tag:blogger.com,1999:blog-80908682144620884492024-02-26T09:13:07.127+02:00BUTTERFLY'S WORLDBUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.comBlogger457125tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-46836637232443605882024-02-16T08:30:00.002+02:002024-02-16T17:56:23.861+02:00Η ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΗ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnHUFdLUW4VVU8d521Pf8L6ehhkrdQ0WFVSTa3oy8UPocg3omFq58U6K8G41kSo8L3XcPlrYDHZjH33sy8JVVELY2ujvgowEYI9amJ1zrMCnEjCetA5o-wsCubrd2XSGsefmORg2Fqaaog0NJyX11liNTfE31U1Bz1I93DUjn5e0JI8SyRwKjNpqbNFtLT/s900/b7126f123706b91c6f30b3786695468f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="627" data-original-width="900" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnHUFdLUW4VVU8d521Pf8L6ehhkrdQ0WFVSTa3oy8UPocg3omFq58U6K8G41kSo8L3XcPlrYDHZjH33sy8JVVELY2ujvgowEYI9amJ1zrMCnEjCetA5o-wsCubrd2XSGsefmORg2Fqaaog0NJyX11liNTfE31U1Bz1I93DUjn5e0JI8SyRwKjNpqbNFtLT/s320/b7126f123706b91c6f30b3786695468f.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Τρεις ολόκληρες
μέρες κρυμμένος στο υπόγειο του εξοχικού των γονιών του στο Λουτράκι -ας είναι
καλά ο παππούς του που κατά την κατοχή είχε χτίσει αυτό το δωμάτιο με κρυφή
είσοδο σαν κρυψώνα από τους Γερμανούς- <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ούτε που τον είχε δει το φως του ήλιου. Το
κινητό του το είχε πετάξει σε ένα χαντάκι και είχε αγοράσει ένα από αυτά τα
καρτοκινητά μιας χρήσης μόνο και μόνο για να μπορεί μέσω ίντερνετ να έχει μια
επαφή με τον έξω κόσμο, να μαθαίνει τα νέα για την εξαφάνιση της Αγλαϊας και να
μελετάει προσεκτικά τα χειρόγραφά της, μήπως και κατάφερνε να βγάλει νόημα από
όλο αυτό. Το ήξερε καλά πως με τη φυγή του δυσχέραινε τη θέση του, τώρα πλέον
όλη η αστυνομία θα τον έψαχνε, καθώς ήταν ο τελευταίος που την είχε δει
ζωντανή, άρα ο βασικός ύποπτος για την εξαφάνισή της, μα ήταν αθώος διάολε! Κι
έπρεπε πάσει θυσία να αποδείξει την αθωότητά του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η Αγλαϊα Μπένετου
δεν ήταν μια τυχαία γυναίκα, ήταν μια εκ των πλουσιοτέρων γυναικών της χώρας,
λεγόταν πως με ένα της τηλεφώνημα θα μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση. Ήταν
επίσης μια εκ των εκκεντρικότερων. Δεν έβγαινε σχεδόν ποτέ, ζούσε σχεδόν σαν
ερημίτισσα σε μία παραθαλάσσια βίλα στο Καβούρι. Ο γάμος της με τον εφοπλιστή Μπένετο
δεν είχε ευλογηθεί με παιδιά, αν και ακουγόταν ότι είχε μείνει έγκυος δυο -τρεις
φορές αλλά η εγκυμοσύνη δεν εξελίχθηκε σωστά. Μάλιστα, κάποιοι απέδιδαν τη
μοναχικότητά της σε αυτό ακριβώς το γεγονός. Όσο ζούσε ο Μπένετος, αναγκαστικά
έβγαινε από το σπίτι και τον συνόδευε στα κοσμικά γεγονότα της πόλης, ωστόσο
δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία που να τη δείχνει γελαστή. Μετά το θάνατο του
συζύγου της, απομονώθηκε τελείως. Μοναδική συντροφιά της, τα δύο σκυλιά της, τα
άλογα και η πιστή της οικονόμος, που την ακολουθούσε τα τελευταία 40 χρόνια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η έκπληξη του
Αναστάση όταν μια εβδομάδα πριν δέχτηκε το τηλεφώνημά της ήταν κάτι παραπάνω
από τεράστια. Ήταν απλά ένας συγγραφέας, ένας αρκετά καταξιωμένος συγγραφέας,
αλλά η Αγλαϊα Μπενέτου να ψάχνει εκείνον; Απίστευτο. Δε θέλησε να του πει από
το τηλέφωνο τίποτα, του ζήτησε να την επισκεφτεί στο σπίτι της την επόμενη μέρα
και φυσικά δέχτηκε. Δεν ήταν λίγο πράγμα να μπει η ίδια στον κόπο να τον
αναζητήσει κι η περιέργειά του χτύπησε κόκκινο, δε θα έχανε αυτό το ραντεβού
για τίποτα στον κόσμο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Φτάνοντας στην
έπαυλη το επόμενο πρωί, δε θα μπορούσε να μην αισθανθεί δέος. Ήταν πραγματικά
το ομορφότερο σπίτι που είχε δει ποτέ, με τεράστια παράθυρα που έβλεπαν στη
θάλασσα, έναν εξαιρετικά φροντισμένο κήπο, με δέντρα και λουλούδια, έναν όμορφο
σταύλο για τα άλογα και ένα κιόσκι με ξύλινα τραπέζια και μια αιώρα. Ήταν μέσα
Ιανουαρίου και το κρύο ήταν τσουχτερό, από την καμινάδα έβγαινε πυκνός καπνός,
σημάδι πως ήταν αναμμένο το τζάκι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η μεγάλη δρύινη
πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μια γυναίκα μεσόκοπη, γύρω στα 65, μικροσκοπική,
πιθανότατα η οικονόμος. Τον κοίταξε εξονυχιστικά και μόλις τον έβαλε μέσα στο
σπίτι, έστρεψε το κεφάλι της προς τη στριφογυριστή σκάλα. Αφού βεβαιώθηκε πως
ήταν μόνοι τους, του έπιασε τα χέρια και του είπε ικετευτικά<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Κύριε Θεοδώρου,
σας εξορκίζω, μη συμφωνήσετε με αυτό που θα σας ζητήσει! Αν τα θυμηθεί όλα
αυτά, θα είναι το τέλος της!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Τι λέτε κυρία
μου; Δεν καταλαβαίνω.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Θα καταλάβετε,
μόνο σας παρακαλώ μη δεχτείτε!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Αρκετά Σοφία! Η
αυστηρή φωνή της οικοδέσποινας γέμισε το χώρο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η παρουσία της
ήταν τόσο επιβλητική, καθώς κατέβαινε τη σκάλα, που του έκοψε την ανάσα. Θα
ήταν σίγουρα πάνω από 70 ετών, μα ήταν πραγματικά εκθαμβωτική. Είχε τα μαλλιά
της πιασμένα κότσο και φορούσε ένα μακρύ φόρεμα, το σώμα της ήταν σε εξαιρετική
κατάσταση, πιθανότατα λόγω της ιππασίας που λάτρευε. Του έκανε εντύπωση το
φυσικό γκρι χρώμα των μαλλιών της, καθώς μια τόσο περιποιημένη γυναίκα, θα ήταν
λογικό να τα βάφει, ωστόσο όσο την παρατηρούσε συμπέρανε πως όχι μόνο δεν της
στερούσε τη γοητεία, μάλλον της πρόσθετε επιπλέον. Μεγαλύτερη όμως εντύπωση του
έκανε η ζεστή της χειραψία και το καλοσυνάτο χαμόγελό της καθώς του έσφιγγε το
χέρι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Καλωσήρθατε, κε
Θεοδώρου. Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω, παρακολουθώ χρόνια τη δουλειά σας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Τιμή μου, κυρία Μπένετου.
Ομολογώ με ξάφνιασε πολύ το τηλεφώνημά σας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Και ακόμα πιο
πολύ υποθέτω τα λόγια της οικονόμου μου. Η Σοφία τείνει να γίνεται
υπερπροστατευτική, είμαστε μαζί μια ζωή βλέπετε, μόνο η μία την άλλη έχουμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είπε αυτά τα
λόγια κοιτάζοντας την οικονόμο, το βλέμμα της δεν είχε ίχνος θυμού, αντίθετα
ήταν γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα. «Αυτή είναι η ξινή;» αναρωτήθηκε ο
Αναστάσης. «Αυτή είναι που δεν θέλει να βλέπει άνθρωπο κι όλοι τη θεωρούν
απρόσιτη;» Βέβαια, δεν έπρεπε να του κάνει εντύπωση, είχε κι ο ίδιος γίνει πολύ
συχνά θέμα συζήτησης στους συγγραφικούς κύκλους, καθώς τον θεωρούσαν σνομπ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Τι θα λέγατε να
περάσουμε στο γραφείο μου; Έχουμε καφέ και πολύ καλή ζεστή σοκολάτα με άρωμα
κανέλας, νομίζω είναι το ιδανικό ρόφημα για μια παγωμένη μέρα δίπλα στο τζάκι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Ναι, είναι
υπέροχη ιδέα, σας ευχαριστώ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Θα έλεγα επίσης
να κόψουμε τις τυπικότητες, με κουράζουν αφόρητα. Σπάνια ανοίγω το σπίτι μου κι
όταν το κάνω είναι μόνο για ανθρώπους που εκτιμώ. Αγλαϊα, λοιπόν για σένα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Άψογα! Πάμε;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πέρασαν στο
γραφείο, έναν χώρο ιδιαίτερα ζεστό, διακοσμημένο σε χρώματα γήινα και λευκό, με
μια τεράστια βιβλιοθήκη, από το πάτωμα ως το ταβάνι και ένα πέτρινο τζάκι με
αναμμένη τη φωτιά. Σε ένα από τα ράφια, είδε σε περίοπτη θέση, με αλφαβητική
σειρά και τα πέντε βιβλία του. Χαμογέλασε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Στο είπα, είμαι
θαυμάστριά σου. Για αυτό εξάλλου και σε επέλεξα για αυτό που θέλω να κάνω.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Δηλαδή;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Θέλω να γράψεις
τη βιογραφία μου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Ορίστε; Είπε
έκπληκτος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Δεν το
περίμενες… Λογικό, εσύ είσαι ιστορικός συγγραφέας. Όμως, πίστεψέ με, αυτά που
έχω να σου διηγηθώ από τη ζωή μου, έχουν κομμάτια της ιστορίας της Ελλάδας που
δεν τα γνωρίζεις και αποκαλύπτουν πράγματα για λεγόμενους «ευεργέτες» της χώρας
που θα σε σοκάρουν. Με πρώτο και κύριο, το σύζυγό μου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Τη συζήτηση
διέκοψε η Σοφία που με ένα δίσκο στα χέρια μπήκε στο γραφείο. Δυο κούπες
αχνιστή σοκολάτα και ένα πιάτο με διάφορα μπισκότα και κέικ, τα οποία ακούμπησε
στο δρύινο γραφείο με προσοχή. Έριξε άλλο ένα ικετευτικό βλέμμα στον Αναστάση
κι έπειτα έφυγε σκεφτική.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Η οικονόμος σου
σε αγαπάει πολύ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Ναι, ανησυχεί
για μένα. Θα καταλάβεις τους λόγους μόλις σου πω την ιστορία μου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Σε ακούω με
απόλυτη προσοχή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Καταρχάς να σου
πω ότι τον Μπένετο τον παντρεύτηκα από έρωτα. Ήμουν μόλις 16 ετών όταν τον
πρωτογνώρισα και θαμπώθηκα από τον τρόπο που με φλέρταρε και ναι, δε θα σου πω
ψέματα, θαμπώθηκα και από τα λεφτά του. Με γέμιζε λουλούδια, δώρα, με πήγαινε
στα καλύτερα εστιατόρια, δεν υπήρχε καμία επιθυμία μου που να μην την
πραγματοποιήσει μέχρι να πω το ναι στην πρόταση γάμου του. Με έκανε να νιώθω
βασίλισσα και ποια γυναίκα δεν το θέλει αυτό; Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν
πραγματικά ούτε το τέρας που έκρυβε μέσα του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Την κοίταξε
έκπληκτος, αλλά δεν την διέκοψε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Σε σοκάρει αυτό,
λογικό είναι, όλοι τον ξέρετε σαν τον ευεργέτη της χώρας, τον ιδρυτή τόσων
φιλανθρωπικών σωματείων, έναν αληθινό Έλληνα. Η αλήθεια όμως διαφέρει πάρα
πολύ. Το 1970, καθώς ακόμα ήμασταν νιόπαντροι, άκουσα κατά λάθος μια συζήτησή
του με υψηλόβαθμα στελέχη της δικτατορίας. Μέσες άκρες, έλεγαν ότι στα αμπάρια
του ενός από τα πλοία μας, κρατούσαν κρυφά φυλακισμένους 50 τουλάχιστον
κομμουνιστές, που τους θεωρούσαν επικίνδυνους για τη Χούντα. Άκουσα με φρίκη να
περιγράφει τα βασανιστήρια που τους έκαναν και με απόλυτα κυνικό τρόπο να
αναφέρει πως θα βούλιαζε το καράβι επίτηδες για να τους σκοτώσει. Ναι, ακριβώς!
Το ναυάγιο που συντάραξε το πανελλήνιο, επειδή κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει
τι το προκάλεσε. Θυσίασε τους ναύτες του, όλοι οικογενειάρχες, για να θάψει
αυτούς που τόσο μισούσε. Το καράβι ήταν ασφαλισμένο, εισέπραξε μια τεράστια
αποζημίωση, με την οποία προίκισε τις κόρες των χαμένων ναυτικών κα σπούδασε
τους γιους τους. Μη γελιέσαι δεν το έκανε από καλοσύνη, ήδη είχε κινήσει
υποψίες αυτό το ναυάγιο κι έπρεπε να ρίξει κάπως στάχτη στα μάτια όλων, άλλωστε
η αποζημίωση ήταν αστρονομική, περίσσεψαν εκατομμύρια. Με το αίμα των γονιών
τους πληρώθηκαν οι προίκες κι οι σπουδές αυτών των παιδιών, αλλά δεν το έμαθαν
ποτέ και φυλούσαν τα χέρια του δολοφόνου τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Μετά από αυτό το
περιστατικό, τον σιχάθηκα, ήθελα πάσει θυσία να τον σταματήσω. Με την αφέλεια
των 17 μου χρόνων, πήγα να τον καταγγείλω στην αστυνομία. Φυσικά, όλοι εκεί
μέσα του ανήκαν, αφού είχε φιλικές σχέσεις με το καθεστώς. Το ίδιο βράδυ γύρισε
σπίτι και με χτύπησε τόσο πολύ, που δεν μπορούσα για ένα μήνα να βγω από το
σπίτι. Ήμουν έγκυος και έχασα το παιδί. Η σχέση μας από εκείνη τη μέρα δεν ήταν
ποτέ ίδια. Η μόνη μας επαφή ήταν οι βιασμοί μου, κάθε φορά που αρνούμουν να
εκτελέσω τα συζυγικά μου καθήκοντα. Ζούσα με ένα κτήνος. Ήταν η περίοδος που
είχε έρθει η Σοφία στη δούλεψή μας. Με φρόντιζε και ήταν δίπλα μου, η μόνη που
ήξερε τα πάντα. Έπρεπε κάτι να κάνω, τον έτρεμα, αλλά δε γινόταν να τον αφήσω
να κάνει τέτοια εγκλήματα. Έλειπε σχεδόν όλη μέρα κι αυτό μου έδινε το ελεύθερο
να βγαίνω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χωρίς να το γνωρίζει. Μπήκα κι
εγώ σε μια ομάδα αριστερών, με ψεύτικο όνομα φυσικά, έδινα όσες πληροφορίες
έπαιρνε το αυτί μου, καθώς φρόντιζα να γυρίζω σα σκιά στο ίδιο μου το σπίτι. Το
έμαθε φυσικά. Αυτή τη φορά, τα χτυπήματα μου κόστισαν ένα σπασμένο κρανίο και
ένα σπασμένο χέρι. Δε θα ξεχάσω τη λύσσα με την οποία με κλώτσαγε στο κεφάλι,
τη Σοφία να προσπαθεί να τον απομακρύνει, να τη χτυπάει κι εκείνη μανιασμένα
και να καταλήγουμε δυο ανθρώπινα κουβάρια αγκαλιασμένες στο πάτωμα. Από εκείνη
τη μέρα, είχε μόνιμα κάποιον να με ακολουθεί. Δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι,
άφησε τότε να διαρρεύσει η ιστορία της δήθεν αποβολής μου και της κατάθλιψης
που με συντάραξε. Τότε ήταν που στράφηκα στα άλογα….και στη Σοφία. Μόνη μου
παρηγοριά η βόλτα με τα άλογα στο κτήμα μας και η φιλία μου με τη Σοφία. Μια
φιλία που σιγά σιγά εξελίχτηκε σε κάτι πολύ παραπάνω, έγινε αγνή αγάπη, έρωτας
και με τον καιρό γίναμε ζευγάρι. Δεν άργησε να το αντιληφθεί, αλλά αντί να τη
διώξει, χρησιμοποιούσε την αγάπη μου για εκείνη για να με ελέγχει. Ένα απόγευμα
σχεδόν τρία χρόνια μετά του ανακοίνωσα πως ήμουν πάλι έγκυος. Κάγχασε και μου
απάντησε με ένα ηχηρό χαστούκι. «Μωρή παλιοκουμούνα, αδερφάρα, το δικό σου
παιδί θα κάνω; Να βγει λούγκρα σαν εσένα ή αριστερό; Δεν πεθαίνω καλύτερα;
Αύριο κιόλας θα πάμε να το ρίξεις!» Του κάκου ούρλιαζα ότι αυτό το παιδί είναι
δικό μου και θα το γεννήσω. Όταν απείλησα ότι θα φύγω, με βούτηξε από το μαλλί,
με έσυρε ως την κουζίνα και μπροστά στα μάτια μου βίασε τη Σοφία. «Αυτό δεν
είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα πάθει, αν τολμήσεις ξανά να μου
εναντιωθείς! Και ξέχνα το διαζύγιο, δε θα με κάνεις εσύ ρεζίλι στην κοινωνία,
οι άνθρωποι του κύκλου μας ΔΕΝ χωρίζουν, το κατάλαβες; Όσο για το μουλόσπερμα
που έχεις μέσα σου, αύριο κιόλας θα το βγάλουμε να ησυχάσουμε! Μου ανήκεις! Όσο
πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο καλύτερα για σένα!»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Μιλούσε και τα
δάκρυα έτρεχαν ακούσια από το πρόσωπό της. Δεν τολμούσε να της πει κουβέντα,
μόνο της κρατούσε το χέρι όσο διηγούνταν το Γολγοθά της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Με συγχωρείς,
πάνε χρόνια από τότε, μα κάθε φορά είναι σαν να τα ζω από την αρχή. Από εκείνο
το βράδυ, ευτυχώς, δεν με ξαναπλησίασε ερωτικά. Δεν έχανε βέβαια την ευκαιρία
να με μειώνει, να με χτυπάει ή να χτυπάει τη Σοφία για να με πονέσει. Ήξερα ότι
η ζωή μου μαζί του είχε τελειώσει. Το ένστικτο της επιβίωσης, αλλά και της
εκδίκησης αν θες, με έσπρωξε να κάνω όσο έκανα παρακάτω. Τον παρακάλεσα να με
αφήσει μόνο για λίγες μέρες να επισκεφτώ ένα μοναστήρι. Του φάνηκε παράξενο,
αλλά η ιδέα της γυναίκας του να είναι πιστή στο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, του
άρεσε για την εικόνα του. Με άφησε να πάω. Είχα προηγουμένως κάνει την έρευνά
μου. Βρήκα ένα μοναστήρι σε μια περιοχή που φύτρωνε το φυτό που γύρευα. Κάθε
μέρα επί μία εβδομάδα μάζευα αυτό το φυτό. Ήταν ένα θεραπευτικό βότανο, που
όμως σε μακροχρόνια λήψη γίνεται καρκινογόνο. Επέστρεψα, το αποξήρανα, το έκανα
σκόνη και φρόντιζα κάθε μέρα στο τσάι του να έχει τόση ποσότητα όσο να μην
αντιλαμβάνεται διαφορά στη γεύση. Πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια έτσι. Κι
επιτέλους, ο στόχος μου είχε επιτευχθεί! Καρκίνος στο συκώτι. Ντρέπομαι που το
λέω, αλλά, η χαρά που πήρα όταν το έμαθα ήταν απερίγραπτη. Σκληρό καρύδι ο Μπένετος,
πάλεψε με την ασθένεια παλικαρίσια, άλλα τρία χρόνια κατάφερε να ζήσει, ενώ
αρχικά οι γιατροί του έδιναν μόλις έξι μήνες ζωής. Τρία ατέλειωτα χρόνια, που
εγώ βυθιζόμουν στην κατάθλιψη αργά και βασανιστικά. Τύψεις; Όχι, δεν είχα
καμία. Τρία πράγματα με κράτησαν στη ζωή, τα άλογά μου, η αγάπη μου με τη Σοφία
και η προσμονή να δω το τέρας επιτέλους νεκρό. Η μέρα που πέθανε ήταν η
καλύτερη της ζωής μου κι όμως βρήκα τη δύναμη να δώσω μια τεράστια παράσταση
πένθους, να πιστέψουν όλοι ότι έχασα τον άνθρωπό μου. Έκτοτε, τα άλογα και η
Σοφία είναι η ζωή μου. Δε βγαίνω έξω γιατί δεν το χρειάζομαι, είμαι απόλυτα
ήρεμη εδώ, πούλησα το σπίτι που ζούσα μαζί του, αγόρασα αυτό μακρυά από όλους
και όλα και ζω χρησιμοποιώντας την περιουσία του για να βοηθώ αθόρυβα και ανώνυμα
ανθρώπους, μήπως έτσι κάπως αναπληρώσω το κακό που έκανε όσο ζούσε. Έκανε
απίστευτα πράγματα, η κακία του δεν είχε όριο. Μετά το θάνατό του μάζεψα όσα
περισσότερα στοιχεία μπορούσα. Θέλω να τα γράψεις, να γράψεις αυτή την ιστορία,
με ονόματα και αποδείξεις, για να δικαιωθούν έστω και τώρα όλοι όσοι έβλαψε ή
σκότωσε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο Αναστάσης είχε
μείνει εμβρόντητος, αλλά ένα ήταν σίγουρο, αυτή η γυναίκα άξιζε το θαυμασμό και
την εκτίμηση του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Θα το κάνω
Αγλαϊα! Είπε συγκινημένος. Θα το κάνω και θα είναι το σπουδαιότερο έργο μου! Σε
ευχαριστώ!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-Εγώ σε
ευχαριστώ, αποκρίθηκε με δάκρυα στα μάτια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Του παρέδωσε όλα
τα χειρόγραφα, το ημερολόγιό της, τα στοιχεία που μάζευε με ονόματα και
ημερομηνίες και χωρίστηκαν με μια αγκαλιά. Την επόμενη μέρα, τα κανάλια και τα
σόσιαλ βούηξαν από την είδηση της εξαφάνισής της. Η οικονόμος της κάλεσε την
αστυνομία και ανέφερε ότι από το προηγούμενο απόγευμα που έφυγε για την
καθιερωμένη της βόλτα με το άλογο, δεν είχε επιστρέψει. Το κινητό της ήταν
κλειστό και η ίδια άφαντη. Το άλογο επέστρεψε μόνο του αργά τη νύχτα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Και να που το
πρόσωπό του φιγουράριζε στα νέα σαν ο τελευταίος που είχε δει την αγνοούμενη. Η
αστυνομία τον αναζητούσε, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να εμφανιστεί, αν δε
μελετούσε πρώτα όλα τα χειρόγραφά της και τα χαρτιά που του είχε δώσει. Ήταν
σίγουρος πως η απάντηση στην εξαφάνισή της βρισκόταν κάπου εκεί μέσα. Δεν ήταν
καθόλου τυχαία η συγκυρία, ήταν απόλυτα βέβαιος. Ως τώρα, δεν είχε βρει όμως
κάποια ένδειξη να τον οδηγήσει κάπου. Τα στοιχεία που είχε βρει για το μακαρίτη
ήταν συγκλονιστικά, αλλά τίποτα που να συνδέει τα κομμάτια του παζλ της
εξαφάνισής της. Άρχισε να ξεφυλλίζει το ημερολόγιό της. Το είχε αφήσει για το
τέλος, από σεβασμό. Οι πρώτες σελίδες αφορούσαν το μεγάλο της έρωτα με τον Μπένετο,
στη συνέχεια όμως γινόταν όλο και πιο σκοτεινό και καταθλιπτικό. Το ένστικτο
του συγγραφέα του έλεγε πως αν η λύση του αινίγματος βρισκόταν εκεί, θα ήταν
προς το τέλος, στις πιο πρόσφατες καταχωρήσεις. Τη ματιά του τράβηξε μια
εγγραφή, δύο περίπου μήνες πριν:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">«Λένε πως ό,τι
δίνεις στη ζωή, αυτό θα πάρεις. Καρκίνος λοιπόν…και τι ειρωνία, στο συκώτι!
Ίσως η θεία δίκη για αυτό που έκανα, μα δεν το μετανιώνω στιγμή. Αξίζει κάθε
τίμημα που είδα αυτό το κτήνος να λιώνει. Δεν έχω τη δύναμη ακόμα και μετά
θάνατον να τον συγχωρήσω, ας το κάνει ο Θεός που είναι μεγαλόψυχος κι αν το
θέλει ας συγχωρήσει κι εμένα για όσα έκανα, για όσα επέτρεψα να συμβούν και για
αυτό που θα κάνω. Εγώ δε σκοπεύω να το αφήσω να με λιώσει ούτε και κουράγιο έχω
να το παλέψω. Θα φύγω όρθια και περήφανη, αφού πρώτα κλείσω το παλιό μου χρέος
και κάνω αυτό που έπρεπε πριν χρόνια να είχα κάνει. Μόνο λυπάμαι που θα αφήσω
μόνη τη Σοφία μου. Θα πάω εκεί που δώσαμε το πρώτο μας φιλί, να τη νιώθω κοντά
μου την ύστατη ώρα»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτό ήταν! Σήκωσε
το τηλέφωνο μιας χρήσης και πήρε τηλέφωνο στο σπίτι της Αγλαίας. Είχε έρθει η
στιγμή να εμφανιστεί και να δώσει τέλος στην αγωνία όλων. Τα υπόλοιπα έγγραφα
τα άφησε εκεί κρυμμένα, θα της έδειχνε μόνο το ημερολόγιο και εκείνη θα ήξερε
τι να κάνει.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Δύο μέρες
αργότερα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Παρακολουθούσε με
δάκρυα στα μάτια τα νέα στην τηλεόραση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">«Χωρίς την
παρουσία δημοσιογράφων έγινε η αποτέφρωση της Αγλαϊας Μπένετου και της οικονόμου
της Σοφίας Παπαδάκου, σήμερα το πρωί. Υπενθυμίζουμε ότι η σωρός της Αγλαϊας Μπένετου
βρέθηκε προχτές το απόγευμα, σε ερημικό σημείο. Πάνω της βρέθηκε ένα μπουκάλι
δηλητήριο και ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα που αποκάλυπτε πως έπασχε από
καρκίνο στο συκώτι και πως δεν άντεχε να περάσει τους πόνους που πέρασε ο
σύζυγός της. Το ίδιο βράδυ η Σοφία Παπαδάκου αυτοκτόνησε με περίστροφο, αφού
πρώτα είχε ειδοποιήσει την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αστυνομία. Η
τέφρα των δύο γυναικών, παραδόθηκε σύμφωνα με το σημείωμα της κας Παπαδάκου σε
κοντινό τους πρόσωπο, αγνώστων στοιχείων»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Κοίταξε την
τεφροδόχο που φιλοξενούσε τις δύο αγαπημένες γυναίκες. Οι στάχτες τους ήταν
μαζί στο ίδιο δοχείο. Χαμογέλασε, μέσα από τα δάκρυά του. Η εμπιστοσύνη που του
έδειξαν ήταν τιμή για εκείνον. Θα έφερνε στο φως τα πάντα για τον Μπένετο, όπως
είχε υποσχεθεί στην Αγλαϊα και θα δικαίωνε έστω και αργά τις ζωές που
καταστράφηκαν. Ήξερε πως θα προκαλούσε σάλο και θα δεχόταν πόλεμο, όμως η
Αγλαϊα είχε κάνει εξαιρετικά καλή έρευνα και τα στοιχεία που του είχε δώσει ήταν
αδιάσειστα. Όσο για τις στάχτες τους, θαα τις κρατούσε κοντά του κι όταν κάποτε
πλησίαζε η ώρα του δικού του θανάτου, θα τις σκορπούσε στο Αιγαίο. Μαζί στη
ζωή, μαζί και στο θάνατο.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span></p><p class="MsoNormal">Το διήγημα Η Αγνοούμενη αποτελεί συμμετοχή μου στο συγγραφικό δρώμενο του φίλου Γιάννη Πιταροκοίλη, "ΜΙΑ ΙΔΕΑ-ΜΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ". Τον ευχαριστώ πολύ για την ώθηση στην έμπνευση και για το βήμα. </p><p class="MsoNormal">Πληροφορίες για το δρώμενο:</p><p class="MsoNormal">https://giannispit.wordpress.com/?fbclid=IwAR2-mqWlCi9-aWx-OFnBUiHDojQ7VPH%CE%B1Wp59llzR2lA7mRhJOaYuiEhRAX60</p>BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-43265812488050418492022-12-27T08:45:00.001+02:002022-12-27T08:45:00.302+02:00ΕΤΗΣΙΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5kV6jGCg2vFAPuTBwmnLTZxJlRJQoadr3-A4fSHMYf_npfrRIotnzTsn_WW93ApG4uX9fqNtNB9s-esCkkNSrGtWDVySik8sc3bm7IN5-ZK96GCT84Ldw-S1jloaXRM2_PP-_vnoQMFbBxTXI2rwStc8iI7xXEjxvaENsWw0bPEmP9NFvr41wJ1Iw7Q/s500/%CE%95%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="454" data-original-width="500" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5kV6jGCg2vFAPuTBwmnLTZxJlRJQoadr3-A4fSHMYf_npfrRIotnzTsn_WW93ApG4uX9fqNtNB9s-esCkkNSrGtWDVySik8sc3bm7IN5-ZK96GCT84Ldw-S1jloaXRM2_PP-_vnoQMFbBxTXI2rwStc8iI7xXEjxvaENsWw0bPEmP9NFvr41wJ1Iw7Q/s320/%CE%95%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF.png" width="320" /></a></div>Η αγαπημένη μας Μαρινα, μας καλεσε σε έναν <a href="https://marinaslovelylife.com/%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b4%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%85/" target="_blank">διαφορετικό απολογισμό της χρονιάς που φεύγει</a>. Πέρα απο τα σωστά και τα λάθη μας, πέρα από τις αποφάσεις για το 2023, η Μαρίνα μας ζήτησε να σκεφτούμε όλα όσα μας έκαναν να νιώσουμε ευγνωμοσύνη το 2022 και μάλιστα κάθε μήνα ξεχωριστά. Πάμε λοιπόν:<p></p><p>ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρισε τον Ιανουάριο ειναι: Γιορτή</p><p>Γιατί: Πέρασα πολύ όμορφες γιορτινές στιγμές με την οικογένεια, τους φίλους και τον σύντροφό μου.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιανουάριο ειναι: Το ότι είχα τη δυνατότητα να μοιραστώ όλες τις όμορφες στιγμές μου με οσους αγαπώ.</p><p>ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτήρισε το Φεβρουάριο είναι: Επανασύνδεση</p><p>Γιατί: Ηρθε η καλύτερη μου φίλη, το αλλο μου μισό, από το Λονδίνο για κάποιες μέρες, έμεινε σε μενα και περάσαμε όμορφα χρόνο μαζί, κατι που μου λείπει πολύ από τότε που έφυγε.</p><p>Ένα πραγμα για το οποίο ένιωσα ευγνωμων το Φεβρουάριο είναι: Που γνώρισα επιτέλους τον καλό μου στην κολλητή μου!</p><p>ΜΑΡΤΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάρτιο είναι: Διασκέδαση</p><p>Γιατί: Επειδή είχα την ευκαιρία να κάνω ένα καλό ξενύχτι αλά παλαιά, με ποτό, μουσική, υπέροχη παρέα και το παραδοσιακό "βρώμικο"¨για κλείσιμο.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ενιωσα ευγνωμων το Μάρτιο είναι: Ότι αντέχω ακόμα στα ξενύχτια!</p><p>ΑΠΡΙΛΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτήρισε τον Απρίλιο ήταν: Ανά(σ)ταση</p><p>Γιατί: Μαζί με την Ανάσταση του Κυρίου, ανασταίνεται και η φύση. Όλη αυτή η ομορφιά, τα χρώματα, ο ήλιος μου δημιουργούν ψυχική ανάταση</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνωμων τον Απρίλιο είναι: Ότι μετά από δύο χρόνια γιορτάσαμε το Πάσχα όπως του αρμόζει, όλοι μαζί και χωρίς περιορισμούς</p><p>ΜΑΪΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει το Μάιο είναι: Αναβάθμιση</p><p>Γιατί: Μετακόμισα σε νέο σπίτι, πολύ καλύτερο από το προηγούμενο και αναβαθμίστηκε η ποιότητα ζωής μας. Επίσης, γιόρτασα τα γενέθλιά μου με πολύ κοντινούς μου ανθρωπους.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων το Μάιο είναι: Η χαρά που ένιωσαν για μένα οι δικοί μου με το καινούριο σπίτι, η χαρά για τον ίδιο λόγο των παιδιων μου και η βοήθεια στη μετακόμιση από ανθρώπους που δεν είχαν καμία υποχρέωση. </p><p>ΙΟΥΝΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει τον Ιούνιο ειναι: Μουσική</p><p>Γιατί: Πήγα σε συναυλία μετά από πολύ καιρό.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιούνιο είναι: Η δυνατότητα μου να αναπολώ και να δημιουργώ νέες αναμνήσεις, να νιώθω πάντα ζωντανή.</p><p>ΙΟΥΛΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει τον Ιουλιο είναι: Έρωτας</p><p>Γιατί: Ένας χρόνος από εκείνο το πρώτο αναγνωριστικό ραντεβού, ένας χρόνος από το θερινό σινεμά, ένας χρόνος έρωτα.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ενιωσα ευγνώμων τον Ιούλιο είναι: Μια γιορτή δίπλα στη θάλασσα κάτω από τα αστέρια.</p><p>ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει τον Αύγουστο είναι: Ορόσημο</p><p>Γιατί: Επειδή τα παιδιά μας έμαθαν για τη σχέση μας και την αποδέχτηκαν με χαρά</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Αύγουστο είναι: Το πόσο ανέλπιστα ομαλά κύλησαν οι πρώτες μας διακοπές με τα παιδιά μαζί.</p><p>ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει το Σεπτέμβριο είναι: Απόφαση</p><p>Γιατί: Επειδή μια κρίση ενδοοικογενειακή με οδήγησε να πάρω μια πολύ σοβαρή απόφαση για την οποία αμφιταλαντευόμουν πολύ καιρό και θα επιφέρει μεγαλη αλλαγή στην καθημερινοτητα και στη ζωή μας.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Αύγουστο είναι: Η κατανόηση και αποδοχή των ανθρώπων μου.</p><p>ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει τον Οκτώβριο είναι: Μάθημα</p><p>Γιατί: Η συμμετοχή στο Race For the Cure για τον καρκίνο του στήθους μου έδωσε την ευκαιρία για ένα δυνατό μάθημα ζωής στα παιδιά μου, αλλά και υπενθύμισης σε μένα να μην παραμελώ το γυναικολογικό έλεγχο.</p><p>Ένα πραγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Οκτώβριο είναι: Η επιβεβαίωση ότι είμαι υγιέστατη.</p><p>ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει τον Νοέμβριο είναι: Δύναμη</p><p>Γιατί: Ο σύντροφός μου έχασε πολύ ξαφνικά έναν αγαπημένο φίλο, εξαιρετικα νέο. Ένα παλικάρι που δυστυχώς δεν πρόλαβα να γνωρίσω καλά, αλλά όσο τον γνώρισα είχε ήδη κερδίσει μια θέση στην καρδια μου με την καλοσύνη, το χιούμορ και την καλή του διάθεση. Νιώθω τυχερή που πρόλαβα εστω αυτό το λίγο. Ήταν βαριά η απώλεια και ο τρόπος, η δύναμη με την οποια ο σύντροφός μου την αντιμετωπίζει με κάνουν να τον θαυμάζω ακόμα πιο πολύ.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων το Νοέμβριο είναι: Ότι ήμουν δίπλα του σε κάθε βημα και το περάσαμε όλο μαζί.</p><p>ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ</p><p>Η λέξη που χαρακτηρίζει το Δεκέμβριο είναι: Ευλογία</p><p>Γιατί: Επειδή το να έχω δίπλα μου υγιείς και χαρούμενους όσους αγαπώ, το να μπορώ να προσφερω όμορφες στιγμές, το να έχω τη δύναμη και τη δυνατότητα για νέα ξεκινήματα και το να λαμβάνω και να δίνω τόση αγάπη, είναι η απόλυτη ευλογία.</p><p>Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων το Δεκεμβριο είναι: ότι μπορώ να ανοίξω το σπίτι μου να γεμίσει με κόσμο.</p><p>Για το τέλος κράτησα δυο τραγούδια. Το πρώτο κάθε φορά που νιώθω αδύναμη, ότι έχω πελαγώσει, ότι τα κάνω όλα λάθος ή ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, το ακούω και παίρνω κουράγιο. Unstoppable today, unstoppable every day!</p><p><a href="https://www.youtube.com/watch?v=h3h035Eyz5A&ab_channel=Loku">https://www.youtube.com/watch?v=h3h035Eyz5A&ab_channel=Loku</a></p><p>Το δεύτερο, μου θυμίζει το φίλο που χάθηκε, εκείνος μας το είχε στείλει πρώτη φορά, δεν το είχαμε ξανακούσει και είναι τόσο χαρωπό όσο ήταν κι εκείνος. Να' σαι καλά εκεί που είσαι, φίλε...</p><p><a href="https://www.youtube.com/watch?v=AtVPsPct4KM&ab_channel=INNA">https://www.youtube.com/watch?v=AtVPsPct4KM&ab_channel=INNA</a></p><p>Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ευχαριστώ. Αυτή η ανασκόπηση όλων των όμορφων αλλά και δυσκολων στιγμων του 2022 ηταν ενα δώρο Μαρίνα μου και με κάνει να νιώθω αληθινή ευγνωμοσύνη. Το ισοζύγιο της ζωής μου είναι θετικό. Έχω υγεία, έχουν υγεία τα παιδιά μου πρώτα από όλα κι έπειτα όσοι αγαπώ, έχω έναν υπέροχο σύντροφο, μια οικογένεια δεμενη που λατρεύω, φίλους αληθινούς που στέκονται στα ζόρια και μοιράζονται τη χαρά. Έχω στέγη, φαγητό, δουλειά, ασφάλεια. Τίποτα από όλα αυτα δεν είναι δεδομενο, όλα είναι ρευστα, προσωρινά, εύθραυστα. Για όσο υπάρχουν λοιπόν, ζω κάθε μέρα απολαμβάνοντάς τα, βιώνοντας τη στιγμή, την κάθε στιγμή. Στα ζόρικα, στη μιζέρια, νταντεύω λίγο τον εαυτό μου, αλλά ξέρω ότι θα συνέλθω, γιατί έχω όλο αυτό το μικρόκοσμό μου και πάνω και πέρα από όλα έχω μέσα μου και γύρω μου ΑΓΑΠΗ!</p><p>Καλά Χριστούγεννα σε όλους!</p><p><br /></p>BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-76095945272313712112022-12-23T08:57:00.002+02:002022-12-23T08:58:10.253+02:00ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGmob4UZiBiNAz9-mlWV2z9rdDF49QB0rpjIhDVu_o4NhS7ZQeNnMi7EEEIrYWvBZ9AkA1zmv_0KPDHhupXwgxC_J1Xec3Lum_iqlPtEdLCF9f8f6_i07sq7cGaiuHKLt_-gfxAohlaLJbUSK8F7a6jVfNlU6OkVGLRDXP2PG1uNr87T2DaNXokMljZw/s570/xristoygenniatika-stolidia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="290" data-original-width="570" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGmob4UZiBiNAz9-mlWV2z9rdDF49QB0rpjIhDVu_o4NhS7ZQeNnMi7EEEIrYWvBZ9AkA1zmv_0KPDHhupXwgxC_J1Xec3Lum_iqlPtEdLCF9f8f6_i07sq7cGaiuHKLt_-gfxAohlaLJbUSK8F7a6jVfNlU6OkVGLRDXP2PG1uNr87T2DaNXokMljZw/s320/xristoygenniatika-stolidia.jpg" width="320" /></a></div><p><br /></p><p>Μου έλειψε η αλήθεια ειναι αυτή εδώ η γωνίτσα. Συχνά πυκνά περνώ, κρυφοκοιτάζω, βεβαιωνομαι ότι αν όχι όλοι έστω οι περισσότεροι γνώριμοι γείτονες ειναι ακόμα εδώ., κάποιες φορές αφήνω μια καλημέρα, άλλες όχι, και συνεχίζω το δρομο μου.</p><p>Μια γειτονιά λοιπόν, ένα μικρό μπλογκοχωριό, γεμάτο διαφορετικές φωνές, μα τόσο ευπροσδεκτες! Γεμάτο αγάπη!</p><p>Θυμάσαι, κάποτε πιστεψαμε πως θα αλλάζαμε τον κόσμο; Και τον αλλάξαμε! Όχι τον μεγάλο απρόσωπο αχανή κόσμο, αυτός μάλλον δεν αλλάζει, αν και πάντα ελπίζουμε. Το δικό μας κόσμο τον αλλάξαμε, τον φωτίσαμε! Με ανταλλαγή απόψεων και ιδεών, με ποίηση, λογοτεχνία, καλλιτεχνίες, συνεργασίες, δρώμενα, δώρα, δράσεις και τόσα άλλα! Μα κυρίως με μια καλή κουβέντα κι ένα χαμόγελο.</p><p>Πάντα φεύγω απο εδώ, όπως ενα παιδί που μεγαλώνει και οι ώρες δεν του φτανουν, η μέρα ειναι πολύ μικρή και δεν προλαβαίνει να επιστρέψει στο σπίτι του. Κι έτσι ακριβώς, σαν παιδί, πάντα επιστρέφω....</p><p>Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Αγάπη να πλημμυρίζει πάντα τις καρδιές μας! Η αγάπη θα σώσει τον κόσμο! Μόνο η ΑΓΑΠΗ!..</p>BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-67653999047888356592021-03-08T20:22:00.000+02:002021-03-08T20:22:18.997+02:00ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 2021<p> Αντί άλλης ανάρτησης, σήμερα, ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα, στο αυτονόητο της ισότητας των ανθρώπων κάθε φυλου, που όμως δεν έγινε ποτε αυτονόητο, ένα απόσπασμα από το εν εξελίξει μυθιστόρημα μου "Στο σκοτάδι". Η ιστορία μιας γυναίκας και η γέννηση μιας φιλίας. </p><p><br /></p><p>"Οι μέρες κυλούσαν ήρεμα στο σπίτι του Χρήστου. Ένας μήνας είχε περάσει από τον υποτιθέμενο σεισμό και από το βράδυ που είχε βρει εκείνο το αηδιαστικό μάτι στο δωμάτιο του Στέφανου. Σιγά σιγά τα πάντα επέστρεφαν στον κανονικό τους ρυθμό. Τις πρώτες μέρες είχαν ταμπουρωθεί και οι τρεις στο σπίτι. Δεν έβγαιναν παρά μόνο για τα απαραίτητα ψώνια. Φρόντιζαν να είναι πάντα κάποιος με το παιδί και είχαν τα μάτια τους δεκατέσσερα. Ο Χρήστος ψηλάφισε έναν έναν όλους τους τοίχους, τα πατώματα, τράβηξε τα έπιπλα, έψαξε εξονυχιστικά όλο το σπίτι μέσα και έξω. Δεν βρήκε τίποτα άλλο. Πέρασε καμιά βδομάδα πριν αρχίσουν να ξεθαρρεύουν λιγάκι. Δεν είχαν κι άλλη επιλογή εξάλλου, ο Χρήστος έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά. Κι ο Στέφανος είχε ανάγκη να βγαίνει έξω, να περπατάει, να παίζει, να κάνει τελοσπάντων ο,τι κάνουν τα παιδάκια της ηλικίας του. Σχεδόν δηλαδή, αφού εξακολουθούσε να μη μιλάει ποτέ και σε κανέναν. Στην παρέα τους είχε προστεθεί και η Φωτεινή, μετά από απαίτηση της κυρίας Κατερίνας. </p><p><br /></p><p>Η Φωτεινή ήταν κάτι σαν ψυχοκόρη της, την είχε βρει κουρελιασμένη και χτυπημένη δίπλα από έναν κάδο σκουπιδιών. Ο άντρας της την κακοποιούσε και την βίαζε κατ’ επανάληψη, μέχρι που μάζεψε το κουράγιο κι έφυγε. Αλλά δεν είχε πού να πάει… ολομόναχη ήταν στον κόσμο, εκτός από τον πατέρα της… σε εκείνον δεν θα πήγαινε ούτε νεκρή. Τα ίδια κι αυτός, βάναυσος με τη μάνα της μέχρι που την πέθανε, βάναυσος και με κείνη αργότερα. Τελικά, την πούλησε, παρά τη θέλησή της, 16 χρονών κοριτσάκι σε έναν μεσήλικα γαιοκτήμονα με αντάλλαγμα το κρέας και τα τυριά των επόμενων 3 χρόνων. Μερικά κιλά κρέας και κάμποσα κεφάλια τυρί… τόσο άξιζε για αυτόν η ζωή της κόρη του. Σαν κρέας την αγόρασε και σαν κρέας τη μεταχειρίστηκε το κάθαρμα, δυο παιδιά έχασε από τους ξυλοδαρμούς του, τον ανέχτηκε για τέσσερα χρόνια, τέσσερις αιώνες ολόκληρους, ώσπου έφυγε ένα βράδυ, που στεκόταν από πάνω του ώρες με το μαχαίρι στο χέρι, έτοιμη να του κόψει το λαρύγγι μέσα στον ύπνο του. Δεν το έκανε… δεν ήθελε να γίνει σαν τα μούτρα του… όμως μα τω Θεώ αν την άγγιζε ξανά, θα τον ξεκοίλιαζε… τότε κατάλαβε πως είχε έρθει η στιγμή να φύγει, να σωθεί πριν χάσει τα λογικά της. Τίποτα δεν πήρε μαζί της, ούτε ρούχα ούτε χρήματα. Αλλόφρων άνοιξε την πόρτα, μόνο τα ρούχα της, το παλτό της και τη φωτογραφία της μάνας της πήρε, μόνο να τρέξει, να τρέξει όσο γίνεται πιο μακριά, να τρέξει μην τυχόν και ξυπνήσει το τέρας και την προλάβει… Κι έτρεξε, έτρεξε σαν τον άνεμο, έτρεξε όσο ποτέ δεν είχε τρέξει, βγήκε από το χωριό της και συνέχισε να τρέχει, έφτασε στην Ξάνθη, ξημέρωνε κι έκανε κρύο, τα πόδια της λύγισαν, έπεσε λιπόθυμη μέσα σε μια οικοδομή εγκαταλειμμένη. Όταν ξύπνησε ήταν νύχτα, ούτε ήξερε πόσο είχε μείνει εκεί, ήταν εξαντλημένη, δεν μπορούσε να κουνηθεί σχεδόν. Με μεγάλο κόπο, βγήκε έξω, το στομάχι της είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται, αλλά δεν είχε τίποτα μαζί της. Να ζητιανέψει δεν της πήγαινε, στην αστυνομία δεν τολμούσε να πάει, ο άντρας της είχε πολλές γνωριμίες, βρέθηκε να ψάχνει για υπολείμματα σε έναν κάδο σκουπιδιών. Βρήκε κάτι μισοφαγωμένα μπιφτέκια και λίγες ντομάτες σχεδόν σάπιες και τα καταβρόχθισε με λαιμαργία. Καθώς συνειδητοποίησε τι έκανε, της ήρθε αναγούλα κι άδειασε το περιεχόμενο του στομαχιού της στο πεζοδρόμιο. Γονάτισε δίπλα στον κάδο κι άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Εκεί την βρήκε η κυρία Κατερίνα, τη μάζεψε στο σπίτι της, την τάισε, την άφησε να κάνει μπάνιο και να ηρεμήσει κάπως, φαινόταν πως είχε περάσει πολλά.</p><p><br /></p><p>-Έννοια σου και ξέρω τι κάνω. Όχι, δεν φοβάμαι, βασανισμένο κορίτσι είναι. Ώχου μωρέ Βασίλη, άσε με ήσυχη, μεγάλη γυναίκα είμαι, δεν θα μου αλλάξεις τώρα εσύ τα μυαλά!</p><p><br /></p><p>Την άκουσε η Φωτεινή τη συζήτηση με το γιο της που τη μάλωνε που έβαλε μια άγνωστη από το δρόμο στο σπίτι της. «Δίκιο έχει το παλικάρι» σκέφτηκε κι έκανε να φύγει, το τελευταίο που ήθελε ήταν να της δημιουργήσει προβλήματα. Η κυρία Κατερίνα την πρόλαβε.</p><p><br /></p><p>-Άκου να δεις κορίτσι μου, είμαι σε μια ηλικία που έχουν δει πολλά τα μάτια μου και τον κακό τον άνθρωπο ξέρω και τον ξεχωρίζω. Κάτσε.. να πιούμε ένα κρασί… να μου τα πεις αν θες να ξαλαφρώσεις.</p><p><br /></p><p>Μάτι δεν έκλεισαν όλη τη νύχτα οι δυο γυναίκες. Έκλαιγε κι έλεγε η Φωτεινή, έλεγε κι έκλαιγε. Έκλαιγε κι η κυρία Κατερίνα που ένιωθε τον πόνο να βγαίνει από την ψυχούλα της… μια ηλικία είχε με τη μικρή της κόρη, που σπούδαζε Θεσσαλονίκη. «Καλύτερα στο δρόμο παρά να ξαναγυρίσω εκεί» της έλεγε κάθε τόσο. Το πρωί τις βρήκε αγκαλιά, η Φωτεινή αντάμωσε τη μάνα που τόσο της έλειπε κι αποκοιμήθηκε καθώς η κυρία Κατερίνα της χάιδευε τα μαλλιά στοργικά.</p><p>Από το βράδυ εκείνο αχώριστες έγιναν. Σε όλα σαν μάνα πράγματι της στάθηκε. Και λεφτά της έδωσε και δουλειά τη βοήθησε να βρει και δικηγόρο έβαλε να της κάνει τα χαρτιά για το διαζύγιο. Κι όταν ο προκομμένος έκανε το λάθος να εμφανιστεί στην πόρτα της να της ζητήσει το λόγο, τον στόλισε κανονικά. Και μετά του έστειλε ένα γειτονόπουλο αθλητή μαζί με δυο φίλους του να του παραδώσουν ένα μήνυμα, μη και τολμήσει να πλησιάσει ξανά τη Φωτεινή. Του το παρέδωσαν πράγματι. Μαζί με μερικές κλωτσιές και μια φωτιά στο αυτοκίνητό του. </p><p><br /></p><p>-Αμ ξέρουμε κι εμείς να παίζουμε βρώμικα κύριε! Μουρμούρισε χαμογελώντας μόλις έμαθε ότι το είχε βάλει στα πόδια τρέχοντας. Ήξερε πόσο θρασύδειλοι είναι αυτοί οι άντρες- ο Θεός να τους κάνει- κι ήταν σίγουρη πως είχε καταλάβει καλά την προειδοποίηση και θα τις άφηνε ήσυχες. Έτσι κι έγινε. Λίγους μήνες αργότερα η Φωτεινή έπιασε σπίτι δικό της. Όμως η επίσκεψη στην κυρία Κατερίνα έγινε αγαπημένη καθημερινή συνήθεια. Κάθε μέρα ανελλιπώς, εδώ και δυόμιση χρόνια."</p>BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-40067934056154952442021-02-04T20:22:00.003+02:002021-02-04T20:51:16.080+02:00ΞΑΝΑΠΙΑΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!<p> Κάποτε, αρκετά χρόνια πίσω, με αφορμή <a href="http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com/2014/04/vol-2.html">ένα ιδιαίτερο περιστατικό</a> (κλικ) και μια <a href="http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com/2008/01/blog-post_09.html">μοναδικη ταινια</a> (κλικ), γεννήθηκε σε αυτό εδώ το ιστολόγιο ένα δρώμενο και ένα νέο ιστολόγιο μέσα από αυτό.</p><p>Οι παλιότεροι φίλοι ίσως να το θυμάστε, οι πιο καινούριοι το ακούτε για πρώτη φορά.</p><p>Πρόκειται για την "Επανάσταση της Καλοσύνης". Η ιδέα είναι πολύ απλή. Σε έναν κόσμο που πάντα προβάλλεται το κακό, που η έμφαση δίνεται στο λάθος και ο φόβος παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας, όλοι έχουμε ανάγκη από μικρές ή μεγάλες ανάσες ελπίδας για να ομορφαίνει η καθημερινότητά μας.</p><p>Κι αν κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά, θα δούμε ότι δεν είναι ούτε πολύ μικρές ούτε και τόσο σπάνιες όσο πιστεύουμε. Αντίθετα, κάθε μέρα γύρω μας υπάρχει αγάπη, υπάρχει ενσυναίσθηση, υπάρχει αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο και εκδηλώνεται με πολλους τρόπους. </p><p>Αυτά τα περιστατικά καλοσύνης προσπαθήσαμε να αναδείξουμε με αυτό το δρώμενο. Μαζέψαμε λοιπόν όμορφες καθημερινές ιστορίες. Πράξεις καλοσύνης που κάναμε, που δεχθήκαμε, που είδαμε, που ακούσαμε. Πράξεις από απλούς μικρούς πρίγκιπες ή από γνωστούς και διάσημους. Πράξεις που έκαναν πάταγο και πράξεις που θα μπορούσαν και να περάσουν εντελώς απαρατήρητες. Από τη δωρεά ενός ευκατάστατου ανθρώπου σε ένα νοσοκομείο, μέχρι το μικρό παιδάκι που δώρισε την κοτσιδα του για να φτιαχτούν περούκες για τους καρκινοπαθείς, όλα αυτά καταδεικνύουν την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής, την ομορφιά της φύσης μας, που εντέχνως προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.</p><p>Στείλτε μου λοιπόν τις δικές σας ιστορίες καλοσύνης στο butterflysworld@hotmail.com. Θα τις συγκεντρώσω και θα τις αναρτώ με το όνομα του συντάκτη φυσικά, στο μπλοκ και τη σελίδα στο φβ που δημιουργήθηκαν ακριβώς για αυτόν τον σκοπό:</p><p><a href="http://epanastasikalosinis.blogspot.com/">http://epanastasikalosinis.blogspot.com/</a></p><p><a href="https://www.facebook.com/epanastasitiskalosinis">https://www.facebook.com/epanastasitiskalosinis</a></p><p>Δεν υπάρχει ημερομηνία, αρχή ή τελος σε αυτό το δρώμενο. Δεν υπάρχει αριθμός συμμετοχών. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για ιστορία δική σας ή κάποιου άλλου, αν είναι καινούργια ή παλιά, φτάνει να είναι αληθινή.</p><p>Ο στόχος είναι να πολεμήσουμε τη μαυρίλα των καιρών με χρώμα, να πολεμήσουμε το σκοτάδι με φως, να αναδείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας και όλα τα απλά και ιδανικά πράγματα που κρύβουμε μέσα μας. </p><p>Ελάτε να διαδώσουμε ξανά την ελπίδα! Ελάτε να γίνουμε μαζί ξανά επαναστάτες της καλοσύνης!</p><p>Γιατί η καλοσύνη σαν στάση ζωής δεν είναι αφέλεια, είναι επανάσταση!</p><p><br /></p>BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-85844761831968082932021-01-16T11:09:00.002+02:002021-01-16T11:09:21.340+02:00ΔΙΠΟΛΟ<p>Ξυπνάς μια μέρα κι είσαι 20. Και ξαφνικά 30 και μετά 40. Μα είσαι 20! Και δεν είσαι πια 20. Κι ο χρόνος μοιάζει τόσο λίγος κι η ζωή σου έχει μπει στην αναμονή, είτε επειδή την έβαλες μόνος σου είτε επειδή στην έβαλαν οι άλλοι ή οι συνθήκες. Και κάθε μέρα περιμένεις, να τελειώσω αυτό και μετά, να γίνει εκείνο κι ύστερα. Και οι ώρες τις μέρας είναι ελάχιστες, μα οι ώρες είναι πολλές και βαριέσαι. Κι όσο βαριέσαι τόσο αγχώνεσαι κι όσο αγχώνεσαι τόσο αναβάλεις κι όσο αναβάλεις τόσο σε πιάνει πανικός. Ανάσα, πάρε ανασα! </p><p>Και περνάνε οι μέρες κι εσύ μένεις ίδιος και περνάνε οι μέρες και αλλάζεις διαρκώς και φοβάσαι και δεν φοβάσαι και θυμάσαι και ξεχνάς και περιμένεις κι είσαι ανυπόμονος κι όλο τρέχεις να προλάβεις και ποτέ δεν προλαβαίνεις κι ούτε που θυμάσαι πια τι κυνηγάς. Να κοιμηθείς δεν μπορείς μα ούτε ξύπνιος λογαριάζεσαι, ψάχνεις το θάρρος σου το βρίσκεις, ψάχνεις την ανθρωπιά σου τη χάνεις. Ανάσα, πάρε ανάσα! </p><p>Κι επιστρέφεις και φεύγεις και επιστρέφεις πάλι και θες να φύγεις αλλα πού να πας και θες να μείνεις αλλά τι να σε κρατήσει. Και ψάχνεις όλο ψάχνεις. Το φως σου, τα σκοτάδια σου. </p><p>Τι έχεις; Τίποτα. Τι έχεις; Τα πάντα. Τι έχεις; Δεν ξέρω. </p><p>Και κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και τον βλέπεις μα δεν τον αναγνωρίζεις και τον αναγνωρίζεις μα δεν τον βλέπεις. Ασφυξία, σου λείπει ο αέρας, πολύς αέρας, κλείσε τα παράθυρα. Μίλα, δε βλέπεις που ο κόσμος σαπίζει; Μη μιλάς, δε βλέπεις που σαπίζεις κι εσυ; Ανάσα, πάρε ανάσα.</p><p>Κι όλο νιώθεις πως όλα τα κάνεις λάθος, μα δεν μπορεί τα κάνεις σωστά, κάτι κάνεις σωστά.Κι όλο πρέπει αλλα δεν θέλεις κι όλο θες αλλά δεν πρέπει. Πρέπει πρέπει πρέπει! Θέλεις θέλεις θέλεις! Κι ισορροπείς μετά βίας σε ένα αιώνιο δίπολο κι όλο αναρωτιέσαι που θα γύρει τελικά η πλάστιγκα.Θα "ζήσεις" η θα ΖΗΣΕΙΣ;<br /></p>BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-15908121733889336042020-06-03T23:46:00.002+03:002020-06-03T23:46:43.773+03:00ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν μπορω να αναπνευσω!<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω με το γονατο του αστυνομικου στο λαιμο μου.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω απο τον πονο της κλειτοριδεκτομης που μου στερει τη φυση μου.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι τα συνορα μου απειλούνται.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι υπάρχει λογος να υπαρχουν συνορα.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω απο τους καπνους στη Μαρφιν.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω απο το δασος που φλεγεται.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω απο το νερο στα πνευμονια μου καθως ο λαθρεμπορος βυθιζει τη βαρκα.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω καθως ο δουλεμπορος μου χωνει τη συριγγα στο μπρατσο κι επειτα το καυλι του μεσα μου.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι ειμαι 9 χρονων και δουλευω 20 ωρες τη μερα.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω απο τα δακρυγονα στις πλατειες και στο σταθμο του μετρο.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι με λενε Αλεξανδρο και με πυροβολησαν στα 15.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι με λενε Ελενη, ειμαι γυναικα αλλα όταν λεω οχι με βιαζουν και με σκοτωνουν.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι με λενε Βαγγέλη και καθε μερα ζω με το φοβο.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω με αυτη τη γαμημένη τη μασκα της υποκρισιας που εγινε ενα με το δερμα μας.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι με πνίγει η μπόχα απο τη σαπιλα.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω απο το τοσο μισος γυρω μου.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι δεν μπορω να ονειρευτω.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι μου κρυβουν το φως, τον ουρανο κι οι αεραγωγοι μου γέμισαν τοξικο αερα.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι μου εκλεψαν τις λεξεις αγαπη, πατριδα, ελευθερία.<br />
Δεν μπορω να αναπνευσω γιατι σε αυτο το γαμημενο κοσμο που φτιαξαμε ΠΝΙΓΟΜΑΙ!<br />
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ!<br />
ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ!</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-34334687380543304762019-08-24T04:50:00.004+03:002019-08-24T04:54:18.410+03:00ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Αγαπημενα μου υπεροχα πλασματα, αγορακια μου!<br />
<br />
Σας εβλεπα σημερα στην παιδικη χαρα. Ο ενας μεγαλυτερος πιο σίγουρος για τον εαυτό του, δεν ειχε αναγκη τη διαρκή παρουσια μου. Μονο μου εδειχνε απο μακρυα τα κατορθωματα του, με φωναζε να δω το υψωμα που είχε σκαρφαλωσει, το αλμα που εκανε. Ο αλλος πιο μικρός, με τράβαγε απο το παντελονι να τον ακολουθησω και κοιταζε διαρκως πισω του πριν δοκιμασει οτιδηποτε, για να βεβαιωθεί οτι ειμαι εκει. Ετρεμε το φυλλοκαρδι μου μην χτυπησετε, αλλα δε σας σταματησα απο το να δειτε μεχρι που μπορείτε. Καθε φορα που πεφτατε, σκουπιζατε τα χερια σας και ριχνοσασταν παλι με ορμη στο παιχνιδι. Και σκεφτηκα πως καπως ετσι θα ειναι κι η ζωη. Δεν μπορω να σας προφυλαξω απο τη ζωη. Μπορώ να σας μαθω να αγαπάτε με ολη σας την ψυχη. Μπορω να σας μαθω να χρησιμοποιειτε τα δυο δωρα που σας χαρισε ο Θεος, την καρδια και το μυαλο σας. Να δινεστε ολοκληρωτικα σε οτι αγαπατε. Να κυνηγατε τα ονειρα σας με παθος. Μπορω να σας μαθω τι ειναι ηθος, αξιοπρέπεια, τι σημαινει να παλευεις και να μην το βαζεις ποτε κατω. Τι σημαινει να σεβεστε και να μην κανετε ποτε αυτο που δε θα θέλατε να σας κανουν. Δεν μπορω-και δεν θελω- να αποτρεψω τις πτωσεις σας. Θα ειμαι ομως παντα το διχτυ ασφαλειας σας. Θα ειμαι εκει να κανω το πεσιμο οσο γινεται πιο μαλακο. Να σας δειξω πως να ξανασηκωνεστε και να ξεκινατε απο την αρχη. Ωσπου θα ερθει μια μερα που θα σηκωνεστε μονοι σας, θα τιναζετε τα κατάλοιπα της πτώσης οπως τιναζετε τωρα τη σκονη απο τα ρουχα σας και θα προχωρατε μπροστα. Και δε θα με χρειαζεστε πια σαν διχτυ ασφαλείας. Και τοτε θα σας σπρωξω ακομα πιο πολυ, να ξεπεασετε τα ορια σας και να πεταξετε ψηλα. Κι εγω περηφανη θα παρακολουθώ το πεταγμα σας.<br />
Και θα σας αγαπώ παντα οσο δε βαζει ο νους σας. Θα εχετε μαζι σας ενα κομματι δικο μου, την καρδια μου να σας συντροφευει. Κι οταν δε θα ειμαι πια εδω,η καρδια μου θα χτυπαει μεσα στη δικη σας. Και παντα θα σας ψιθυριζει μεσα σας "Ζηστε, παιδια μου! ΖΗΣΤΕ!"<br />
Με αγαπη,<br />
Η μαμα σας!</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-34857439656537063812019-05-02T14:09:00.001+03:002019-05-02T14:09:42.420+03:00ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Με γυμνά τα πέλματα</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">υποδέχτηκα την Άνοιξη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Στη χώρα των ποιητών,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">οι λυγμοί με τη βροχή </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">γίνονται ένα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εδώ μπορείς να δεις</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">πράγματα θαυμαστά κι απίθανα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Τα ξόανα χορεύουν </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">ανάμεσα στα στάχυα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Οι νάνοι αδειάζουν το χρυσάφι τους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Αίμα χύνεται πηχτό, χρυσοκόκκινο.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Ο γαλάζιος μανδύας που ενδύθηκα,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">έβγαλε νύχια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 10pt;">Μακριά, γαμψά, μαύρα νύχια.<br />Ξεπήδησαν απ' τα μαλλιά μου.<br />Καθώς προχωρώ, ξυπόλητη,<br />γαντζώνονται και ξεριζώνουν<br />τις τριανταφυλλιές.<br />Τα φαντάσματα γύρω<br />με περιγελούν.<br />Στη χώρα των ποιητών<br />τίποτα δεν είναι αδύνατο.<br />Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.<br />Τώρα, τα νύχια έγιναν κλωστές.<br />Μεταξωτές, αραχνοΰφαντες.<br />Κι ο μανδύας μου δεν είναι<br />πια γαλάζιος, μα λευκός.<br />Οι φρικτές μορφές<br />που πριν λίγο με περιέπαιζαν,<br />τώρα στοργικά χαμογελούν.<br />Τα σάπια δόντια τους<br />πέφτουν απ' το στόμα τους.<br />Φτάνουν στη γη μαργαριτάρια.<br />Στη χώρα των ποιητών<br />η μουσική έχει άλλο μέτρο.<br />Η γαλήνη εδώ δεν ορίζεται.<br />Ο </span><span style="background-color: white; color: #c00000; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 10pt;">θάνατος</span><span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 10pt;"> δεν υπάρχει.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Οι σκέψεις ροδόσταμο στάζουν </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">και περνούν στην αθανασία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Η Ποίηση, Κυρά πανώρια </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">και νεράιδα, διαφεντεύει το παρόν.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Το πριν και το μετά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">εξαϋλώνονται στο τώρα.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Το νου σου, ταξιδευτή.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Στη χώρα των ποιητών </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">εισέρχεσαι χωρίς ενδύματα.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εισέρχεσαι αδύναμος, ισχνός.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εδώ δεν έχει καταφύγιο </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">για τους σώφρονες.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Αν είσαι κατατρεγμένος,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">εμμονικός, λίγο παράωρος,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">τότε μόνο θα ξεδιψάσεις στις πηγές της.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Αίμα αναβλύζουν και κρασί,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">μπρούσκο γλυκόπιοτο.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Κι αν είσαι τυχερός, </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">η Κυρά θα σου φανερωθεί </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">σε όλη της τη δόξα.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Μα, μη λαθέψεις.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Αν σ' αγκαλιάσει,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">μην πιστέψεις πως την κέρδισες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Μην απατάσαι πως</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">την έχεις κατακτήσει, </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">αν σου επιτρέψει να την αγγίξεις, </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">στον κόρφο της ζεστά</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">να αποκοιμηθείς.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εκείνη σε διάλεξε. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εκείνη άτακτα εισχωρεί </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">με κάθε χάδι της</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">βαθιά στις φλέβες σου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Με κάθε λέξη, τις σκίζει. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Βγαίνουν οι φλέβες </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">απ' το δέρμα σου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Τα χέρια σου γίνονται κλαδιά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">και το κορμί σου δέντρο.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Πονάς...</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Μα τι γλυκός αλήθεια </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">είναι αυτός ο πόνος!</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Γιατί εσύ τόλμησες </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">ν' αγγίξεις την Ποίηση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Γιατί σε σένα αποκάλυψε </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">το πιο σκληρό, </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">το πιο τρυφερό της πρόσωπο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Στη χώρα των ποιητών </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">όνειρα κι εφιάλτες γίνονται ένα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Σσσς.. μη μιλάς! Σιωπή!</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Με σιωπή κι ευλάβεια </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">να εισέλθεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Είναι ιερός αυτός ο τόπος.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εδώ ανασαίνουν οι ψυχές </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">οι λαβωμένες</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">κι από το χώμα</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">φτιάχνουν ουρανό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Με σιωπή κι ευλάβεια </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">να εισέλθεις.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Και μ' ευθύνη δική σου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Ποτέ κανείς δε γύρισε αλώβητος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Όσο για μένα... δεν νεκρώθηκα.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Ολοζώντανη, ξυπόλητη, </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">της τρέλας και του πάθους </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">υφαίνω τις κορδέλες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Πολύχρωμο γαϊτανάκι τις πλέκω</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">και το δένω σφιχτά στον καρπό μου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Εδώ, σε αυτόν τον λαβύρινθο,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">που μήτε οι πεταλούδες </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">την έξοδο δε βρίσκουν,</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">εναπόθεσα το γέλιο </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">και το δάκρυ μου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Την ψυχή μου</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">τη φόρεσα στην παλάμη μου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Και με γυμνά τα πέλματα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">υποδέχτηκα την Άνοιξη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;"><br /></span><span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Καλημερα φιλοι μου και χρονια πολλα!</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Χριστος Ανεστη!</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Αυτη ηταν η συμμετοχη μου στο 23ο Συμποσιο Ποιησης.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Ευχαριστω θερμα ολους οσουςτην διαβασαν και ολους οσους την ξεχωρισαν.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , sans-serif , serif , "emojifont"; font-size: 13.3333px;">Πεταλουδισια φιλια!</span></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-83304801168217070702019-03-30T23:35:00.000+02:002019-03-30T23:35:52.062+02:00ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ηταν εκείνες οι μερες,<br />
οι πρωτες της άνοιξης.<br />
Αυτές που πρωτοσυλλαβιζουν το σ' αγαπω αναμεσα στις ανθισμένες νεραντζιές. Θροίζουν τ' άνθη τα λευκά.<br />
Μοσχομυρίζει αγαπη ο τόπος.<br />
Οι μέρες που ο ουρανός διεκδικεί ξανά<br />
το γαλάζιο του χρωμα.<br />
Ο ήλιος παίρνει θριαμβευτικά το θρόνο του στο στερέωμα του κόσμου. <br />
Κρυφτουλι παίζουν οι αχτίδες με τα συννεφα κι ακούγονται τα γέλια των αγγέλων.<br />
Ήταν εκείνες οι μέρες<br />
που ένας μικρούλης Έρωτας<br />
κρύβεται πισω από τις τριανταφυλλιές στο πάρκο.<br />
Σημαδεύει τις μισερές καρδιες,<br />
δανείζεται το κοκκινο απ' το αιμα τους<br />
κι άλικη χρωματίζει τη μοναξιά.<br />
Οι μέρες οι παράξενες, οι απόλυτες<br />
που όλα φωνάζουν την ανάσταση.<br />
Η ζωη το θάνατο για αλλη μια φορα ξεγελα και κοροϊδευτικά του βγάζει τη γλώσσα.<br />
Ήταν εκείνες οι μέρες<br />
που η θάλασσα ανταριάζει κρυφά.<br />
Και γαληνεύει κι αφήνει το θυμό της<br />
να γίνει λευκό ανθάκι.<br />
Κύμα το κανει απαλό.<br />
Στην αγκαλιά της νανουρίζει<br />
τους αποκαμωμένους εραστές. <br />
Οι μέρες που εναστρες νύχτες ξημερώνουν. Που μπλεκεται το φως με το σκοτάδι<br />
κι οι ευωδιές των γιασεμιών συναγωνίζονται εκείνες των κορμιών που ερωτεύονται. Κλαδιά δάφνης στεφανώνουν τα μαλλιά<br />
και ολα τα δάκρυα γίνονται<br />
βροχή από αστέρια.<br />
Ήταν εκείνες οι μέρες<br />
που τα βράδια τις κρυσταλλώνουν.<br />
Τις κανουν σταλαγμίτες.<br />
Στάζουν μικρά κοφτερα διαμαντάκια.<br />
Τα δροσερά όνειρα των κοριτσιών στολίζουν, ματώνοντάς τα.<br />
Οι μέρες της φωτιάς και του αέρα. <br />
Που το βλέμμα μου ακούμπησα σε δυο μάτια. Βαρκούλα τα έκανα<br />
και τολμησα ενα ταξίδι<br />
στα πιο βαθιά σκοτάδια μου. <br />
Φάρο τα έκανα<br />
και με οδήγησαν πίσω στο φως.<br />
Ηταν εκείνες οι μερες<br />
που σ' αγιασμένα ύδατα<br />
γυμνή έπλυνα τις πληγές μου.<br />
Μυστήριο μεγαλο κι ιερό, <br />
εξαγνίστηκα.<br />
Αυτή την Άνοιξη,<br />
Έρωτα τη βάφτισα.<br />
Βαφτίστηκα κι εγώ ξανά,<br />
Γυναίκα.</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-13475283236589297742019-03-04T17:09:00.000+02:002019-03-04T17:09:16.664+02:00ΕΡΩΤΙΚΗ ΥΜΝΩΔΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Θα σταθείς απέναντι.<br />
Θα με κοιτάξεις.<br />
Τα χείλη σου σφραγισμένα θα μένουν,<br />
καθώς το βλέμμα σου<br />
θα γλύφει το κορμί μου.<br />
Θα απλώσω το χέρι .<br />
Θα σ' αγγίξω απαλά.<br />
Στο μάγουλο, στο πηγούνι, στο κάτω χείλος.<br />
Εκεί στο λωβο του αυτιού<br />
που τόσο ανατριχιάζεις.<br />
Αργά και βασανιστικά<br />
θα ελευθερωθώ από τα ρούχα μου.<br />
Θα κάνεις να με πλησιάσεις,<br />
μα μ' ένα νεύμα θα σε κρατήσω μακρυά μου.<br />
Θα διαγράψω με τα δάχτυλα μου<br />
τη διαδρομή που θέλω<br />
να ακολουθήσει η γλώσσα σου.<br />
Από τις κορυφογραμμές του στήθους μου<br />
ως τις καμπύλες των γοφων μου.<br />
Θα αγγίξω την κοιλάδα<br />
της θηλυκότητας μου<br />
κοιτώντας σε κατάματα.<br />
Τα μάτια σου,<br />
αυτά θα μου δείξουν τον πόθο σου.<br />
Καμία λέξη δεν θα ψελισουμε.<br />
Οι φωτιές του πάθους<br />
θα χορεύουν γύρω μας.<br />
Κι εμείς ακίνητοι, ολοκαύτωμα θα γίνουμε.<br />
Θα ντυθώ τα πορφυρά<br />
πέπλα της επιθυμίας.<br />
Θα γίνεις ο μαύρος πυρήνας<br />
του δικού μου σύμπαντος.<br />
Θα αφήσω την απόσταση ανάμεσα μας<br />
ολοένα πιο κοντά να μας φέρνει.<br />
Κι όταν θα φτάσω ένα βήμα<br />
πριν τη λύτρωση,<br />
θα σε καλέσω.<br />
Το πρόσωπο σου θα γίνει καθρέφτης μου.<br />
Τα βογγητά μου μικρός ναός.<br />
Το σώμα σου προσκυνητής μου.<br />
Σαν γίνουμε ένα,<br />
Θα τιναχτούμε στον αέρα.<br />
Πολύχρωμα μικρά βεγγαλικά.<br />
Κι όταν οι στάχτες μας αγγίξουν το δάπεδο,<br />
θα εξαυλωθουμε.<br />
Άγγελοι θα γίνουμε της ηδονής,<br />
με τα φτερά καμμένα.<br />
Άγγελοι του έρωτα,ξεπνοοι<br />
αγκαλιά θα αποκοιμηθουμε.<br />
<br />
Η αγαπητή Λυσιππη από το <a href="https://on-the-up-and-up.blogspot.com/?m=1">https://on-the-up-and-up.blogspot.com/?m=1</a><br />
μας κάλεσε να τιμήσουμε την ερωτική πράξη μέσα από μια <a href="https://on-the-up-and-up.blogspot.com/2019/02/blog-p">Ερωτική υμνωδία</a><br />
<br />
Πεταλουδίτσα φιλιά σε όλους!!!<br />
<br /></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-76202834590150246132019-02-05T02:32:00.002+02:002019-03-12T12:00:47.559+02:00ΜΕΙΝΕ ΨΥΧΗ ΜΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μείνε ψυχή μου.<br />
Μείνε απόψε ασαλευτη.<br />
Δεν έχω χώρο στη ζωή μου,<br />
μην πεις ψέμματα.<br />
Ο καιρός πέρασε.<br />
Τα ζουμπουλια στη γλάστρα<br />
ανθισανε.<br />
Και μαραθηκαν κι άνθισαν πάλι.<br />
Άλλαξαν οι εποχές,<br />
κυλάνε τα χρόνια.<br />
Κι είναι κι αυτά τα λόγια<br />
που δεν μπορώ να πω.<br />
Μείνε ψυχή μου.<br />
Έχω τετράδια πολλά,<br />
κάτι θα βρω να γράψω.<br />
Μείνε ασαλευτη απόψε.<br />
Αφουγγρασου .<br />
Τα γόνατα μου μάτωσαν.<br />
Τα χέρια μου ξεραθηκαν.<br />
Τα χείλη μου διψασαν.<br />
Μόνο στα μάτια μου μπορείς να δεις<br />
εκείνο τον ήλιο.<br />
Δύο λαμπεροί κατάμαυροι ήλιοι<br />
τα μάτια μου.<br />
Μαύρες πηχτες αχτίδες<br />
τα βλέφαρα μου.<br />
Μείνε ψυχή μου.<br />
Μείνε απόψε ασαλευτη.<br />
Αταλάντευτη περπατώ<br />
στων οριζόντων την αρένα.<br />
Κρατώ μονάχα δύο γαρδένιες<br />
και μια χούφτα χωμα<br />
απ' το μνήμα του πατέρα.<br />
Άγρια τα χωματα<br />
που τις ζωές σκεπάσαν.<br />
Μείνε ψυχή μου.<br />
Ασαλευτη μείνε απόψε.<br />
Διαταράσσεται η γαλήνη<br />
των νεκρών.<br />
Ονείρων, οχι ανθρώπων.<br />
Ονείρων που κοιμήθηκαν<br />
στην ακροθαλασσιά.<br />
Τα πήρε το κύμα<br />
και τα ξεβρασε στα πόδια μου.<br />
Γλύφουν τις γάμπες μου<br />
και τις γδέρνουν.<br />
Μείνε ψυχή μου.<br />
Απόψε μείνε ασαλευτη.<br />
Το φεγγάρι μου ψιθυρίζει<br />
ένα παλιό τραγούδι.<br />
Γλυκειά φωνή, μελωδική φωνή.<br />
Σπασμένη φωνή, ραγισμένη.<br />
Των ερώτων ακούω το κάλεσμα.<br />
Σειρήνες μάγισσες<br />
κάπου ανάμεσα στ' αστέρια.<br />
Βουλωσα με κερί τ' αυτιά μου<br />
στην άμμο κάρφωσα τα πόδια μου.<br />
Μα είναι η άμμος μαλακή<br />
κι εγώ θέλω να τρέξω.<br />
Μείνε ψυχή μου.<br />
Μείνε απόψε ασαλευτη.<br />
Θα ξαναγεννηθουμε.<br />
Τα μαλλιά θα στολίσουμε<br />
με κλωνάρια γιασεμί.<br />
Θα φυσάει ο μπατης<br />
και θα μοσχοβολάει ο τόπος.<br />
Θα ξημερώνει, θα νυχτώνει<br />
κι όλο θ' ανθίζει το γιασεμί.<br />
Θα γίνει στεφάνι.<br />
Θα γίνει φουστάνι αναρριχωμενο<br />
να καλύψει τη γύμνια μας.<br />
Μικρά λεπτά πράσινα φύλλα<br />
θα μας ντύσουν.<br />
Λευκά αστεροσχημα ανθάκια<br />
τα δάχτυλα, τα νύχια,<br />
το χαμόγελο μας.<br />
Μείνε ψυχή μου.<br />
Απόψε ασαλευτη μείνε.<br />
Εγώ θα εξομολογούμαι<br />
κι εσύ θα ακούς.<br />
Όλα θα σου τα πω.<br />
Κι αυτά που πάντα ήξερες<br />
κι εκείνα τ' άλλα<br />
τα χιλιοκρυμμενα.<br />
Εκείνα που φύλαξα<br />
μες στους καθρέπτες<br />
κι έπειτα τους σκέπασα.<br />
Για να μη σκονιζονται- είπα.<br />
Για να μη σκονιζομαι- λέω.<br />
Θα τους σπάσω τους καθρέφτες.<br />
Τα γερασμένα είδωλα<br />
θα ελευθερωσω.<br />
Θα έρθει το χάραμα<br />
κι εγώ δεν θα είμαι εγώ.<br />
Θα είμαι πεταλούδα.<br />
Θα ζήσω μια μέρα μοναχά<br />
και μια αιωνιότητα.<br />
Στα αλικα χείλη του πόθου<br />
θα αποκοιμηθώ.<br />
Για αυτό σου λέω,<br />
μεινε ψυχή μου.<br />
Μείνε απόψε ασαλευτη.<br />
<br /></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-33587221426043590902018-12-29T13:45:00.001+02:002018-12-29T13:50:05.285+02:00ΦΕΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMQNWJlOc-SKnny3m3EM6lE1L5SLBc4sc7Ppgs5fYAE6-b8JLHQyc-0FHTAHOJMkBPybUNJ5leirOdbQ5V5eqjcSEJZpUZ9GLyF5P-GPqWceh3EUK1BMequ7Rdqqg7OmY_g6xq9FyeUpsY/s1600/images2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="189" data-original-width="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMQNWJlOc-SKnny3m3EM6lE1L5SLBc4sc7Ppgs5fYAE6-b8JLHQyc-0FHTAHOJMkBPybUNJ5leirOdbQ5V5eqjcSEJZpUZ9GLyF5P-GPqWceh3EUK1BMequ7Rdqqg7OmY_g6xq9FyeUpsY/s1600/images2.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Φέτος δε θα σε βρω</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στις χρυσοκόκκινες μπάλες του δέντρου</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ουτε στης φάτνης τη ζεστή αγκαλιά.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος δε θα σε βρω</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στης άχνης ζάχαρης τη γλύκα</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στο φως απ'τα λαμπιόνια που αναβοσβήνουν γιορτινά.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος δε θα με βρω</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
στο αχνιστό σαλέπι που θα με κερνούσες</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στου καστανά τη φουφού που αργοκαίει.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος δε θα με βρω</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στις χαρούμενες παιδικές φωνές</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στα μελομακάρονα που ποτέ δεν πέτυχα.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος δε θα μας βρω</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στα ερωτικά χριστουγενιάτικα τραγούδια</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στο φιλί κάτω από το αστέρι μας.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος δε θα μας βρω</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στα χουχουλιάσματα κάτω από το βαρύ πάπλωμα</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
ούτε στους περιπάτους στη γιορτινή πόλη.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος γύρω από το τζάκι θα κρεμάσω καλτσες πολλές.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Θα τις γεμίσω με γράμματα στον Άγιο Βασίλη.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Φέτος, ένα μόνο θα ζητήσω μια ευχή θα κάνω μόνο.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Κάπου εκεί έξω να με ξαναβρώ. </div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Μέσα στους ήχους του σαξόφωνου</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
τους μελαγχολικούς.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Κάπου εκεί έξω να σε ξαναβρείς.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Στη γεύση του γλυκόπιοτου κρασιού.</div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
<br /></div>
<div style="color: black; font-family: Calibri, Helvetica, sans-serif, serif, EmojiFont; font-size: 12pt;">
Κι ισως κάποτε βρούμε ξανα ο ένας τον άλλο</div>
κι ο ήχος με τη γεύση ξαναγίνουν ένα.<br />
<br />
Με αυτό το ποίημα συμμετείχα στο <a href="https://princess-airis.blogspot.com/2018/12/22o-Symposio-Poiisis-lixi.html">22ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ</a> που άψογα διοργανώνει η γνωστή σε όλους μας <a href="https://plus.google.com/112210052304984211160?prsrc=5">Πυργοδέσποινα Αριστέα.</a><br />
Το αγαπήσατε και το φέρατε στην πρώτη θέση μαζί με το εκπληκτικό "Σβήσε το σπίρτο να κοιμηθούμε" της <a href="http://toapagio.blogspot.com/">Μαρίας Κανελλάκη.</a><br />
Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή και τη χαρά.</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-28227646330381758392018-12-14T14:33:00.000+02:002018-12-14T14:39:46.517+02:0024 ΛΕΞΕΙΣ: ΑΘΟΡΥΒΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σ εκείνο το γερανι δίπλα στην αυλόπορτα έγειρα να ξαποστάσω.<br />
Άπλωσα τα χέρια μου κι άγγιξα τα πέταλα.<br />
Θαρρείς πως άγγιζα τα μαλλιά της.<br />
Αγάπη; φώναξα<br />
Αγάπη είσαι εδω;<br />
Που κατοικείς που μενεις;<br />
Απόκριση καμία...<br />
μόνο ένα θρόισμα γλυκό ανάμεσα στα φύλλα,<br />
σαν πέταγμα ψυχής.<br />
Στο πεζουλακι στάθηκα.<br />
Κοίταξα τα παραθυρόφυλλα.<br />
Γαλάζια, ξεβαμμενα από τον ήλιο και την βροχη.<br />
Κάποτε γυάλιζαν και θύμιζαν ουρανό.<br />
Το βλέμμα μου ταξίδεψε στην ξύλινη πόρτα<br />
με τη σπασμένη κλειδαριά.<br />
Αγάπη; ξαναφωναξα.<br />
Αγάπη που χαθηκες; που ταξιδευεις;<br />
Απόκριση καμία...<br />
Μονάχα μια αυρα θαλασσινή<br />
χάιδεψε απαλά το πρόσωπο μου.<br />
Τόλμησα ένα βήμα δειλό.<br />
Έτριξαν οι σανίδες στο φθαρμένο πατωμα.<br />
Μια σκιά ανάμνησης πέρασε και χάθηκε το ίδιο ξαφνικά.<br />
Αγαπη! ούρλιαξα.<br />
Αγάπη! Γιατί με εγκατελειψες;<br />
Απόκριση καμία.<br />
Μια σιωπή απόλυτη με τύλιξε<br />
από τα ακροδάχτυλα ως βαθιά στην καρδιά.<br />
Ύπουλα χώθηκε κάτω από το δέρμα μου<br />
κι από τα σφαλιστα μου μάτια<br />
καθώς η σκόνη που τρυπώνει μέσα από τις χαραμάδες.<br />
Υποδόρια χάραξε στίγματα<br />
και σταλαξε πίκρα κι αρμύρα.<br />
Ανύποπτα σύρθηκε μέχρι τον πυρήνα μου<br />
και στραγγιξε από μέσα μου το αίμα.<br />
Καπως έτσι λενε οτι έρχεται κι ο θάνατος.<br />
Αθόρυβα...</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-9221575600311735102018-12-02T15:41:00.003+02:002018-12-02T15:41:59.265+02:00ΦΩΤΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΤΑΛΗ: CHRISTMAS BLUES<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh8CD29Iin2S0xfl8wHByTa5aJhxwCCJ6XjNjKC7MqIR3ECjQmGJbgz5R26uXoNeTdtSGL9MwsewswPRCQUTKqNhfBB3nQq13sQU9K3IiK8xtpZExKk6csHmIje8wISaG3iLbwBxfVq6UK/s1600/carolyn-v-464596-unsplash.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh8CD29Iin2S0xfl8wHByTa5aJhxwCCJ6XjNjKC7MqIR3ECjQmGJbgz5R26uXoNeTdtSGL9MwsewswPRCQUTKqNhfBB3nQq13sQU9K3IiK8xtpZExKk6csHmIje8wISaG3iLbwBxfVq6UK/s320/carolyn-v-464596-unsplash.jpg" width="320" /></a></div>
Όλα φαίνονταν θολά πίσω από το βρεγμένο τζάμι. Κάποια φωτάκια τρεμόπαιζαν στο απέναντι παράθυρο. Είχε μπει ο Δεκέμβρης και ο κόσμος γύρω χόρευε στους γιορτινούς ρυθμούς. Τα παιδιά χάζευαν τα γλυκά και τα παιχνίδια στις Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες. Ένα ανθρώπινο ποτάμι πλημμύριζε τον πεζόδρομο με τα μαγαζιά, οι καφετέριες και τα μεζεδοπωλεία γεμάτα και τα χαμόγελα έδιναν κι έπαιρναν. Η κρίση κρίση αλλά η φτώχεια θέλει καλοπέραση.<br />
Όλο αυτό το κλίμα υποχρεωτικής ευδαιμονίας του έδινε στα νεύρα. Πάντα η εποχή αυτή του προκαλούσε μελαγχολία. Θες γιατί όταν όλοι γιόρταζαν εκείνος δούλευε; Θες γιατι ποτέ δεν είχε νιώσει αυτό που λέμε οικογενειακή θαλπωρή; Ακόμα ίσως γιατί ερχόταν το τέλος άλλης μιας χρονιάς που τίποτα δεν είχε αλλάξει, που όλα έμεναν στάσιμα.<br />
Φέτος όμως, είχε αποφασίσει να κάνει κάτι διαφορετικό. Δεν θα περνούσε αυτές τις μέρες μόνος του. Θα έψαχνε παρέα αληθινή, καρδιακή στα πιο απίθανα μέρη. Εκεί που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια υπέφερε, αλλά η ανθρωπιά είχε μια άλλη ξεχωριστή θέση.<br />
Πάρκαρε λίγο παραπέρα από την πλατεία. Το μέρος θεωρούνταν επικίνδυνο μόλις έπεφτε η νύχτα. Στα χέρια του κρατούσε διάφορες τσάντες. Όλες περιείχαν το ίδιο ακριβώς. Ένα μπουκάλι κονιάκ, ένα πακέτο τσιγάρα κι έναν μαλλινο σκούφο. Άρχισε να περπατάει ανάμεσα στις φωτιές από χαρτόκουτα. Πλησίαζε έναν έναν τους ανθρώπους με τα σκυφτά κεφάλια και τα καμμένα βλέμματα. Τους έτεινε από μια σακούλα κι έφευγε σιωπηλός. Όταν έφτασε στο τέρμα στάθηκε κρυμμένος παράμερα και παρατηρούσε τις αντιδράσεις όσων άνοιγαν τη σακούλα. Άλλοι άρπαζαν με λαχτάρα το ποτό, άλλοι ευλαβικά άναβαν ένα τσιγάρο. Στην τελευταία φωτιά μια νεαρή γυναίκα αγκάλιαζε ένα αγοράκι γύρω στα 12. Του φόρεσε με αγάπη το σκούφο κι άφησε έναν αναστεναγμό. Το αγόρι είχε γυρίσει προς το μέρος που κρυβόταν. Τον είδε και με θάρρος τον πλησίασε. "Έλα" του είπε και τον πήρε από το χέρι. Τον τράβηξε κοντά του δίπλα από τη φωτιά και του έγνεψε να καθίσει μαζί τους. Έβγαλε ένα πλαστικό ποτήρι τον τράταρε κονιάκ. Έβαλε και για τον εαυτό του ένα κι άναψε τσιγάρο. Υπό άλλες συνθήκες, θα είχε σοκαριστεί θα είχε θυμώσει, θα είχε μαλώσει το 12χρονο αγόρι που έπινε και κάπνιζε. Όμως απόψε ήταν αλλιώς. Απόψε δεν υπήρχε λάθος και σωστό δεν υπήρχε κριτική. Μόνο η ανάγκη να πάρει και να δώσει αγάπη. Δίπλα τους η μητέρα του, με μάτια κόκκινα από τον πυρετό ή την εξάρτηση ή ισως τα δάκρυα τον κοιτούσε γεμάτη ευγνωμοσύνη χωρίς να πει λέξη.<br />
Πλάι πλάι τους βρήκε το πρωί. Τα λόγια τους λιγοστά. Μοιράστηκαν το κονιάκ και τα τσιγάρα, τη ζεστασιά της φλόγας που σιγόκαιγε. Μοιράστηκαν και μια άλλη ζεστασιά, αυτή που λιώνει τους πάγους της ψυχής, αυτή που μοιράζονται μόνο όσοι λιώνουν από κάποιον καημό. Διαφορετικές ζωές, διαφορετικοί καημοί, ένας πόνος.<br />
Με το ξημέρωμα γύρισε στο άδειο του σπίτι. Άναψε το τζάκι κι άνοιξε ένα παλιό κουτί από παπούτσια. Από μέσα άρχισαν να ξεπηδούν παλιές φωτογραφίες, γράμματα, ημερολόγια. Ένα ένα τα έριξε στη φωτιά. Το δεντράκι στο απέναντι παράθυρο ακόμα αναβόσβηνε γιορτινά. Η θολούρα στα μάτια του επέστρεψε. Ένα δάκρυ κύλησε αργά. Αποχαιρέτισε όσα τον κρατούσαν δέσμιο στο παρελθόν κι υποσχέθηκε στον εαυτό του πως ξημέρωνε ένα νέο μέλλον. Κι έτσι, δακρυσμένος, αλλά γεμάτος, αποκοιμήθηκε δίπλα στις φλόγες.<br />
<br />
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη <a href="https://foto-syggrafikiskytali.blogspot.com/p/2.html">ΦΩΤΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΤΑΛΗ</a> της Μαίρης από τη <a href="https://ghinimatia.blogspot.com/2018/09/2_16.html#comment-form">ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ</a><br />
<br />
Τη φωτογραφία μου έδωσε η Μαρίνα από το μπλογκ <a href="https://marinaslovelylife.com/">ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ ΤΗ ΖΩΗ</a><br />
<br />
Παραδίδω τη σκυττάλη στην Woman in blogs από το μπλογκ <a href="https://abuttononthemoon.blogspot.com/">A BUTTON ON THE MOON</a><br />
<br />
Ελπίζω να σου αρέσει η φωτογραφία που σου διάλεξα:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKhyphenhyphenbiUk0IZLxh9tGTjHiGY-UIwkWytbt5djrrPS4UFgtOZqR77oTL_2W5yZxbBZSKH0NGjw3tLc0O0-tCSdyRGQC7bbQ6XNEJj5y-IoLqY3HE0VF_l7KGe0hCxYwqTrKFZ_QZ8KOhVgOR/s1600/images-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="210" data-original-width="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKhyphenhyphenbiUk0IZLxh9tGTjHiGY-UIwkWytbt5djrrPS4UFgtOZqR77oTL_2W5yZxbBZSKH0NGjw3tLc0O0-tCSdyRGQC7bbQ6XNEJj5y-IoLqY3HE0VF_l7KGe0hCxYwqTrKFZ_QZ8KOhVgOR/s1600/images-6.jpg" /></a></div>
Kαλή εβδομάδα και πεταλουδίσια φιλιά σε όλους!<br /><br />
<br />
<br /></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-44227403063742200712018-11-21T10:46:00.000+02:002018-11-21T10:46:13.995+02:00ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είσαι παιδί ακόμα 14 χρονών. Γνωρίζεις ένα πανέμορφο αγόρι με καταπράσινα μάτια. Γίνεστε φίλοι. Το νιώθεις μέρα με τη μέρα πως αυτό που υπάρχει ανάμεσά σας δεν είναι φιλία. Κι έρχεται η στιγμή δυο χρόνια μετά να ξεσπάσει όλο το πάθος που έβραζε μέσα σας. Όλα στο κόκκινο. Στιγμές κινηματογραφικές και μια ένταση συναισθημάτων απερίγραπτη. Ένας έρωτας έντονο κόκκινο σαν αυτό της παπαρούνας στο λιβάδι. Αρχίζουν τα πρώτα σύννεφα. Κόκκινο πάλι. Σκούρο ανταριασμένο. Περνάς 9 χρόνια αλλάζοντας αποχρώσεις του κόκκινου, πάντα με την ίδια ένταση το ίδιο πάθος.<br />
Σπας. Φέυγεις, φεύγει...Μένετε 1,5 χρόνο χώρια κι όμως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει αυτόν τον έρωτα. Επιστρέφεις. Ξέρεις καλά ότι με αυτόν τον άνθρωπο δεν ταιριάζεις. Όμως έχεις βρει τον ένα, το μοναδικό, τον έρωτα της ζωής σου. Πόσοι μπορούν να το πουν αυτό;<br />
Παντρεύεστε. Ξανά όλα κόκκινα. Πάθος στον έρωτα, πάθος και στους καυγάδες. Και μια βαθιά κατακόκκινη αγάπη που μεγαλώνει μέρα τη μέρα. Έρχεται το πρώτο παιδί. Έρχονται και τα πρώτα σοβαρά οικονομικά ζόρια. Είσαι εκεί το παλεύεις, το παλεύετε μαζί. Το κόκκινο σκουραίνει αρχίζει επικίνδυνα να μοιάζει με μαύρο. Ξημερώνει πάλι. Η αγάπη γιγαντώνεται, ο έρωτας παραμένει ίδιος μετά από τόσα χρόνια. Το κόκκινο αλλάζει, παιρνει τη γλύκα του ροδοκόκκινου του ουρανού στο ηλιοβασίλεμα. Οι διαφορές παραμένουν, οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν, μα υπάρχει μια γαλήνη μια ηρεμία κι αυτή η απόχρωση σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Έρχεται το δεύτερο παιδί. Οι ισορροπίες ανατρέπονται και πάλι. Στην αρχή δυναμώνεις, νιώθεις να πλησιάζεις, η απόσταση μικραίνει, απολαμβάνεις την κάθε στιγμή. Όλα είναι εκεί όμως. Κι η αγάπη και το πάθος κι η ασυμφωνία χαρακτήρων κι ο κατακόκκινος έρωτας και η ζήλεια. Και μετά το μπαμ. Το κόκκινο παίρνει το χρώμα του αίματος. Ματώνεις και ματώνει μαζί σου κι εκείνος και τα παιδιά σας. Πληγώνετε κάθε μέρα ανεπανόρθωτα ο ένας τον άλλο και την αγάπη σας που αιμορραγεί.<br />
Κι έρχεται η μέρα που πάντα φοβόσουν. Η μέρα που ξυπνάς και δεν είναι πια εκεί. Η μέρα που η απόσταση μοιάζει χαώδης, ανυπέρβλητη. Είναι. Η μέρα που το παιδί σε ρωτάει "πότε θα γυρίσει ο μπαμπάς;" κι εσύ πρέπει να απαντήσεις "δε θα γυρίσει αγάπη μου ο μπαμπάς". Η μέρα που έρχεται και παίρνει τα παιδιά για βόλτα κι ανταλάσσεις ένα τυπικό χαιρετισμό. Και μέσα σου πεθαίνεις. Και κάθε πρωί ξυπνάς κι αναρρωτιέσαι πώς θα βγάλεις τη μέρα. Κι όλο το σπίτι σε πνίγει, οι αναμνήσεις σε πνίγουν, καλές και κακές. Πνίγεσαι.. Μαύρο. Πίσσα...<br />
Και λες όχι δεν θα το άλλαζα. Δε θα ήθελα να μη νιώσω τόσο δυνατά συναισθήματα όσο κι αν έχω πονέσει κι ακόμα πονάω.<br />
Τα μεγάλα πάθη είναι επικίνδυνα όμορφα. Σε παρασέρνουν στη δίνη τους και χάνεσαι.<br />
Όταν ζεις διαρκώς στα κόκκινα, έρχεται η ώρα που θα ζήσεις και στο μαύρο...</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-64012801110887076122018-11-04T13:27:00.002+02:002018-11-04T13:28:22.229+02:00ΑΛΙΣΑΧΝΗ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάθε φορά που γράφω φεύγει από μέσα μου ένα κομμάτι της ψυχής μου. Ταξιδεύει με τις λέξεις κι ευελπιστεί να ακουμπήσει πάνω σε άλλες ψυχες, να τις αγγίξει, να τους πει κάτι. Κι όταν αυτό συμβαίνει, είναι κάτι μαγικό. Κι όταν ντύνεται με μουσική, είναι κάτι υπέροχο.<br />
<br />
Για άλλη μια φορά, ο διαδικτυακός φίλος<a href="https://plus.google.com/+nikosmous"> Νίκος Μουσαβερές </a>μου έκανε την τιμή να ξεχωρίσει τους στίχους που τον άγγιξαν περισσότερο και να τους περιβάλει με ξεχωριστή μουσική και δυνατές εικόνες, σε ένα βίντεο φτιαγμένο με μεράκι για τη δική μου ΑΛΙΣΑΧΝΗ.<br />
<br />
Νίκο, δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για την τιμή!<br />
Απολάυστε το!<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ikxLk_I1HuU" width="560"></iframe><br />
<br />
Η ΑΛΙΣΑΧΝΗ ειναι η δέυτερη ποιητική μου συλλογή και μπορείτε να τη βρείτε εδω:<br />
<br />
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/2723<br />
<br />
Ο Νίκος μπλογκάρει στο εξαιρετικό ιστολόγιο <a href="http://antithetoikosmoi.blogspot.com/">ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ</a><br />
<br />
Τα βίντεο που φτιάχνει με κόπο και αγάπη τα βρίσκετε στο κανάλι του στο youtube:<br />
<a href="https://www.youtube.com/channel/UC_ZPyTC1Qjx1TmCSDV9WPXg">nikos mous</a><br />
<br />
Πεταλουδίσια φιλιά σε όλους! </div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-36878057591947269982018-06-24T10:13:00.002+03:002018-06-24T10:13:49.312+03:00ΛΙΓΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ...ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για ΕΡΩΤΑΣ ΦΩΤΟ" class="irc_mi" height="239" src="https://www.lifo.gr/uploads/image/524819/erwtas_large2_1.jpg" style="margin-top: 0px;" width="320" /></div>
<br />
Εκεί κατοίκησα.<br />
Στις άκρες των ματιών σου. <br />
Εκεί, που οι βλεφαρίδες τις παρειές σου ακραγγίζουν απαλά.<br />
Στην κάθε ρυτίδα γεννήθηκα,<br />
μωρό, κορίτσι, γυναίκα.<span class="text_exposed_show"><br /> Υψώθηκα στης κόρης τη γλαυκή ίριδα.<br /> Κατακρημνίστηκα από των ζυγωματικών τις κορυφογραμμές.<br /> Κύλησα αργά, δάκρυ από θαλασσινό νερό. <br /> Γλυκόπικρο φίλημα απαίτησα να κλέψω.<br /> Κι εκεί, στα άλικα χείλη σου, σεμνά και ταπεινά αποκοιμήθηκα.</span><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για ΕΡΩΤΑΣ ΦΩΤΟ" class="irc_mi" height="320" src="https://www.eros-erotas.gr/wp-content/uploads/2011/10/Athens-Snow-Feb-17-268.jpg" style="margin-top: 0px;" width="185" /></div>
<br />
<span class="text_exposed_show">Ψέμα ήταν..<br /> Ο Οδυσσέας δε βρήκε ποτέ την Ιθάκη. <br /> Μόνο το ταξίδι του έμεινε.<br /> Και μια καρδιά λαβωμένη από νοσταλγία.<br /> Παραιτούμαι.<span class="text_exposed_show"><br /> Από όλες του κόσμου τις Ιθάκες παραιτούμαι<br /> και ταξιδεύω την καρδιά μου στους αιώνες.</span> </span></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-2114575032891695482018-05-29T11:40:00.001+03:002018-05-29T11:40:30.776+03:00ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ- GDPR<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrG8q3f9yWOlhs2WxRsRzgOWS7r_kLqYc8mcbe9MX06ThQ5yL5fZ8nYkYbVtHxksiZPGNTI9zECNDa12Sg6vwzfF0Hlf_pG_Zx5B91K33ej35TPZu-etp_8AQfJ4GmnPO8z4DFRTBo0To/s320/shutterstock.jpg" /> </div>
<br />
Από τις 25 Μαΐου 2018 αρχίζει επίσημα η εφαρμογή του Γενικού Κανονισμού
για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, γνωστού και ως General Data
Protection Regulation (GDPR) της Ευρωπαϊκής Ένωσης αριθμ. 2016/679, ο
οποίος αντικαθιστά την Οδηγία για την προστασία των προσωπικών δεδομένων
η οποία εφαρμόζεται από το 1995.<br />
Ο Κανονισμός αυτός περιέχει έξι βασικές αρχές στις οποίες πρέπει να
συμμορφώνονται όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
που συλλέγουν, χειρίζονται ή αναλύουν προσωπικά δεδομένα.<br />
- Διαφάνεια, αντικειμενικότητα και νομιμότητα ως προς το χειρισμό και τη χρήση των προσωπικών δεδομένων.<br />
- Περιορισμό της επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων για καθορισμένους, ρητούς και νόμιμους σκοπούς.<br />
-Συλλογή και αποθήκευση μόνο των ελάχιστων προσωπικών δεδομένων που απαιτούνται για έναν σκοπό.<br />
-Διασφάλιση της ακρίβειας των δεδομένων, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας διαγραφής και επεξεργασίας τους.<br />
- Περιορισμός της περιόδου αποθήκευσης των προσωπικών δεδομένων.<br />
-Διασφάλιση της ασφάλειας, της ακεραιότητας και της εμπιστευτικότητας των προσωπικών δεδομένων.<br />
Ο GDPR εστιάζει στα προσωπικά δεδομένα των χρηστών.<br />
Ποια είναι αυτά;<br />
Πληροφορίες όπως η εικόνα, το ονοματεπώνυμο, η διεύθυνση κατοικίας, το
email, οι τραπεζικοί λογαριασμοί , η τοποθεσία, με τη βοήθεια των οποίων
μπορεί να γίνει ταυτοποίηση ενός ατόμου.<br />
Στόχος του είναι<br />
Να υποχρεώσει τις εταιρείες και τα φυσικά πρόσωπα που συλλέγουν και
διαχειρίζονται τέτοια δεδομένα, να το κάνουν τηρώντας συγκεκριμένα
πρότυπα ασφαλείας, με σκοπό την αντιμετώπιση κινδύνων όπως η κλοπή
ταυτότητας, ή μη εξουσιοδοτημένη δημοσιοποίηση και η διαδικτυακή
παρενόχληση, μεταξύ άλλων.<br />
Ισχύει<br />
Για όλες τις επιχειρήσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που έχουν την
έδρα τους σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για οργανισμούς κάθε μεγέθους
ανεξαρτήτως κλάδου και αφορά συγκεκριμένα:<br />
-Στην επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων κάθε ατόμου, αν η επεξεργασία
πραγματοποιείται στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων ενός οργανισμού
εγκατεστημένου στην ΕΕ (ανεξάρτητα από το πού πραγματοποιείται η
επεξεργασία_<br />
- Στην επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων ατόμων που κατοικούν στην ΕΕ
από έναν οργανισμό εγκατεστημένο εκτός της ΕΕ, εφόσον η επεξεργασία
σχετίζεται με την παροχή προϊόντων ή υπηρεσιών σε αυτά τα άτομα ή την
παρακολούθηση της συμπεριφοράς τους.<br />
<br />
<br />
Πρόστιμα<br />
Σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις του GDPR, προβλέπεται η
επιβολή διοικητικών προστίμων ύψους έως και 20.000.000 ευρώ ή έως το 4%
του παγκόσμιου κύκλου εργασιών μίας εταιρείας για το προηγούμενο
οικονομικό έτος.<br />
<br />
<br />
<a href="https://www.taxheaven.gr/laws/circular/view/id/23542">Ολόκληρος ο GDPR</a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ BLOGGERS<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη στο blog μου.<br />
Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας στις αναρτήσεις του blog μου.<br />
Σας ευχαριστώ που ακολουθείτε το blog μου.<br />
<br />
<br />
Κάνοντας οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες ενέργειες στο blog μου θα
υποθέσω ότι έχετε διαβάσει αυτήν την Πολιτική Απορρήτου (Πολιτική
Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) και έχετε δώσει τη συγκατάθεσή σας.<br />
Εάν δεν συμφωνείτε με το περιεχόμενο, παρακαλώ μην αφήνετε προσωπικά στοιχεία σε αυτό το ιστολόγιο.<br />
<br />
<br />
Η εν λόγω Πολιτική Απορρήτου ισχύει για όλο το περιεχόμενο αυτού του
ιστολογίου και συμμορφώνεται με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας των
Δεδομένων της ΕΕ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Περιεχόμενο ιστολογίου:<br />
<br />
<br />
Σε αυτό το προσωπικό blog μοιράζομαι τις σκέψεις μου, τις απόψεις μου, την καθημερινότητά μου, φωτογραφίες, κριτικές βιβλίων/ταινιών κ.α., κείμενα ή ποιήματά μου κλπ.<br />
<br />
<br />
Επιπρόσθετα, μοιράζομαι links με αναρτήσεις άλλων blog, στις οποίες
μοιράζομαι επίσης το .<br />
αντίστοιχο υλικό.<br />
<br />
Είμαι η δημιουργός, η ιδιοκτήτρια και η μοναδική διαχειρίστρια του blog μου.<br />
<br />
<br />
Ολόκληρο το περιεχόμενο αυτού του blog είναι δικό μου ή αναφέρω σαφώς την πηγή (π.χ. βίντεο από YouTube).<br />
<br />
<br />
Οι ακόλουθοι του blog μου ή / και οι πληροφορίες των επισκεπτών είναι
ασφαλείς. Κανείς δεν μπορεί/δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει, να
κατεβάσει, να μοιραστεί, να αντιγράψει ή να πάρει κάτι από αυτό το blog ούτε και να συλλέξει δεδομένα από αυτό το blog.<br />
Ο υπολογιστής μου έχει εγκατεστημένο ενημερωμένο λογισμικό ασφαλείας και το blog μου έχει έναν ισχυρό κωδικό πρόσβασης.<br />
<br />
<br />
Το blog μου είναι ασφαλές, καθώς είναι εγκατεστημένο στο https<br />
<br />
<br />
Δεν διανέμονται άλλα δεδομένα πέραν των δικών μου στους λογαριασμούς μου στα Κοινωνικά Δίκτυα.<br />
Μόνον οι
σύνδεσμοι με τις αναρτήσεις του blog μου είναι ορατές στους λογαριασμούς
μου στα Κοινωνικά Δίκτυα και το περιεχόμενο του blog μου είναι ορατό
μόνον σε αυτό το blog.<br />
Οι ακόλουθοι και οι αναγνώστες των λογαριασμών των κοινωνικών μου μέσων
πρέπει να επισκεφθούν το blog μου για να δουν και να διαβάσουν το
περιεχόμενο.<br />
<br />
<br />
Το blog μου είναι φιλικό προς τις οικογένειες και φιλικό προς τα παιδιά.<br />
Δεν είμαι υπεύθυνη αν επισκέπτονται ανήλικοι το blog μου.<br />
Κανείς ανήλικος δεν καλείται να αφήσει τα δεδομένα του στο blog μου.<br />
Εάν παρατηρήσω κάποια τέτοια δραστηριότητα στο blog μου, τα δεδομένα
αυτά θα διαγραφούν αμέσως και μόνιμα δίχως προηγούμενη ενημέρωση του
ανηλίκου.<br />
<br />
<br />
Αυτή η Πολιτική Απορρήτου ισχύει για όλο το περιεχόμενο που δημοσιεύεται
στο blog μου, καθώς και για περιεχόμενο που έχει δημοσιευτεί στο blog
μου πριν από την έναρξη ισχύος αυτού του εγγράφου.<br />
<br />
<br />
Δεν επιτρέπεται η ανταλλαγή δεδομένων με αυτό το blog ούτε η
διανομή/διάθεση του περιεχομένου αυτού του blog με τρίτους, ούτε υπάρχει
η δυνατότητα λήψης, αντιγραφής, κλπ, από οποιοδήποτε άτομο.<br />
<br />
<br />
Τα δεδομένα σε αυτό το blog παρέχονται μόνο από τους ακόλουθους και τους
επισκέπτες του blog, αλλά και από τους εγγεγραμμένους στο newsletter
μου.<br />
Όλα τα προσωπικά δεδομένα που μοιράζονται εδώ στο blog μου μπορούν να
διαγραφούν μόνιμα από το ιστολόγιό μου όπως αναφέρεται παρακάτω.<br />
Τα δεδομένα αποθηκεύονται με ασφάλεια και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά
για την ομαλή λειτουργία αυτού του blog, όπως περιγράφεται παρακάτω.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Για τους Aκόλουθους:<br />
<br />
<br />
Όσοι ακολουθούν αυτό το blog γνωρίζουν ότι η φωτογραφία τους, η σύνδεση
με το προφίλ και το όνομά τους είναι ορατά σε όλους όσους επισκέπτονται
αυτό το blog και ότι έχουν δημοσιεύσει τα δικά τους προσωπικά στοιχεία.<br />
<br />
<br />
Αν δεν θέλετε τα προσωπικά σας δεδομένα όπως προαναφέρθηκε να είναι
ορατά σε όσους επισκέπτονται αυτό το blog, μπορείτε να διαγραφείτε από
τη λίστα των Ακόλουθωνs (έτσι δεν θα ακολουθείτε πλέον το blog μου).<br />
Εάν προκύψουν τεχνικές δυσκολίες, πρέπει να επικοινωνήσετε με τον Blogger ή το Google για να λύσετε αυτά τα προβλήματα.<br />
<br />
<br />
Όλοι οι ακόλουθοι καλύπτονται επίσης από την Πολιτική Απορρήτου της Google.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Για εκείνους που αφήνουν σχόλιο:<br />
<br />
<br />
Αυτοί που αφήνουν σχόλιο σε αυτό το blog το κάνουν γνωρίζοντας ότι το
όνομά τους, η σύνδεση με το προφίλ τους ή το blog τους, καθώς και τα
σχόλια που αφήνουν, είναι ορατά σε όλους όσους επισκέπτονται αυτό το
blog και συνεπώς συναινούν στη χρήση των προσωπικών τους πληροφοριών για
τον συγκεκριμένο σκοπό.<br />
<br />
<br />
Ο Blogger παρέχει σε όλους τους χρήστες την επιλογή να διαγράψουν τα σχόλια που αφήνουν σε οποιοδήποτε blog.<br />
Εάν θέλετε να διαγράψετε τα δημοσιευμένα σχόλια από το blog μου, μπορείτε να το κάνετε.<br />
Εάν προκύψουν τεχνικές δυσκολίες, πρέπει να επικοινωνήσετε με τον Blogger ή το Google για να λύσετε αυτά τα προβλήματα.<br />
<br />
<br />
Τα ενοχλητικά, βίαια, προσβλητικά ή διαφημιστικά σχόλια θα διαγραφούν άμεσα από το blog μου.<br />
<br />
<br />
Όλοι όσοι αφήνουν σχόλιο καλύπτονται επίσης από την Πολιτική Απορρήτου της Google.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Cookies:<br />
<br />
<br />
Ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για να σας επιτρέψει να έχετε πρόσβαση σε
ιστοτόπους / blogs δίχως να εισάγετε εκ νέου κάθε φορά το όνομα χρήστη ή
τον κωδικό πρόσβασής σας. Επίσης, για να μετρήσει επισκέψεις στο
λογαριασμό και να αποθηκεύσει τις προτιμήσεις που έχετε ορίσει.<br />
<br />
<br />
Εάν θέλετε να απενεργοποιήσετε τα cookies, μπορείτε να το κάνετε μέσω των επιλογών του προγράμματος περιήγησης ιστού.<br />
Οδηγίες γι’ αυτό μπορούν να βρεθούν στις ιστοσελίδες του συγκεκριμένου προγράμματος περιήγησης.<br />
Η αποδοχή ενός cookie δεν μου παρέχει πρόσβαση στον υπολογιστή σας ούτε προσωπικές πληροφορίες για εσάς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Αρχεία καταγραφής:<br />
<br />
<br />
Όπως πολλοί άλλοι ιστότοποι, μια επίσκεψη στο blog μου θα δημιουργήσει
αυτόματα ένα αρχείο καταγραφής που διατηρείται με ασφάλεια στους
διακομιστές της Google. Οι πληροφορίες στα αρχεία καταγραφής
περιλαμβάνουν: διευθύνσεις πρωτοκόλλου διαδικτύου (IP), είδη
προγραμμάτων περιήγησης, πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου (ISP), αποτύπωση
ημερομηνίας και ώρας, σελίδες αναφοράς και εξόδου, αριθμό κλικ.<br />
<br />
<br />
Όλες αυτές οι πληροφορίες δεν συνδέονται με ο,τιδήποτε είναι προσωπικά αναγνωρίσιμο.<br />
</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-71111994303176541052018-05-15T13:10:00.000+03:002018-05-15T13:10:00.024+03:00ΑΛΙΣΑΧΝΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_NfVgs4V0cRa4eTttOzjrUq67Jf33TeK9ThMlVyWpSTLe0Llg5D0XVe2Y8cviGOdfY3LA4UQdb1OI7GjoYTOeHj6GH4WC9aP1v2RMxDBrNPBQlH3Fg8c7NkFMsvzddLxZ_4EAYodiNEXs/s1600/%25CE%2595%25CE%25BE%25CF%258E%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF+7+%2528ex-2%252C+Georgia%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1280" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_NfVgs4V0cRa4eTttOzjrUq67Jf33TeK9ThMlVyWpSTLe0Llg5D0XVe2Y8cviGOdfY3LA4UQdb1OI7GjoYTOeHj6GH4WC9aP1v2RMxDBrNPBQlH3Fg8c7NkFMsvzddLxZ_4EAYodiNEXs/s200/%25CE%2595%25CE%25BE%25CF%258E%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF+7+%2528ex-2%252C+Georgia%2529.jpg" width="160" /></a></div>
<br />
<br />
Δύο ολόκληρα χρόνια περίμενε υπομονετικά στο συρτάρι. Έτοιμη, καλοντυμένη με το υπέροχο εξώφυλλο της <a href="https://www.facebook.com/ElliEconomouPhotography">Έλλης Οικονόμου, </a>αναρρωτιόταν... "Καλά αυτή τι με ετοίμασε και με σημαιοστόλισε; Για να με βλέπει μόνη της και να με καμαρώνει;" Και δώστου γκρίνια και δωστου μπούρου μπούρου και "Βγάλε με από εδώ!" και " Θα σκάσω εδώ κλεισμένη" κλπ κλπ τελικά με έψησε και την έβγαλα στο φως.<br />
Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο ΑΛΙΣΑΧΝΗ κυκλοφορεί και οπλοφορεί. Κι είναι αφιερωμένη στον έρωτα! Στη δύναμη, στο πάθος, στον πόνο, στην απώλεια, στην απελπισία στην ίδια τη ζωή! Γιατί ο έρωτας είναι ζωή!<br />
Με χαρά, αγάπη και υπερηφάνεια λοιπόν σας την παραδίδω.<br />
Θα ειναι μεγαλη μου τιμή να στηρίξετε αυτή μου την προσπάθεια και να μου στείλετε τα ειλικρινή σας σχόλια!<br />
Μπορείτε να την προμηθευτείτε ακολουθώντας το παρακάω λινκ:<br />
<br />
<a href="http://www.easywriter.gr/ebooks/item/2723">http://www.easywriter.gr/ebooks/item/2723</a><br />
<br />
ή πατώντας πάνω στο εξώφυλλο στο δεξί πάνω μέρος του μπλογκ.<br />
<br />
Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για την υποστήριξη και για το χρόνο που θα αφιερώσετε σε άλλη μια κατάθεση ψυχής!<br />
<br />
Πεταλουδίσια φιλιά σε όλους!</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-52307762419580262822018-05-04T14:50:00.000+03:002018-05-04T14:50:31.109+03:00Τhe Versatile Blog Award<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Καλά που είστε κι εσείς διαδικτυακοί μου φίλοι και με ξεκουνάτε, γιατί αν περιμένατε από μένα, αράχνες θα έπιανε το καημένο το μπλογκάκι μου!<br />
Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση, οι φίλες<a href="http://ekfrastite.blogspot.gr/"> Κική Κωνσταντίνου με το μπλογκ Εκφράσου</a> και <a href="https://toperiodikomas.blogspot.gr/">Μαρίνα Αντωνίου με το μπλογκ Το e-periodiko μας,</a> οι οποίες με τίμησαν με το βραβείο Versatile Blog Award κα τις υπερευχαριστώ για την αγάπη τους και που δεν με ξεχνούν, παρόλο που είμαι χαμένη στο διάστημα!<br />
<br />
Οι κανόνες λένε πως πρέπει να σας πω 7 πράγματα που δεν γνωρίζετε για μένα. Τώρα βέβαια, μετά από 10+ χρόνια στην μπλογκογειτονιά, δεν ξέρω τι έχει μείνει να πω, αλλά θα προσπαθήσω.<br />
<br />
1) Μόλις χτες αποκτήσαμε νέο μέλος στο σπίτι, ένα χρυσόψαρο τύπου black moor, τον Τζέφρυ, που ο μεγάλος μου γιος υποσχέθηκε να φροντίζει αποκλειστικά. Μεταξύ μας, αν κι έχω πολύ καιρό να τον δω τόσο ενθουσιασμένο, αμφιβάλλω για το πόσο θα ζήσει το ψαράκι.<br />
2) Είμαι μειονότητα στο ίδιο μου το σπίτι! Νίκος-σύζυγος, Δημήτρης-μεγάλος γιος, Ηλίας- μπέμπης, Κανέλλος-σκύλος, Τζέφρυ-χρυσόψαρο και εγώ η μόνη γυναίκα! Έπηξα!<br />
3) Ξεκίνησα πρόσφατα συνεργασία με τηνν εταιρεία Our Global Idea, σαν εξωτερικός συνεργάτης και παρόλο που είμαι διστακτική, εσωστρεφής και ντροπαλή και αυτή η συνεργασία απαιτεί τα ακριβώς αντίθετα, είμαι αποφασισμένη να πετύχω και να αποκτήσω την οικονομική ανεξαρτησία που επιθυμώ. (όποιος ενδιφέρεται να μάθει ή να δοκιμάσει ας στείλει μέηλ)<br />
4) Πρόσφατα εξέδωσα τη δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο ΑΛΙΣΑΧΝΗ και είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Αναλυτική ανάρτηση- παρουσίαση προσεχώς στο παρόν ιστολόγιο.<br />
5) Πάντα ήθελα ένα κοριτσάκι, αλλά η φύση με έκανε αγορομάνα! Αν κερδίσω το τζόκερ ή βγάλω πολλά λεφτά, ίσως επιχειρήσω και για τρίτο παιδί, αλλά επειδή με κόβω χλωμή, θα ήθελα πολύ μια βαφτιστήρα.<br />
6) Μπορώ να λειτουργήσω άνετα με 4-5 ώρες ύπνο. Αν όμως προσπαθώ να κοιμηθώ και δεν με αφήνουν, τα ουρλιαχτά μου μπορεί να ακουστούν και μέχρι τη Λάρισα!<br />
7) Έχω μεγάλο πρόβλημα στο να πετάω φαγητό- που ευτυχώς έχει εν μέρει λυθεί με το σκύλο- με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να τρώω ληγμένα! Λέτε από αυτό να έπαθα την πετριά;<br />
<br />
Αυτά λοιπόν από μένα!<br />
Κι επειδή όπως πάντα είμαι της χρονοκαθυστέρησης και μου πήρε 20 μέρες από τη μέρα που η Μαρίνα με ειδοποίησε για το βραβειάκι, ελπίζω να μην το έχουν πάρει όλοι οι φίλοι που προτείνω παρακάτω:<br />
1. <a href="https://lovetheheartbeat.blogspot.gr/">LIVE,LAUGH,LOVE</a><br />
2. <a href="http://aktida.blogspot.gr/">ΑΧΤΙΔΑ</a><br />
3. <a href="http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/">ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΕ ΓΙΟΡΤΙΝΑ</a><br />
4. <a href="https://mytripssonblog.blogspot.gr/">MY TRIPS ON BLOG</a><br />
5.<a href="http://pistos-petra.blogspot.gr/">ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΘΟΡΥΒΟ</a><br />
6. <a href="http://toapagio.blogspot.gr/">ΑΠΑΓΚΙΟ</a><br />
7.<a href="https://stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr/">ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΟΥ</a><br />
8. <a href="http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/">ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ</a><br />
9. <a href="http://mahler76.blogspot.gr/">ΤΟΥ ΜΑΛΕΡ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ</a><br />
10. <a href="http://antithetoikosmoi.blogspot.gr/">ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ</a><br />
<br />
Ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο σας εύχομαι! Πεταλουδίσια φιλιά σε όλους!</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-22907678850623373682018-02-21T18:26:00.000+02:002018-02-21T18:26:02.637+02:00ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δυο ξένοι...<br />
Εγώ κι εσύ,<br />
που μεγαλώσαμε μαζί<br />
και κόψαμε<br />
τα όνειρα στα δύο.<br />
<br />
Δυο ξένοι...<br />
Δεν το φαντάστηκα ποτέ<br />
ότι θα έφτανε η στιγμή<br />
για να σου πω αντίο.<br />
<br />
Μα η καρδιά μου τώρα πια<br />
δε σου ανήκει<br />
και δεν την κάνεις να χτυπάει<br />
δυνατά.<br />
Δε θέλω να ΄σαι ούτε να 'μαι<br />
δεκανίκι<br />
και να ΄ναι ο φόβος που μαζί<br />
θα μας κρατά.<br />
<br />
Θυμάμαι...<br />
Τα μάτια μου<br />
μέσα στα μάτια σου να ζουν,<br />
δυο σπίθες<br />
και δυο κάρβουνα αναμμένα.<br />
<br />
Θυμάμαι...<br />
Μια θάλασσα η αγκαλιά,<br />
που δε χωρούσε<br />
τίποτ' άλλο, μόνο εμένα.<br />
<br />
Μα η καρδιά σου τώρα πια<br />
δε μου ανήκει<br />
και δεν την κάνω να χτυπάει<br />
δυνατά.<br />
Δε θέλω να 'σαι ούτε να 'μαι<br />
δεκανίκι<br />
και να ΄ναι ο φόβος που μαζί<br />
θα μας κρατά.<br />
<br />
Με μια δική μου μπαλάντα, σας εύχομαι Καλή Σαρακοστή!<br />
<br />
Πεταλουδίσια φιλια!</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-30977433243379829632018-02-15T17:41:00.003+02:002018-02-15T17:41:43.501+02:00LIVE, LAUGH, LOVE<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αγαπημένοι μου μπλογκόφιλοι τι κάνετε;<br />
Εγώ από τη μια αναποδιά στην άλλη.<br />
Μου εφαγε ο σκύλος το φορτιστή του λάπτοπ. Το φτιάξαμε. Μετά το λάπτοπ έσβησε και δεν άναβε. Το φτιάξαμε.<br />
Εδώ και περίπου ένα δίμηνο πέφτω από τη μια ίωση στην άλλη. Ο οργανισμός μου δεν προλαβαίνει να αναρρώσει και πιάνει κάτι άλλο! Το ανοσοποιητικό μου στα τάρταρα και το άσθμα μου στα ύψη...<br />
Ταυτόχρονα, έχω σχεδόν μόνιμα το μεγάλο μου γιο άρρωστο, αυτός μας φέρνει τις ιώσεις. Σε σημείο να ακυρώσουμε δυο φορές το πάρτυ γενεθλίων του! Τώρα, κόλλησε κι ο μπεμπάκος κι έχει ο έρμος ένα βήχαα, μα ένα βήχα!<br />
Μ' αυτά και μ' αυτά, όλα τα σχέδια που είχα για γιορτινές αναρτήσεις στο μπλογκ μου έμειναν πίσω και έχω να γράψω δύο μήνες!<br />
ΑΛΛΑ!!! Δεν το βάζω κάτω! Όχι απλά αρνούμαι να εγκαταλείψω το άθλημα, αλλά ξεκίνησα και μια νέα συνεργασία!<br />
Με μεγάλη μου χαρά, η φίλη μου και συγγραφέας <a href="https://plus.google.com/+NektariaMarkakis">Νεκταρία Μαρκάκη,</a> δέχτηκε να μου εμπιστευτεί μια στήλη στο blog<br />
<a href="https://lovetheheartbeat.blogspot.gr/">LIVE,LAUGH,LOVE</a><br />
<br />
Πρόκειται για ένα ιστολόγιο ποικίλης ύλης, που ουσιαστικά μιλάει για όλα όσα μας κάνουν χαρούμενους! Φαγητό, σχέσεις, βιβλία, ταινίες, μουσική, ομορφιά και άλλα πολλά.<br />
Εκεί, μια φορά την εβδομάδα θα παρουσιάζω ένα βιβλίο.<br />
<br />
Μπορείτε να διαβάσετε τα δύο πρώτα άρθρα μου εδώ:<br />
<br />
<a href="http://lovetheheartbeat.blogspot.gr/2018/02/blog-post_5.html">ΟΙ ΦΕΓΓΙΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ</a><br />
<br />
<a href="https://lovetheheartbeat.blogspot.gr/2018/02/johnnie-society.html">JOHNNIE SOCIETY</a><br />
<br />
Είμαι σίγουρη πως θα απολαύσω πολύ αυτή τη συνεργασία! Νεκταρία, thanks!</div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-2408365308201248942017-12-16T11:48:00.001+02:002017-12-16T11:57:38.071+02:00ΤΑ ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο καιρός θυμίζει άνοιξη, ο ήλιος λάμπει, οι μέρες προσφέρονται για υπέροχες βόλτες! Αλλά, εμείς έχουμε κλειστεί μέσα, καθώς μας γονατίσαν οι ιώσεις. Τα παιδιά με πυρετό, η μαμά με συνάχι βήχα και τα συναφή, ένας χαμός! Το σπίτι μου είναι άντρο μικροβίων...<br />
<br />
Και τι κάνουμε όταν δεν μπορούμε να βγούμε έξω; Είτε τρώμε είτε σκεφτόμαστε το φαγητό! και πιο συγκεκριμένα, λόγω των γιορτινών ημερών, σκεφτόμαστε τα γλυκά!<br />
<br />
Αχ! Τα γλυκα των Χριστουγεννων! Μελομακάρονα απλά, γεμιστά, σοκολατένια! Κουραμπιέδες βουτυρένιοι ή με σοκολάτα! Βασιλόπιτες κέικ ή τσουρέκι! Με μυρωδιές από πορτοκάλι, κανέλλα και γαρύφαλλο!<br />
<br />
Μα εκτός από τα κλασικά χριστουγεννιάτικα γλυκά, όλοι έχουμε κάποιες γεύσεις που έχουμε στις αναμνήσεις μας συνυφασμένες με την εποχή αυτή.<br />
<br />
Για μένα, δύο είναι τα απόλυτα χριστουγεννιάτικα εδέσματα! Τα θυμάμαι με αγάπη και λαχτάρα!<br />
<br />
Το πρώτο είναι ο κλασικός μαμαδίστικος κορμός σοκολάτας με μπισκότα! Κι ενώ η μαμά μου δεν το έφτιαχνε ποτέ και η αδερφούλα μου το έφτιαχνε τα καλοκαίρια, εγώ θυμάμαι να το βλέπω στις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων, στολισμένο με διάφορα χριστουγεννιάτικα μικροπράγματα και ζάχαρη άχνη και να μου τρέχουν τα σάλια! Φέτος λοιπόν, λέω να το φτιάξω και μάλιστα έχω βρει μια πολύ ιδιαίτερη συνταγή και θα τη δοκιμάσω, μπορείτε να την βρείτε εδώ:<br />
<a href="http://theonewithallthetastes.com/2017/12/sokolatenios-kormos-me-amigdala.html">Χριστουγεννιάτικος κορμός με αμυγδαλα και φυστίκια αιγίνης!</a><br />
(από τη γλυκειά Ερμιόνη! Εγγύηση!)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK6OfB3MmYjXVDEMywJPUB7EvqTghznohFg8W9diJTrguwfpGUTZ79yH5KQ35ThIZtp6mtQ1-Y9q8GgqHkxyLBXl8APEEoS7kwrX3HEdNsq0WeOiFZ2PouIb1TvHRQ2deW8IX85s3hduou/s1600/%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582-%25CE%25BC%25CE%25B5-%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK6OfB3MmYjXVDEMywJPUB7EvqTghznohFg8W9diJTrguwfpGUTZ79yH5KQ35ThIZtp6mtQ1-Y9q8GgqHkxyLBXl8APEEoS7kwrX3HEdNsq0WeOiFZ2PouIb1TvHRQ2deW8IX85s3hduou/s320/%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582-%25CE%25BC%25CE%25B5-%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1-4.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<br />
Ένα γλύκισμα που δεν έλειπε ποτέ από το σπίτι μας τις γιορτινές μέρες και που το περίμενα πώς και τι είναι ...τα σοκολατάκια! Αλλά όχι οποιαδήποτε σοκολατάκια. Συγκεκριμένα τα Assorties της ΙΟΝ, αυτά με τα πολύχρωμα χρυσοχαρτα που κάθε ένα είχε άλλη γεύση. Το πράσινο πραλίνα, το κόκκινο νουγκατλινα, το καφέ μόκα και το ροζ αμαρέττο! Ακόμα νιώθω τη γλύκα τους στο στόμα μου και παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια κι έχω δοκιμάσει άπειρα σοκολατάκια, ακόμα και φτιαγμένα από εμένα την ίδια, αυτά φιγουράρουν ανάμεσα στα αγαπημένα μου!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrhtGeJUKduHQ_MeGeUeEmUfBqESgwqCpdh6lk39nE7FloUamn79pI0rSlQ01XAl-moUKFrywUiAkrQFxNGG_ODlcEbKxUUsjsx7LhTPMbrER_Yaf1SYTIDdcYS1d3MKkjwToubmIn8wne/s1600/0dc247c07eee71a72cf9409729fb3455_M.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrhtGeJUKduHQ_MeGeUeEmUfBqESgwqCpdh6lk39nE7FloUamn79pI0rSlQ01XAl-moUKFrywUiAkrQFxNGG_ODlcEbKxUUsjsx7LhTPMbrER_Yaf1SYTIDdcYS1d3MKkjwToubmIn8wne/s320/0dc247c07eee71a72cf9409729fb3455_M.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Εσάς ποια γλυκά σας φέρνουν στο νου Χριστούγεννα, τραπέζια και γιορτινά φαγοπότια;</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Έχετε κάμια ιδιαίτερη συνταγή που φτιάχνετε κάθε χρόνο;</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ελάτε να μοιραστούμε εικόνες, γεύσεις και μυρωδιές και να γλυκαθούμε παρέα!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Πεταλουδίσια φιλιά και καλό ΣΚ!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<br /></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8090868214462088449.post-19041860074218996982017-12-08T10:13:00.001+02:002017-12-08T10:17:37.715+02:00ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες παιδιόθεν είναι να οαρακολουθώ ταινίες χριστουγεννιάτικες, καθώς και ταινίες που δεν έχουν χριστουγενιάτικο θέμα, αλλά μου θυμίζουν τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων, καθώς είτε παίζονταν κάθε χρονιά στην τηλεόραση, είτε έχοντας περισσότερο χρόνο -κλειστά σχολεία- τις έβλεπα στο βίντεο. (μην τυχόν και με ρωτήσει κανένα νεούδι τι είναι βίντεο θα πάθω κρίση!!!)<br />
Θυμήθηκα λοιπόν κάποιες από αυτές και σας τι παρουσιάζω με μεγάλη νοσταλγία!<br />
<a href="https://youtu.be/arCVK4t0fVc"><br /></a>
1. "ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ"<br />
Το κλασικό και αγαπημένο παραμύθι του Καρόλου Ντίκενς, σε κάθε του εκδοχή, καρτούν ή ταινία με κανονικούς πρωταγωνιστές, λατρεμένη και ποτέ βαρετή!<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/HiqqTVumVU0" width="560"></iframe><br />
<br />
2. "ΓΚΡΕΜΛΙΝΣ"<br />
Τα πανέμορφα γλυκά κατοικίδια που αν ταϊστούν μετά τα μεσάνυχτα μετατρέπονται σε τερατάκια!<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/o2vw_iYBAyY" width="560"></iframe><br />
<br />
3. "LOVE ACTUALLY"<br />
Μια υπέροχα ρομαντική σπονδυλωτή ιστορία ανθρώπων που αναζητούν και βρίσκουν την αγάπη και των έρωτα στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα της πόλης.<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/KdzH6a-XEGM" width="560"></iframe><br />
<br />
4. "ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ"<br />
Ο πανέξυπνος μπόμπιρας που μένει κατά λάθος μόνος στο σπίτι για τις γιορτές και καταφέρνει με εξυπνάδα να κατατροπώσει τους κακοποιούς που τον απειλούν! Κλασική ταινία και κλασικό και το sequel!<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xjtJ2yMx2CQ" width="560"></iframe><br />
<br />
5. Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ<br />
Μια ταινία με εντελώς διαφορετικό κόνσεπτ, μα απόλυτα συνδεδεμένη στη μνήμη μου με τα Χριστούγεννα! Μια λατρεμένη ταινία που δε χορταίνω ακόμα και σήμερα να βλέπω σε κάθε ευκαιρία!<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/LhIfV67Fnc8" width="560"></iframe><br />
<br />
6. MARY POPPINS<br />
Άλλη μια ταινία που ενώ δεν είναι χριστουγεννιάτικη, μυρίζει Χριστούγεννα!<br />
Η...ιδιαίτερη γκουβερνάντα με τις μαγικές ιδιότητες και την ικανότητα να κλείνει πληγές και να ενώνει οικογένειες, βάζοντας ζάχαρη στα φάρμακα και λέγοντας ...σουπερκαλιφρατζελιστικεξπιαλιντόσιους!!! Τόσο απλά!<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tRFHXMQP-QU" width="560"></iframe><br />
<br />
Εσείς με ποιες ταινίες έχετε συνδέσει τα Χριστούγεννα; Ελάτε να μοιραστούμε τις αγαπημένες μας ταινίες και να ζήσουμε όμορφες στιγμές με την οικογένεια, τους φίλους ή και μόνοι μας!<br />
<br />
<a href="http://epanastasikalosinis.blogspot.gr/2017/12/blog-post.html">Στην Επανάσταση της Καλοσύνης στην πράξη </a>θυμόμαστε όσους έχουν ανάγκη και αυτές ειδικά τις ημέρες υπάρχουν τρόποι να τους στηρίξουμε! Περάστε μια βόλτα και από εκεί!<br />
<br />
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση, πεταλουδίσια φιλιά σε όλους και Ho ho ho!!! <br />
<br />
<br /></div>
BUTTERFLYhttp://www.blogger.com/profile/10789052801853323560noreply@blogger.com6