ΚΑΘΕ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Το παρακάτω ποίημα συμμετέχει στο καλοκαιρινό δρώμενο της γνωστής και αγαπημένης μας Πυργοδέσποινας, "Ένα ποίημα για το καλοκαίρι".

ΚΑΘΕ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Κάθε Αύγουστο μετράω τ αστέρια 

σ' ενα ξέφωτο δίπλα στο αμπέλι.

Σ αγαπώ με πλεγμένα τα χέρια

και δυο χείλη που στάζουνε μέλι.

Κάθε Αύγουστο με ξελογιαζουνε

τα καπέλα από ψάθα φτιαγμένα

και κοιτώντας ψηλά όλα μοιαζουνε

από αρμυρα και φως καμωμένα.

Τι αρχέγονο θαύμα  ο έρωτας!

Οι θεοί τον κοιτάζουν με φθόνο.

Εφηβεία γλυκειά προσφέροντας,

μ' ένα βέλος γελάει το χρονο.

Της γυναίκας το στήθος, η θάλασσα.

Η θηλη του αιώνιος δεσμώτης

Είτε ρεοντας γάλα θηλάζουσα, 

ειτε ως έρωτας ο ζωοδοτης.

Του ανδρός οι ωμοπλάτες το απειρο.

Ιδρωμενος της ηδονής μοχθος.

Σπερμοδοτης αέναος του αύριο

και φωλιά να κουρνιάσει ο ποθος

Το κορίτσι, με μαλλιά ξέπλεκα,

χαϊδεύει απαλά τις παρυες του.

Το αγόρι φιλά τις παλάμες της

και τις κλείνει μες στις δικές του.

Δε χωρά ανάμεσα τους ο θάνατος.

Μόνο ο ήλιος του Αυγούστου που καίει 

Ειναι ο έρωτας θεός αθάνατος. 

Μελτεμακι και κύμα που ρέει.

Κάθε Αύγουστο σε ερωτεύομαι  

δυνατά, απ' την αρχή του χρόνου.

Σα για χάρη μας να ναι το γευομαι

το κρασί της γεννήσεως του κόσμου. 

Τι αρχεγονο θαύμα ο έρωτας!

Πώς κινεί της ζωής μας το νήμα!

Πώς μωρό ξαναγίνεται ο γέροντας!

Πώς ορίζει το κάθε μας βήμα!

Τα ακρογιαλια κοχύλια γεμιζουνε.

Κάστρα με όνειρα πάνω στην άμμο.

Κι αν τα κύματα μας τα γκρεμίζουνε,

κάθε Αύγουστο τα ξανακανω.

Στα βότσαλα πάλι ας ξαπλώσουμε, 

τρυφερά να μου πιάσεις το χέρι

Μια ευχή παιδική ας ξεδιπλώσουμε,

κάθε που θα πέφτει ένα αστέρι.

Αγκαλιά να μας βρίσκουν οι Αυγουστοι,

με ρυτίδες γέλιου στα μάτια 

και στεφάνια αγάπης ηλιόλουστα

να φωτίζουν μας τα μονοπάτια.

Κάθε Αύγουστο να σε ερωτεύομαι.

Να με σφίγγεις με αρμυρα και πάθος.

Σαν σύκο γλυκό να σε γευομαι 

κι η ζωή να γελάει στο βάθος.