Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

5 ΕΥΧΕΣ

Τελειωσε και το 2013. Λιγες ωρες ζωης του απομενουν. Απολογισμο δεν θα κανω. Ο,τι εφερε κι ο,τι πηρε ειναι ουτως η αλλως αποτυπωμενο μεσα μου με τη μορφη αναμνησεων. Αλλωστε, ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τις προσθαφαιρεσεις και τους ισολογισμους.
Για το χρονο που ερχεται, εχω φοβους και ελπιδες. Εκτος απο τις ευχες για αγαπη, υγεια, δημιουργικοτητα, ζεστασια, γαληνη, που τις θεωρω δεδομενες, εχω αλλες 5 ευχες για το 2014.

Ευχομαι το νεο ετος να ειναι γεματο απο ερωτα
(Τον κοιταξε στα ματια,καθως χαμογελωντας της επιασε το χερι.Χρονια αναζητουσε το μοναδικο δρομο της ψυχης της.Στο αγγιγμα του καταλαβε οτι μολις τον βρηκε!)*

Να μας δωσει τη δυναμη να γινουμε εμεις η αλλαγη που ζηταμε
(Στα μισα του δρομου σταθηκα και κοιταξα πισω μου.Τελικα,μονο η αποφαση ηταν δυσκολη.Τελικα,τιποτα απο το παρελθον δε θα μου λειψει.Μπηκα στο τρενο κι ανασανα.Καινουρια μου ζωη,καλημερα!)*

Να νιωθουμε καθε στιγμη οτι η αξια του ταξιδιου ειναι μεγαλυτερη απο την αξια του προορισμου
(Το λουλουδακι σηκωθηκε ψηλα κι αρχισε να στριφογυριζει ευτυχισμενο.Ηξερε πως στο τελος του χορου το περιμενε ο μαρασμος,αλλα αφεθηκε να απολαυσει το ταξιδι.Ποιος αλλωστε μπορει να ξεφυγει απο το θανατο;)*

Να ερθει στον κοσμο ειρηνη και μονο ειρηνη, κανενας ανθρωπος, κανενα παιδι να μη χρειαστει να ζησει τη καταστροφικη φρικη του πολεμου
(Η οικογενεια του πανευτυχης!Γυρισε απο τον πολεμο σωος!Χερια ποδια ολα στη θεση τους.Μα καπου στα σωθικα του ενα ανεξηγητο κενο.Ηταν που καπου εκει στα χαρακωματα ειχε ξεχασει την ψυχη του...)*

Να ζουμε τα παντα με τον ενθουσιασμο μικρου παιδιου και να εχουμε οσους αγαπαμε κοντα μας
(Η φωτια στο τζακι καιει.Ο μπαμπας ξετυλιγει τα φωτακια κι η μαμα σιγοτραγουδαει στολιζοντας τις μπαλες.Τα μελομακαρονα μυριζουν υπεροχα.Χριστουγεννα!Επιτελους!)*

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΝΙΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!



*Οι παρενθεσεις ειναι ολιγολεκτα, μια υπεροχη ιδεα απο τη bibliotheque που ανακαλυψα στο
http://princess-airis.blogspot.gr/:

"Τα Ολιγόλεκτα είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για γραφή προς ανάγνωσιν και όχι για τη γραμματολογία και της Ιστορίες της Λογοτεχνίας που είναι κάποτε το καταφύγιο των μετρίων.
Απαιτούν ένα τεχνικό όριο, πάντα αυθαίρετο, και γι αυτό εμείς διαλέξαμε τον αριθμό των 172 γραμμάτων, μήκος που έχει η μεγαλύτερη λέξη της Ελληνικής, στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη.
Όσοι συμμετέχουν θα στείλουν από πέντε  Ολιγόλεκτα και θα κάνουμε μια Ανθολογία που θα βγει σε ψηφιακό βιβλίο. Ο τελικός σκοπός είναι να διαδοθεί στο εξωτερικό σε μεταφραστές εκ της Ελληνικής σε άλλες γλώσσες. Έτσι για να δώσουμε ένα στίγμα στο Παγκόσμιο χωριό." 
πηγή:  bibliotheque



Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ...

...σε ολους τους μπλογκοφιλους, στις οικογενειες σας, στους αγαπημενους σας, αλλα και ξεχωριστα σε καθε ανθρωπο, οπου κι αν βρισκεται, οποιος κι αν ειναι! Ευχες για ζεστα και ομορφα Χριστουγεννα, γεματα αγαπη και γαληνη!
Να περασετε ομορφα ο,τι κι αν κανετε!



Και οποιος εχει χρονο, ας περασει απο εδω να διαβασει την πρωτη μου συμμετοχη στο Παιχνιδι με τις λεξεις, η αλλιως στη συνηθεια που εγινε λατρεια!

Χαρουμενα Χριστουγεννα!

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Το Κοριτσακι με τα Σπιρτα ηταν το αγαπημενο μου παραμυθι, μαζι με τη Ραπουνζελ. Για τη Ραπουνζελ θα μιλησουμε ομως σε αλλη αναρτηση.
Σημερα, που τα κοριτσακια με τα σπιρτα πληθαινουν καθε μερα, λεω να δουμε ξανα αυτο το παραμυθι, με ενηλικα πλεον ματια. Κατα εναν περιεργο τροπο, χωρις εγω να του εχω πει τιποτα, εχει γινει και για τον τριχρονο γιο μου το αγαπημενο του παραμυθι. Καθε μερα μου ζηταει να το ακουσει καμια δεκαρια φορες. Κι επειδη παντα απο τα παιδια μαθαινουμε καινουργια πραγματα, μια απο τις πολλες φορες που το βαλαμε στο ιντερνετ να το δουμε, ο μικρος μου Δημητρης επελεξε απο τη λιστα των σχετικων βιντεο, μια διασκευη στο υπεροχο παραμυθι, απο τους Χαρη και Πανο Κατσιμιχα. Μια μουσικη εξιστορηση με εναν μοναδικο τροπο, που λατρεψαμε, αν και εχουμε διασταση συναισθηματων. Ο Δημητρης χορευει, η μαμα κλαιει... Και τοτε τα δυο μικρα χερακια αγκαλιαζουν τη μαμα και λενε "μην κλαις μαμα, σ' αγαπαω"... Κι ετσι μαγικα ολα περνανε κι η μαμα χαμογελαει. Με μια πικρα βεβαια, για τους γνωστους λογους, αλλα χαμογελαει... Τα παιδια ειναι οι καλυτεροι δασκαλοι, αλοιμονο μας αν νομιζουμε οτι εμεις μοναχα τα μαθαινουμε κατι...
Τελος παντων, ξεφυγα απο το θεμα που ειναι αυτη το καταπληκτικο μουσικο παραμυθι που θελω να μοιραστω μαζι σας.
Απολαυστε το! Με ενηλικα ματια και παιδικη καρδια...

Το κορίτσι με τα σπίρτα - Χάρης & Πάνος Κατσιμίχα

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας


Παραμονή Προτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι, αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα.

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει,διαβάτες περνούν βιαστικοί.

Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ' άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο.

Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράϊδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της.

Μανούλα κι εσύ, μη μ' αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.

Παραμονή, Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,
μοιάζει σα να κοιμάται.



Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΙ...

Δεν ειμαι καλα αποψε...
Δεν ειμαι καλα γενικα τελευταια...
Καθε χρονο, ενω λατρευω τα Χριστουγεννα, ολο γινονται και πιο δυσκολα. Γιατι τα Χριστουγεννα σηματοδοτουν και την εναρξη του χειμωνα. Κι ολες οι τυψεις και οι ενοχες που ουτως η αλλως εχω, γινονται θηρια και με πνιγουν. Μικρες απλες απολαυσεις, με κανουν να εχω ενα βαρος στο στηθος. Καθημερινες στιγμες, ομορφες στιγμες και δεν μπορω να τις ευχαριστηθω. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ! Θελω να τρωω μια μπουκια φαγητο και να μη μου στεκεται στο λαιμο γιατι καποια παιδια πεινανε! Θελω να αγκαλιαζω το γιο μου χωρις να φοβαμαι για καποιο αλλο παιδακι που δεν εχει μια αγκαλια η ακομα χειροτερα που κακοποιειται. Θελω να σκεπαζομαι με το ζεστο μου παπλωμα και να μη νιωθω ασχημα που καποιοι αποψε ισως πεθανουν απο το κρυο. Θελω να παρω μεσα μου ολο τον πονο, ολου του κοσμου και να τον θαψω, να τον καψω, να τον εξαφανισω. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ!
Σημερα εμαθα μια ιστορια απο μια μαθητρια μου και απο εκεινη την ωρα κλαιω. Ενα τριχρονο παιδακι λεει, εγραφε με κραγιον στα σεντονια, το ειδε η μανα του και το χτυπησε μεχρι θανατου! Εκεινο ειχε γραψει "μανουλα σ' αγαπαω!" Ας μου πει καποιος οτι δεν ειναι αληθεια! Οτι ειναι ενα απο αυτα τα τρελα που κυκλοφορουν στο διαδικτυο, σας παρακαλω ας μου πει καποιος οτι ειναι ψεμμα! Δεν το αντεχω! Αλλα κι αν ειναι ψεμμα αυτο, σαμπως ποσα αλλα τετοια δεν ειναι αληθεια...
Μετα ειδα αυτη τη δημοσιευση:
http://www.madata.gr/epikairotita/social/316966.html
Μετα ηρθε αυτο στο μεηλ μου απο το Νικο, τον φιλο μπλογκερ.
ΕΚΛΗΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ:Διαβάστε και διαδώστε το:
Και μετα κενο. Αυτος ο κοσμος δεν θα αλλαξει ποτε; ΠΟΤΕ;
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ!!!!!!!



Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Η ΑΓΑΠΗ ΗΡΘΕ ΜΕ COURRIER...ΣΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΜΟΥ!!

Εεεφτασε! Τι ποιος καλε; Ο πινακας! Αυτος που εδω και λιγο καιρο περιμενω απο την εφευρετικη και δοτικη Αριστεα μας! Κι αφου τον καμαρωσα και βρηκε και τη θεση του στο σαλονι μου, ειπα να σας τον δειξω!

Αριστεα μου σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου! Η απαντηση στην καρτουλα σου ειναι ο τιτλος της σημερινης αναρτησης!
Αν εχω λατρεψει κατι στο μπλογκινγκ ειναι αυτη η απιστευτη δυνατοτητα να επικοινωνεις βαθια και ουσιαστικα με ανθρωπους που ποτε δεν εχεις συναντησει και πιθανοτατα ποτε δεν θα γνωριζες. Αυτο το μοιρασμα συναισθηματων που οδηγει το μυαλο σε πολυ πιο ανοικτους δρομους και γεμιζει την καρδια! Σε αυτη τη βαση, πριν απο πολυ καιρο, ειχα σκεφτει να γνωρισω καποιους μπλογκοφιλους πιο ουσιαστικα, παιρνοντας τους συνεντευξη. Ειναι η στηλη "Τα Στεκια Μου" και θελω μεσα απο αυτην να φανει περισσοτερο ο ανθρωπος πισω απο την ιστοσελιδα. Την πρωτη μου συνεντευξη την πηρα απο την Αριστεα, που διαχειριζεται το μπλογκ "Η Ζωη ειναι Ωραια". Ειχα σκοπο να την ανεβασω νωριτερα, αλλα μολις εμαθα για το δωρακι μου αποφασισα οτι η καλυτερη ευκαιρια να σας παρουσιασω τη νεα μου φιλη ειναι μεσα απο τη δημιουργια της!
Η Αριστεα λοιπον, γεννηθηκε στην Αμερικη, οπου και εζησε μεχρι τα εξι της χρονια. Τωρα μενει στον Πυργο Ηλειας. Σπουδασε Κοινωνικη Λειτουργος- τι αλλο θα μπορουσε να σπουδασει εξαλλου ενας ανθρωπος τοσο δοτικος; Καταφερε ωστοσο να πραγματοποιησει το μεγαλο της ονειρο και να δουλεψει με παιδια... καποιοι τα λενε "προβληματικα", εκεινη "χαρισματικα"... Ασχοληθηκε για αρκετα χρονια με την ειδικη αγωγη. Αυτη τη στιγμη εργαζεται σε εναν τομεα εντελως διαφορετικο. Εδω και μια πενταετια δεν διδασκει. Παρακατω, η συνεντευξη σε πρωτο προσωπο.Απολαυστε τη!

Μαθήματα ζωής που έχω λάβει:
Τα παιδιά μου δίδαξαν να είμαι υπομονετική. Να περιμένω τα μικρά βηματάκια και να χαίρομαι με κάθε μικρό επίτευγμα! Μου έμαθαν να χαμογελώ και να μην ντρέπομαι ότι θα γελοιοποιηθώ! Μου έμαθαν πάνω από όλα να είμαι εγώ !Να ρωτάω...να μαθαίνω διαρκώς....

Τι θα ήθελα ακόμα να κάνω;
Να ερωτευτώ ξανά με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ..κι ας χάσω ξανά!
Α αναφέρεσαι στη παιδαγωγική μου δουλειά; *;) ματάκι
Θέλω να βοηθάω, όπως κι όταν μπορώ! Κι όση κούραση κι έλλειψη χρόνου να έχω πάντα θα προσπαθώ να βρίσκω έστω και λίγο χρόνο για να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορώ!

Τι λένε οι φίλοι μου για μένα!
Απίστευτα...τρελή!  Α! Και με μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους! Μου φωνάζουν! Να εμπιστεύομαι λιγότερο! Να βάλω μυαλό! Η κολλητή μου , μου έβγαλε το παρατσούκλι "Χαζέα" εκ του Χαζή+Αριστέα! Το έχω λατρέψει! Όχι! Δεν αλλάζω!

Τι περίμενα να συναντήσω στη μπλογκογειτονιά...
χεχε! Ιδέα δεν είχα! Δύο χρόνια σχεδόν μόνη μου ήμουν! Με διάβαζαν ελάχιστοι γιατί δεν έκανα τις γνωστές προωθητικές ενέργειες "γεια σας" "Καλώς σας βρήκα" "να'μαι κι εγώ "
Πριν ένα χρόνο περίπου με ανακάλυψαν κι άρχισαν να με ...διαδίδουν! Εξακολουθώ να είμαι δύσκολη!  Εννοώ πώς δεν κυνηγώ την αναγνωσιμότητα ... θέλω τη διαπροσωπική σχέση για αυτό επιμένω στα φιλικά μπλογκς που αγάπησα και με αγάπησαν! 

Σε ποιο παραμύθι θα ήθελα να πρωταγωνιστήσω; 
Στην κοκκινοσκουφίτσα βέβαια! Αλλάζοντας το παραμύθι όμως! Μπορώ; Θα μάλωνα τη μαμά και θα την έστρωνα να μάθει παιδαγωγική! 
Ωχ πάλι μπάχαλο θα τα έκανα! 
Μα είναι δυνατόν να στέλνει την κόρη της στο δάσος όταν κυκλοφορούν κακοί λύκοι;
Να δεις που η μαμά της είχε γκόμενο! 
Κατάλαβες ε; Δεν κάνω για παραμύθια εγώ! Βάλε με στη ζωή ...την πραγματική! Να στρώσω μερικούς γονείς! Αχ και να μπορούσα!

Τι σε κερδίζει σε έναν άνθρωπο;
Το χαμόγελο του. Η ζεστή χειραψία του. Η εγκάρδια αγκαλιά του (αν με κάνει)... Όλα τα άλλα έπονται! 
Αυτά όμως είναι το Α και το Ω!

Τριαντάφυλλο ή γιασεμί και γιατί;
Το τριαντάφυλλο είναι πανέμορφο στα μάτια! Το γιασεμί σε κερδίζει με το άρωμα!
Κιναισθητικός τύπος γαρ, προτιμώ τα αρώματα ...η αίσθηση που αφήνεις όταν φεύγεις .....

Αετός ή χελιδόνι;
Θαυμάζω απίστευτα τον αγέρωχο αετό.... που ζει απομονωμένος κι αντέχει!
Μα μια ζωή χελιδόνι πάσχιζα να γίνω! 
Όλη η ζωή μου χτίζεται γύρω από τη μόνιμη φωλιά μου! Κι αν έφυγα εκεί πάντα γυρνούσα! 
Κάποτε ήθελα στόματα πολλά να τη γεμίσω και να τα γεμίζω τροφή!...Νομίζω ότι με τον τρόπο μου το πέτυχα! Είχα  γύρω μου στοματάκια που γέμιζαν με την τροφή της γνώσης! :)))
Μαμά-χελιδόνα ever!

Βράχος ή κύμα;
Έχω δύο αγαπημένους πίνακες ζωγραφίσει που δεν τους έχω χαρίσει (σπάνιο για μένα- τα καλύτερα τα χαρίζω!) Ο ένας είναι μια σπηλιά στη θάλασσα. Ο άλλος δύο βράχια. Στη θάλασσα επίσης!
Λατρεύω τα βράχια. Έχουν τόσα να μου πουν!
Θαλασσοδέρνονται! Γεμίζουν σκαψίματα, λειχήνες και βρύα ....αλλάζουν όψη ίσως με τα χρόνια αλλά στη βάση τους παραμένουν αμετακίνητοι! 
Γερές οι βάσεις!
Ίσως πονούν. Ίσως κρυώνουν το χειμώνα! Αλλά σιωπηλές θα είναι οι διαμαρτυρίες τους ε; Δεν άκουσα βράχο ακόμα να γκρινιάζει....
Βράχος αμετακίνητος και σταθερός ...στις ιδέες μου, στα πάθη μου στα όνειρά μου!

Πώς πίνω τον καφέ μου!
Ελληνικό, ελαφρύ! Με ζαχαρίνες.
Έναν την ημέρα! Αλλά σε κούπα περνώ ως το μεσημέρι! Η πρώτη γουλιά; ΑΠΟΛΑΥΣΗ!

Αγαπημένο φαγητό;
Μακαρόνια ολικής, πολύσπορο ψωμί, μπρόκολο και κουάκερ ! Αλήθεια λέω! Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με αυτά και να μην βαρεθώ ποτέ! Αρκεί να είχα και ....κρασάκι!

Η σχέση μου με τη θρησκεία και την πίστη
Είμαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Πιστεύω στον θεό και  στα θαύματα. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο να μας διδάξει πως όλοι μπορούμε να γίνουμε Χριστοί αρκεί να πιστεύουμε και να βρούμε μέσα μας τις δυνάμεις; Κι εμείς τι κάνουμε; Χαραμιζόμαστε και σέρνουμε τις υπάρξεις από δω κι από κει μέχρι να φύγουμε!
ΥΓ: Δεν είμαι θρησκόληπτη, δεν ακολουθώ τυπολατρικά κι άλλα! Κάνω πράξη το δίδαγμα της αγάπης!

Αν δεν ήμουν παιδαγωγός στη ζωή μου θα ήθελα να είμαι...
 κλόουν, παιδίατρος, παιδοψυχολόγος, εκπαιδεύτρια σε κατασκηνώσεις, ηθοποιός σε παιδικούς θιάσους....

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος;
Να χαλάσει η απίστευτη σχέση μου με τα ανίψια μου, να χάσω την κολλητή μου που για μένα είναι περισσότερο κι από αδερφή, να μην μπορώ να δω τα χρώματα του ουρανού και της φύσης!

Ποια είναι η μεγαλύτερη μου ελπίδα;
Τα παιδιά! Τα νιάτα! Πάντα θα πιστεύω σε αυτά!

Για αλλη μια φορα Αριστεα, θελω να σε ευχαριστησω για το χρονο που μου αφιερωσες και για ολη τη θετικη ενεργεια που εκπεμπεις! Και να σου αφιερωσω ενα τραγουδακι με πολληηη αγαπη για να το ακους και να θυμασαι τις κραιπαλες!Χαχαχαχα!



Καλα, πλακα κανω! Σου αφιερωνω αυτο, που εγω το λατρευω!