ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

"Αγγέλα, Μέλπω, Αριάδνη. Η μια απέναντι από την άλλη μέχρι χτες. Η μια δίπλα στην άλλη τώρα. Γυναίκες και μάνες του Εμφυλίου, τραγικές μορφές, σύμβολα και σημεία των πικρών καιρών, Ιστορία ζωντανή, αργασμένη στα πρόσωπα, στα βλέμματα, στις καρδιές τους.
Μετά τον εμφύλιο σπαραγμό στα πεδία των μαχών, ένας εμφύλιος σπαραγμός στις ζωές των ανθρώπων˙ στις σχέσεις, στις φιλίες, στις οικογένειες. Μαύρες μαντίλες και χιλιάδες απουσίες απ’ τη μια μεριά. Κόκκινες σημαίες κι εκατοντάδες εκτελέσεις απ’ την άλλη. Σκύλλα και Χάρυβδη. Μετεμφυλιακή δεξιά εξουσία και αυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα, παρακράτος, προσφυγιά, κόμμα, παιδομάζωμα, διώξεις, φυλακές κι εξορίες.
Ένας λαός χωρισμένος στα δυο, ματωμένος, γονατισμένος. Ένας λαός θυσία, μια παράλογη θυσία χωρίς νικητές και ηττημένους, χωρίς θύτες και θύματα. Μα κι ένας λαός που πορεύεται στους καιρούς της μνήμης παλεύοντας να σταθεί όρθιος, ν’ αντικρίσει ήλιο κι ελπίδα. Ο λαός μας."

Μια τραγωδια, μια ιστορια περα για περα αληθινη, για παντα χαραγμενη στο dna μας, αιματοκυλισμα ανευ προηγουμενου, παραλογο, ανουσιο, βορα οι ζωες στις επιταγες μεγαλων και ενδοξων αγωνων, ιδεων, ατσαλι οι ψυχες, απαγορευεται να λυγισουν, απαγορευεται να σπασουν, αδερφια εξαναγκαζονται να στρεψουν την καννη στα αδερφια τους, φιλοι γινονται κατ' αναγκη εχθροι, πεινα, εξαθλιωση, ενα ντροπιαστικο παιδομαζωμα, φοβος απεραντος φοβος, μερα και νυχτα αγκαλια με το φοβο και πανω απο ολα προδοσια! Μια οικτρη προδοσια για οσους πιστεψαν πραγματικα πως μπορει ο κοσμος να αλλαξει, να ομορφυνει. Τραγικες φιγουρες οι Ελληνες, θυτες και θυματα ενα συνοθυλευμα, αδυνατον να ξεχωρισεις, μια μαζα αμορφη σαν σωμα διαλυμενο απο ναρκη.

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ

Ανοιγει η μπουκαπορτα ανοιγει.Του πλοιου και της ψυχης μου.Σπαρταρουν τα ματια μου απ'τη λαχταρα, σαρωνουν το πληθος, το ξεψαχνιζουν. Ο,τι απομεινε απ' το ρημαγμενο μου εαυτο το νιωθω, για πρωτη φορα εδω και χρονια, να σαλευει, ν' ανασαινει...

...Καθως αγκαλιαζω σφιχτα αυτη τη νεαρη γυναικα, καθως νιωθω το στηθος της ν' ανεβοκατεβαινει λαχανιασμενο και το μαγουλο της να μ' ακουμπαει μουσκεμενο, ακουω ενα γλυκο ψιθυρο στο αυτι μου, στην καρδια μου. Το σημαδι που γυρευα. Μια λεξη της ολη κι ολη. την πιο γλυκια του κοσμου.

'Μανα'...λεει μοναχα...

ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ

Η Μελπω ειχε μεινει αποσβολωμενη απο τον φοβο, μαρμαρωμενη σαν αποπληκτη, προσπαθωντας να συλλαβει με το ταραγμενο μυαλο της το μεγεθος της κτηνωδιας, μα τωρα συνερχεται αποτομα, κινειται προς τη φιλη της, να ριχτει πανω της να την προστατευσει.

Το χτυπημα τη βρισκει στην κορυφη του κεφαλιου, μελετημενα, σπουδαγμενα. Ο Πεχλιβανης εχει μαθητευσει με τις τσατσαδες και τους νταβατζηδες, απο μικρος ηταν θαμωνας των ευαγων ιδρυματων τους, ξερει πως τις πουτανες τις χτυπας παντα στο τριχωτο της κεφαλης για να μη χαλασεις το εμπορευμα. Δεν εχει παραιτηθει ολοσδιωλου απο το γλεντι που σκοπευει να στησει με την ομορφουλα. Κουμουνα ξεκουμουνα, νοστιμη ειναι, μια χαρα μπορει να τους βολεψει ολους τους...

...Μια δυο τρεις, το χερι του αντρα ανεβαινει και κατεβαινει με μανια, το πετσι σφυριζει ανατριχιαστικα κι επειτα πεφτει στην πλατη, στα ποδια, στη μεση της γυναικας, που μαζευεται ενα κουβαρι στο χωμα για να προστατευτει. Αιμα, το μπαμπακερο φουστανι της γεμιζει κοκκινες γραμμες, η τρυφερη γυναικεια σαρκα σκιζεται.

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

'Κι ομως αντετεινε η Αριαδνη με αγανακτιση. 'Ξερω! Σας θυμαμαι πολυ καλα! Στα χρονια της κατοχης ερχομουν σε επαφη με τις προδοτικες κατοχικες κυβερνησεις, προσπαθωντας να εξασφαλισω λιγα ψιχουλα για το χειμαζωμενο λαο μας και τους αναπηρους πολεμου που νοσηλευονταν στα νοσοκομεια.Σας θυμαμαι λοιπον! Εκεινα τα τραγικα χρονια της κατοχης, της πεινας και των εκτελεσεων και παλι σε υπουργικο γραφειο υπηρετουσατε, προσφεροντας! Στο γραφειο του κατοχικου υπουργου Τσιρονικου, που συνεργαζοταν με τους Γερμανους και που καταδικαστηκε σε θανατο απο το δικαστηριο δωσιλογων!'

  

'Ε.. ημουν απλος υπαλληλος τοτε...δεν μπορουσα...'

'Ουτε και τοτε μπορουσατε ουτε και τωρα μπορειτε! Ωρες ωρες απορω για ποια πατριδα και ποια δημοκρατια πολεμαει ο στρατος μας με τους ανταρτες. Εκεινοι τουλαχιστον εχουν μια ιδεολογια...Στραβη, κουτση, ματωμενη, ολοκληρωτικη, οπως θελετε πειτε την, αλλα εχουν μια ιδεολογια. Δεν εχουν μονο μια τσεπη!' του πεταξε επιτιμητικα και εκανε να φυγει.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Δυο φωνες να ταξιδευουν μεσα στη μαυρη νυχτα, πανω απ' τη μαυρη γης, πανω απο φλογες κι απο συνορα. Πρωτα της Αριαδνης, αργοσυρτη, λυπητερη. Κι επειτα της Αγγελας μαζι, θρυμματισμενη, χιλια κομματια:

'Τι να σου στειλω κορη μου, αυτου στα ξενα που' σαι;

Να στειλω γραμμα, χανεται, δε βρισκει το παιδι μου,

να μαθει οσα να του πει διψαει η καρδια μου.

Τινος τα ματια βλεπουν την και τα δικα μου κλαιγουν;

Τινος τα χειλη της μιλουν και τα δικα μου τρεμουν;'

Βουβαμαρα κι ερημια στο τελος.

Σιωπη, ολος ο τοπος μια απεραντη σιωπη.

Ολη η πατριδα μια θανατερη σιωπη.

Οποιος δεν εχει διαβασει αυτη την τετραλογια του Θοδωρη Παπαθεοδωρου, δεν εχει ιδεα τι θα πει εμφυλιος σπαραγμος, τι θα πει σπαραγμος ενος εθνους, τι θα πει παρανοια! Θελει κοτσια, δυναμη να διαβασεις αυτα τα βιβλια, αντοχη στις μεγαλες και επιπονες αληθειες, ειδικα σε καποιες πολυ ειδεχθεις σκηνες, ειδικα οταν διαβαζεις τα ιστορικα στοιχεια και τις παραπομπες στο παραρτημα...και η λυτρωση, αυτη η τοσο πολυποθητη και αναγκαια, δεν ερχεται, οπως ακριβως και στη ζωη, στις μεγαλες κτηνωδιες...Κι αυτες οι μανες, αχ οι μανες!...με αδεια αγκαλια, καρδια γεματη ελπιδα για ενα γυρισμο που ποτε δεν ερχεται, που ποτε δε φτανει, με δακρυα και μαυροφορεμενα κορμια, μαυροφορεμενες ψυχες για τα παιδια τους που χαθηκαν για παντα...

Οσο διαβαζω τοσο μεγαλωνει μεσα μου η πεποιθηση πως αυτος ο κοσμος, θα ηταν ενα αληθινο κοσμημα, οπως λεει και το ονομα του, ενα στολιδι, αν δεν υπηρχε ο ανθρωπος να τον ασχημαινει με την ευτελεια και τη μικροτητα του...

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ RELOADED

38 χρονια μετα, τα στοιχεια υποτιθεται ειναι ολα γνωστα, δεν υπαρχουν κενα, δεν υπαρχουν μυστικα, υποτιθεται παντα, ομως οι θεωριες συνομωσιας δινουν και παιρνουν. Καποιοι λενε οτι οι Αμερικανοι προκαλεσαν την εξεγερση για να ριξουν τον Παπαδοπουλο που ετοιμαζοταν να παει σε εκλογες. Αλλοι παλι οτι το εκανε το ΚΚΕ εξ' αποστασεως επειδη αυτες ηταν οι εντολες απο Ρωσια μερια.Και αλλα τετοια πολλα. Ομως, οι θεωριες, ειτε αληθινες ειτε οχι, παραβλεπουν τον παραγοντα ανθρωπος. Και μεσα στο Πολυτεχνειο ηταν Ανθρωποι, Νεοι Ανθρωποι, με οραμα, με διψα για ελευθερια και δικαιοσυνη, Ανθρωποι που αντισταθηκαν στο φασισμο, τη στιγμη που στην πλειοψηφια του ο λαος σιωπουσε. Ανθρωποι που εβαλαν τα στηθη τους μπροστα, κινδυνεψαν, καποιοι τραυματιστηκαν, αλλοι σκοτωθηκαν, για την ελευθερια παντα, για τα ανωτερα ιδανικα τους! Ανθρωποι, θυματα η οχι καποιας πλεκτανης, με τις καλυτερες των προθεσεων και τη δυναμη της νεναικης αγνοτητας.

38 χρονια μετα, ξανα δικτατορια, κοινοβουλευτικη αυτη τη φορα, οικονομικη αυτη τη φορα, παγκοσμια αυτη τη φορα. Και παλι οι νεοι μπροστα, να προτασσουν τα στηθη και καποιοι να τους αποκαλουν γραφικους. Και παλι η ιδια αστυνομικη βια και αυθαιρεσια και παλι οι ιδιες φονικες επιθεσεις, τοτε με τανκς κι ελευθερους σκοπευτες, τωρα πιο υπογεια, με απανθρακωμενους ανθρωπους σε τραπεζες, με απαγορευμενα χημικα, με γκλομπς και χειροβομβιδες κροτου λαμψης. Μα, για μια στιγμη! Σαν κατι να αλλαζει; Σαν να μην ειναι πια μια χουφτα νεοι, αλλα μια λαοθαλασσα ολων των ηλικων που αντιδρα; Σαν να ξυπναμε απο ληθαργο δεκαετιων;

38 χρονια μετα, τα λογια ειναι πλεον περιττα. Μονο εργα για να τιμησουμε τους αγωνιστες καθε εποχης. Μονο εργα για να αποτιναξουμε αλλον ενα ζυγο. Συνηθισμενος ο λαος μας στους επιδοξους κατακτητες, εντος και εκτος συνορων. Συνηθισμενος και να ειναι μπροσταρης στις μεγαλες αλλαγες και στους μεγαλους αγωνες ανα τον κοσμο.

38 χρονια μετα, το Πολυτεχνειο ξαναζει! Ολοι οι αγωνες για ελευθερια ξαναζουν! Και ζητουνται Ανθρωποι να ξαναχτισουν τον κοσμο.

Κρατα τη φλογα αναμμενη φιλε, ερχεται βαρυχειμωνια...

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ...

Τρεις ολοκληρες μερες διαβουλευονται επι της διαβουλευσης για την διαβουλευση κλπ μηπως και καποιος βρεθει να αναλαβει το τιμονι στο καραβι που λεγεται Ελλαδα και βαδιζει ισια για τα βραχια.
Και κανεις δεν θελει, κανεις δεν τολμα, ολοι αποφευγουν, ολοι χρονοτριβουν. Τα συμπερασματα μου απο αυτη τη διαδικασια ειναι ισως απλοϊκα για καποιους, για μενα ομως, που δεν σπουδασα ουτε πολιτικος ουτε οικονομολογος, που βιωνω καθημερινα τις συνεπειες της ολεθριας πολιτικης τους, που ποναει η καρδια μου για την πατριδα μου ειναι πολυ πολυ σοβαρα.
1) Μας εμπαιζουν ακομα και τωρα. Κανενας δεν θελει να κυβερνησει μια χωρα υπο διαλυση, γιατι απλα κανεις δεν εχει τα κοτσια να επαναδιαπραγματευτει απολυτως τιποτα. Ακομα και τα προσωπα που ακουγονται σαν υποψηφια για την πρωθυπουργια ειναι ξεκαθαρο απολυτα ποια συμφεροντα εξυπηρετουν και ειναι δεδομενο οτι δεν ειναι κοινης αποδοχης απο τον Ελληνικο λαο!Η κατοχη υπο την οποια βρισκομαστε ειναι πραγματικη και ο κλοιος στενευει επικινδυνα, δεν θα επιτραπει καμια απολυτως παρεκκλιση απο τα συμφωνημενα, ας χτυπιεται ο λαος, ας υποφερει, το ΕΥΡΩ ειναι το θεμα, ειναι πολλα τα ΕΥΡΩ Αρη...Γιωργο...Αντωνη...κλπκλπκλπ...
2) Δεν υπαρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ πατριωτης μεσα στο κοινοβουλιο. Αν υπηρχε, θα εσπευδε να δηλωσει το ονομα του για την πρωθυπουργια, θα εκανε ο,τι περνουσε απο το χερι του να βοηθησει την πατριδα του, εστω και το ελαχιστο που μπορουσε θα το εκανε! Αλλα, ολοι απλα παραδομενοι στην τρεχουσα κατασταση, χωρις καμια διαθεση να αγωνιστουν για ενα καλυτερο αυριο για τη χωρα, παρα μονο για ενα καλυτερο αυριο για την πολιτικη τους καριερα, ολοι φοβουνται το πολιτικο κοστος και τιποτα παραπανω, αυτο μονο μετραει στα ματια τους.
3) ΑΝ θελανε πραγματικη δημοκρατια οπως διατεινονται και νομιζουν οτι τους πιστευει κανεις, θα εκαναν δημοψηφισμα και μετα εκλογες. Φοβουνται το λαο, αντιλαμβανονται σε τι τραγικη μοιρα τον εχουν φερει και ξερουν οτι αυτη τη στιγμη οι επιπτωσεις αυτης της οργης θα ειναι τετοιες που δεν θα τους αφησουν να ολοκληρωσουν το εργο της καταστροφης που ανελαβαν. Εξ' ου κι ολες οι κωλοτουμπες τους.
4) Το Συνταγμα εχει γινει ενα απλο κουρελοχαρτο στα ματια τους. Η κυβερνηση αυτη ειναι καθ'ολα παρανομη και με το τελευταιο κολπακι ξεπερναει και τα ορια της παρανομιας, ειμαστε πλεον στην Εσχατη Προδοσια!
Ειναι πια στα χερια σου ερημε λαε, κατοικε αυτης της χωρας να καταφερεις να ξανακανεις τον ηλιο να βγει, περνωντας μεσα απο ατελειωτα απυθμενα σκοταδια, υπομενοντας χιλιαδες βασανιστηρια, οπως ο Οδυσσεας που τολμησε να μπει στα τρισβαθα της γης και να τα βαλει με τον Αδη, αλλα βγηκε νικητης, γιατι το πεισμα του και η προσηλωση του στο στοχο, στην επιστροφη στην πολυαγαπημενη του πατριδα, ηταν δυνατοτερα απο οποιοδηποτε εμποδιο.

Δεν θα θυμησω κι εγω το ακροτελευτιο αρθρο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, το εχουμε μαθει απ' εξω πια.
Θα θυμησω μονο οτι πλησιαζει η επετειος του Πολυτεχνειου κι ειναι δικαιωμα και καθηκον καθε ΕΛΛΗΝΑ να διωξει αυτη την οικονομικη και μη δικτατορια.