Τρίτη 9 Απριλίου 2013

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Καλησπερα!
Σημερα θα μιλησουμε για αξιοπρεπεια. Σε μια εποχη που ολα ειναι δυσκολα, που παλευουμε για την επιβιωση, καποιοι μας μαθαινουν πως ναι, υπαρχει ακομα αξιοπρεπεια. Μαθηματα ζωης, για ολους μας, για μενα πρωτα πρωτα...Σημερα κανω μια εξομολογηση, μια ψυχοθεραπεια...
Το Ποντικακι μας, μητερα ενος μικρου αγοριου, με οικονομικα προβληματα τετοια που αναγκασαν τον αντρα της να φυγει μακρυα απο την οικογενεια του για μεγαλο χρονικο διαστημα ωστε να εξασφαλισει τα προς το ζειν, δεν διστασε να διεκδικησει αυτα που δικαιωματικα της ανηκαν, να εγκαταλειψει τη δουλεια της οταν της τα αρνηθηκαν και να καταφυγει στο νομο, οπου και τελικα δικαιωθηκε. Ανεργη πλεον, ψαχνει επειγοντως μια δουλεια. Ναι, δυσκολευεται. Ναι, θα ξημερωσουν ακομα πιο δυσκολες μερες για εκεινη και την οικογενεια της. Ομως το εκανε. Ειχε τα κοτσια και το εκανε. Και τη θαυμαζω για αυτο. Και τη ζηλευω λιγακι. Γιατι εγω, τωρα που εχω το Δημητρακη, δεν θα ειχα τα κοτσια να το κανω. Γιατι εγω, μετα απο 2 σχεδον χρονια που βιωσα την ανεργια στο πετσι της οικογενειας μου, με τον αντρα μου να ψαχνει απεγνωσμενα μεροκαματο, με την αισθηση οτι με συντηρουν αλλοι κι εμενα και το παιδι μου, δεν θα ειχα τα κοτσια να το κανω και να διακινδυνευσω να πεινασουμε. Τωρα ο αντρας μου δουλευει, πολλες ωρες, εξευτελιστικο μεροκαματο, αθλιες συνθηκες, μηδενικα δικαιωματα. Πριν απο 2 χρονια θα του ελεγα "δωστους δυο φασκελα και φυγε!". Σημερα του λεω "μεινε, κανε υπομονη μεχρι να βρεις κατι αλλο και μετα φυγε, περιμενε να δουμε αν μεχρι το καλοκαιρι κατι εχει αλλαξει (υποτιθεται πως υπαρχει αυτη η προοπτικη) και μετα βλεπουμε". Παω πισω τις αξιες μου, τα ιδανικα μου, τα θελω μας γιατι φοβαμαι, ναι φοβαμαι, μηπως το παιδι μου στερηθει, οχι τα πολλα, τα βασικα...
Εχω παψει απο καιρο να γραφω για δουλειες, συνθηκες εργασιας, διεκδικηση δικαιωματων. Δεν μου αρεσει να πρεσβευω πραγματα που δεν μπορω πρωτη εγω η ιδια να υποστηριξω. Ευτυχως ειμαι απο τους σχετικα τυχερους, στη δουλεια μου ειναι ενταξει τα πραγματα, δεν ισχυει το ιδιο για το συντροφο μου ομως. Κι αλλωστε και μονο η ανοχη, δεν ειναι συνενοχη;
Οχι, δεν εχω αλλαξει αποψεις, ακομα θεωρω οτι ελευθερος ειναι ο ανθρωπος που καθε μερα μπορει να ξεκινησει απο το μηδεν. Και ειμαι σιγουρη πως αν αυριο και οι δυο μεινουμε χωρις δουλεια, θα σηκωσουμε τα μανικια, θα σηκωσουμε το κεφαλι και θα το αντιμετωπισουμε, θα ξεκινησουμε απο την αρχη. Απλα, πριν ερθει ο Δημητρης θα το επιδιωκα, ενω τωρα απλα θα το αποδεχομουν.
Για αυτο, οταν διαβασα την αφιερωση σε αυτη την αναρτηση... ντραπηκα... αλλα ενιωσα ταυτοχρονα και πολυ περηφανη για σενα, Ποντικακι!
Ζητας εσυ τη δικη μου γνωμη; Τη δικη μου "εγκριση"; Οχι, ειναι λαθος...
ΕΓΩ σε ευχαριστω, Σοφια μου, για το μαθημα αξιοπρεπειας που μου εδωσες!

Υ.Γ. Η Σοφια ειναι απο Καβαλα. Αν γνωριζετε κανεναν που να ψαχνει για υπαλληλο... Μην ξεχναμε πως μονο η αλληλεγγυη θα μας σωσει απο τις απιστευτες αυτες καταστασεις και απο τον εαυτο μας!

14 σχόλια:

  1. Πω Πω, Δεν έχω λόγια.. έχω μείνει άφωνη.
    Σε ευχαριστώ και πραγματικά με συγκινείς που εγώ σε προκάλεσα και έκανες ανάρτηση για μένα.
    Ναι είπα το όχι και το ποτέ ξανά λοιπόν σε μια κατάσταση που μόνο την ψυχή μου έτρωγε. Ναι θα τα καταφέρω και τώρα που έχω και τον άντρα μου κοντά μου πλέον και όχι στα πόσα χιλιόμετρα μακριά δεν ξέρω, θα τα καταφέρουμε.
    Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, ναι μπορεί μια μέρα να μην έχω ακόμα και τα βασικά γιατί σε αυτό το σημείο έφτασα όταν δούλευα, τώρα με το επίδομα τουλάχιστον τα βασικά θα τα έχω.
    Δεν την φοβάμαι την ζωή ποτέ δεν την φοβήθηκα, Βρήκε και ο σύζυγος κάτι αυτή την στιγμή και θα τα παλέψουμε. Πιστεύω στη δύναμη της σκέψεις και σκέφτομαι θετικά και με πίστη ότι αξίζουμε γαμώτο να ζήσουμε αλλά μαζί όχι χώρια.
    Δεν το θέλω άλλο το χώρια με τρόμαξε. Μόνη μου το παιδί άρρωστο να μιλάμε στο τηλέφωνο για να ακούσει τον γιο του να του λέει μπαμπά που είσαι.. όχι δεν το αντέχω είναι από τα πολλά πράγματα που έχω ανάγκη να είναι ο άνθρωπος μου εδώ και όχι μακριά μου. Πολλά δεν μου φτάνει ο χώρος να τα γράψω.. ίσως κάνω μια ανάρτηση.

    Σε ευχαριστώ πάλι δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με συγκίνησες. Και πόσο άγνωστοι άνθρωποι νοιάζονται και δικοί σου άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν.

    Υ.Γ. Εσύ ξέρεις και θα βρείς την δύναμη. Πιστεύω σε σένα. Κάντε υπομονή γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα αλλά δεν είναι και αδύνατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ Χριστινα μου..τι να πω!!μια απο τα ιδια κι εγω τα ξερεις..διαβασα και την αναρτηση της Σοφιας και εχω βρεθει κι εγω σε μια παρομοια θεση να ζητιανευω τα λεφτα μου...πολυς κοσμος περναει δυσκολα δυστυχως, ειδικα με το παιδι με πιανει μια απελπισια με αυτην την κατασταση αλλα ελπιζω να τα καταφερουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @pontiki
    Ποντικακι μου καταλαβαινεις λοιπον ποσο συγκινηθηκα κι εγω οταν ειδα τη δικη σου!
    Χαιρομαι για σενα! Κι ουτε ξερω αν μετα τοσα χρονια που μιλαμε και μοιραζομαστε θεωρουμαστε στην ουσια ξενοι, πολλες φορες ειναι πιο ξενοι καποιοι που τους εχεις διπλα σου. Παντως νοιαζομαι αληθεια! Και σε ευχαριστω για ολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @craftland
    Αλεξανδρα μου κι εγω το εχω περασει κι εχω μαλιστα καταληξει με φεσι κοντα στα 10000 που ακομα δεν εχω παρει ουτε και προκειται!
    Σκατα! Αλλα κι εγω δεν απελπιζομαι, που θα παει, θα γυρισει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε μια εποχή που όλα είναι δύσκολα, που παλεύουμε για την επιβίωση, κάποιοι μας μαθαίνουν πως ναι, υπάρχει ακόμα αξιοπρέπεια
    Μην ξεχνάμε πως μόνο η αλληλεγγύη θα μας σώσει απο τις απίστευτες αυτές καταστάσεις και απο τον εαυτό μας!
    http://enomenoiblogers.blogspot.com/2013/04/blog-post_4960.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΜΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΩΜΕΝΩΝ ΤΙΜΗ ΜΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΛΙΝΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς ...
    μαζί με όλα όσα θα πρέπει να αγωνιστούμε για να διασώσουμε ...
    σημαντικό ζήτημα είναι η αξιοπρέπειά μας !!!
    Και πάνω απ' όλα ανθρωπιά - συμπαράσταση κι αλληλεγγύη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ανεμος
    Στο εγραψα και στα δυο μπλογκ, με συγκινησατε πολυ, αλληλεγγυη στην πραξη λοιπον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ανεμος
    Γιατι δεν της το προτεινετε; Θα τη ρωτησω κι εγω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @side21
    Ετσι ακριβως. Δυσκολο το στοιχημα, η καθημερινοτητα και ο αγωνας της επιβιωσης μας κανει να ξεχναμε, εγω πλεον γραφω περισσοτερο για να τα διαβαζω εγω η ιδια, να ξεκολλαω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σας ευχαριστώ δεν έχω λόγια. Είναι πολύ σημαντικό για μένα και μου δίνει δύναμη για να προσχωρήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ποντικι
    Το πρωτο βημα ειναι το πιο δυσκολο!
    Σου εστειλα μεηλ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χριστινούλα, οι αρχαίοι έλεγαν "ανάγκα και θεοί πείθονται"!

    Δυστυχώς η δύναμη της ανάγκης εξουσιάζει τη ζωή μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @πτωχος τω πνευματι
    Ποιας αναγκης ομως... εδω ειναι το θεμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.