ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ

Δεν ξερω τι με εκανε να μην μπορω να αφησω το βιβλιο της Μαρινας Πετροπουλου "Το ταγκο της Δαναης". Το αρχισα εχτες στις 8 το απογευμα και το τελειωσα στη 1 μετα τα μεσανυχτα, σχεδον χωρις διακοπη.
Δεν ειναι η ιστορια που με καθηλωσε. Ειναι το κλασικο τριπτυχο Ερωτας-Προδοσια-Καθαρση, οχι κατι το διαφορετικο...
Ειναι ο τροπος που ξετυλιγονται οι χαρακτηρες, με τις ανατροπες και τις αδυναμιες τους.
Ο Οδυσεας...ο μεγαλος γιος της Δαναης, μεσηλικας σχεδον, ευνουχισμενος κατα καποιο τροπο απο την αγαπη μια μητερας που στο προσωπο του εβλεπε τον πατερα του, ευσεβης μα οχι θρησκος, γεματος απο μια καλυμμενη ευαισθησια και τρυφεροτητα και απο ανιδιοτελη αγαπη...ο,τι αγαπησε το αγαπησε για παντα.
Ο Αχιλλεας, ο μικροτερος γιος, ο ερωτυλος επαναστατης, που αλλαζε τις γυναικες σαν τα πουκαμισα, ωσπου πιστεψε πως βρηκε το μεγαλο ερωτα στα αθωα και αδολα ματια μις καστανης φοιτητριας απο την επαρχια. Ο Αχιλλεας που πιστευε πως η επανασταση του ηταν η εκδικηση προς μια αυταρχικη μητερα, ενω στην ουσια δεν αποζητουσε αλλο απο την αποδοχη και τη ζεστασια της.
Ο Μιγκελ, ο Αργεντινος οικονομος που η Δαναη μεγαλωσε και σπουδασε σαν δικο της παιδι. Ερωτευμενος απο μωρο ακομα με ενα απιαστο ονειρο, μια σκια που τον καταδιωκε σε ολη σχεδον την ενηλικη ζωη του, που τον κρατουσε σκλαβο της ανημπορο για καθε αντιδραση. Εγκλωβισμενος σε μια αγαπη αρρωστημενη, αλλα και απολυτα αγνη, μια προσφορα ανιδιοτελη και ολοκληρωτικη.
Η Μαρια, η νεαρη συζυγος του Μιγκελ. Μια ερωτευμενη γυναικα, που βιωνει την αρνηση, την απορριψη και την προδοσια, αλλα καταφερνει ακομα και να αγαπησει τελικα τη γυναικα που το φαντασμα της μπαινει αναμεσα σε κεινη και τον αγαπημενο της, καταφερνει να κανει τον πονο δυναμη και να σταθει πανω και περα απο ολα στυλοβατης του γαμου της.
Η Νανα, η πορνη που εγινε φιλη, συμβουλατορας, αποδεκτης ολης της στοργης της Δαναης, αλλα και αγρυπνο ματι που φυλαγε τους γιους της. Μια δυνατη φιλια, που εμεινε κρυφη για πολλα χρονια, λογω κοινωνικων επιταγων, που ομως αντεξε σε ολες τις δοκιμασιες.
Η Μελινα, το κλασικο κοριτσι απο την επαρχια, που ερωτευτηκε τον πλουσιο γοητευτικο αντρα, εκλεψε την καρδια του με την ευθυτητα και τις αξιες της, μοιραστηκε αναμεσα σε δυο αντρες, εχασε καπου το δρομο της και τα ονειρα της θαμπωμενη απο τη μεγαλη ζωη και στο προσωπο της Δαναης βρηκε αρχικα μια αντιζηλο και στη συνεχεια το μεντορα της, το δρομο της επιστροφης της σε οσα αληθινα αξιζουν.
Το μεγαλο μυστηριο, η πρωταγωνιστρια, αυτος ο χαρακτηρας που με αφησε ωρες ολοκληρες μετα να σκεφτομαι και να αναρρωτιεμαι, το πιο αμφιλεγομενο προσωπο ειναι η Δαναη.
Ποια ειναι τελικα η Δαναη; Απο τη μια, μια γυναικα αδιστακτη, σκληρη επιχειρηματιας, ιντριγκαδορα, υαινα που αρνειται να απογαλακτισει τα παιδια της, με τα οποια τη δενει ενα αδιορατο Οιδιποδειο συμπλεγμα, που γινεται εντονα φανερο μονο μια φορα το χρονο, μεσα απο ενα παθιασμενο Αργεντινικο ταγκο, το "ταγκο της Δαναης". Μια πανεμορφη γυναικα, που η ομορφια αποτελει για εκεινη μεσο και αυτοσκοπο, αρνειται να γερασει και για να επιβεβαιωσει τη θηλυκοτητα της δεν δισταζει να κανει το ο,τιδηποτε, αδιαφορωντας για το ποιον πληγωνει.
Πληγωνει...ομως μηπως πληγωνεται περισσοτερο η ιδια; Γιατι κατω απο το αδιστακτο περιτυλιγμα ξετυλιγεται μια πολυ ευαλωτη και πληγωμενη γυναικα, προδομενη απο τον ερωτα, γεματη ευαισθησιες, μια πανταχου παρουσα μητερα, μια εξαιρετικη φιλη, υπερπροστατευτικη με οσους αγαπαει, αλλα ικανη να τους αγαπαει μεχρι τελους, μια τρυφερη ψυχη, δοτικη, διορατικη και μοναδικα δυνατη. "Καθε μερα ειναι μια αρχη, οχι μια συνεχεια..."
Τι ειναι τελικα η Δαναη; Αγγελος η δαιμονας; Η οπως ολοι μας, ενας συνδυασμος και των δυο, που ομως το παθος της για ζωη, η αναγκη της για ομορφια και η προσπαθεια της να δειχνει ατρωτη δυναμωνουν τις αντιθεσεις;