφωνικο καναλι, το μοναδικο ισως που ειχε να επιδειξει καποια ποιοτητα στις εκπομπες του και παραδοξως το μοναδικο που ακομα ειχε καποιες στιγμες αντικειμενικης ενημερωσης, εκλεισε με τον πιο φασιστικο τροπο, σαν να ειναι τσιφλικι του κου Σαμαρα και οχι περιουσια του Ελληνικου λαου! Ως εδω καλα, ολοι συμφωνουμε οτι αυτες οι φασιστικου τυπου κινησεις προμηνυουν για ολους ενα μελλον μαυρο κι αραχνο και σαφως ανελευθερο! Μενει ανεγγιχτη η ανευ αδειων λειτουργιας ιδιωτικη τηλεοραση, φερεφωνο της εκαστοτε εξουσιας, ποιος θα τολμουσε να την πειραξει; Και ξαφνικα, η υποκρισια περισσευει. Και ξαφνικα, τοσοι και τοσοι που εδω και μηνες; χρονια; ωρυονταν οτι η ΕΡΤ ειναι αχρηστη, οτι δεν υπαρχει λογος να υφισταται, οτι κακως την πληρωνουμε αφου δεν την βλεπουμε κι εσπευδαν να μας πουν οτι ειναι παρανομο και καταχρηστικο να πληρωνουμε τελη ΕΡΤ στη ΔΕΗ μας κλπ κλπ επαναστατικα, ερχονται τωρα να διαμαρτυρηθουν, να εξανιστανται μαλιστα αδιαντροπα για το μεγαλο κακο που μας βρηκε! Ουστ απο εδω, γραμματεις και φαρισσαιοι! Και ξαφνικα, η αλητεια περισσευει κι ακους ανθρωπους ανεργους αλλα και εργαζομενους να μιλουν με αδιαφορια, αλαζονεια ακομα και να λενε πως δεν τους νοιαζει η ΕΡΤ, ουτε φυσικα η σταση των κυβερνοντων η ακομα χειροτερα πως καλα να παθουν οι εργαζομενοι της ΕΡΤ και αλλα χαριτωμενα! Οταν η φωτια δεν καιει τον κωλο μας, ειναι ευκολο να το παιζουμε ανετοι και χαλαροι. Οταν ομως πεσει και το τελευταιο οχυρο κι ο κωλος μας αρχισει να καπνιζει, θα ειναι μαλλον αργα για δακρυα Στελλα και κανεις δεν θα εχει μεινει ορθιος να σβησει τη φωτια... Τι να γινει, c' est la vie, μαχαιρα εδωσες μαχαιρα θα λαβεις.
Κι επειδη ολη η κουβεντα για αλληλεγγυη κα συμπαρασταση στα λογια εχει γινει πολυ κουραστικη...
Κι επειδη η αλληλεγγυη στις διαδιηλωσεις και τις διαμαρτυριες ειναι ευκολη στη θεωρια, αλλα οταν φοβασαι μη χασεις τη δουλεια σου και το ψωμι της οικογενειας σου, δυσκολοτατη στην πραξη...
Κι επειδη ηδη εχει γινει προβοκατσια οτι εκει στην ΕΡΤ γινεται πλιατσικο τωρα απο τους διαδηλωτες και θα κληθει η εισαγγελια να επεμβει...
Κι επειδη δεν γινεται να πολεμας με πετρες κι ο αλλος να εχει πολυβολο, εισαι χαμενος απο χερι εξαρχης αν δεν βρεις το αδυνατο σημειο και τροπο να το χτυπησεις...
οποιος πραγματικα θελει να λειτουργησει ξανα η ΕΡΤ εχει κι αλλους τροπους αντιστασης πιο αποτελεσματικους και πιασαρικους, αλλα θελουν υπομονη και επιμονη.
ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!! Πονεστε τους στην καρδια! Στο κερδος! Μηδεν θεαματικοτα στα καναλια του Μπομπολα και του Λατση κλπ! Κατακορυφη πτωση απο τα εσοδα των διαφημισεων! 1-0!
ΒΑΛΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΚΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΜΟΝΙΜΑ! Κι ας ειναι μια μαυρη οθονη, ας μην εκπεμπει τιποτα, βαλτε τους και επιμεινετε να μην βλεπετε τιποτα αλλο, ωσπου να επαναλειτουργησει. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ομως, ωστε ουτε η προβοκατσια ουτε η δηθεν ενημερωση των λοιπν ΜΜΕξαπατησης να βρισκει αποδεκτες! 2-0!
ΣΤΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ και δειτε ΕΡΤ απο εκει! Ενημερωστε ολον τον κοσμο απο εκει! ΞΕΓΥΜΝΩΣΤΕ το φασισμο, ξεγυμνωστε τους φασιστες! 3-0!

Αυτα αγαπητε μου συμπολιτη και με συγχωρεις αν σε πικρανα, αλλα ειμαι κι εγω πολυ πικραμενη με την ποιοτητα των πολιτων που βλεπω, ποια ποιοτητα δηλαδη, καθενας για παρτη του και ολοι εναντιον ενος!  Καληνυχτα Ελλαδα διαβαζω, ποια Ελλαδα, καληνυχτα ΑΝΘΡΩΠΕ!

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΛΙΣΑΧΝΗ

Μέσα στην αλισάχνη

μου φάνηκε πως έπεσε ένα αστέρι.

Καταστάλαζε η πάχνη

καθώς με θέρμη μου έπιανες το χέρι.

Ήταν μακρύς ο δρόμος,

μα μου λεγες «μαζί σου δεν φοβάμαι».

Σταμάταγε ο χρόνος

κάθε που αντάμωναν τα χείλη μας θυμάμαι.

Και το ίδιο αστέρι ήταν,

εκείνο που βυθίστηκε στο κύμα

που φώτιζε τη νύχτα

μη χάσω απ’ το πλάι σου ένα βήμα.

Αγάπης ιστορία

βγαλμένη απ’ της γιαγιάς τα παραμύθια,

ατυχής συγκυρία,

αλλού ο μύθος και αλλού η αλήθεια.

Ο έρωτας μόνος

χαμένος, νηστικός και πικραμένος.

Χορεύει ο πόνος

κι εκείνος τραγουδάει λυπημένος

για ένα αστέρι

που χάθηκε στου σκοταδιού το χρώμα

σαν περιστέρι

που μια φωλιά να βρει γυρεύει ακόμα.

Πέφτουν τα φύλλα,

οι εποχές περνάνε μία μία.

Μα ανατριχίλα

γεμίζω σαν με ζώνει η νοσταλγία

για το ταξίδι

που πάνω σ’ αερόστατο είχες τάξει

και το παιχνίδι

που ορκίστηκες ποτέ να μην αλλάξει,

των εραστών

και των αιώνια ερωτευμένων.

Των ποιητών

των αθεράπευτα καταραμένων.

Σβήνω τα φώτα

κι αφήνω τ’ όνειρο να με τυλίξει.

Αν θέλεις ρώτα

ποια προσευχή το δάκρυ μου θα πνίξει.

Δε θα απαντήσω,

σε ένα χαμόγελο ζεστό θα καταφύγω,

μα θα φροντίσω

σαν ξωτικό προτού με δεις μακριά να φύγω.

Αλαργινά

από  όλα όσα με πληγώνουν.

Τα πρωινά

όλα τα όνειρα τελειώνουν.

Χριστίνα Λέλη, 21/2/2013

24 DAYS' CHALLENGE # 8:ΘΕΛΩ

Θελω μια μερα με ουρανο καθαρο, να φαινεται ο οριζοντας μεχρι εκει που φτανει το βλεμμα.
Θελω να αγγιξει τη μυτη μου η ακρη του ουρανιου τοξου κι εγω να ανεβω να το περπατησω, να ανατριχιασω στο μπλε, να καω στο κοκκινο, να χαμογελασω στο κιτρινο και το πορτοκαλι, να χαθω στο ροζ, να φτασω ως την αλλη ακρη με ποδια γυμνα... κι ας μη βρω ουτε κουβα με χρυσαφι ουτε νανο ξωτικο...της διαδρομης την εξαψη θελω...
Θελω να τραγουδησω και να χορεψω σαν να μην με βλεπει κανεις, σαν να μην υπαρχει αυριο.
Θελω να φορεσω φτερα νεραϊδας η αητου η και μιας πεταλουδας ακομα και να πεταξω.
Θελω να ονειρευτω εναν κοσμο αλλιωτικο, θελω να ονειρευτω γελια παιδικα, σωματα και χερια πλεγμενα, αγκαλιες ζεστες και οχι μετεωρες, βλεμματα γεματα αληθεια, θελω να ονειρευτω πως το "σ'αγαπω" εχει προσωπο, χρωμα, γευση κι οσμη, πως η θαλασσα ειναι και παλι γαλαζια, πως καθε νυχτα που το σκοταδι τυλιγει τον κοσμο, ολοι μα ολοι εχουν μια γωνια ολοδικη τους να ξαποστασουν, δυο χερια να κλειστουν μεσα και να νιωσουν ασφαλεις, θελω να ονειρευτω εναν ερωτα που ερχεται σαν ανεμοστροβιλος και σαρωνει τα παντα και μενει εκει για παντα, την ευτυχια ζωγραφισμενη σε καθε χαμογελο, θελω να ονειρευτω πως κανεις δεν μισει και κανεις δεν φοβαται, θελω να ονειρευτω ελευθερα την ιδια την ελευθερια. Και θελω το ονειρο μου να βγει αληθινο!
Θελω το ταξιδι μου να ειναι η αγαπη σου και η Ιθακη μου να ειναι η μυρωδια σου.
Θελω να ΖΗΣΩ!!!


Η αναρτηση αποτελει μερος της συμμετοχης μου στο παιχνιδι 24 days' challenge του blog myStick land και συμμετεχουν τα εξης ιστολογια:

confusedmindblog

mytripssonblog

everydayhappyhome

mystickland

Η ζωή είναι ωραία

Μια αναπνοή  

Butterfly's world 

24 DAYS' CHALLENGE # 7: ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

"Δυο πραγματα μονο ειναι ανεξαντλητα, το συμπαν και η ανθρωπινη ηλιθιοτητα. Και για το συμπαν δεν ειμαι τοσο σιγουρος..."
Αυτη τη φραση του Αϊνσταϊν την κλωθογυριζω συχνα πυκνα στο μυαλο μου. Πραγματι, η ανθρωπινη ηλιθιοτητα δεν εχει οριο. Ομως, μπορεις πραγματικα να κατηγορησεις καποιον επειδη ειναι ηλιθιος; Ειναι σαν να κατηγορεις τη μελισσα που εχει κεντρι! Πως να κρινεις η να κακιωσεις σε ενα πλασμα που απλα δεν μπορει να κανει κατι καλυτερο, μεχρι εκει φτανει, δεν παει ο νους του παραπερα;
Απο την αλλη, η λεξη πλεον καταχραται κατα κορον. Καθε φορα που βρισκομαστε μπροστα σε συμπεριφορες αφυσικες, παραλογες, μη αποδεκτες, λεμε "αυτος ειναι ηλιθιος". Δινοντας αλλοθι ετσι για ακομα πιο αναρμοστες συμπεριφορες. Κι ετσι, αντι να βαζουμε τα πραγματα στη θεση που τους αναλογει, οι διαστασεις τους αλλαζουν, η ανθρωπινη ηλιθιοτητα θα μπορουσε ακομα και στο δικαστηριο να σταθει σαν αλλοθι. "Απαλασσεται λογω βλακειας" το πορισμα και αθωα η ανθρωποτητα, αθωα απεναντι στα παιδια που πεινανε, αθωα απεναντι στο περιβαλλον που καταστρεφεται, αθωα απεναντι στην παιδικη κακοποιηση, στη βια, στον πολεμο, στις γενοκτονιες, στο μισος, σε ολα αυτα που κανουν τη ζωη μας αφορητη, που μας κλεινουν τον οριζοντα και δεν μας αφηνουν να αναπνευσουμε. Βαφτισαμε την κακια ηλιθιοτητα και εγινε ανιατη ασθενεια που απλα την παρατηρουμε να μας τρωει τα σωθικα! Σου κλεβουν τη ζωη, σου σκοτωνουν τα ονειρα, σου πουλανε ψευτικη ευτυχια με ψευτικα πραγματα, φτιαγμενα απο ματωμενα παιδικα χερια.. και το μονο που εχεις να πεις ειναι οτι ειναι ηλιθιοι! Κοιτα γυρω σου... Ποιος ειναι ο ηλιθιος τωρα;
Εσυ εχαψες το δολωμα, επαιξες το παιχνιδακι, επαιξες κι εχασες...
Κι αυτο δεν ειναι καν ηλιθιοτητα.... αυτο ειναι εθελοντικη στραβωμαρα, γιατι ισως, ισως αν ξεστραβωθεις και δεις πριν απο ολους τους ηλιθιους τον εαυτο σου οπως ειναι, μπορει και να τον φτυσεις, μπορει και να τολμησεις να αυτοκτονησεις, κανοντας τον κοσμο καλυτερο...
Πιστεψε με, σε κανεναν δεν θα λειψεις... Στο συμπαν ειδικα, σιγουρα οχι!


Η αναρτηση αποτελει μερος της συμμετοχης μου στο παιχνιδι 24 days' challenge του blog myStick land και συμμετεχουν τα εξης ιστολογια:

confusedmindblog

mytripssonblog

everydayhappyhome

mystickland

Η ζωή είναι ωραία

Μια αναπνοή  

Butterfly's world