Καλησπερα καλοι μου φιλοι! Ποσο μου λειψατε να ξερετε!
Δεν ξερω πως τα εχω καταφερει ετσι φετος! Ειναι η πρωτη χρονια που τρεχω περισσοτερο απο ποτε και βγαζω τα λιγοτερα χρηματα εβερ!!!
Ειναι ατελειωτη η δουλεια, πολλη προετοιμασια, πολλη διορθωση, πολλες ωρες και στο κεντρο και στο δρομο και παντου κι ολα εχουν μεινει πισω.
Αναμεσα στα ολα... κι ο Δημητρακης μου! Ο οποιος με βλεπει ελαχιστα και μου γκρινιαζει πολυ! Δικαιολογημενα!
Ετσι κι εγω, το ΣΚ που μας περασε αποφασισα να τα αφησω ολα στην ακρη και να ασχοληθω μονο με το παιδι μου! Ηξερα οτι μετα θα τρεχω και δε θα φτανω, αλλα το επελεξα συνειδητα. Και παρολο που το Σαββατο ξεκινησε ασχημα με το μικρο αρρωστουλη και με αντιβιωσεις, ευτυχως το Σαββατοκυριακο εξελιχθηκε πολυ ομορφα.
Ηδη απο Παρασκευη φαινοταν το πραγμα! Ηταν η πρωτη φορα μετα απο 2; 3 μηνες; ... που βγηκα μονη μου με τον αντρα μου. Πηγαμε σε ενα κρητικο μεζεδοπωλειο στον Πειραια, αγαπημενο στεκι, το εχει ο κουμπαρος μου. Καλο φαγητο, καλη ζωντανη μουσικη! Σας το συστηνω ανεπιφυλακτα!
Ce soir!
Το Σαββατο λοιπον, ειπα δεν θα κανω ουτε δουλειες ουτε τιποτα. Αραξα στον καναπε αγκαλια με το Δημητρη και ειδαμε παιδικα! Μετα, φτιαξαμε εκπληκτικα μπισκοτακια σαμπλε βουτυρου με συνταγη της Αναστασιας, εγγυημενη!
Ομως, ο Δημητρακης σαν λιχουδης που ειναι, μου ζητησε και κεικ! Και φυσικα, δεν του αρνηθηκα, οποτε φτιαξαμε κι ενα κεικ βανιλια, μουρλια, αλλο να στο λεω κι αλλο να το τρως!
Την Κυριακη, η μερα ηταν ηλιολουστη και ο μικρος καλυτερα, οποτε ειπμαε να την εκμεταλλευτουμε. Πηραμε λεωφορεια, τρενα και μετρο και βρεθηκαμε στην Εκθεση Χειροτεχνικα (Αριστεα σε σκεφτομουν συνεχως!). Εκει, φτιαξαμε μια κουκλα πανινη για κουκλοθεατρο κι ενα mobile με σχημαρα απο χαρτονι και βαριδια! Ο μικρος περασε εκπληκτικα! Κι εγω το ιδιο!!!
Συνεχισαμε το βραδυ με στιγμες οικογενειακες, ολοι μαζι, κατι που σπανια συμβαινει πλεον!
Ειναι κατι τετοια τριημερα που σου δινουν ανασα! Που σε χαλαρωνουν και μπορεις να συνεχισεις τον αγωνα σου, κοντρα στο χρονο, κοντρα στην πιεση, στα χρηματα που ποτε δε φτανουν, στην κριση, κοντρα σε ολα!
Και κλεινουν παντα με μια μεγαλη οικογενειακη αγκαλια! Γιατι η οικογενεια τελικα, ειναι το παν. Εκει αρχιζεις κι εκει τελειωνεις!
Πεταλουδισια φιλια σε ολους!
Δεν ξερω πως τα εχω καταφερει ετσι φετος! Ειναι η πρωτη χρονια που τρεχω περισσοτερο απο ποτε και βγαζω τα λιγοτερα χρηματα εβερ!!!
Ειναι ατελειωτη η δουλεια, πολλη προετοιμασια, πολλη διορθωση, πολλες ωρες και στο κεντρο και στο δρομο και παντου κι ολα εχουν μεινει πισω.
Αναμεσα στα ολα... κι ο Δημητρακης μου! Ο οποιος με βλεπει ελαχιστα και μου γκρινιαζει πολυ! Δικαιολογημενα!
Ετσι κι εγω, το ΣΚ που μας περασε αποφασισα να τα αφησω ολα στην ακρη και να ασχοληθω μονο με το παιδι μου! Ηξερα οτι μετα θα τρεχω και δε θα φτανω, αλλα το επελεξα συνειδητα. Και παρολο που το Σαββατο ξεκινησε ασχημα με το μικρο αρρωστουλη και με αντιβιωσεις, ευτυχως το Σαββατοκυριακο εξελιχθηκε πολυ ομορφα.
Ηδη απο Παρασκευη φαινοταν το πραγμα! Ηταν η πρωτη φορα μετα απο 2; 3 μηνες; ... που βγηκα μονη μου με τον αντρα μου. Πηγαμε σε ενα κρητικο μεζεδοπωλειο στον Πειραια, αγαπημενο στεκι, το εχει ο κουμπαρος μου. Καλο φαγητο, καλη ζωντανη μουσικη! Σας το συστηνω ανεπιφυλακτα!
Ce soir!
Το Σαββατο λοιπον, ειπα δεν θα κανω ουτε δουλειες ουτε τιποτα. Αραξα στον καναπε αγκαλια με το Δημητρη και ειδαμε παιδικα! Μετα, φτιαξαμε εκπληκτικα μπισκοτακια σαμπλε βουτυρου με συνταγη της Αναστασιας, εγγυημενη!
Ομως, ο Δημητρακης σαν λιχουδης που ειναι, μου ζητησε και κεικ! Και φυσικα, δεν του αρνηθηκα, οποτε φτιαξαμε κι ενα κεικ βανιλια, μουρλια, αλλο να στο λεω κι αλλο να το τρως!
Την Κυριακη, η μερα ηταν ηλιολουστη και ο μικρος καλυτερα, οποτε ειπμαε να την εκμεταλλευτουμε. Πηραμε λεωφορεια, τρενα και μετρο και βρεθηκαμε στην Εκθεση Χειροτεχνικα (Αριστεα σε σκεφτομουν συνεχως!). Εκει, φτιαξαμε μια κουκλα πανινη για κουκλοθεατρο κι ενα mobile με σχημαρα απο χαρτονι και βαριδια! Ο μικρος περασε εκπληκτικα! Κι εγω το ιδιο!!!
Συνεχισαμε το βραδυ με στιγμες οικογενειακες, ολοι μαζι, κατι που σπανια συμβαινει πλεον!
Ειναι κατι τετοια τριημερα που σου δινουν ανασα! Που σε χαλαρωνουν και μπορεις να συνεχισεις τον αγωνα σου, κοντρα στο χρονο, κοντρα στην πιεση, στα χρηματα που ποτε δε φτανουν, στην κριση, κοντρα σε ολα!
Και κλεινουν παντα με μια μεγαλη οικογενειακη αγκαλια! Γιατι η οικογενεια τελικα, ειναι το παν. Εκει αρχιζεις κι εκει τελειωνεις!
Πεταλουδισια φιλια σε ολους!
