Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΧΡΕΟΣ



Κρατώντας την ανάσα του, στάθηκε έξω από το μικρό γραφικό καφενεδάκι. Είχαν περάσει 14 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που είχε έρθει εδώ. Κάποτε, μέσα σε αυτόν τον ίδιο χώρο είχε δοκιμάσει την πρώτη του πορτοκαλάδα, στα γόνατα του παππού του. Αργότερα, στο γυμνάσιο, είχε πιει τον πρώτο καφέ και είχε παίξει τάβλι με τους συμμαθητές του.
Στο μικρό νησί, στο ακόμα μικρότερο χωριουδάκι του, το καφενεδάκι του κυρ- Θωμά και της κυρά Μαριλένας ήταν το μοναδικό στέκι για μικρούς και μεγάλους. Είχαν μάλιστα καθιερώσει ένα άτυπο μοίρασμα του χώρου. Τις πρώτες πρωινές ώρες και νωρίς το απόγευμα, οι θαμώνες ήταν κυρίως οι γηραιότεροι κάτοικοι. Ηλικωμένοι συνταξιούχοι, παππούδες με τα εγγόνια τους, ο παπάς, ο δάσκαλος.Από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 4 το απόγευμα και από τις 8 το σούρουπο μέχρι το κλείσιμο, η πελατεία ήταν η νεολαία της περιοχής. Αυτό το ιδιότυπο εθιμοτυπικό δεν το είχε επιβάλλει κανείς, είχε προκύψει με απόλυτη φυσικότητα. Το πρωί  τα παιδιά και οι έφηβοι ήταν συνήθως στο σχολείο και το απόγευμα μελετούσαν. Το μεσημέρι οι μεγαλύτεροι έπαιρναν τη σιέστα τους και το βραδάκι μαζεύονταν νωρίς στο σπίτι. Έτσι, ανάλογα με την ηλικία των πελατών, το καφενείο άλλαζε αρκετές φορές την ίδια μέρα τη μουσική του, τα προϊόντα του, ακόμα και το διάκοσμο, καθώς το βραδάκι τα όμορφα ανθοδοχεία τα αντικαθιστούσαν μικρά κηροπήγια και τα έντονα φώτα φθορίου έσβηναν για να τα διαδεχθεί ο διακριτικός φωτισμός από καλαίσθητα αμπαζούρ τοποθετημένα σε διάφορες γωνίες του εσωτερικού χώρου και του κήπου. Εκεί εκτυλισσόταν στην ουσία όλη η ζωή της μικρής κοινωνίας. Η παιδικότητα έδινε τη θέση της στην αδέξια εφηβεία και αυτή με τη σειρά της στο άνθος της νιότης. Πόσοι έρωτες ξεκίνησαν και τέλειωσαν στο φως των κεριών! Πόσα μπλουζ έπαιξε το παλιό τζουκ μποξ! Τα πρώτα τσιγάρα, τα πρώτα μεθύσια, όλα εκεί και όλα υπό το άγρυπνο βλέμμα του καφετζή και της γυναίκας του. Έτοιμο πάντα το αντρόγυνο να βοηθήσει σε κάθε δύσκολη κατάσταση, να μοιραστεί κάθε χαρά, ποτέ δεν σχολίαζε, ποτέ δεν κουτσομπόλευε.Ό,τι γινόταν στο εσωτερικό του καφενέ δεν έβγαινε ποτέ παραέξω και όλα τα παιδιά τα πρόσεχαν σαν τα παιδιά που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν. Αν όμως ποτέ τολμούσε κανένας να ξωκοίλει, ο κυρ Θωμάς τον έδιωχνε κακήν κακώς και του απαγόρευε για καιρό την είσοδο! Αυτό ισοδυναμούσε με την απόλυτη ταπείνωση, τέτοιον σεβασμό και αγάπη είχαν όλοι στο πρόσωπό του. Για αυτό και οι γονείς τον εμπιστεύονταν και ήταν σίγουροι για την ασφάλεια των παιδιών τους.
Ο Μάρκος ήταν πάντα ένα ατίθασο και ανεξάρτητο παιδί. Περήφανος σαν αητός, ήθελε πάντα να τα καταφέρνει όλα μόνος του και να στηρίζεται στα δυο του πόδια. Όταν αρρώστησε η μάνα του, έχασε τον κόσμο όλο. Φτωχή η οικογένειά του, δεν είχαν τα μέσα να της δώσουν την περίθαλψη που είχε ανάγκη. Έπρεπε να φύγει να εγχειριστεί, αλλιώς θα πέθαινε. Κατηγορηματικά και αμετάκλητα. Ο πατέρας του είχε κοντέψει να τρελαθεί. Τότε ο Μάρκος, 14 χρονών αγοράκι, πήγε κοντά του, τον έπιασε από τους ώμους, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε με μια σοβαρότητα που δεν ταίριαζε στην ηλικία του "πατέρα, εγώ θα βρω τα χρήματα και η μαμά θα γίνει καλά". Ο πατέρας του τον αγκάλιασε, αλλά φυσικά δεν πίστεψε στα λόγια του, λόγια ενός τρομαγμένου παιδιού, αδύνατο να τα κάνει πράξη. Κι όμως ο Μάρκος εννοούσε κάθε λέξη. Έπιασε την άλλη κιόλας μέρα τον κυρ Θωμά και του μίλησε. "Τόσα χρειάζονται, να σώσω τη μάνα μου κυρ Θωμά. Αν μπορείς να μου τα δώσεις, εγώ θα στο ξεπληρώσω με τη δουλειά μου. Τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα θες βοήθεια. Και τα καλοκαίρια που το νησί γεμίζει εσύ κι η κυρά σου δεν  τα προλαβαίνετε. Εγώ θα έρχομαι, θα καθαρίζω, θα σερβίρω, θα γίνω το δεξί σου χέρι. Κι αντί να με πληρώνεις, κράτα τα να ξεπληρώσω το χρέος. Ξέρω είναι μεγάλο το ποσό και θα πάρει χρόνια να στο επιστρέψω. Βοήθα με κυρ Θωμά σε ό,τι έχεις ιερό!" Ο μεσήλικας τότε καφετζής δάκρυσε. Πήρε το αγόρι στην αγκαλιά του κι έδωσαν τα χέρια.Ο πατέρας του δεν πίστευε στα μάτια του όταν ο Μάρκος του παρέδωσε τα χρήματα και του εξήγησε τι είχε κάνει. Κάτι πήγε να πει, να εναντιωθεί, αλλά δεν το τόλμησε. Ο γιος του είχε φανεί πιο άντρας κι από τον ίδιο.

Η μάνα του έφυγε για την πρωτεύουσα. Η επέμβαση έγινε με πολύ καλά αποτελέσματα. Ο Μάρκος τήρησε το λόγο του και με το παραπάνω. Σα σκυλί δούλεψε. Το πρωί στο σχολείο, το απόγευμα στο καφενείο, το βράδι μελέτη. Ήθελε να αριστεύσει. Δεν θα ξεχνούσε ποτέ πόσο αβοήθητος ένιωσε όταν έμαθε για την ασθένεια της μητέρας του. Από τότε είχε πάρει την απόφασή του. Γιατρός θα γινόταν. Θα έκανε τα πάντα για να το πετύχει!
Πέρασαν τα χρόνια κι ο Θωμάς και η Μαριλένα είχαν αγαπήσει το Μάρκο σαν γιο τους. Κι εκείνος τους ένιωθε σαν δεύτερους γονιούς. Την τελευταία χρονιά του σχολείου ο Θωμάς ήταν ανένδοτος. Το παιδί έπρεπε να αφιερωθεί στη μελέτη του. Μόνο τα Σάββατα θα ερχόταν στο μαγαζί, πάει και τελείωσε. Στη διάρκεια των εξετάσεων, μαζί αγωνιούσαν και μαζί ξενύχταγαν. Ήταν τέλος Αυγούστου του 1993 που ο Μάρκος όρμησε στο καφενείο τρέχοντας, με την έξαψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. "Πέρασα κυρ- Θωμά! Πέρασα στην ιατρική, στην Αθήνα!" Γλέντι τρικούβερτο στήθηκε εκείνο το βράδι στο καφενείο. Οι γονείς του Μάρκου τον καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια! Κι ο κυρ Θωμάς από κοντά. Η κυρά Μαριλένα όλο τον φίλαγε κι όλο σφούγγιζε με ένα μαντηλάκι τα βουρκωμένα μάτια της. Λίγες μέρες αργότερα, ο Μάρκος έπρεπε να φύγει για Αθήνα. Να βρει ένα σπιτάκι, να ψάξει για  δουλειά, να ελαφρύνει την οικογένειά του από το βάρος των χρημάτων. Το τελευταίο βράδι στο νησί, είχε πάει στο καφενείο, σαν πελάτης αυτή τη φορά, να αποχαιρετίσει τους φίλους του. Όταν έφυγαν όλοι, ο κυρ Θωμάς του έκανε νόημα να πλησιάσει. "Μάρκο παιδι μου, είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για σένα. Έχεις τσαγανό και πείσμα και θα πας πολύ μπροστά. Δεν ξέρω αν θα ζήσω να σε καμαρώσω, αλλά να ξέρεις πως μου έδωσες τόση χαρά σαν να ήσουν δικό μου παιδί. Τώρα στην πρωτεύουσα δεν σε φοβάμαι εσένα, ξέρω πως θα προσέχεις, μόνο που να, θέλω να ασχοληθείς με τις σπουδές σου και να μην αποσπάσαι από άλλα πράγματα. Γι' αυτό σε παρακαλώ να δεχτείς αυτό". Έβγαλε με τρεμάμενα χέρια ένα φάκελο και του τον έβαλε στη χούφτα. Ο Μάρκος τον άνοιξε κι έκπληκτος είδε μέσα ακριβώς το ίδιο ποσό με εκείνο που κάποτε του είχε δανείσει. Κάτι πήγε να πει, μα ο Θωμάς τον σταμάτησε. "Σςςς... κουβέντα μην πεις. Όλα αυτά τα χρόνια έβαζα κάθε μέρα στην άκρη το μεροκάματό σου, γιατί ήξερα πως θα ερχόταν η ώρα που θα έφευγες. Μη με κακοκαρδίσεις, στο είπα και πριν, για μένα και την κυρά μου είσαι γιος και δεν χωράνε τα χρέη στις οικογένειες. Πάρτα και ξεκίνα τη ζωή σου με αξιοπρέπεια. Συνέχισε να μας κάνεις περήφανους αγόρι μου!" Ο Μάρκος δεν τόλμησε να μιλήσει, μόνο με μάτια δακρυσμένα έσκυψε και φίλησε το χέρι του κυρ Θωμά. Η Μαριλένα από δίπλα, που τόση ώρα έκλαιγε με αναφιλητά, πλησίασε και τον αγκάλιασε σφιχτά, του πέρασε ενα σταυρουδάκι στο λαιμό να τον προσέχει και του έδωσε την ευχή της. "Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που κάνατε για μένα" είπε ο Μάρκος κι αποχαιρέτισε το ηλικιωμένο ζευγάρι.
Τον επόμενο χειμώνα, ο κυρ Θωμάς και η κυρά του σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα, καθώς γυρνούσαν από το πρώτο ταξίδι που είχαν κάνει ποτέ. Ένα όνειρο ζωής, να επισκεφτούν την Κωνσταντινούπολη, αφού από εκεί είχαν ρίζες κι οι δυο, το ταξίδι του μέλιτος που δεν είχαν αξιωθεί να πάνε.
Από τότε ο Μάρκος δεν είχε ξαναπατήσει στο νησί, μέχρι σήμερα.Είχε πάρει και τους γονείς του κοντά του στην Αθήνα και έτσι δεν είχε χρειαστεί να αντιμετωπίσει αυτή την απώλεια. Τώρα στεκόταν μπροστά στον παλιό καφενέ κι ένιωθε σαν να ήταν μόλις χτες όλα όσα είχε ζήσει. Μπορούσε ακόμα να διακρίνει την παχουλή σιλουέτα της Μαριλένας να πηγαίνει πέρα δώθε πίσω από τον πάγκο και να ακούσει το γάργαρο γέλιο του κυρ Θωμά. Σκεφτόταν πόσο υπερήφανοι θα ήταν για εκείνον. Είχε τελειώσει με άριστα την Ιατρική, είχε κάνει μεταπτυχιακό και διδακτορικό, είχε εργαστεί στα καλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία και είχε ήδη στα 32 χρόνια του καταξιωθεί ως ένας από τους καλύτερους στο είδος του. Είχε παντρευτεί πριν από ένα χρόνο και περίμενε τώρα το πρωτο του παιδί.
Ο κύκλος είχε κλείσει. Τώρα ήταν έτοιμος να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να εκπληρώσει τον όρκο που έδωσε στον εαυτό του μόλις έμαθε πως ο κυρ Θωμάς και η κυρά Μαριλένα δεν υπήρχαν πια. Κι ας του είχαν πει πως δεν χωράνε στις οικογένειες τα χρέη, εκείνος ένιωθε πως τους χρωστούσε τη ζωή του ολάκερη. Κι ήταν καιρός να ξεπληρώσει το χρέος του.
Έριξε με μια σπρωξιά την παλιά ετοιμόρροπη ταμπέλα. Έκλεισε τα μάτια και ονειροπόλησε για λίγο. Στα μάτια του εμφανίστηκε μια καινούρια πινακίδα με έντονα γράμματα: "ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΘΩΜΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΚΙΜΠΑΡΗ". Χαμογελασε, με τα μάτια ακόμα κλειστά.


Στις Ιστορίες του Καφενέ #2 συμμετέχουν:

Δημήτρης Ασλάνογλου, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας
Ινώ, Σκιάθος, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας
Γιώργος-Hengeo,http://hengeo.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/
Nastenka (πρώην pink angel) http://midnight-in-brussels.blogspot.gr/
Μαρία(me maria), http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Τάσος Κ, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας
Velvet, μια ιδιαίτερη, ποιητική φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας αν και δεν είναι άστεγος
Γλαύκη, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας


48 σχόλια:

  1. Συγκινήθηκα πάρα πολύ :( απίστευτη ιστορία Χριστίνα μου, μπράβο!
    Πολύ όμορφη συμμετοχή!
    Πάντα τέτοια έμπνευση να έχεις!
    Σε φιλώ!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστίνα, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ;;;
    Θα μας τρελάνεις; Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τους τελευταίους μήνες!
    Το λέω και το εννοώ!
    Μπράβο για την εξαιρετική σου πένα, μπράβο για την ευαισθησία που αποπνέει η ιστορία σου, μπράβο για τα μηνύματα που περνάει!
    Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μας συγκινείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χριστινάκι μου και μόνο από το σχόλιο του Πέτρου ανυπομονώ να σε διαβάσω!
    Πάω όμως πρώτα να σε προσθέσω, να σε διαφημίσω και έρχομαι!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμμετοχή σου!
    Να'σαι καλά μάτια μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χριστίνα μου δάκρυσα καθώς διάβαζα την ιστορία σου. Υπέροχη!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αϊ στο καλό μου ...είχα βάλει κι ένα κομμάτι πολύ μελωδικό και θλιμμένο και καθώς διάβαζα με δυσκολία κρατούσα τα δάκρυα μου. Θάμπωσαν τα μάτια και η ψυχή ένιωσε αυτό που οι αρχαίοι έλεγαν "κάθαρσις"!
    Χριστινάκι μου, σε ευχαριστώ πολύ για την τόσο ευαίσθητη ιστορία σου!
    Φιλάκια πολλά μάτια μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. https://www.youtube.com/watch?v=HcOb7yGEqVg#t=142

    το κομμάτι που άκουγα...συνοδεύει εξαιρετικά την ιστορία :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με θολά μάτια μπορείς να γράψεις;Δεν μπορείς....
    Μπράβο!Τέλειο κείμενο!!!
    Στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά και στο συναίσθημα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν έχω πρόχειρα λόγια να σου γράψω. Έχω μπει στην ιστορία σου, την έζησα και συγκινήθηκα όσο δεν πάει... Σ' ευχαριστώ για την εμπειρία αυτή. Είσαι απίστευτη Χριστίνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λίγο "ζόρικο" το τέλος, μου άρεσε όμως όλο το συναίσθημα που έβγαλε το κείμενό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάρα πολύ συγκινητική ιστορία με πρωταγωνιστές ανθρώπους με Α κεφαλαίο!
    Μπράβο Χριστίνα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τι όμορφο το κείμενο σου, έκλαψα. Μακάρι να υπήρχαν μόνο τέτοιοι άνθρωποι, που εκτιμούν και δεν ξεχνούν. Να 'σαι καλά για τα συναισθήματα που μας γέμισες. Καλή συνέχεια στην ημέρα σου εύχομαι. Σε φιλώ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πως μπορεί να περιγράψει κανείς με λόγια τη θύελλα των συναισθημάτων που του δημιουργεί μια ανάγνωσητόσο συγκινητική, τόσο καλογραμμένη, με μηνύματα, με αγάπη, πόνο, αλληλεγγύη, με, με με...
    Τα δάκρυα έρεαν σαν ποτάμι όπως σε διάβαζα γιατί με έβαλες μέσα της, αλλά το χαμόγελο και η υπερηφάνεια που ένιωσα για τον Μάρκο στο τέλος τα αντιστάθμησαν.
    Γράφεις καταπληκτικά, είναι πραγματικά η καλύτερη ιστορία που έχω διαβάσει.
    Μπράβο, πάντα τέτοιες εμπνεύσεις να έχεις.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπέροχη η ιστορία σου....με συγκίνησες πάρα πολύ :))
    Είναι να τα θαυμάζει κανείς τέτοια παιδιά!!!
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Aριστουργηματική γραφή μιάς ιστορίας "ύμνου" στη συγκίνηση, την ευγνωμοσύνη και τα καλλίτερα ανθρώπινα συναισθήματα....!!! Χριστίνα απόλαυσα τη διήγησή σου,στάθηκα στις λεπτομέρειες και χάρηκα την αίσια έκβασή της....Σ΄ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ηθικό δίδαγμα: όταν κλείνει ένας καφενές ανοίγει ένα Κέντρο Υγείας;

    Πάντως ήταν πολύ ωραίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολυ όμορφη ιστορία.
    Στα απλά πράγματα βρίσκεται η ουσία.
    Ακόμη και το επίθετο του Θωμά, μέρος του... σχεδίου!
    Κιμπάρης όνομα και πράγμα!


    ΥΓ.: Καλά, το σχόλιο του "Πτωχού" από πάνω, εμπνευσμένο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φοβερη η ιστορια σου!!!!Συγχαρητηρια καλη επιτυχια!!!
    ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)Καιρο ειχα να περασω απο τη μπλοκογειτονια ,αλλα τωρα ηρθα αφηνοντας τις καλυτερες ευχες μου για ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!!Να εισαι παντα καλα και να βρισκω ανοιχτο το σπιτικο σου!!♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Χριστίνα μου, πολύ ωραία η ιστορία σου, στοχεύει κατευθείαν στη καρδιά! Και είναι ακριβως στο πνεύμα που πρεσβευεις, για την επανάσταση της καλοσύνης, είσαι καταπληκτική, συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. τοσο μα τοσο συγκινητικη ιστορια!
    υπεροχη η ροη της! απλως δεν ηθελα να τελειωσει!
    Μπραβο Χριστινα μου! Μπραβο!


    Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο να έχουμε!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @all
    Kαταρχην καλο μηνα σε ολους και καλο φθινοπωρο! Θελω να σας ευχαριστησω για τα απιστευτα σχολια σας! Αγκαλιασατε μια ιστορια που εγω δεν πιστευα οτι ηταν κατι το ιδιαιτερο. Την αγαπησατε και με συγκινησατε απιστευτα με τα λογια σας! Ισως αυτη ειναι η μαγεια της γραφης! Ο Μαρκος γραφτηκε... μονος του! Εγω για εναν αντρα που μολις ειχε παρει διαζυγιο ηθελα να γραψω μια ιστορια με καπως μεταφυσικες διαστασεις. Ομως ενω εγραφα, οι χαρακτηρες ζωντανεψαν κι ιδου το αποτελεσμα! Και παλι ευχαριστω για ολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @nastenka
    Γλυκια Αναστασια, σε ευχαριστω πολυ πολυ! Χαιρομαι που σε αγγιξε!Καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @πετρος κ.
    Τωρα εγω τι να πω; Δεν εχω λογια! Σε ευχαριστω απο την καρδια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @αριστεα
    Εγω κοριτσι μου ευχαριστω για την αψογη διοργανωση! Το τραγουδακι τελειο και πολυ μελαγχολικο! Αυτο με την "καθαρση" μου αρεσε πολυ κι εγω ετσι το ενιωσα. Σε ευχαριστω! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ελενη φλογερα
    Ειναι μεγαλη τιμη καποιος να δακρυζει απο συγκινηση για κατι που εγραψα!Σε ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ινο
    Τι γλυκο σχολιο! Σε ευχαριστω πολυ Ινω μου και σε καλωσοριζω στο μπλογκοσπιτακι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @μαρια κανελλακη
    Ξερεις Μαριω ποσο μετραει μια τετοια καλη κουβεντα απο εναν ανθρωπο με τη δικη σου πενα; Σε ευχαριστω πολυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @γιωργος
    Αν με παρακολουθησεις στις ιστοριες μου θα δεις οτι εχω μια ταση να τους πεθαινω ολους, αλλα παντα στο τελος κατι αφηνω αισιοδοξο. Δεν ξερω γιατι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @μαρια
    Μαρακι μου μοιραζομαστε γενικα τις ιδιες ευαισθησιες, σε ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @σκεψεις στιγμες και λιγα ονειρα
    Σιγουρα δεν υπαρχουν μονο τετοιοι ανθρωποι, ισα ισα που μας κατακλυζουν εικονες αντιθετες. Ομως υπαρχουν ΚΑΙ τετοιοι ανθρωποι, που σιωπηρα κανουν το καλο και το ριχνουν στο γυαλο! Σε ευχαριστω και καλωσορισες στο κουκουλι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @Λαχεσις
    Το σχολειο σου με συγκινει και με τιμαει πολυ! Καθε φορα που ενας ανθρωπος γραφει, καταθετει ενα κομματι της ψυχης του κι οταν αυτο τυγχανει τετοιας αποδοχης και αγαπης, η συγκινηση ειναι διπλη! Ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @λαχεσις
    Α! Ξεχασα να σε καλωσορισω στο μπλογκακι μου! Καλως ορισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @καθε μερα
    Καλησπερα και καλο μηνα! Ευχαριστω για το ομορφο σχολιο! Ειναι να τα θαυμαζει και να τα αναδεικνυει αυτα τα παιδια, αυτες τις σχεσεις! Κι υπαρχουν, ειμαι σιγουρη οτι υπαρχουν! Καλωσορισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @κλαυδια
    Κλαυδια μου ΕΓΩ σε ευχαριστω για το γενναιοδωρο σχολιο σου! Καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @πτωχος
    Κατα το "οταν κλεινει μια πορτα ανοιγει ενα παραθυρο";; Χαχαχα!
    Να εισαι καλα φιλε μου και καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @μαζεστιξ
    Ανθρωπινες σχεσεις, αληθινες, ενα χερι να κρατηθεις, μια ζεστη αγκαλια, ανοικτες καρδιες.
    Εισαι ο πρωτος που προσεξε το επωνυμο! Και ναι, δεν ηταν τυχαιο, αν και τυχαια το σκεφτηκα! Ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @μαρια ελενα
    Να εισαι καλα! Φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @σκρουτζακος
    Χαιρομαι πολυ που σου αρεσε Γιαννη! Δεν ειναι διαγωνισμος, απλα μια σειρα απο αυτοτελεις ιστοριες.
    Καλο Σεπτεμβρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @des tzav
    Δεσποινακι μου γλυκο, πολυ ομορφο το σχολιο σου! Προσπαθω πολυ να ζω με βαση οσοα πρεσβευω, να τα τιμω, αν και δεν τα καταφερνω παντα. Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @εκφρασου
    Ευχαριστω Κικη μου! Χαιρομαι που τελικα δεν κουρασε παρα την εκταση της.
    Καλο φθινοπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Καλό μήνα να χεις Χριστίνα μου!! Και Μαριλένα, και Κωνσταντινούπολη και πέφτει και το αεροπλάνο;;;; :))) Αμάν, αμάν!! Αχαχαχα!!
    Αυτό για να αλαφρύνω λίγο γιατί η ιστορία σου είναι άκρως συγκινητική!! Αποπνέει αγάπη, σεβασμό, εκτίμηση!! Επλεξες τόσο όμορφα τις ζωές των ηρώων μεταξύ τους που είναι σαν αληθινοί!! Ολοι μοναδικοί κι αξιαγάπητοι!!
    Σε φιλώ κοπέλα μου και καλή συνέχεια στην δημιουργική σου διάθεση!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @μαριλενα
    Μαριλενακι μου γλυκο με σκλαβωνεις! Σε φιλω, καλο σου μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Απίστευτη η ιστορία σου, δυνατή, ανθρώπινη και άκρως συγκινητική... Τη λάτρεψα!
    Μπράβο, Χριστίνα μου, πολλά μπράβο!
    Καλό μήνα να έχεις, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Πρώτον χίλια συγγνώμη που άργησα να διαβάσω τον καφενέ σου. Χριστινάκι ε; Είμαστε συνονόματες δηλαδή; Τέλεια!

    Πολύ συγκινούμε με ανθρώπους που γίνονται δεύτερη οικογένεια. Έτσι πρέπει η αγάπη να μεγαλώνει. Πολλές φορές οι γονείς μας είναι ανήμποροι να μας μεγαλώσουν είτε γιατί αρρωσταίνουν είτε γιατί δεν έχουν πόρους γι αυτό πρέπει να υπάρχει περίγυρος. Καλοί γείτονες, καλοί συγγενείς. Όλοι μια οικογένεια στην τελική.
    Ωχ πολύ κλάμα και συγκίνηση έχει πέσει τώρα τελευταία. Τι γίνεται βρε παιδί μου; Μεγαλώνουμε; Να σαι καλά!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Αν και καθυστερημενη πέρασα Χριστινακι μου κι διάβασα την ιστορια σου που με συγκίνησε βαθύτατα .. υπέροχη.. ανθρώπινη.. θαυμάσια.. μπραβο σου.. να έχεις μια ομορφη μέρα .. φιλακιααααα
    ΚΑΛΌ ΣΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @funky monkey
    Να εισαι καλα Ελλη μου! Καλο ΣΚ σου ευχομαι και καλη ξεκουραση! Ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. @χριστινα ανδρομεδα
    Καλε τι συγνωμες; Αυτα ειναι για αλλους πιο....μπλαζε!
    Σε ευχαριστω που περασες και που διαβασες αναμεσα στις λεξεις τα νοηματα. Ναι, μεγαλωνουμε... Αυτα που καποτε μας αγγιζαν απλα, τωρα αφηνουν χαραγματιες πανω μας. Και παυουμε να ειμαστε απολυτοι. Δεν ειναι κακο...
    Καλο ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @σμαραγδενια ρουλα
    Ευχαριστω Ρουλα μου για τα καλα σου λογια! Καλο Φθινοπωρο και σε σενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλωσορισες στο κουκουλι μου.