POST JOY Η ΑΛΛΙΩΣ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΑΠΗ

Μια υπεροχη ιδεα που ανηκει στο Αγριμακι!

Το Αγριμακι ζει στη Μελβουρνη και εργαζεται- αν αυτο το λειτουργημα μπορει να θεωρηθει δουλεια- με εφηβους που εχουν υποστει κακοποιηση, σεξουαλικη η σωματικη, που κανουν χρηση ναρκωτικων, που εχουν κανει φυλακη. Καμια σχεση με την ιδανικη ζωη για ενα παιδι... για οποιονδηποτε.
Μεσα απο το κεντρο αυτο που τους φιλοξενει, τους δινεται μια ευκαιρια, μια νεα αρχη. Με πολλες δυσκολιες, με ελαχιστο budget, με τεραστια αποθεματα αγαπης, υπομονης και δυναμης. Τα "σπιτια τους" λιτα, κενα, αχρωμα και απροσωπα, πως να τα αισθανθουν σπιτικο;
Κι εδω ερχομαστε εσυ κι εγω να κανουμε τη διαφορα. Μια μικρη καρτουλα, μια καρτ-ποσταλ, φτιαγμενη με αγαπη κι ενα μηνυμα στα Αγγλικα, απο εμας για αυτα τα παιδια. Ενα μηνυμα για να ξερουν οτι εστω και στην αλλη ακρη της γης καποιος τα νοιαζεται. Για να παιρνουν θαρρος και να ξαναβρισκουν το δρομο τους μεσα απο τα σκοταδια.

Αντιγραφω απο το ιστολογιο Τα βοτσαλα στη λιμνη

Σκοπός είναι να φτιάξουμε μια καρτ-ποστάλ στην αγγλική με ένα θετικό μήνυμα και να τις συγκεντρώσουμε για το γραφείο μου και το σαλόνι των παιδιών στον χώρο μας. Οι έφηβοι είναι παιδιά με ή χωρίς γονείς, με διάφορους εθισμούς και ψυχολογικά προβλήματα. Αρκετά από αυτά κακοποιημένα ή/και παραμελημένα. Άλλα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών κι άλλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλά από αυτά έχουν περάσει από φυλακές ανηλίκων και τα περισσότερα δεν πάνε σχολείο…

Συνήθως οι χώροι αυτοί είναι αποστειρωμένοι. Πόρτες ασφαλείας και τζάμια διπλά που κλειδώνουν όλη μέρα…

Λευκοί τοίχοι, ασπρισμένοι από την χλωρίνη και την παγερή αδιαφορία των φορέων. Πολλές φορές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, έπιπλα, θεραπευτές και ειδικούς.

Αρκετά από τα παιδιά δουλεύουν από μικρή ηλικία για να καλύψουν τις ανάγκες του χώρου μας. Πολλά από αυτά είναι απομονωμένα κι αντικοινωνικά με προβλήματα συμπεριφοράς και παραβατική συμπεριφορά. Στο σπίτι μας νομίζω ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι όχι να μην γυρίσει κάποιο παιδί το βράδυ στο σπίτι, αλλά να ξυπνήσω το πρωί και να βρω κάποιο παιδί στο πάτωμα από υπερβολική δόση, ηλεκτροπληξία, κρέμασμα, χάπια…

Πράγματα καθημερινά και συνηθισμένα για εμάς εδώ και που συνάδελφοι έχουν βιώσει πολλές φορές. Εγώ στάθηκα τυχερή με τα ποτά, τα ναρκωτικά, τα όπλα , τους βανδαλισμούς και τις φωτιές μέσα στο σπίτι.

Το σπίτι μας αναπνέει, πονάει, ματώνει και επιβιώνει όπως κάθε σπίτι.

Όμως ήρθε ο καιρός για μια δραστική αλλαγή.

Για μια ανανέωση!

 

Για αυτό σκέφτηκα να καλέσω όλους εσάς να με βοηθήσετε να γεμίσω τους τοίχους μας με ιστορίες – ιστορίες καθημερινής τρέλας, αισιοδοξίας, χαράς και γέλιου. Μα πάνω απ’όλα ιστορίες φιλίας, επιβίωσης και γενναιότητας. Τα μηνύματα από την χώρα του Ήλιου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ζεστά!

Για να λάβετε μέρος στο project πρέπει:

(α) να μην διαθέτετε απαραίτητα καλλιτεχνική φλέβα αλλά να θέλετε να χαρίσετε ένα χαμόγελο στα παιδιά αυτά (και σε εμένα που μένω μαζί τους κάτω από αντίξοες συνθήκες και τραγικές ελλείψεις… τώρα όποιος θέλει να κάνει κάτι για εμένα αποκλειστικά στην ελληνική όχι απλά δεν θα παρεξηγήσω, αλλά μάλλον θα με πάρουν και τα ζουμιά, ε; ),

(β) να αναδημοσιεύσετε την ανάρτηση αυτή στο ιστολόγιο σας ώστε να προσκαλέσουμε περισσότερο κόσμο στο εγχείρημα αυτό,

(γ) να φτιάξετε την καρτούλα σας (μέγεθος Α5-Α6), να την φωτογραφίσετε, να την αναρτήσετε στο ιστολόγιο σας και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου να μας την στείλετε εδώ.

Η δικη μου συμμετοχη με ολη μου την αγαπη!

Πεταλουδισια Φιλια σε ολους!