Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
(Σχεδιασμα Β)*

1.
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει.
Tα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ έχω γω στο χέρι;
Oπού συ μούγινες βαρύ κι’ ο Aγαρηνός το ξέρει.»

2.
O Aπρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
Kι’ όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
Kαι μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
Kι’ ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Kαι μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·
Tο σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά κι’ εκείνο.
Mάγεμα η φύσις κι’ όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
H μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·
Mε χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει·
Όποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

Tρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της.


3.
«Σάλπιγγα, κόψ’ του τραγουδιού τα μάγια με βία,
Γυναικός, γέροντος, παιδιού, μη κόψουν την αντρεία.»

Xαμένη, αλίμονον! κι’ οκνή τη σάλπιγγα γρικάει·
Aλλά πώς φθάνει στον εχθρό και κάθ’ ηχώ ξυπνάει;
Γέλιο στο σκόρπιο στράτευμα σφοδρό γεννοβολιέται,
Kι’ η περιπαίχτρα σάλπιγγα μεσουρανίς πετιέται·
Kαι με χαρούμενη πνοή το στήθος το χορτάτο,
T’ αράθυμο, το δυνατό, κι’ όλο ψυχές γιομάτο,
Bαρώντας γύρου ολόγυρα, ολόγυρα και πέρα,
Tον όμορφο τρικύμισε και ξάστερον αέρα·
Tέλος μακριά σέρνει λαλιά, σαν το πεσούμεν’ άστρο,
Tρανή λαλιά, τρόμου λαλιά, ρητή κατά το κάστρο.


7.
Kρυφή χαρά ’στραψε σ’ εσέ· κάτι καλό ’χει ο νους σου·
Πες, να το ξεμυστηρευτής θες τ’ αδελφοποιτού σου;
Ψυχή μεγάλη και γλυκιά, μετά χαράς σ’ το λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομά τους μνέω.

Eφοβήθηκα κάποτε μη δειλιάσουν και τες επαρατήρησα αδιάκοπα,

Για η δύναμη δεν είν’ σ’ αυτές ίσια με τ’ άλλα δώρα.

Aπόψε, ενώ είχαν τα παράθυρα ανοιχτά για τη δροσιά, μία απ’ αυτές, η νεώτερη, επήγε να τα κλείση, αλλά μία άλλη της είπε: «Όχι, παιδί μου· άφησε νάμπη η μυρωδιά από τα φαγητά· είναι χρεία να συνηθίσουμε·

Mεγάλο πράμα η υπομονή! . . . . . . . . . . . . . . .
Aχ! μας την έπεμψε ο Θεός· κλει θησαυρούς κι’ εκείνη.

Eμείς πρέπει να έχουμε υπομονή, αν και έρχονταν οι μυρωδιές.

Aπ’ όσα δίν’ η θάλασσα, απ’ όσ’ η γη, ο αέρας.»

Kι’ έτσι λέγοντας εματάνοιξε το παράθυρο, και η πολλή μυρωδιά των αρωμάτων εχυνότουν μέσα κι’ εγιόμισε το δωμάτιο. Kαι η πρώτη είπε: «Kαι το αεράκι μάς πολεμάει.» ―Mία άλλη έστεκε σιμά εις το ετοιμοθάνατο παιδί της,

Kι’ άφ’σε το χέρι του παιδιού κι’ εσώπασε λιγάκι,
Kαι ξάφνου της εφάνηκε στο στόμα το βαμπάκι.

Kαι άλλη είπε χαμογελώντας, να διηγηθή καθεμία τ’ όνειρό της,

Kι’ όλες εφώναξαν μαζί κι’ είπαν πως είδαν ένα.
Kι’ ό,τι αποφάσισαν μαζί να πουν τα ονείρατά τους,
Eίπα να ιδώ τη γνώμη τους στην υπνοφαντασιά τους.

Kαι μία είπε: «Mου εφαίνοτουν ότι όλοι εμείς, άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέροι, ήμαστε ποτάμια, ποια μικρά, ποια μεγάλα, κι’ ετρέχαμε ανάμεσα εις τόπους φωτεινούς, εις τόπους σκοτεινούς, σε λαγκάδια, σε γκρεμούς, απάνου κάτου, κι’ έπειτα εφθάναμε μαζί στη θάλασσα με πολλή ορμή,

Kαι μες στη θάλασσα γλυκά βαστούσαν τα νερά μας.»

Kαι μία δεύτερη είπε:

«Eγώ ’δα δάφνες.―Kι εγώ φως· . . . . . .
―Kι’ εγώ σ’ φωτιά μιαν όμορφη π’ αστράφταν τα μαλλιά της.»

Kαι αφού όλες εδιηγήθηκαν τα ονείρατά τους, εκείνη πούχε το παιδί ετοιμοθάνατο είπε: «Iδές, και εις τα ονείρατα ομογνωμούμε, καθώς εις τη θέληση και εις όλα τ’ άλλα έργα.» Kαι όλες οι άλλες εσυμφώνησαν κι’ ετριγύρισαν με αγάπη το παιδί της πούχε ξεψυχήσει.

Iδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά· αυτές είναι μεγαλόψυχες, και λένε ότι μαθαίνουν από μας· δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. Eμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτές και να τες λατρεύουμε έως την ύστερην ώρα.

11.
Για την αιωνιότητα, που μόλις τα χωράει·
Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοί τους·
Tους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.
Aγάπη κι’ έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν·
Tα σπλάχνα τους κι’ η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν·
Γλυκιά κι’ ελεύθερ’ η ψυχή σα νάτανε βγαλμένη,
Kι’ υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη.

30.
Tου πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου,
Έστρωσ’ ο νους, κι’ ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου.


35.
Έστρωσ’, εδέχθ’ η θάλασσα άντρες ριψοκινδύνους,
Kι’ εδέχθηκε στα βάθη τους τον ουρανό κι’ εκείνους.


36.
Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου.


51.
H δύναμή σου πέλαγο κι’ η θέλησή μου βράχος.

*Ολοκληρο το Β' Σχεδιασμα, μαζι με καποια σχολια αναλυσης, μπορειτε να βρειτε εδω.

Αν και θεωρητικα το αρτιοτερο απο αποψη τεχνικης σχεδιασμα αυτου του επους ειναι το τριτο, που περιλαμβανει και τον "Πειρασμο", εμενα παντα το αγαπημενο μου ηταν το δευτερο. Ισως να του λειπουν πολλα στοιχεια, να του λειπει κυριως η συνοχη, αλλα εχει τοσο δυνατους στιχους, τετοιες περιγραφες, που με γεμιζουν δεος!
Δεος πρεπει να ενιωθε κι ο Σολωμος, καθως απο το παραθυρι του στο Ζαντε παρακολουθουσε αυτη την ανιση μαχη, δεος προς αυτους τους ανθρωπους που τοσο εγκωμιασε στο πονημα του αυτο! Γιατι ομως; Γιατι οι ανθρωποι αυτοι ειχαν λεβεντοσυνη και παληκαρια! Ειχαν την ελευθερια στο αιμα τους και την πατριδα στην καρδια τους! Και μια λεφτερη ψυχη ποτε δεν φυλακιζεται! Ακομα κι αν το κορμι λυγισει, αν ο πονος τρυπησει και το τελυταιο μοριο της υπαρξης, υπαρχει παντα η ψυχη, το τελευταιο καταφυγιο, που κατορθωνει και μενει ολορθο μεσα στην μπορα!
Θελω να σταθω λιγακι στην προσφορα των γυναικων στον Αγωνα για την ελευθερια. Της γυναικας- συζυγου και της γυναικας- μανας. Απειρα τα παραγειγματα αυτοθυσιας και δυναμης ψυχης των γυναικων του '21! Απο τη Μαντω Μαυρογενους ως τη Λασκαρινα Μπουμπουλινα, απο την Κυρα Φροσυνη που προτιμησε να θανατωθει φρικτα, παρα να δοθει στον κατακτητη ως τις Σουλιωτισσες που επεσαν χορευοντας στην αγκαλια του Χαρου για να μην ατιμασθουν και ως τις γυναικες του Μεσολογγιου που εβλεπαν τα παιδια τους να πεθαινουν μεσα στην αγκαλια τους απο την πεινα και τι διψα, γεμισε η ιστορια μας παραδειγματα γυναικων που δε λυγισαν, που δεν ικετεψαν τους αντρες τους να κανουν πισω, να παραδοθουν για να σωσουν τα σπλαχνα τους. Γυναικες που εστειλαν τα παληκαρια τους με τραγουδια στη μαχη και στο θανατο, προτιμωντας την τιμη και την αξιοπρεπεια τους απο μια ζωη δανεικη...
Συλλογιεμαι ποσες σημερα γυναικες θα ειχαν το θαρρος αυτο και ποσοι αντρες θα ηταν ικανοι να ξαστοχησουν τη βολη και τις συνηθειες τους για να τρεξουν στον αγωνα για την ελευθερια. Μην ξεγελιεστε...υποδουλοι ειμαστε και τωρα...και μαλιστα σε εναν κατακτητη πολυ πιο υπουλο και πιο αδιστακτο...το χρημα! Γιατι τον ανθρωπο τον βλεπεις, τον αισθανεσαι σωμα με σωμα, τον κοιτας στα ματια πριν το τελικο χτυπημα. Το χρημα ομως, το καλεσαμε πρωτα εμεις να μπει στη ζωη μας, δεν ηρθε μονο του. Και μετα σαν το σαρακι, εγινε αυτοσκοπος, αρχισε να στοιχειωνει σκεψεις, να γεμιζει με ανασφαλεια, να δημιουργει επιπλαστες αναγκες, να καταλυει και συνειδησεις ακομα, σαν νεος Εφιαλτης, να προδιδει τα χερια που το γεννησαν...να προδιδουμε κι εμεις τον εαυτο μας...Δεσμιοι ειμαστε, απο τον πιο φτωχο ως τον πιο πλουσιο, δεσμιοι των αναγκων και των επιθυμιων μας, εντελως ανελευθεροι...Γιατι ελευθερος πραγματικα ειναι μονο εκεινος που δεν φοβαται καθε μερα, καθε στιγμη να ξεκινησει απο το μηδεν...

Καλο Σαββατοκυριακο και Χρονια μας Πολλα!

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

ΦΙΛΕΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΥ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ

Χτες ηθελα σαν τρελη να φαω ψαρι! Γυρνωντας απο τη δουλεια, πηγα στο σουπερ μαρκετ. Δεν συνηθιζω να παιρνω κατεψυγμενο ψαρι, αλλα Δευτερα απογευμα τα ψαραδικα ειναι κλειστα κι εγω θα εσκαγα! Χεχε!

Πηρα κατι φιλετακια μπακαλιαρου στρογγυλα. Παω σπιτι και τα ξεπαγωνω, αλλα δεν ηξερα πως να τα φτιαξω, τηγανητα δεν ηθελα να τα κανω, ειναι βαρια και κυριως για βραδυ. Λεω να τα βαλω στην ψησταρια και να τα φαμε με βραστα λαχανικα, αλλα ηταν μικρα και θα κολλουσαν. Οποτε, ριχνει ο καλος μου την ιδεα να μου τα μαγειρεψει εκεινος στο φουρνο, αυτοσχεδιαζοντας! Αλλο που δεν ηθελα! Εβαλε λοιπον ενα σωρο πραγματα, τα εψησε στο ταψι και πραγματικα το φαγακι βγηκε τοσο μουρλια, που περισσεψε ελαχιστο, το πηρα μαζι μου στη δουλεια και ειπα να το μοιραστω και μαζι σας. Λοιπον:

ΥΛΙΚΑ
7-8 φιλετακια μπακαλιαρου στρογγυλα
2 κρεμμυδακια φρεσκα
2 σκελιδες σκορδο
2 καροτα
1 κρεμμηδι ξερο
3 ντοματες
3-4 πατατες
λιγο ελαιολαδο
λιγο λευκο κρασι
αλατι, πιπερι, ριγανη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βαζουμε λιγο ελαιολαδο στο ταψι. Στρωνουμε τα φιλετακια και αλατοπιπερωνουμε. Ψιλοκοβουμε σε ψιλες ροδελες τα καροτακια, το κρεμμυδι, τα φρεσκα κρεμμυδακια και το σκορδο και τα ριχνουμε μεσα. Κοβουμε τις πατατες στρογγυλες και τις ριχνουμε κι αυτες. Τριβουμε τις ντοματες και τις περιχυνουμε απο πανω. Προσθετουμε ριγανη και λευκο κρασι. Το βαζουμε να ψηθει σε προθερμασμενο φουρνο περιπου στους 170-180 βαθμους. Σε κατι λιγοτερο απο μια ωρα ειναι ετοιμο. Ελαφρυ, υγιεινο και πεντανοστιμο! Θα πηγαινε ισως και πρασσο και μαϊντανος, αλλα δεν ειχα...την επομενη φορα!

Σας φιλω πεταλουδισια και καλη σας ορεξη!

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ!

Καλημερα σε ολους και καλη εβδομαδα! Το ΣΚ που μας περασε αφησα τον καλο μου μονο στο σπιτι και πηγα να δω στα Τρικαλα τους κουμπαρους μου. Τα παιδια αυτα τα εχω στεφανωσει και τωρα περιμενουν το πρωτο τους μωρακι.Τα Τρικαλα ειναι μια πολη πανεμορφη και το ποταμι που τη διασχιζει δινει αλλον αερα και υπαρχει πολυ πρασινο παντου! Ο κοσμος κυκλοφορει με ποδηλατα, τα αυτοκινητα κοκαλωνουν αυτοματα στις διαβασεις πεζων, τα σπιτια εχουν αυλες και λουλουδια!
Εδω το ποταμι, ο Ληθαιος:


Εφτασα Παρσακευη βραδυ με το ΚΤΕΛ...4,5 ωρες ταξιδι σε μια θεση καρφωμενη! Μπλιαχ! Κι ειχε και μια ζεστη μες στο λεωφορειο, που κοντευαμε να σκασουμε ολοι! Μα δεν καταλαβαινω γιατι παντα σε τρενα, λεωφορεια, καραβια ειναι ο κλιματσιμος στο τερμα! Η που θα σκας το χειμωνα η που θα ξεπαγιαζεις το καλοκαιρι!

Τελος παντων, εφτασα...ηταν εκει η κουμπαρουλα μου να με παρει! Ειχα απο τα Χριστουγεννα να τη δω! Τωρα ειναι στον εκτο μηνα κι εχει φουσκωσει κι ειναι ολη ολη μια κοιλια! Δραμι αλλο δεν εχει βαλει! Αν τη δεις απο πισω ουτε που το φανταζεσαι πως εχει μεσα της παιδι! Της ειπε ομως ο γιατρος πως εχει παρει δυο κιλα παραπανω ΔΥΟ και εχει βαλει πλερεζες! Ελεος πια! Εγω τη βρηκα μια κουκλιτσα ζωγραφιστη! Λαμπει κιολας!

Την αλλη μερα πηγαμε για ψωνια, καφεδακι, φαγητο στα πεθερικα της-εξαιρετικοι ανθρωποι, με εχουν τοσο πολυ καλοδεχτει!- και μετα το απογευμα, το καλυτερο! Οι δυο μας μονο οι φιλεναδες, καφεδακι στη βεραντα και πολυ πολυ κους-κους! Λεγαμε, λεγαμε! Τι περιεργο αυτο με τις καλες φιλες, ολο να λες και ποτε να μην τελειωνεις! Μετα βγηκαμε ολοι μαζι για φαγητο και την επομενη το πρωι πηγαμε για καφεδακι στο Ρολοϊ, ενα μερος οπου βλεπεις πανοραμικα την πολη των Τρικαλων και τα απεναντι βουνα.



Τα βουνα ηταν γεματα χιονι, ενω στα Τρικαλα η μερα ηταν καλοκαιρινη! Ενα λεπτο μπλουζακι που φορουσα μακρυμανικο ηθελα κι αυτο να το πεταξω, οπως καθομασταν κατω απο τον ηλιο! Μα δεν σου πηγαινε να κατσεις και μεσα με τετοια ομορφη ανοιξιατικη μερα! Μυριζαν οι αμυγδαλιες κια ανθιζαν οι μαργαριτες! Και παλι λεγαμε και λεγαμε και λεγαμε....Πηγα και στους γονεις της να τους δω. Μα τι ζεστοι ανθρωποι, τι αγκαλιες, τι γελια!

Την Μπουμπου (ετσι τη λεω) τη γνωρισα πριν απο 12 χρονια για πρωτη φορα, οταν πρωτομπηκα στα ΤΕΙ. Μετα χαθηκαμε και ξαναβρεθηκαμε το 2001, οποτε και αρχισαμε να κανουμε τρελλη παρεα! Μετα απο λιγο γνωρισε το Γιωργη και εκτοτε ειναι μαζι! Καταπληκτικο παιδι ο κουμπαρος μου! Μενουν πια μονιμα Τρικαλα, εδω και 6 χρονια που τελειωσαμε τις σπουδες μας. Πηγαινα πολυ συχνα και εμενα στο πατρικο της Μπουμπους και τωρα πια παω στο σπιτικο των παιδιων. Και λεω σπιτικο, γιατι ειναι πανεμορφο και γεματο ζεστασια, νιωθω υπεροχα εκει! Πριν απο 2 χρονια που μου ζητησαν να τους παντρεψω, δεν μπορουσα να το πιστεψω! Ηταν μεγαλη η χαρα και η τιμη να διαλεξουν εμενα, που ειμαι και τοσο μακρυα, σε μια τοσο σημαντικη τους στιγμη! Τωρα, εχω αλλη μια οικογενεια εκει στον καμπο και ειμαι πολυ τυχερη!

Αυτα με την αναδρομη... Γενικα, περασα ηρεμα, ξεκουραστηκα αρκετα, δυστυχως εμεινα ελαχιστα..μεχρι που να αρχισω να χαλαρωνω, επρεπε να ξαναφυγω...ομορφα ηταν...αν και τωρα τελευταια εχω μια μελαγχολια, ενα βαρος και δεν μπορω να ευχαριστηθω και πολλα πραγματα, ηταν αρκετα καλα! Το ΚΤΕΛ να μου ελειπε μονο παλι...αλλα αποζημιωθηκα, με μια εκπληκτικη θεα του ηλιοβασιλεμματος πανω απο τον καμπο! Βεβαια, η φωτο ειναι μεσα απο το τζαμι και εν κινησει, αλλα...

Τωρα, επιστροφη στα πατρια και στις ατελειωτες δουλειες και εκκρεμοτητες! Δεν νομιζω να ξαναδω τα παιδια πριν τον Ιουνιο...
Ολο το ΣΚ σιγοτραγουδουσα αυτο το τραγουδακι! Σας το αφιερωνω:

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΩΝ ΕΝΩΜΕΝΩΝ BLOGGERS ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΜΜΠΕΤΑΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ Ζ., ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΠΑΛΗΛΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ. ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΕΠΗΛΘΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ (ΒΛ. ΞΥΛΟΔΑΡΜΟ) ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟ ΚΟΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΟΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ...ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΩΝ Κο ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ:

http://www.petitiononline.com/mariosz/petition.html


ΟΣΟΙ ΘΕΛΕΤΕ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ! ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ, ΝΑ ΠΑΨΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΑΗΔΙΕΣ, ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΣΗΚΩΣΕΙ ΧΕΡΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΗ ΘΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΘΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΜΕ ΤΗ ΡΙΓΑΝΗ!
ΜΑ ΚΑΛΑ ΣΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ; ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΗΤΑΝ ΑΝΙΚΑΝΟΙ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΤΩΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΕΙΝΑΙ Ο ΘΡΑΣΥΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ!!!

ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ!
ΦΙΛΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΙΑ!

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ...

...για την καινουργια μεθοδο κλοπης κινητου. Την πατησα την Παρασκευη ετσι και τωρα ψαχνω ολα τα τηλεφωνα μου απο την αρχη, χωρια φωτογραφιες, τραγουδια και αλλα πολλα που εχασα...οταν μετα διηγηθηκα την εμπειρια μου, νιωθωντας ηλιθια που μου το εκλεψαν κατω απο τη μυτη μου, εμαθα οτι το εχουν παθει κι αρκετοι αλλοι...
Βεβαια, αυτο που συνεβη σε μενα ηταν τραγελαφικο και μαλλον εξοργιστικο, γιατι δεν φτανει που με κλεψανε, με απειλησαν κιολας μετα!
Μπαινει Παρασκευη (ο χαμος την Παρασκευη στο γραφειο) ενας τυπος μεσα, ο οποιος κραταει φυλλαδια. Η μαγκια ειναι οτι αυτος δεν τα μοιραζει, αλλα τα πουλαει! Δηλαδη, κραταει διαφημιστικα φυλλαδια απο το σουβλατζιδικο π.χ. της γωνιας και στα πουλαει προς 50 λεπτα το ενα! Δεν ειναι η πρωτη φορα που εμφανιστηκε στο γραφειο, μαλιστα την πρωτη φορα τον ειχαμε λυπηθει και παρολο το παραδοξο του θεματος, του δωσαμε 50 λεπτα εγω και η αλλη κοπελα που καθομαστε κοντα. Εννοειται, πως καθε φορα ερχεται με αλλα φυλλαδια, αφου πιθανοτατα τα μαζευει απο κατω η τελος παντων δεν ξερω που τα βρισκει, ειχε ερθει αλλες 2-3 φορες απο τοτε, φυσικα δεν του δωσαμε τιποτα. Την Παρασκευη λοιπον που ηρθε, εγω μιλουσα στο τηλεφωνο της δουλειας, εγραφα και στον υπολογιστη και δεν εδωσα και πολλη σημασια. Απλα του ζητησα να φυγει, αυτος ομως επεμεινε πολυ και δεν εφευγε, μεχρι που αναγκαστικα να του το ζητησω με πολυ εντονο υφος, οποτε μου χαμογελασε και εφυγε.
Σημειωτεον, ειχα βγαλει το πρωι το κινητο μου να δω κατι και μαλλον αντι να το ξαναβαλω στην τσαντα το αφησα πανω στο γραφειο μου, αλλα δεν το θυμομουν, νομιζα οτι το ειχα στην τσαντα, οποτε εχοντας αυτος απλωμενη μια βενταλια με χαρτια το βουτηξε μπροστα στα ματια μου, εξ' ου και το σαρδονιο χαμογελο καθως εφευγε.
Τωρα θα μου πεις, ΟΚ, την πατησες...ΑΛΛΑ, η περιπετεια συνεχιζεται!
Μετα απο κανενα 2ωρο με παιρνει η μητερα μου σχεδον κλαιγοντας στο γραφειο και μου λεει "κοριτσακι μου εισαι καλα;", τρεμοντας ομως! Οταν την καθησυχασα οτι ειμαι μια χαρα και να μου πει τι εγινε, μου λεει "παιρνω στο κινητο σου και βγαινει ενας τυπος ο οποιος μου μιλησε πολυ ασχημα. Στην αρχη μου ειπε οτι εισαι στην τουαλετα και να μην ξαναπαρω και μετα απο 5 λεπτα που ξαναπηρα και σε ζητησα, μου ειπε πως εισαι σε μια τουαλετα και σου κανουν διαφορα", μαλιστα αυτα που της ειπαν ντραπηκε να μου τα επαναλαβει! "Βρε, μαμα της λεω, αποκλειεται! Το κινητο μου ειναι στην τσαντα μου, θα πηρες λαθος και θα επεσες σε μαλακα!" Εκεινη ομως επεμενε, μαλιστα ειχε λεει και το τραγουδι που ακουνε οι αλλοι οταν με παιρνουν. Ψαχνω κι εγω στην τσαντα μου, αφαντο το κινητο! Παιρνω λοιπον τηλεφωνο και το σηκωνει αυτος, με σουπερ υφακι, αφου προφανως περιμενε οτι θα επαιρνα και ειχε μαθει και το ονομα μου απο τη μητερα μου που με ζητησε 2 φορες, μου λεει "Γεια σου Χριστινα"..Εγω παρολο που ηθελα να βρισω, σεβαστηκα το χωρο που βρισκομουν και του λεω ηρεμα "Ξερω ποιος εισαι, οποτε θα μπλεξεις με αστυνομιες και τετοια, γι' αυτο φερε πισω το κινητο ΤΩΡΑ!" Και η αποστομωτικη του απαντηση ηταν "Θα στο φερω μονο αν -ντρεπομαι να λεω τωρα τετοια- μου παρεις μια πιπα!"..Φυσικα, επεμεινα οτι θα τα πουμε στο τμημα, αυτος χαχανιζε σαν ηλιθιος και ελεγε τα ιδια, του το εκλεισα στα μουτρα και πηρα την αστυνομια, τους ειπα τι εγινε, μου ειπαν να παω να κανω μηνυση, αλλα οτι εφοσον δεν εχω αποδειξεις, δεν θα μπορουν να κανουν και πολλα!
Επειδη οταν δεν σε θελει, δεν σε θελει, ανεβηκα στο διαχειριστη που κραταει τα αρχεια του κλειστου κυκλωματος τηλεορασης που παρακολουθει την εισοδο και τις σκαλες. Μου ειπε οτι ειχε περασει και απο αυτους ο τυπος και τον θυμαται, εψαξε ολα τα αρχεια της ημερας, τζιφος! Απο ο,τι μου ειπε, μαλλον πεσαμε στην αλλαγη, οταν σβηνεται δηλαδη η κασετα και ξαναγραφει απο την αρχη!
Εν τω μεταξυ, η μητερα μου ειχε κατατρομαξει, ειχε παθει σοκ απο την αρχικη συνομιλια με το καθαρμα, που νομιζε οτι με ειχαν αρπαξει, οτι ειχα παθει κι εγω δεν ξερω τι, ο πατερας μου το ιδιο! Ο πατερας μου δε, εχει προβλημα με την καρδια και τα πνευμονια του και επαθε μια μικρη κριση! Και μετα αρχισαν να με παρακαλανε να μην κανω μηνυση, απο φοβο πως αυτο το καθικι μπορει να μου κανει κακο. Φυσικα, δεν τους ακουσα, αλλα οπως ειπαμε, δεν γινεται τιποτα χωρις αποδειξεις!
Και ρωταω εγω τωρα! Βρε τριμαλακα του κερατα, πηρες το κινητο, εκανες τη δουλεια σου, γιατι το σηκωνεις και κανεις μαγκες βρε ζωο; Τη μανα μου ρε; Τη μανα μου να τη συγχισεις ετσι; Αν παθαινε κατι καποιος δικος μου και σε εβρισκα και σου εβγαζα τα αντερα θα εφταιγε μετα; Αλλα, εδω γυρω κυκλοφορεις, θα σε πετυχω, που θα παει! Κι αν γινει αυτο, τρεχα να κρυφτεις, γιατι θα φτυσεις το γαλα της μανας σου! Θελω να βρισω ασχημα, αλλα δεν αξιζει τον κοπο να λερωνω το στομα μου και το χωρο μου για το υποκειμενο αυτο! Ευχομαι μονο να βρεθει στο δρομο του καποιος που θα τον σαπισει στο ξυλο τοσο πολυ, ωστε οχι μαγκες να μην ξανακανει, αλλα να περπαταει με το κεφαλι σκυφτο!
Το δε βραδυ, καποιος επαιρνε την αδερφη μου με αποκρυψη 2-3 φορες συνεχομενα. Ελπιζω ο τυπος να ειναι τοσο ανοητος, ωστε να παιρνει και να τον εντοπισουμε. Γιατι το δικο μου κινητο ηταν με καρτα και το εκλεισε κιολας, οποτε δεν παιρνει απο εκει...αρα, αν ειναι αυτος, απο οπου παιρνει, μπορει να εντοπιστει με εντολη εισαγγελεα...
Οπως και να 'χει, πισω εχει η αχλαδα την ουρα και παρολο που δεν ειμαι εκδικητικος ανθρωπος, εχω την πεποιθηση πως θα τα ξαναπουμε οι δυο μας και πολυ θα το χαρω! Οχι για το κινητο, αλλα για τους γονεις μου που κοντεψες να τους στειλεις, παλιανθρωπε! Θα τα βρεις μπροστα σου, ολα εδω πληρωνονται!

Εχουν περασει 3 μερες κι ακομα εχω τοσα νευρα! Γιατι δεν μπορεις ρε φιλε να κλεβεις και να ζητας τα ρεστα! Δεν μπορει να μην υπαρχει τροπος να τιμωρηθεις! Δεν μπορεις να εχεις τοσο θρασσος!
Γενικα, μαζι με αλλα πολλα που συνεβησαν τις τελευταιες 3 μερες (δυστυχως σοβαροτερα απο αυτο το περιστατικο), ειμαι τοσο χαλια και τοσο θυμωμενη και τοσο στεναχωρημενη που ουτε καλημερα δεν ειπα!
Καλημερα λοιπον, με λιγη μουσικη με...υποννουμενο!

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

ΠΟΣΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΙΘΑΝΟ ΜΟΙΑΖΕΙ;;;

Βρηκα στον Βασιλια της Μοναξιας ενα εξαιρετικα ενδιαφερον βιντεο, το οποιο και παραθετω.







Πριν το σχολιασω, δειτε λιγακι ποιος ειναι ο Alex Jones.

Τα βιντεο που υπαρχουν στο youtube ειναι απειρα και δεν ειναι τυχαιο το ονομα Prison Planet που εχει διαλεξει για την εκπομπη του. Υποστηριζει οτι μεγαλες συνομωσιες που στηνονται απο τους ισχυρους του κοσμου στις πλατες των αθωων.
Επιτηδες δεν χρησιμοποιω τον ορο "θεωριες συνομωσιας", καθως χρησιμοποιειται συνηθως χλευαστικα, υποννοωντας οτι βρισκονται μονο στο μυαλο του εκαστοτε εκφραστη τους και ειναι απιθανο να γινουν πραγματικοτητα. Πριν απο μερικα χρονια, ημουν πολυ πιο δυσπιστη, αλλα δυστυχως, πολλα απο τα σεναρια που πριν 20 χρονια φανταζαν σαν επιστημονικη φαντασια, τωρα ειναι ηδη εφιαλτικη πραγματικοτητα. Ετσι κι εγω, χωρις να υποστηριζω απολυτα οτι ολα αυτα ειναι αληθινα, τα σκεφτομαι και τα επεξεργαζομαι πολυ.

Στο συγκεκριμενο βιντεο αναφερεται εντονα ο ρολος των τραπεζων στη λεγομεη παγκοσμιοποιηση και η δυναμη που αυτες με διαφορα μεσα εχουν αποκτησει, προκειμενου να εξασφαλισουν την απολυτη κυριαρχια τους στις πλουτοπαραγωγικες πηγες των χωρων και αρα να κρατανε στο χερι το μελλον τους.
Στ' αληθεια, ποσο τελικα μακρινο, ποσο απιθανο φανταζει αυτο; Εδω και καιρο ακουμε στα πηγαδακια και στις συζητησεις την εκφραση "ελα μωρε, αφου οι τραπεζες κανουν κουμαντο σε ολα" και την προσπερναμε αψηφιστα...μηπως θα επρεπε να το ξανασκεφτουμε; Σε ολες τις χωρες οι δυνατοτεροι οργανισμοι ειναι οι τραπεζες. Απολαμβανουν προνομια και φορολογικες ελεφρυνσεις, εχουν ενα καρο παρανομες χρεωσεις, για τις οποιες κανεις δεν τιμωρειται ουτε και καταργουνται φυσικα και ολα τα μετρα που λαμβανονται απο καθε χωρα ειναι τελικα προς οφελος των τραπεζων. Ακομα κι αν ειναι εξωφθαλμος ο παραλογισμος των μετρων (οπως πχ στη χωρα μας), ακομα κι αν ειναι οφθαλμοφανες οτι υπαρχουν αλλες λυσεις, ακομα κι αν ολος ο κοσμος τους κραζει και βλεπει που οδηγουνται τα πραγματα, τελικα περνανε τα μετρα που θελουν ειτε με το καλο ειτε δια της βιας και οι λαοι συνεχιζουν να χρωστανε αιωνιως.

Ποιος ομως μας εμποδιζει να πουμε ενα τεραστιο ΟΧΙ; Ποιος μας λεει οτι δεν μπορουμε να ξεκινησουμε απο το μηδεν, να αποτιναξουμε το ζυγο και να ξαναφτιαξουμε τη χωρα; Ποιος και γιατι μας εχει βαλει σε αυτο το τριπακι; Αναλογιστειτε αυτα, οσον αφορα στην Ελλαδα και πειτε μου τελικα, ειναι ολα μια θεωρια συνομωσιας;

Οσο δε αφορα στον υπολοιπο κοσμο, τα βλεπουμε κι εκει τα χαλια! Πειραματοζωα εχουμε γινει ολοι σε καθε τομεα, απο τα οικονομικα μεχρι την υγεια μας και τη ζωη μας, ειναι σαν τιποτα να μην μας ανηκει, ολα βορα στις ορεξεις των ισχυρων. Πολεμοι, παιδια σε αθλιες συνθηκες, ο κοσμος χωρισμενος - ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ- σε τρια κομματια, τις χωρες του πρωτου, του δευτερου και του τριτου κοσμου, οι ανθρωποι χωρισμενοι σε παραταξεις και τελικος γνωμονας καθε φιλοδοξου σχεδιου, το κερδος! Ποιο κερδος ομως; Και με τι κοστος;

Διαφωνω σε οσα λεει για το περιβαλλον το βιντεο, γιατι δεν περιμενα τον Αλ Γκορ να μου πει για την επικειμενη καταστροφη, τη βιωνω καθημερινα και εγω και εκατομμυρια ανθρωποι ανα τον κοσμο. Το οξυμωρο βεβαια της βραβευσης και του Αλ Γκορ, αλλα κυριως του Ομπαμα για εργο που ΘΑ προσφερουν στην ανθρωποτητα, κανεις δεν βρεθηκε να μας το εξηγησει...

Κανεις δε βρεθηκε βεβαια και να μας εξηγησει ολη αυτη η συσσωρευση πλουτου σε τι οφελει, αφου λενε πως δεν τα παιρνουμε μαζι στον αλλο κοσμο...εκτος αν τα παιρνουμε και μας το κρυβουνε...

Οπως και να 'χει, ανεξαρτητα απο το αν πιστευει κανεις η οχι στα λεγομενα αυτου του βιντεο η γενικοτερα στην υπαρξη συνομωσιων παγκοσμιας εμβελειας, το γεγονος οτι παμε απο το κακο στο χειροτερο σαν κοσμος ειναι αδιαμφισβητητο.

Ενα επιπλεον δειγμα της καταντιας μας ειναι η περιπτωση της Μαριας Μαργαριτη που εκδιωχθηκε κακην κακως επειδη ξεμπροστιασε το φαγωμα κονδυλιων για τους σεισμοπαθεις, καθως και κυκλωμα σεξουαλικης κακοποιησης ανηλικων μεσα στα δικαστηρια! Τωρα εχει προβει σε απεργια πεινας! Το ειδατε αυτο να παιζει πουθενα; Μονο στο BBC και στο You tube. Δειτε το, δειτε και τα σχολια απο κατω:



Πανε να μας κανουν απανθρωπους και να πνιξουν καθε αντιδραση! Να μην μπορουμε ουτε να αναπνευσουμε ελευθερα, να κανουν την κακια κα την παρανομια επιβραβευσιμες πρακτικες και το αισθημα δικαιου και την ανθρωπια ποινικα κολασιμα αδικηματα!

Και μονο αν αντιδρασουμε επιμονα, εντονα και συλλογικα σε αυτο, ισως προλαβουμε τη μεγαλυτερη κατρακυλα...ΙΣΩΣ...
Ενας ενας και ολοι μαζι, μικρα λιθαρακια, μικρα σπορακια, μηπως και γινουν λουλουδια...και ποιος ξερει...ΙΣΩΣ....

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

8η ΜΑΡΤΙΟΥ

Καθιερωμενη ως Παγκοσμια Ημερα της Γυναικας!
Εκφρασμενη τα τελευταια χρονια λανθασμενα ως Γιορτη της γυναικας.
Κι ομως, δεν ειναι γιορτη, αλλα φορος τιμης και μνημης...στις εργατριες που εδωσαν το αιμα τους για μια καλυτερη ζωη, για ισοτητα, ισονομια, δικαιοσυνη και ανθρωπινες συνθηκες στην εργασια...

Σημερα, εχει γινει αλλη μια καταναλωτικη γιορτη και μια ευκαιρια για ξεσαλωμα, επιπεδου απιστευτα χαμηλοτερου απο εκεινων των εργατριων...Λες και η χειραφετηση και η δικαιοσυνη κρινονται απο το αν θα αφησεις συξυλο το συντροφο σου και κυριως απο το αν θα βγεις μεχρι πρωιας να ξεσαλωσεις ανευ προηγουμενου!
Πως τα καταφερε για αλλη μια φορα η καταναλωτικη νοοτροπια και ο "πολιτισμος" μας να αλλοιωσουν μεσα στο χρονο κατι τοσο ιερο και να το μετατρεψουν σε αλλη μια ανουσια μερα; Βεβαια, δεν συμφερει να θυμομαστε ουτε και να εμπνεομαστε απο τετοια προτυπα και τετοιες επετειους...οποτε πολεμαμε εκ των εσω των "εχθρο", αλλαζοντας κατα το δοκουν τα πραγματα...
Χρονια μας πολλα παρολα αυτα και να ειμαστε δυνατες γιατι ερχονται δυσκολες μερες και ο ρολος μας θα ειναι μαλλον καθοριστικος...

Κι επειδη η γυναικα, η αληθινη γυναικα, καθε μερα δειχνει την αξια της, θα αρχισω μια σειρα αφιερωματα στις γυναικες εκεινες, τις ΜΕΓΑΛΕΣ, που εκαναν -η εστω προσπαθησαν να κανουν- κατα τι καλυτερο τον κοσμο.

Προς το παρον σας αφηνω με λιγη μουσικουλα!
Καλο απογευμα!

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ;

Πηγα χτες στην πορεια. Ξεκινησα με πολυ ενθουσιασμο. Κατι διαφορετικο ενιωθα στον αερα, μια μυρωδια απο επανασταση, απο ελευθερια. Ισως να με ειχε προϊδεασει και εκεινο το ονειρο...
Εφτασα στο Συνταγμα. Αρκετος κοσμος μαζεμενος, συνθηματα απο τα μεγαφωνα, επανασταστικα τραγουδια...ηταν η συγκεντρωση του ΠΑΜΕ.
Πιο κατω, στα Προπυλαια, αλλος κοσμος μαζεμενος, ο λεγομενος "αριστερος" χωρος. Ομιλιες και τραγουδια και παλι.
Περπατουσα ηδη ξενερωμενη. Σε μια τοσο δυσκολη στιγμη της κοινωνιας μας, αντι να ειμαστε ενωμενοι ειχαμε δυο ξεχωριστες συγκεντρωσεις...τη "δικη μας" και "των αλλων"! Αντι να μαζευτουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ εξω απο τη Βουλη, χωριστηκαμε και παλι σε ομαδες...
Λιγο μετα ξεκινησε η πορεια απο τα Προπυλαια να κανει το γυρο της Σταδιου και να καταληξει στο Συνταγμα, οπου τελικα καποια στιγμη θα ενωνομασταν με τους υπολοιπους. (Παρεπιμπτοντως, οταν τελικα φτασαμε Συνταγμα, ειχε μεινει ο μισος κοσμος και δεν ξερω αν αυτο οφειλεται στο οτι βαρεθηκαν να στεκονται εκει τοση ωρα και διαλυθηκαν η σε καποια αλλη σκοπιμοτητα)...
Τριγυρω εβλεπα παρα πολλα πανο με υπεροχα και δυνατα συνθηματα. Και παλι ξενερωσα. Κατω απο καθε πανο υπηρχε το σημα της παραταξης η της συλλογικοτητας που το εγραψε και απο πισω κοσμος αυτης της συλλογικοτητας με σημαιες δικες τους. Ηταν φαινεται τοσο δυσκολο για μια φορα να μην υπαρξει ταυτοτητα, να μην υπαρξει καπελωμα, να μην υπαρχουν μπλοκ ομαδων...
Τα μπλοκ προχωραγαν, ο κοσμος πισω απο τα πανο και οι ντουντουκες εδιναν για καθε μπλοκ το συνθημα. Στην πορεια ειχα παει μονη, γεγονος που μου εδινε τη δυνατοτητα να ανοιγω το βημα μου και να περναω απο το ενα μπλοκ στο αλλο. Ακουσα διαφορα ομορφα συνθηματα οπως: "εμπρος λαε, μη σκυβεις το κεφαλι, ο μονος δρομος ειναι αντισταση και παλι" η "ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, απεργια μαζικη" και αλλα τετοια ενωτικα. Ειδα πολλες χιλιαδες ανθρωπων, ετεροκλητων επι της ουσιας, να σχηματιζουν μια μεγαλη ουρα, ενα μεγαλο πληθος. Ειδα ανθρωπους καθε ηλικιας, απο φοιτητες μεχρι παππουδες αγκαζε με τις γιαγιαδες να περπατανε, να συμμετεχουν, να αγωνιζονται! Πραγματικα πανεμορφη εικονα!
Ειδα ομως και αρκετους να προσπαθουν να σπειρουν τη διχονοια...η μαλλον ακουσα...Ακουσα να φωναζουν για καποιες απολυσεις στον ιδιωτικο τομεα. Σαν να λεμε οτι αν ενας επιχειρηματιας προσλαβει καποιον, πρεπει να τον εχει για παντα, οπως ηταν στο δημοσιο! Κι ας χτυπιομαστε χρονια τωρα να αρθει η μονιμοτητα! Ακουσα συνθηματα για το ασυλο. Πολυ σημαντικο θεμα, αλλα τι δουλεια ειχε σε μια πορεια για τα εργατικα δικαιωματα και την οικονομικη κριση, ειλικρινα δεν καταλαβα. Ακουσα ανθρωπους να μιλανε και να αναφερονται σε αλλους ανθρωπους με φρασεις του τυπου "δικος μας ειναι αυτος η με τους αλλους;"...Αλλα, μακραν το χειροτερο που ακουσα ηταν ενα συνθημα που ουτε λιγο ουτε πολυ ελεγε ξεκαθαρα πως πρεπει να διαλεξουμε με ποιανου το μερος ειμαστε, με το μερος των εργοδοτων (αφεντικα τα ελεγε) η των υπαλληλων (εργατων εδω)! Δηλαδη, εσπερνε τη διχονοια κανονικοτατα! Τι εγινε ρε παιδια; Απο ποτε τα μετρα αυτα που θα μας γονατισουν εχουν να κανουν με την παλη των ταξεων; Εχετε αναλογιστει στην πραγματικοτητα ποιοι θα φανε τη μεγαλυτερη μπορα; Οι μικροι και οι μεσαιοι επιχειρηματιες θα τη φανε! Γιατι καλως η κακως, οσοι ζουσαν απο το μισθο τους, κουτσα στραβα θα τα βγαλουν περα...πως ομως; Κοβοντας απο αγορες, κοβοντας απο χομπι, κοβοντας απο εξοδους, κοβοντας απο ολα τα "περιττα" εξοδα. Ομως, θα τα βγαλει περα, εστω κι ετσι! Ο επιχειρηματιας ομως, που εχει δανεια και επιταγες να τρεχουν, πως θα τα βγαλει περα οταν μειωθει ο τζιρος του κατα 1/3 η ακομα και στο μισο; Πως θα πληρωσει τις επιταγες; Πως τους υπαλληλους; Θα κοψει μισθους αναγκαστικα, ισως ακομα να προβει και σε απολυσεις, με αποτελεσμα μεγαλυτερη ανεργεια, ακομα μεγαλυτερη ανεχεια, ακομα μικροτερο αγοραστικο κοινο! Και ο ιδιος βεβαια, αν δεν αναταπεξελθει με καποιο τροπο, θα καταστραφει οικονομικα και ισως ακομα βρεθει και φυλακη!
Αλλα, δεν πειραζει, ας βρεθουμε αντιπαλοι για αλλη μια φορα! Ας βγαλουμε ολα μας τα ταξικα απωθημενα! Μα καλα, δεν καταλαβαινει κανεις οτι ακριβως αυτο θελουν καποιοι; Να μην μπορεσουμε για αλλη μια φορα να παραμερισουμε τις διαφορες μας, να παραμεινουμε διχασμενοι! Η ομονοια και η ενοτητα τους φοβιζουν, οχι η διχονοια!!!
ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΝΑ, ΣΑΝ ΜΙΑ ΟΛΟΤΗΤΑ!
Προτεινω στην επομενη κινητοποιηση να υπαρξει απαγορευση...
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΑ ΠΑΝΟ! ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΑΙΕΣ!
Επιπλεον, πρεπει να καταλαβουμε οτι με πορειες 3 ωρων και απεργιες μιας ημερας δεν κανουμε απολυτως τιποτα! (Αλλωστε, μετα απο οσα ειδα κι εγω χθες, παρολη την καλη προσπαθεια και την ειρηνικοτητα της διαδηλωσης, τοσο απογοητευτηκα που δεν θελω να ξαναπαω! Και δεν ειμαι η μονη! Ειναι τοσος ο κοσμος που εχει πια απηυδησει με ολα αυτα! Και αυτο τους βολευει!!!!)
ΠΑΜΕ ΝΑ ΣΤΗΘΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ!
Και οχι 15-20.000 ανθρωποι οπως χτες, αλλα εκατομμυρια!
ΑΣ ΠΑΝΕ ΤΑ ΤΑΞΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΚΑΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!
Ομηρια, εναντια στη δικη τους ληστρικη ομηρια, στην ομηρια των ονειρων μας!
ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΟΛΩΝ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΟΧΙ ΔΕΚΟ, ΟΥΤΕ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ!
Συνεχεια, για μερες, να μην υπαρχει ουτε ψιλικατζιδικο ανοιχτο, ουτε καφετερια ουτε τιποτα!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ!
Η κριση αυτη μας εχει σερβιριστει υπουλα! Ποιος ξερει, ισως ο σκοπος ειναι ακριβως να μας τρομοκρατησουν τοσο, που ο,τι και να μας σερβιρουν μετα να το καταπιουμε αμασητι!
ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ! Μπορουμε ρε γαμωτο να το αλλαξουμε, μπορουμε!!!!
ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ! ΜΟΝΟ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΔΕΝ ΖΗΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΤΡΕΛΟ, ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! ΜΟΝΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ! ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΤΕ!!!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! ΓΕΡΑ ΔΥΝΑΤΑ!



Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ Σ' ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ...

Ξεκινησαμε μαζι να περπαταμε στη γειτονια. Μου κρατουσες το χερι και πηγαιναμε...κι ειχε εναν ηλιο εξωωω! Στη γωνια του δρομου συναντησαμε κι αλλους. Και μετα κι αλλους κι αλλους σε καθε δρομο, σε καθε γειτονια. Ενωνομασταν, γινομασταν μια παρεα, κρατιομασταν ολοι χερι με χερι και ολο μεγαλωνε το πληθος. 10, 100, 1.000, 10.000, 100.000...εχασα το μετρημα...Χερια δεμενα, χαμογελο στα χειλη κι ενα τραγουδι ακουγοταν σαν ψιθυρος που δυναμωνε, σαν μια φωνη..."ποτε θα κα- ποτε θα κανει ξαστερια;" Γυρισες και με κοιταξες. "Συνεχισε" μου ψιθυρισες, "μη σταματας, συνεχισε!" Φτασαμε σε μια μεγαλη πλατεια. Εκει απεναντι ειχε ενα τεραστιο επιβλητικο κτιριο. "Εκει", μου ειπες, "εκει μεσα ειναι ολοι αυτοι που μας κλεβουν τα ονειρα"...εστρεψα το βλεμμα ενα γυρο. Το πληθος ειχε μεγαλωσει απιστευτα, μεχρι εκει που εφτανε το ματι εβλεπα ανθρωπους να περπατουν χερι με χερι, ανθρωπους ετεροκλητους, γιατρους, δασκαλους, λιμενεργατες, επιχειρηματιες, πλοιοκτητες, υπαλληλους, στρατιωτικους, φανταρους, ναυτες, γυναικες, παιδια, νεους, ηλικιωμενους, μπαμπαδες με μωρα στο καροτσακι, δικηγορους, ανεργους, AMEA, νοσοκομους, ασθενεις και υγιεις. Ακομα και οι αστυνομικοι ηταν στο πλευρο μας, μεσα στον κοσμο, κομματι δικο μας. Καποιοι "αγνωστοι" προσπαθησαν να σπασουν την πορεια, αλλα κρατιομασταν τοσο γερα απο το χερι που ηταν αδυνατον να προσχωρησουν και να μας διασπασουν. Στεκομασταν τωρα εξω απο εκεινο το επιβλητικο κτιριο. Το τραγουδι δυναμωνε..."ποτε θα κανει ξαστερια;" Η νυχτα ειχε αρχισει να πεφτει, μερικοι αναβαν κερια, αλλοι ειχαν βγαλει την κιθαρα και συνοδευαν το τραγουδι μας, καποιος φωναξε "για τον Αλεξανδρο", ενας αλλος "για την Ελλαδα που αγαπησαμε", αλλος παλι "για τα ονειρα μας", ενας ακομα "για τα παιδια μου", συνθηματα παντου "για τη δικαιοσυνη", "για τη δημοκρατια", "για ενα ακλυτερο αυριο", " για την ελευθερια"! Το τραγουδι ολο και δυναμωνε, εγινε κραυγη, αρχισε να ταξιδευει στον ανεμο, εγινε ενα με τα συννεφα και τα αστερια! Στο μεγαλο κτιριο οι κουρτινες σαλευαν, προσωπα κατωχρα κοιτουσαν καχυποπτα και αλαφιασμενα, δεν υπηρχε ομως καμια κινηση, καμια αναμπουμπουλα. Υπηρχε μονο η ηρεμια της παραιτησης, της συνειδητοποιησης του the game is over!...Ειχαν καταλαβει πια πως ολα τελειωσαν...η μηπως μολις τωρα αρχιζουν;;;