ΜΙΡΑΛ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Καποιες φορες στην ερημο, μετα απο μια σπανια βροχη, ανθιζει μια ξεχωριστη τουλιπα, με εντονο κιτρινο χρωμα και αλικη καρδια. Το αρωμα της, λεπτο και μεθυστικο, γινεται εντονο και δυνατο καθως το λουζει ο καυτος ηλιος της ερημου. Το ονομα της ειναι Μιραλ.
Ενα κοριτσι, στην πολυπαθη Παλαιστινη, χανει τη μητερα του. Ο πατερας της αποφασιζει να βαλει την ιδια και την αδερφη της στο οικοτροφειο Νταρ Ελ Τιφλ της Ιερουσαλημ, για να λαβουν την καλυτερη δυνατη μορφωση και φροντιδα. Καθως μεγαλωνει, ο πολεμος στην Παλαιστινη μαινεται. Ισραηλινοι Εβραιοι και Αραβες Παλαιστινιοι κοντραρονται μετωπικα, σε μια ενστικτωδη προαιωνια μαχη. Η εφηβικη καρδια σκιρταει, η επανασταση χτυπαει την πορτα της...το ιδιο και ο ερωτας. Η νεαρη γυναικα, αψηφα τον κινδυνο και θετει τον εαυτο της στην πρωτη γραμμη. Το ονομα της ειναι Μιραλ.
Ιερουσαλημ, 1948. Ο Β' Παγκοσμιος τελειωνει και τα δεινα της Παλαιστινης ξεκινουν. Μια γυναικα βρισκει στο δρομο 55 παιδια, ορφανα ενος ακυρηχτου πολεμου, επιζωντες μιας ανευ προηγουμενου σφαγης. Τα παιρνει μαζι της, τα φροντιζει στο σπιτι της και με τη στηριξη των αρχων αλλα και απλων πολιτων, δημιουργει για αυτα ενα ορφανοτροφειο, που αργοτερα γινεται σχολειο θηλεων, αλλα και κολλεγιο. Τα σωζει απο βεβαιο θανατο και αφιερωνει τη ζωη της στην παροχη μιας σωστης μορφωσης για τις γυναικες της Παλαιστινης. Το ονομα της εναι Χιντ Χουσεϊνι.
"Στασου με το κεφαλι ψηλα". Το συνθημα για να πολεμησει καποιος για την αξιοπρεπεια του. Μια ορμητικη χειμαιρρα, με θυτες και θυματα, με αθωους και ενοχους, με αρωμα επανασταστασης ξεσπαει στην Παλαιστινη. Το ονομα της ειναι Ιντιφαντα.

Σπανια ενα βιβλιο σε φερνει αντιμετωπο με τον εαυτο σου. Διαβαζοντας την ιστορια της Μιραλ, περα απο τη συγκινηση που ενιωσα, το κυριο συναισθημα που αντιμετωπισα ηταν το σοκ. Με βαση τα βιβλια που εχω ως τωρα διαβασει και τις ταινιες που εχω δει, πιστευα οτι ο Αραβικος κοσμος ηταν σκληρος, οτι η μουσουλμανικη θρησκεια ηταν απανθρωπη, οτι ολες οι γυναικες αντιμετωπιζονταν χειροτερα και απο αντικειμενα, οτι δεν ειχαν καμια ελευθερια επιλογης καμια βουληση, οτι οι αντρες απλα συμπεριφερονταν με βαση τα κτηνωδη ενστικτα τους, οτι τα παιδια και δη τα κοριτσια αντιμετωπιζονται απο τους μπαμπαδες τους σαν προϊοντα αγοραπωλησιας. Στο βιβλιο αυτο συναντησα χαρακτηρες εντελως διαφορετικους, μια κοινωνια μουσουλμανικη μεν, καθολου απανθρωπη δε, γυναικες με εντονη προσωπικοτητα, αντρες με μεγαλη αγαπη και κατανοηση και εναν τοπο που εδινε και δινει ευκαιριες, που δεν εμποδιζει την αγαπη ουτε τον ερωτα και μαλιστα σε μια ιστορια αληθινη! Κι επιασα τον εαυτο μου να δυσπιστει, να μην μπορει να δεχτει αυτα που αντικριζει. Συνειδητοποιησα με πονο ψυχης πως ειχα κι εγω μεσα μου ριζωμενα στεροτυπα, οτι τελικα, κατα καποιο τροπο ημουν κι εγω ρατσιστρια κι ας μην το ειχα ποτε σκεφτει ετσι...

Το βιβλιο Μιραλ, της Ρουλα Τζεμπρεαλ, νομιζω με στιγματισε. Με αλλαξε... Με εκανε να ψαξω να βρω περισσοτερες πληροφοριες για ολα οσα διαβασα, με εκανε να νιωσω θαυμασμο για τις γυναικες της Παλαιστινης. Ενα βιβλιο γεματο ενταση, ανατροπες, γεματο θυσιες και ανθρωπια, αλλα και διαστικτο απο τη βια και την ανοησια των ανθρωπων οταν φανατιζονται η οταν αναγκαζονται να μεγαλωσουν πολυ πολυ προωρα. Και μου ενισχυσε για αλλη μια φορα την πεποιθηση πως ποτε κανενας λαος δεν εχει κατι να χωρισει με καποιον αλλο. Πολιτικη και πολιτικοι, συμφεροντα, παντου και παντα μονο αυτα. Οι Εβραιοι, μετα το Ολοκαυτωμα, μπορουσαν πολυ καλα να νιωσουν και να καταλαβουν τους Παλαιστινους, για αυτο και ηταν οι ιδιοι οι Ισραηλινοι πολιτες που συχνα τους συνετρεξαν, τους βοηθησαν και τελικα διαδηλωσαν μαζι τους για μια ελευθερη, ειρηνικη, κοινη πατριδα.

Το βιβλιο ειναι αυτοβιογραφικο και εκδοθηκε το 2003. Εντεκα χρονια μετα η κατασταση στην Παλαιστινη ελαχιστα εχει αλλαξει στην ουσια και η χωρα ακομα φλεγεται. Λιγα χρονια αργοτερα το βιβλιο μεταφερθηκε στη μεγαλη οθονη με την ομοτιτλη ταινια.


Η ιστορια της Μιραλ ειναι ενα αναποσπαστο κομματι της Παλαιστινιακης ιστοριας, που εγω προσωπικα δεν την ηξερα καθολου. Ειναι ενα εξαιρετικο εναυσμα για να ψαξει κανεις πιο βαθια και να μαθει περισσοτερα. Για μενα, συγκαταλεγεται πλεον στη λιστα με τα αγαπημενα μου και σας το συστηνω ανεπιφυλακτα.

Την ταινια δεν την εχω δει, αυτο ειναι το τρεϊλερ. Φαινεται ενδιαφερουσα και θα τη δω σιγουρα, καθως σηκωσε θυελλα αντιδρασεων η προβολη της στην Αμερικη.



Πεταλουδισια φιλια σε ολους! Καλο Σαββατοκυριακο!