Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ

15-10-2007
"Κεβιν"

Αγαπητο μου ημερολογιο,

Πανε 2 χρονια και κατι απο τοτε που εφυγε...Που να βρισκεται αραγε τωρα; Να ειναι καλα; Θυμαμαι ακομα την μερα που πρωτοσυναντηθηκαμε.
Ηταν καλοκαιρι, μια απο εκεινες τις μερες που δεν θες να πας για δουλεια για κανεναν λογο. Βαριομουν αφορητα, μου ειχε σπασει και ο Φωτης, ο συναδελφος στο εστιατοριο τα νευρα απο το πρωι, μολις που ειχα προλαβει να κανω μπανιο και να αλλαξω για την απογευματινη βαρδια και γενικα η διαθεση μου ηταν φριχτη! Στεκομουν στο ποστο μου, με το λευκο μου φορεματακι και το πιο ξενερωμενο υφος και περιμενα να περασει κανενας τουριστας για να φορεσω το ψευτικο χαμογελο και να τον προσκαλεσω στο εστιατοριο, διαφημιζοντας τα -ο Θεος να τα κανει- εκπληκτικα φαγητα μας! Μεταξυ μας αγαπητο ημερολογιο, το φαγητο ηταν μια αηδια!
Ανθρωπος δεν περναγε, δεν περναγε κι η ωρα. Ωσπου τον ειδα...ανεβαινε απο τη στροφη με ενα λευκο πουκαμισο και ενα μπλε τζινακι, μελαχροινος, ενας κουκλος! Περπατουσε μαζι με ενα φιλο του, ξανθουλη. Προσπαθησα να το παιξω ανεμελη, αλλα το βλεμμα μου με προδιδε. Δεν του διεφυγε...Με πλησιασε και με ρωτησε για το εστιατοριο...Χαμογελασα...καθολου ψευτικα! Πιασαμε την κουβεντα στα Αγγλικα. Μου ειπε πως ειχε ερθει για διακοπες με το φιλο του και εμενε δυο στενα κατω απο το εστιατοριο, αλλα δεν ειχε τυχει να το δει. Ηταν ηδη 1 μηνα σχεδον εκει και θα εφευγε σε 15 μερες...Γαμωτο!, σκεφτηκα...και δεν μπορουσε να περασει τοσο καιρο;
Θυμαμαι οτι δεν ανεβηκε πανω τελικα, αλλα μου ειπε πως θα ξαναγυρισει...πραγματικα, μετα απο λιγη ωρα ξαναηρθε...μου ειπε πως ηθελε παλι να δει το χαμογελο μου, γι' αυτο γυρισε. Κι εμεινε, εγινε πελατης του εστιατοριου...την ωρα που εφευγε, ζητησε να με ξαναδει, ζητησε το τηλεφωνο μου, δεν το εδωσα, πηρα το δικο του ξεροντας ηδη πως δεν θα τηλεφωνουσα...μου υποσχεθηκε πως θα ερθει να με βρει...του ειπα "εδω θα ειμαι"...
Αλλα εφυγα...Το μαγαζι δεν πηγαινε καλα, η συμφωνια μας ηταν μεχρι το τελος του μηνα και θα βλεπαμε...το ειχα ξεχασει. Κι εφυγα...
Οι μερες περνουσαν, σκεφτομουν το ομορφο μελαχροινο αγορι, δεν επαιρνα τηλεφωνο ομως, ισως απο εγωισμο, απο ντροπη, απο μια χαζη αντιληψη οτι οι γυναικες δεν κανουν ποτε το πρωτο βημα...σημερα μετανιωνω για την ανοησια μου αυτη...χασαμε πολυ χρονο...
Ομως, οταν η μοιρα θελει να γνωριστουν δυο ανθρωποι, τιποτα δεν μπορει να τη σταματησει...
Ειναι Σαββατοβραδο θυμαμαι. Εχω παει με μια παρεα σε ενα απο εκεινα τα κλαμπακια που συνηθως δεν παταω, γιατι βαζουν μπομπες ποτα και μουσικη νταπα ντουπα που βαραει διαρκως και με χτυπαει στα μηλιγκια! Αλλα, με αγαπαει ο Θεος και τη μερα εκεινη βαζει περισσοτερο χορευτικα κομματια! Καποια στιγμη παω στο μπαρ για ποτο...και τον βλεπω απεναντι μου, η ματια του πεφτει πανω μου...και κολλαει...αρχιζουμε να περπαταμε ο ενας προς τον αλλο και ολα γυρω μοιαζουν να εχουν σταματησει...δεν υπαρχει κανενας αλλος, τιποτα αλλο, σαν τις ταινιες που ξαφνικα ολα πανε σε slow motion...καθομαστε μαζι στο μπαρ, χωρις να αλλαξουμε κουβεντα, απλα κοιταζομαστε. Σπαει τη σιωπη...
"Σε εψαχνα...περνουσα καθε μερα απο το σημειο που στεκοσουν, αλλα δεν ησουν εκει...μπηκα μια φορα και ρωτησα, αλλα δεν ηξεραν που ησουν..σε εψαχνα...εισαι πανεμορφη αποψε..."
Δεν ειχα κατι να πω, δεν χρειαζοταν αλλωστε, ελαμπαν τα ματια μου και το χαμογελο μου!
Δεν εμεινα πολυ, επρεπε να γυρισω στην παρεα μου, ομως αυτη τη φορα εδωσα το κινητο μου, ξεροντας πως εγω θα παρω πρωτη...
Αρχισε ετσι μια σειρα προσωπικων ανατροπων και υπερβασεων, απο αυτες που μονο ο κεραυνοβολος ερωτας προκαλει...
Την επομενη μερα του εστειλα μηνυμα...απλο, τυπικο, τι κανεις, πως περνας...μεσα σε 5 λεπτα με ειχε παρει τηλεφωνο, μου μιλησε στα Ελληνικα και ξαφνιαστηκα...εμαθα το ιδιο βραδυ πως η καταγωγη του ηταν Ελληνικη, απο μητερα Ελληνιδα και πατερα Αυστραλο, μα ειχε γεννηθει και μεγαλωσει στην Ολλανδια. Κανονισαμε να βρεθουμε. Ντυθηκα στα ασπρα, οπως τη μερα που γνωριστηκαμε. Η καρδια μου χτυπουσε πολυ δυνατα, οχι απο αγχος, αλλα απο ανυπομονησια...ηρθε επιτελους εκεινο το βραδι κι εγω ελαμπα!
Πηγα να τον βρω σε ενα απο αυτα τα απαισια κλαμπακια...η αληθεια ειναι πως απογοητευτηκα, δεν μου αρεσε καθολου, ηταν πραγματικα επιεικως ελεεινο...ηπια μια μπυρα, καταβαλωντας καθε δυνατη προσπαθεια να διασκεδασω, ηταν αδυνατον ομως και στο μισαωρο πανω ειπα να φυγω, παρολο που ηταν ιδιαιτερα περιποιητικος μαζι μου...
Χωρις δευτερη σκεψη μου ειπε "παμε"...
"Μα τι λες, εσυ εχεις ερθει εδω με την παρεα σου, Κεβιν, δεν μπορεις να φυγεις!"
"Η βραδια αποψε ειναι δικια σου, παμε οπου θες εσυ."
"ΟΚ...τοσες μερες εδω, σε μαγαζι με Ελληνικα δεν εχεις παει;"
"Οχι..."
"Χμ! Φυγαμε λοιπον! Να δεις πως διασκεδαζουμε εμεις, τι στο καλο, Ελληνας εισαι!"
Ηπιαμε πολυ...χορεψαμε πολυ...μιλησαμε για το παρελθον, για οσα μας πονεσαν πολυ...Φυγαμε μεθυσμενοι, οχι μονο απο τα ποτα, περπατωντας χερι χερι στους πεζοδρομους..Θυμαμαι οτι επεμενα να μην οδηγησει, να τον παω εγω στο ξενοδοχειο, ημουν σε σαφως καλυτερη κατασταση! Θυμαμαι που επεμενε πως δε γινεται, πρεπει να παρει το αυτοκινητο και τον τραβαγα να παμε στην αντιθετη κατευθυνση. Θυμαμαι πως με εσπρωξε απαλα πανω στον τοιχο και εβαλε το χερι του μπροστα μου, να μη φυγω και μου εδωσε εκεινο το πρωτο, το μαγικο φιλι!
Τελικα, τον επεισα να παμε μια βολτα με το δικο μου αμαξι να ξενερωσει λιγο και μετα θα βλεπαμε...Καταληξαμε στην παραλια, αγκαλια, να βλεπουμε την ανατολη...ειχα αρχισει να νυσταζω πολυ...με κραταγε αγκαλια και μου εκρυβε τον ηλιο, "κοιμησου στην αγκαλια μου, θα σου κανω εγω σκια, μονο μη φυγεις σημερα!" Αρκετη ωρα μετα, μπηκαμε στο αμαξι να γυρισουμε πισω. Εκει που εκανα αναστροφη πανω στην εθνικη, μου τραβηξε χειροφρενο, με αρπαξε και με φιλησε ξανα! Τωρα που το σκεφτομαι, Αγιο ειχαμε και δεν μας εκοψε στα δυο κανενα αλλο αυτοκινητο! Καταληξαμε στο σπιτι που ειχε νοικιασει με το φιλο του. Με παρακαλεσε να κοιμηθουμε αγκαλια και μου υποσχεθηκε πως δεν θα με αγγιξει..Δεν ξερω πως το εκανα αυτο, ποτε δεν εχω κανει κατι τετοιο, ηταν ιδιαιτερα επικινδυνο, σε ενα σπιτι με δυο αγνωστους αντρες! Ομως, τον πιστεψα...και ειχα δικιο...με πηρε αγκαλια και αποκοιμηθηκε, μουρμουριζοντας μεσα στον υπνο του το ονομα μου ξανα και ξανα...
Εφυγα μετα απο λιγο, γιατι ειχα να κανω πολλες δουλειες, χωρια που ροχαλιζε σαν τρακετρ και βαλε!...δεν ειχα κοιμηθει πανω απο 1-1,5 ωρα, αλλα ενιωθα τοσο ξεκουραστη, πετουσα!
Βρεθηκαμε ξανα το ιδιο βραδυ. Αυτη τη φορα πηγαμε για ενα ποτο και μετα στο σπιτι μου, αναψαμε κερια και ακουσαμε μουσικη...ηταν πολυ ρομαντικα, ομως κατι με σταματησε και δεν προχωρησα...Σε 2 μερες θα εφευγε και δεν ηθελα να χαλασω το παραμυθι μου! Γιατι αυτο ζουσα...το πιο γλυκο, ρομαντικο, ερωτικο παραμυθι! Το μετανιωσα μετα παντως και αυτο...
Ετσι γλυκα κυλησαν οι επομενες 2 μερες και ο Κεβιν ηταν κατι παραπανω απο κυριος απεναντι μου...
Ηρθε η μερα που θα εφευγε. Θα εφευγε οδικως, θα πηγαινε Θεσσαλονικη και απο εκει αεροπορικως Ολλανδια. Με παρακαλεσε να παω μαζι του...αρνηθηκα φυσικα...Μου υποσχεθηκε πως θα επεστρεφε σε 2 μηνες, για μενα, να ειμαστε μαζι...δεν τον πιστεψα...
Τις ημερες που ταξιδευε εντος Ελλαδας, με επαιρνε τηλεφωνο συνεχεια, 10 φορες τη μερα να μου πει ποσο του ελειψα, ποσο χαιροταν που δεν προχωρησαμε γιατι ηθελε οταν θα γινει να ειναι τελειο, ποσο ερωτευμενος ενιωθε μαζι μου! Δεν ξερω αν τον ξενερωσα, η αν του εκοψα τα φτερα, ενιωθα το ιδιο, μα μου φανηκε πως ολα αυτα ηταν απλα μεγαλα λογια και γρηγορα...και του το ελεγα...
Απο την ημερα που εφτασε Ολλανδια, εξαφανιστηκε...Τον πηρα απειρες φορες, μα δεν υπηρχε καν συνδεση με τον αριθμο του...Οι φιλες μου λεγανε πως θα ερθει μετα απο δυο μηνες οπως μου υποσχεθηκε, μαλιστα οι πιο ρομαντικες ονειρευονταν μονοπετρα...εγω ομως ηξερα οτι ειχε τελειωσει...το ηξερα τη μερα που εφυγε..
Ξερεις, αυτη ηταν η πιο ομορφη και ρομαντικη ερωτικη ιστορια που εζησα ποτε και νιωθω πολυ τυχερη για αυτο!
Μονο που, να, μια πικρα μου εχει μεινει, γιατι εξαφανιστηκε ετσι αποτομα, χωρις κανεναν λογο...Εγω δε ειχα ζητησει ουτε υποσχεσεις, ουτε δεσμευσεις, ισα ισα που δεν ηθελα να ακουω μεγαλα λογια, ηθελα να ζησω το σημερα, εκεινος μιλαγε διαρκως για το μελλον...
Ομως, δεν πειραζει...ας ειναι μονο καλα εκει που ειναι! Μου χαρισε ενα ονειρο κι αυτο δεν θα το ξεχασω ποτε! Κι αν σημερα ειμαι πολυ ευτυχισμενη, ειναι κι αυτο ενα κομματι του παρελθοντος μου, των στιγμων και των εμπειριων που με εφεραν στο σημερα και ειμαι ευγνωμων για αυτο! Να εισαι ευτυχισμενος, Κεβιν!

Ετσι νομιζω πρεπει να αντιμετωπιζουμε καθε τι ομορφο που τελειωνει...Με αισιοδοξια, αλλα και ευγνωμοσυνη, γιατι καθε μας βημα μας παει στο μελλον, μας δινει μαθηματα και μας κανει αυτο ακριβως που ειμαστε σημερα.
Με αυτο το μηνυμα θελω να σας αφησω και για αυτο διαλεξα αυτη την ιστορια, που αν και αρκετα μεγαλη, ειναι απο τις αγαπημενες μου!
Θα την ντυσω με το καταλληλο τραγουδι και θα στειλω σε ολους σας φιλια πεταλουδισια καταμουτσουνα!

30 σχόλια:

  1. κάθε βήμα του πριν απλά χτίζει το τώρα για το μετά. του τώρα το μετά. και το μετά του πριν. και πάντα με αυτή την αλήθεια συναισθημάτων.
    πολύ καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι ετσι γινεται το παρον μεσα σε λιγο παρελθον, το μελλον παρον και ξανα παρελθον και ενα ενα βημα προχωραμε, αφηνοντας πισω στιγμες που μας διδασκουν αν θελουμε, μας κανουν καλυτερους ανθρωπους και αν το επιλεξουμε μας αφηνουν μια γευση αυτου που λεγεται ΖΩΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ομως, οταν η μοιρα θελει να γνωριστουν δυο ανθρωποι, τιποτα δεν μπορει να τη σταματησει...
    πόσο, μα πόσο, δίκιο έχεις...
    όμορφα συναισθήματα, μοναδικές οι στιγμές...
    καλησπερούδια, πεταλούδα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο όταν κάτι τελειώνει να το δεις πολύ όμορφο..
    Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του καθένα..
    Η ιστιρία πάντως ήταν πολύ όμορφη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αααα, εδώ είναι Μπαλκάνια και τα αίματα βράζουν και δεν τους μπορούμε τους "βελούδινους" χωρισμούς!
    Και δεν θα διστάσουμε να γίνουμε οι χειρότερες "Κατίνες" για να κάνουμε τον άλλον/η να καταλάβει πόσο πολύτιμο κομμάτι της ζωής του ήμασταν...
    Τα 'πα και ξεθύμανα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Κι αν σημερα ειμαι πολυ ευτυχισμενη, ειναι κι αυτο ενα κομματι του παρελθοντος μου, των στιγμων και των εμπειριων που με εφεραν στο σημερα και ειμαι ευγνωμων για αυτο..."

    Τελικά έτσι είναι ή έτσι εξυπηρετεί να πιστεύουμε;

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. δε θέλω ούτε καν να γράψω τι σκέφτηκα για λόγο της εξαφάνισης...προτιμώ τους δικούς σου...κι αν είναι πραγματική ιστορία, να πάμε στο πάμε πακέτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δε μ αρέσουν τα happy end...

    μ αρέσει έτσι!
    η αναμνηση, η αναρώτηση, η ελπίδα...
    κρατούν ζωντανή τη ψυχή...

    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @U.S.
    Εσυ Θειε, δεν ξερεις για το ημερολογιο της Ελλης. Προκειται για αληθινες ιστοριες, αλλες δικες μου και αλλες οχι, που τις καταγραφω οπως ακριβως μου τις διηγουνται, γιατι νομιζω πως αξιζει να κρατηθουν ζωντανες!
    Χαιρομαι που σου αρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ηφαιστιωνας
    Εξαρταται και απο το πως τελειωνει και απο το ποσο δυνατα βιωθηκε!
    Καλη σου μερα Ηφαιστιωνακο! Χαιρομαι που σου αρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ασκαρδαμυκτι
    Θα ερθει και τετοια ιστορια με πολλη "Κατινια", στα προσεχως!
    Καλημερουδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @φυρδην-μιγδην
    Γλαρενια μου, μεγαλο το ερωτημα και δεν ξερω τι να πω...
    Πιστευω ειλικρινα πως καθε βημα μας ειναι και μια συνειδητη η ασυνειδητη επιλογη η οποια λειτουργει σαν μονοπατι. Και καθε μονοπατι που παιρνουμε μας οδηγει σε ενα συγκεκριμενο μερος, το οποιο ομως ειναι αδυνατον να το ξερουμε οταν κανουμε το πρωτο βημα.
    Για παραδειγμα, εγω γνωρισα το συντροφο μου εντελως τυχαια, πριν απο 16 χρονια σε μια παιδικη χαρα, που ειχα παει με μια φιλη μου να παιξω βολεϋ. Ηταν η πρωτη φορα που πηγα εκει και ηταν και εντελως τυχαιο, δεν ηταν απο τα μερη που συχναζα. Η απλη αποφαση λοιπον οτι εκεινη τη μερα θα παμε εκει και οχι καπου αλλου ηταν το πρωτο βημα απο το μονοπατι που με οδηγησε στο σημερα με τον ανθρωπο αυτο.
    Ετσι πιστευω γινεται παντα...Αν και το παραδειγμα ειναι απλοϊκο, πιστευω πως καθε τι που αρχιζουμε η τελειωνουμε μας δινει πολυτιμες βασεις και εμπειριες για το επομενο βημα, που θα μας οδηγησει στο επομενο μονοπατι.
    Τωρα, αν το πιστευω επειδη ετσι ειναι η επειδη εγω εχω αναγκη να ειναι ετσι, τι να πω, δεν ξερω...
    Την καλημερα μου και μια αγκαλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @γιαννης
    Γιαννη μου, συγχαρητηρια! Ακουσα καποια μικρα αποσπασματα γιατι ειμαι δουλεια, μπορω να πω πως "γραφεις" ωραια! 5 ωρες! Wow!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @marcella
    Κοριτσακι μου, οι λογοι θα μπορουσαν να ειναι παμπολλοι, απειροι ισως...
    -εχασε τη συσκευη του και το τηλεφωνο της μαζι
    -υπηρχε ηδη αλλη γυναικα στη ζωη του
    -σκοτωθηκε σε δυστυχημα
    -επαιξε μαζι της για να περασει καλα (αν και δεν του εκατσε)
    -εμαθε οτι ειχε μια θανατηφορα ασθενεια
    -το ειδε απλα σαν ενα summer fling, χωρις ιδιαιτερη σημασια
    -γνωρισε καποια αλλη στο γυρισμο και την ερωτευτηκ-ξενερωσε επειδη η Ελλη δεν ηταν δεκτικη στα μεγαλα λογια

    Και ο καταλογος δεν εχει τελος, φαντασια να εχεις!
    Αληθινη ειναι η ιστορια, αλλα η Ελλη ειναι αλλου και πολυ ευτυχισμενη, δεν νομιζω πως την ενδιαφερει πια ιδιαιτερα!
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @φοιβη
    Ναι, Μαγδαληνη μου, καποια πραγματα, οπως τετοιου ειδους "παραμυθια" ισως ειναι καλυτερο να παραμενουν παραμυθια, να μην απομυθοποιουνται, να μη φθειρονται απο την καθημερινοτητα...
    Ισως παλι, οχι...ισως απλα αυτη η ιδεα να ειναι μια παρηγορια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ρούφηξα την ιστορία κανονικότατα.
    Η μοίρα έχει προκαθορίσει τέτοιες γνωριμίες.
    τις περισσότερες φορές μοιάζουν με παλαιότερα χρωστούμενα από άλλες ζωές.
    Η ματαιότητα συχνά επικρατεί στη σκέψη και αποδυναμώνονται όπως αυτή η ιστορία.
    Δεν χρειάζεται καμία ερώτηση και απορία.
    Οτι φεύγει φεύγει πάντα για καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @αστροσυμμοριτες
    Το πιθανοτερο ειναι πως εχετε δικιο! Καθε εμποδιο για καλο που λενε...ισως ξαναβρεθουνε σε μια αλλη ζωη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Οι πιο μεγάλες ...
    Αγάπες είναι οι ανεκπλήρωτες !!!
    Η γεύση τους μένει για πάντα ...
    σε μιαν άκρη του νου !!!
    Την καλημέρα μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @side21
    Πιθανως να ειναι κι ετσι...το ανολοκληρωτο εχει μια μαγεια παντως, ενα μυστηριο, αλλα κι εναν πονο...
    Την καλημερα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τρυφερό, ρομαντικό,ευαίσθητο. Και τέτοιες στιγμές πραγαματικά αξίζει να τις κρατάμε για πάντα μέσα μας.Γιατί δείχνουν οτι αληθινά ζούμε.
    Όλα όμως εξαρτώνται απο το αν οι αναμνήσεις δε θα μας βασανίζουν. Γιατί τότε ο πόνος είναι ανυπόφορος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. δεν έχω τι να πω!
    τόσο απλά..

    "ζήσε το".. έστω και έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ναι, θέλουμε ιστορίες με "τσουλιά" και "κατίνες"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ρομαντική ιστορία, εφηβική θάλεγα...

    Καλά το μυαλό κανενός δεν πάει στο κακό ; μόνο εμένα; Πως είσαι σίγουρη
    ότι ο άνθρωπος δεν έπαθε τίποτα κι έφτασε σώος στον προορισμό του ;

    Εγώ θα είχα κινήσει Γη κι ουρανό να τον βρω και να τον φέρω πίσω...

    Γειά σου κούκλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όμορφα, ρομαντικά. Κάποια πράγματα καλό είναι να τα χαιρόμαστε όσο κρατάνε...
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @λεοντοκαρδος
    Οι αναμνησεις οι ομορφες απο κατι που εχει τελειωσει, παντα πονανε...
    Αλλα, οπως ειχε πει και η Βικτωρια Χαραλαμπιδη στις "Νυφες":
    "Τιμωρια δεν ειναι να θυμασαι καποιον που αγαπας...τιμωρια ειναι να τον ξεχασεις..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @kat
    Καλημερα! Το εζησε αραγε; Νομιζω πως της εμεινε απωθημενο κατα καποιον τροπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @λυγερη
    Περιπου εφηβικη ναι...για την ακριβεια λιγο μετα την εφηβεια...
    Λοιπον, νομιζω οτι πηγε...γι' αυτο και επεμενε και τον επαιρνε τηλεφωνο για μηνες μετα, αλλα ουτε καν καλουσε, επεφτε η γραμμη με τη μια απο οσο ξερω...μαλιστα καποια στιγμη πετυχε τηλεφωνητη και αφησε 2-3 μηνυματα, μα παλι τιποτα...
    Εν τω μεταξυ το μονο που ειχε ηταν το μικρο του ονομα και αυτο το κινητο...ουτε καν επιθετο!
    Ομως να σου πω κατι; Ο φιλος του που ηταν μαζι την γνωρισε την Ελλη και μαλιστα νομιζω συμπαθηθηκαν αμοιβαια...ε, δεν θα την ενημερωνε;...
    Τι να πω, ισως θα επρεπε να το εχει ψαξει περισσοτερο, μα ηταν μικρο κοριτσακι και δεν ηξερε που να απευθυνθει...ουτε υπηρχαν εκπομπες σαν το Παμε Πακετο τοτε...
    Καλημερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @κιτσος μητσος
    Οπως ειπα και πιο πανω...καποια τα εζησε και καποια μειναν απωθημενο...
    Καλημερα Κιτσο μ' και καλη εβδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.