ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΕΙΡΑΜΑ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

 Καλημέρα σας! 

Χτες ξεκίνησα ένα πείραμα, μικρής φυσικά εμβέλειας, για να δω αν η ΑΙ μπορεί να γίνει αντιληπτή σε σύγκριση με ένα ανθρώπινο δημιουργημα. Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενδιαφέροντα και ευχαριστώ πολύ όσους μπήκαν στον κόπο να συμμετάσχουν. Πάμε να δούμε λοιπόν τα αποτελέσματα.

-Συμμετείχαν 11 αναγνώστες στο blog και 1 στο Facebook.

- Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αναγνώστες αναγνώρισαν την ανθρώπινη γραφή. 10/12 συμμετέχοντες αποφάσισαν πως το ΠΡΩΤΟ ποίημα πρέπει να είναι το δικό μου και είχαν δίκιο (Τίτλος: ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ). 

-Τα σχόλιά σας ανέδειξαν ως βασικά στοιχεία την έλλειψη συναισθηματικής φόρτισης στο δεύτερο ποίημα, τις πολύ μικρές και κοφτές του προτάσεις, την έλλειψη λυρισμόύ.

-Παρατηρήθηκε ωστόσο δυσκολία στην αναγνώριση και πολλοί είπατε ότι χρειάστηκε δύο, τρεις ή και περισσότερες αναγνώσεις για να καταλήξετε σε κάποιο συμπέρασμα. 

Το πιο παράξενο από όλα όμως σας το άφησα για το τέλος. Έδωσα τα δύο ποιήματα στο Chatgpt, του είπα ότι το ένα είναι ανθρώπινο και το άλλο γραμμένο από την ΑΙ και του ζήτησα να μου πει αν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι ποιο. Σας παραθέτω screenshots με τη συνομιλία μας.

Όπως θα είδατε, το ίδιο το ΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ τη γραφή με τεχνητή νοημοσύνη, κοινώς, ξεγελάστηκε και τη θεώρησε πιο ανθρώπινη από την πραγματικά ανθρώπινη. Αυτό, κατά την άποψη μου, ίσως οφείλεται στο ότι δεν είναι προγραμματισμένο να αναγνωρίζει την ΑΙ. Παρόλα αυτά, όταν του αποκάλυψα πως έκανε λάθος, μου έκανε τα παρακάτω σχόλια.

Κατά την άποψη μου, η ΑΙ είναι ακόμα σε πολύ βρεφικό στάδιο και δεν μπορεί ούτε να αξιολογήσει κάτι σωστά ούτε φυσικά να εκφραστεί με τρόπο που δεν είναι ξύλινος. Δεν αποκλείεται ωστόσο στο μέλλον να εξελιχθεί τόσο ώστε να μπορεί.

Σαν τελευταία παρατήρηση, θα ήθελα να σκεφτείτε δύο πράγματα και όποιος έχει τη διάθεση να μου απαντήσει στα σχόλια.

Πρώτον, αν δεν είχε προηγηθεί όλη η συζήτηση για την ΑΙ στη λογοτεχνία και τα σημάδια γραφής που μας βοηθάνε να την αναγνωρίσουμε, θα είχατε παρατηρήσει όσα παρατηρήσατε στα δύο ποιήματα;

Δεύτερον, αν σας είχα δώσει μόνο το δεύτερο ποίημα, αυτό που γράφτηκε με ΑΙ, θα είχατε. παρατηρήσει ότι η γραφή είναι παράξενη και χωρίς συναίσθημα, θα είχατε υποπτευθεί πως, αν όχι εξ ολοκλήρου γραμμένο με ΑΙ, είχε τουλάχιστον χρησιμοποιηθεί η βοήθεια του για τη δημιουργία του;

Οι δικές μου σκέψεις είναι ανάμεικτες. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εσάς είστε εξοικειωμένοι με τη γραφή μου, 2 δεκαετίες σχεδόν μετράει το μπλογκ, έχετε παρακολουθήσει ενδεχομένως και την εξέλιξη της μέσα στο χρόνο. Το ίδιο κι εγώ με τη γραφή πολλών από εσάς. Επομένως, μια μεγάλη αλλαγή λογικό είναι να γίνει αντιληπτή. 

Από την άλλη, επειδή ακριβώς είμαστε τόσα χρόνια συμπορευόμενοι, έχει χτιστεί ανάμεσά μας μια εμπιστοσύνη, μια σχέση πιο προσωπική από την απλή συνύπαρξη στο διαδίκτυο. Θα ήταν επομένως δύσκολο να φανταστούμε, στην αρχή έστω, ότι κάποιος από εμάς θα άρχιζε ξαφνικά να χρησιμοποιεί ΑΙ αντί να παρουσιάζει κάτι εξ ολοκλήρου δικό του. 

Αν όμως πρόκειται για γραφή κάποιου με τον οποίο δεν είμαστε εξοικειωμένοι, πόσο εύκολα άραγε θα ξεγελαστούμε και θα πιστέψουμε πως ένα ΑΙ κείμενο είναι δικό του; Εγώ νομίζω είναι αρκετά πιθανό, τουλάχιστον για ένα όχι και τόσο έμπειρο μάτι.

Και κάπου εδώ έρχεται η ερώτηση, είναι η χρήση ΑΙ προδοσία της εμπιστοσύνης μας; Από την άλλη, αν έχω στο μυαλό μου κάτι πολύ συγκεκριμένο, αλλά δεν μπορώ να το αποδώσω όπως ακριβώς το φαντάζομαι είτε λόγω έλλειψης χρόνου είτε επειδή έχω κολλήσει, είναι τόσο κακό να το δώσω σαν ιδέα στο ΑΙ να μου το φτιάξει; Στην τελική, η σύλληψη, η ιδέα, το στυλ, είναι δικά μου, μόνο η τελική εκτέλεση είναι του ΑΙ. Ως ποιο σημείο είναι τελικά ηθικά σωστή η παρεμβολή του; Μήπως οφείλω να ενημερώσω τον αναγνώστη μου ότι χρησιμοποίησα ΑΙ ή αυτό θα με κάνει να φανώ ανάξιος; 

Είναι πολλά τα ερωτήματα, όπως πάντα συμβαίνει με κάθε τι καινούργιο, κάθε επιστημονική πρόοδο και εξέλιξη που θέτει την ηθική μας σε δίλημμα. Το όριο είναι πάντα το ζητούμενο, μα είναι και το πιο δύσκολο να τεθεί, καθώς δεν υπάρχουν κανόνες και προϋποθέσεις και το ορίζει τελικά ο καθένας μόνος του, με βάση τις αξίες του, αλλά και τις εκάστοτε ανάγκες του.

Η πρόοδος είναι πάντα επιθυμητή, με όλους τους κινδύνους που αυτή ενέχει. Στο τέλος της μέρας όμως, καθένας μας κάνει τις επιλογές του και πορεύεται με αυτές.