ΕΜΜΟΝΕΣ

Σημερα θα μιλησουμε για τις εμμονες...(τελευταια παντως με ολα αυτα τα soul searching και to know us better μπλογκοπαιχνιδα, αισθανομαι σαν να κανω group therapy. Σε λιγο θα ξυπναω το πρωι και θα λεω "Ειμαι η Χριστινα και... ειμαι καλα;;;;"

Λοιπον, νεραϊδενια μου, εσυ που θες να μαθεις αν εχω εμμονες, να σου πω οτι σιγουρα εχω πολλες κι αλλες ακομα που δεν τις εχω ανακαλυψει. Δυο ομως πραγματα με απασχολουν πολυ εντονα: ο θανατος και η βια.

1ον: Ο θανατος

Δεν μπορω να διανοηθω οτι η υπαρξη μας σε αυτη τη γη ειναι τοσο ματαιη και ολες αυτες οι εμπειριες που αποκομιζουμε, ολα τα συναισθηματα που βιωνουμε, μολις κλεινουμε τα ματια πανε στραφι και ολα τελειωνουν εκει. Φοβαμαι πολυ το θανατο, γιατι δεν ξερω τι υπαρχει μετα. Αν ειναι ενας αιωνιος υπνος, θα βαρεθω, αν ειναι ενα ατελειωτο σκοταδι, θα τρελαθω γιατι φοβαμαι το σκοταδι...το χειροτερο ομως που φοβαμαι ειναι που πανε οι αισθησεις μας και οι αναμνησεις μας...αν αισθανομαι τον πονο καθως αποσυντιθεται το σωμα μου, αν ασφυκτιω κατω απο το χωμα, αν η ψυχη μου μενει εγκλωβισμενη σε ενα αψυχο κουφαρι;;;

2ον: Η βια

Με τρομαζει και με σοκαρει η παραμικρη μορφη βιας. Μου ειναι αδυνατον να δω σκοτωμους σε ταινιες, για θριλερ ουτε καν το συζηταμε (αν και λατρευω να διαβαζω Στηβεν Κινγκ), απεχθανομαι καθε τι αιχμηρο, ακομα και τα μαχαιρια τα χρησιμοποιω μονο οταν ειναι απολυτως απαραιτητο. Γενικα, μου φαινεται αδιανοητο, με πληγωνει θα ελεγα, το ποσο κακο μπορει να κανει ανθρωπος σε ανθρωπο η σε ζωο η στη φυση, ποσο βιαιος και απανθρωπος μπορει να γινει, ποσο πραγματικα σκοτεινη ειναι η αλλη πλευρα του εαυτου μας, ποια ειναι τα ορια και αν τελικα υπαρχουν ορια...

1+2: Συνδυασμος

Κατι μεσα μου μου λεει οτι αυτες οι φοβιες δεν ειναι τυχαιες. Ειναι η μνημες απο καποιο αγνωστο παρελθον η "προσεχως" απο σκηνες που υποσυνειδητα ξερω πως θα ζησω. Με λιγα λογια, πιστευω- και αυτη νομιζω ειναι η μεγαλυτερη εμμονη μου- οτι η εχω βιωσει τη βια σε καποια προηγουμενη ζωη και τωρα εχω τα καταλοιπα της, η εχω ασκησει βια σε καποια προηγουμενη ζωη και τωρα εχω μετανιωσει, γι' αυτο κα την αποστρεφομαι τοσο η...αυτο που προαισθανομαι συχνα ειναι οτι σε αυτη τη ζωη θα εχω ενα βιαιο θανατο και θα φυγω πολυ νεα...
Μηπως ειμαι τρελη, μηπως τα' χω χαμενα;;; Γιατρε μου, ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!

Ποιον να προσκαλεσω δεν ξερω. Εμενα παντως αυτη η αναρτηση με ετσουξε λιγακι, αλλα με ανακουφισε κιολας. Χαθηκε ο κοσμος βρε παιδια να μιλησουμε για ζωδια; Τεσπα...
Καλησπερα!