ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ

Δυο ξένοι...
Εγώ κι εσύ,
που μεγαλώσαμε μαζί
και κόψαμε
τα όνειρα στα δύο.

Δυο ξένοι...
Δεν το φαντάστηκα ποτέ
ότι θα έφτανε η στιγμή
για να σου πω αντίο.

Μα η καρδιά μου τώρα πια
δε σου ανήκει
και δεν την κάνεις να χτυπάει
δυνατά.
Δε θέλω να ΄σαι ούτε να 'μαι
δεκανίκι
και να ΄ναι ο φόβος που μαζί
θα μας κρατά.

Θυμάμαι...
Τα μάτια μου
μέσα στα μάτια σου να ζουν,
δυο σπίθες
και δυο κάρβουνα αναμμένα.

Θυμάμαι...
Μια θάλασσα η αγκαλιά,
που δε χωρούσε
τίποτ' άλλο, μόνο εμένα.

Μα η καρδιά σου τώρα πια
δε μου ανήκει
και δεν την κάνω να χτυπάει
δυνατά.
Δε θέλω να 'σαι ούτε να 'μαι
δεκανίκι
και να ΄ναι ο φόβος που μαζί
θα μας κρατά.

Με μια δική μου μπαλάντα, σας εύχομαι Καλή Σαρακοστή!

Πεταλουδίσια φιλια!