Ο ΦΥΛΑΚΤΗΣ

Μου ηρθε το παρακατω μεηλ απο τη φιλη μου την Παραξενη, εναν "φυλακτη", κι ειπα να το μεταφρασω και να το μοιραστω μαζι σας, για την ομορφια των μηνυματων του, για την υπενθυμιση των σημαντικων που τοσο χρειαζομαστε ολοι σημερα, μεσα σε αυτη την ακρως ανθρωπιστικη κριση:

"Μεγάλωσα στις δεκαετίες 40-50, με γονεις πρακτικους. Με μια μητερα που, ο Θεος να την ευλογει, επλενε τα αλουμινενια ταψια μιας χρησης μετα το μαγειρεμα, ωστε να τα ξαναχρησιμοποιησει. Ηταν η "βασιλισσα της ανακυκλωσης" πριν ακομα χρησιμοποιηθει η λεξη ανακυκλωση. Με εναν πατερα που ηταν ευτυχεστερος οταν επιδιορθωνε τα παλια του παπουτσια, παρα οταν αγοραζε καινουργια.

Ο γαμος τους ηταν καλος, τα ονειρα τους στοχευμενα. Οι καλυτεροι φιλοι τους εμεναν μια ανασα παραδιπλα. Σαν να τους βλεπω αυτη τη στιγμη, ο μπαμπας με παντελονι, ενα μπλουζακι και καπελο και η μαμα με ενα καθημερινο φορεμα, τη μηχανη του γκαζον στο ενα χερι και την πετσετα για τα πιατα στο αλλο. Ηταν η εποχη που τα πραγματα επισκευαζονταν. Ενα κουρτινοξυλο, το ραδιοφωνακι στην κουζινα, η πορτα του φουρνου, η ραφη ενος φορεματος... πραγματα που τα φυλαμε.

Ηταν ενας ολοκληρος τροπος ζωης και μερικες φορες με τρελαινε! Ολες αυτες οι επισκευες, οι ανα-νεωσεις, ηθελα εστω για μια φορα να ειμαι σπαταλος. Η σπαταλη σημαινε αφθονια. Το να πετας πραγματα σημαινει πως ξερεις οτι δεν θα ξεμεινεις, πως παντα υπαρχει κι αλλο.

Αλλα μετα πεθανε η μητερα μου και εκεινη την καλοκαιρινη νυχτα, μεσα στη ζεστασια του δωματιου στο νοσοκομειο, με χτυπησε σκληρα η διαπιστωση οτι καποιες φορες απλα δεν υπαρχει αλλο...

Μερικες φορες, ο,τι αγαπαμε περισσοτερο στον κοσμο σπαταλιεται και φευγει...και δεν ξαναεπιστρεφει ποτε...Γι' αυτο, οσο το εχουμε καλο ειναι να το αγαπαμε...και να το φροντιζουμε...και να το φτιαχνουμε οταν σπαει...και να το γιατρευουμε οταν ασθενει...

Αυτο ειναι αληθεια, αυτο ισχυει...για το γαμο μας...για το παλιο αυτοκινητο...για τα παιδια που φερνουν κακους βαθμους...για το κουτσο σκυλο η την κουτση γατα μας...για τους γονεις μας οταν γερνανε...και για τους παππουδες μας. Τους φυλαμε γιατι το αξιζουν, γιατι εμεις το αξιζουμε. Καποια πραγματα τα φυλαμε. Οπως εναν φιλο που μετακομισε καπου μακρυα η εναν συμμαθητη που μεγαλωσαμε παρεα.

Υπαρχουν καποια συγκεκριμενα πραγματα που κανουν τη ζωη να αξιζει, οπως καποιοι ανθρωποι που ειναι ξεχωριστοι για εμας...

Περαστε το μηνυμα σε οσους θεωρειτε "φυλακτες" και να θυμαστε οτι οι καλοι φιλοι ειναι σαν τα αστερια. Δεν μπορεις παντα να τους δεις, αλλα ξερεις πως ειναι παντα εκει. Φυλαξτε τους κοντα σας!...



Πεταλουδισια φιλια και καλη εβδομαδα σε ολους!