Αρχικα ειπα να μιλησω για τη φωτια. Μαλιστα, ειχα ετοιμασει να ανεβασω κι ενα ποιημα που ειχα γραψει παλιοτερα
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΦΩΤΙΑ (click it)
Κι επειτα αμεσως ηρθαν στο μυαλο μου οι φραουλες. Ζουμερες, κοκκινες φραουλες. Σκετες, με ζαχαρη, με σαντιγυ, με παγωτο, με γιαουρτι , μαρμελαδα φραουλα η γλυκο του κουταλιου. Τωρα θα μου πεις πως απο τη φωτια πεταξε ο νους στις φραουλες; Θες ο καυσωνας, θες η αναγκη για κατι δροσιστικο, να κουλαρει και το μεσα και το εξω μου; Ισως παλι το κοκκινο χρωμα να εκανε το συνειρμο. Κοκκινο της φραουλας η κοκκινο της φωτιας μικρη η διαφορα. Και τα δυο θυμιζουν παθος, λαχταρα, λαιμαργια και διψα.Και τα δυο ξυπνανε αναμνησεις δυνατες και εντονες.
Γιατι στην τελικη, τι αλλο ειμαστε εμεις οι ανθρωποι παρα μικρες ευαλωτες φραουλες; Αν μας κοψουν πριν την ωρα μας, γινομαστε στυφοι, ξινοι, σκληροι και αφηνουμε μια γευση δυσαρεστη στον ουρανισκο. Αν παλι μας αφησουν στα κλαδια περισσοτερο απο οσο πρεπει και ωριμασουμε πολυ, ετσι μοναχικοι, γεμιζουμε μουχλα και σκουληκια, γινομαστε "ακαταλληλοι προς βρωση". Αν ομως καποιος θελησει να γευτει τον καρπο μας στην καταλληλη περιοδο της ακμης, τοτε γινομαστε ενα στρωμα απο κοκκινο βαμβακι, απαλο και μαλακο, πλημμυριζουμε το στομα με τη γλυκεια μας γευση και το αρωμα μας γινεται μεθυστικο. Ε... κι αν καμια φορα μας πιασει η ξινιλα μας, αρκει μια κουταλιτσα ζαχαρη η λιγο μελι για να γινουμε και παλι ακαταμαχητα θελκτικοι. Αν μαλιστα μας ανακατεψουν με σοκολατα η λικερ, τα αγκαλιαζουμε, γινομαστε ενα μαζι τους και το αποτελεσμα ειναι κατι το εκπληκτικο! Και τοτε, οποιος μας δοκιμασει μια φορα, θα θελει να μας γευεται για παντα!...
Για να δροσιστουμε, προτεινω....
Strawberry Daquiri
(η συνταγη απο εδω)
Τι χρειαζόμαστε:
- 2 μέρη λευκό ρούμι
- 1 μέρος χυμό λάιμ
- 1/2 μέρος triple sec ή Grand Marnier/Cointreau
- 1 κουταλιά ζάχαρη άχνη
- 1 φλυτζάνι πάγο (ή αντίστοιχο όγκο παγάκια)
- 5 φρέσκες φράουλες (Το χειμώνα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και παγώμενες)
Πώς το κάνουμε:
- Βάζουμε όλα τα υλικά στο blender και τα ανακατέυουμε έως ότου αποκτήσουν την σύσταση γρανίτας
- Σερβίρουμε σε ποτήρι μαργαρίτας και γαρνίρουμε με μία φράουλα
Καλη απολαυση και πεταλουδισια φιλια!
Η αναρτηση αποτελει μερος της συμμετοχης μου στο παιχνιδι 24 days' challenge του blog myStick land και συμμετεχουν τα εξης ιστολογια:
mystickland
Έχεις έναν καταπληκτικό τρόπο γραφής και μια ικανότητα να παντρεύεις τις σκέψεις... Πάντα χαίρομαι να σε διαβάζω! Σε φιλώ γλυκά και καλό σου βράδυ! :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτική η επιλογή σου γλυκιά μου πεταλουδίτσα! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου επιτρέψεις τις φράουλες μόνο να τις φάω σκέτες! Έχω τσακωθεί με τα γλυκά εδώ και χρόνια! Αλλά τις φράουλες τις λατρεύω!
Φιλάκια πολλά πολλά! ♥
Καλό λοιπόν θα ήταν κάθε ένας μας να αναρωτηθεί " Εγώ τι είδους φράουλα είμαι;"
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν είμαστε ξυνοί να βάλουμε ζάχαρη ή μέλι ή ότι είναι αυτό που μας λείπει.
@joan
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγω χαιρομαι! Να με διαβαζεις! Και να σε διαβαζω! Καλη καλη σου μερα!
@αριστεα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σκετες ειναι καταπληκτικες!
Τι σε οδηγησε να τσακωθεις με τα γλυκα δεν ξερω, αλλα αφου το αντεχεις μπραβο σου, μακαρι να μπορουσα κι εγω! Προτιμω να μου κοψεις το κοκκινο κρεας, το κρασι, τον καφε τελος παντως, αλλα τρεμω στην ιδεα να χρειαστει να κοψω εντελως τα γλυκα! Αλλα ας ειναι καλα η στεβια!
Καλημερα!
@φλωρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, αυτη ειναι μια αλλη πλευρα του θεματος εξισου σημαντικη. Γιατι δεν φτανει μονο να παρουσιαστουν καποιοι ανθρωποι στη ζωη μας την καταλληλη στιγμη, αλλα πρεπει κι εμεις απο την αλλη να ειμαστε ετοιμοι να τους δεχτουμε και αν χρειαστει να αλλαξουμε καποια πραγματα.
Καλημερα!