ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ

ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΗ

Μολις που ειχε ξημερωσει. Τα στενα της Πλακας ηταν καλυμμενα απο ενα παχυ στρωμα παχνης. Ο κοσμος σιγα σιγα αφηνε τη βραδινη ραστωνη με ραθυμια κι εμπαινε στο ρυθμο της ημερας, μιας κρυας και υγρης χειμωνιατικης μερας.
Ο Μιχαλης δεν ειχε καθολου κοιμηθει. Τα αποτσιγαρα στο τασακι του ειχαν σχηματισει ενα μικρο λοφο που ανεδυδε μια απαισια μυρωδια. Τα κοκκινα πρησμενα ματια του μαρτυρουσαν οτι η νυχτα που περασε ηταν πολυ, παρα πολυ δυσκολη. Αν κατι μισουσε ο Μιχαλης ηταν τα "πρεπει". Κι ομως, μολις χτες αυτα τα ρημαδιασμενα πρεπει του ρημαξαν τη ζωη, του ρημαξαν τα ονειρα για το μελλον, για ενα κοινο μελλον με τη γυναικα που αγαπησε οσο τιποτα στον κοσμο. Δεν θα ξεχνουσε ποτε το κλαμα της, το σπαραχτικο της κλαμα την ωρα που της πηραν απο τα χερια το παιδι. Μολις που προλαβε να του ριξει μια φευγαλεα ματια κι αμεσως τον απομακρυναν. Για να μη δεθει της ειπαν, για να μη γινει ακομα πιο δυσκολο. Πολυ αργα... Εκεινη ειχε ηδη δεθει ολους αυτους τους μηνες που τον κουβαλουσε μεσα της, που τον ταϊζε με το αιμα της. Ολα τα βραδια που του σιγοτραγουδουσε νανουρισματα και του ψιθυριζε γλυκολογα. Ολες τις φορες που του ζητησε συγνωμη γιατι δεν ειχε τη δυναμη να παει κοντρα σε ολα και να τον κρατησει. Σπλαχνο απο τα σπλαχνα της, ζωη απο τη ζωη της, πως να τον αποχωριστει; Η μονη της παρηγορια ηταν πως ηξερε οτι θα πηγαινε σε πολυ καλα χερια, που θα του χαριζαν την αγαπη και τη ζεστασια που του αξιζε. Το ζευγαρι που τον υιοθετησε το ηξερε καλα η Αννιω, ακληροι ηταν κι εκαναν τα παντα να αποκτησουν ενα παιδι. Μολις εμαθαν για την "ανεπιθυμητη" εγκυμοσυνη της, την παρακαλεσαν, σχεδον επεσαν στα ποδια της να τους δωσει το παιδι και να φυγουν για τη Γερμανια. Εκεινη ηταν δεν ηταν 17 χρονων. Ο Μιχαλης, μολις ειχε τελειωσει το στρατιωτικο του, παιδι πολυ φτωχης οικογενειας, ανεργος... τι θα μπορουσε να της προσφερει; Την πιεσε και η μανα της, την απειλησε κι ο πατερας της, ολοι πεσαν πανω της, ειπε τελικα το ναι. Στα παρακαλια του Μιχαλη να το ξανασκεφτει, ηταν ανενδοτη. Η αποφαση ειχε παρθει... Κι αν ενα δακρυ κυλουσε ποτε ποτε απο τα μαγουλα της, επρεπε να το στεγνωσει με το ζορι, οφειλε να κανει το καλυτερο για το παιδι αυτο που σε τιποτα δεν εφταιγε... Εσκυβε κι ο Μιχαλης το κεφαλι, γιατι το νιωθε πως ειχε δικιο...
Μεχρι την τελευταια στιγμη σταθηκε διπλα της, στο προσκεφαλι της. Μολις τελειωσαν ολα, πλησιασε και της επιασε το χερι. Το τραβηξε σαν να την ειχε δαγκωσει φιδι, οχια μαυρη! Τον κοιταξε με το πιο ψυχρο της βλεμμα.
-Τελειωσαμε Μιχαλη, του ειπε απλα. Τελειωσαμε, φυγε σε παρακαλω.
Αυτα ηταν τα τελευταια της λογια. Εστρεψε το κεφαλι της στο παραθυρο κι εμεινε εκει, με το βλεμμα στυλωμενο στον κηπο ωρα πολλη, μεχρι που ο Μιχαλης εκανε μεταβολη και βγηκε απο το δωματιο. Ηξερε πως ο,τι κι αν της ελεγε θα ηταν ματαιο. Αυτο που μολις ειχε γινει ηταν ενα εγκλημα κατα της αγαπης τους, ενα εγκλημα στο οποιο συνειδητα συνετελεσαν κι οι δυο. Τιποτα πια δεν θα ηταν το ιδιο. Σαν ξενο τον κοιταξε, ξενος ηταν πια για κεινη. Δεν θα το αντεχε να αντικρισει ξανα τα ματια της.Εφυγε, κρατωντας για παντα την αναμνηση αυτου του ομορφου κοριτσιου, με τα μακρια μαυρα μαλλια και τα πρασινα ματια, με το φεγγοβολο χαμογελο και το λευκο δερμα. Ετσι θα την θυμοταν για παντα, οπως τη γνωρισε και την αγαπησε...
Σηκωθηκε απο την πολυθρονα. Το κεφαλι του πονουσε οικτρα. Το στομα του ειχε γευση στιφη, ταγκια απο τα τσιγαρα. Για φαγητο ουτε λογος. Το σπιτι τον επνιγε, επρεπε να βγει εξω, να περπατησει, να αναπνευσει. Κατηφορισε το δρομακι μπροστα απο το σπιτι του, τα βηματα του τον οδηγησαν στο καφενεδακι της γειτονιας του. Εκει που πηγαινε απο εφηβος ακομα. Εκει που γνωρισε την Αννιω, εκει που εμαθε για την εγκυμοσυνη, εκει και για την αποφαση...
Ο κυρ Κωστας ο καφετζης, ηρθε και τον καλημερισε.
-Πιασε ενα καφεδακι κυρ Κωστα να χαρεις, βαρυ και μερακλιδικο.
-Σαν σκοτεινιασμενος μου φαινεσαι Μιχαλη.
Ο Μιχαλης δεν απαντησε, βυθιστηκε στις σκεψεις του,  σκεψεις αλλοκοτες, μπερδεμενες. Και τωρα, τι; Πως ξεκινανε απο την αρχη; Και που θα πηγαινε; Τι θα εκανε; Ο αδερφος του πατερα του ηταν εστιατορας στη Γερμανια. Ηξερε πως εκει τον περιμενε ενα σπιτικο και μια δουλεια στρωμενη. Ομως, εκει θα ζουσε πλεον ο γιος του. Κι ο Μιχαλης το ηξερε πως αυτο δεν θα το αντεχε, να ξερει οτι ο γιος του ειναι εκει και να μην ψαξει να τον βρει. Ηδη αναρρωτιοταν αν ειχε παρει κατι δικο του. Ισως την αψια του μυτη, τα σγουρα μαλλια η τα καστανα ματια; Ισως το πεισμα του η τη σωματικη του ρωμη; Πρωτος ηταν στα αθληματα στο σχολειο, πρωτος και στην εκπαιδευση στο πεζικο.
-Να το και το καφεδακι, να και ενα κανταϊφακι κερασμενο απο το μαγαζι. Να πανε κατω τα φαρμακια!
Ο Μιχαλης γυρισε και κοιταξε τον καλοσυνατο μεσηλικα, να του χαμογελα. Περιεργο...Παντα πιστευε πως ηταν μαλλον απροσιτος και κλειστος ανθρωπος. Κι ομως, το βλεμμα του αυτη τη στιγμη ηταν τοσο εγκαρδιο και ζεστο.
-Αντε κερνα κι εσυ τωρα ενα τσιγαρο, του ειπε και χωρις να περιμενει απαντηση στρογγυλοκαθισε στην απεναντι καρεκλα. Πες μου αγορι μου τι σε βασανιζει. Τον καημο πρεπει να τον μοιραζεσαι, ειναι πολυ το βαρος καμια φορα για εναν ανθρωπο, δυο ωμοι ειναι πιο καλα...
Ο Μιχαλης τραβηξε μια βαθια ρουφηξια απο το τσιγαρο του, ξεφυσηξε με εναν αναστεναγμο και ξεσπασε σε κλαμματα. Εκλαψε σαν μωρο στον ωμο αυτου του ανθρωπου και του τα διηγηθηκε ολα με καθε λεπτομερεια. Εβγαλε ολη του την πικρα, το παραπονο, την απελπισια και την απογνωση. Κι οταν πια τελειωσε, ενιωσε ξαλαφρωμενος κι ανακουφισμενος. Σηκωσε τα ματια του και αντικρισε τον κυρ Κωστα δακρυσμενο.
-Ακου αγορι μου. Εγω παιδια σκυλια δεν εχω. Ενας μοναχος γερος ειμαι κι η αληθεια ειναι πως εχω αρχισει να κουραζομαι. Να, τωρα δα μεσα ετοιμαζα μια αγγελια να πουλησω τον καφενε. Αμα δε με πιστευεις, ελα να στη δειξω. Δεν ειναι πως δεν το αγαπω το μαγαζακι μου, ειναι που τα κουραγια μου τελειωνουν και δεν υπαρχει κανεις να το αναλαβει οταν θα φυγω. Ελα κοντα μου να σου μαθω τη δουλεια. Μεροκαματο μεγαλο να μην περιμενεις, τα τσιγαρα σου κι ενα χαρτζηλικι κι οι ωρες ειναι πολλες. Μα οταν ερθει η ωρα να αποσυρθω, αν θελεις ο καφενες θα γινει δικος σου. Οχι, μην απαντησεις τωρα. Σκεψου το. Ελα να δουλεψεις μερικες μερες και να δεις αν σ' αρεσει η δουλεια. Σκεψου το αγορι μου...
Ο Μιχαλης εσκυψε με ευλαβεια και του φιλησε τα χερια. Τετοια καλοσυνη απο αλλο ανθρωπο δεν ειχε δει.
Απο το επομενο κιολας πρωι επιασε δουλεια στο μαγαζι. Μεσα σε λιγες μερες επαιζε στα δαχτυλα και τους καφεδες και την καθαριοτητα και ολα. Ενα βραδακι, καθως σφουγγαριζε κοιταξε το ασπρομαυρο πατωμα, που εμοιαζε με σκακιερα, σαν να το παρατηρουσε για πρωτη φορα. "Α ρε ζωη..." μονολογησε... "σαν το σκακι κι εσυ μες στις ανατροπες. Εκει που δεν ξερεις απο που να ξεφυγεις, με μια κινηση... ρουα ματ". Χαμογελασε γλυκα. Ηταν σπιτι του... Μετα απο πολυ καιρο, ηταν σπιτι...

Η δικη μου συμμετοχη στις Ιστοριες του Καφενε ηθελα να ειναι ενας φορος τιμης στον κυρ Μιχαλη, να μαθουμε την ιστορια του και το πως ξεκινησαν ολα. Ελπιζω να μην κουρασε η μακροσκελης αναρτηση, νομιζω ηταν χρωστουμενο...

Οι αυτοτελείς ιστορίες του καφενέ ήταν μια ιδέα της Μαρίας Κανελλάκη κι η  Αριστέα έχει αναλάβει τον συντονισμό των ιστοριών!! Συμμετέχουν τα εξής ιστολόγια:

Δημήτρης Ασλάνογλου, θα φιλοξενηθεί από την Αριστέα
Αγριμιώ, http://agrimio.wordpress.com/
Έλενα, http://miakalimera.blogspot.gr/ 
Xris Kat, http://neraidodimiourgies37.blogspot.gr/
Κική, http://ekfrastite.blogspot.gr/
Sofia Sofaki, http://happiness-bonheur.blogspot.gr
Μαρία Νι, http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
Γεωργία, http://armoniaart.blogspot.gr/
Κάτια, http://katitimou.blogspot.gr/
Lysippe, http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
Γλαύκη, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Κατερίνα Βερίγκα, http://positive-thinking-greece.blogspot.gr
Λεβίνα, http://levina-imagination.blogspot.gr
Δέσποινα, http://www.mamadesekrisi.blogspot.gr/

Katerina Koko, http://followkoko.blogspot.gr
Κλαυδία, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Έλλη, http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Μαριλένα, http://marilenaspotofart.wordpress.com/
Μαρία(me maria),  http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/
Μαρία Έλενα, http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr/
Φλώρα, http://texnistories.blogspot.gr/
Πέτρος (Ακυβέρνητος) http://akivernitos.blogspot.gr/
@ριστέα, http://princess-airis.blogspot.gr/