ΜΕΙΝΕ ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Μείνε ψυχή μου.
Μείνε απόψε ασαλευτη.
Δεν έχω χώρο στη ζωή μου,
μην πεις ψέμματα.
Ο καιρός πέρασε.
Τα ζουμπουλια στη γλάστρα
ανθισανε.
Και μαραθηκαν κι άνθισαν πάλι.
Άλλαξαν οι εποχές,
κυλάνε τα χρόνια.
Κι είναι κι αυτά τα λόγια
που δεν μπορώ να πω.
Μείνε ψυχή μου.
Έχω τετράδια πολλά,
κάτι θα βρω να γράψω.
Μείνε ασαλευτη απόψε.
Αφουγγρασου .
Τα γόνατα μου μάτωσαν.
Τα χέρια μου ξεραθηκαν.
Τα χείλη μου διψασαν.
Μόνο στα μάτια μου μπορείς να δεις
εκείνο τον ήλιο.
Δύο λαμπεροί κατάμαυροι ήλιοι
τα μάτια μου.
Μαύρες πηχτες αχτίδες
τα βλέφαρα μου.
Μείνε ψυχή μου.
Μείνε απόψε ασαλευτη.
Αταλάντευτη περπατώ
στων οριζόντων την αρένα.
Κρατώ μονάχα δύο γαρδένιες
και μια χούφτα χωμα
απ' το μνήμα του πατέρα.
Άγρια τα χωματα
που τις  ζωές σκεπάσαν.
Μείνε ψυχή μου.
Ασαλευτη μείνε απόψε.
Διαταράσσεται η γαλήνη
των νεκρών.
Ονείρων, οχι ανθρώπων.
Ονείρων που κοιμήθηκαν
στην ακροθαλασσιά.
Τα πήρε το κύμα
και τα ξεβρασε στα πόδια μου.
Γλύφουν τις γάμπες μου
και τις γδέρνουν.
Μείνε ψυχή μου.
Απόψε μείνε ασαλευτη.
Το φεγγάρι μου ψιθυρίζει
ένα παλιό τραγούδι.
Γλυκειά φωνή, μελωδική φωνή.
Σπασμένη φωνή, ραγισμένη.
Των ερώτων ακούω το κάλεσμα.
Σειρήνες μάγισσες
κάπου ανάμεσα στ' αστέρια.
Βουλωσα με κερί τ' αυτιά μου
στην άμμο κάρφωσα τα πόδια μου.
Μα είναι η άμμος μαλακή
κι εγώ θέλω να τρέξω.
Μείνε ψυχή μου.
Μείνε απόψε ασαλευτη.
Θα ξαναγεννηθουμε.
Τα μαλλιά θα στολίσουμε
με κλωνάρια γιασεμί.
Θα φυσάει ο μπατης
και θα μοσχοβολάει ο τόπος.
Θα ξημερώνει, θα νυχτώνει
κι όλο θ' ανθίζει το γιασεμί.
Θα γίνει στεφάνι.
Θα γίνει φουστάνι αναρριχωμενο
να καλύψει τη γύμνια μας.
Μικρά λεπτά πράσινα φύλλα
θα μας ντύσουν.
Λευκά αστεροσχημα ανθάκια
τα δάχτυλα, τα νύχια,
το χαμόγελο μας.
Μείνε ψυχή μου.
Απόψε ασαλευτη μείνε.
Εγώ θα εξομολογούμαι
κι εσύ θα ακούς.
Όλα θα σου τα πω.
Κι αυτά που πάντα ήξερες
κι εκείνα τ' άλλα
τα χιλιοκρυμμενα.
Εκείνα που φύλαξα
μες στους καθρέπτες
κι έπειτα τους σκέπασα.
Για να μη σκονιζονται- είπα.
Για να μη σκονιζομαι- λέω.
Θα τους σπάσω τους καθρέφτες.
Τα γερασμένα είδωλα
θα ελευθερωσω.
Θα έρθει το χάραμα
κι εγώ δεν θα είμαι εγώ.
Θα είμαι πεταλούδα.
Θα ζήσω μια μέρα μοναχά
και μια αιωνιότητα.
Στα αλικα  χείλη του πόθου
θα αποκοιμηθώ.
Για αυτό σου λέω,
μεινε ψυχή μου.
Μείνε απόψε ασαλευτη.