Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ - ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ



Στριγγλισαν οι ροδες του αυτοκινητου, καθως ο Ιωαννου εκανε αποτομα στροφη 180 μοιρων.
-Που παμε; ρωτησε η Σοφη. Το σπιτι της θειας ειναι απο την αλλη πλευρα.
-Πειτε μου κυρια Μιχαηλ, σε ποιο ληξιαρχειο εχει δηλωθει η γεννηση σας;
-Στο ληξιαρχειο Αθηνων.
-Στην Αθηνα γεννηθηκατε; Αφου κοντα στην Επιδαυρο ειναι το χωριο σας....
-......Φαινεται, η μητερα μου ντρεποταν που θα εφερνε στον κοσμο ενα εξωγαμο... ειπε η Σοφη, συνειδητοποιωντας οτι ποτε πριν δεν ειχε αναρρωτηθει για αυτην την λεπτομερεια, τη μια ακομα αναμεσα στις τοσες...
-Εκει λοιπον θα παμε.

28 χρονια πριν, σε ενα μικρο διαμερισμα στο κεντρο της Αθηνας

" Κατερίνα τι έκανες;!
Η Κατερίνα κατακόκκινη έπεσε στα γόνατα και ξέσπασε σε κλάματα.
-Πώς μπόρεσες; Τι σκεφτόσουν;!
-Τον αγαπάω Τούλα, τον αγαπάω!
Η Τούλα την σήκωσε από το πάτωμα απότομα και την ταρακούνησε με δύναμη.
-Δε σκέφτηκες κανέναν, εσένα , εμένα, τους γονείς μας, εγώ πως θα τους αντικρίσω; Είμαι εδώ να σε προσέχω, πως μπόρεσες;
Λύγισε όμως μπροστά στην αδερφή της που ξέσπασε και πάλι σε κλάματα. Βλέποντας το σώμα της να τραντάζεται από τους λυγμούς δε μπόρεσε να συνεχίσει άλλο.
Η φωνή της σκληρή ακόμη όταν της μίλησε. 
-Σήκω και ντύσου. Ξύπνησε τον κι αυτόν και πες του να τσακιστεί να φύγει πριν γυρίσω πίσω! Αν είναι άντρας, θα ξέρει τι να κάνει από εδώ και πέρα."

Απο την πρωτη στιγμη η Τουλα ειχε καταλαβει τι συνεβαινε αναμεσα στον ομορφο ξενο και την αδερφη της, απο εκεινο το μοιραιο βραδυ που την εσωσε απο ατιμωση, ισως και θανατο! Ειχε περασει σχεδον 1 χρονος απο τοτε. Ο Γιωργος ταξιδευε συχνα κι ελειπε μηνες κι η Κατερινα εμενε πισω λαχταρωντας ενα του γραμμα, ενα αραιο τηλεφωνημα και την επιστροφη του. Μαραινοταν οσο εκεινος ηταν μακρυα και ανθιζε καθε που γυριζε κοντα της! Κι ας γυριζε καθε φορα και πιο απομακρος, καθε φορα και πιο σκοτεινος... σαν καποιο φαντασμα να κουβαλουσε και μια σκια αδιορατη να τον κατετρεχε...
Ενα χρονο σχεδον, ο Γιωργος Αγγελου ειχε γινει αναποσπαστο κομματι της καθημερινοτητας τους, ηταν δεν ηταν εκει. Ηταν παντα εκει! Κι οταν δεν της μιλουσε η Κατερινα για εκεινον, ετρεχε η δικη της σκεψη κοντα του. Πονουσε η καρδια της απο ερωτα, πονουσαν τα σωθικα της, αλλα τα ξεσκιζε... για να βλεπει τα ματια της αδερφης της να λαμπουν! Κι εκανε πολυ καλη δουλεια! Κανεις δεν καταλαβε ποτε πως ενιωθε, ακομα και η ιδια ειχε πιστεψει οτι ειχε θαψει για παντα αυτο το συναισθημα. Το τσιμπημα στα στηθια της καθε που εβλεπε μαζι το Γιωργο και την Κατερινα ειχε γινει πια σχεδον ανεπαισθητο, μηδαμινο. Τα ειχε αφησει λοιπον ολα πισω της κι απλα συνεχιζε την αχαρη καθημερινοτητα της. Μεχρι εκεινη τη μερα, εκεινη τη στιγμη... η μαλλον καλυτερα, το προηγουμενο βραδυ...
Ολη τη νυχτα παλευε με τα σκεπασματα, εθαβε το κεφαλι της κατω απο το μαξιλαρι, να μην ακουει τα αγκομαχητα του παθους στο διπλανο δωματιο.. Κι εκλαψε, εκλαψε πολυ... αποκοιμηθηκε αποκαμωμενη... ενας υπνος ταραγμενος, μαυρα ονειρα, θαμπα...
Το πρωι τη βρηκε κουλουριασμενη σε εμβρυικη σταση, να αγκαλιαζει τα γονατα της. Επρεπε να σηκωθει, επρεπε να αντικρυσει την αληθεια! Κι η αληθεια ηταν πως ολα οσα ονειρευοταν, η αδερφη της τα ειχε μολις αποκτησει. Ενιωσε το θυμο μεσα της να φουντωνει, καζανι με πηχτο ζουμι το αιμα της, ανεβαινε ως τα μηλιγγια. Για ολα εφταιγε η Κατερινα! Πως μπορεσε; Πως μπορεσε να ατιμασει ετσι την οικογενεια τους; Πως αφησε τον ποθο να την παρασυρει; Πως θα ξεπλεναν τωρα την ντροπη; Μα ηταν ντροπη ο ερωτας; Ναι, ηταν!
Ετσι ελεγε στον εαυτο της, ετσι ηθελε να πει και στην αδερφη της... ομως βαθια μεσα της ηξερε οτι δεν ηταν η ντροπη αυτο που την καρφωνε, αλλα η ζηλεια! Μια ζηλεια τυφλη που το ενιωθε πως την οδηγουσε σε μονοπατια επικινδυνα...αλλα και παλι... θα εβρισκε τη δυναμη να κανει αυτο που επρεπε... για την αδερφη της! Για την ευτυχια που της αξιζε να βρει!
Μεχρι το μεσημερι ειχε πια αποφασισει. Εβαλε σε μια βαλιτσα μερικα ρουχα της Κατερινας και την πηγε σχεδον σερνοντας στο σταθμο των ΚΤΕΛ. 
-Θα εξαφανιστεις! Και δε θα γυρισεις μεχρι να σε καλεσω! Αν αυτος ο ατιμος δεν φερθει σαν κυριος, θα εχει να κανει μαζι μου! 
-Τι θα πω στη μαμα; Στον μπαμπα;
-Θα πεις οτι σου ελειψαν και ηθελες να πας επισκεψη! Κι οτι εγω δεν μπορεσα να παρω αδεια. 
-Τουλα, σε παρακαλω... 
Τα δακρυα της Κατερινας την πονουσαν σαν να ηταν δικα της... ομως δεν εκανε πισω...επρεπε να την προστατευσει!


Το ιδιο απογευμα, κατα τις 7 οπως παντα, η πορτα χτυπησε κι ο Γιωργος φανηκε στο κατωφλι. Την καλησπερισε κι αναζητησε την Κατερινα.

-Δεν ειναι εδω... Εφυγε... ειπε ψυχρα και παραμερισε. Περασε....
-Τι εννοεις εφυγε;
-Πηγε στο χωριο.
-Ετσι ξαφνικα; Το πρωι δεν μου ειπε τιποτα.
-Ξαφνικα... ποιος ξερει; Ισως μετανιωσε... ισως καταλαβε το λαθος που εκανε χτες... Δεν ξερω ουτε ποτε ουτε ΑΝ θα ξαναγυρισει...Δε μιλας; Τι να πεις... Νομιζες πως δε θα καταλαβαινα; Ηρθες λεει λιωμα... Τι κρυβεις Γιωργο; Γιατι αυτη η σκοτεινια στα ματια σου; Τι σε ετρωγε κι ησουν λιωμα; Η μηπως ηταν προσχημα για να τη ριξεις στην αγκαλια σου; Δεν ντραπηκες; Ουτε εμενα ουτε την Κατερινα; 

Οση ωρα μιλουσε, τα ματια της πεταγαν σπιθες! Δεν ειχε παρει ειδηση πως η ρομπα της ειχε λυθει και το πλουσιο μπουστο της ξεπροβαλλε αναιδεστατα μπροστα στα λαιμαργα ματια του Γιωργου, που ως εκεινη τη στιγμη εμενε σιωπηλος. Σηκωθηκε και με αργα βηματα την πλησιασε.

-Γιατι κανεις ετσι Τουλα; της ειπε με μειλιχια φωνη. Δεν καναμε κατι κακο... απλα χαρηκαμε τον ερωτα μας...
-Μας ντροπιασες, μας ατιμωσες καταλαβαινεις;
-Αυτο ειναι; Εισαι σιγουρη; Η μηπως ζηλευεις;
Η Τουλα παγωσε... 
-Νομιζεις δεν ξερω πως αισθανεσαι; Δε βλεπω τον τροπο που με κοιτας; Πως τσιτωνει το δερμα σου και σφιγγουν τα ματια σου οταν με βλεπεις να την αγκαλιαζω;
-Τι..τι ειναι αυτα που λες... ψελλισε... εγω δεν...

Τα χειλη της σφραγιστηκαν απο τα δικα του. 
Καθως τη φιλουσε, της ψιθυριζε με λαγνεια οτι κι αυτος την ηθελε, παντα την ηθελε...
Προσπαθησε να τον σπρωξει, να ξεφυγει, αλλα ματαια... ηταν πιο δυνατος απο εκεινη... Ψεμματα! Ο ποθος της ηταν πιο δυνατος απο εκεινη! Καθως ταξιδευε αργα απο τα μαγουλα στο λαιμο της κι απο εκει στο στηθος της, καθως τα χερια του ανεβοκατεβαιναν γρηγορα στο κορμι της, καθως η αναπνοη του γινοταν πιο γρηγορη, καθε της αντισταση εσβησε. Παραδοθηκε με τρελα σε αυτο που τοσες φορες ειχε ονειρευτει! Και να που ηρθε η στιγμη να το ζησει... εστω κι ετσι, για μια φορα, για ενα μονο βραδυ... κι επειτα θα αποσυρονταν και παλι στο περιθωριο και για αλλη μια φορα θα εβαζε τη ζωη της στην ακρη για την Κατερινα. Ας ηταν... 
-Καθαρμα... καταφερε να αρθρωσει... σ' αγαπω.... καθαρμα!

Οταν ο ηλιος επεστρεψε, ειχε επιστρεψει κι η αυτοκυριαρχια της. Ξυπνησε και κοιταξε το Γιωργο να κοιμαται διπλα της. Αφησε ενα φιλι στα χειλη του, σηκωθηκε, ντυθηκε, εφτιαξε καφε και για τους δυο τους. Λιγο αργοτερα ηρθε και τη βρηκε στην κουζινα. Εκανε να τη φιλησει. Τραβηχτηκε. Απλα, καθαρα και ηρεμα...σχεδον σκληρα, χωρις ιχνος απο το προηγουμενο παθος της, ειπε:
-Ο,τι εγινε χτες, θα μεινει στο χτες. Μην τολμησες ποτε να πεις τιποτα σε κανεναν. Φευγοντας απο εδω, θα πας στο χωριο. Θα βρεις την Κατερινα και θα της ζητησεις να παντρευτειτε. 
-Κι αν αρνηθω;
-Δε θα αρνηθεις... Ξερεις, υπαρχει μια λεπτομερεια που δε σου εχω πει... ο Δημητρης Αναγνωστου, το αφεντικο σου, ειναι πατερας της καλυτερης μου φιλης... κοιτα συμπτωση! Μια μου λεξη και δε θα ξαναβρεις ποτε δουλεια σε καραβι!
- Δε θα το κανεις!...
-Ω μα να εισαι σιγουρος πως θα το κανω!Αν τολμησεις να την πληγωσεις, αν δω στα ματια της εστω και ενα δακρυ εξαιτιας σου, θα κανω αυτο κι αλλα πολλα να σε καταστρεψω... μην κανεις το λαθος να με δοκιμασεις... Και τωρα φευγα! Δρομο!
Ανοιξε την πορτα και τον πεταξε εξω. Εμεινε να ακουει τα βηματα του να ξεμακραινουν... ηξερε πως μαζι του επαιρνε καθε πιθανοτητα να γινει ευτυχισμενη... αποχαιρετισε σιωπηλα την καρδια της κι αφησε τα δακρυα ελευθερα να θρηνησουν τη ζωη που δεν εζησε...

Λιγες μερες αργοτερα, μια απαστραπτουσα Κατερινα της ανακοινωνε τον αρραβωνα της με τον αντρα που αγαπουσε. Τη φιλησε σταυρωτα και την αγκαλιασε σφιχτα. 
- Ειδες; Στο ειχα πει πως δεν ειναι παλιανθρωπος! 
-Ναι κοριτσι μου! Η ωρα η καλη! 

Οι μερες επειτα περνουσαν αδιαφορα. Η Κατερινα προετοιμαζοταν πυρετωδως για τον αρραβωνα. Ο γαμος θα γινοταν μολις ο Γιωργος επεστρεφε απο το επομενο μπαρκο. 

Ακριβως την προηγουμενη των αρραβωνων, την ωρα που σχολουσε απο τη δουλεια της, ενιωσε ενα χερι να την τραβαει και να τη σπρωχνει στην εσοχη μιας πολυκατοικιας. Ηταν Σεπτεμβρης κι ειχαν αρχισει τα πρωτοβροχια. Εκεινη τη μερα η βροχη επεφτε με λυσσα. Ο Γιωργος χωρις να μιλησει την εσφιξε πανω του. Το προσωπο του αυλακωναν σταλες... αν ηταν βροχη η δακρυα δεν ξεχωριζε. Πηγε κατι να πει να φωναξει, αλλα μολις τον κοιταξε πιο προσεκτικα εμεινε σιωπηλη. Κατι στο βλεμμα του την τρομαζε...
- Τουλα, εγω... δεν ειναι ακομα αργα... σε παρακαλω... προλαβαινουμε... δεν ξεχασα... δεν μπορεσα... σε παρακαλω... στο χερι σου ειναι...
Στην αρχη δεν καταλαβε. Οταν ομως εσκυψε και τη φιλησε ολα ξεκαθαρισαν. Το μυαλο της θολωσε. Ηταν δυνατον; Ωστε την αγαπουσε; Κι η Κατερινα; Ω μα ηταν ολα τελικα ενα μεγαλο λαθος; Οχι, οχι, δεν μπορουσε να το κανει αυτο στην Κατερινα!Τον λατρευε!Κι ηδη την ειχε προδωσει μια φορα...
-Ειναι πολυ αργα Γιωργο... πολυ αργα... θυμησου τι σου ειπα... μην την πληγωσεις ποτε! 
Δεν ειπε τιποτα... εσκυψε το κεφαλι και βγηκε ξανα μες στη βροχη.
Η Τουλα τον κοιτουσε ωσπου χαθηκε... εκανε ενα βημα αλλα ο αερας μεσα της λιγοστεψε ξαφνικα, τα κτιρια γιναν χερια απειλητικα που την αρπαξαν κι αρχισαν να τη στροβιλιζουν στον αερα με φρενηρεις ρυθμους κι αυτη γυρνουσε γυρνουσε γυρνουσε... ωσπου μαυρισε ο τοπος και ξαπλωθηκε κατα γης..
Οταν συνηλθε βρισκοταν στον ολολευκο θαλαμο του νοσοκομειου. Λιγο παραπερα αναγνωρισε θολα τη φιγουρα της Κατερινας και την ακουσε αμυδρα να ευχαριστει το γιατρο που εφευγε. Μολις τελειωσαν ηρθε κοντα της και τη βοηθησε να ανασηκωθει. Η Τουλα ενιωθε οτι κατι δεν πηγαινε καλα. Η αδερφη της την κοιτουσε παραξενα, ψυχρα.
-Πως εισαι;
-Δεν ξερω... ζαλισμενη...
- Λογικο... θες λιγο νερο; 
-Ναι σε παρακαλω.
Καθως εκανε να βγει, η Κατερινα γυρισε αποτομα και τη ρωτησε:
-Τουλα ποιανου ειναι το παιδι που κουβαλας;

Αυτη ηταν η δικη μου συμμετοχη στο συλλογικο εργο Η Σοφιτα.

     


Η «Σοφίτα» είναι ένα συλλογικό διήγημα και βασίζεται σε μια ιδέα της Μαρίας Νικολάου, που το ξεκίνησε, το συντονίζει και θα το ολοκληρώσει στο ΚΕΙΜΕΝΟ της.
Δεκαέξι μπλόγκερς, δημιουργούμε μια σπονδυλωτή ιστορία, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση και προσχέδιο, αλλά με μοναδικό μπούσουλα την έμπνευση και τη φαντασία μας. Καθεμιά μας παραλαμβάνει την ιστορία-σκυτάλη απ’ την προηγούμενη, τη συνεχίζει και την παραδίδει στην επόμενη.
Εν αρχή ην ο λόγος  της Μαρίας λοιπόν και η αυλαία θα πέσει απ’ την ίδια, μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος των μπλόγκερς.
Ακολουθει η Κατερινα Βεριγκα.

56 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό πεταλουδενια μου !!! Αναδρομή και ξεκαθάρισμα ..... Με μαγεψες με την γραφη σου !!!!!!!! Συγχαρητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @κατια
      Κατια μου εσυ μου εδωσες μεγαλη βοηθεια γιατι το φλας μπακ πιαστηκε απο το δικο σου κομματι! Ευχαριστω για ολα!

      Διαγραφή
  2. Πεταλουδίτσα μου, ένα θα σου πω:
    Έσκισες τόσο με την γραφή σου όσο και με τη ροή της ιστορίας.
    Μπράβο σου!!

    Επισης να πω οτι μου αρεσει παρα πολυ η αλλαγη στο μπλοκοσπιτο σου
    Φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @κικη
      Να εισαι καλα Κικιτσα μου παντα με τον καλο λογο!
      Καλε δεν αλλαξα τιποτα στο μπλογκ!
      Φιλια!

      Διαγραφή
  3. Παρέλαβες δυνατά τη σκυτάλη από τη Μαρία και αξιοποίησες στο έπακρο το δικό σου κομμάτι της διαδρομής, με καθηλωτική γραφή και πλοκή!

    Εύγε!!!

    Καλή και όμορφη μέρα να 'χεις! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @νατασα
      Νατασα μου χαιρομαι πολυ!ανυπομονω να δω την τροπη που θα παρει τωρα η ιστορια! Καλο βραδυ!

      Διαγραφή
  4. Τη λάτρεψα τη συνέχεια Χριστίνα μου!!! Συναισθηματική με μια πλοκή και μια γραφή που αιχμαλωτίζει στις λέξεις, στις εικόνες, στα αισθήματα και δεν θες να τελειώσει...
    Μπράβο σου
    Σε φιλώ γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @μαρινα
      Τι ομορφα και ζεστα λογια Μαρινα μου! Σε ευχαρισρω! Φιλια!

      Διαγραφή
  5. Πολύ καλή συνέχεια! Μπράβο, ένα ένα μπαίνει στη θέση του. Ωραία πάσα έδωσες στην Κατερίνα μας. Και η αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί συνεχίζεται.Ωραία εξελίσσεται η Σοφίτα μας!!
    Καλό μεσημέρι

    ΥΓΤελείωσα το διάβασμα των ποιημάτων σου. Συγχαρητήρια πολύ καλή δουλειά και η γραφή σου κυλά αβίαστα και σε κάνει να νιώθεις...Μου άρεσε και η δουλειά της Έλλης. Απ'τα ποιήματά σου ξεχώρισα το ''Αχ'', το ''Κι όμως Γελάμε'', ''Ο άνθρωπος του Φεγγαριού'' Με γέμισαν εικόνες και συναισθήματα.
    Καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @αννα φλο
      Αχ κι εγω αγωνιω! Πολυ σε ευχαριστω+
      Για τα ποιηματα μου... με συγκινεις πολυ που δεν τα διαβασες απλα αλλα μπηκες μεσα τους! Με τιμας! Θα ειναι χαρα μου να το προτεινεις αν θες να το διαβασουν κι αλλοι μια κι ειναι δωρεαν. Ευχαριστω και παλι!

      Διαγραφή
  6. Πολύ ωραία πλοκή Χριστινάκι μου
    Έχετε καταφέρει να μας κρατάτε
    ζωντανό το ενδιαφέρον!!!
    Καλή συνέχεια στο Κατερινάκι μας

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ποιω ελενη
      Ελενη μου ευχαριστω πολυ! Αναμενω κι εγω τη συνεχεια!

      Διαγραφή
  7. Ένα σου λέω! Πρώτη φορά έχω αγχωθεί για το τι συνέχεια να δώσω!
    Πάρα πολλές πληροφορίες, κάποιες ακόμα αιωρούνται, κάποιες ξεκαθαρίζονται..
    Έχω πολύ δουλειά να κάνω!!
    Συναισθηματικά έντονη η συνέχεια που μας έδωσες! Σ'ευχαριστούμεεε

    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @κατερινα
      Εγω να δεις αγχος που περασα μετα τις ντριπλες της Μαριως! Στο τσακ ημουν να κανω πισω αλλα ευτυχως η θεα εμπνευση με λυπηθηκε!
      Τωρα αγωνιω να δω αν η σκεψη μας τρεχει σε παρομοια μονοπατια η τελειως αλλιωτικα! Μαγικο ε;

      Διαγραφή
  8. Είσαι θεά!!!
    Το ήξερα ότι θα τα πας περίφημα. Ξεπέρασες όλες τις προσδοκίες μου Χριστινάκι μου!!!
    Σε διάβασα το πρωί με κομμένη την ανάσα, αλλά δεν προλάβαινα να σχολιάσω!
    Είμαι συγκινημένη που συμμετέχω άλλη μία φορά μαζί σας κορίτσια μου!!!
    Φιλούρες κοριτσάρα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @αιρις
      Αριστουλα μου γλυκεια ειναι υπεροχες αυτες οι συνεργασιες! Σε ευχαριστω πολυ και σε φιλω!

      Διαγραφή
  9. Συναισθηματική η συνέχεια που έδωσες! Και μου άρεσε η ιδέα του φλας-μπακ, ξεκαθαρίστηκαν κάποια πράγματα (σε κάποια άλλα, πρέπει να σου πω πως οι σκέψεις μας ήταν πολύ κοντά!)
    Καλή συνέχεια στην Κατερίνα τώρα! Πρέπει να ανασκουμπωθώ, φτάνει η σειρά μου...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @funky monkey
      Τα μεγαλα πνευματα συναντιουνται...χαχα! Στειλε μεηλ να μου πεις που ταυτιστηκαμε με ενδθαφερει! Σε ευχαριστω πολυ!

      Διαγραφή
  10. Πωπω! Τι μπέρδεμα! Τι υπέροχα που εξελίσσεται και πόσο αγωνιώδης η ιστορία μας. Σ΄ευχαριστώ για την δυνατή συνέχεια!
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @μαρια νικολαου
      Οντως η εξελιξη ειναι αγωνιωδης ανυπομονω για τη συνεχεια που θα σκαρφιστει το κατερινακι μας!

      Διαγραφή
  11. Βρε τη ρόμπα την ξεκούμπωτη τι μας έκανε! Ομολογώ πως με καθήλωσες Χριστίνα μου.
    Μας έβαλες στο πετσί της Τούλας, στα διλήμματα και στην εσωτερική της μάχη.
    Θαυμάσια πλοκή και η κορύφωση στο τέλος... τέλεια!
    Καθώς και οι ερωτικές σκηνές επίσης. Όλα άψογα!
    Καλή συνέχεια στην Κατερίνα μας τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @μαρια κανελλακη
      Μα ειδες η ρομπα Μαριω μου!
      Ομολογω ειχα τρελο αγχος αν μετα τη δικη σου συνεχεισ θα εγραφα κατι που να εξελισσει εστω λιγο την πλοκη.. ελπιζω η πασα στην Κατερινα να ειναι ομαλη...
      Χαιρομαι που σου αρεσε και χαιρομαι διπλα γιατι η πενα σου ειναι μοναδικη!

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα, λοιπόν μπράβο για τη συνέχεια σου, να δούμε πώς θα συνεχίσουν τα κορίτσια. Μεγάλη αγωνία βρε παιδί μου. Στην αρχή όταν το διάβασα το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά, σβέλτα δηλαδή, έπαθα ένα ψιλοσόκ, μέχρι να καταλάβω πως δεν ζωντάνεψε η Τούλα. Αλλά ρε παιδιά τι τα θέλετε; Εγώ δεν τη συμπαθώ όσο κι αν προσπαθείτε. Δηλαδή η Κατερίνα τους ντρόπιασε, και η ίδια που πήγε με το δεσμό της αδελφής της δεν ντρόπιασε κανέναν; Ε άντε... άντε... Τέλος πάντων περιμένω με αγωνία τη συνέχεια! Μπράβο κορίτσι μου ξανά! Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @mary pertax
      Καλε σιγα που τους ντροπιασε! Αφου κι η ιδια η Τουλα παραδεχτηκε στον εαυτο της οτι οι ντροπες ηταν κουραφεξαλα η ζηλεια την ετρωγε! Κι η αληθεια ειναι πως εγω εχω σκεφτει μια τιμωρια απο τη ζωη πολθ σκληρη... αλλα δεν ξερω το Κατερινακι πως θα το προχωρησει..
      Ευχαριστω!

      Διαγραφή
  13. Χριστίνα καλησπέρα.
    Πραγματικά είναι εντυπωσιακό παιδιά.....! είναι εντυπωσιακό πως η κάθε επόμενη σκυτάλη συνεχίζει τόσο εμπνευσμένα, τόσο όμορφα, τόσο εκφραστικά.
    ΜΠΡΑΒΟ σου κορίτσι μου....!
    1) Για την τεχνική σου στο flash back. Τεχνικά μας έδωσες τη δυνατότητα να ανοίγουμε την πόρτα της αλήθειας με τρόπο θορυβώδη, μέσα σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις.
    2) Για την λογοτεχνία σου. Τα καλολογικά σου στοιχεία, η γραφή σου, οι εικόνες που σχηματίζεις είναι πάρα πολύ όμορφες. Μαγεύουν, συγκλονίζουν, νιώθεις σαν αναγνώστης ότι βρίσκεσαι σε θύελλα γεγονότων.

    Ομολογώ ότι η μητρότητα της Σοφίας ήταν ένα θέμα που λαμπύρισε μέσα μου. Δηλαδή ποια ήταν η πραγματική της μητέρα. Και εδώ μας κρεμάς το τραγικό ερώτημα με τρόπο που μας αφήνεις εμβρόντητους. Ποια είναι η μητέρα της Σοφίας.

    Τα συγχαρητήριά μου με όλη μου και τη καρδιά και καλή συνέχεια στην επόμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @giannis pit
      Αρχικα να πω ενα τεραστι ευχαριστω για το υπεροχο σχολιο! Ειναι μαγικο το πως καθεμια μας αντιλαμβανεται αλλιως την ιστορια και πως οι σκεψεις μας διασταυρωνονται!
      Εγω να σου πω δεν ειχα καν σκεφτει θεμα μητροτητας της Σοφης! Αλλο εντελως ειχα στο νου...
      Η Κατερινουλα θα αποφασισει και κρεμομαι απο τα χειλη της!
      Και παλι ευχαριστω!

      Διαγραφή
  14. Χριστίνα μου τι να πω !! Καθηλώθηκα με τη συνέχεια που έδωσες κάνοντας αυτή την αναδρομή στα παλιά !!Εξαιρετική πλοκή και τέλεια γραφή !!! Πόσο πολύ μου άρεσε !!!Να είσαι καλά !!
    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @νικολ
      Πολυ χαιρομαι για τι σχολιο σου Νικολ μου χαιρομαι που το χαρηκες! Καλη μας συνεχεια!

      Διαγραφή
  15. ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!
    Απίθανη εξέλιξη!
    Εδώ θα έπρεπε να παιζει η Ζωή Λάσκαρη , αν το κάναμε ταινία και ο Αλεξανδράκης!
    Πλησιάζει η σειρά μου και δεν μπορώ να εστιάσω κάπου, άντε να δούμε τί τέλος θα έχουμε;
    Μου άρεσε πάρα πολύ και η συνέχεια και ο τρόπος που έγραψες!!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Ρενα Χριστοδουλου
      Σε ευχαριστω Ρενα μου πολυ! Εχω την αισθηση οτι αυτη η ιστορια μας παει δεν την παμε εμεις... Βεβαισ παντα αυτη την αισθηση εχω οταν γραφω...
      Ευχαριστω πολυ πολυ! Φιλακια!

      Διαγραφή
  16. ...αρκεί που έγραψες, να μείνει! αυτό μετράει!

    Φιλιά

    Υιώτα, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @αστοριανη
      Δε σε καταλαβα Υιωτα μου, αλλα ευχαριστω οπως και να εχει! Φιλακια!!!

      Διαγραφή
  17. Το έχω πει μάλλον πολλές φορές, αλλά θα το πω ακόμη μία!!!
    Είναι συναρπαστικό πως μπορούν τόσοι πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι να γράψουν μια μόνο ιστορία!!!!
    Εξαιρετική συνέχεια!!!!!
    Πλέον στη φάση που είναι η ιστορία χρειαζόταν ένα πισωγύρισμα στο χρόνο και μας το έδωσες με το καλύτερο τρόπο!!!!!!
    Υπέροχα!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Eλεν Β.
    Κι εμενα μου φαινεται συναρπαστικο! Σε ευχαριστω πολυ για το ομορφο σχολιο!!!
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αχ κάποια στιγμή θέλω να μου πεις την τιμωρία, όταν τελειώσουν και τα υπόλοιπα κορίτσια, ώστε να βγάλω το άχτι μου! χαχα φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μου άρεσε πολύ η γραφή σου! Και η συναισθηματική κστεύθυνση που έδωσες.
    Και το φλας μπακ υπέροχη ιδέα.
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ξανάρχομαι για να σου δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την ποιητική σου συλλογή Χριστίνα μου! Με συγκίνησε ιδιαίτερα ο πρόλογός σου με το απόσπασμα απ' τα Ημιτόνια του αξέχαστου Μίμη. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο στην Έλλη μας για την επιμέλεια του βιβλίου!
    Μου άρεσαν ιδιαίτερα το "Μικρό αγόρι", ο "Άνθρωπος του Φεγγαριού" και "Οι ταξιδιώτες του χρόνου". Μπράβο σου Χριστίνα μου, εύχομαι να είσαι καλά και να αξιωθείς σε πολλές συλλογές ποιημάτων... και όχι μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χριστινα μου η συνέχεια της σοφιτας συναρπαστικη εδεσες επαξια μετα το Κανελλακι μας την ιστορία..ωραια ροη.. ωραιες ερωτικες εικονες. διαβαστηκε σαν νερακι.. βρε την Τούλα.. σε τι μπελαδες μας εβαλε!! ποσο μακρυα να παει η σκεψη αραγε; εδωσες ωραια πασα για την Κατερινα.. μπραβο Χριστινακι.. !!!!! φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Βρε την Τούλα με τη ρόμπα!! Την έκανε τελικά την ανατροπή που περιμέναμε!!

    Καταπληκτική η συνέχεια που έδωσες...κοίτα πάθη που ξεσήκωσε ο Γιώργος...και με τις δυο αδερφές του λόγου του...αλλά και η Τούλα, αμέσως να πιάσει τη...ε χμμμ...σκυτάλη? χαχα!
    Πού να μην ήταν και αδερφή της Κατερίνας, τι θα έκανε!

    Μπράβο!!!
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χριστίνα μου επέλεξες με εξαιρετική μαεστρία να ξεδιπλώσεις τα μύχια της Τούλας!! Είχα κάνει αρκετές φορές κι εγώ αυτήν την σκέψη όσο σας διάβαζα!!! Θέλω να πω για το ενδεχόμενο η Σόφη να ναι κόρη της!!
    Μέχρι το τέλος θα χει ανατροπές αυτή η ιστορία!!!
    Μπράβο κοπέλα μου!! Φιλάκια και καλό υπόλοιπο Κυριακής!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Υπέροχο, απλά υπέροχο! Λάτρεψα την κινηματογραφική ροή και το φινάλε με το αινιγματικό cliffhanger (που το λέμε έτσι και στο χωριό μου χαχαχαχαχα).
    Κυρίως μου άρεσε το γεγονός ότι δεν είναι ένα απλό απόσπασμα σε μια "σκυταλοπαραμυθία", αλλά μπορεί να σταθεί και ως αυτόνομο διήγημα(το μη οριστικό τέλος, άλλωστε, που τόσο πολύ μου άρεσε, είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των διηγημάτων).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @mary pertax
    Αν θες πες το μεηλ σου, αλλα νομιζω και τα κοριτσια καλα την τιμωρησαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @woman in blogs
    Αλεξανδρα μου ευχαριστω πολυ! Χαιρομαι που σου αρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @μαρια κανελλακη
    Μαρακι μου! Σε ευχαριστω πολυ για τον ομορφο λογο σου! Με τιμα ιδιαιτερως! Θα χαρω να το διαδωσεις και στους δικους σου ανθρωπους να το διαβασουν, αφου αυτος ειναι ο σκοπος ενος βιβλιου να διαβαστει!
    Και παλι ευχαριστω για ολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @μαριλενα
    Σε ευχαριστω κοριτσακι μου! Καλο ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @σμαραγδενια
    Ρουλακι μου χαιρομαι πολυ που σου αρεσε! Τα κοριτσια εκαναν υπεροχη δουλεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @me-maria
    Μαρακι μου! Εγραψες με τη... σκυταλη! Γελαω ακομα!
    Χαιρομαι που σου αρεσε!
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @λιζα
    Αχ καλε και στο δικο σου χωριο ετσι το λετε?? (χαχαχαχαχαχα)
    Χαιρομαι που σου αρεσε, εκτιμω πολυ τη γνωμη σου!
    Φιλακιαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ωχ, μου θύμισες τα παλιά μπλογκοπαιχνίδια!

    Βλέπω γυναικοκρατία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Χριστίνα μου καταπληκτική η συνέχεια που έδωσες "Στη σοφίτα" καλογραμμένη και γεμάτη ανατροπές.
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @ελενη φλογερα
    Να εισαι καλα Ελενη μου χαιρομαι που σου αρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @πτωχος
    Οπως βλεπεις παραμενω στις επαλξεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.