Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ

Ενα απο τα καλυτερα βιντεο που εχω δει ποτε! Δειτε το και προωθειστε το! Για να τελειωνουμε πια με τα παραμυθια!

Το βρηκα εδω:
http://amal8eia.blogspot.com/2011/07/e.html

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

ΜΙΑ ΛΥΠΗ...

Οσο μεγαλωνω, βλεπω τον εαυτο μου πιο απομακρο, πιο κλειστο. Οι στεναχωριες με βρισκουν σιωπηλη. Χαμογελαω, παιζω, τραγουδαω, δημιουργω...μα σιγα σιγα σταλαζει μεσα μου μια βαθια λυπη...μια βουβη βαθια λυπη. Ειναι λες και τα καλοκαιρια δεν μας θελουν, λες και φευγουν μακρια μας. Καθε χρονο καποιος αρρωσταινει, καποιος πεθαινει, καποιου τα ονειρα γινονται κομματια...η και ολα αυτα μαζι. Κι ερχεται η λυπη και γινεται πιο βαθια, πιο βουβη. Και μια μελαγχολια βαρια στο στηθος...για οσους υποφερουν, για αυτους που φευγουν, για αυτους που θελουν να αλλαξουν αλλα δεν μπορουν...κι ακομα περισσοτερο για εκεινους που μπορουν, αλλα δεν θελουν...

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

Ειμαι ακομα σε κατασταση σοκ! Δεν ξερω ακριβως τι να πω, αφου το μυαλο μου ειναι γεματο σκορπιες σκεψεις. Μου εχει κολλησει στο μυαλο ο αιωνιος Θανασης Βεγγος να λεει σπαρακτικα στο "Ψυχη Βαθια": ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟΥΦΕΚΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;!!!
ΕΜΦΥΛΙΟ εχουμε, αυτο ειναι! Λιγοι και οπλισμενοι, εναντιον πολλων και αοπλων. Μια φυλη, ενα εθνος...πως γινεται να σηκωνεις οπλο, γκλομπ, δακρυγονο και να σημαδευεις τον αδερφο σου; Επειδη αυτες ειναι οι εντολες σου; ΕΜΦΥΛΙΟΣ PART TWO! Μονο που δεν μας χωριζουν ιδεολογικες διαφορες εδω... Απο τη μια εχουμε εναν λαο που παλευει για την ελευθερια και τη δικαιοσυνη του και απο την αλλη ενοπλα ανθρωπαρια που στο ονομα της εξουσιας που τους δοθηκε και του καθηκοντος εχουν ξεχασει να ειναι ανθρωποι! Δεν ξερω αν μπορω να τους λυπηθω για την καταντια τους ουτε αν εχω τη δυναμη να τους μισησω...Ξερω οτι στο μυαλο μου ειναι ασυλληπτο αυτο που ειδα να συμβαινει!
Την ιδια στιγμη που γινοταν μια καθαρη δολοφονικη επιθεση σε αοπλους πολιτες, ακουγα τον πρωθυπουργο της χωρας να μιλαει για κοινωνικη ευθυνη, για την προστασια του καθε συνταξιουχου και μισθωτου απο την παυση πληρωμων. Απο την παυση ανθρωπιας και αξιοπρεπειας ποιος θα μας προστατευσει; Ειδα επισης ενα κοινοβουλιο υπ' ατμον. Να τελειωνουμε, να ρηξουμε τη ρημαδοψηφο να φυγουμε. Σουσουρο καθε που ζητουσε καποιος αλλος το λογο. Αντε ποτε θα τελειωνουμε; Καφενειον η Βουλη! Τι κι αν ψηφιζαν την καταδικη μιας χωρας, το ξεπουλημα ιδανικων;
Φοβο νιωθω...για πολλα πραγματα. Νιωθω κι ελπιδα ομως. Πως κατι νεο γεννηθηκε στην Ελλαδα η μαλλον πως ξαναβρισκουμε την αληθινη Ελλαδα σιγα σιγα. Αυτη της αλληλεγγυης, του ηρωισμου, της υπερηφανιας.
Δεν ειμαστε αλητες. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΗΤΕΣ! Ουτε τεμπεληδες η χαραμοφαηδες. Δεν αρνουμαστε τις ευθυνες μας. Ναι, χρωσταμε. Καλως η κακως χρωσταμε πολλα σαν χωρα. Και ναι, ολοι λιγο πολυ συντηρησαμε το συστημα της διαφθορας χρονια τωρα. Αλλος λαδωνοντας τον εφοριακο, αλλος πληρωνοντας τον βουλευτη να του διορισει το παιδι, αλλος ζητωντας απο το φιλο του αστυνομικο να του σβησει την κληση...Ομως ολα στη ζωη εχουν αναλογιες. Κι αυτο που ζηταμε ειναι δικαιοσυνη. Ας βρουν πρωτα αυτους που πηραν τις μιζες, υπεροκοστολογησαν εργα, εφαγαν τα χρηματα των ταμειων, εφαγαν χρηματα επιδοτησεων που ποτε δεν πηγαν εκει που επρεπε. Ας τους βρουν, ας τους τιμωρησουν, ας δεσμευσουν τις περιουσιες τους και μετα ναι..ας στερηθουμε κι εμεις, ας "βαλουμε πλατη" κατα την προσφιλη στον Γ. Παπανδρεου εκφραση. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! Αυτο ειναι που ποναει, η αδικια. Και πιο πολυ απο ολα, εμενα με ποναει το απροκαλυπτο ξεπουλημα της πατριδας μου. Με ποναει βαθια! Ποσο αιμα χυθηκε ανα τους αιωνες για να μεινει η πατριδα μου λευτερη! Κι αφου τα οπλα δεν την υποδουλωσαν, βρηκαν αλλο τροπο να την υποδουλωσουν οι αιωνιοι προστατες της. Αυτο λοιπον δεν μπορουμε να ανεχτουμε. Λαθη καναμε ναι, αλλα ειναι περηφανος λαος οι Ελληνες και ανεξαρτητος.
Σκεφτομαι και την επομενη μερα. Την αλληλεγγυη που ειδα και βιωσα τις τελευταιες μερες μονο την συζητουσα και τολμουσα να την ονειρευτω πιο πριν. Τωρα αξιωθηκα να την ζησω. Κι εχω να πω πως αν η Ελλαδα λειτουργουσε στο συνολο της με την οργανωση και την υπευθυνοτητα που λειτουργει η πλατεια Συνταγματος, θα ημασταν η πρωτη χωρα στον κοσμο. Αρχικα φοβομουν πως αν τελικα τα καταφερουμε και διωξουμε τα λαμογια, θα αρχισει η διχονοια. Για να χτιστει απο την αρχη το οικοδομημα της χωρας, οι αλλαγες θα πρεπει να ειναι ριζικες. Τι θα γινει λοιπον οταν ο συνταξιουχος που παιρνει 2000 ευρω θα πρεπει να παρει λιγοτερα ωστε να ζησει αξιοπρεπως κι αυτος που ως τωρα επαιρνε 400; Τι θα γινει αν ο δημ. υπαλληλος χρειαστει να βγει στη συνταξη 5 χρονια αργοτερα, ωστε να βγει 5 χρονια νωριτερα ο ιδιωτικος και να εξισωθουν τα ορια, να γινει πιο δικαιο το συστημα; Ακομα φοβαμαι αυτη τη στιγμη. Ελπιζω ομως πλεον σε κατι καλυτερο. Γιατι οταν μπορεις να φας γκλομπ στο κεφαλι για να προστατευσεις το διπλανο σου, οταν πνιγεσαι απο τα δακρυγονα αλλα μενεις εκει να βοηθησεις και να στηριξεις τον συμπολιτη σου, οταν μπορεις να διακινδυνευεις τη σωματικη σου ακεραιοτητα, τη ζωη σου...ε τοτε μπορεις να κανεις τα παντα!
Θελω να πιστευω πως αυτο το στοιχημα θα το κερδισουμε. Θελω να πιστευω πως οποια κι αν ειναι η καταληξη, τουλαχιστον θα εχουμε καταφερει να επανακτησουμε την ανθρωπια μας. Να βγουμε απο το καβουκι μας, να γνωρισουμε το διπλανο μας, να ξαναγεμισουν οι γειτονιες με πεζουλια γεματα τα φθινοπωρινα απογευματα, με περβαζια με λουλουδια, με φωνες παιδικες και με ενα πιατο φαϊ για τους μη εχοντες.
Ελπιζω ακομα να μεγαλωσουμεμε αυτες τις αξιες τα παιδια μας. Γιατι, ας μη γελιομαστε, οσοι σημερα ειναι διεφθαρμενοι γιναν ετσι επειδη ετσι μεγαλωσαν. Αν μεγαλωσουμε σωστους ανθρωπους, μαθηματικα θα οδηγηθουμε σε μια σωστοτερη κοινωνια...
Ομως δεν πρεπει να σταματησουμε εδω. Πρεπει να αγωνιστουμε με καθε εννομο μεσο και με καθε ειδος αγωνα για να επιβληθει επιτελους ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! Οι συνανθρωποι μας στο εξωτερικο μας νομιζουν αχρηστους και οκνηρους που θελουμε να φαμε τα λεφτα τους. Πρεπει να τους αλλαξουμε τη γνωμη. Πρεπει να μαθουν τι ακριβως συμβαινει εδω και να καταλαβουν οτι συντομα θα συμβει κι εκει! Μια ομροφη ιδεα βρηκα εδω. Εγω εκτος απο τα μπλογκ δεν χρησιμοποιω αλλο social network (facebook, twitter κλπ, αλλα νομιζω αξιζει τον κοπο με καθε τροπο που ο καθενας μπορει να διαδωσουμε την αληθεια!
Οι σκεψεις μου ειναι ανακατες...απαισιοδοξια και ελπιδα. Φοβος και δυναμη...Αγανακτιση και αποφασιστικοτητα...Ολα ειναι εδω. Κι ολα ειναι εκει...στο δρομο, στην πλατεια, στην καρδια μας...
Μυρισε ο τοπος παλια Ελλαδα! Οσο κι αν απελπιζομαι και αν φοβαμαι, αυτη τη μυρωδια θελω να κρατησω αποψε και με αυτη σας αποχαιρετω! Κι με ενα ακουσμα που ειναι το ωραιοτερο ολων!