Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ...

Σημερα εχω πολλους λογους να γκρινιαξω. Δεν ξερω απο που να αρχισω. Να μιλησω για τη Χριστινα Κυριμοπουλου, για το Θοδωρη Τενεζο, για την αδικοχαμενη μουσουλμανα στη Γερμανια- θυμα ενος απολυτα παραλογου ρατσισμου, για τη βια προς τα ζωα;
Οχι...δεν θα μιλησω για τιποτα απο ολα αυτα..δεν εχω διαθεση για γκρινια...
Σημερα, θα μιλησω για τον ερωτα...



Κινεισαι...γυρω του, μεσα του, μαζι του. Κινειται...γυρω σου, μεσα σου, μαζι σου...Δεν ζεις χωρις αυτον. Το ξερεις καλα, ειναι σαν την τροφη για σενα, ακομα πιο πολυ...σαν το νερο. Κινητηριος δυναμη, φως μα και καταστροφη συναμα. Ποσες φορες δεν εκλαψες, οταν τον ενιωσες να γλιστραει μεσα απο τα χερια σου; Ποσες φορες δεν εκλαψες, οταν τον ενιωσες να σε πλημμυριζει; Δακρυα χαρας και απογνωσης, βλεμματα κενα, μα και ντυμενα με χαμογελα. Ταξιδια μεσα σε δυο ματια, μια μυρωδια, ενα αγγιγμα...

Περνα ο καιρος...ερχεται, φευγει, σε επισκεπτεται ξαφνικα και το ιδιο ξαφνικα, απομακρυνεται, αφηνοντας σε με την αναμνηση, με τη νοσταλγια, με την απορια αν ποτε θα ερθει για να μεινει...για παντα...

Ξυπνας ενα πρωι...ενα απλο πρωι του καλοκαιριου...τιποτα διαφορετικο, τιποτα εξαιρετικο, ενα πρωινο σαν ολα τα αλλα, που θα ντυθεις και θα πας στη δουλεια. Κι ομως, ολα ειναι αλλιως...γιατι τωρα ξερεις...

Αγκαλιαζεις το κορμι, μα στην ουσια τυλιγεις την ψυχη μεσα στα χερια σου...ανασαινεις το αρωμα απο τα σεντονια...οχι το αρωμα του, ουτε το αρωμα σου...το αρωμα σας...τωρα ξερεις...

Ξερεις γιατι ερχεται και φευγει...ζεις τη μαγεια του να ανακαλυπτεις ξανα και ξανα τον ερωτα στο ιδιο προσωπο, στο ιδιο βλεμμα. Σ' αυτη τη μυρωδια που εδω και χρονια δεν εχει αλλαξει, σε αυτα τα χαρακτηριστικα που σε γυριζουν πισω στην εφηβεια σου και σταματουν το χρονο εκει...στον ιδιο ανθρωπο, στον ανθρωπο σου, ο ερωτας σου αποκαλυπτει αργα, βασανιστικα ολα του τα προσωπα...αλλες φορες ερχεται κοντα σου με παθος και ενταση, αλλες τρυφερος, αλλες εγωιστης και ζηλοφθων, αλλες παλι βαθυς και ηρεμος...παντα ομως συναρπαστικος και παντα χερι χερι με την αγαπη...αυτη τη μια και μοναδικη που κανει ολα τα αλλα να μοιαζουν τοσο μα τοσο μικρα...

Γι' αυτο ερχεται και φευγει...για να σου θυμιζει καθε φορα τη δυναμη του, για να σε γεμιζει με χρωματα και φως, για να σκοτεινιαζει ο κοσμος σου καθε τοσο και να συνειδητοποιεις ποσο ευθραυστος ειναι...με τη δυναμη και την αδυναμια ενος μωρου, που με την αθωοτητα του σε αιχμαλωτιζει...

Κι ας πονεσες πολυ...κι ας πικρανες και πληγωσες ανθρωπους, που αθελα σου παρεσυρες στη δινη αυτου του ενος, του πρωτου ερωτα, ανοιγοντας πληγες που χιλιες δυο συγνωμες δεν θα κλεισουν...κι ας παλεψες πολλες φορες να φυγεις, μα εμεινες εκει να κυνηγας φαντασματα...κι ας εκανες λαθη που σε καινε ακομα...κι ας χτυπησες αλυπητα ακομα και εκεινον...κι ας ανταποδωσε καθε χτυπημα πιο δυνατα...κι ας πηγαινοερχοσουν, ησουν παντα εκει...
Νοιαστηκες για αλλους ανθρωπους τοσο πολυ, τοσο βαθια (κι ακομα νοιαζεσαι), που δεν τολμησες ποτε να τους το δειξεις για να μην τους πληγωσεις περισσοτερο, αφου τους ειχες ηδη αφοπλισει...γιατι κατα βαθος παντα ηξερες αυτο που τωρα συνειδητοποιησες πως ξερεις...πως ολοι οι δρομοι οδηγουν εδω, ολοι οι ερωτες που αγγιξαν την καρδια σου ηταν αληθινοι και αγνοι, ολοι, αλλα δεν εζησαν πολυ, γιατι υπηρχε παντα αυτος ο πρωτος ερωτας, που με τα τερτιπια του πασχιζε να σε κανει να ξεχασεις οτι εισαι αιχμαλωτη του...κι αυτος αιχμαλωτος δικος σου...

Χρονια τωρα κοιτας τα ιδια πρασινα ματια, μα καθε φορα ειναι διαφορετικη...κι αν καποιες φορες σκοτεινιαζουν, αν τα λογια πονανε, αν οι αγκαλιες παγωνουν, αν σβηνουν τα χαμογελα...τωρα ξερεις...πως καπου εκει στο βαθος του χρονου, υπαρχει φως εκτυφλωτικο, διαφανο σαν αϋλο, λεπτεπιλεπτο και χρωματιστο...σαν τα φτερα μιας πεταλουδας...το φως της αγαπης!



Κοιτας αυτα τα πρασινα νυσταγμενα ματια και ψιθυριζεις "καλημερα, σ' αγαπω!"
Υποδεχεσαι την καινουργια μερα με χαμογελο...Τωρα ξερεις!...

32 σχόλια:

  1. Ααααα εσύ τα γράφεις πολύ καλύτερα από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο τρυφερά όμορφη ανάρτηση... Με ταξίδεψε σα χάδι... σα θάλασσα...

    Πρέπει να φύλαγες πολύ καιρό μέσα σου τούτες τις λέξεις. Μεστωμένο το αρωμά τους.

    Καλησπέρα Χριστίνα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μυρίζει έρωτας εδώ μέσα και...Μ' ΑΡΕΣΕΙ!!

    "καλημερα, σ' αγαπω!"

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ασκαρδαμυκτι
    Πολυ αμφιβαλλω...ως γνωστον, ειμαι φανατικη θαυμαστρια εεε αναγνωστρια σου ηθελα να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ανεμοσκορπισματα
    Ευχαριστω Νικολα! Δεν ξερω ποσο καιρο,δεν το ειχα σκεφτει ουτε συνειδητοποιησει, απλα μου βγηκαν σημερα, σαν χειμαρρος...
    Μετα απο ενα πολυ δυσκολο περσινο καλοκαιρι, που κοντεψαμε να τιναξουμε τη ζωη μας στον αερα, μετα απο πολυ δυσκολο χειμωνα και μετα απο πολυ κοπο, βλεπω πλεον φως και χρωματα και θυμαμαι και ξερω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @φυρδην μιγδην
    Καλησπερα Γλαρενια! Κι εμενα μου αρεσει...Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πεταλουδίτσα μου,
    ναι καλύτερα να μιλάμε για έρωτα!
    Κινητήρια δύναμη και σκοπός!
    Πάθημα, μάθημα και πάλι πάθημα!
    Ρευστότητα, βεβαιότητα και αβεβαιότητα όλα στη ζυγάριά προς αναζήτηση της ευτυχίας!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "...δεν εχω διαθεση για γκρινια...
    Σημερα, θα μιλησω για τον ερωτα..."


    ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ!!!

    "καλημέρα σ' αγαπώ!" :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. και μόνο που λες μέσα για πράσινα μάτια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ.......... χτυπάει ο καλοκαιρινός ο έρωτας τις πόρτες!
    Κι εγώ έχω συντροφιά τον μεγαλύτερο της ζωής μου! ;)
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δε χρειάζεται να λες πολλά όταν μιλούν τα μάτια..τα κλειστά..όταν τα ίδια όνειρα κάνεις..κι ας μη το ξέρεις..Καλησπέρες έρωτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ένας υπέροχος ύμνος για τον έρωτα.
    Ένα συναίσθημα που εξάπτει, ανανεώνει, σε ανεβάζει,ονειρεύεσαι, νιώθεις οτι πραγματικά ζεις....
    Όμως συγχρόνως πονάει, βασανίζει,απελπίζει και δύστυχώς αρκετά γρήγορα χάνεται.
    Και όμως αξίζει απόλυτα να το ζήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @εβιτα
    Καλημερα Εβιτακι! Αχ, ο ερωτας...τι σοι πραγμα ειναι αυτο αναθεμα με κι αν καταλαβαινω, μα αλλαζει ολη τη ζωη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @αμαλθεια
    Τερατακι καλημερα!
    Πολυ αγαπημενος ο Μητσιας, αληθινος τροβαδουρος του ερωτα!
    Εισαι καλα;
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @τοβενιτο
    Χτυπησα ευαισθητη χορδη;
    Εχω αδυναμια στα πρασινα ματια!
    Καλη και ομορφη μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @γιωτα
    Οχι ο καλοκαιρινος...ο μεγαλος ελπιζω...που ξαναχτυπα με μαθηματικη ακριβεια απο καιρο σε καιρο!
    Τυχερουλα! Δυο ερωτες εχεις να νταντευεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @οναρ
    Καλως την εμορφη που τη χασαμε!
    Δε λεω αλλα...μιλανε τα χαμογελα!Καλημερες ερωτευμενες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @λεοντοκαρδος
    Για να ειμαι πιο ακριβης,δεν αξιζει να ζεις χωρις αυτον!
    Καλημερα και καλη εβδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δεν αξίζει να ζεις χωρίς αυτόν όπως το είπες πιο πάνω..
    Σε κάνει να αισθάνεσαι τα πάντα γύρω σου και να δίνεις άλλη όψη σε όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Όχι σήμερα δεν έχει σχόλιο

    Μόνο σιωπή από μέρους μου

    Που ίσως και να κάνει κρότο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πες μου τώρα ότι είσαι κι ερωτευμένη να κεράσω απόψε!
    Αυτό θέλω ν'ακούσω μικρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ηφαιστιωνας
    Ετσι ειναι Ηφαιστιωνακο! Αλλωστε ειναι η χαρα της ζωης! Κι αν καποιες φορες κρυβει μια πικρα, παντα σε αποζημιωνει αργα η γρηγορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ανιμα
    Η σιωπη καλη μου ειναι συχνα εκκωφαντικη! Το εχω νιωσει απειρες φορες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @bear
    Αρκουδακο, ειμαι! Και για να ακριβολογω, ο ιδιος ανθρωπος με κατακτα ξανα και ξανα εδω και 13 χρονια! Με αναποδιες, διαλειματα, χτυπηματα πανω και κατω απο τη μεση, χωρισμους, πολλα λαθη, απιστευτες κρισεις, αλλα παλι και παλι και παλι...
    Οποτε, κερνα αφοβα! Κερναει η καρδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Φιλη μου εδω και αιώνες οι άνθρωποι συζητούν για τον Έρωτα και τελειωμό δεν έχει αυτή κουβέντα ....
    Γι αυτό ζήσε τον καρδιά μου ,ντύσε τον εσύ με τα δικά σου χρώματα και δέξου τον όπως κι αν είναι με τα πολλά τα πρόσωπα ....
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @λυγερη
    Καλωσορισες για αλλη μια φορα στο κουκουλι μου!
    Εσυ ξερεις καλα, πως οσοι εχουμε μαθει να λυγιζουμε και να μη σπαμε, μπορουμε να σηκωνομαστε ορθοι και να ζουμε τα αισθηματα μας στο επακρο ξανα και ξανα, οπου κι αν οδηγουν!
    Φιλι γλυκο και σε σενα και στις κουκλες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Δε μπορούμε να μιλάμε μόνο για τα κακώς κείμενα, θα γινόμασταν μονότονοι...και ίσως λίγο αχάριστοι.
    Εχεις δίκιο.
    Προσωπικά εκτός από τον έρωτα, τον τελευταίο καιρό ζω και τη συμπαράσταση του ανθρωπου μου, σε πραγματικά δύσκολες ώρες...και είναι επίσης πολύ σημαντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @patsiouri
    Καταρχας κουκλα μου, ελπιζω οι δυσκολες ωρες να ειναι περαστικες και να εισαι καλα και χαμογελαστη!
    Κι αυτη η υποστηριξη ειναι που δυναμωνει τον ερωτα, αναμεσα σε αλλα!
    Φιλια κοριτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. διάβασα μέχρι εκεί που λες πως θα μιλήσεις για τον έρωτα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @mahler
    Ουπς!!! Γιατι;;; Αγγιξα ευαισθητη χορδη η απλα εχεις συνηθισει να με ακους να γκρινιαζω για τα κοινα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.