ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Τι μπορει κανεις να πρωτοπει για αυτη τη γυναικα! Για αυτη την απιστευτη φωνη που σε καθηλωνει, που γινεται ακομα πιο βελουδινη οταν απλα μιλαει! Για τη μεταμορφωση ενος ανθρωπου σε αερικο, με την πρωτη νοτα!

Χθες βραδυ, στο θεατρο Πετρας η Χαρις Αλεξιου, η Χαρουλα μας, εκλεισε τον κυκλο των φετινων συναυλιων με την εξαιρετικη επισης Μαρθα Φριντζηλα.

Μια μαγευτικη εμπειρια να την ακους ζωντανα! Η συναυλια κρατησε 3 ωρες, εκ των οποιων τουλαχιστον τις 2 τραγουδησε η Χαρουλα. Ειπε πολλα νεα και παλια τραγουδια, αλλα ουτε το 1/3 του ρεπερτοριου της δεν καλυψε! Θα μπορουσα να την ακουω αλλες τοσες ωρες!

Η συγκινηση αγγιξε κοκκινο οταν τραγουδουσαμε ολοι μαζι

"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μού τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς,
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς."

"Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει."

(Καποια πραγματα δυστυχως μενουν ιδια...)

Κι οταν η Χαρουλα εκλεισε τη συναυλια με τον αξεχαστο Μανο Λοϊζο:

"Τιποτα δεν παει χαμενο
στη χαμενη σου ζωη...
Τ'ονειρο σου ανασαινω
και το καθε σου γιατι"

Κι ολα αυτα, να τα γευομαι μαζι σου! Να δακρυζω και να χτυπαω παλαμακια, εσυ να με κρατας αγκαλια σφιχτα, για να μην κρυωνω.

Δεν θα ξεχασω ποτε τη στιγμη που μου κραταγες το χερι και σου τραγουδουσα:

"Να μου το πεις το σ'αγαπω και παλι!
Να μου το πεις...η αγαπη ειναι ζαλη!"

Και μου το'πες! Ουτε θα ξεχασω τη στιγμη που με κραταγες κι εγω σου εδειχνα στον ουρανο το αστερακι μας και τραγουδουσαμε:

"Να' μαι καλα, να 'σαι καλα, να σ' αγαπω"

Σε ευχαριστω που τα ζουμε αυτα μαζι! Σε ευχαριστω που γυριζω το κεφαλι και μενει το χαμογελο σου εκει! Που στα ματια σε κοιταω και μενω ο εαυτος μου! Σε ευχαριστω που ησουν και εισαι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ!!!




Κι εσενα, Χαρουλα μας, σε ευχαριστω που εισαι αυτη που εισαι και μου χαριζεις καθε φορα τοσο δυνατη συγκινηση, με τραγουδια αληθινα και δυνατα, οπως αυτο, που μεχρι χτες δεν ειχα προσεξει ποτε τα λογια του! Μονο μια ευαισθητη Ελληνικη ψυχη θα μπορουσε να εμπνευστει κατι τετοιο!




Κλεινω με μια μοναδικη φραση της Χαρουλας:

"Εμεις τις κρισεις τις περναμε αντικρυστα με την καρδια μας"