ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...

Σημερα τα ξημερωματα ο Αρχιεπισκοπος Αθηνων και πασης Ελλαδος Χριστοδουλος αφησε την τελευταια του πνοη, μετα απο επταμηνη μαχη κατα του καρκινου. Της αρρωστιας αυτης που κανει τον δυνατο αδυναμο, που διαλυει τα σωθικα και εξευτελιζει τον ανθρωπο οσο καμια αλλη ασθενεια. Ο Αρχιεπισκοπος επελεξε να περασει τις τελευταιες μερες της ζωης του στο σπιτι του, στο κρεβατι του, μαζι με τους δικους του ανθρωπους, διασωζοντας ετσι τα τελευταια ιχνη αξιοπρεπειας που του ειχαν απομεινει και δινοντας την ευκαιρια στον εαυτο του και την οικογενεια του να αποχαιρετιστουν μακρια απο τα αδιακριτα βλεμματα.
Βλεπετε και ο θανατος ακομα, ισως η πιο προσωπικη στιγμη ενος ανθρωπου, γινεται βορα στα Μ.Μ.Ε., αλλος ενας τροπος να αυξησουν τη θεαματικοτητα. Κι ερχονται ολοι σημερα το πρωι, με ενα κενο στο βλεμμα και μια εκπληκτη εκφραση, λες και δεν το περιμεναν οτι θα συνεβαινε αυτες τις ημερες! Και ολως τυχαιως, ειχαν ηδη ολοι ετοιμασει αφιερωματα, αναδρομη στη ζωη του Χριστοδουλου, αλλα δεν το ηξεραν, δεν το περιμεναν! Και ξαφνικα, ολοι οσοι μιλουν για το προσωπο του και το εργο του, εχουν κατι καλο να πουν, τον εκθειαζουν, ξεχνωντας φυσικα οτι λιγα χρονια πριν επεφταν να τον κατασπαραξουν για τη γλωσσα που χρησιμοποιουσε, για το ανατρεπτικο του υφος, για τη θεση που επαιρνε σε αμιγως πολιτικα θεματα! Ας μην αναφερθουμε στο οτι ακομα το σωμα του ειναι ζεστο και ηδη ξεκινησαν οι συζητησεις περι διαδοχης. Αρχιζουν λοιπον τα κορακια να τρωνε τις σαρκες του...και η χωρα κηρυσσεται σε τριημερο πενθος!
Υπαρχουν ομως απο την αλλη μερια εκεινοι οι οποιοι δεν υπολειπτονταν τον Αρχιεπισκοπο. Ηδη εχουν ακουστει πολλα σχολια, για το αν αξιζε να του αποταθει τετοιος φορος τιμης, ερωτησεις οπως "Ποιος ειναι ο Χριστοδουλος για να τεθει η σωρος του σε λαϊκο προσκυνημα;"
Καταρχας, το ζητημα ειναι τυπικο. Ειμαστε μια χωρα που εχει ως επισημο θρησκευμα την Ορθοδοξια και ο ανθρωπος που πεθανε - η καλυτερα κατα την πιστη μας κοιμηθηκε- δεν ηταν απλως ο Χριστοδουλος, αλλα ο θρησκευτικος ηγετης της χωρας. Υπαρχει λοιπον ενα εθιμοτυπικο που πρεπει να τηρηθει και πολυς κοσμος που θελει να τον αποχαιρετησει.
Ομως, το θεμα δεν σταματει εκει, ειναι πολυ κοντοφθαλμη αυτη η προσεγγιση. Την καλυτερη απαντηση σε ολα αυτα την ακουσα στο ραδιοφωνο. Οταν φευγει καποιος που μαζι του εχει συνδεθει η ζωη μας -με τον ενα η τον αλλο τροπο- και εχει επηρεασει την ιστορια και τις εξελιξεις του τοπου μας, αποχαιρετωντας τον, αποχαιρεταμε και ενα κομματι δικο μας, καποια βιωματα. Μπαινει ενα τελος σε μια εποχη και αρχιζει μια καινουργια.
Ο Χριστοδουλος ηταν και θα παραμεινει στην ιστορια και στη μνημη μας ενα αμφιλεγομενο προσωπο. Η ζωη και το εργο του αμφισβητηθηκαν απο πολλους, ομοθρησκους και μη. Πολεμηθηκε και πολεμησε για να φερει καποιες αλλαγες που για αλλους ηταν σωστες και δικαιες και για αλλους οχι. Υπηρχαν σιγουρα πολλες πλευρες του που δεν γνωρισαμε ποτε. Με ολα τα λαθη και τα σωστα του, αγαπηθηκε απο πολυ κοσμο, μισηθηκε ισως απο αλλο τοσο, εφερε την εκκλησια μεσα στα σπιτια των πιστων και την νεολαια μεσα στην εκκλησια.
Ανεξαρτητα με τα πιστευω του καθενος, δεν νομιζω οτι κανεις μπορει να αμφισβητησει τη βαθια επιρροη που ειχε στα θρησκευτικα ζητηματα της χωρας μας η θητεια του ως Αρχιεπισκοπου.
Οποιος κι αν ηταν παντως ο Χριστοδουλος, ηταν πανω απο ολα ενας ανθρωπος που ξεκινησε σημερα να συναντησει το Δημιουργο του, να ερθει αντιμετωπος με την πιστη του, με τις επιλογες του και με τα εργα του. Και σ' αυτη την τοσο δυσκολη και μοναχικη διαδρομη, χωρις καμια διαθεση ουτε κριτικης ουτε αποδοχης, θελω απλα και ανθρωπινα να του ευχηθω "Καλο ταξιδι"...