LIVE, LAUGH, LOVE

Αγαπημένοι μου μπλογκόφιλοι τι κάνετε;
Εγώ από τη μια αναποδιά στην άλλη.
Μου εφαγε ο σκύλος το φορτιστή του λάπτοπ. Το φτιάξαμε. Μετά το λάπτοπ έσβησε και δεν άναβε. Το φτιάξαμε.
Εδώ και περίπου ένα δίμηνο πέφτω από τη μια ίωση στην άλλη. Ο οργανισμός μου δεν προλαβαίνει να αναρρώσει και πιάνει κάτι άλλο! Το ανοσοποιητικό μου στα τάρταρα και το άσθμα μου στα ύψη...
Ταυτόχρονα, έχω σχεδόν μόνιμα το μεγάλο μου γιο άρρωστο, αυτός μας φέρνει τις ιώσεις. Σε σημείο να ακυρώσουμε δυο φορές το πάρτυ γενεθλίων του! Τώρα, κόλλησε κι ο μπεμπάκος κι έχει ο έρμος ένα βήχαα, μα ένα βήχα!
Μ' αυτά και μ' αυτά, όλα τα σχέδια που είχα για γιορτινές αναρτήσεις στο μπλογκ μου έμειναν πίσω και έχω να γράψω δύο μήνες!
ΑΛΛΑ!!! Δεν το βάζω κάτω! Όχι απλά αρνούμαι να εγκαταλείψω το άθλημα, αλλά ξεκίνησα και μια νέα συνεργασία!
Με μεγάλη μου χαρά, η φίλη μου και συγγραφέας Νεκταρία Μαρκάκη, δέχτηκε να μου εμπιστευτεί μια στήλη στο blog
LIVE,LAUGH,LOVE

Πρόκειται για ένα ιστολόγιο ποικίλης ύλης, που ουσιαστικά μιλάει για όλα όσα μας κάνουν χαρούμενους! Φαγητό, σχέσεις, βιβλία, ταινίες, μουσική, ομορφιά και άλλα πολλά.
Εκεί, μια φορά την εβδομάδα θα παρουσιάζω ένα βιβλίο.

Μπορείτε να διαβάσετε τα δύο πρώτα άρθρα μου εδώ:

ΟΙ ΦΕΓΓΙΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

JOHNNIE SOCIETY

Είμαι σίγουρη πως θα απολαύσω πολύ αυτή τη συνεργασία! Νεκταρία, thanks!

ΤΑ ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ο καιρός θυμίζει άνοιξη, ο ήλιος λάμπει, οι μέρες προσφέρονται για υπέροχες βόλτες! Αλλά, εμείς έχουμε κλειστεί μέσα, καθώς μας γονατίσαν οι ιώσεις. Τα παιδιά με πυρετό, η μαμά με συνάχι βήχα και τα συναφή, ένας χαμός! Το σπίτι μου είναι άντρο μικροβίων...

Και τι κάνουμε όταν δεν μπορούμε να βγούμε έξω; Είτε τρώμε είτε σκεφτόμαστε το φαγητό! και πιο συγκεκριμένα, λόγω των γιορτινών ημερών, σκεφτόμαστε τα γλυκά!

Αχ! Τα γλυκα των Χριστουγεννων! Μελομακάρονα απλά, γεμιστά, σοκολατένια! Κουραμπιέδες βουτυρένιοι ή με σοκολάτα! Βασιλόπιτες κέικ ή τσουρέκι! Με μυρωδιές από πορτοκάλι, κανέλλα και γαρύφαλλο!

Μα εκτός από τα κλασικά χριστουγεννιάτικα γλυκά, όλοι έχουμε κάποιες γεύσεις που έχουμε στις αναμνήσεις μας συνυφασμένες με την εποχή αυτή.

Για μένα, δύο είναι τα απόλυτα χριστουγεννιάτικα εδέσματα! Τα θυμάμαι με αγάπη και λαχτάρα!

Το πρώτο είναι ο κλασικός μαμαδίστικος κορμός σοκολάτας με μπισκότα! Κι ενώ η μαμά μου δεν το έφτιαχνε ποτέ και η αδερφούλα μου το έφτιαχνε τα καλοκαίρια, εγώ θυμάμαι να το βλέπω στις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων, στολισμένο με διάφορα χριστουγεννιάτικα μικροπράγματα και ζάχαρη άχνη και να μου τρέχουν τα σάλια! Φέτος λοιπόν, λέω να το φτιάξω και μάλιστα έχω βρει μια πολύ ιδιαίτερη συνταγή και θα τη δοκιμάσω, μπορείτε να την βρείτε εδώ:
Χριστουγεννιάτικος κορμός με αμυγδαλα και φυστίκια αιγίνης!
(από τη γλυκειά Ερμιόνη! Εγγύηση!)

Ένα γλύκισμα που δεν έλειπε ποτέ από το σπίτι μας τις γιορτινές μέρες και που το περίμενα πώς και τι είναι ...τα σοκολατάκια! Αλλά όχι οποιαδήποτε σοκολατάκια. Συγκεκριμένα τα Assorties της ΙΟΝ, αυτά με τα πολύχρωμα χρυσοχαρτα που κάθε ένα είχε άλλη γεύση. Το πράσινο πραλίνα, το κόκκινο νουγκατλινα, το καφέ μόκα και το ροζ αμαρέττο! Ακόμα νιώθω τη γλύκα τους στο στόμα μου και παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια κι έχω δοκιμάσει άπειρα σοκολατάκια, ακόμα και φτιαγμένα από εμένα την ίδια, αυτά φιγουράρουν ανάμεσα στα αγαπημένα μου!

 

Εσάς ποια γλυκά σας φέρνουν στο νου Χριστούγεννα, τραπέζια και γιορτινά φαγοπότια;

Έχετε κάμια ιδιαίτερη συνταγή που φτιάχνετε κάθε χρόνο;

Ελάτε να μοιραστούμε εικόνες, γεύσεις και μυρωδιές και να γλυκαθούμε παρέα!

Πεταλουδίσια φιλιά και καλό ΣΚ!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες παιδιόθεν είναι να οαρακολουθώ ταινίες χριστουγεννιάτικες, καθώς και ταινίες που δεν έχουν χριστουγενιάτικο θέμα, αλλά μου θυμίζουν τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων, καθώς είτε παίζονταν κάθε χρονιά στην τηλεόραση, είτε έχοντας περισσότερο χρόνο -κλειστά σχολεία- τις έβλεπα στο βίντεο. (μην τυχόν και με ρωτήσει κανένα νεούδι τι είναι βίντεο θα πάθω κρίση!!!)
Θυμήθηκα λοιπόν κάποιες από αυτές και σας τι παρουσιάζω με μεγάλη νοσταλγία!

1. "ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ"
Το κλασικό και αγαπημένο παραμύθι του Καρόλου Ντίκενς, σε κάθε του εκδοχή, καρτούν ή ταινία με κανονικούς πρωταγωνιστές, λατρεμένη και ποτέ βαρετή!


2. "ΓΚΡΕΜΛΙΝΣ"
Τα πανέμορφα γλυκά κατοικίδια που αν ταϊστούν μετά τα μεσάνυχτα μετατρέπονται σε τερατάκια!


3. "LOVE ACTUALLY"
Μια υπέροχα ρομαντική σπονδυλωτή ιστορία ανθρώπων που αναζητούν και βρίσκουν την αγάπη και των έρωτα στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα της πόλης.


4. "ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ"
Ο πανέξυπνος μπόμπιρας που μένει κατά λάθος μόνος στο σπίτι για τις γιορτές και καταφέρνει με εξυπνάδα να κατατροπώσει τους κακοποιούς που τον απειλούν! Κλασική ταινία και κλασικό και το sequel!


5. Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Μια ταινία με εντελώς διαφορετικό κόνσεπτ, μα απόλυτα συνδεδεμένη στη μνήμη μου με τα Χριστούγεννα! Μια λατρεμένη ταινία που δε χορταίνω ακόμα και σήμερα να βλέπω σε κάθε ευκαιρία!


6. MARY POPPINS
Άλλη μια ταινία που ενώ δεν είναι χριστουγεννιάτικη, μυρίζει Χριστούγεννα!
Η...ιδιαίτερη γκουβερνάντα με τις μαγικές ιδιότητες και την ικανότητα να κλείνει πληγές και να ενώνει οικογένειες, βάζοντας ζάχαρη στα φάρμακα και λέγοντας ...σουπερκαλιφρατζελιστικεξπιαλιντόσιους!!! Τόσο απλά!


Εσείς με ποιες ταινίες έχετε συνδέσει τα Χριστούγεννα; Ελάτε να μοιραστούμε τις αγαπημένες μας ταινίες και να ζήσουμε όμορφες στιγμές με την οικογένεια, τους φίλους ή και μόνοι μας!

Στην Επανάσταση της Καλοσύνης στην πράξη θυμόμαστε όσους έχουν ανάγκη και αυτές ειδικά τις ημέρες υπάρχουν τρόποι να τους στηρίξουμε! Περάστε μια βόλτα και από εκεί!

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση, πεταλουδίσια φιλιά σε όλους και Ho ho ho!!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Ο Δεκέμβριος είναι ο κλασικός μήνας που προσφέρεται για τη δημιουργία μοναδικών αναμνήσεων!
Γεμάτος ονομαστικές γιορτές, ευκαιρία να ξαναβρεθούμε, να τα πούμε, να ευχηθούμε! Με μυρωδιές από κανέλλα, γαρύφαλλο, μέλι και βούτυρο, ευκαιρία με τα παιδιά μας να δημιουργήσουμε και να διασκεδάσουμε. Με χρυσόσκονη και φώτα, ευκαιρία να δώσουμε άλλο χρώμα στο σπίτι και στην καθημερινότητά μας. Γεμάτος όμορφα τραγούδια και υπέροχα χριστουγεννιάτικα δρώμενα, ευκαιρία για κυριακάτικες ή απογευματινές βόλτες, οικογενειακές, ρομαντικές ή παρεϊστικες. Με τραπέζια φορτωμένα καλούδια ετοιμασμένα με μεράκι και φροντίδα, ευκαιρία να γεμίσει το σπίτι φωνές και θετική ενέργεια. Γεμάτος ταινίες κλασικές και μοντέρνες, ευκαιρία να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και να νοσταλγήσουμε.Και τι δεν έχει αυτός ο μήνας, ο αγαπημένος μικρών και μεγάλων!

Φέτος,αποφάσισα για πρώτη φορά να ντύσω το μπλογκ στα γιορτινά και να αφιερώσω τις αναρτήσεις μου μόνο σε ότι έχει να κάνει με τα Χριστούγεννα! Θα τραγουδήσουμε, θα μαγειρεψουμε, θα βρούμε δρώμενα στην πόλη μας (κυρίως δωρεάν), θα διαβάσουμε, θα πάμε θέατρο και σινεμά και φυσικά, δεν θα ξεχάσουμε τις δράσεις που γίνονται αυτές τις ημέρες για τους λιγότερο προνομιούχους!

Καλό μήνα λοιπόν! Όμορφο και αισιόδοξο! Γεμάτο αγάπη κι όμορφες στιγμές!

Πεταλουδίσια φιλιά σε όλους!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΜΕ 4 ΑΝΤΡΕΣ!

Ναι, πολύ σωστά! Όχι ένας, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά τέσσερεις άντρες δεσπόζουν στη ζωή και την καθημερινότητά μου.
Τον πρωταρχικό ρόλο έχει βέβαια ο μπέμπης μας. Τεσσάρων μηνών πια, έχουμε φύγει από τη φάση μαμ, κακάκαι νάνι. Μένει αρκετές ώρες ξύπνιος, θέλει αγκαλιές και παιχνίδια, προσπαθεί να μιλήσει και να φυρίσει μπρούμυτα και γελάει συνέχεια. Κι επειδή εγώ αυτό το 'μην το παίρνεις αγκαλιά θα κακομαθει" το θεωρώ χαζομάρα, του δίνω απλόχερα αγκαλίτσες και φυσικά αφήνω κι όποιον άλλον θέλει να κάνει το ίδιο. Αυτό έκανα και με το πρώτο μου παιδί και είναι εμφανές πλέον ότι έχει πάρει όλη την αγάπη!
Κι αυτός ακριβώς είναι ο δεύτερος άντρας στην ζωή μου, αν και πρώτος στην καρδιά μου, ο Δημήτρης μου! Ξέρω ξέρω... μια μάνα δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της... Έλα όμως, που με το Δημήτρη έχω ζήσει 7 χρόνια σχεδόν, τον έχω νταντέψει, ξαγρυπνήσει, γιατρέψει, μαλώσει και τόσα άλλα που ακόμα με τον μπέμπη δεν έχω γευτεί. Ξέρω βέβαια ότι θα τα γευτώ και ότι σε λίγο καιρό θα τα αγαπώ το ίδιο. Αλλά για την ώρα, όσο κι αν λατρεύω το μωρό, ένα τσακ παραπάνω έχω αδυναμία στο Δημητράκη μου. Μόνο που δεν έχω πολύ χρόνο να κάνουμε πράγματα οι δυο μας όπως παλιά. Έτσι, έχουμε λίγα ξεσπάσματα ζήλειας όπως είναι αναμενόμενο, αλλά τι να κάνει ο έρμος, κάνει υπομονή, να μεγαλώσει λίγο ο μπεμπάκος, να μη θηλάζει όλη μέρα, να μπορούμε να απολαύσουμε για λίγο ο ένας τον άλλο και πάλι. Α΄δημοτικού φέτος κι ευτυχώς τα πάει πολύ καλά. 'Οταν δεν είναι άρρωστοος, γιατί έχει μια αγάπει στις ιώσεις, λείπει αρκετές ώρες από το σπίτι, κάνει επίσης Αγγλικά και σκάκι, οπότε ευτυχώς έχει να απασχολείται.
Άλλος ένας που κάνει υπομονή, έιναι ο καλός μου σύζυγος. Με δυο αγόρια κρεμασμένα στη μαμά τους, είναι ελάχιστος ο χρόνος που περνάμε μαζί, οι δυο μας. Προσπαθούμε όμως, έστω λίγο κάθε εβδομάδα, να ξεκλέβουμε να κάνουμε κάτι μαζί, αν και δεν είναι πάντα εφικτό για πολλούς λόγους. Τουλάχιστον όμως, είναι καλύτερα τα πράγματα από ότι πέρυσι, που εγώ γύριζα από τη δουλειά 11 το βράδυ...Μπορεί χρόνο μαζί να μην έχουμε, αλλά έστω ειμαστε σπίτι σαν οικογενεια τα απογεύματα...είναι κάτι κι αυτό.
Ο τέταρτος άντρας στο σπίτι μας είναι...ο Κανέλλος! Ο σκύλος μας, ένα κυνηγόσκυλο, 1μιση έτους τώρα. Ο Κανέλλος για τους προηγούμενους 6 μήνες ζούσε στην ταράτσα μας. Ήθελα να μεγαλώσει λίγο τό μωρό και να βγει από τη φάση της αποστείρωσης για να τους έχω μαζί. Εδώ και μια εβδομάδα επέστρεψε στο σπίτι μας. Κι ενώ αυτό μου έχει δημιουργήσει διπλάσιες δουλειές γιατί μαδάει και σκουπίζουμε 2 και 3 φορές την ημέρα, ταυτόχρονα με έχει κανει να νιώσω πιο ολοκληρωμένη την οικογένεια. Γιατί, δεν το κρύβω, όσο έμενε πάνω μόνος του πολύ στεναχωριόμουν. Είμαστε σε φάση προσαρμογής, εκείνος στους κανόνες του σπιτιού, εμείς στην διαρκή παρουσία του. Ζηλεύει λιγουλάκι το μωρό κι όταν το αγκαλιάζουμε παραπονιέται και ζητάει χάδια, αλλά δεν το πειράζει καθόλου.
Μέσα σε όλα αυτά, θα πει κανείς ότι είναι ασφυκτικά γεμάτη η μέρα μου. Κι όμως... είναι η πρώτη φορά μετά απ΄χρόνια που έχω λίγο χρόνο για μενα. Σίγουρα μετράει το ότι ο μπέμπης είναι ήσυχος και ο Δημήτρης με τον άντρα μου λείπουν ως το απόγευμα, αλλά η ουσία είναι πως ξεκουράζομαι, διαβάζω, πειραματίζομαι στην κουζίνα κι επέστρεψα στο αγαπημένο μου χόμπι, την γραφή....κάτι που είχα πολύ παραμελήσει και μου έλειπε.
Φυσικά, σε λίγο καιρό θα πρέπει να βρω δουλειά, καθώς τα οικονομικά όλο και στενεύουν κι εγώ έχω επιλέξει να μην επιστρέψω στην παλιά μου δουλειά. Τη λάτρευα μεν, το ωράριο όμως ήταν απαγορευτικό για οικογενεια, δεν έβλεπα παρα μόνο ΣΚ την οικογενειά μου. Κι αυτή είναι φυσικά η προτεραιότητά μου! Είμαι σίγουρη πως κάτι θα βρεθεί, κάτι όμορφο που θα το αγαπήσω εξίσου. Ως τότε, λέω να απολάυσω την καθημερινότητα μου με τους 4 άντρες μου που την κάνουν μοναδική!
Πεταλουδίσια φιλιά σε όλους

10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ...ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΡΓΟΠΟΡΙΑ

Αν και διδυμος στο ζώδιο, στο παρελθόν δεν είχα ένα από τα βασικότερα θέματα του ζωδίου, αυτό της διαχείρισης του χρόνου και της μόνιμης αργοπορίας. Όσο μεγαλώνω όμως, το αποκτώ και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Βέβαια, για να είμαι και ειλικρινής, λάπτοπ δεν είχα, ίντερνετ στο σπίτι δεν είχα, από κινητό μόνο έμπαινα...(στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω το γείτονα του καφέ απέναντι που με άφηνε να του κλέβω ίντερνετ)... ε πώς να γράψω η γυναίκα;
Αυτή η τεράστια εισαγωγή ήταν η δικαιολογία- απολογία μου για την μακρόχρονη απουσία από το μπλογκ μου και το γεγονός ότι δεν έχω απαντήσει σε σχόλια μηνών.
Έχασα πολλά. Διαγωνισμούς, συνεργασίες, πράξεις αγάπης  και καλοσύνης, συμπόσια ποίησης... Εδώ καλέ έχασα τα ιδια τα γενέθλια του μπλογκ! Τέτοια αμέλεια! Και τι γενέθλια! Κλείσαμε μαζί μια ολόκληρη δεκαετία!
Ήταν 21 Σεπτεμβρίου του 2017, όταν δειλά δειλά έκανα την εμφάνισή μου στην μπλογκόσφαιρα με αυτήν την ανάρτηση:
http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/2007/09/blog-post.html

Δέκα χρόνια μετά, μου φαίνεται απίστευτο πως είμαι ακόμα εδώ. Υπήρξαν πολλά και μεγάλα διαστήματα αποχής μου, άλλοτε από επιλογή, άλλοτε από ανάγκη κι άλλοτε λόγω συνθηκών. Όμως, όπως ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος, έτσι κι εγώ πάντα επιστρέφω αργά ή γρήγορα εδώ, στο κουκούλι μου. Γιατί το αγαπώ αυτό το κουκούλι. Με συντροφευσε σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της μέχρι τώρα ζωής μου. Μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια, άλλαξα αρκετές δουλειές ώσπου να βρω αυτό που πραγματικά αγαπω, αρραβωνιάστηκα, παντρεύτηκα, έγινα μητέρα, έγινα θεία ζώντας από κοντά ένα τεράστιο θαύμα, έχασα τον πατέρα μου και την αγαπημένη μου θεία, πέρασα δύσκολα οικονομικά και ψυχολογικά, πέρασα κρίσεις στη ζωή και στο γάμο μου, διάβασα, έμαθα, αγωνίστηκα, προσπάθησα, συνεργάστηκα, ταξίδεψα, δημιούργησα, έφτιαξα το δικό μου e-book με ποιήματα (Στου Ονειρου το Δρόμο), συγκινήθηκα, πάλεψα, λυπήθηκα, χάρηκα, ένιωσα περήφανη, ένιωσα ντροπή, έγραψα, μοιράστηκα, λίγους μήνες πριν έγινα μητέρα για δεύτερη φορά.

Και μέσα σε όλα αυτά, εδώ ήταν το καταφύγιό μου, ο δικός μου χώρος όπου μπορούσα να εκφράσω κάθε μου σκέψη και να γράψω ο,τιδήποτε, από παράπονα ως συνταγές κι από τα νέα μου μέχρι ιστορίες.

Μόνο καλά έχω πάρει από το μπλόγκινγκ, έχω γνωρίσει ανθρώπους που μπορώ πλέον κατά μια έννοια να αποκαλώ φίλους, ακόμα κι αν κάποιοι από αυτούς έχουν πλέον αποχωρήσει, εγώ τους θυμάμαι με ζεστασιά και κατά καιρούς ανατρέχω στα όμορφα σχόλια που κάποτε είχαμε ανταλλάξει.

Δέκα χρόνια μετά λοιπόν, είμαι ακόμα εδώ. Μετά από μια παύση αρκετών μηνών, ομολογώ ότι μου έλειψε πολύ το διαδικτυακό σπιτάκι μου. Κι ανυπομονώ για τα επόμενα δέκα χρόνια, τα επόμενα γεμάτα δεκα χρόνια.

Χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω!

Πεταλουδίσια φιλιά σε όλους!

ΞΕΚΟΛΛΑ ΦΙΛΕ!

Είναι η ζωή μια πόρνη που ψωνίζεται

Σε μπαρ και σε φτηνά ξενοδοχεία

Κι εσύ δεν έχεις μία…

Αργοπεθαίνεις ψάχνοντας στ’ αδιέξοδα

Μια φλόγα την φωτιά σου να ημερέψεις

Και κάτι να πιστέψεις…

Σε λάθος δρόμους και υπόγεια παρασύρεσαι,

για μια στιγμή, που όμως ποτέ της

δεν σου ανήκει.

Τις άδειες νύχτες στο κρεβάτι κλαις κι οδύρεσαι

και παζαρεύεις την ψυχή

σαν να 'ταν νοίκι.

Συγνώμη φίλε, μα νομίζω ότι βιάστηκες

Να πεις πως είναι τ’ όνειρο δικό σου

Πριν τα μισά της διαδρομής κιόλας κουράστηκες

Κι από απόσταση κοιτάς τον εαυτό σου.

Ξεκόλλα φίλε, δεν μας νοιάζει η μιζέρια σου

ούτε αν σου κόβονται τα γόνατα απ'το ρίγος.

Σκάσε μαλάκα, πνίξ' το φόβο με τα χέρια σου.

Για αυτόν τον κόσμο ήσουν και θα είσαι λίγος.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 15ο Συμπόσιο Ποίησης που με αγάπη και μεράκι διοργανώνει η ακούραστη Αριστέα μας!

Το Συμπόσιο είχε ως κεντρική ιδέα τη ΖΩΗ και όπως ήταν αναμενόμενο, ενέπνευσε εκπληκτικές συμμετοχές. Νικήτρια αναδείχτηκε η Μαρία Κανελλάκη με το μοσχομυριστό Μαγιάπριλο στο περβάζι.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους διάβασαν κάτι στο ποίημά μου που άγγιξε την ψυχή τους!

Πεταλουδίσια φιλιά!