ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ 6

Εχω πολυ καιρο να γραψω στη στηλη αυτη. Ειλικρινα δεν ξερω πως να αρχισω. Ποσο νοσταλγω την εποχη που επαιζα μπλογκοπαιχνιδα, ανεβαζα στιχους και τραγουδια και που και που, πουυυ και που, γινοταν κατι εξοργιστικο κι εγραφα και για αυτο. Ποσο λυπαμαι που δεν πολλες χαρμοσυνες ειδησεις να μοιραστω μαζι σας. Ομως, ετσι ειναι τωρα ο κοσμος, μιζερος με μιζερες ειδησεις, αλλα καπου θα βρεθει -θα την ψαξω- μια χαραμαδα φως για την ελπιδα, ετσι δεν ειναι;

-ΞΕΚΙΝΑΩ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Απλη και ξεκαθαρη. Η δικαιοσυνη στην Ελλαδα ειναι ανυπαρκτη, τη δικαιοσυνη πρεπει να παρουμε στα χερια μας οι πολιτες. Κι επειδη δεν ειναι εφικτο να παμε να καψουμε τα φραουλοχωραφα αυτων των κτηνανθρωπων στη Μανωλαδα ουτε να κοψουμε το χερι αυτων που πυροβολησαν ανθρωπους επειδη ζητησαν τα δεδουλευμενα τους, ας τους χτυπησουμε εκει που πονανε... Στο κερδος βεβαια, που αλλου; Μποϊκοταζ στις φραουλες Μανωλαδας! Υπαρχουν και στην Αχαϊα φραουλιες που κανουν φραουλες! Ε κι αν δε φαμε φραουλες μια χρονια δε θα χαθει ο κοσμος! Ενταξει, ειπαμε να στηριζουμε Ελληνες παραγωγους και Ελληνικα προϊοντα. Αλλα ρε φιλε, να στηριζω εγκληματιες; ΟΧΙ! Να τα φανε τα σκουληκια, να δουν την παραγωγη τους να καταστρεφεται, τις τσεπες τους να αδειαζουν και να ξερουν οτι ειναι ο κοσμος που τους τιμωρει για τις πραξεις τους. Γιατι ολα εδω πληρωνονται! ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ! ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ. ΔΙΑΔΟΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!
(Εχει βουηξει ο τοπος, αλλα αν δεν γνωριζετε, σχετικα λινκ:
http://pitsirikos.net/2013/04/strawberry-fields-never/
http://enomenoiblogers.blogspot.com/2013/04/blog-post_4964.html)

-ΝΕΑ ΔΙΑΣΠΟΡΑ Η ΑΛΛΙΩΣ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΜΑΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Μια πολυ ωραια προσπαθεια εχει ξεκινησει απο τον Ελευθερο Δικτυογραφο, Ελληνα που προσφατα μεταναστευσε στην Ολλανδια, να καταγραφει αυτο το νεο κυμα Ελληνων μεταναστων, το τι τους οδηγησε στην αποφαση να φυγουν, τι συνθηκες βιωνουν εκει που ειναι, γενικα να πουν οι ιδιοι τις ιστοριες τους. Αυτη τη στιγμη που μιλαμε, οι περισσοτεροι απο εμας εχουν τουλαχιστον εναν γνωστο, φιλο η συγγενη που εχει φυγει η ετοιμαζεται να φυγει. Εγω προσωπικα εχω τρεις. Γραφεται μια νεα σελιδα στην ιστορια μας και αξιζει να υπαρχουν ντοκουμεντα. Η πρωτοβουλια ανηκει σε μια ομαδα νεων ανθρωπων, που θελουν εστω και απο μακρια να βοηθησουν με καποιο τροπο τον τοπο τους, δεν ειναι ΜΚΟ και δεν χρηματοδοτουνται. Χρειαζονται την υποστηριξη μας τοσο σε οικονομικο επιπεδο οσο και σε επιπεδο διαδοσης.
Για οσους δεν γνωριζουν, αξιζει τον κοπο να ριξετε μια ματια κι αν κρινετε οτι αξιζει, βοηθηστε οπως μπορει ο καθενας.
NEW DIASPORA

-Η ΠΕΙΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΠΕΙΝΑ ΔΙΚΗ ΜΑΣ

Μακρια απο τη μιζερια και τη μαυριλα, καποιοι συμπολιτες μας, ανθρωποι που ειχαν πολλα και τα εχασαν, ανακαλυπτουν ξανα την αληθινη εννοια της ζωης και της προσφορας και κανουν την αλληλεγγυη πραξη. Τετοιες πρωτοβουλιες παντα θα αναδεικνυονται εδω, γιατι ειναι αυτη η χαραμαδα φωτος που λεγαμε. Σημερα μιλαμε για την υπεροχη προσπαθεια συλλογικης κουζινας, που στηνεται σε αλλο σημειο της Αθηνας καθε μερα και απευθυνεται σε ολους οσους εχουν αναγκη ενα πιατο φαγητο. Περισσοτερες λεπτομερειες εδω:
Ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

-ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ;

Οταν κατακλυζομαι απο ειδησεις και εικονες σαν αυτη:
Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ 
αυτη: 
ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ 
αυτη:
ΧΑΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! 

και απειρες παρομοιες καθε μερα, μα κ α θ ε  μ ε ρ α, περα απο τις ενοχες, περα απο την ανησυχια, δεν μπορω παρα να αναρρωτιεμαι...
Ποτε γιναμε ετσι; Ειμαστε ετσι φτιαγμενοι μηπως τελικα; Ποτε εγινε το κερδος αυτοσκοπος; ποτε βαλαμε το χρημα πανω απο τις ζωες μας, απο την ελευθερια μας; Ποτε αποφασισαμε οτι αξιζει να πεθαινουν απο καρκινο η απο ασιτια παιδια στον "τριτο κοσμο" -η εκφραση και μονο ειναι ΝΤΡΟΠΗ!- για να εχουμε εμεις εξελιγμενα κινητα, μοντερνα αυτοκινητα κι ενα σκασμο αχρηστα πραγματα;
Καθε βραδυ συνηθιζω πριν κοιμηθω να προσευχομαι, να μας εχει ο Θεος ολους καλα. Τελευταια, δεν ξερω τι να προσευχηθω; Με ποιο τροπο να ζητησω να σταματησει αυτη η τρελα; Πως να ζητησω ενα τετοια θαυμα; Πως ξαφνικα να επανακτησουμε την ανθρωπια μας; Πελαγωνω, παγωνω, ειλικρινα, μονο να γραφω ξερω πια, να αντιδρω δεν εχω τροπο, δεν ξερω πως, μουδιαζω... Κι ολο η ιδια ερωτηση τριβελιζει το μυαλο μου, μπας κι αν βρουμε τη ριζα του προβληματος το λυσουμε εντελει, ολο μια ερωτηση, ξανα και ξανα και απαντηση καμια...
Που χασαμε το δρομο;
ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ;
ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ;;;;