η αλλιως πως ενα 4χρονο αγορι μπορει να σε κανει να νιωσεις τοοοοοσο δα μικρη!
Το μεγαλειο της παιδικης ψυχης δεν εχει ορια! Εχω την τυχη να μεγαλωνω ενα υπεροχο αγορακι! Πολλες φορες εχω πει πως ειναι ενα ταρζανακι, επιμονο, πεισματαρικο και πολυ ζωηρο... αλλα η ομορφια και η αγνοτητα της παιδικης ψυχης του με αποζημιωνουν για καθε σπασιμο νευρων! Και με το παραπανω!
Θελω σημερα να μοιραστω μαζι σας δυο περιστατικα που εζησα με το μικρο μου Δημητρακη κι η αντιδραση του με εκανε να νιωσω, εκτος απο υπερηφανια, ντροπη για τη δικη μου μικροτητα.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 1
Λιγες μερες πριν, ειχα παρει το μικρο μαζι μου στη δουλεια, καθως δεν ειχα που να τον αφησω. Στο γυρισμο, την ωρα που σταματησα σε ενα φαναρι το αυτοκινητο, ηρθε ενας πιτσιρικας, θα ηταν δεν θα ηταν 10 χρονων, να μου καθαρισει τα τζαμια. Εχω αρχη να μην αφηνω παιδια να το κανουν αυτο, αν εχω καποιο φαγωσιμο να τους το δινω. Παρολα αυτα, ηταν επιμονος ο πιτσιρικας, οποτε του εδωσα 20 λεπτα και του ειπα να μην μου καθαρισει τα τζαμια. Ο Δημητρης παραξενευτηκε και ακολουθησε ο εξης διαλογος:
-Μαμα, γιατι του εδωσες λεφτα αφου δεν σου καθαρισε τα τζαμια;
-Γιατι δεν μου αρεσει να δουλευουν για μενα τα παιδακια.
-Γιατι δεν σου αρεσει;
-Τα παιδια πρεπει να πηγαινουν σχολειο και να μορφωνονται, οχι να δουλευουν στο δρομο.
-Κι αυτο το παιδακι γιατι δουλευει;
-Δεν ξερω αγαπη μου, ισως η οικογενεια του να ειναι πολυ φτωχη και να πρεπει να δουλεψει για να μαζεψει χρηματα για να φαει.
-...........(παυση) Τοτε μαμα, την επομενη φορα που θα περασουμε απο εδω και ξαναδουμε αυτο το αγορακι, θα εχω μαζι μου τον κουμπαρα μου και θα του δωσω οοοοολα τα λεφτα που εχει μεσα, για να μη δουλευει και να παει σχολειο!!!!!!
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 2
Την ανοιξη, Μαρτιο νομιζω, ειχαμε παει σε μια παιδικη παρασταση καπου στο κεντρο. Δεν ηξερα που ακριβως ειναι το θεατρο, κατεβηκαμε λοιπον με ηλεκτρικο στο Θησειο και μπηκαμε σε ενα ταξι εκει στην πιατσα. Ο οδηγος περιμενε να παρει καποιον απο τους τουριστες και προφανως να κανει καμια καλη μπαζα, γιατι μολις ειδε οτι ειμαστε Ελληνες και παμε τοσο κοντα αρχισε να εχει μια απαραδεκτη συμπεριφορα, να μας προσβαλει και να λεει διαφορα. Εγω, αν και ηθελα να του πω τιποτα Γαλλικα, ειχα το παιδι μαζι κι ειπα να μην βρισω. Με εφερε στα ορια μου και του ζητησα να σταματησει, να μας αφησει και να μου δωσει τα στοιχεια του να κανω καταγγελια. Ως δια μαγειας, η συμπεριφορα του αλλαξε, ζητησε συγνωμη κι ειπα -παλι λογω του παιδιου- να μη δωσω εκταση. Μολις φτασαμε, πληρωσαμε και βγηκαμε εξω, εβαλε μπρος τρεχοντας, εκανε αναστροφη, ωστε να μην μπορω να δω την πινακιδα κι αρχισε να με βριζει με τον πιο χυδαιο τροπο (πουτανα, καριολα, γαμημενη κλπ) μπροστα στο Δημητρακη!!! Κι επειδη η υπομονη εχει και ορια της, του πεταξα κι εγω ενα μπινελικι, αλλα μετα παγωσα! Δεν θελω να δινω τετοια παραδειγματα στο παιδι! Του ζητησα αμεσως συγνωμη που μιλησα ετσι και λογικα το παιδακι μου, με ρωτησε για ποιο λογο ο ανθρωπος αυτος μας φερθηκε ετσι. Του απαντησα οτι υπαρχουν στη ζωη και καλοι και κακοι ανθρωποι και σημερα συναντησαμε εναν απο τους κακους. Δεν απαντησε και για λιγο εμεινε να προχωραει σιωπηλος, φανερα στεναχωρημενος. Εγω φυσικα εβραζα μεσα μου κι εβριζα θεους και δαιμονες. Ωσπου δυο τετραγωνα μετα, με κοιταει σοβαρα και μου λεει το εξης θεϊκο:
Ξερεις μαμα, ο κυριος αυτος δεν ηταν κακος. Απλα μπερδευτηκε... Ειμαι σιγουρος οτι δεν το ηθελε, κατα λαθος το εκανε...
Δεν εχω σχολια! Ενιωσα απλα τοσο μα τοσο μικρη μπροστα στο μεγαλειο της παιδικης καλοσυνης κι αθωοτητας!
Καλοι μου φιλοι, κρατηστε ζωντανο το παιδι μεσα σας παση θυσια! Μονο αν γλιτωσει το παιδι, υπαρχει ελπιδα!!!
Το μεγαλειο της παιδικης ψυχης δεν εχει ορια! Εχω την τυχη να μεγαλωνω ενα υπεροχο αγορακι! Πολλες φορες εχω πει πως ειναι ενα ταρζανακι, επιμονο, πεισματαρικο και πολυ ζωηρο... αλλα η ομορφια και η αγνοτητα της παιδικης ψυχης του με αποζημιωνουν για καθε σπασιμο νευρων! Και με το παραπανω!
Θελω σημερα να μοιραστω μαζι σας δυο περιστατικα που εζησα με το μικρο μου Δημητρακη κι η αντιδραση του με εκανε να νιωσω, εκτος απο υπερηφανια, ντροπη για τη δικη μου μικροτητα.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 1
Λιγες μερες πριν, ειχα παρει το μικρο μαζι μου στη δουλεια, καθως δεν ειχα που να τον αφησω. Στο γυρισμο, την ωρα που σταματησα σε ενα φαναρι το αυτοκινητο, ηρθε ενας πιτσιρικας, θα ηταν δεν θα ηταν 10 χρονων, να μου καθαρισει τα τζαμια. Εχω αρχη να μην αφηνω παιδια να το κανουν αυτο, αν εχω καποιο φαγωσιμο να τους το δινω. Παρολα αυτα, ηταν επιμονος ο πιτσιρικας, οποτε του εδωσα 20 λεπτα και του ειπα να μην μου καθαρισει τα τζαμια. Ο Δημητρης παραξενευτηκε και ακολουθησε ο εξης διαλογος:
-Μαμα, γιατι του εδωσες λεφτα αφου δεν σου καθαρισε τα τζαμια;
-Γιατι δεν μου αρεσει να δουλευουν για μενα τα παιδακια.
-Γιατι δεν σου αρεσει;
-Τα παιδια πρεπει να πηγαινουν σχολειο και να μορφωνονται, οχι να δουλευουν στο δρομο.
-Κι αυτο το παιδακι γιατι δουλευει;
-Δεν ξερω αγαπη μου, ισως η οικογενεια του να ειναι πολυ φτωχη και να πρεπει να δουλεψει για να μαζεψει χρηματα για να φαει.
-...........(παυση) Τοτε μαμα, την επομενη φορα που θα περασουμε απο εδω και ξαναδουμε αυτο το αγορακι, θα εχω μαζι μου τον κουμπαρα μου και θα του δωσω οοοοολα τα λεφτα που εχει μεσα, για να μη δουλευει και να παει σχολειο!!!!!!
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 2
Την ανοιξη, Μαρτιο νομιζω, ειχαμε παει σε μια παιδικη παρασταση καπου στο κεντρο. Δεν ηξερα που ακριβως ειναι το θεατρο, κατεβηκαμε λοιπον με ηλεκτρικο στο Θησειο και μπηκαμε σε ενα ταξι εκει στην πιατσα. Ο οδηγος περιμενε να παρει καποιον απο τους τουριστες και προφανως να κανει καμια καλη μπαζα, γιατι μολις ειδε οτι ειμαστε Ελληνες και παμε τοσο κοντα αρχισε να εχει μια απαραδεκτη συμπεριφορα, να μας προσβαλει και να λεει διαφορα. Εγω, αν και ηθελα να του πω τιποτα Γαλλικα, ειχα το παιδι μαζι κι ειπα να μην βρισω. Με εφερε στα ορια μου και του ζητησα να σταματησει, να μας αφησει και να μου δωσει τα στοιχεια του να κανω καταγγελια. Ως δια μαγειας, η συμπεριφορα του αλλαξε, ζητησε συγνωμη κι ειπα -παλι λογω του παιδιου- να μη δωσω εκταση. Μολις φτασαμε, πληρωσαμε και βγηκαμε εξω, εβαλε μπρος τρεχοντας, εκανε αναστροφη, ωστε να μην μπορω να δω την πινακιδα κι αρχισε να με βριζει με τον πιο χυδαιο τροπο (πουτανα, καριολα, γαμημενη κλπ) μπροστα στο Δημητρακη!!! Κι επειδη η υπομονη εχει και ορια της, του πεταξα κι εγω ενα μπινελικι, αλλα μετα παγωσα! Δεν θελω να δινω τετοια παραδειγματα στο παιδι! Του ζητησα αμεσως συγνωμη που μιλησα ετσι και λογικα το παιδακι μου, με ρωτησε για ποιο λογο ο ανθρωπος αυτος μας φερθηκε ετσι. Του απαντησα οτι υπαρχουν στη ζωη και καλοι και κακοι ανθρωποι και σημερα συναντησαμε εναν απο τους κακους. Δεν απαντησε και για λιγο εμεινε να προχωραει σιωπηλος, φανερα στεναχωρημενος. Εγω φυσικα εβραζα μεσα μου κι εβριζα θεους και δαιμονες. Ωσπου δυο τετραγωνα μετα, με κοιταει σοβαρα και μου λεει το εξης θεϊκο:
Ξερεις μαμα, ο κυριος αυτος δεν ηταν κακος. Απλα μπερδευτηκε... Ειμαι σιγουρος οτι δεν το ηθελε, κατα λαθος το εκανε...
Δεν εχω σχολια! Ενιωσα απλα τοσο μα τοσο μικρη μπροστα στο μεγαλειο της παιδικης καλοσυνης κι αθωοτητας!
Καλοι μου φιλοι, κρατηστε ζωντανο το παιδι μεσα σας παση θυσια! Μονο αν γλιτωσει το παιδι, υπαρχει ελπιδα!!!
