ΠΑΣΧΑΛΙΑ...

Ειναι τοσο περιεργα τα συναισθηματα μου φετος...μερες το παλευω να τα βαλω σε μια σειρα...
Κουραστηκα να ακουω για αιμα, για θανατο αθωων ανθρωπων, για βια και τυφλο μισος...
Ερχονται βραδια και ξαπλωνω με το φοβο πως ισως καποιος μπει και στο δικο μου σπιτι, οπως σε εκεινο- στα Πατησια ηταν;- τις προαλλες που σκοτωσαν τον ανθρωπο και χτυπησαν τη γυναικα του...Βγαινω απο το σπιτι με το φοβο πως θα ερθω αντιμετωπη με καποιο διεστραμμενο παρανοϊκο μυαλο...Και αυτο που αντιμετωπιζει, που σπαει το φοβο μου ειναι το πεισμα μου και η αποφαση μου να μη ζω φοβισμενη!...
Ετσι, σκεφτομουν και σκεφτομουν και σκεφτομουν...κι ηξερα και ξερω πως ο Χριστος ξανασταυρωνεται την καθε ημερα την καθε στιγμη που ζουμε ετσι...φετος για πρωτη φορα νηστεψα το κρεας για 48 ημερες (τοσες θα ειναι μεχρι την Κυριακη), ομως δεν καταφερα ουτε αξια να νιωσω, ουτε στο πνευμα το πασχαλινο να μπω, πως αλλωστε με τοσα που συμβαινουν...
Μα η ψυχη μου εχει αναγκη να αγαλλιασει...και να αγκαλιασει...ολον τον κοσμο...
Εψαχνα να βρω τις λεξεις να εκφρασω οσα νιωθω...τις βρηκα ολες σε αυτο το κειμενο της Θεοδοσιας, απο το μπλογκ των ενωμενων μπλογκερς:

Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω πως ονειρεύομαι
στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω δεν εμπιστεύομαι.

Ημέρες περισυλλογής, ημέρες που σκαλίζω στο σεντούκι της ψυχής να βρω κάτι να κρατηθώ.

Να νιώσω όλη εκείνη την Αγάπη που ένιωσε Εκείνος για τον Άνθρωπο.

Ω γλυκύ μου έαρ, ήλιε, ηλι μου.

Ξεχάσαμε αλλοτριωθήκαμε.

Προσπερνάμε το νόημα των ημερών κι η μόνη μας έγνοια η ύλη.

Που θα γιορτάσουμε την Ανάσταση, τι θα φορέσουμε,τι θα φάμε τι θα πιούμε και τι θ`αρπάξει ο .....μας.

Δεν αντέχω να μην το πω. Μου βγήκε πάλι το πασταφλωρίστικο.

Πόσοι από μας διαβάσαμε τα λόγια Σου?

Πόσοι από μας νιώσαμε την κατάνυξη των ημερών?

Πόσοι προβληματιστήκαμε για την παρουσία Σου εδώ στην Γη;

Ο Επαναστάτης μου

Γλυκέ μου επαναστάτη...μίλησες και κανείς μας δεν σ`άκουσε.

Έδειξες τον δρόμο... και κανείς μας δεν τον ακολούθησε.

Μας αιχμαλώτισε η ύλη, από το πρώτο μας κλάμα.

Τυφλωθήκαμε από τις σειρήνες της και μείναμε αιχμάλωτοι ναυαγοί στο νησί της.

Και κάθε μέρα Σε σταυρώνουμε με τις πράξεις μας.

Σε πήραν οι άνθρωποι και διαμοίρασαν τα ιμάτιά Σου γι άλλη μια φορά, στο όνομα του κέρδους.

Γεμίσαμε αιρέσεις, γεμίσαμε ταυτότητες, γεμίσαμε εκλεκτούς, που επικαλούνται τ`όνομά Σου.

Εξαγοράζουν τον παράδεισο της ψυχής για τριάκοντα αργύρια.

Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Eυαγγελιστές , Ευαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί, Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Όλοι για το μεγάλο κομμάτι της πίτας.

Παίζουμε τα ζάρια μας και μαλώνουμε ποιος θα φέρει τις εξάρες.

Κι ΕΣΥ κραύγασες τότε στον ναό λίγο πριν σταυρωθείς...

κι είναι σαν να σ`ακούω να τα λες σε όλους τους ισχυρούς αυτού του κόσμου.

"Αλοιμονό σας Γραμματείς και Φαρισαίοι Υποκριτές.

Κλείσατε το βασίλειο των ουρανών στους ανθρώπους.

Δεν μπαίνετε εσείς και δεν αφήνετε άλλους να μπουν.

Οδηγοί τυφλοί.

Οι διυλίζοντες τον κώνωπα την δε κάμηλον καταπίνοντες.

Υποκλίνεστε μπροστά στο γράμμα του νόμου και παραβιάζετε την ουσία του νόμου.

Δικαιοσύνη...έλεος...καλή πίστη.

Είστε σαν ασβεστωμένοι τάφοι.

Κατάλευκοι, ωραίοι απ`έξω, από μέσα όμως είστε γεμάτοι οστά νεκρών και ακαθαρσίες.

( δεν αντέχω να μην το αφιερώσω στους τριακόσιους της βουλής.)

Γιατί ΕΣΥ τα θέλεις όλα τα παιδιά σου αδελφωμένα χωρίς θρησκευτικές ταυτότητες.

Γιατί ΕΣΥ μίλησες για τον παράδεισο της ψυχής...εκεί που κρύβεται η βασιλεία του Θεού.

Αυτόν τον παράδεισο που μας κρύψανε και που μας κρύβουν ακόμη.

Ξέρω ότι κι αυτό ακόμη μας το συγχωρείς.

ΤΗΝ ΛΗΣΜΟΝΙΑ δεν ξέρω αν συγχωρείς...Λησμονήσαμε, λησμόνησα ήλι μου.

Δεν ξέρω γιατί μ`έχει κατακλύσει το συναίσθημα της κατάνυξης.

Δεν ξέρω γιατί πάλι σε μελετάω, όπως τότε...Γιατί εντρυφώ στα λόγια ΣΟΥ.

ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.

Κι απελπισμένα προσπαθώ να πιαστώ από την παρουσία Σου.

Και θυμάμαι τότε στο ναό, λίγο πριν σταυρωθείς τα λόγια Σου.

Αγαπάτε τους εχθρούς σας, προσευχηθείτε γι αυτούς...(ξέχασα να το κάνω εδώ και κάτι χρόνια ήλι μου).

Κάντε καλό σε όσους σας μισούν...(το μόνο που θυμάμαι ήταν το γύρισμα της πλάτης σ`αυτούς κι η αδιαφορία).

Δώστε σε όσους σας ζητήσουν...(πότε το έχω κάνει? ΠΟΤΕ).

Μην κάνετε στους άλλους ότι δεν θέλετε να σας κάνουν.( αυτό προσπάθησα να το τηρήσω με γερό αντίπαλο την ανθρώπινη ατέλειά μου).

Μην κρίνετε για να μην κριθήτε.( το προσπάθησα).

Μην καταδικάζεται για να μην καταδικαστείτε.

ΣΥΓΧΩΡΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΓΧΩΡΕΘΕΙΤΕ.
ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΟΘΕΙ.
ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ.
ΧΤΥΠΉΣΤΕ ΚΑΙ Η ΠΟΡΤΑ Θ`ΑΝΟΙΞΕΙ.
ΠΟΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ?

Γύρισα κοντά Σου λαβωμένη...έχει χώρο για μένα να ξαποστάσω?

ΚΑΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΜΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΓΑΠΗ! ΑΣ ΦΩΛΙΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ Η ΑΓΑΠΗ, ΑΣ ΣΒΗΣΕΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΟΥΝ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ! Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΑΠΟΣΚΕΥΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΜΗΝ ΤΗ ΧΑΡΑΜΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΚΙΑ! ΑΣ ΤΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ ΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΦΩΣ!