Γκρρρ!...

Δεν με εχετε συνηθισει να γκρινιαζω, το ξερω, αλλα η εβδομαδα δεν εχει μπει καθολου μα καθολου καλα!
Γιατι ετσι ομως; Και τη μιζεριαση της προηγουμενης εβδομαδας καταπολεμησα και τα νευρα κατευνασα και διπλωματικες σχεσεις με την αισιοδοξια ξαναεπιασα, μη σας πω οτι φλερταρα και με την ευτυχια για λιγο!
Αλλα οοοοχι! Να θες να αγιασεις και να μην μπορεις!
Αει σιχτιρ!
Τεσπα...ας ακουσουμε μουσικη...
Καλη εβδομαδα!

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΝΙΟΤΗΣ

Ολοι εχουν δικαιωμα να εχουν τις μαυρες τους καποιες μερες, να κουραζονται απο τα διαφορα θεματα και να μιζεριαζουν...ακομα κι εγω...οσο αισιοδοξη κι αν ειμαι γενικα...αναρρωτιεμαι ποσο δυσκολο ειναι να το αντιληφθουν ολοι αυτο...

SUPER SUPER SOS!!!!!!

Οσοι δεν ξερετε την ιστορια της Μαριας, ηρθε η ωρα να την μαθετε. Δεν θα πω πολλα, αντιγραφω απο το μπλογκ του Αρκουδου. Το μονο που θα πω ειναι πως εχω μιλησει προσωπικα μαζι της, ΔΕΝ ειναι φαρσα ουτε ψεμμα. Ας βοηθησουμε οσο μπορουμε ενα νεο κοριτσι που αγωνιζεται με νυχια και με δοντια να ξανακερδισει οση περισσοτερη ζωη μπορει και να τη ζησει με ποιοτητα και αξιοπρεπεια.

ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΩΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ

Το Μαράκι παλεύει με τον καρκίνο, την Neurobehcet’s disease (μια σπάνια αυτοάνοση ασθένεια) και ένα σωρό άλλες ασθένειες για χρόνια τώρα. Μια ψυχή 25 μόλις ετών που ζητά λίγη ποιότητα στη ζωή της και που δεν σταματάει να ονειρεύεται. Οι γιατροί εδώ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και η μόνη ελπίδα για το Μαράκι είναι ένα εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο στις ΗΠΑ. Τα έξοδα είναι αβάσταχτα για την οικογένεια της Μαρίας και το κράτος επιμένει σε δαιδαλώδεις γραφειοκρατίες δυσκολεύοντας -την ήδη δύσκολη- κατάσταση.
Έχουν ανοιχθεί τραπεζικοί λογαριασμοί στους οποίους καλούμαστε όσοι θέλουμε και μπορούμε να βοηθήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας το Μαράκι. Σε τέτοιες περιπτώσεις και η πιο μικρή βοήθεια είναι μεγάλη. Ας θυμηθούμε για λίγο ότι πάνω απ' όλα είμαστε Άνθρωποι κι ας βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε ένα συνάνθρωπο μας που παλεύει για τη ζωή. Αυτή που εμείς παίρνουμε ως δεδομένη. Διαδώστε το, μιλήστε σε φίλους και γνωστούς. Ας βοηθήσουμε ΟΛΟΙ μας. Είναι κρίμα κι άδικο. Είναι μόλις 25 ετών...

Λογαριασμοί:
1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N
2]. Εθνική Τράπεζα Ελλάδος: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Όνομα: Μαρία Δημητρίου

Διαβάστε εδώ περισσότερα για την περίπτωση της Μαρίας όπως τα λέει η ίδια:

Η κατάσταση μου εξελίσσεται γρήγορα. Οι όγκοι στη κοιλιά είναι χειρότερα , μεγαλώνουν και πιθανότατα θα κάνουν μετάσταση στις ωοθήκες που ο γιατρός μας είπε πως σίγουρα τη μια ωοθήκη και τη μισή μήτρα θα τη χάσω αν δεν μου κάνουν ολική υστεροκτομή, στο τέλος.. Ο όγκος στην υπόφυση είναι ένα σπάνιο είδος όγκου που επηρεάζει όλα μου τα αισθητήρια όργανα, ήδη μου κατάστρεψε τα περισσότερα όπως και άρχισε να επηρεάζει την μνήμη μου και έτσι κάτι καρκινικά κύτταρα περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου με σκοπό την καταστροφή μου. Το υγρό του εγκεφάλου είναι τοξικό από το φούσκωμα του όγκου. Η αυτοάνοση μου σπάνια ασθένεια που λέγεται Neurobehcet’s disease μου χτυπά δυνατά και σαρώνει όλα μου τα όργανα. Τώρα δε ζω τη ζωή μου απλώς υπάρχω γιατί πονάω φρικτά και κάποιες στιγμές παρακαλάω να τελειώνει όλη αυτή η κατάσταση με το τέλος μου για να βρω ξεκούραση και ανακούφισει που τόσο πολύ την χρειάζομαι. Καθημερινά είμαι με τις μορφίνες και άλλα πολλά παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, κορτιζόνη συχνά και ανοσοκατασταλτικά.

Τελευταία μου ελπίδα είναι στην Αμερική στη Μayo Clinic όπου εκεί θα υποβληθώ σε διάφορες και επώδυνες εξετάσεις, επεμβάσεις, χημειοθεραπείες δυνατές που πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξει το σώμα μου. Αλλά χρειαζόμαστε χρήματα για να μας δεχτούν, εμείς δεν έχουμε, τρεφόμαστε από τις συντάξεις των παππούδων μου και το δικό μου αναπηρικό βοήθημα. Αν κανονιστούν όλα τα χρήματα και όλα αυτά τα απαραίτητα, το λιγότερο σε ένα μήνα πρέπει να είμαι εκεί για νοσηλεία. Οπότε ανοίξαμε λογαριασμούς όπου πολλοί φίλοι εδώ μέσα και γιατροί μας είπαν να το κάνουμε γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση μου να περιμένει. Θα δημοσιευτεί και το πρόβλημα υγείας μου και σε κανάλια χωρίς εμένα παρόν γιατί δεν έχω δύναμη σωματική μα ούτε και ψυχική.

Εκεί στόχος μας θα είναι η ποιότητα στη ζωή μου και μια σταθερότητα αν μπορέσουν τελικά γιατί πέρασαν χρόνια άδικα χωρίς καμία βοήθεια και ήδη βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη και άσχημη κατάσταση. Αν ζω ποιοτικά δεν με ενδιαφέρει πότε θα έρθει το τέλος, φτάνει που θα ζω τη ζωή μου και δεν θα υπάρχω απλά. Αν δεν έχω ποιότητα δεν τη θέλω τη ζωή μου.. Αρκετά πέρασα και περνώ μέχρι τώρα, μα η δύναμη μου, είναι η μανούλα μου που με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει άντεξε άγγελε μου άντεξε και θα βρούμε λύση, πάνω από όλα ο Θεός και εσείς όλοι που με στηρίζεται και με αγαπάτε αληθινά...

Πεταλουδισια φιλια και καλο μηνα!

ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ 5

Καλησπερα σε ολη την μπλογκοπαρεα!
Μου λειψατε ειναι η αληθεια. Απειχα αρκετο διαστημα απο τα σπιτακια μας, ειχα παθει κριση ασθματος απο κρυολογημα, η οποια με εριξε στο κρεβατι για δεκα μερες σχεδον. Δυστυχως, δεν απεφυγα ουτε την αντιβιωση, ουτε και καποια αλλα φαρμακα...Θα μου πειτε σιγα τα αβγα, αλλα ειχα λογο που δεν ηθελα να τα παρω...

IT'S A BOY!!!!

Και αυτος ακριβως ειναι ο λογος! Καποιοι απο εσας το γνωριζουν ηδη απο σχολια, οι περισσοτεροι οχι, αλλα ειναι γεγονος! Περιμενουμε ενα νεο αστερακι και η οικογενεια μας μεγαλωνει και δενεται περισσοτερο.
Ειναι για μενα μια πρωτογνωρη εμπειρια, αφου ειναι το πρωτο μας παιδακι, μια εμπειρια μοναδικη, με απιστευτες εναλλαγες συναισθηματων!
Προσφατα μαθαμε πως ειναι αγορακι...
Η αισθηση πως θα γινω μανουλα με εχει κανει να αναθεωρησω πολλα πραγματα και να ξανασκεφτω. Μου εχει δωσει ηδη δυναμη και ωθηση για πολλα...δεν θελω ομως να λεω λογια ουτε να προτρεχω...Ελπιζω να φανω ανταξια αυτου του δωρου, να μπορεσω να το μεγαλωσω με αγαπη και με σωστες αρχες και αξιες. Να μπορεσω να του δωσω φτερα να πεταξει και δυναμη να κανει τις επιλογες του και να τις στηριξει. Να του χαρισουμε ενα ζεστο σπιτικο. Να το μαθουμε να ζει με παθος και με ανεκτικοτητα. Να φερεται μονο οπως θα ηθελε να του φερονται. Κυριως, να ειναι υγειες, ευτυχισμενο και τυχερο.
Κι οσο για την οικονομικη κριση, τα πιο δυσκολα που ερχονται, τα δυσκολα που εμεις ηδη περναμε...θα περασει. Δεν θα με αγχωσει, θα κανω ο,τι καλυτερο μπορω να μη λειψει τιποτα στο μωρο μου, αλλα κυριως θα προσπαθησω να μην του λειψουμε εμεις, γιατι το παιδι πρωτα και κυρια για να μεγαλωσει θελει αγαπη!

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Το γνωστο παιχνιδι που εδω και αρκετο καιρο παιζεται στην μπλογκογειτονια και με προσκαλεσαν οι JK, Roadartist και η Γιωτουλα (ελπιζω να μην ξεχναω καποιον). Αργησα λιγο, αλλα ηρθε η ωρα να ανταποκριθω για να μη με πειτε και γαϊδαρα!

• Αγαπω πολυ τις ομορφες στιγμες. Εκεινες που οσα χρονια κι αν περασουν χαραζονται στη μνημη με τοσο μοναδικο και ανεξιτηλο τροπο, που ειναι σαν να τις ξαναζεις...
  

• Αγαπω πολυ τις μυρωδιες. Αυτο εχει να κανει και με την παραπανω αγαπη. Οι μυρωδιες με ταξιδευουν σε αναμνησεις. Πολλες φορες ενα τυχαιο αρωμα με στελνει πολλα πολλα χρονια πισω ξαφνικα...

• Αγαπω τα δυνατα συναισθηματα. Πολλοι ανθρωποι κρατουν τα συναισθηματα τους, προσπαθουν να τα μετριασουν. Αλλα τα μετρια συναισθηματα, μενουν μισα. Αλοιμονο στον ανθρωπο που δεν εκλαψε για μια χαμενη αγαπη, που δεν κυνηγησε εναν δυνατο ερωτα, που δεν τραγουδησε αγκαλια με εναν καλο φιλο και με δακρυα στα ματια, που δεν επεσε στα πατωματα βιωνοντας μια μεγαλη απολαυση, που δεν ξεσπασε σε γελια η και σε δακρυα χαρας και συγκινησης!...

• Αγαπω τη μουσικη! Καθε ειδους μουσικη, πιστευω πως δεν εχει συνορα, ορια περιορισμους, δεν μπαινει σε καλουπια, ειναι η απολυτη ελευθερια εκφρασης. Ακουω καθε ειδος μουσικης σχεδον και λατρευω τους τολμηρους συνδυασμους. Η μουσικη με ταξιδευει, με χαλαρωνει και κυριως μου δημιουργει εντονα συναισθηματα. Καθε στιγμη της ζωης μου εχει συνδεθει με ενα τραγουδι...Επισης, αγαπω το ιδιο το τραγουδι. Τραγουδαω σχεδον ασταματητα και το παραμικρο μπορει να μου φερει στο νου αγαπημενους στιχους...
  

• Αγαπω τα βιβλια. Ενας ολοκληρος κοσμος ξετυλιγεται μπροστα σου και αφηνει τη φαντασια σου να τον πλασει οπως εσυ θελεις. Χανεσαι μεσα στο μυαλο και τις ιστοριες ηρωων που παντα σχεδον εχουν κατι απο σενα...

• Αγαπω να γραφω. Απο απλες σκεψεις σε λευκο χαρτι, μεχρι ποιηματα, τραγουδια, ιστοριες, κειμενα και ισως καποτε...(γιατι οχι;) ενα βιβλιο!...
  

• Αγαπω τη φυση. Σε καθε της εποχη, με καθε της χρωμα. Ειναι το τελειοτερο δημιουργημα και ο ευφυεστερος δημιουργος. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο στη φυση, ολα εξυπηρετουν τη μια και μοναδικη ανασα που ειναι ο κοσμος μας. Απο το χειμωνα στην ανοιξη και απο το καλοκαιρι στο φθινοπωρο, ολα ειναι μαγεια, ολα ειναι ενα καθημερινο θαυμα!...

• Αγαπω τη θαλασσα. Αυτο κι αν ειναι μαγεια! Αυτο κι αν ειναι ταξιδι! Ειτε ειμαι μεσα της, ειτε απλα την κοιταζω, εχει μια επιδραση απιστευτη στην ψυχη μου, γινομαστε ενα εγω κι εκεινη!...

• Αγαπω την επικοινωνια, τη ζεστασια, την αλληλεγγυη αναμεσα στους ανθρωπους. Την ομορφια του να ψαχνεις την ομορφια στον αλλο, να προσπερνας την ασχημια, να ξεπερνας τις αντιθεσεις και να προσφερεις οχι απαραιτητα αυτο που εχεις, αλλα αυτο που εισαι!...Για αυτο και αγαπω το μπλογκινγκ. Θεωρω μαγικη αυτη την ανταλλαγη σκεψεων, συναισθηματων, το αγγιγμα ψυχης, το νοιαξιμο για ανθρωπους που μπορει να μην εχεις δει απο κοντα, αλλα εχεις νιωσει πολυ κοντα σου!...

• Αγαπω τη ζωη! Τη γεματη, την εντονη, τη γλυκια, την πικρη, την τοσο παραξενη και τοσο απροβλεπτη, που δημιουργει αντιθεσεις και τρεφεται με ονειρα. Πολλες φορες παρατηρω τους ανθρωπους στο δρομο, ψαχνω να βρω τρυφερες η ομορφες η ακομα δυσκολες στιγμες...αλλες φορες χαμογελαω, αλλες δακρυζω...αθελα μου ισως κλεβω κατι που δεν μου ανηκει...σε αυτες τις στιγμες, τις αντιδρασεις, τις δικες μου στιγμες και τις στιγμες των αλλων, κρυβεται αυτο που δενει ολους τους ανθρωπους με τον ιδιο αορατο σπαγγο...κι αυτο ειναι ΖΩΗ!...

I LOVE TO HATE YOU

Σε μια παραλλαγη του παραπανω παιχνιδιου με καλεσε ο Θειος Σκρουτζ. Απο την αναποδη λοιπον, καλουμαι να πω τα 10 πραγματα που μισω.

• Μισω την υποκρισια. Ολοι στη ζωη μας αναγκαζομαστε κατα καιρους να πουμε καποιο κατα συνθηκη ψεμμα, να μην δειξουμε ισως ακριβως ο,τι αισθανομαστε, ειναι ισως θεμιτο και ανθρωπινο. Αλλα, το να δημιουργεις εναν ψευτικο εαυτο, κατι που δεν υπαρχει, να δειχνεις το καλο σου προσωπο για να κερδισεις την εμπιστοσυνη και απο πισω να εισαι το ακριβως αντιθετο, ε αυτο δεν το αντεχω καθολου!

• Μισω την αλλαζονεια. Ειναι υπεροχο να ξερεις ποιος εισαι, που πατας και που μπορεις να φτασεις. Το να πιστευεις ομως οτι εισαι ο καλυτερος, ο ειδημων, ο αρχηγος η πολλες φορες να το παιζεις και Θεος, ειναι αρρωστο, ελεεινο και ακρως επικινδυνο!

• Μισω την αχαριστια. Δεν νομιζω πως χρειαζονται επεξηγησεις...

• Μισω την απληστια. Ολοι θελουμε να εχουμε το κατι παραπανω. Καποιοι ομως φτανουν στο αλλο ακρο. Τα θελουν ολα, τιποτα δεν ειναι αρκετο, δεν ενδιαφερονται αν καποιοι υποφερουν η στερουνται για να εχουν εκεινοι περισσοτερα, δεν εχουν ηθικους φραγμους, δισταγμους ουτε φυσικα και αξιοπρεπεια...και αυτο βεβαια δεν αφορα μονο υλικα αγαθα...
  

• Μισω το ρατσισμο. Καθε ειδους.

• Μισω την εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο.
  

• Μισω την βια, την τυφλη βια, το τυφλο μισος. Ειδικα τη βια που ασκειται σε παιδια και ζωα, σε γερους, σε γυναικες, σε οποιονδηποτε αδυναμο να αμυνθει, την απεχθανομαι! Αν εισαι μαγκας, να τα βαλεις με καποιον σαν εσενα, οχι να εξαντλεις την δηθεν δυναμη σου εκει που ξερεις οτι δεν θα βρεις αντισταση! Και μην ακουσω κανεναν να λεει για "ψυχικα αρρωστους"! Αν ειναι αρρωστοι, να μπουν στο ψυχιατρειο!

• Μισω την κακοπροαιρετη κριτικη. Ποιος ειναι αγιος απο εμας, ποιος ειναι αμεμπτος για να μπορει να κρινει και να υποβιβαζει τον αλλο; Φυσικα, ολοι εχουμε γνωμη και αποψη και μπορουμε να την εκφραζουμε, αλλα ας κατεβουμε λιγο απο το καλαμι και πριν αρχισουμε να προσβαλουμε, να πληγωνουμε, να κατηγορουμε και να μειωνουμε καποιον, ας κοιταξουμε λιγο στον καθρεφτη κι ας δουμε πως στην αντιπερα οχθη θα μπορουσαμε να ειμαστε εμεις!...

• Μισω τη μιζερια και τη μιρλα. ΟΚ, ολοι ανεξαιρετως εχουμε προβληματα, περναμε φασεις μελαγχολικες, ασχημες, μοναχικες, που ολα μας φταινε και ολα μας πανε στραβα. Και θα γκρινιαξουμε και θα κλαψουμε και θα μας παρει απο κατω. Ομως αυτο, καποια στιγμη πρεπει να τελειωνει. Αντι να γκρινιαζεις και να κλαιγεσαι, πρεπει να σηκωθεις και να πατησεις στα ποδια σου κι αν κατι δεν σου αρεσει, παλεψε να το αλλαξεις. Μπορει και να μην τα καταφερεις, αλλα παλεψε, χαμογελα και προχωρα!

• Μισω την αγενεια. Μπορεις να πεις ο,τι θελεις ευγενικα και σιγουρα πολλα περισσοτερα θα πετυχεις ετσι...

3+3 ΣΤΙΓΜΕΣ

Και παλι ο Θειος Σκρουτζ μου ζητησε να πω τις 3 χειροτερες και τις 3 καλυτερες στιγμες στη ζωη μου. Δυσκολο, αλλα θα προσπαθησω. Εχω σταθει αρκετα τυχερη, ωστε οι καλες στιγμες να ειναι πολυ περισσοτερες!

Μια απο τις χειροτερες στιγμες της ζωης μου ηταν ο θανατος του παππου μου. Ημουν μολις 8 χρονων τοτε και ηταν η πρωτη φορα που αντιμετωπιζα μια τετοια απωλεια. Θυμαμαι πως πριν χτυπησει το τηλεφωνο τον ειδα στον υπνο μου να με αποχαιρετα...Και πως την αλλη μερα στην κηδεια ηταν αδυνατον να με τραβηξουν απο το φερετρο, ειχα γραπωθει επανω του και φωναζα "θελω τον παππου μου"! Αντιστοιχα και λιγα χρονια αργοτερα που εφυγε και η γιαγια...

Μια αλλη πολυ ασχημη στιγμη ηταν οταν μαθαμε οτι ο πατερας μου πασχει απο ΧΑΠ (Χρονια Ανεπαρκεια Πνευμονων). 40 χρονια καπνισματος 3-4 πακετα την ημερα, που αλλου θα οδηγουσαν; Μια αρρωστια ανιατη πλεον, που οταν την ανακαλυψαμε πριν 15 χρονια μας ειχαν πει οτι αν δεν εκοβε το τσιγαρο ειχε το πολυ 2 χρονια ζωης! Το τσιγαρο δεν το εκοψε, παρα μολις πριν 2 περιπου χρονια, αλλα ο οργανισμος του αντεξε γιατι ηταν γερος. Τωρα βεβαια, οσο περναει ο καιρος χειροτερευει η ασθενεια και δυσκολευει το πραγμα, αλλα θελω να σκεφτομαι μονο θετικα.

Τελος, ασχημες ειναι ολες οι στιγμες τσακωμων που εχω να θυμαμαι και ολες οι φορες που αθελα μου εχω πληγωσει ανθρωπους που αγαπω. Ομως, δεν θελω να ξεχασω ουτε τις στιγμες ουτε τα λαθη μου, για να μην τα ξανακανω...

Οπως ειπα παραπανω, ειναι ευτυχως πολλες οι ομορφες στιγμες μου, ειναι σχεδον αδυνατον να ξεχωρισω τρεις, ισως γιατι απο το πιο απλο μεχρι το πιο σπουδαιο προσπαθω να το ζω δυνατα, να το φυλαω μεσα μου σαν θησαυρο και να το χαιρομαι σαν παιδι!
Μια απο τις ωραιοτερες στιγμες της ζωης μου ηταν οταν εμαθα για την εγκυμοσυνη. Δεν το περιμενα, παρολο που θα επρεπε, οταν ειδα το τεστ με επιασε ταχυκαρδια και τρεμουλο και δεν ηξερα τι να κανω. Φωναξα πανικοβλητη τον αντρα μου, που δεν ηξερε οτι εκανα τεστ και τον εβαλα να το διαβασει. Δεν θα ξεχασω ποτε τη στιγμη αυτη, το χαμογελο του, την αγκαλια και το φιλι που ανταλλαξαμε! Γενικα, πολλες υπεροχες στιγμες ειναι συνδεδεμενες με τον ανθρωπο μου, οπως η στιγμη που τον αντικρυσα στην εκκλησια την ημερα του γαμου μας και απειρες απειρες ακομα!
Υπεροχη στιγμη ηταν οταν πρωτοπερπατησα στον τοπο που εμελλε να γινει σπιτι μου για 1,5 χρονο, που εχει μεινει μεσα μου ως σπιτικο, που με μαγεψε και με εκανε να μετατρεψω τις εβδομαδιαιες διακοπες μου σε σπιτι και δουλεια. Μιλαω φυσικα για το πανεμορφο Κουτουλουφαρι της Κρητης!
Πανεμορφες στιγμες εχω ζησει με τις 3 καλυτερες φιλες μου, που ειμαστε μαζι 18 χρονια τωρα, καθως και με την μεγαλη μου αγαπη, την αδερφουλα μου! Με τους γονεις μου, ιδιως την μανουλα μου εχω περασει τελεια, με τοσους και τοσους αγαπημενους ανθρωπους!

Μπορει να μην επαιξα Θειο ακριβως με τους ορους, αλλα σε ευχαριστω για αυτην την προσκληση, γιατι μου θυμισες ποσο πολυ τυχερη ειμαι! (φτου σκορδα, μην αυτοματιαστω! φτυστε κι εσεις, γιατι εχω γινει και προληπτικη τελευταια!)

Μην ξεχνατε λοιπον ποια ειναι τα σημαντικα πραγματα στη ζωη, ποσο ευθραυστα ειναι οσα θεωρουμε δεδομενα! Κι αν εχετε παψει να πιστευετε στα θαυματα...ριξτε μονο μια ματια γυρω σας! Καθε βημα, καθε συναισθημα, καθε χαμογελο ειναι ενα μικρο θαυμα! Η ζωη μας ειναι γεματη απο μικρα καθημερινα θαυματα, μενει μονο να ανοιξουμε τα ματια -οχι αυτα στο προσωπο, τα αλλα λεω της ψυχης- και να τα δουμε!

Πεταλουδισια φιλια σας στελνω!

ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΙΑ...

UPDATE:
Τελικα μαλλον δεν το ειχα πολυκαταλαβει το θεμα και ευτυχως η Λυγερη με διαφωτισε, εξηγωντας μου οτι προκειται για την εβδομαδα ειδικης αγωγης και το μηνυμα αφορα στην αναγκαιοτητα συνειδητοποιησης πως η ειδικη αγωγη δεν ειναι "ειδικη παροχη", αλλα ΔΙΚΑΙΩΜΑ ολων, οπως ειναι παντα η παιδεια και η περιθαλψη, σε μια ευνομουμενη πολιτεια!
Ας στειλουμε λοιπον το μηνυμα οτι ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ, οτι ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΛΟΙ το δικαιωμα στη ζωη και στο ονειρο και για τα ΑΜΕΑ!

"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑ.
ΔΕΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ,ΑΠΛΩΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ. ΑΥΤΗ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ
ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.ΤΟ 93% ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ
ΜΗΝΥΜΑ... ΕΣΕΙΣ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΟ 7% ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ
...ΑΦΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ...ΤΟΙΧΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ...ΜΕΡΑ!"

Αντιγραφω απο το μπλογκ της Λυγερης, μια πολυ ενδιαφερουσα αναρτηση. Παρακαλειται οποιος μπορει να κανει το ιδιο.

Πριν κάποια χρόνια αν μούλεγε κανείς ότι θα έβγαινα
«ανά τας ρίμας και τας οδούς » να γράφω στους τοίχους των αυλών
συνθήματα, της ψυχής μου ρήματα
θα το θεωρούσα ανέκδοτο ή αστείο
απ' αυτά που λέμε μεταξύ μας για να περνάει ή ώρα.

Κι΄όμως « μεγάλη μπουκιά να φας. Μεγάλο λόγο να μην πεις»
λέει ο σοφός λαός μας.

Σήμερα η Κυρία,(Κυρά του ΠΗΓΑΙΜΟΥ για την Ιθάκη http://ligery.pblogs.gr ) κυκλοφορώ μέσα σ' ένα πλήθος ανθρώπων, χιλιάδων «φίλων» όπως ονομάζονται στο facebook , με την γραφίδα μου να βουτώ στο κόκκινο μελάνι της καρδιάς και γράφω όπου βρω πάνω σε «τοίχο καθαρό»
την αγωνία μου
το όραμα, την πίστη μου και την ελπίδα για μια ανθρώπινη ζωή
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ .

Την μοναξιά του πλήθους την μοιράζομαι με όλους τους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με μένα ,κι όλοι διαλέγουν τοίχους
ν' ακουμπήσουν τις προσωπικές επιλογές τους.

Έτσι οι τοίχοι έχουν την δική τους Ιστορία κι έχουν ακόμη και μιλιά ....

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Πριν από λίγα χρόνια οι ιδιοκτήτες των τοίχων τα εξαφάνιζαν αμέσως, περνώντας από πάνω τους λευκό ή μαύρο χρώμα. Σήμερα κανείς δεν τα σβήνει. Παραμένουν εκεί, έχοντας την αποδοχή των περισσοτέρων. Τρόικα, Μνημόνιο, Ασφαλιστικό και ανεργία κάνουν πλέον την ιστορία που «κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά» να προκαλεί συγκαταβατικά χαμόγελα και όχι αντιδράσεις. Τα συνθήματα φαίνεται ότι δεν έχουν πλέον την αποδοχή μόνο αυτών που τα γράφουν, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Καλησπερα και πεταλουδισια φιλια σε ολους!

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Τι μπορει κανεις να πρωτοπει για αυτη τη γυναικα! Για αυτη την απιστευτη φωνη που σε καθηλωνει, που γινεται ακομα πιο βελουδινη οταν απλα μιλαει! Για τη μεταμορφωση ενος ανθρωπου σε αερικο, με την πρωτη νοτα!

Χθες βραδυ, στο θεατρο Πετρας η Χαρις Αλεξιου, η Χαρουλα μας, εκλεισε τον κυκλο των φετινων συναυλιων με την εξαιρετικη επισης Μαρθα Φριντζηλα.

Μια μαγευτικη εμπειρια να την ακους ζωντανα! Η συναυλια κρατησε 3 ωρες, εκ των οποιων τουλαχιστον τις 2 τραγουδησε η Χαρουλα. Ειπε πολλα νεα και παλια τραγουδια, αλλα ουτε το 1/3 του ρεπερτοριου της δεν καλυψε! Θα μπορουσα να την ακουω αλλες τοσες ωρες!

Η συγκινηση αγγιξε κοκκινο οταν τραγουδουσαμε ολοι μαζι

"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μού τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς,
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς."

"Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει."

(Καποια πραγματα δυστυχως μενουν ιδια...)

Κι οταν η Χαρουλα εκλεισε τη συναυλια με τον αξεχαστο Μανο Λοϊζο:

"Τιποτα δεν παει χαμενο
στη χαμενη σου ζωη...
Τ'ονειρο σου ανασαινω
και το καθε σου γιατι"

Κι ολα αυτα, να τα γευομαι μαζι σου! Να δακρυζω και να χτυπαω παλαμακια, εσυ να με κρατας αγκαλια σφιχτα, για να μην κρυωνω.

Δεν θα ξεχασω ποτε τη στιγμη που μου κραταγες το χερι και σου τραγουδουσα:

"Να μου το πεις το σ'αγαπω και παλι!
Να μου το πεις...η αγαπη ειναι ζαλη!"

Και μου το'πες! Ουτε θα ξεχασω τη στιγμη που με κραταγες κι εγω σου εδειχνα στον ουρανο το αστερακι μας και τραγουδουσαμε:

"Να' μαι καλα, να 'σαι καλα, να σ' αγαπω"

Σε ευχαριστω που τα ζουμε αυτα μαζι! Σε ευχαριστω που γυριζω το κεφαλι και μενει το χαμογελο σου εκει! Που στα ματια σε κοιταω και μενω ο εαυτος μου! Σε ευχαριστω που ησουν και εισαι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ!!!




Κι εσενα, Χαρουλα μας, σε ευχαριστω που εισαι αυτη που εισαι και μου χαριζεις καθε φορα τοσο δυνατη συγκινηση, με τραγουδια αληθινα και δυνατα, οπως αυτο, που μεχρι χτες δεν ειχα προσεξει ποτε τα λογια του! Μονο μια ευαισθητη Ελληνικη ψυχη θα μπορουσε να εμπνευστει κατι τετοιο!




Κλεινω με μια μοναδικη φραση της Χαρουλας:

"Εμεις τις κρισεις τις περναμε αντικρυστα με την καρδια μας"

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ...

Μ' εναν εντελως ανορθοδοξο τροπο, αφου ολοι θελουμε να ξεκιναμε καθε τι καινουργιο με ομορφες εικονες και σκεψεις, ηρθα κι εγω να ευχηθω καλο μηνα και καλο φθινοπωρο με 4 βιντεακια. Ενα για τη γενοκτονια των Ποντιων που μου εστειλε η καλη μου η roadartist και τρια για τη γενοκτονια των Ελληνων της Σμυρνης, που βρηκα στο εξαιρετικο www.olympia.gr.

Ειναι σοκαριστικα! Αλλα δειτε τα! Γιατι δεν πρεπει να ξεχναμε και δεν πρεπει να ξεχνιομαστε, ειδικα σε αυτους τους καιρους, που τα φιδια της προδοσιας μας ζωνουν απο παντου. Οσο εχουμε εστω λιγη Ελλαδα μεσα μας, να θυμαστε οτι θα τα καταφερουμε και θα αναδυθουμε ξανα απο τις σταχτες μας. Ως τοτε, ας μαθαινουμε την ιστορια μας και ας θυμομαστε τις ριζες μας, για να μην μπορει κανεις να μας ξεριζωσει ουτε την αγαπη μας για την πατριδα αλλα ουτε και τα ονειρα μας. Ψηλα το κεφαλι και δυναμη, αδερφια, γιατι ερχεται δυσκολος χειμωνας!