Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΝΑ ΘΥΜΗΣΟΥ

UPDATE: Μεγαλη μου παραλειψη που ξεχασα χτες να το γραψω...Αυτη η αναρτηση ειναι αφιερωμενη στη μανουλα μου, που υπηρξε εκπαιδευτικος για πανω απο 30 χρονια και που λατρεψε, ερωτευτηκε θα ελεγε κανεις τη δουλεια της! Η μαλλον, δεν το ειδε ποτε σαν δουλεια. Τη θυμαμαι να ξενυχταει μεχρι τις 2 τη νυχτα, διαβαζοντας, προετοιμαζοντας το μαθημα της επομενης μερας, σημειωνοντας, βρισκοντας εξτρα υλικο, προσπαθωντας να κατεχει απολυτα αυτο που προσπαθουσε να διδαξει. Θυμαμαι στη γιορτη της τα τηλεφωνα και τα δωρα απο τις μαθητριες της. Ακομα και σημερα, 10 χρονια περιπου απο τη συνταξιοδοτηση της, την παιρνουν τηλεφωνο, την καλουν στους γαμους τους, της στελνουν γραμματα και φωτογραφιες των παιδιων τους! Μπορει ολα αυτα να σημαιναν οτι ο χρονος της μαζι μου ηταν καπως περιορισμενος, αλλα αξιζε τον κοπο, γιατι μου εδωσε ενα προτυπο ζωης κι ενα προτυπο αγαπης! Και τωρα ειμαι μια περηφανη χαζοκορη!
Σ' αγαπαω μαμα! Μακαρι να ηταν πολλοι ακομα δασκαλοι σαν εσενα!!!

Καλημερα, καλημερα!

Σημερα, ηθελα να ανεβασω αναρτηση για εναν ποιητη που μολις αρχισα να γνωριζω, τον Νικο Καρουζο. Μου ηρθε ομως το παρακατω e-mail και μου αλλαξε τα σχεδια. Διαβαστε το ολο, αξιζει τον κοπο, για πολλους λογους, για να θυμηθουμε τα βασικα.
Νικολη, σε ευχαριστω!

Αυτά τα λόγια απηύθυνε ένας δάσκαλος (καθηγητής ) στους µαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:

"Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη.
Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21.
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ,
για να καταλήξω αν αξίζει
να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα.
Τι να λένε σε σένα;
Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις.
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα
ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο.
Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού.
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία.
Ή και περισσότερα χρόνια.
Θα σου µιλήσω σταράτα.
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
οι µαθητές που δίδαξα φέτος
στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν.
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
δε µε σεßάστηκαν,
µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη.
Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις.
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο.
Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας
των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση.
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα.
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο,
σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,
που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
ηταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα,
για να µας πει την ιστορία του ßίου του,
το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο.
Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς.
Αλλά είχε αυτό που από τα αλßανικά µάθαµε σαν µπέσα.
Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας.
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον.
Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
ηταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του.
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους.
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα.
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά,
λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα.
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας.
Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι
πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική.
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµοςτων γονιών,
των δασκάλων, των πολιτικών,της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της.
Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν ßλέπω την εποχή µας
να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
μόνο σε εσάς ελπίζω.
Στην ειλικρινή σας διάθεσηνα αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,να πολεµήσετε,να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε."

Δεν ξερω πως να περιγραψω τις μυριαδες σκεψεις που μου γεννησε αυτο το κειμενο.

Πρωτα για τον εκπαιδευτικο, που οφειλει να ειναι πρωτα και κυρια ανθρωπος, που μπορει αν θελει να γινει το χερι που θα οδηγησει το μαθητη απο το σκοταδι στο φως. Με εκανε να νιωσω συγκινηση, αλλα και υπερηφανεια που -εστω κι απο σποντα- ανηκω κι εγω κατα καποιο τροπο σε αυτον τον κλαδο και συναναστρεφομαι με παιδια, που ειναι σαν σφουγγαρια και που ενα τους δινεις, 100 παιρνεις. Και να νιωσω μικρη, γιατι δεν εχω φτασει στο επιπεδο αυτου του καθηγητη-καθοδηγητη θα λεγαμε...

Μετα, για τον κοσμο, για το πως μεγαλωνουμε τα παιδια μας, μεσα στην αποξενωση, στην νοοτροπια του βολεματος, χαριζοντας υλη για να κατευναζουμε τις τυψεις μας, οταν τα παιδια πλεον με τους γονεις τους εχουν γινει ξενα, δεν γνωριζονται καλα καλα...

Τελος, ηρθε συνειρμικα στο μυαλο μου η τρομοκρατικη ενεργεια στο τμημα Αγ. Παρασκευης, που ευτυχως-απο θαυμα κυριολεκτικα- δεν ειχε νεκρους. Κι αναρρωτιεμαι...γιατι καλλιεργουμε το μισος, οταν μπορουμε να καλλιεργησουμε την αγαπη; Γιατι ανοιγουμε εναν κυκλο φαυλο που δεν θα κλεισει ποτε; Μισος οι τρομοκρατες, τυφλο μισος απεναντι σε οποιον φοραει στολη, καθως για εκεινους αντιπροσωπευει την εξουσια. Μισος και προς τους συμπολιτες τους και ασεβεια, αφου θα μπορουσαν καλλιστα να εχουν τραυματισει η και σκοτωσει πολιτες που ηταν εκεινη τη στιγμη στο αστυνομικο τμημα. Μισος μετα και απο τους τραυματισμενους αστυνομικους. Μετα απο μια τετοια εμπειρια, αν αυτοι οι ανθρωποι βγουν οργισμενοι στο δρομο, μισωντας αυτους που τους χτυπησαν και ο,τι αντιπροσωπευουν, αν εχουν απωθημενα ξεσπασματα βιας, ποσο τελικα θα φταινε; Ποιος θα ειναι ο θυτης και ποιος το θυμα; Γιατι να ζουμε μια ζωη γεματη φοβο, οταν μπορουμε να ζουμε ειρηνικα και με αδελφοσυνη; Γιατι να δηλητηριαζουμε τις ψυχες των παιδιων μας με τετοια αθλια παραδειγματα και ανανδρα (ναι, ειναι ανανδρο να κρυβεσαι πισω απο μια κουκουλα και μια κλεμμενη μηχανη και να χτυπας στα τυφλα, αν εισαι αντρας και μαγκας καντο φανερα και πληρωσε τις συνεπειες!), οταν μπορουμε να τους δινουμε το παραδειγμα του Μακρυγιαννη, του Καραϊσκακη, του Νικηταρα; Οταν μπορουμε εμεις οι ιδιοι να γινουμε το παραδειγμα, με την αξιοπρεπεια μας, την αγωνιστικοτητα μας, τα ονειρα και τους στοχους μας, κρατωντας ζωντανο το παιδι που κρυβουμε μεσα μας; Και πως να τους ζητησουμε να μην μας απογοητευσουν, οταν εμεις οι ιδιοι ειμαστε σκετη απογοητευση;

Πολλα τα γιατι...κι απεριοριστος ο θαυμασμος προς αυτον τον καθηγητη, που τολμησε να βγει απο τα στενα ορια που οι θεσμοι συχνα επιβαλουν και να μιλησει στις καρδιες των παιδιων. Και ξερετε κατι; Εστω και ΕΝΑ παιδι να ακουσε πραγματικα αυτα που ειπε και να τα ενστερνιστηκε, το κερδος ειναι τεραστιο!

Σημερα δεν εχει τραγουδακι...αντ' αυτου, σας θυμιζω το τελος μιας απο τις πιο αγαπημενες μου ταινιες, που αν δεν την εχετε δει, να το κανετε οπωσδηποτε! Μια ταινια που δειχνει τον αντικτυπο που μπορει να εχει ενας σωστος εκπαιδευτικος στη ζωη των μαθητων του, αλλα και τον αντικτυπο της υποκρισιας και της στενομυαλιας, που αποβαινει καποτε μοιραιος.
"Ο κυκλος των χαμενων ποιητων", λοιπον και η συκλονιστικη τελικη σκηνη του αποχαιρετισμου και της δικαιωσης! Απολαυστε το!

Απο μενα, φιλια πεταλουδισια!

26 σχόλια:

  1. Καλημερα Πεταλουδιτσα..
    ειναι πολυ απλο..γιατι ο ανθρωπος ΤΡΕΦΕΤΑΙ απο το μισος,απο τις διαμαχες,απο τους διαπληκτισμούς,δεν μπορει χωρις βαρβαρους-εχθρους-μισητους γειτονες..δεν αντεχει χωρις ανταγωνισμο..εστω κ αν ξερει οτι ειναι γελοια αντιπαλοτητα..

    το γραμμα το διαβασα..δεν μαρεσε να σου πω την αληθεια..δεν ενθουσιαζομαι τοσο απο γραμματα,λογια...ενθουσιαζομαι μονο απο εργα με μεσομακροπροθεσμα αποτελεσματα..αν αφησε εργο τοτε αυτος ειναι ενας σωστος ΔΑΣΚΑΛΟΣ..κ οταν γραφω ΕΡΓΟ εννοω φευγοντας να αφησει πισω: ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..

    καλα να περνας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @laplace
    Καλημερα Ρομποτακο!

    Ειναι τραγικο αυτο που λες! Ποτε δεν ειχα σκεφτει οτι ο ανθρωπος θα μπορουσε να τρεφεται απο το μισος...ειναι τερατωδες! Μα δυστυχως, η ιστορια μας δινει εντονες ενδειξεις (οχι δεν θα πω αποδειξεις) οτι ισως τελικα να ειναι ετσι...

    Κι εγω αυτο πιστευω οτι ειναι το μεγαλυτερο λειτουργημα ενος εκαπιδευτικου,να αφησει πισω του ανθρωπους! Θεωρω οτι αυτος ο λογος δεν θα μπορουσε να εκφωνηθει απο εναν ανθρωπο που δεν εχει αυτη τη νοοτροπια, που δεν νοιαζεται πραγματικα. Πιστευω πως ειναι ενα βημα αυτος ο λογος, για να δημιουργηθουν καλυτεροι ανθρωποι...

    Πιστεψε με δεν ειναι ευκολο!
    Ειμαι μεσα στο χωρο της εκπαιδευσης εστω και part time. Ειναι πολυ δυσκολο μεσα σε μια ωρα σκαρτη που διαθετεις, να καταφερεις να καλυψεις την υλη ΚΑΙ να βρεις τροπο και χρονο να μιλησεις στην ψυχη του παιδιου....
    Και μετα, πρεπει να ξεπερασεις και ολα τα στανταρ που του εχει θεσει το οικογενειακο περιβαλλον, οι φιλοι κτλ...
    Να σου φερω ενα παραδειγμα.
    Ενας απο τους μαθητες μου καποτε μου ειχε σπασει τα νευρα, γιατι οποτε γραφαμε κατι μαζι δεν ξεπερνουσε τη βαση, ενω μπορουσε να παει πολυ καλυτερα και το ξεραμε και οι δυο. Η μονιμη απαντηση του σε αυτο ηταν "αφου περναω δεν περναω; γιατι να γραψω καλα, να με λενε φυτο οι συμμαθητες μου;" Το διανοεισαι;!
    Ειδα κι επαθα να του δωσω να καταλαβει πως ειναι κριμα να μην εκμεταλλευεται στο επακρο τις δυνατοτητες του, να μην κανει το καλυτερο που μπορει, ποσο ικανοποιηση θα νιωσει αν βαλει εναν καλυτερο στοχο και τον πετυχει!Πως δεν πρεπει να βαζει στον εαυτο του περιορισμους και εμποδια για να ειναι αρεστος σε κανεναν! Κι ακομα, παρολο που εχει βελτιωθει απειρως, δεν εχει αποβαλει εντελως αυτη τη νοοτροπια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο κείμενο για να μαθαίνουμε ότι δεν είναι όλα τόσο εύκολα και για να θυμόμαστε ότι κάποια πράγματα είναι πιο σημαντικά από άλλα..
    Mπράβο του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ηφαιστιωνας
    Ακριβως Ηφαιστιωνακο!
    Καλησπερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. από τις πιο συγκλονιστικές ταινίες που έχουν δημιουργηθεί. και τις πιο αληθινές.
    όταν οι άνθρωποι καταλάβουμε επιτέλους πόσο περαστικοί είμαστε από την ζωή ίσως γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
    πολύ καλησπέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @basnia
    Μα ακριβως! Καποιοι ανθρωποι ζουνε σαν να προκειται να ζουνε για παντα!
    Ολα ειναι τοσο εφημερα, απορω με την τοση αλαζονεια και ματαιοδοξια!

    Υπεροχη ταινια, για μενα ο καλυτερος ρολος της καριερας του Γουιλιαμς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πόσες φορές έχω ευχηθεί να είχα έναν τέτοιο καθηγητή όπως αυτόν που παραθέτεις ή αυτόν της ταινίας..
    οι περισσότεροι είτε αδιαφορούν γιατί έχουν τα ιδιαίτερα και τα φροντηστήρια είτε αγαναχτούν και συμβιβάζονται..
    εξαιρετική παράθεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @tovene
    Τοβενιτο μου κι εμενα ελαχιστοι καθηγητες στην πορεια μου ως μαθητρια και φοιτητρια, δηλ. 18 σχεδον χρονια, ξεχωρισαν,μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου!
    Μα δεν θα επρεπε να ισχυει το αντιθετο, δηλαδη μετρημενοι να ηταν αυτοι που δεν μας αγγιξαν;
    Καλο απογευμα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΑΚΕΡΑΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΩΣΤΕ ΑΠΟΧΩΡΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΙΔΑΝΙΚΑ.ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ .ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βρήκα τον δάσκαλο πηγαίο και ειλικρινή. Μίλησε ο άνθρωπος εκ βαθέων.Ότι είπε περιφέρει την θλίψη, την απογοήτευση αλλά και την ελπίδα σε όλους εμάς που βιώνομε την πραγματικότητα όπως την αποδίδει ο δάσκαλος χωρίς όμως να μπορούμε να κάνουμε κάτι μεμονωμένα.

    Παίζει στον ΠΗΓΑΙΜΟ http://ligery.pblogs.gr μια συζήτηση όχι άσχετη με το περιεχόμενο της εγγραφής σου.
    Η άποψη σου σίγουρα θα πρόσδιδε στην συζήτηση ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
    Καλη σου νύχτα Χρηστίνα μου με τις ωραίες κι επιμελημένες εγγραφές σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η αλήθεια είναι πως και οι "ήρωες του 21" είχαν τις δικές τους σκοτεινές στιγμές, "καπάκια" με τους Τούρκους, εμφύλιους πολέμους, πλιάτσικο, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος...

    Ο Θουκυδίδης έγραφε πως η ανθρώπινη φύση μένει ουσιαστικά πάντα ίδια. Μπορεί με τη μόρφωση και την άνοδο του πολιτισμού να βελτιώνει φαινομενικά τη συμπεριφόρά του, αλλά κάτω από οριακές συνθήκες λειτουργεί σαν τον άνθρωπο των σπηλαίων...

    Θυμάμαι όταν έγιναν οι σεισμοί στη Καλαμάτα, συνόδευα μια αποστολή με βοήθεια που κάποιοι είχαν συγκεντρώσει στην Αθήνα. Λίγο πριν φτάσουμε στην Καλαμάτα, μια ομάδα ληστών μάς σταμάτησε και έκλεψαν τη βοήθεια (ρούχα και τρόφιμα) που θα πήγαιναν στους άστεγους...

    Όσο για τους "τρομοκράτες", είναι ασφαλώς ψυχασθενικά άτομα. Τέτοια υπήρχαν σε όλες τις κοινωνίες, αλλά συνήθως δεν εκδηλώνονταν με ανθρωποκτόκο τρόπο.
    Αυτοί που καλλιεργούν έναν τυφλό "αντι-μπατσισμό", σπρώχνουν, άθελά τους, αυτούς τους ψυχασθενείς σε τέτοιου είδους εγκληματική δράση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @JK
    Καλημερα Σκρουτζακο!
    Μακαρι, αλλα δυστυχως οπως τα λεει ο Τοβενιτο ειναι. Το συστημα εκπαιδευσης εχει τοσες τρυπες, που ακομα και οταν ξεκινανε οι εκπαιδευτικοι με τις καλυτερες προϋποθεσεις, στο τελος εγκαταλειπουν απογοητευμενοι. Ελαχιστοι ειναι αυτοι που εχουν την δυναμη και αντιστεκονται!
    Ημουν πολυ τυχερη στη ζωη μου, γιατι εζησα κοντα σε μια τετοια καθηγητρια, τη μητερα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @λυγερη
    Ναι, Λυγερη μου ειναι πικρα και ελπιδοφορα συναμα...τους ριχνει κατα καποιο τροπο στο φιλοτιμο κι αυτο συνηθως εχει καποια αποτελεσματα...
    Την ειδα την αναρτηση σου, βεβαιως και θα συνδραμω στη συζητηση, το οτι μου το ζητας με τιμα ιδιαιτερα!
    Σε φιλω γλυκεια μου! Καλη σου μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ασκαρδαμυκτι
    Ειναι στη φυση του Ελληνα -ισως του ανθρωπου- να μην ανεχεται την προκοπη, να μην αντεχει την ανωτεροτητα του αλλου...
    Ετσι και σε ολη την ιστορια, οποιος προκοψε η οποιος βοηθησε το εθνος να παει μπροστα, βρεθηκε οικτρα προδωμενος απο τους δικους του. Απειρα παραδειγματα...Αλκιβιαδης, Καποδιστριας, Κολοκοτρωνης κλπ...

    Ομως, προσπαθουμε απο τα παραδειγματα να κραταμε τα καλα και να αποφευγουμε τα ασχημα, μπας και μπορεσουμε να αλλαξουμε καποτε το ριζικο μας, σωστα;

    Το γνωριζω αυτο που λες...ο θανατος σου η ζωη μου και ελλειψη αυτου που λεει ο καθηγητης...ελλειψη μπεσας, τσιπας...το ιδιο δεν εγινε περιπου και με τη βοηθεια προς τους πυροπληκτους του 2007;

    Δεν ειναι μονο προς τους μπατσους...σημερα ειναι οι αστυνομικοι, χθες κατι αλλο, αυριο κατι αλλο...εδω οι ανθρωποι σφαζονται για μια ομαδα! Μισος και οργη επικρατουν και πρεπει κατι να γινει...

    Καλημερα Ασκαρουλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. καλημερούδια...

    αυτή η σκηνή μ έχει κάνει να δω την ταινία 10 φορές!!!!

    αχ και να είχα γνωρίσει ένα σωστό διδάσκαλο...
    δε λέω πως δεν υπάρχουν...εγώ δεν γνώρισα...

    φιλιά πεταλούδα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @φοιβη
    Μαγδαληνη μου, υπαρχουν, ευτυχως! Αλλα οχι οσοι θα επρεπε...
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τίποτα φίλη μου δεν είναι τυχαίο σ' αυτή την ζωή....
    Έτσι εξηγείται η στόφα σου. Είναι το εκλεκτό υφάδι της μάνας σου που την ύφανε .
    Να σε χαίρεται τέτοια κόρη και σένα ο θεός να σου την χαρίσει.
    Πολύ με συγκίνησες . Ταυτίζομαι βλέπεις. Έτσι και γω έχω μια ισχυρή σχέση στοργής και αγάπης με τα κορίτσια μου.
    Άσε που καμαρώνουν σα γύφτικο σκερπάνι κι όπου πάμε , με συστήνουν " Η μαμά μου" λες κι ο κόσμος δεν με ξέρει ......
    Φιλιά και στις δυο σας.
    http://ligery.pblogs.gr
    http://lygeri.pblogs.gr
    http://pygemos.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πάντοτε πίστευα οτι στο σχολείο, με σωστούς έντιμους εκπαιδευτικούς, μπορούν να ανατραπούν και να διορθωθούν πολλά,να βγούν σωστοί άνθρωποι,έστω κιαν ορισμένα παιδιά στερούνται οικογενειακής αγωγής.
    Όσο για το μίσος, απορώ συχνά πως μπορεί να φωλιάζει μέσα στις ψυχές τόσο έντονο και βαθύ μίσος και να εκδηλώνεται με τόση βία.
    Ψυχική ανωμαλία, έλειψη παιδείας,άσχημα βιώματα, τι να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολύ ωραίο κείμενο πεταλουδίτσα! Να 'σαι καλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το ηθικό κομμάτι είναι όντως αυτό που λείπει. Έπονται οι γνώσεις...
    Πολύ καλό κείμενο, πραγματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. το ήθος..αυτό είναι που λείπει

    δυστυχώς..

    μα κάποιοι άνθρωποι..ευτυχώς διαφέρουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Nα τη χαίρεσαι τη μανούλα σου @πεταλουδίτσα μας!
    Ναι εκπαιδευτικός δεν είναι επάγγελμα!
    Είναι λειτούργημα και μόνο αυτοί που το νοιώθουν έτσι μπορούν να είναι εκπαιδευτικοί!
    "εδωσε ενα προτυπο ζωης κι ενα προτυπο αγαπης!"
    Αυτό ακριβώς είναι ο εκπαιδευτικός!!
    Φιλιά!
    Καλό μήνα!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τα συγχαρητήρια μου στη μανούλα που μεγάλωσε έναν καλό και σωστό άνθρωπο.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @mariana
    Ναι, Μαριανα μου, τη χαιρομαι και τη λατρευω και σ' ευχαριστω!
    Δικαστικος, γιατρος, εκπαιδευτικος, κληρικος και φυσικα πολιτικος δεν θα επρεπε ποτε να θεωρουνται επαγγελματα, ειναι πολυ πιο βαθυ και πιο σημαντικο το εργο που μπορουν να προσφερουν!
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @μετα
    Τωρα τι να πω; Ηταν υπεροχο αυτο που εγραψες και σε ευχαριστω παρα πολυ!!
    Καλη σου μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.