Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2021

ΔΙΠΟΛΟ

Ξυπνάς μια μέρα κι είσαι 20. Και ξαφνικά 30 και μετά 40. Μα είσαι 20! Και δεν είσαι πια 20. Κι ο χρόνος μοιάζει τόσο λίγος κι η ζωή σου έχει μπει στην αναμονή, είτε επειδή την έβαλες μόνος σου είτε επειδή στην έβαλαν οι άλλοι ή οι συνθήκες. Και κάθε μέρα περιμένεις, να τελειώσω αυτό και μετά, να γίνει εκείνο κι ύστερα. Και οι ώρες τις μέρας είναι ελάχιστες, μα οι ώρες είναι πολλές και βαριέσαι. Κι όσο βαριέσαι τόσο αγχώνεσαι κι όσο αγχώνεσαι τόσο αναβάλεις κι όσο αναβάλεις τόσο σε πιάνει πανικός. Ανάσα, πάρε ανασα! 

Και περνάνε οι μέρες κι εσύ μένεις ίδιος και περνάνε οι μέρες και αλλάζεις διαρκώς και φοβάσαι και δεν φοβάσαι και θυμάσαι και ξεχνάς και περιμένεις κι είσαι ανυπόμονος κι όλο τρέχεις να προλάβεις και ποτέ δεν προλαβαίνεις κι ούτε που θυμάσαι πια τι κυνηγάς. Να κοιμηθείς δεν μπορείς μα ούτε ξύπνιος λογαριάζεσαι, ψάχνεις το θάρρος σου το βρίσκεις, ψάχνεις την ανθρωπιά σου τη χάνεις. Ανάσα, πάρε ανάσα! 

Κι επιστρέφεις και φεύγεις και επιστρέφεις πάλι και θες να φύγεις αλλα πού να πας και θες να μείνεις αλλά τι να σε κρατήσει. Και ψάχνεις όλο ψάχνεις. Το φως σου, τα σκοτάδια σου. 

Τι έχεις; Τίποτα. Τι έχεις; Τα πάντα. Τι έχεις; Δεν ξέρω. 

Και κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και τον βλέπεις μα δεν τον αναγνωρίζεις και τον αναγνωρίζεις μα δεν τον βλέπεις. Ασφυξία, σου λείπει ο αέρας, πολύς αέρας, κλείσε τα παράθυρα. Μίλα, δε βλέπεις που ο κόσμος σαπίζει; Μη μιλάς, δε βλέπεις που σαπίζεις κι εσυ; Ανάσα, πάρε ανάσα.

Κι όλο νιώθεις πως όλα τα κάνεις λάθος, μα δεν μπορεί τα κάνεις σωστά, κάτι κάνεις σωστά.Κι όλο πρέπει αλλα δεν θέλεις κι όλο θες αλλά δεν πρέπει. Πρέπει πρέπει πρέπει! Θέλεις θέλεις θέλεις! Κι ισορροπείς μετά βίας σε ένα αιώνιο δίπολο κι όλο αναρωτιέσαι που θα γύρει τελικά η πλάστιγκα.Θα "ζήσεις" η θα ΖΗΣΕΙΣ;

38 σχόλια:

  1. Αφουγκράστηκα με σεβασμό τις σκέψεις σου Χριστίνα μου. Η ζωή μας είναι μια αντίθεση, καμιά φορά δύσκολη, μα πάντα προσπαθώ ακόμα και στις δύσκολες στιγμές να την ερωτευόμαι. Γιατί στο τέλος της ημέρας, είναι δική μας και πρέπει όχι απλά να την αξιοποιούμε, μα να την απολαμβάνουμε.
    Βαθιές ανάσες μέσα στη μέρα, πρέπει να παίρνουμε όλοι. Δεν είναι όλες οι στιγμές εύκολες ή άνετες.
    Κι όσο μπορούμε, ας βρίσκουμε δύναμη, να αντέχουμε και να χαμογελάμε.
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι πρέπει Μαρινάκι να την ερωτευόμαστε τη ζωή,γιατί ειναι όμορφη! Με όλες τις αντιξοότητές της παραμένει όμορφη! Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Αισθάνομαι κάθε σου σκέψη, διαπερνάει το είναι μου λες και βγήκε από μέσα μου. Λες και με κάποιο τρόπο οι ανάσες μας κατάφεραν να συντονιστούν.

    Μιλούσες εσύ ή εγώ; κάπου έχασα το μέτρημα μέσα μου.

    Χριστίνα ξέρεις πόσο χαίρομαι που είσαι εδώ. Δεν σε ήξερα μα όσο σε μαθαίνω τόσο αισθάνομαι όλα αυτά που έχεις να δώσεις στην ψυχή μου ❤️

    Να γράφεις, γιατί σου πάει περισσότερο από το να μην το κάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γραφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μην ανησυχείς λοιπόν, εδώ ή αλλού πάντα θα γράφω!
      Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, πραγματικά η γνωριμία μας είναι κάτι πολύ όμορφο για μένα!

      Διαγραφή
  3. Κάθε σου σκέψη, κάθε σου λέξη και μου κόβονταν η ανάσα. Σαν ο ανήφορος σε έναν μαρτυρικό δρόμο που δεν ξέρεις που θα καταλήξει. Που μπορεί να είναι τίποτα και όλα. Που νιώθεις ξαφνικά τη βεβαιότητα να διαλύεται και τη σύγχυση να σε συνεπαίρνει στην κυριολεξία.
    Ζεις ή νομίζεις πως ζεις;
    Χριστίνα μου, κάθε σου αγωνία είναι και δική μας. Κάθε σου ερώτημα, αυτόματα και δικό μας.
    Καλησπέρα καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου! Καλώς σε ξαναβρίσκω! Κάποιες μέρες ζούμε και κάποιες άλλες νομίζουμε. Η αλήθεια είναι πως σπάνια καταφέρνουμε να ζήσουμε ακριβώς όπως θέλουμε.
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  4. Ανατριχιαστικά αληθινό. Απνευστί το διάβασα όπως ο ανήφορος της ζωής μας και έπαιρνα ανάσα ευτυχώς που το επεσήμανες. Έτσι είναι η ζωή μας όντως και αναρωτιέσαι πότε έγινε έτσι; Σε ποια στροφή χάσαμε το δρόμο;
    Θαυμάσιες σκέψεις Χριστίνα. Καλώς ξανόρισες στο σπιτικό σου Το χαρήκαμε
    Καλησπέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ που πέρασες. Απνευστί το σκεφτόμουν και εγώ...Στα 20 νιώθεις ανίκητος... στα 40 τρωτός...

      Διαγραφή
  5. Όποιος έχει τέτοιες αγωνίες θα ΖΗΣΕΙ. Καλημέρα σας :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γόνιμες είναι κι αυτές οι στιγμές ασφυξίας που όλοι νιώθουμε κατά καιρούς. Καταλαβαίνω τη διάθεσή σου, αφουγκράζομαι τις αγωνίες και μου είναι γνώριμα όλα αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα.
    Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας, Χριστίνα μου!
    Το να έχεις τέτοιες ανησυχίες, σε καθιστά στο είδος των ανθρώπων που διαθέτουν ευαισθησία και ενσυναίσθηση.
    Τα φιλιά μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γόνιμο είναι πάντα ΄ό,τι σε σπρώχνει προς τα μπρος. Απλά αυτη τη στιγμή είναι όλα σε μια παύση...
      Τα φιλιά μου Μαριώ!

      Διαγραφή
  7. Ωχ, ψιλοαγχωθήκαμε διαβάζοντάς το!
    Κάπου όλοι είδαμε σ' αυτά που λες τον εαυτό μας.

    Αλλά πώς θα γλιτώσουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναιιιιι...σε έχει φάει το άγχος..εγώ πάντως νομίζω οτι το άγχος κι εσυ έχετε τσακωθεί απο καιρό...

      Διαγραφή
    2. Ιδεα δεν εχω Ψονθο... ιδεα δεν εχω...

      Διαγραφή
    3. Αν ισχύει αυτό που λες Ανωνυμε φίλε, τοτε εχουμε μπροστα μας εναν σοφό κι ευτυχισμένο άνθρωπο. Πες μας το μυστικό σου Ψονθο...

      Διαγραφή
    4. ναιιι έτσι ακριβώς και το έχει και έμφυτο...γιατί όταν γεννιέται ο άνθρωπος, πάνε οι μοίρες του πατάνε μια σφαλιάρα και του λένε πατ (ήχος) πάρε μια για να μην έχεις άγχη και πατ (ήχος) πάρε και μια ακόμη..το ενα σου ταλέντο θα είναι το μη άγχος σου και το άλλο θα είναι να μπορείς να νευριάζεις τους άλλους μέσα σε ενα δευτερόλεπτο...και έτσι έγινε..γεννήθηκε ο Ψονθομφανήχ και πατ πατ (ήχοι) να 'σου και τα χαρίσματα..αυτό είναι το μυστικό, σου το αποκάλυψα εγώ

      Διαγραφή
    5. η τρίτη μοίρα του είμαι εγώ και έχω αποστολή να τον πειράζω αχαχ άσχετο, αλλά το έκανα μια ιστορία αυτό με τις μοίρες και λέω να έχει συνέχειες

      ναι, είναι τυχερός!!!

      Διαγραφή
    6. Χαχαχα ας τον πειραζει και κάποιος!

      Διαγραφή
  8. καλώς σε βρήκα butterfly..θα σε διαβάζω


    πρτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γλυκιά μου, ο χρόνος περνάει στο κορμί μας μα όχι στη ψυχή και στη διάθεση για ζωή! Ναι.. στα 68 μου χρόνια πολλές φορές δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου στο καθρέπτη, μα μετά σκέπτομαι πως κάθε ηλικία έχει τα.. δικά της και πως αν μου δινόταν η δυνατότητα να .. ξεκινήσω από την αρχή τη ζωή μου θα έλεγα: - όχι ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολυ γενναία απάντηση θα έδινες μα νομίζω τη συμμερίζομαι. Είναι που η εποχή μας σε ωθεί σε μια διαρκή αναβολή, όμως η ζωή είναι τώρα οχι αυριο.

      Διαγραφή
  10. Είναι κι αυτές οι κρίσεις πανικού που ποτέ δεν μας ξεχνάνε.. Κι εγώ ενόσω σε διάβαζα, αναγνώρισα τον εαυτό μου ανάμεσα στις γραμμές σου, ωστόσο, πάντα υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητα που είναι ζωή, ανεξάρτητα από το ότι οι ζωές μας έχουν πατήσει φρένο..

    Υ.Γ Διαβάζω λογοτεχνία -εν μέσω καραντίνας-
    με μεγάλη χαρά. Είναι ταξίδια τού νου, είναι
    όμως και μια γόνιμη απασχόληση. Είναι ζωή 🌺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς υπάρχουν κάθε μέρα στιγμές ευτυχίας έστω και λίγες κι είμαστε τυχεροί όσοι μπορουμε να τις διακρίνουμε και να σταματήσουμε λίγο για να τις νιώσουμε.

      Διαγραφή
  11. Θα "ζήσεις" η θα ΖΗΣΕΙΣ; Αχ τι με κάνεις αχ... για μενα το έγραψες αυτό. Ήταν σημάδι, για μένα έγραψες στο φβ. Αλλά δεν μπορώ να κανω ανάρτηση στο δικό μου ΖΗΣΤΕ.!! ναι Γιατί ζήστε είναι το νόημα. Θα επανέλθω το υπόσχομαι λείπω αρκετά χρόνια και μάλλον αλλαξαν πολλά πραγματα. ή είχα αλλό gmail. Γραφω όλα αυτά για να δω άν έρθει το μήνυμα μου. !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ❤Ειχα πολύ καιρό να περάσω απο την αγαπημένη μπλοκογειτονιά μας.Ειδα φως και είπα ν αφησω ευχες για ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία στο σπιτικο σου.❤Ανήφορος η ζωή μα εμείς θα τον ανεβούμε γιατί μπορούμε.Αυτό θα λέμε και θα προχωράμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απαντήσεις
    1. Ανάσα είπαμε οχι αναστεναγμο

      Διαγραφή
    2. αχαχ σωστή...αλλά καμιά φορά πας να ανασάνεις και σου βγαίνει αναστεναγμός αντί για ανάσα..

      οκ νομίζω το έσωσα τώρα αχαχ

      Χριστίνα

      Διαγραφή
  14. Κοίτα να δεις Χριστίνα μου που είχα πάει στο άλλο σου μπλοκ και αναρωτιόμουν τι έγινες 😊 να κάτι τέτοια κάνω και χάνω συνέχειες!!
    Αναπάντητα ερωτήματα οι σκέψεις σου που είναι αλήθεια ότι περνάν από καιρού σε καιρό και από τις δικές μας σκέψεις , όμως τι θα ήταν η ζωή χωρίς τα ερωτηματικά της;
    Χαίρομαι που σε ξαναβρήκα εδώ!! καλό σου ξημερωμα Χριστίνα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερα Ρουλα μου! Ψάχνουμε τρόπους να παιρνουμε ανάσες βαθιές, να μας κρατήσει ο αέρας ώσπου να βγουμε στη στεριά.
      Τα φιλιά μου!!

      Διαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.