ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΕΔΙΑ...

Ομολογουμενως η εβδομαδα που τελειωνει ηταν μια βδομαδα δυσκολη...απο ολες τις αποψεις! Και δυστυχως αυτο το γεγονος το διασταυρωσα πολλακις και βρηκα αρκετους ομοφρονουντες.
Μια εβδομαδα χειμωνιατικη, η πρωτη καθαρα χειμωνιατικη φετος. Θα μπορουσε να ειναι η αφετηρια για μικρες αποδρασεις, για ρομαντικες βολτες αγκαλια μεσα στο κρυο, για απογευματα στο σπιτι με φιλους και μια κουπα ζεστη σοκολατα, ισως ακομα τα πρωτα Χριστουγεννιατικα ψωνια. Η πολη στολισμενη, γιορτινη...κι ομως κατι βαρυ στην ατμοσφαιρα, κατι σχεδον πενθιμο. Μια βαθια θλιψη και μια μελαγχολια στο βλεμμα, σαν να το νιωθεις οτι κατι θα συμβει και θα σου χαλασει τη διαθεση. Κι εκεινο το απογευμα που λες "σωπα καλε, τι να γινει? ολα καλα, περασε αλλη μια μερα", σου'ρχεται η κεραμμυδα και δεν ξερεις απο που να φυγεις. Και τοτε ολο το συμπαν συνομωτει εναντιον σου. Θα ακουσεις το τραγουδι που ευχοσουν να μην παιξει, θα πετυχεις στην τηλεοραση μια ιστορια ακριβως σαν τη δικη σου (η τουλαχιστον ετσι την ερμηνευεις εσυ), θα μιλησεις με ανθρωπους δικους σου, που ομως δεν θα σε ανακουφισουν γιατι απλα εχουν κι αλλα κακα νεα να σου πουν! Κι εσυ που εκανες σχεδια για μια ηρεμη εβδομαδα... Κι εσυ που υπολογιζες οτι φετος θα ηταν οι καλυτερες γιορτες...
Οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια, ο Θεος γελαει!
Γενικα πιστευω οτι ο ανθρωπος φτιαχνει τη μοιρα του και οδηγει τα πραγματα με τις επιλογες του, δεν τον οδηγουν αυτα... καποιες φορες ομως σκεφτομαι οτι ολοι ειμαστε πιονια σε μια παρτιδα σκακι. Οτι ολη μας η ζωη ειναι παιχνιδι στα χερια καποιου αλλου, που μας αφηνει με την ψευδαισθηση της ελευθεριας και μολις εμεις αφεθουμε χαλαροι και ελευθεροι, μας ριχνει ξανα στη μαχη γελωντας εις βαρος μας! Σαν τη μαριονετα του Λορκα κι εμεις, ανημποροι να αλλαξουμε την πορεια των καταστασεων, παρακαλαμε αποσβολωμενοι να γινει αυτο το... Κατι. Ομως και παλι, υπαρχει επιλογη...σε ολα τα πραγματα υπαρχει επιλογη. Μπορουμε να κλεισουμε τα ματια και να εφαρμοσουμε τη μεθοδο της στρουθοκαμηλου, δηλαδη αφου δεν βλεπουμε το προβλημα, δεν υπαρχει προβλημα. Μπορουμε να πεσουμε τ' ανασκελα, να εγκαταλειψουμε καθε προσπαθεια και να περιμενουμε απλως το "αναποφευκτο", ο,τι σημαινει αυτο για τον καθενα. Μπορουμε ομως να κρατησουμε ανοιχτα τα ματια και ψηλα το κεφαλι, μπορουμε να διατηρησουμε μια αισιοδοξια και μια θετικη σκεψη - οσο ειναι αυτο εφικτο βεβαια- και να βουτηξουμε τα χερια μας στα λασπονερα μεχρι να ξεθαψουμε ολα τα αποθεματα δυναμης που εχουμε και να τα ριξουμε στα μουτρα οσων μας βασανιζουν. Κι αν η αισιοδοξια και η θετικη σκεψη δεν μας εξασφαλιζουν την καλη εκβαση των πραγματων, μας εξασφαλιζουν τουλαχιστον το κουραγιο και την υπομονη, την επιμονη και τη θεληση, οπλα ανεκτιμητης αξιας για καθε καθημερινο, μικρο η μεγαλο αγωνα...
Και βεβαια, οπως γινεται απο αρχης του Χρονου, τη νυχτα διαδεχεται η μερα και τη σκοτεινια το φως. Και ειμαστε ολοι τυχεροι οταν ξυπναμε το πρωι και ξερουμε οτι υπαρχουν στη ζωη μας καποιοι ανθρωποι που μας δινουν απλοχερα αγαπη και ζεστασια, που ειναι διπλα μας στη χαρα και στη λυπη και που εχουν αγγιξει τις καρδιες μας με τροπο τετοιο που ουτε ο θανατος ο ιδιος δεν θα μπορεσει να τους σβησει απο μεσα μας. Οπως πολυ σωστα λεει κι ο Ναυτιλος: " Η ζωη μας δεν μετριεται με τις ανασες που παιρνουμε, αλλα με τις στιγμες που μας κοβουν την ανασα"!
Αφιερωμενο στην Α. που εχασε τον πατερα της λιγες ημερες πριν το γαμο της, στην Α. που εχασε την πιο αγαπημενη της γιαγια και εχει και θεματακια οικογενειακα και στη μανουλα μου που μας τρομαξε αρκετα, αλλα αφου ειναι καλα χαλαλι της!
Κατι τετοιες ημερες χαιρομαι που η εβδομαδα τελειωνει και ερχεται μια αλλη.
Ευτυχως αυριο ξημερωνει μια καινουργια μερα!