ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΖΗΣΕΙ...

Σε στιγμες δυνατες
και παλιες διαδρομες
κολλημενος ο νους
και το βλεμμα.

Καπου καπου ξυπνας,
σαν χαμενη κοιτας
κι η σιωπη σου
παγωνει το αιμα.


Μα η φλεβα χτυπα
καθαρα, δυνατα
κι ολο κατι παλευει να αρχισει.
Ισως ειναι αργα
να σωθει τελικα
μια ψυχη που φοβαται να ζησει.


Στ' ονειρο σου γελας,
τις χαρες σου μετρας
κι οσα πηρε μακρυα σου
ο χρονος.


Πυρετος και φωτια
κι ολο φευγεις αργα.
Ενα "ΑΧ" και σταματησε
ο πονος.


Μα η φλεβα χτυπα
καθαρα, δυνατα
κι ολο κατι παλευει να αρχισει.
Ισως ειναι αργα
να σωθει τελικα
μια ψυχη που φοβαται να ζησει.

Οταν εγραψα αυτο το τραγουδακι, ησουν πολυ ασχημα. Οι γιατροι δεν μας εδιναν ελπιδες. Μετα ανεκαμψες καπως κι ειπα οτι βιαστηκα...Τι κριμα...Τελικα, εφυγες. Δεν αντεξες να το παλευεις αλλο, δεν μπορεσες, κουραστηκες. Κι εφυγες τη χειροτερη στιγμη, χωρις να μαθεις για το σπιτι, χωρις να δεις απο κοντα τον μπεμπη..Μονο καποιες φωτογραφιες απο το κινητο, αρκετες να σε κανουν να γελασεις...οταν ακομα μπορουσες να γελασεις. Καλα εκανες κι εφυγες. Αφου καιρο τωρα δεν ησουν εδω. Μια τετοια υπαρξη δε λεγεται ζωη και δεν αξιζε να ταλαιπωρεισαι.Εγω τουλαχιστον δεν ηθελα να ζεις ετσι. Μονο που να...Τωρα εγω πρεπει να μεινω σε αυτο το σπιτι, που ειναι γεματο απο την παρουσια σου, γεματο αναμνησεις απο τοτε που ημουν παιδι κι εγω κι η αδερφη μου και μας κακομαθαινες, αφου δικα σου παιδια δεν ειχες. Και αν θελω να σε δω, πρεπει να ερχομαι σε εκεινο το απαισιο μερος.. Και φοβαμαι αν καταλαβες η οχι ποσο σε αγαπουσαμε, γιατι συνεχεια ρωταγες κι ολο απορουσες καθε φορα "μα τοσο πολυ με αγαπατε βρε παιδια;", καθε φορα που στη γιορτη της μητερας επαιρνες κι εσυ το γλαστρακι η την καρτουλα σου, καθε φορα που σου φωναζαμε να προσεχεις τον εαυτο σου, καθε φορα αυτη η απορια...Σε αγαπουσαμε πολυ! Ακομα σ' αγαπαμε! Δεν παυεις να αγαπας καποιον επειδη απλα φευγει...

Για σενα λοιπον, θειουλα μου! Καλο ταξιδι να εχεις. Να εισαι καλα και να καμαρωνεις απο ψηλα τον μπεμπη μας, την 4η γενια που θα ζησει σε αυτο το σπιτι. Να δωσεις στη γιαγια και στον παππου τα φιλια μου κι αν το θυμασαι, περνα κανενα βραδυ απο τον υπνο μου να μου πεις οτι ειστε ολοι μαζι και καλα. Καλο ταξιδι και καλη ανταμωση!...

ΧΑΡΤΟΚΙΒΩΤΙΑ ΝΟΥΝΟΥ

3 χρονια και 4 μηνες...3μιση χρονια γεματα αναμνησεις...εζησα εδω πολλες στιγμες. Ασχημες καταστασεις, κακα μαντατα, τσακωμοι, σπασιματα, μικρες και μεγαλες καθημερινες τραγωδιες. Ομορφες στιγμες, ερωτευμενα βραδια, πρωινα Κυριακης μπροστα στο τζακι, γενεθλια, γιορτες και επετειους. Εδω εζησα πρωτη φορα με τον ανθρωπο μου, εδω κοντεψα να χωρισω, εδω τα ξαναχτισαμε ολα απο την αρχη, εδω παντρευτηκα, εδω εμεινα εγκυος, εδω εφερα στον κοσμο το θησαυρο μου...
Και τωρα φευγουμε. Ανοιγουμε ενα καινουργιο κεφαλαιο στη ζωη μας. Οικονομικες και αλλες συγκυριες-που θα αναλυσουμε προσεχως- μας στελνουν στο πατρικο μου σπιτι, κατω απο τη μητερα μου, εκει που εζησα και μεγαλωσα κοντα στη γιαγια, τον παππου και την αγαπημενη μου θεια.
Αναμεικτα τα συναισθηματα. Ο χωρος μου ειναι απολυτα οικειος, η ενεργεια των ανθρωπων που αγαπησα κι εζησαν εκει με χαϊδευει, η παρουσια των γονιων μου καταπραϋντικη απο τη μια, αγχωτικη απο την αλλη. Μια μελαγχολια που αφηνω το σπιτι που με τοση ορεξη νοικιασα πριν 3μιση χρονια, το σπιτι που στεγασε τις μεγαλυτερες αλλαγες στη ζωη μου.
Θα μου λειψει το τζακι μου, το μεγαλο μπαλκονι με τη θεα στο βουνο, οι καλοι γειτονες που δεν δισταζες να τους χτυπησεις για λιγο καφε, να σου χτυπησουν για μια ντοματα...η απλα για μια καλημερα.
Απο την αλλη, καθε αλλαγη ειναι ενα ακομα βημα και ποιος ξερει ισως με παει μπροστα. Χαιρομαι που θα ζησω ξανα στο ιδιο σπιτι που καποτε εζησα 2 χρονια μονη με την αδερφη μου, στον ιδιο χωρο που πρωτοπερπατησα, μιλησα, εκλαψα, γελασα, ερωτευτηκα...
Ελπιζω να εχω κανει την καλυτερη δυνατη επιλογη για ολους μας...




Υ.Γ. Την Κυριακη μετακομιζω, ιντερνετ μετα απο ενα μηνα περιπου θα εχω παλι. Οποτε να ευχηθω σε ολους καλο υπολοιπο καλοκαιριου και πολλες ομορφες στιγμες!

Καλη ανταμωση!

ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ

Ενα απο τα καλυτερα βιντεο που εχω δει ποτε! Δειτε το και προωθειστε το! Για να τελειωνουμε πια με τα παραμυθια!

Το βρηκα εδω:
http://amal8eia.blogspot.com/2011/07/e.html

ΜΙΑ ΛΥΠΗ...

Οσο μεγαλωνω, βλεπω τον εαυτο μου πιο απομακρο, πιο κλειστο. Οι στεναχωριες με βρισκουν σιωπηλη. Χαμογελαω, παιζω, τραγουδαω, δημιουργω...μα σιγα σιγα σταλαζει μεσα μου μια βαθια λυπη...μια βουβη βαθια λυπη. Ειναι λες και τα καλοκαιρια δεν μας θελουν, λες και φευγουν μακρια μας. Καθε χρονο καποιος αρρωσταινει, καποιος πεθαινει, καποιου τα ονειρα γινονται κομματια...η και ολα αυτα μαζι. Κι ερχεται η λυπη και γινεται πιο βαθια, πιο βουβη. Και μια μελαγχολια βαρια στο στηθος...για οσους υποφερουν, για αυτους που φευγουν, για αυτους που θελουν να αλλαξουν αλλα δεν μπορουν...κι ακομα περισσοτερο για εκεινους που μπορουν, αλλα δεν θελουν...

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

Ειμαι ακομα σε κατασταση σοκ! Δεν ξερω ακριβως τι να πω, αφου το μυαλο μου ειναι γεματο σκορπιες σκεψεις. Μου εχει κολλησει στο μυαλο ο αιωνιος Θανασης Βεγγος να λεει σπαρακτικα στο "Ψυχη Βαθια": ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟΥΦΕΚΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;!!!
ΕΜΦΥΛΙΟ εχουμε, αυτο ειναι! Λιγοι και οπλισμενοι, εναντιον πολλων και αοπλων. Μια φυλη, ενα εθνος...πως γινεται να σηκωνεις οπλο, γκλομπ, δακρυγονο και να σημαδευεις τον αδερφο σου; Επειδη αυτες ειναι οι εντολες σου; ΕΜΦΥΛΙΟΣ PART TWO! Μονο που δεν μας χωριζουν ιδεολογικες διαφορες εδω... Απο τη μια εχουμε εναν λαο που παλευει για την ελευθερια και τη δικαιοσυνη του και απο την αλλη ενοπλα ανθρωπαρια που στο ονομα της εξουσιας που τους δοθηκε και του καθηκοντος εχουν ξεχασει να ειναι ανθρωποι! Δεν ξερω αν μπορω να τους λυπηθω για την καταντια τους ουτε αν εχω τη δυναμη να τους μισησω...Ξερω οτι στο μυαλο μου ειναι ασυλληπτο αυτο που ειδα να συμβαινει!
Την ιδια στιγμη που γινοταν μια καθαρη δολοφονικη επιθεση σε αοπλους πολιτες, ακουγα τον πρωθυπουργο της χωρας να μιλαει για κοινωνικη ευθυνη, για την προστασια του καθε συνταξιουχου και μισθωτου απο την παυση πληρωμων. Απο την παυση ανθρωπιας και αξιοπρεπειας ποιος θα μας προστατευσει; Ειδα επισης ενα κοινοβουλιο υπ' ατμον. Να τελειωνουμε, να ρηξουμε τη ρημαδοψηφο να φυγουμε. Σουσουρο καθε που ζητουσε καποιος αλλος το λογο. Αντε ποτε θα τελειωνουμε; Καφενειον η Βουλη! Τι κι αν ψηφιζαν την καταδικη μιας χωρας, το ξεπουλημα ιδανικων;
Φοβο νιωθω...για πολλα πραγματα. Νιωθω κι ελπιδα ομως. Πως κατι νεο γεννηθηκε στην Ελλαδα η μαλλον πως ξαναβρισκουμε την αληθινη Ελλαδα σιγα σιγα. Αυτη της αλληλεγγυης, του ηρωισμου, της υπερηφανιας.
Δεν ειμαστε αλητες. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΗΤΕΣ! Ουτε τεμπεληδες η χαραμοφαηδες. Δεν αρνουμαστε τις ευθυνες μας. Ναι, χρωσταμε. Καλως η κακως χρωσταμε πολλα σαν χωρα. Και ναι, ολοι λιγο πολυ συντηρησαμε το συστημα της διαφθορας χρονια τωρα. Αλλος λαδωνοντας τον εφοριακο, αλλος πληρωνοντας τον βουλευτη να του διορισει το παιδι, αλλος ζητωντας απο το φιλο του αστυνομικο να του σβησει την κληση...Ομως ολα στη ζωη εχουν αναλογιες. Κι αυτο που ζηταμε ειναι δικαιοσυνη. Ας βρουν πρωτα αυτους που πηραν τις μιζες, υπεροκοστολογησαν εργα, εφαγαν τα χρηματα των ταμειων, εφαγαν χρηματα επιδοτησεων που ποτε δεν πηγαν εκει που επρεπε. Ας τους βρουν, ας τους τιμωρησουν, ας δεσμευσουν τις περιουσιες τους και μετα ναι..ας στερηθουμε κι εμεις, ας "βαλουμε πλατη" κατα την προσφιλη στον Γ. Παπανδρεου εκφραση. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! Αυτο ειναι που ποναει, η αδικια. Και πιο πολυ απο ολα, εμενα με ποναει το απροκαλυπτο ξεπουλημα της πατριδας μου. Με ποναει βαθια! Ποσο αιμα χυθηκε ανα τους αιωνες για να μεινει η πατριδα μου λευτερη! Κι αφου τα οπλα δεν την υποδουλωσαν, βρηκαν αλλο τροπο να την υποδουλωσουν οι αιωνιοι προστατες της. Αυτο λοιπον δεν μπορουμε να ανεχτουμε. Λαθη καναμε ναι, αλλα ειναι περηφανος λαος οι Ελληνες και ανεξαρτητος.
Σκεφτομαι και την επομενη μερα. Την αλληλεγγυη που ειδα και βιωσα τις τελευταιες μερες μονο την συζητουσα και τολμουσα να την ονειρευτω πιο πριν. Τωρα αξιωθηκα να την ζησω. Κι εχω να πω πως αν η Ελλαδα λειτουργουσε στο συνολο της με την οργανωση και την υπευθυνοτητα που λειτουργει η πλατεια Συνταγματος, θα ημασταν η πρωτη χωρα στον κοσμο. Αρχικα φοβομουν πως αν τελικα τα καταφερουμε και διωξουμε τα λαμογια, θα αρχισει η διχονοια. Για να χτιστει απο την αρχη το οικοδομημα της χωρας, οι αλλαγες θα πρεπει να ειναι ριζικες. Τι θα γινει λοιπον οταν ο συνταξιουχος που παιρνει 2000 ευρω θα πρεπει να παρει λιγοτερα ωστε να ζησει αξιοπρεπως κι αυτος που ως τωρα επαιρνε 400; Τι θα γινει αν ο δημ. υπαλληλος χρειαστει να βγει στη συνταξη 5 χρονια αργοτερα, ωστε να βγει 5 χρονια νωριτερα ο ιδιωτικος και να εξισωθουν τα ορια, να γινει πιο δικαιο το συστημα; Ακομα φοβαμαι αυτη τη στιγμη. Ελπιζω ομως πλεον σε κατι καλυτερο. Γιατι οταν μπορεις να φας γκλομπ στο κεφαλι για να προστατευσεις το διπλανο σου, οταν πνιγεσαι απο τα δακρυγονα αλλα μενεις εκει να βοηθησεις και να στηριξεις τον συμπολιτη σου, οταν μπορεις να διακινδυνευεις τη σωματικη σου ακεραιοτητα, τη ζωη σου...ε τοτε μπορεις να κανεις τα παντα!
Θελω να πιστευω πως αυτο το στοιχημα θα το κερδισουμε. Θελω να πιστευω πως οποια κι αν ειναι η καταληξη, τουλαχιστον θα εχουμε καταφερει να επανακτησουμε την ανθρωπια μας. Να βγουμε απο το καβουκι μας, να γνωρισουμε το διπλανο μας, να ξαναγεμισουν οι γειτονιες με πεζουλια γεματα τα φθινοπωρινα απογευματα, με περβαζια με λουλουδια, με φωνες παιδικες και με ενα πιατο φαϊ για τους μη εχοντες.
Ελπιζω ακομα να μεγαλωσουμεμε αυτες τις αξιες τα παιδια μας. Γιατι, ας μη γελιομαστε, οσοι σημερα ειναι διεφθαρμενοι γιναν ετσι επειδη ετσι μεγαλωσαν. Αν μεγαλωσουμε σωστους ανθρωπους, μαθηματικα θα οδηγηθουμε σε μια σωστοτερη κοινωνια...
Ομως δεν πρεπει να σταματησουμε εδω. Πρεπει να αγωνιστουμε με καθε εννομο μεσο και με καθε ειδος αγωνα για να επιβληθει επιτελους ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! Οι συνανθρωποι μας στο εξωτερικο μας νομιζουν αχρηστους και οκνηρους που θελουμε να φαμε τα λεφτα τους. Πρεπει να τους αλλαξουμε τη γνωμη. Πρεπει να μαθουν τι ακριβως συμβαινει εδω και να καταλαβουν οτι συντομα θα συμβει κι εκει! Μια ομροφη ιδεα βρηκα εδω. Εγω εκτος απο τα μπλογκ δεν χρησιμοποιω αλλο social network (facebook, twitter κλπ, αλλα νομιζω αξιζει τον κοπο με καθε τροπο που ο καθενας μπορει να διαδωσουμε την αληθεια!
Οι σκεψεις μου ειναι ανακατες...απαισιοδοξια και ελπιδα. Φοβος και δυναμη...Αγανακτιση και αποφασιστικοτητα...Ολα ειναι εδω. Κι ολα ειναι εκει...στο δρομο, στην πλατεια, στην καρδια μας...
Μυρισε ο τοπος παλια Ελλαδα! Οσο κι αν απελπιζομαι και αν φοβαμαι, αυτη τη μυρωδια θελω να κρατησω αποψε και με αυτη σας αποχαιρετω! Κι με ενα ακουσμα που ειναι το ωραιοτερο ολων!

ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑ

Ολοι με φωναζουνε τρελη
που τολμω στο δρομο να φωναξω
κι αν χρειαστει τα στηθη να προταξω
για να κερδισω μια λευτερη ζωη.

Και κανεις τους δεν ρωταει τους λογους,
η ψυχη μου αν βαραινει απ'το αγιαζι.
Μα οσα κι αν μου πουνε, δεν πειραζει.
Παντα λεγανε τρελους τους ιδεολογους.

Ονειροπαρμενους, τραγικα ρομαντικους
και με κυνισμο τους ωμους τους σηκωνουν.
Μα τα βασανα του κοσμου δεν τελειωνουν
στο τιμονι οσο βλεπεις γνωστικους.

Ειναι επειτα κι αυτοι που ανησυχουνε
κι απο αγαπη μονο με μαλωνουν.
Ειναι που οι ανθρωποι οσο μεγαλωνουν
τη φωνη της λογικης ολο και ακουνε.

Θελει ομως τρελα η ελευθερια
και του ερωτα τη φλογα μες στα ματια.
Δεν χωραει μεσα σε γυαλινα παλατια
η γλυκεια κι αθωα της νιοτης αλητεια.

Χριστινα Λελη
29/6/2011

ΠΑΛΙ ΔΟΥΛΕΜΑ???!!!

Η χτεσινη κολοτουμπα του πρωθυπουργου ηταν κατ΄εμε η απολυτη προσβολη προς το λαο, τους πολιτες που απαιτουν τοσο καιρο ουσοαστικη αλλαγη!
Και τωρα τι κε Παπανδρεου; Αλλαξε ο Μανωλιος κι εβαλε τα ρουχα του αλλιως; Θα κανετε ανασχηματισμο της ιδιας κυβερνησης που θα ασκει διακυβερνηση με τον ιδιο τροπο, ακολουθωντας και παλι την εκβιαστικη πολιτικη του μνημονιου και μας λετε οτι αυτο ειναι η απαντηση σας στις επιταγες του λαου; Που σας ψηφισε και σας εμπιστευτηκε βασιζομενος στα ψευτικα τα λογια τα μεγαλα;Και θα ζητησετε ψηφο εμπιστοσυνης απο ποιον; Απο τους δικους σας; Που δεν τολμουν να αντιταχθουν, καθως θα αντιμετωπιτουν με τον ιδιο δημοκρατικο τροπο που αντιμετωπισατε την κα Σακοραφα και τον Κο Δημαρα οταν αρνηθηκαν να υπογραψουν το μνημονιο-καταδικη της χωρας! Κι αλλο δουλεμα εδω! Ψηφος εμπιστοσυνης στην κυβερνηση=εμπιστοσυνη στην πολιτικη της κυβερνησης=συναινεση! Απο εδω το πατε απο εκει το φερνετε, στα ιδια καταληγουμε, στο να περασει το μεσοπροθεσμο, εστω και με δολιους τροπους!
Ομως εμας αυτα δεν μας καλυπτουν ουτε και μας ξεγελουν!
Απλο ειναι το θεμα, ζηταμε ΛΥΣΕΙΣ! Λυσεις, οχι την κολοκυθια। Απλες ερωτησεις που ζητανε απαντησεις και κανενας σας δεν τις εχει δωσει, παρα καταφευγετε σε τσιτατα και αερολογιες! Ενδεικτικα αναφερω μερικες:

-Γιατι δεν γινεται λογος για τις πολεμικες αποζημιωσεις απο τη Γερμανια προς την Ελλαδα; Πως επιτρεπετε να μιλουν για δικο μας χρεος προς εκεινους αυτοι που μας χρωστανε εδω και τοσα χρονια;
-Πως ειναι δυνατον να βαλετε υπογραφη στη δυνατοτητα εκχωρησης εθνικης περιουσιας; ΕΘΝΙΚΗΣ κε Παπανδρεοιυ, που σημαινει οτι δεν ειναι δικη σας για να την πουλησετε/χαρισετε/δωσετε για εκμεταλλευση!
-Γιατι δεν ξεκινατε τις περικοπες απο εσας;
Ο μεγαλος πολιτικος Καποδιστριας δεν ειχε καταδεχτει να λαβει ουτε ενα ΕΥΡΩ ως μισθο τη στιγμη που η χωρα ειχε αναγκη τα χρηματα και παραινεσε ολυς να κανουν το ιδιο...
-Γιατι αντι να ζητατε απο το λαο και παλι να βαλει πλατη, δεν στηριζεστε λιγακι στις πλατες των κων Μπομπολα, Βαρδινογιαννη, Κοκκαλη κοκ; Στην επανασταση του 1821 ο ελληνικος στρατος και στολος εξοπλιστηκε απο πλουσιους Ελληνες που διεθεσαν στην πατριδα την περιουσια τους ολη!
Ολοι οι παραοανω ηταν ΕΛΛΗΝΕΣ κι εκαναν το καθηκον προς την πατριδα, οπως θα επρπε κι εσεις ολοι να πραξετε! Εκτος αν δεν ειστε Ελληνες, οποτε πειτε το και σε εμας να ξερουμε και επισημως ποιος κυβερναει αυτον τον ερμο τοπο।

Αλλα, επιτελους, για ονομα του Θεου, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΔΟΥΛΕΜΑ! Εμεις ξυπνησαμε, εσεις ακομα κοιμαστε; Ακομα να συνειδητοποιησετε πως δεν σας παιρνει αλλο; Πως καθε ατοπημα σας φερνει πιο κοντα στην λαϊκη καταδικη; Δεν καταλαβαινετε πως με τις πραξεις, την απραξια σας και την επιμονη σας να αγνοειτε παντελως το κινημα πολιτων που επιμενει να ζηταει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, με το αρνειστε να αναφερετε καν την υπαρξη του, απλα εξοργιζετε και προσβαλλετε τον κοσμο, εντεινοντας τοσο το πεισμα οσο και την οργη του;
ΑΙΔΩΣ κυριοι!
Αλλα βεβαια, ποιος εχασε την ντροπη να τη βρειτε εσεις;

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!