Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ...

Φέτος νιώθω όλα να κυλάνε πιο αργά... πιο ράθυμα...
Βρίσκω τον εαυτό μου να παρατηρεί τον κόσμο και το βλέμμα μου όλο και αλλάζει...
Κρατιέμαι από μικρές καθημερινές πράξεις αγάπης και καλοσύνης για να μη χάσω την πίστη μου.
Κι έχω κι αυτό το μικρό παιδί μέσα μου που θέλει να βγει στο δρόμο να παίξει, να γελάσει, να χαρεί... μα όλο κλαίει, όλο με κοιτάει με παράπονο. "Γιατί;" με ρωτάει συνέχεια...
Το αγκαλιάζω, το παρηγορώ και του υπόσχομαι ότι αύριο θα είναι εκείνη η μέρα, αύριο θα παίξει ελεύθερο και δε θα φοβάται...
Μα η πραγματικότητα με ξεπερνάει.
Τη μια είναι ένας τρελός οδηγός στο Βερολίνο.
Την άλλη ενας παράφρονας με όπλα στο Παρίσι.
Την τρίτη μια βόμβα στην Κωνσταντινούπολη.
Τα παιδια στις βάρκες, που θαλασσοπνίγονται για να βρουν μια στεριά.
Οι μάνες με τις άδειες αγκαλιές και τα γεμάτα πόνο στήθια.
Τα παιδιά στη Συρία που δεν κλαίνε πια, μόνο υπομένουν στωικά.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια θύματα ενός αιώνιου πολέμου προς το φύλο τους, τη φύση τους, την ανθρώπινη υπόστασή τους.
Οι άνθρωποι που φοβούνται.

Και θέλω να βγω στο δρόμο. Θέλω να πω ΟΧΙ στο φόβο.
Είναι ο φόβος που καλλιεργεί την έχθρα. Η έχθρα που καλλιεργεί τη βία. Η βία που καλλιεργεί το μίσος. Το μίσος που σκορπάει το θάνατο.
Σκέψου... μόνο σκέψου... να ξημερώσει ένα πρωί και να είσαι ελέυθερος από το φόβο! Να ανοίγεις τις πόρτες και τα παράθυρα να μπαίνει όποιος θέλει και να τον αγκαλιάζεις σαν αδερφό. Και να μη σε κοιτάει με μίσος. Και να μην τον κοιτάς καχύποπτα. Κι ο φόβος να έχει εξαϋλωθεί. Μα αν δεν έχεις κάτι να φοβάσει, θα έχεις λόγο να πολεμήσεις, να σκοτώσεις, να σκοτωθείς;
Αναρρωτιέμαι... πόσοι από αυτούς που έχουν ποτίσει τη ζωή τους στο αίμα, που έχουν αφιερωθεί στο θάνατο, πραγματικά δεν φοβούνται; Μήπως ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι η μέρα που δε θα φοβούνται πια; Που θα πρέπει απλά να ΖΗΣΟΥΝ;

Θέλω να βγω στο δρόμο. Θέλω να δημιουργήσω μια ανθρώπινη αλυσίδα, μια λαοθάλασσα. Θέλω να γεμίσω τις πλατείες, τις αγορές, τα πάρκα όλου του κόσμου με ανθρώπους... σαν εμένα, σαν εσένα... που αρνούνται να φοβηθούν, που αρνούνται να μισήσουν. Θέλω να πάρω αγκαλιά τον άγνωστο αδερφό μου, να πιάσω από το χέρι το προσφυγόπουλο, το μετανάστη,τον Έλληνα, τον Άγγλο και να τραγουδήσω μαζί του. Θέλω να δω τις πλατείες γεμάτες με πρόσωπα χαμογελαστά και πανώ που να λένε: "ΔΕΝ θα μας κάνετε να φοβηθούμε!", "ΔΕΝ θα μας κάνετε να μισήσουμε ο ένας τον άλλο!" "ΔΕΝ θα μας κάνετε να πάψουμε να ζούμε!", "ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ το φόβο και το μίσος".
Θέλω να δείξουμε σε όσους προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν, ότι το παιχνίδι τους είναι χαμένο.
Γιατί όσο θάνατο και να σκορπίσεις, η ανθρώπινη ψυχή δεν υποτάσσεται!

17 σχόλια:

  1. Ξέρεις χαρά μου, είναι ένας φαύλος κύκλος όλο αυτό. Κάθε πόλεμος που επιβάλλει η Δύση στην Ανατολή, η επίδειξη δύναμης επάνω σε λαούς που δεν φταίνε, η εκδίκηση που έρχεται ως φυσικό επόμενο από την πλευρά τους. Και τέλος, είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι που στήνεται, ενίοτε κι από τους ίδιους "τους (δυτικούς) από πάνω", προκειμένου να "μπλοκάρουν" την ελεύθερη διακίνηση προσφύγων και μεταναστών... Ο,τι έφτιαξε με σοφία η Πλάση, το καταστρέφει ο άνθρωπος με την ανόητη μανία του... Κανείς μας δεν μπορεί να "βγει απέξω" από όλη αυτή την παράνοια...

    Υ.Γ Συγνώμη που έσβησα το προηγούμενο σχόλιο, αλλά κόπηκε το ίντερνετ (τι πρωτότυπο!) και δεν αναρτήθηκαν οι προθήκες.. Πολλά φιλιά καλό βράδυ! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φτου! "οι προσθήκες" εννοώ! Ρε τι έπαθα σήμερα χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μη χάσεις ποτέ αυτή την όρεξή σου "να βγεις στους δρόμους", κι ας μοιάζει ουτοπία.
    Κι αν δεν μπορούμε να βρεθούμε όλοι εκεί έξω, ας κρατάμε τις μικρές μας ανθρώπινες αλυσίδες ζωντανές και δυνατές.
    Χριστίνα μου προσυπογράφω ό,τι έγραψες και συμφωνώ απόλυτα πως ό,τι κι αν κάνουν, η ανθρώπινη ύπαρξη θα βρει τον τρόπο να κάνει την επανεκκίνησή της.
    Καλές γιορτές να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μικρές ανθρώπινες αλυσίδες δεν είναι ουτοπία, είναι πραγματικότητα, όσο κι αν δεν το θέλουν κάποιοι!

      Διαγραφή
  4. Εχεις δίκιο Χριστίνα μου
    κάθε τι που γίνεται και χύνεται αίμα απώτερο σκοπό έχει μια φοβισμένη κοινωνία με τον φόβο αγκαλιά σε μικρούς και μεγάλους !!
    Να μείνουμε μια μικρή ανθρώπινη κοινωνία με ελεύθερο πνεύμα χωρίς τον διαβολεμένο το φόβο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πως να συμβιβαστείς με τον τρόμο;;;;;;
    Φοβάμαι ακόμα πιο άγριες καταστάσεις....

    Σε φιλώ και σ' αγαπώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο φόβος παραλύει... ακινητοποιεί...
    Κι όσοι τον καλλιεργούν, σε αυτό ποντάρουν...
    Αλλά είμαστε πολλοί που νιώθουμε σαν κι εσένα, πρέπει μόνο να συγχρονιστούμε...
    Καλά Χριστούγεννα, Χριστίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλη μου Χρόνια Πολλά !Όταν γεννιέται ο Χριστός γεννιέται μαζί Του και η ελπίδα για ένα κόσμο χωρίς βία, γεμάτο αγάπη και ειρήνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χρόνια πολλά Πεταλούδα μου, και για την γιορτή σου και για τις γιορτινές αυτές ημέρες. Υγεία και αγάπη σε όλους μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Περασα να αφήσω τις ευχες μου για την γιορτή σου Χριστινα μου και να προσυπογραψω οτι γραφεις .. και βεβαια δεν πρέπει να μας κυριευσει ο φοβος .. μην τους κανουμε την χαρη..!! είναι δυσκολα αλλα θα τα καταφερουμε αν ο καθενας μας.. σταματαει να φοβαται. ο φοβος ειναι αυτό που θελουν να έχουμε μεσα μας.. ας μην το καταφερουν λοιπόν .. απο εμας εξεαρταται..!!
    Ας ειμαστε αυτες τις γιορτες δυνατοι !! χρονια πολλα και καλα με αγαπη..!! και του χρονου..φιλάκιαα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμφωνώ με όσα γράφεις...Ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο φόβος...
    Χρόνια πολλά και καλά
    Καλή και ευλογημένη χρονιά εύχομαι για σένα και τους αγαπημένους σου
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλή ΧΡΟΝΙΑ αγαπημένη μου butterfly!
    Tα γράφεις τόσο όμορφα!
    Αυτά νοιώθουμε και εμείς που δεν μπορούμε με λέξεις να εκφραστούμε!
    Απλά σηκώνουμε τα μάτια και τη ψυχή μας στο γαλάζιο του Ουρανού και αντλούμε Ελπίδα!
    ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω; 8 ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾅδην, πάρει· 9 ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου κατ᾿ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης, 10 καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει με, καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου.
    ας ΜΗ ΞΕΧΝΆΜΕ είμαστε στα Χέρια Του!
    Καλή χρονιά!
    Συνέχισε να ελπίζεις γιαυτόν τον όμορφο κόσμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έχω καιρό να περάσω από τα μέρη σου, πεταλούδα μου και είναι πολύ όμορφα! ♥♥♥

    Όσο για όλα αυτά που γράφεις.. η πραγματικότητα με ξεπερνάει και εμένα.. θέλω όλα αυτά που σκέφτεσαι, αλλά νιώθω και έντονη τρομοκρατία.. δεν μπορώ να δω τον κόσμο με τα δικά τους μάτια..

    Εύχομαι μια νέα και ειρηνική χρονιά!

    Να είσαι καλά!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εύχομαι από καρδιάς το 2017 να φέρει
    στις ψυχές και τις καρδιές όλων μας
    υγεία, αγάπη, ηρεμία και ...
    λιγότερα προβλήματα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.