ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ 3

Καλησπερα!
Λοιπον, θελω να κανω ξεκαθαρο πως δεν μου αρεσει να κρυβομαι. Εχω αποψη και την λεω χωρις περιστροφες. Η BUTTERFLY μπορει να ειναι πολυ σημαντικος συμβολισμος για μενα, αλλα οχι δεν ειναι μια αλλη περσονα, ενας χαρακτηρας κρυμμενος μεσα μου, που δεν τολμω να τον μοιραστω με τους αλλους στην καθημερινοτητα μου. Ακριβως οπως ειμαι στο μπλογκ ειμαι και στη ζωη, υποστηριζω ο,τι πιστευω με το ιδιο παθος, εκνευριζομαι εξισου εκρηκτικα, ειμαι συχνα σαρκαστικη και ειρωνικη και αλλα πολλα. Την υπαρξη αυτου του μπλογκ την ξερουν ολοι σχεδον οι φιλοι μου, οχι μονο δεν το κρυβω, αλλα και τους προτεινω να το διαβασουν. Οσα θεωρω δικαια τα προβαλλω, οσα θεωρω αδικα τα κατακρινω εδω σε αυτο το χωρο, γιατι μου δινεται η δυνατοτητα να το κανω και το κανω επωνυμα. Ολες οι διαμαρτυριες και οι επιστολες που εχω στειλει φερουν την υπογραφη μου. Ολοι γνωριζετε το ονομα μου και οσοι εχετε το μεηλ μου και το επιθετο μου. Ειμαι η Χριστινα Λελη. Δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα να πω το ονοματεπωνυμο μου και με αυτο να συνεχισω να καταγραφω τη ζωη μου, τις σκεψεις και τις ιδεες μου. Αν αυριο θεσμοθετουνταν η αρση του απορρητου στα μπλογκ, παλι εδω θα ημουν και παλι η Πεταλουδα θα ημουν κι ας χρησιμοποιουσα το Χριστινα.
ΑΛΛΑ! Δεν παυω να πιστευω πως ειναι η απολυτη εξαθλιωση της δημοκρατιας να απειλειται το δικαιωμα του καθενος να κραταει την προσωπικη του ζωη και τα προσωπικα του στοιχεια απορρητα στην διαδικτυακη του δραση. Ειναι εξαθλιωση των θεσμων καταρχην το γεγονος οτι πολλοι αισθανονται πως ειναι αναγκαιο να μην αποκαλυψουν την ταυτοτητα τους, γιατι θα προπυλακιστουν η θα "τιμωρηθουν" κατα τινα τροπο για τις φιλελευθερες αποψεις τους. Μακαρι να ζουσαμε σε εναν κοσμο αγγελικα πλασμενο και βαθια ανθρωπινο, ωστε να μπορει αφοβα καθε ενας απο εμας να εκφρασει τη γνωμη του ανοιχτα. Ομως, δεν ζουμε σε εναν τετοιο κοσμο. Κι οταν δινεται βημα ακομα και στον τελευταιο κατοικο του πλανητη να ακουστει η φωνη του, με τη σιγουρια και την ασφαλεια που προσφερει η ανωνυμια, ειναι εγκληματικο και ανηθικο να του το στερησουμε. Κι ολα αυτα τα περι εγληματικοτητας, δυσφημισης κτλ, ειναι απλα το αλλοθι για να πνιγει καθε δυνατη και καθαρια φωνη. Δεν ειμαστε ηλιθιοι κυριοι, ουτε και αλητες. Φυσικα και ξερουμε οτι στην τεραστια γειτονια του διαδικτυου κυκλοφορουν συκοφαντες, παιδεραστες, εγκληματιες καθε ειδους...οχι μονο δεν τους καλυπτουμε αλλα τους ξεμπροστιαζουμε κιολας, τους γιουχαρουμε και τους πεταμε εξω. Κανενας δεν αμφισβητει την αναγκαιοτητα της αρσης του απορρητου, οταν υπαρχουν συγκεκριμενα στοιχεια εις βαρος καποιου μπλογκερ. Αλλα, αυτες οι γενικευσεις με συνοπτικες διαδικασιες, στις οποιες εχει συνηθισει η Ελληνικη κοινωνια τα τελευταια χρονια, ειναι τουλαχιστον γελοιες! Σπευδετε ολοι να υπερασπιστειτε τη δικαιοσυνη, ζητωντας να δημοσιοποιηθουν τα ονοματα των μπλογκερ, οταν θιγουν ταχα υποληψεις...στην πυρα ο ανοικτος διαλογος, στην πυρα η σατυρα, στην πυρα και οι ιδιοι οι μπλογκερ, γιατι οχι; Αναρρωτιεμαι, γιατι αραγε δεν σας επιασε ο ιδιος ζηλος για αποκαλυψεις μετα τη δολοφονια του Αλεξανδρου Γρηγοροπουλου και κανατε τα παντα να μην αποκαλυφθει το ονομα και κυριως το προσωπο του δραστη; Μετα το Βατοπεδιο και τη Siemens ισως;
Προσπαθειστε Φαρισσαιοι να το παιξετε υπερμαχοι της νομιμοφροσυνης, αλλα κανεις δεν το τρωει πια. Εμεις οχι μονο δεν το βαζουμε κατω, αλλα συσπειρωνόμαστε, γινομαστε μια φωνη εμπρος στην αδικια.
Για οποιον θελει να μαθει περισσοτερα, ο Ανεμος ξεκινησε μια σπουδαια προσπαθεια και θα ηταν καλο να την στηριξουμε οσο περισσοτερο μπορουμε. Bloggers ενωμενοι ποτε νικημενοι.
Επαναλαμβανω. Αντιθετα με το πνευμα της εποχης, δεν νιωθω κανενα φοβο να εκφραστω ανοικτα, ομως σεβομαι απολυτα οποιον δεν θελει η δεν τολμαει να το κανει.

"Δεν συμφωνω ουτε με μια λεξη απο οσα λες, αλλα θα υπερασπιζομαι και με τη ζωη μου ακομα το δικαιωμα σου ελευθερα να λες οσα πιστευεις", ειπε καποτε ο Βολταιρος.
ΑΥΤΟ ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!!

Δεν πτοουμεθα λοιπον, ΤΩΡΑ αρχιζει το παρτυ!



Πριν απο λιγο (αρκετο) καιρο η Ανιμα μου απενειμε το βραβειο Αξιαγαπητου μπλογκ. Την ευχαριστω πολυ, με τιμα ιδιαιτερα αυτο και τωρα ειναι η σειρα μου να περασω το αγαλματιδιακι σε 15 ακομα μπλογκερ. Ελα ομως που δεν ξερω ποιον να πρωτοδιαλεξω! Ολα τα μπλογκ που διαβαζω ειναι αξιαγαπητα! Δυσκολα μου βαζετε, πολυ δυσκολα, θα κανω μια προσπαθεια...Χμμμ...για να δουμε...με τυχαια σειρα...

1) ΛΥΓΕΡΗ
Γιατι ειναι μια αυρα καθαρου αερα, η εικονα της μανας, η προσωποποιηση της αγαπης, γιατι γερνει, αλλα δεν σπαει, μονο γινεται πιο δυνατη. Γιατι ειναι απο τους ανθρωπους που πραγματικα εκτιμω και θαυμαζω!

2)Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ
Τι να πεις για τη Ζωη; Καποιο σκουληκι της κατεστρεψε την αθωοτητα και παρολα αυτα βρηκε τη δυναμη να αγαπαει, να νοιαζεται, να βγει στο φως και να ζησει! Υποκλινομαι!

3) ΑΘΗΝΑ
Επειδη αγωνιζεται, επειδη αυτη η γυναικα ειναι μαγκας. Επειδη αυτη τη συγκεκριμενη περιοδο θα μπορουσε να ειναι πολυ πιο εγωκεντρικη και θα ειχε και απολυτο δικιο, αλλα εκεινη κοιταζει πως θα βοηθησει.

4) ΠΑΤΣΙΟΥΡΑΚΙ
Γιατι εχει εναν απιστευτα αξιαγαπητο τροπο να γκρινιαζει, αλλα κυριως, γιατι δεν μενει στις γκρινιες, αλλα κανει εργα, αναλαμβανει δραση, διαμαρτυρεται και οταν θεωρει οτι χρειαζεται, δεν δισταζει να βαλει το χερι στην τσεπη κι ας δουλευει οπως ολοι μας για ενα μεροκαματο.

5) ROADARTIST
Γιατι ειναι η πολιτιστικη δαδα του διαδικτυου. Δεν υπαρχει γεγονος για γεγονος που να μην το ξερει, να μη μας ενημερωσει για αυτο. Πολυ χρησιμες οι πληροφοριες της, εμπεριστατωμενες, ψαγμενες και πολυ ωραιος ο τροπος που γραφει.

6) ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
Τα λεει ο τιτλος. Πολυ ωραιοι στιχοι, αλλα και προβληματισμοι για τη ζωη μας, μουσικες και ποιητικες αναδρομες, γενικα πολυ ομορφο μπλογκ.

7) ΑΡΚΟΥΔΟΣ
Ο αρκουδακος ειχε πεσει για λιγο σε χειμερια ναρκη, ομως μετα ξυπνησε και αποφασισε να μεταμορφωθει σε αετος και να πεταξει πολυ πολυ ψηλα! Το οτι εβαλα κι εγω το χερακι μου σε αυτο το πεταγμα, με κανει ακομα πιο περηφανη για εκεινον!

8) GAZI KAPLLANI
Ενας ανθρωπος που δεν καταγεται απο την Ελλαδα, αλλα ζει και μεγαλωνει εδω, μιλαει και γραφει απταιστα Ελληνικα και καταγραφει τη ζωη μεσα απο τα δικα του ματια, εκεινα του ανθρωπου με τις δυο πατριδες, τις δυο υποστασεις. Γραφει υπεροχα και δημιουργει μια ισορροπια αναμεσα σε αντικρουομενες τασεις και συναισθηματα, μια ισορροπια ομως που σοκαρει και προβληματιζει.

9) ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ
Ο Νικολας με καθε του ποιημα, μα κυριως με καθε του πεζο, με σκορπαει στους πεντε ανεμους και με ταξιδευει στα χρωματα.

10) CINDERELLA
Αυτο το κοριτσι γραφει τοσο απλα και εγκαρδια, που νομιζεις οτι μιλαει στην καλυτερη της φιλη, στη μαμα της, στον ερωτα της ζωης της η ακομα στον ιδιο της τον εαυτο. Μπορει να μετατρεψει σε αριστουργηματικο κειμενο την πιο απλη καθημερινη της εμπειρια!

11) ΡΟΜΠΟΤΑΚΟΣ
Στηλιτευει τα κακως κειμενα με ενα δικο του απολυτως ξεχωριστο τροπο, πολυ καυστικο, ενιοτε για καποιους προσβλητικο, με το πεισμα και την αθωοτητα ενος παιδιου. Απολυτα αυθεντικα και αυθορμητα! Ισως αυτο ακριβως το στοιχειο να κανει αυτο το μπλογκ τοσο σξιαγαπητο!

12) ΜΑΡΚΟΝΗΣ
Πηδαει απο τη βιολογια στη χημεια, απο τη χημεια στη μαγειρικη και απο εκει στη μουσικη και τις ανθρωπινες σχεσεις με τετοια ευκολια, που αναρωτιεμαι ειλικρινα πως τα καταφερνει! Α ρε Κουλα!

13) ΑΝΕΜΟΣ
Αγωνιστης, ασυμβιβαστος, ευαισθητος. Απο εκεινον γνωρισα το Θοδωρη, τον οποιο και στηριξε μεχρι τελικης πτωσης, απο εκεινον εμαθα για τις κακοποιησεις ζωων, οπως του Ληο και εκεινος ξεκινησε και το κοινο μπλογκ για οσους μπλογκερ θελουν να αντισταθουν στη φιμωση. Δεν κολωνει ο ανθρωπος, εχει τσαγανο!

14) ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
"Οι αντρες δεν μιλουν πολυ"...σου πετανε εκει πεντε κουβεντες που τις διαβαζεις και μενεις καγκελο και αυτο ηταν. Με συνοπτικες διαδικασιες και λακωνικα σχολια, τα λεμε ολα.

15) ΓΛΑΡΕΝΙΑ
Η Γλαρενια εχει μοιραστει πολυ σημαντικες στιγμες και αναμνησεις της μαζι μας και οποτε τη διαβαζω μου βγαζει μια απιστευτη τρυφεροτητα και μια μυρωδια μητρικης αγκαλιας! Ε δεν εινα αξιαγαπητη;;;



Σημερα, διαβαζοντας αυτο εδω το ποστ θυμηθηκα μια ιστορια παλια, που συνεβη πριν απο περιπου 15 χρονια...η μαλλον ακριβως πριν 15 χρονια.
Ειχα ενα φιλο, περισσοτερο μαλλον γνωστο. Ειχαμε παει σπιτι του για καφε. Ειχαν ερθει και 2 ξαδερφια του απο την Αμερικη. Δυο κλασικα Αμερικανακια, λιγο βουτυροπαιδα, μιλουσαν Ελληνικα αρκετα καλα. 14 χρονων εγω, 15 ο οικοδεσποτης, 16 τα ξαδερφια. Καλοκαιρι, ζεστη, ειπαμε να κατσουμε στο μπαλκονι για καφε. Καποια στιγμη περναει απο κατω ενας μαυρουλης απο αυτους που πουλανε διαφορα cd, dvd κτλ. Πεταγεται το ενα Αμερικανακι μεχρι το ταβανι.
-Τι δουλεια εχει αυτος εδω; Θα κατεβω κατω να τον γ....ω!!!
Καταλαβαινετε τι επακολουθησε. Να του τη λεω εγω, να τον φωναζω ρατσιστη, να θελει αυτος να κατεβει να τον πλακωσει -ε να μη δειξουμε τον ανδρισμο μας;- και να χρησιμοποιει ενα λεξιλογιο, που εγω προσωπικα ντραπηκα να τον ακουω! Να δειχνει τα οπισθια του και να ωρυεται "αυτο δεν ειναι ανθρωπος, ειναι σκατα, απο τον κωλο εχει βγει" κι εγω να εχω γινει κατακοκκινη, αλλα να προσπαθω να μην τον σκυλοβρισω, απο σεβασμο στον ξαδερφο του που ημασταν σπιτι του! Ο καημενουλης ο πλανοδιος ακουσε και πηρε πρεφα, γυρισε μας κοιταξε με απορια και εφυγε...Το ποσο ντραπηκα δε λεγεται!
Ντραπηκα γιατι ενα 16 χρονο παιδι κουβαλουσε μεσα του τοσο μισος για εναν ανθρωπο αγνωστο, απλα και μονο επειδη ετυχε να εχει αλλο χρωμα στο δερμα του. Γιατι καποιος ανεγκεφαλος ενηλικας του τροφοδοτησε, του εμφυσησε αυτο το μισος. Γιατι ακομα και σημερα ανθρωποι μαχαιρωνονται για μια διαφορα στη θρησκεια, την ιδεολογια, το χρωμα, τη σεξουαλικοτητα, τον τοπο καταγωγης, τη γλωσσα...
Σεβομαι πολυ την ιστορια μου, την Ελληνικη μου καταγωγη. Οσο υπαρχουν συνορα, θελω και απαιτω να τα σεβονται ολοι και για αυτο εχω ξεκαθαρα παρει θεση σε ζητηματα οπως το Μακεδονικο.
Ομως, δεν μπορω να μην ονειρευομαι εναν κοσμο που δεν θα υπαρχουν συνορα, που δεν θα υπαρχουν ιδιοκτησιες, λογοι για να μαλωνουν οι ανθρωποι. Που καθε ανθρωπος θα ειναι ελευθερος να ζει και να κινειται οπου επιθυμει, χωρις περιορισμους και φοβους. Δεν μπορω να μην ονειρευομαι εναν κοσμο αληθινα, βαθια ανθρωπινο. Οχι ανθρωποκεντρικο...απλα ανθρωπινο, καμωμενο με αγαπη και απλοτητα. Ονειρευομαι τη μερα που ενα κομματι γης, οσο μεγαλο και πλουσιο κι αν ειναι, δεν θα ειναι αρκετο για να παγιδευσει τον ανθρωπο, δεν θα ειναι αρκετο για να χαθει εστω και μια ακομα ζωη. Ονειρευομαι τη μερα που καμια θρησκεια, κανενας θεος δεν θα τιθεται πανω απο την αγαπη. Ονειρευομαι...και φοβαμαι να ξυπνησω στην πραγματικοτητα, σε αυτην τη συγκεκριμενη πραγματικοτητα που βιωνουμε. Ξερω πως το ονειρο μου ειναι απατηλο, μα ας ονειρευτουμε για λιγο παρεα...

ΠΑΓΩΤΟ!!!!

Καλησπερα!

Σε καποια προηγουμενη αναρτηση σας ειχα κανει να σας τρεχουν τα σαλια και εταξα συνταγη για σπιτικο παγωτο...εγω δεν ξεχναω!
Και να λοιπον η περιφημη πανευκολη και αμαρτωλα υπεροχη συνταγη για παγωτο!!!
Λοιπον, η βασικη συνταγη αποτελειται απο 3 συστατικα. Το τεταρτο ειναι αυτο που καθοριζει τη γευση και το αλλαζουμε αναλογα με τη διαθεση μας, το τι μας αρεσει κτλ. Η ολη διαδικασια κραταει το πολυ ενα τεταρτο, τα βαζετε σε οποιαδηποτε φορμα, ταπερακι, μπωλ κτλ, κατα προτιμηση σκεπαστο και παγωνει στην καταψυξη 4 ωρες τουλαχιστον. Ειναι πεντανοστιμο, χωρις συντηρητικα (για αυτο και ειναι καλυτερο να κανετε μικρες ποσοτητες συχνα και να καταναλωνεται μεσα σε λιγες ημερες) και σιγουρα λιγοτερο παχυντικο απο τα παγωτα που πουλανε εξω, με βουτυρα και αβγα!

Ξεκιναμε!
Παιρνουμε ενα κουτι ζαχαρουχο γαλα, ενα κουτι γαλα κανονικο και μια αγλυκη σαντιγι (ermol η morfat). Τα χτυπαμε για λιγο μαζι στο μιξερ, ωσπου να φουσκωσει λιγο η σαντιγι.

Τωρα, παμε στις γευσεις.

Για σοκολατα, προσθετουμε στο μειγμα 5-6 κουταλιες της σουπας κακαο η σοκολατα Cadburry, αναλογα με το ποσο πικρη η γλυκια τη θελουμε. Εγω προτιμω το δευτερο. Χτυπαμε για λιγο ακομα μεχρι να γινει παχυρευστο. Για πιο σπεσιαλ καταστασεις, προσθετουμε κομματακια σοκολατας.

Για μπισκοτο, παιρνουμε ενα πακετο πτι-μπερ και το τριβουμε στο μουλτι, ωσπου να γινει τοσο ψιλο σαν τριμμενη φρυγανια. Το προσθετουμε στο μειγμα και το χτυπαμε ωσπου να γινει παχυρευστο.

Για καραμελα, προσθετουμε στο μειγμα ενα βαζακι μαρμελαδα καραμελα γαλακτος Bonne Maman. Αν θελουμε βεβαια, βαζουμε και σταγονες καραμελας.

Για βανιλια, προσθετουμε 4-5 βανιλιες ζαχαροπλαστικης η ακομα καλυτερα φρεσκια βανιλια. Προαιρετικα κομματια λευκης σοκολατας.

Γενικα, δεν υπαρχει περιορισμος. Μπορειτε να βαλετε φραουλα τριμμενη στο Μουλτι για παγωτο φραουλα, αλλα θα γινει σαν γρανιτα περισσοτερο η σαν σορμπε. Μπορειτε ακομα να βαλετε 1-2 κεσεδακια γιαουρτι και πριν παγωσει καλα καλα, να προσθεσετε μελι. Μπορειτε αντι για φραουλα να τριψετε μηλα και να βαλετε και κανελλα. Μπορειτε στη σοκολατα, λιγο πριν παγωσει καλα να βαλετε και σιροπι σοκολατα. Μπορειτε στη βανιλια να προσθεσετε μεσα κερασια και σιροπι βυσσινο. Με εναδυο σφηνακια Baileys μεσα στο μειγμα φανταζομαι πως θα βγει φανταστικο!
Αφηστε τη φαντασια σας αχαλινωτη, γιατι το παγωτο ειναι απολαυση και η δημιουργια το ιδιο!

Και επειδη ειναι και ΣΚ και εχετε χρονο για δοκιμες, περιμενω τη Δευτερα να ακουσω τα αποτελεσματα των πειραματισμων σας!



Καλο Σαββατοκυριακο! Σας φιλω γλυκα στα μουτρακια!

ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ...

Σημερα εχω πολλους λογους να γκρινιαξω. Δεν ξερω απο που να αρχισω. Να μιλησω για τη Χριστινα Κυριμοπουλου, για το Θοδωρη Τενεζο, για την αδικοχαμενη μουσουλμανα στη Γερμανια- θυμα ενος απολυτα παραλογου ρατσισμου, για τη βια προς τα ζωα;
Οχι...δεν θα μιλησω για τιποτα απο ολα αυτα..δεν εχω διαθεση για γκρινια...
Σημερα, θα μιλησω για τον ερωτα...



Κινεισαι...γυρω του, μεσα του, μαζι του. Κινειται...γυρω σου, μεσα σου, μαζι σου...Δεν ζεις χωρις αυτον. Το ξερεις καλα, ειναι σαν την τροφη για σενα, ακομα πιο πολυ...σαν το νερο. Κινητηριος δυναμη, φως μα και καταστροφη συναμα. Ποσες φορες δεν εκλαψες, οταν τον ενιωσες να γλιστραει μεσα απο τα χερια σου; Ποσες φορες δεν εκλαψες, οταν τον ενιωσες να σε πλημμυριζει; Δακρυα χαρας και απογνωσης, βλεμματα κενα, μα και ντυμενα με χαμογελα. Ταξιδια μεσα σε δυο ματια, μια μυρωδια, ενα αγγιγμα...

Περνα ο καιρος...ερχεται, φευγει, σε επισκεπτεται ξαφνικα και το ιδιο ξαφνικα, απομακρυνεται, αφηνοντας σε με την αναμνηση, με τη νοσταλγια, με την απορια αν ποτε θα ερθει για να μεινει...για παντα...

Ξυπνας ενα πρωι...ενα απλο πρωι του καλοκαιριου...τιποτα διαφορετικο, τιποτα εξαιρετικο, ενα πρωινο σαν ολα τα αλλα, που θα ντυθεις και θα πας στη δουλεια. Κι ομως, ολα ειναι αλλιως...γιατι τωρα ξερεις...

Αγκαλιαζεις το κορμι, μα στην ουσια τυλιγεις την ψυχη μεσα στα χερια σου...ανασαινεις το αρωμα απο τα σεντονια...οχι το αρωμα του, ουτε το αρωμα σου...το αρωμα σας...τωρα ξερεις...

Ξερεις γιατι ερχεται και φευγει...ζεις τη μαγεια του να ανακαλυπτεις ξανα και ξανα τον ερωτα στο ιδιο προσωπο, στο ιδιο βλεμμα. Σ' αυτη τη μυρωδια που εδω και χρονια δεν εχει αλλαξει, σε αυτα τα χαρακτηριστικα που σε γυριζουν πισω στην εφηβεια σου και σταματουν το χρονο εκει...στον ιδιο ανθρωπο, στον ανθρωπο σου, ο ερωτας σου αποκαλυπτει αργα, βασανιστικα ολα του τα προσωπα...αλλες φορες ερχεται κοντα σου με παθος και ενταση, αλλες τρυφερος, αλλες εγωιστης και ζηλοφθων, αλλες παλι βαθυς και ηρεμος...παντα ομως συναρπαστικος και παντα χερι χερι με την αγαπη...αυτη τη μια και μοναδικη που κανει ολα τα αλλα να μοιαζουν τοσο μα τοσο μικρα...

Γι' αυτο ερχεται και φευγει...για να σου θυμιζει καθε φορα τη δυναμη του, για να σε γεμιζει με χρωματα και φως, για να σκοτεινιαζει ο κοσμος σου καθε τοσο και να συνειδητοποιεις ποσο ευθραυστος ειναι...με τη δυναμη και την αδυναμια ενος μωρου, που με την αθωοτητα του σε αιχμαλωτιζει...

Κι ας πονεσες πολυ...κι ας πικρανες και πληγωσες ανθρωπους, που αθελα σου παρεσυρες στη δινη αυτου του ενος, του πρωτου ερωτα, ανοιγοντας πληγες που χιλιες δυο συγνωμες δεν θα κλεισουν...κι ας παλεψες πολλες φορες να φυγεις, μα εμεινες εκει να κυνηγας φαντασματα...κι ας εκανες λαθη που σε καινε ακομα...κι ας χτυπησες αλυπητα ακομα και εκεινον...κι ας ανταποδωσε καθε χτυπημα πιο δυνατα...κι ας πηγαινοερχοσουν, ησουν παντα εκει...
Νοιαστηκες για αλλους ανθρωπους τοσο πολυ, τοσο βαθια (κι ακομα νοιαζεσαι), που δεν τολμησες ποτε να τους το δειξεις για να μην τους πληγωσεις περισσοτερο, αφου τους ειχες ηδη αφοπλισει...γιατι κατα βαθος παντα ηξερες αυτο που τωρα συνειδητοποιησες πως ξερεις...πως ολοι οι δρομοι οδηγουν εδω, ολοι οι ερωτες που αγγιξαν την καρδια σου ηταν αληθινοι και αγνοι, ολοι, αλλα δεν εζησαν πολυ, γιατι υπηρχε παντα αυτος ο πρωτος ερωτας, που με τα τερτιπια του πασχιζε να σε κανει να ξεχασεις οτι εισαι αιχμαλωτη του...κι αυτος αιχμαλωτος δικος σου...

Χρονια τωρα κοιτας τα ιδια πρασινα ματια, μα καθε φορα ειναι διαφορετικη...κι αν καποιες φορες σκοτεινιαζουν, αν τα λογια πονανε, αν οι αγκαλιες παγωνουν, αν σβηνουν τα χαμογελα...τωρα ξερεις...πως καπου εκει στο βαθος του χρονου, υπαρχει φως εκτυφλωτικο, διαφανο σαν αϋλο, λεπτεπιλεπτο και χρωματιστο...σαν τα φτερα μιας πεταλουδας...το φως της αγαπης!



Κοιτας αυτα τα πρασινα νυσταγμενα ματια και ψιθυριζεις "καλημερα, σ' αγαπω!"
Υποδεχεσαι την καινουργια μερα με χαμογελο...Τωρα ξερεις!...

ΟΥΦ!

Τρεχω τρεχω τρεχω και δεν φτανω! Πως τα καταφερνω παντα ετσι και τρεχω πανικοβλητη και παλι τα μισα δεν προλαβαινω να τα κανω, ουτε και ξερω!
Παρα τις αναποδιες και την κουραση των τελευταιων ημερων, η διαθεση μου παραμενει καλοκαιρινη, το ηθικο μου ακμαιοτατο και σας χαιρετω απο το γραφειο, οπου πηζω κανονικα!
Χρωσταω πολλες αναρτησεις και καποιες απαντησεις, αλλα, λιγο υπομονη, εν ευθετω χρονω ολα θα γινουν!
Στο μεταξυ, σας βαζω παλι μουσικουλα, να σας συντροφευει οσους περνατε για καφε και η απαραδεκτη οικοδεσποινα δεν ειναι ποτε εδω!
Εχει ομως και καφε και ποτα, αναψυκτικα και λοιπα δροσιστικα στο ψυγειο, εχει και παγωτο χειροποιητο (θα σας γραψω μια μερα τη συνταγη, ειναι ελεεινα ευκολο και αμαρτωλα υπεροχο!!!), οποτε, ξενοι δεν ειστε, σερβιριστειτε, αραξτε και τα λεμε συντομα!
Οσοι φυγετε για διακοπες και δεν προλαβω ουτε να περασω μια βολτα να σας χαιρετησω, ευχομαι καλο ταξιδι, καλη επιστροφη και να περασετε αξεχαστα!!!!















Σας φιλω γλυκα στα μουτρακια!