ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Έτσι απλά

το σκοτάδι μας τύλιξε

κι η αγάπη που νιώσαμε

μ’ αγκάθια πλημμύρισε.

Έτσι απλά

κλείσαν όλοι οι δρόμοι,

τα χέρια μας λύθηκαν

και μείναμε μόνοι.

Και τώρα πρέπει

να πάρω πίσω την καρδιά μου

και  να ξεχάσω πως για χρόνια

εσύ ήσουν όλη μου η ζωή.

Και τώρα πρέπει

να ξεριζώσω τα όνειρά μου

και στην ψυχή μου να θυμίσω

πώς ξεκινάνε απ’ την αρχή.

Μια ζωή

που απ’ τα δάχτυλα γλίστρησε

κι ο θυμός, το παράπονο

σαν ποτάμι ξεχείλισε.

Τόσο απλά,

σαν φύλλα στο χώμα

που τα πήρε ο άνεμος,

έγινες ξένο σώμα.

Και τώρα πρέπει

να πάρω πίσω την καρδιά μου

και  να ξεχάσω πως για χρόνια

εσύ ήσουν όλη μου η ζωή.

Και τώρα πρέπει

να ξεριζώσω τα όνειρά μου

και στην ψυχή μου να θυμίσω

πώς ξεκινάνε απ’ την αρχή.

Χριστίνα Λέλη, 11/3/2013