ΤΡΑΓΟΥΔΟ-ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΧΝΙΔΟ

Καινουργιο μπλογκοπαιχνιδο, ιδεα του φιλου μου Γιαννη Α., που δεν εχει μπλογκ, εχει ομως κολλημα με τη μουσικη και ειδικοτερα με τα Διαφανα Κρινα.
Το παιχνιδι λοιπον, εχει ως εξης:
-Διαλεγεις ενα CD του αγαπημενου σου καλλιτεχνη
-Δημιουργεις ενα κειμενο, χρησιμοποιωντας ολους τους τιτλους τραγουδιων του συγκεκριμενου αλμπουμ
-Κλεινεις με ενα τετραστιχο απο το αγαπημενο σου τραγουδι απο το αλμπουμ
-Αν εχεις ορεξη, βρισκεις καποια τραγουδια σε βιντεο και τα βαζεις, αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητο. Εγω, ως γνωστον, εχω μια λοξα με αυτα, οποτε θα το κανω.
-Προσκαλεις αλλους 5 να το παιξουν


Φυσικα, την αρχη εκανε ο ιδιος και παραθετω το κειμενο του εδω, εννοειται απο το τελευταιο CD των Διαφανων Κρινων:


ΜΕ ΡΩΤΟΥΝ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΣΤΡΟ.
ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΩ:
«ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΙΑΛΕΞΑ ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΚΟΛΑΣΗ
ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΓΝΟΣ»
ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ ΜΟΥ ΛΕΝΕ:
«ΚΙ ΑΝ ΕΣΒΗΣΕ ΣΑΝ ΙΣΚΙΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ,
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ,
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΒΑΘΙΑ,
Μ’ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΕ ΦΩΤΙΑ,
ΚΕΡΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΡΩΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!
ΚΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΛΙ ΘΑ ΚΑΛΕΙ,
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΙΑ,
ΣΕ ΜΙΑ ΓΗ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ…

Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΓΗ, ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ.
ΑΝΕΣΤΙΟΣ, ΜΟΝΟΣ, ΔΙΧΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΙΑ,
ΓΙΝΕ Ο ΠΑΛΜΟΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ,
ΚΑΙ ΣΠΕΙΡΕ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΜΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ!»

Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΠΛΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΙ.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ 4 ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΚΕΡΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ"





Και βεβαια συνεχιζω με τη δικη μου συμμετοχη, απο Πυξ Λαξ και το αλμπουμ τους "Υπαρχουν χρυσοψαρα εδω;"

Καποτε, ημουν διπλα σου. Τρεχαμε γυμνοι, χωρις ντροπη, πανω σε ποδηλατα διχως φρενα. Σε φωναζα Senor, με φωναζες Αρτιστα. Δεν βαριοσουν ποτε να μ' ερωτευεσαι.
Καποτε, στα Καμινια, βρηκα ενα πινακα, που μου θυμιζε το μελυδρον των χειλιων σου, τη φλογα απο τα ματια σου. Εκλεινε μεσα του τη μελαγχολια της θαλασσας και την εικονα του χειμωνα. Στον χαρισα.
Καποτε, μου ειπες πως οι παλιες αγαπες πανε στον παραδεισο. Σε ρωτησα αν υπαρχουν χρυσοψαρα εδω και μου απαντησες "τι ζητας μεσα στου τοιχου τις ρωγμες;" Πλησιασες και μου ψιθυρισες "το ξερω πως εισαι αερικο". "Πουλα με, λοιπον", σου ειπα κι εφυγα, σκυφτη, χωρις να κοιταξω πισω μου.
Περιπλανηθηκα καιρο. Εψαχνα να βρω τον εαυτο μου, μεσα σε μια συνουσια μυστικη. Εζησα μια ζωη μεσα στους δρομους κι ακουσα να λενε για μενα πως εχω χασει την ψυχη μου. Πως το κορμι μου διψαει για ερωτα, σαν την πορνη που θελει πελατη.
Στο τελος, γυρισα σε σενα. Κι εσυ εκει, σταθηκες και με κοιταξες βαθια μεσα στα ματια. "Γιατι;", φωναζε το βλεμμα σου.
"Γιατι επαψες αγαπη να θυμιζεις; Γιατι γυρισες τωρα;", με ρωτησες.
"Για να χαθω στα βηματα σου", απαντησα. "Για να ταξιδεψω στη σκεψη σου."
"Ειναι αργα πια", μου ειπες. "Καποτε, με σκοτωσες γιατι σε αγαπουσα. Γιατι ησουν αερικο. Εγω ποτε δεν σε πουλησα. Ειναι αργα πια..."
Απο τοτε, γυριζω μοναχη σαν σκιαχτρο, σκια του εαυτου μου. Τις νυχτες σου φωναζω "ποτε μη λες ποτε!!" Ξαγρυπνω στα σκαλια σου, σαν ενα γελιο κρεμασμενο στο μπαλκονι σου. Με στοιχειωνει η φωνη σου. Ακουω να μου τραγουδας, καθως απομακρυνεσαι "ολο μ' αφηνεις να σ'αφησω..."


Να κρυφτώ μες στη σκιά σου, να χαθώ στα βήματά σου,
να χαθώ, όπως δε μ' έχασες ποτέ σου να χαθώ.
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν' αγγίξω την καρδιά σου,
να κρυφτώ, στους εφιάλτες σου σαν ίσκιος να κρυφτώ.

Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΣ.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ 4 ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ".

























Προσκαλω, λοιπον, τους: Λιλα, Τοβενιτο, Basnia, Unclescrooge και JK.
Σας φιλω!