ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΙ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

"ΣΤΑ ΚΑΜΜΕΝΑ...
του Μιχαλη Στρουμπουλη
Συμβουλου- Ταμια του Δ.Σ. του Χατζηκυριακειου

ΣΠΙΘΕΣ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ
Μολις που ακουμπησα το μπρικι φτιαχνοντας καφε και πηδησα απο τον πονο. Αναλογιστηκα: πως ειναι να καιγεσαι; Το ραδιοφωνο μερες τωρα λεει για δεκαδες ανθρωπους που καηκαν στην Πελοποννησο- Φρικη!
Κι εκεινοι που εμειναν πισω; Απογνωση.
Θα παω ειπα. Μετα αρχισα να το σκεφτομαι καλυτερα.
Τι μπορω να προσφερω εγω; Πως μπορω να βοηθησω;
Ομως δεν αντεχω να μην παω, θα παω και βλεπουμε.
Πλησιαζοντας αρχισα να καταλαβαινω τη διαδρομη της φωτιας.
Στη νομαρχια Ηλειας εχει στηθει γραφειο εθελοντων. Νεοι ανθρωποι αγορια και κοριτσια ερχονται να βοηθησουν. Φορτωσαμε ρουχα, νερα, τροφιμα, φαρμακα. Μας ειπαν θα παμε στο χωριο Γραικας. Στο δρομο μαυρο τοπιο. Ο προεδρος στην πλατειουλα μας εδωσε να καταλαβουμε πως γλιτωσε το χωριο με μονο λιγα σπιτια καμμενα. Αυτος και ακομα δεκα με κουβαδες τρεχοντας απο το ενα στο αλλο. Η αστυνομια ειχε εκκενωσει το χωριο γιατι το ειχαν για καταδικασμενο. Πραγματικα παντου γυρω δεν εχει μεινει τιποτα. Και τωρα τι θα κανετε προεδρε; Θα προσπαθησω να ανοιξω τιποτα δουλειες για να μη φυγουν, ειμαστε διακοσιοι ολοι, ολοι, χορτο δεν εμεινε να βοσκησουν τα ζωντανα και αμα αρχισουν οι βροχες εκει να δεις που θα κατεβει η λασπη να μας πνιξει. Ξεφορτωσαμε φυγαμε για το Λαλα. Μας υποδεχτηκε ο παπα Νικος μας εδειξε ενα γυρω το χωριο. Ο γιος του παπα ο Παρασκευας και τα αλλα παληκαρια του χωριου το σωσανε. Ξερουμε εμεις μας ειπε εχουμε ξανακαει και μαθαμε, χαραζουμε ζωνες και κανουμε αντιπυρα εκει η φωτια σταματαει. Στο καφενειο μας εδειξε το παληκαρι που οδηγουσε τη μπουλντοζα και πισω οι αλλοι να σβηνουνε με τα κλαδια οτι εμεινε. Σε μια στιγμη το χασανε. Ειχε ανεβει η μπουλντοζα σε ενα μεγαλο βραχο και ειχε πεσει προς το μερος της φωτιας. Οι αλλοι κοκκαλωσανε. Οταν σε λιγα λεπτα ξαναβγηκε μεσα απο τις φλογες δεν πιστευαν στα ματια τους.
Γυρισα πισω, τα ειπα ολα στο Συμβουλιο του Ιδρυματος, ολοι δειξανε ενδιαφερον. Αποφασισαμε να το μελετησουμε. Σ'αυτες τις περιπτωσεις δεν σηκωνει προχειροτητες ουτε αδιαφορια. Τα πραγματα θα αλλαζουν μονο αν αλλαζει ο καθενας μας χωριστα. Ετσι φτιαχνονται τα καινουργια συνολα, οι νεες κοινωνιες..."

Το παραπανω αρθρο παρατιθεται αυτουσιο οπως γραφτηκε απο τον Κο Στρουμπουλη στο διμηναιαο περιοδικο του Χατζηκυριακειου Ιδρυματος Παιδικης Προστασιας.

Το Ιδρυμα που λειτουργει απο το 1898, εχει αποδειξει καθ' ολη την πορεια του την κοινωνικη του ευαισθησια και τη δυναμη της αλληλεγγυης μεσα απο το εργο που επιτελει. Καθως δεν θα μπορουσε να μεινει αδιαφορο μπροστα στην τεραστια κατστροφη του περιβαλλοντος και κυριως των συνανθρωπων μας, απο το υστερημα τους τα παιδια και οι ιθυνοντες προχωρησαν στις παρακατω ενεργειες:
- Το Ιδρυμα θα παρασχει φιλοξενια σε 10 κοριτσια απο τις πυροπληκτες περιοχες, ηλικιας απο 5-20 ετων. Η φιλοξενια αυτη θα περιλαμβανει την πληρη καλυψη των αναγκων, των δικων τους και των οικογενειων τους.
- Τι Ιδρυμα προσφερει τον εξοπλισμο μιας παιδικης χαρας στην Ηλεια, ωστε οταν ανασυγκροτηθει, τα παιδια να εχουν ενα τοπο να παιζουν- δωρο απο τα παιδια του Χατζηκυριακειου.
- Τα παιδια, με δικη τους πρωτοβουλια, συγκεντρωσαν μεταξυ τους ενα ποσο, το οποιο ενισχυθηκε απο το Διοικητικο Συμβουλιο και εφτασε τα 1.500 ΕΥΡΩ και προσφερθηκε στον Τηλεμαραθωνιο προσφορας και αλληλεγγυης των ιδιωτικων καναλιων εθνικης εμβελειας.

Οταν βλεπουμε μια τετοια κινητοποιηση απο ενα φορεα που στηριζεται αποκλειστικα σε δωρεες και εξωτερικη πρωτοβουλια και δεν εχει ιδιους πορους, δεν πρεπει και δεν μπορουμε να μενουμε αμετοχοι εμεις. Εμεις, που εχουμε ως δεδομενα αγαθα τα οποια αυτα τα κοριτσια στο Χατζηκυριακειο και τα παιδια στις πληγεισες περιοχες αγωνιζονται καθημερινα για να τα αποκτησουν.
Οποιος θελει να προσφερει στο Ιδρυμα οποιαδηποτε βοηθεια, ειτε σε ειδος ειτε σε μορφη εθελοντικης εργασιας,φυσικα οχι μονο για την στηριξη των πυροπληκτων, αλλα για ολη τη δραση του Χατζηκυριακειου, μπορει να απευθυνθει:

www.xatzikiriakio.gr
ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΚΛΕΙΣΟΒΗΣ 18, 185 38, ΠΕΙΡΑΙΑΣ
ΤΗΛ. 2104515387
FAX: 2104537629
E-MAIL: info@xatzikiriakio.gr

Επισης για δωρεες:
-ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 189/296008-74
-ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5103-013414-035
on line donations : www.winlife.gr
-ALPHA BANK: 253-002101-024135
-EFG EUROBANK: 0026.0076.52.0100752194
on line donations: www.eurobank.gr

GREENFORCE NETWORK

Πολλοι νομοι ψηφιζονται για την προστασια του περιβαλλοντος, πολλες οι κοινοτικες οδηγιες προς τα κρατη μελη της Ε.Ε. Ποσα ομως απο αυτα τηρουνται; Ποσες παραβασεις γινονται καθημερινα; Ποιος διασφαλιζει την τηρηση των νομων και των διαταξεων;

Στο παρακατω link θα βρειτε πληροφοριες για το GreenForce Network, μελους του ευρωπαϊκου δικτυου προστασιας περιβαλλοντος EUROPA.

http://ec.europa.eu/environment/greenforce/index_en.htm

Βασικος στοχος του GreenForce Network ειναι να συνεισφερει στην επιβολη και τηρηση ολων των νομικων πλαισιων που αφορουν στα κρατη μελη της Ευρωπαϊκης Ενωσης, μεσα απο τη σωστη πληροφορηση, την ερευνα, τη χρηση "δεδικασμενου" και την αξιοποιηση κοινοτικων κονδυλιων και επιδοτησεων.

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ...

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας..
Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα.. Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη.
Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας. Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας.
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν.
Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας ευχαριστώ. Και δεν θα ξεχάσω να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου... Λίγη στάχτη στα μαλλιά... δολοφόνοι..."

Περιπου 3 μηνες μετα και ακομα ανατριχιαζω διαβαζοντας το γραμμα του εθελοντη πυροσβεστη που με τα λογια του αυτα συγκλονισε το πανελληνιο και εβαλε φωτια στις συνειδησεις μας! Σημερα, ημερα αφιερωμενη στο περιβαλλον, ας θυμηθουμε οτι την ωρα που καποιοι εχουν βαλει στοχο να καταστρεψουν τη φυση και να τη μετατρεψουν σε πιονι για το προσωπικο τους κερδος, καποιοι αλλοι αγωνιζονται, ρισκαρουν τη ζωη μας για να μπορουμε εμεις και οι επομενες γενιες να αναπνεουμε. Για να δωσουμε στα παιδια μας τις ιδιες ομορφες εικονες και αναμνησεις με τις οποιες μεγαλωσαμε κι εμεις.

Ευχαριστω τη φιλη Vicky Mar που το πρωτοδημοσιευσε στο anadasosi.blogspot και μου εδωσε τη χαρα να διαβασω κατι τοσο αυθεντικο και αληθινο!

ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΒΗΝΟΥΝ...

Ολοι παρακολουθησαμε εντρομοι τις πυρκαγιες να καινε τη χωρα μας, τα δαση μας, τους συνανθρωπους μας. Ολοι συμμετειχαμε με δακρυα στα ματια στους Τηλεμαραθωνιους που οργανωσαν τα ΜΜΕ, προσφεραμε απο το υστερημα μας πολλοι, την βοηθεια μας στους συνανθρωπους μας, που εχασαν βιος και οικογενεια.

Τωρα τα φωτα εσβησαν, τα ΜΜΕ σπανια αναφερονται στο ζητημα, σαν εφεδρικο ισως οταν δεν εχουν τι αλλο να πουν.

Ομως οι συνανθρωποι μας που επληγησαν ειναι εκει και προσπαθουν με οποιο τροπο μπορουν να ξαναστησουν τη ζωη τους, να ανακτησουν τη χαμενη τους πιστη. Η επομενη μερα βρηκε τους κατοικους των πληγεντων περιοχων εντρομους, κατεστραμενους, ξεχασμενους απο πολλους οι οποιοι υποσχονταν με ανεση την ωρα τη συμφορας... αλλα οχι μονους!

Καποιοι απο μας εχουν το θαρρος και στεκονται διπλα τους, μοχθουν καθε μερα στο πλευρο τους, μοιραζουν την ανθρωπιστικη βοηθεια, μοιραζουν το συσσιτιο και μας στελνουν μηνυμα οτι χρειαζονται τη βοηθεια μας... ολων μας. Για να νικησει η ζωη, για να ξαναγεννηθει η αξιοπρεπεια!

Τα φωτα των ΜΜΕ εσβησαν για αυτους τους ανθρωπους. Ας κρατησουμε τουλαχιστον αναμενα στο δρομο τους τα φωτα της καρδιας μας.

Για περισσοτερες πληροφοριες επισκεφτειτε:

http://www.oikologio.gr/index.php?option=com_docman&task=doc_download&gid=105&Itemid=29