Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ

Στασου ενα λεπτο...
Κοιτα βαθια μεσα σου, πολυ βαθια... Καπου εκει κατω κοιμαται η καλοσυνη σου, αυτη που σου χαριστηκε ηδη απο την πρωτη σου πνοη η ισως και ακομα πιο πριν, οταν η ψυχη σου ακομα ταξιδευε αναμεσα σε ουρανο και γη...
Σκεφτομαι πολυ τελευταια. Κι οσο σκεφτομαι ποναω. Γιατι βλεπω γυρω μου κακια, μισος, ανθρωπους μικροπρεπεις... Γιατι ολο και περισσοτερο συνειδητοποιω πως ολες οι διαμαρτυριες μας, ολες οι προσπαθειες για αλλαγη δεν εχουν κανενα απολυτως νοημα, οσο δεν αλλαζει η νοοτροπια μας, οσο συνεχιζουμε να απαρνουμαστε την ανθρωπια μας, οσο απομακρυνομαστε απο την ιδια μας τη φυση...
Η καλοσυνη δεν ειναι μορφη διαμαρτυριας. Πως αλλωστε να εισαι καλος με ανθρωπους ανανδρους, που λεηλατουν, βιαζουν, σκοτωνουν ο,τι ομορφο υπαρχει στον κοσμο; Η καλοσυνη ειναι σταση ζωης. Ειναι ανακαλυψη και αποκαλυψη μαζι. Γιατι η καλοσυνη βρισκει παντα τον τροπο και ανταμειβεται, επιστρεφει στο μερος απο οπου ξεκινησε, αρκει αυτο το μερος να ειναι καπου στο κεντρο της καρδιας.
Κοιτα βαθια μεσα σου λοιπον...
Ποσο δυσκολο ειναι στ΄αληθεια; Φαντασου μια στιγμη εναν κοσμο που ο καθενας θα καλλιεργησει μεσα του την καλοσυνη. Ο καθε ενας ξεχωριστα, ποσες χιλιαδες μαζι θα γινουν;
Ξερω, σου ακουγεται ρομαντικο, ονειροπολο, ισως και ουτοπικο.
Εγω ομως, ενα πραγμα ξερω. Καθε φορα που θυμωσα, οργιστηκα, μαλωσα, πικρανα, ειπα ασχημα λογια, τρελαθηκα και ξεφυγα, αφησα και μια ανοικτη πληγη μεσα μου. Πληγη γεματη ενοχες, γεματη οργη και γεματη φοβο.
Καθε φορα που ανοιξα την καρδια μου κι εβαλα μεσα τη ζεστασια, ειτε για δικους μου ανθρωπους ειτε για εντελως αγνωστους, με ενα σ'αγαπω η με μια ομορφη πραξη, η ψυχη μου ενιωσε τετοια αγαλλιαση και πληροτητα που μονο η αγκαλια της οικογενειας μου του παιδιου μου μπορει να συγκριθει!
Η καλοσυνη ειναι απο μονη της μια επανασταση. Ισως η μεγαλυτερη επανασταση, γιατι απαιτει θυσιες, προϋποθετει τη θεληση να αλλαξουμε, χρειαζεται αυτοσυγκρατηση, συνεση, ψυχραιμια και μια καρδια με βαθος, με αγαπη, που δεν φοβαται να δωσει χωρις να παρει, να νιωσει κι ας πονεσει.

Ολες οι παραπανω σκεψεις μου γεννηθηκαν με αφορμη δυο βιντεο που ειδα στο χαμομηλακι.





Κι επειτα, απο λινκ σε λινκ βρεθηκα εδω. Κι ειπα να μια ωραια ιδεα! Να ενας σκοπος που αξιζει να συμμετεχω!

 http://www.indiegogo.com/projects/life-vest-inside-join-the-kindness-revolution

Θυμηθηκα και κατι που ειχα γραψει πολυ παλια, μια ακομα ονειροπολα ουτοπικη ιδεα που πολυ θα ηθελα να καναμε μαζι πραξη. Ο καθενας μας και ολοι μαζι.

http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/2008/01/blog-post_09.html

 Και ξερω οτι μπορουμε. Το βλεπω σε καθε γλυκεια κουβεντα, σε καθε ομορφη σκεψη που εισπραττω, το νιωθω σε καθε πρωτοβουλια οπως της Αγριμιως η των Ελληνιδων μπλογκερ η του καθε απλου συνανθρωπου μου.
Θελω να βγω απο τη μιζερια. Απο το σοκ που καθε φορα μου προκαλει η κακια, η ελλειψη ανθρωπιας, η ελλειψη παιδειας. Ναι, ακομα -ΕΥΤΥΧΩΣ- σοκαρομαι... Ειμαι σιγουρη οτι κι εσυ αυτο θελεις...

Σε προσκαλω να γινουμε μαζι Επαναστατες της Καλοσυνης!

Πεταλουδισια φιλια!