Είναι η ζωή μια πόρνη
που ψωνίζεται
Σε μπαρ και σε φτηνά
ξενοδοχεία
Κι εσύ δεν έχεις μία…
Αργοπεθαίνεις ψάχνοντας
στ’ αδιέξοδα
Μια φλόγα την φωτιά σου
να ημερέψεις
Και κάτι να πιστέψεις…
Σε λάθος δρόμους και
υπόγεια παρασύρεσαι,
για μια στιγμή, που όμως
ποτέ της
δεν σου ανήκει.
Τις άδειες νύχτες στο
κρεβάτι κλαις κι οδύρεσαι
και παζαρεύεις την ψυχή
σαν να 'ταν νοίκι.
Συγνώμη φίλε, μα νομίζω
ότι βιάστηκες
Να πεις πως είναι τ’
όνειρο δικό σου
Πριν τα μισά της διαδρομής
κιόλας κουράστηκες
Ξεκόλλα φίλε, δεν μας
νοιάζει η μιζέρια σου
ούτε αν σου κόβονται
τα γόνατα απ'το ρίγος.
Σκάσε μαλάκα, πνίξ' το
φόβο με τα χέρια σου.
Για αυτόν τον κόσμο
ήσουν και θα είσαι λίγος.
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 15ο Συμπόσιο Ποίησης που με αγάπη και μεράκι διοργανώνει η ακούραστη Αριστέα μας!
Το Συμπόσιο είχε ως κεντρική ιδέα τη ΖΩΗ και όπως ήταν αναμενόμενο, ενέπνευσε εκπληκτικές συμμετοχές. Νικήτρια αναδείχτηκε η Μαρία Κανελλάκη με το μοσχομυριστό Μαγιάπριλο στο περβάζι.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους διάβασαν κάτι στο ποίημά μου που άγγιξε την ψυχή τους!
Πεταλουδίσια φιλιά!
