ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ...

Και των ερωτευμενων οι φωνες απλωνονται

και γινονται κραυγη που σπαει το φραγμα.

Ενωμενες ματιες.

Ενωμενες καρδιες.

Δεμενες στης αγαπης το χρυσο ιστο.

Φωναζουν τα κυματα...

Κι αυτα κραδαινουν τα λευκα τους ανθη,

σαν σε ενα συνθημα τους μυστικο:

"Ερχομαστε...θα σας τραβηξουμε μακρια

απ' τον κοσμο τουτο.

Σε χωρες μακρινες θα ταξιδεψετε,

σε τοπους μαγικους.

Του κοσμου τη σοφια θα γνωρισετε,

τη φλογα, τη μαγεια, τη σιωπη.

Κι αν καποια μερα ολα ετουτα σας κουρασουν,

παλι θα 'ρθουμε οπου κι αν ειστε,

να σας παρουμε και να γυρισουμε και παλι εδω.

Και τοτε θα 'στε πιο σοφοι και γνωστικοι

και οι φωνες σας, ακομα δυνατοτερες,

θα ενωθουν για αλλη μια φορα.

Σταθερες, μελωδικες και καθαριες,

θα καψουν ολη την ψευτια στο διαβα τους.

Και θα αναψουν των ανθρωπων τις ψυχες

σαν ονειρο, σαν μουσικη, σαν ελπιδα!"