ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Μακαρι καθε νεα χρονια να ειναι καλυτερη απο την προηγουμενη και καθε αναμνηση πιο δυνατη!

Οι γιορτες ηρθαν κι εφυγαν, οπως καθε χρονο, μα φετος ενιωσα πως περασαν πολυ γρηγορα... Ισως φταιει και το γεγονος πως τις μισες τις περασαμε κρεβατωμενοι εγω και ο γιος μου.
Δεν συνηθιζω να κανω απολογισμο στο τελος καθε χρονου, δεν παιρνω αποφασεις για το νεο ετος καθε Πρωτοχρονια. Η πρωτη του χρονου ειναι για μενα μερα χαρας, η αρχη ενος νεου ταξιδιου, που καθε μονοπατι του δεν ξερω τι εκπληξεις θα μου φερει.
Φετος, ο απολογισμος απλα προεκυψε μονος του, μεσα απο διαφορες συζητησεις και αναπολησεις. Και ηταν θετικος! Ναι μεν ενας πολυ δυσκολος χρονος, αλλα, αν συγκρινω πως ηταν η ζωη μου ακριβως πριν ενα χρονο και ποσα πραγματα αλλαξαν απο τοτε, ειναι απολυτα θετικος!
Περυσι τετοιες μερες ειχα σοβαρα προβληματα στο σπιτι μου, φετος ολα ειναι πολυ πιο ηρεμα, προβληματα φυσικα παντα υπαρχουν, αλλα με πολλη αγαπη και προσπαθεια ολα φτιαχνουν.
Περυσι τετοιες μερες ο αντρας μου ηταν ηδη πανω απο ενα χρονο ανεργος, ημασταν σε απελπιστικη κατασταση, δεν ειχαμε ουτε λεφτα για σουπερ μαρκετ, αλλαξε απειρες τσαγκαροδουλειες για ενα μεροκαματο ισα να εχουμε να φαμε, φετος εχει μια δουλιτσα, δυσκολη και κακοπληρωμενη μεν, αλλα εστω μπορουμε να τη βγαλουμε, χωρις δανεικα, χωρις φοβο.
Περυσι τετοιες μερες ενιωθα πως πηρα λαθος τη ζωη μου, πως το αυριο που περιμενα ηρθε κι εγω ειχα αφησει τα ονειρα μου στο χτες, φετος εχω ηδη ξεκινησει με αργα βηματακια να κυνηγαω καποια απο αυτα και νιωθω πιο αποφασισμενη απο ποτε να φτασω καποιους στοχους μου στο τερμα, οσο καιρο κι αν μου παρει.
Μεσα στο 2012 ενιωσα εμπρακτα τι παει να πει να εχεις οικογενεια, ανθρωπους δικους σου διπλα σου σε καθε δυσκολια και νιωθω ευγνωμων για αυτο.
Μεσα στο 2012 ενιωσα εμπρακτα τι σημαινει να αγαπας και να σε αγαπουν ειλικρινα.
Μεσα στο 2012 ανακαλυψα κι αλλες πτυχες του εαυτου μου, καποιες θετικες και καποιες αρνητικες, που με εφεραν πιο κοντα στο να με γνωρισω.
Μα πιο σημαντικο απο ολα, μεσα στο 2012 ενιωσα στο πετσι μου τη δυναμη της πιστης, της βαθιας πιστης της αληθινης, εμαθα ξανα να πιστευω στα θαυματα! Οχι οτι δεν πιστευα και πριν, παντα πιστευα στα θαυματα, αλλα αυτη τη φορα το θαυμα το βιωσα, το ειδα με τα ματια μου κι ηταν ενα θαυμα απο αυτα που λες πως δεν συμβαινουν στην πραγματικη ζωη κι ομως να που συμβαινουν κι οσο ζω θα το διαδιδω πως ΝΑΙ με ΠΙΣΤΗ και ΑΓΑΠΗ γινονται ΘΑΥΜΑΤΑ! (Ειναι μια υπεροχη ιστορια που καποια στιγμη θα σας διηγηθω)

Κι ετσι εφυγε το 2012, αφηνοντας γλυκεια γευση, περα και πανω απο ολες τις δυσκολιες- κι ηταν πολλες οι δυσκολιες, ειναι ακομα πολλες- αφηνοντας ελπιδα πως το αυριο μπορει παντα να φερει κατι καλυτερο, κατι πιο ομορφο, κατι πανω απο τις προσδοκιες μας. Κι αν ολα μοιαζουν χαλια, καπου εκει θα τρυπωσει μια μικρη ηλιαχτιδα φωτος, κατι να δωσει λιγο χρωμα κι αν κανεις υπομονη και επιμεινεις, ισως τελικα να ξημερωσει μια εκπληκτικη μερα.Ας μην ξεχναμε πως οι ασχημες στιγμες ειναι εδω για να μας κανουν δυνατοτερους, να μας δινουν μαθηματα και κυριως για να μας υπενθυμιζουν ποση αξια εχουν οι ομορφες στιγμες.

Ενα υπεροχο 2013 ευχομαι σε ολους και σας στελνω φιλια πεταλουδισια!

Σας αφηνω με το πιο αισιοδοξο τραγουδακι ever απο το αγαπημενο μου musical "Annie".